ΠΕ60-Προβλημα στην ταξη

[sophia_pap]

Καλησπερα σε ολο το φορουμ!!!

αποφασισα να ανοιξω ενα καινουριο θεμα γιατι θελω να ακουσω γνωμες για το πως πρεπει να χειριστω ενα προβλημα που αντιμετωπιζω στην ταξη. καθε γνωμη θα ειναι για μενα πολυ σημαντικη και κυριως περιμενω τις αποψεις των ηδη διορισμενων συναδελφων, γιατι ωραια ολα οσα διαβαζουμε, αλλα οντως πολλα ειναι ουτοπικα και δεν συμβαινουν στο συγχρονο ελληνικο νηπιαγωγειο. (τουλαχιστον οχι σε ολα)

Πρωτα απο ολα πρεπει να σας πω οτι ειμαι για πρωτη φορα φετος αναπληρωτρια σε ενα χωριο της Πελοποννησου, οποτε καταλαβαινετε οτι οι εμπειριες μου ειναι μηδαμινες εως ανυπαρκτες.

Η ταξη μου εχει 3 μονο παιδακια!!! ναι πολυ καλα καταλαβατε!!! 3 μονο παιδακια, ενα νηπιο κοριτσι τη Στεφανια και 2 προνηπια αγορια τον Γιωργο και τον Ανδρεα. Ειναι παρα πολλα αυτα που θελω να μοιραστω μαζι σας, αλλα θα προσπαθησω να μην μακρυγορω και να σας κουρασω.

Η Στεφανια ως μονο κοριτσι στην αρχη αισθανοταν διαφορετικα γιατι δεν ειχε καμια φιλη. Απο την πρωτη στιγμη το κουβεντιασα και με τη μητερα της, εξηγωντας οτι θα προσπαθησω να τη "βοηθησω" ωστε να μην αισθανεται μονη χωρις αλλο κοριτσακι. εγινα λοιπον το τεταρτο παιδακι της ταξης. 2 κοριτσακια και 2 αγορακια. και αυτο για να κραταω τις ισορροπιες.

καθε μερα στην παρεουλα,  ελεγα και λεω πως ολοι ειμαστε φιλοι μεταξυ μας και οι φιλοι ειναι αγαπημενοι και μπλα...μπλα...μαθαμε και τραγουδακια για τους τους αγαπημενους φιλους και για ολα τα παιδια του κοσμου.
τα πραγματα πηραν να στρωνουν. ειπα οκ κατι  καλο γινεται εδω και προχωραμε. καποια στιγμη ομως η Στεφανια κολλησε πολυ στο Γιωργο. τον πιεζει να παιζουν συνεχεια μαζι, τον πιεζει να καθονται διπλα διπλα την ωρα του φαγητου, η σε οποιαδηποτε αλλη δραστηιοτητα. αφου λοιπον τα παιδια ειναι μονο τρια τους ειπα οτι καλυτερα θαναι να καθονται ενα ενα σε καθε πλευρα του τραπεζιου. ολα αυτα  εγιναν στις αρχες της χρονιας.

ευελπιστουσα οτι σιγα σιγα θα στρωσουμε. η κατασταση ομως παραμενει η ιδια και νομιζω και χειροτερη.

δειτε τωρα τις εξελιξεις. ο Γιωργος που ωρες ωρες πνιγεται απο τη Στεφανια αρχιζει και μου βγαζει επιθετικοτητα. μιλησα με τη μανα του και ομορφα και ωραια τη ρωτησα αν ειναι ολα καλα στο σπιτι  και ολα αυτα που διαβαζουμε σχετικα. η μαμα του μου ειπε οτι και αυτη διαπιστωσε οτι αρχιζει ο Γιωργος και εχει νευρα και θυμωνει, χωρις ομως να εγινε κατι διαφορετικο στην οικογενεια τους.

απο την αλλη πλευρα ο Ανδρεας που ειναι ενα πανεξυπνο παιδι, εφτασε στο σημειο να πει της Στεφανιας οτι ειναι και αυτος στο σχολειο και οχι μονο ο Γιωργος. καθε φορα που γινονται τετοιες συζητησεις μεταξυ τους επεμβαινω και μιλαμε παλι για το οτι ολοι ειμαστε φιλοι και μπλα...μπλα. ερχονται στιγμες που καταλαβαινω οτι ο Ανδρεας εισπραττει απορριψη. ο Γιωργος που θελει πολυ να παιζει με τον Αντρεα, πιεζεται απο τη Στεφανια  για να παιζουν μαζι, βγαζει επιθετικοτητα και σηκωνει και το χερακι του. και καθε φορα ρε γμτ τον Ανδρεα χτυπαει εκει που δεν βλεπω. τελος η Στεφανια νομιζω οτι βαριεται και θελει να γινεται παντα το δικο της.

και σας  ρωτω τωρα,    τι κανω λαθος? τι δεν βλεπω??? τι δεν κανω??? τι πρεπει να κανω??? πως να φερθω???

τι θα κανατε εσεις αν ησασταν  σε αυτην την ταξη?? πως θα το χειριζοσασταν  το θεμα αυτο?? που μπορω να σας  πω οτι αρχιζει και με κουραζει. νομιζω οτι αυτη η κατασταση δεν μας αφηνει να προχωρησουμε. η δικη μου σταση απο την πρωτη στιγμη ειναι οτι δεν ξεχωριζω  κανενα παιδι, οτι ολοι ειμαστε το ιδιο, δινω κινητρα να παιζουμε ολοι μαζι, παιζω με τη Στεφανια οταν τα αλλα 2 θελουν να παιξουν μαζι.
Σημερα να σας πω συνεβη  και αυτο.  καποια στιγμη που τα παιδια ζωγραφιζαν το αγαπημενο τους  ζωο της ζουγκλας, βλεπω το Γιωργο αφου εχει ζωγραφισει το λιονταρι,  πηρε μια μαυρη κηρομπογια και μαυρισε ολη τη ζωγραφια του. οταν τον ρωτησα τι εχει φτιαξει και γιατι εκεινος ειπε οτι εφτιαξε ενα λιονταρι αλλα το μαυρισε για μην το βλεπει η Στεφανια που εκεινη παρεπιτοντως ειχε ζωγραφισει  ενα λιονταρι.

Ειχα δεν ειχα εγραψα πολλα. περιμενω με αγωνια τις αποψεις σας και σας ευχαριστω εκ των προτερων

[PDE ads]

[vasp]

Να σε ρωτήσω κάτι;; Το νηπιαγωγείο συστεγάζεται με Δημοτικό ή έστω υπάρχει Δημοτικό εκεί κοντά;;Θα μπορούσες να τα βγάζεις διαλειμμα με το Δημοτικό(με την Α' ταξη) ωστε να γνωριστούν και με άλλα παιδιά και να παίζουν μαζί ομαδικά παιχνίδια στην αυλή;; Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι αλλο  θα σου απαντήσουν και εμπειρότερες απο μένα. Πάντως δεν θεωρώ οτι κάνεις κάτι λάθος...

[sophia_pap]

οχι δυστυχως Βασιλικη ειμαστε μονοι μας.
ειναι μεσα σε ενα Δημοτικο σχολειο αλλα το Δημοτικο δεν δουλευει!!!!!  δεν υπαρχουν παιδια. εχει να ανοιξει 5 χρονια. αυτη ειναι η εκτη χρονια. το ιδιο συνεβη και με το νηπιαγωγειο. φετος ανοιξε γιατι ειχε εγγεγραμμενα 5 παιδια αλλα τα δυο (κοριτσακια και τα δυο) για λογους που δεν γνωριζω, δεν ηρθαν ποτε.....
για ποιες ομαδες να μιλησω εγω? για ποια ομαδικα παιχνιδια? ολα τα κανουμε σαν μια ομαδα.

[Ritalamp]

Η Στεφανία είναι ερωτευμένη νομίζω!!! Και διεκδικεί σθεναρά. Επίσης μάλλον έχει μάθει να παίρνει αυτό που θέλει. Τρελό cosmogirl δηλαδή.
Μήπως να μιλήσετε για τα συναισθήματα και να βοηθήσεις το σκοτεινό αντικείμενο του πόθου της Στεφανίας   να εκφράζει τα δικά του και να βάζει όρια; Καθώς επίσης και στη Στεφανία να ανιχνεύει τα μηνύματα που της στέλνουν οι άλλοι και να ρυθμίζει ανάλογα και τη συμπεριφορά της ώστε να μην πιέζει τον κόσμο; Τα παιδιά σε αυτή την ηλικία βλέπουν τον κόσμο μόνο με τα δικά τους μάτια. Τα συναισθήματα των άλλων τους είναι από άγνωστα έως αδιάφορα (ο εγωκεντρισμός που λέγαμε). Νομίζω ότι θα έπρεπε να επενδύσεις στη συναισθηματική νοημοσύνη και κυρίως στην αυτεπίγνωση και την ενσυναίσθηση. Καλά ξεμπερδέματα κι εγώ κουμπάρα

VasilikiP. Ωραία ιδέα.

[PDE ads]

[sophia_pap]

ναι οτι εδω παιζει ... ενας ερωτας μεγαλος ειναι γεγονος!!!!

για τα ορια που λες Ritalamp, νομιζω οτι εχουμε μιλησει και εχω βαλει. 
Πως ομως να κανω τη Στεφανια να ανιχνευει τα μηνυματα που της στελνουν οι αλλοι??? δεν ξερω τι πρεπει να κανω εδω και με προβληματισες ιδιαιτερα.
Αυτεπιγνωση, ενσυναισθηση .....μου φαινονται τοσο δυσκολα να τα  μεταδωσω στα παιδια.

νομιζω οτι ειμαι σε ...κατασταση εκτακτου αναγκης!!!!!!

[vasp]

VasilikiP. Ωραία ιδέα.

Αλλά άχρηστη

Πάντως εγω θα προσπαθούσα να τονώσω λίγο το αυτοσυναίσθημα του παιδιού που είναι "στην απέξω". Θα προσπαθούσα να τους κάνω συνέχεια δραστηριότητες οι οποίες να καταλήγουν σε ατομική εργασία ώστε το καθένα να επικεντρώνεται στο δικό έργο. Αν ψάξεις τα ενδιαφέροντα του κοριτσιού μπορείς να εξατομικεύσεις δραστηριότητες για κεινο που θα του κρατούν το ενδιαφέρον

[Ritalamp]

Υπάρχει ολόκληρο πρόγραμμα ανάπτυξης της συναισθηματικής νοημοσύνης (νομίζω το είχε κάνει η Ταρατόρη, διορθώστε με αν κάνω λάθος). Εννοείται ότι δε θα μιλήσεις με τα παιδιά για την ορολογία,αλλά μπορείτε να παίξετε παιχνίδια με γκριμάτσες,παιχνίδια ρόλων, παιχνίδια με εικόνες που δείχνουν συναισθήματα, να μιλήσετε για τα συναισθήματα των ηρώων σε ιστορίες και παραμύθια, καθώς και με ποιο τρόπο τα εκφράζουν κ.λ.π. Συμφωνώ και με αυτό που είπε η Βασιλική, αν και με ένα τέτοιο πρόγραμμα ικανοποιούνται όλοι οι χαρακτήρες.

Τα όρια είναι ένας διαρκής αγώνας και δεν εννοώ μόνο τα όρια που θέτεις εσύ. Πρέπει τα παιδιά να μάθουν να θέτουν μόνα τους τα όρια. Δεν εννοώ ότι θα το καταφέρουν εδώ και τώρα, αλλά να κατανοήσουν ότι δεν είναι κακό να λένε "κοίτα μέχρι εδώ".

[sophia_pap]

Τα όρια είναι ένας διαρκής αγώνας και δεν εννοώ μόνο τα όρια που θέτεις εσύ. Πρέπει τα παιδιά να μάθουν να θέτουν μόνα τους τα όρια. Δεν εννοώ ότι θα το καταφέρουν εδώ και τώρα, αλλά να κατανοήσουν ότι δεν είναι κακό να λένε "κοίτα μέχρι εδώ".

Aυτο που λες για τα ορια, κατι τετοιο προσπαθω να κανω. Τωρα το κατα ποσο θα το πετυχω, θα δειξει. Οταν καποια στιγμη παρουσιαστηκε η αναγκη να υπαρξουν καποιοι κανονες, προσπαθησα να βγουν απο τα ιδια τα παιδια και οχι απο μενα. Μεσα σαυτους τους κανονες μιλησαν και για τα ορια του καθενος. (π.χ. οτι δεν ενοχλουμε τον αλλον οταν παιζει η κανει καποια εργασια ). Διαπιστωνω οτι οντως τα ορια και οι κανονες ειναι ενας διαρκης αγωνας και εχεις απολυτο δικιο να το λες αυτο. Ερχονται στιγμες ομως που απελπιζομαι και λεω οτι κατι δεν κανω καλα. 

[Ritalamp]

Και μόνο το γεγονός ότι έχεις καταλάβει τόσα πράγματα από την πρώτη σου επαφή με τη διδασκαλία, είναι ένας καλός λόγος για να μην απελπίζεσαι. Να θυμάσαι ότι δεν μπορούμε να φτιάξουμε όλα, μπορούμε ίσως να βελτιώσουμε λίγα. Επίσης οι γονείς σπάνια ασχολούνται με τη συναισθηματική, κοινωνική και ηθική ανάπτυξη του παιδιού τους, γιατί δίνουν περισσότερο βάρος στο γνωστικό κομμάτι. Συνεπώς συνήθως έχουμε παιδιά που το συναίσθημά τους είναι εντελώς ανεπεξέργαστο (έφτιαξα λέξη νομίζω )

Δες το σα μια ευκαιρία να διαβάσεις κάτι ακόμη για τη συναισθηματική νοημοσύνη, για την ψυχολογία της προσωπικότητας και γιατί όχι και τους πολλαπλούς τύπους νοημοσύνης. Ακόμη κι αν δεν πετύχεις το τέλειο φέτος κάτι θα έχεις μάθει.

[Georgia s]

Τα όρια είναι ένας διαρκής αγώνας και δεν εννοώ μόνο τα όρια που θέτεις εσύ. Πρέπει τα παιδιά να μάθουν να θέτουν μόνα τους τα όρια. Δεν εννοώ ότι θα το καταφέρουν εδώ και τώρα, αλλά να κατανοήσουν ότι δεν είναι κακό να λένε "κοίτα μέχρι εδώ".

Aυτο που λες για τα ορια, κατι τετοιο προσπαθω να κανω. Τωρα το κατα ποσο θα το πετυχω, θα δειξει. Οταν καποια στιγμη παρουσιαστηκε η αναγκη να υπαρξουν καποιοι κανονες, προσπαθησα να βγουν απο τα ιδια τα παιδια και οχι απο μενα. Μεσα σαυτους τους κανονες μιλησαν και για τα ορια του καθενος. (π.χ. οτι δεν ενοχλουμε τον αλλον οταν παιζει η κανει καποια εργασια ). Διαπιστωνω οτι οντως τα ορια και οι κανονες ειναι ενας διαρκης αγωνας και εχεις απολυτο δικιο να το λες αυτο. Ερχονται στιγμες ομως που απελπιζομαι και λεω οτι κατι δεν κανω καλα. 

Για να καταλάβεις πόσο σπουδαίο αλλά κ πόσο δύσκολο είναι αυτο που προσπαθείς , σκέψου πως ουτε οι ενήλικες καμμια φορά δεν τα χουμε καταφέρει με τα όρια...διαρκής αγώνας , όπως το πες...

[MairyLiscious]

λοιπον καταρχας να σου πω οτι απο το  νηπιαγωγειο η πιο ισχυρη εικονα που εχω ειναι εγω με τον προκοπη ενα αγορι της ταξης εμεις βεβαια ειμασταν πολλα ,  στο ιδιο θρανιο αγκαλιτσα να ζωγραφιζουμε ο ενας με το αριστερο ο αλλος με το δεξι χερι  την ιδια ζωγραφια ...τρελλος ερωτας 

οποτε εχω και στο μυαλο μου αυτο σαν δικο μου βιωμα παρολα αυτα θα σου απαντησω βαση των οσων εχω διαβασει...και με βαση την κριτικη μου σκεψη

τα παιδια ξερουμε ειναι εγωκεντρικα σε αυτη την ηλικια --->βλεπε στεφανια
η στεφανια ειναι κοριτσι ...προσκολλαται και θελει να νιωθει αποδοχη και στηριξη το λογικο θα ηταν να εχει προσκολληθει σε εσενα αλλα και το οτι προσκολλαται στο γιωργακι δεν το βρισκω παραλογο λογικο μου φαινεται απλα ειναι 3 τα παιδια και δημιουργειται προβλημα...βεβαια χθες μετα το μηνυμα σου διαβασα τα εξης αφου το ψαξα:

''  η προσκολληση οριζεται  ως η εντονη συναισθηματικη σχεση που αισθανονται τα παιδια να τα συνδεει με συγκεκριμενο ατομο η ατομα του περιγυρου τους''

το προσωπο αυτο ταυτιζεται συνηθως με το προσωπο της μητερας συμφωνα με την berk  λεμε οτι ενα παιδι εχει αναπτυξει ασφαλη προσκολληση οταν βιωνει μεν την εμπειρια του αποχωρισμου απο το ατομο το οποιο συνδεεται  , δυσανασχετωντας οταν το χανει επανερχεται δε σε κατασταση γαληνης και ηρεμιας οταν το ατομο στο οποιο ειναι προσκολλημενο επιστρεφει
τα παιδια που εχουν βιωσει ασφαλη προσκολληση οπως αναφερει ο Holmes  τεινουν να ξεπερνουν πιο ευκολα κοινωνικες συγκρουσεις να συμμετεχουν σε ομαδες και να αναπτυσσουν κοινωνικες δεξιοτητες

η σημαντικοτητας της ασφαλης προσκολλησης βρισκεται στο οτι εξασφαλιζει στα παιδια συναισθηματα ασφαλειας που χρειαζονται για να γινουν ανεξαρτητα

για να μην σε κουρασω με θεωριες που πιθανοτατα ολο και καπου εχεις ακουσει η διαβασει
καταλαβαινεις οτι υπαρχει θεμα εδω...η μητερα της στεφανιας πως ειναι ? αδιαφορη ? εργαζεται ? ειναι ανεξαρτητη ? ειναι υποταγμενη στο συζυγο ? τι προτυπο αποτελει στο παιδι της? υπαρχει συζυγος ? κτλ
πρωτα πρεπει να ξεκινησεις απο εκει .. να βρεις την αιτια .....
το ιδιο και για το γιωργο ειναι σιγουρα αληθεια αυτο που λεει η μητερα ? οντως δεν εχει συμβει τπτ στην οικογενεια επομενως η επιθετικοτητα του παιδιου ξεκινα απο την πιεση που νιωθει με τη στεφανια η εχει δει τον μπαμπα να σηκωνει το χερακι του αλλα φυσικα η μητερα πως να σου πει κατι τετοιο??? 

λοιπον !
μου αρεσει να προσπαθω να κανω τα παιδια να μιλησουν για οσα νιωθουν και επειδη ξερουμε οτι αυτο ειναι δυσκολο μια που δεν ξερουν πως να εκφραστουν  σου προτεινω

με κουκλοθεατρο να μιλησεις εσυ προσποιουμενη ενα παιδακι που παει στο σχολειο και βιωνει μεγαλη πιεση απο τους φιλους του δεν το αφηνουν να κανει οτι θελει με χαρα και το πιεζουν μπλα μπλα μπλα...θετοντας τους ερωτηματα εσεις πως θα νιωθατε ? ειναι σωστο ?τι να κανουμε να βοηθησουμε το παιδακι αυτο κτλ...
επισης να επαιζες εσυ με το γιωργο δεν το θεωρω κακη ιδεα πρεπει  η στεφανια να μαθει να μοιραζεται ειναι μοναχοπαιδι???

επισης βρηκα κατι ομορφα παιχνιδια για να εκφρασουν τα συναισθηματα τους τα παιδια  το τηλ των συναισθηματων --->φτιαχνουν εναν θαλαμο και μπαινουν μεσα και μιλανε για οσα νιωθουν στο τηλ

ταχυδρομειο συναισθηματων γραφουν σε γραμμα πως νιωθουν και το στελνουν στους φιλους τους
 

ρομποτ -->φτιαξτε ενα ρομποτ και εξηγησε τους οτι δεν εχει αισθηματα και μπλα μπλα...

φτιαξτε ενα πινακα με λυπημενες και χαρουμενες φατσουλες και καθε μερα θα σημειωνουν και απο μια την επομενη θα τα ρωτας γιατι και ποτε ενιωσαν ετσι αν θελουν να μας μιλησουν γιαυτο κτλ..

μιλησε μαζι τους αν δεν αποδωσει τπτ απο τα παραπανω και στους 3 παρεα και ειδικα στη στεφανια   ...πριν το κανεις αυτο
τονισε την αυτοπεποιηθηση και την αυτονομια της ωστε να γινει πιο ανεξαρτητη αλλα οχι ενισχυοντας περισσοτερο το εγω της ξερεις εσυ εισαι αστερι αν μετα απο αυτο συνεχισει να προσκολλαται ...μιλησε με τη μητερα της να ακολουθησετε μια ιδια γραμμη στηριξης και ενισχυσης της αυτονομιας και μετα μιλησε στα παιδια ...


σοφακι τα χεις διαβασει αφου με ειχες ρωτησει με προσωπικο μηνυμα απλα τα παραθετω μηπως καποιος αντιμετωπιζει κατι παρομοιο και φυσικα για να με σχολιασουν και τα υπολοιπα κοριτσια αν καπου ειμαι λαθος

[sophia_pap]

Ουπς!!! Μολις τωρα διαπιστωσα οτι ανοιξα το θεμα αυτο στον φακελο "Διαγωνισμοι ΑΣΕΠ" .  
καποιος administrator ομως φανταζομαι θα το δει και θα με .... σωσει. Συγνωμη.

Σευχαριστω παρα πολυ Ritalamp για τις πολυτιμες συμβουλες σου, οπως βεβαια και τη Βασιλικη. Και σενα γλυκια μου ΜairyLisscious  που ασχοληθηκες τοσο πολυ!!! 
 Θα ψαξω ξανα στα βιβλια μου, αλλα θα προσπαθησω να βρω και αλλα σχετικα με τη συναισθηματικη νοημοσυνη και θα προσπαθησω να δωσω μεγαλυτερη βαρυτητα στην αυτεπιγνωση και στην ενσυναισθηση. Και ο Θεος βοηθος!!!!!

[Ritalamp]

 

[MairyLiscious]

ναι οτι εδω παιζει ... ενας ερωτας μεγαλος ειναι γεγονος!!!!

για τα ορια που λες Ritalamp, νομιζω οτι εχουμε μιλησει και εχω βαλει. 
Πως ομως να κανω τη Στεφανια να ανιχνευει τα μηνυματα που της στελνουν οι αλλοι??? δεν ξερω τι πρεπει να κανω εδω και με προβληματισες ιδιαιτερα.
Αυτεπιγνωση, ενσυναισθηση .....μου φαινονται τοσο δυσκολα να τα  μεταδωσω στα παιδια.

νομιζω οτι ειμαι σε ...κατασταση εκτακτου αναγκης!!!!!!

να μαθει να μπαινει στη θεση των αλλων αυτο εννοει πιστευω η ριτα με το να λαμβανει τα μηνυματα που της στελνουν
δεν τα εκλαμβανει η δεν θελει να τα εκλαβει γιατι ικανοποιει το εγω της
αν ομως μεσα απο δραστηριοτητες την κανεις να νιωσει πως νιωθουν οι αλλοι θα συνειδητοποιησει λογικα καποια πραγματα μεσα απο το κουκλοθεατρο με το να ακουσει την ιστορια της κουκλας που την πιεζουν οι  φιλοι της  κτλ
βαλτη στη θεση των αλλων ---ενσυναισθηση
η συναισθηματικη νοημοσυνη που σου τονισε η ριτα ειναι πολυ σημαντικο θεμα
στο περιοδικο συγχρονο νηπιαγωγειο υπαρχει αφιερωμα στο τευχος δεκεμβρη -γεναρη αν μπορεσεις να το βρεις

κι απο μενα φιλακια




μες τα μελια ειμαστε φτου να μην μας ματιαξουν