Λάθη στη χρήση της γλώσσας μας

[apri]

Στα αρχαία τα δυο ονόματα κλίνονται ως εξής:
Άλκηστις- Αλκήστιδος-Αλκήστιδι-Άλκηστιν- ( ω)Άλκηστι
Θωμαΐς-Θωμαϊδος-Θωμαϊδι-Θωμαϊδα- (ω) Θωμαϊς

Βέβαια, στα νέα ελληνικά δεν νομίζω ότι υπάρχει περίπτωση να χρησιμοποιήσεις αυτούς τους τύπους, γιατί δεν είναι δόκιμοι. Γι' αυτό και τα ονόματα αυτά έχουν μεταπλαστεί σε...ομαλότερα. Δηλ. έχουμε:
Άλκηστη-Άλκηστης-Άλκηστη....
Θωμαϊδα-Θωμαϊδας-Θωμαϊδα...   ή Θωμαή-Θωμαής-Θωμαή...

[PDE ads]

[karxarias29]

Στα αρχαία ξέρω πως κλίνεται, απλώς η μαθήτρια είναι Άλκηστις και κάθε φορά που θέλω να χρησιμοποιήσω πχ γενική, το αποφεύγω και αλλάζω ολόκληρη τη φράση, για να χρησιμοποιήσω ονομαστική!
... Και μια και μιλάμε για ονόματα, ποια είναι τελικά, βρε παιδιά, η γενική του ονόματος Χαράλαμπος;

[Dros]

Του Χαράλαμπου.

[jak_13]

Και του Χαραλάμπους.

[PDE ads]

[karxarias29]

Και εγώ του Χαράλαμπου λέω. Απλώς, περνούσα κάποια στοιχεία σε ένα από τα 100.000 βιβλία που πρέπει να φτιάξεις στο σχολείο και είδα του Χαραλάμπους, που είπε και ο jak13, γι' αυτό ρώτησα. Γιατί να είναι του Χαραλάμπους

[jak_13]

Αν και δεν είμαι φιλόλογος και δε μ`αρέσει να μπαίνω σε ξένα χωράφια, θεωρώ ότι είναι μια από τις πολλές περιπτώσεις ονομάτων και λέξεων που έχουν αλλάξει λόγω καθομιλουμένης. Γι`αυτό και το "Χαραλάμπους" το συναντούμε στα επώνυμα, που δεν αλλάζουν.


 

[desperino]

Αν θέλατε να στήσετε μια προτομή για κάποιον ονόματι Χαράλαμπο και έπρεπε να αναφερθεί το όνομά του σε γενική " Προτομή Χαραλα...... τάδε" εν έτει 2010 για να μείνει και για άλλα 50 τουλάχιστον χρόνια,δεν θα έπρεπε να αποτυπωθεί η καθομιλουμένη που σχηματίζει  δόκιμο τύπο χωρίς πρόβλημα στην κλίση;
 ο Χαράλαμπος /του Χαράλαμπου
Άσχετο.Σαν ποιο αρχαιόκλιτο κλίνεται;Εμένα στα μόνα που πηγαίνει ο νους μου είναι ουδέτερα σε -ος σιγμόληκτα (βέλος),αλλά δε νομίζω ότι πρέπει να το εντάξουμε εκεί.
Όσο για το επώνυμο παραμένει άκλιτο και επομένως δε δημιουργεί ιδιαίτερο πρόβλημα στην καθομιλουμένη ,ώστε να μετασχηματιστεί, άρα γι αυτό παραμένει. Όμως δε σημαίνει ότι εξαιτίας αυτού θα προκύψει η αντίστροφη διαδικασία,δηλ. να υπερισχύσει υποχρεωτικά και στη γενική του ονόματος  έναντι του Χαράλαμπου.
Karxaria, καταλαβαίνω ακριβώς τι λες για την κοπέλα που ακούει στο όνομα Άλκιστις!!

[apri]

Στα αρχαία ξέρω πως κλίνεται, απλώς η μαθήτρια είναι Άλκηστις και κάθε φορά που θέλω να χρησιμοποιήσω πχ γενική, το αποφεύγω και αλλάζω ολόκληρη τη φράση, για να χρησιμοποιήσω ονομαστική!
... Και μια και μιλάμε για ονόματα, ποια είναι τελικά, βρε παιδιά, η γενική του ονόματος Χαράλαμπος;

Υπάρχουν δυο μορφές του ονόματος:

Χαραλάμπης (βλ. τραγούδι "Ελα βρε Χαραλάμπη να σε παντρέψουμε...), γεν. Χαραλάμπους (παλαιό τριτόκλιτο, όπως το Σωκράτης) και νεώτερη γεν. Χαραλάμπη....  
Εξ ου και το χαϊδευτικό: Μπάμπης

Χαράλαμπος, γεν. Χαράλαμπου...   (παλαιό δευτερόκλιτο)
Εξ ου και το κυπριακό χαϊδευτικό: Πάμπος

Επειδή πρόκειται ουσιαστικά για το ίδιο όνομα, οι τύποι και των δυο γενικών (Χαραλάμπους-Χαράλαμπου) χρησιμοποιούνται εναλλακτικά. Ωστόσο, ο Χαράλαμπος- του Χαράλαμπου είναι συνηθέστεροι τύποι.


Στα υπόλοιπα αρχαία ονόματα (π.χ Άλκηστις, Άρτεμις, Χάρις) η κατάσταση είναι λίγο περίεργη. Έχουν πλαστεί ομαλότεροι για τα νέα ελληνικά τύποι (π.χ Άλκηστη, Άρτεμη, Χαρά). Τα τελευταία χρόνια (θα γελάσετε, αλλά εγώ το τοποθετώ χρονικά στην περίοδο που παιζόταν η τηλεοπτική σειρά "Αναστασία") υπήρξε μια τάση επιστροφής σε αρχαιοπρεπή ονόματα. Έτσι οι Κώστες και οι Κωστήδες ξανάγιναν Κωνσταντίνοι, η Άρτεμη ξανάγινε Άρτεμις, η Λίτσα ξανάγινε Ευαγγελία κόκ, ενώ θυμήθηκαν αρχαία ονόματα που σπανίως χρησιμοποιούνταν (π.χ Φοίβος).

Τι κάνουμε σ' αυτές τις περιπτώσεις; Η γνώμη μου είναι ότι, εφόσον το όνομα έχει τύπους στις άλλες πτώσεις που δεν είναι δόκιμοι στα νέα ελληνικά, επ' ουδενί δεν το αφήνουμε άκλιτο (εκτός αν είναι ξένο όνομα π.χ Γαβριήλ, Ραφαήλ, Μιχαήλ). Χρησιμοποιούμε στην ονομαστική τον αρχαίο τύπο που προτιμούν και στις υπόλοιπες τους νεώτερους και απλούστερους τύπους (π.χ η Άλκηστις αλλά της Άλκηστης).

[desperino]

Συμφωνώ στην τελευταία παράγραφο της  apri.
Εγώ βέβαια το προχωράω και παραπέρα και χρησιμοποιώ από μόνη μου το νεοελληνικό χωρίς να ρωτάω πώς είναι βαπτισμένοι. Εκτός αν μου το ζητήσουν.

 Apri,ποια πηγή χρησιμοποίησες; Θέλω κι εγώ να καλυφθώ με κάτι έγκυρο στη νεοελληνική γραμματική-συντακτικό και έχω λίγα πράγματα.
Παρεμπιπτόντως, πώς κάνουμε παράθεση μέρους του κειμένου που θέλουμε;

[apri]

1. Πηγή στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι...οι γενικές εγκυκλοπαιδικές-γλωσσικές μου γνώσεις. Φαντάζομαι βέβαια ότι και μια έρευνα στο διαδίκτυο να κάνεις, θα βρεις ενδιαφέροντα στοιχεία.
Μια καλή γραμματική με αρκετές πληροφορίες συντακτικού είναι αυτή της Φιλιππάκη.
(Holton, D., P. Mackridge & E. Φιλιππάκη-Warburton. Γραμματική της ελληνικής γλώσσας.)

2. Παράθεση κάνουμε πατώντας στο "εισαγωγή παράθεσης" που υπάρχει πάνω από κάθε μήνυμα άλλου μέλους. Αν δεν θέλεις να παραθέσεις όλο το μήνυμά του, αφού κάνεις την παράθεση, σβήνεις το κομμάτι που δεν σου χρειάζεται, όπως θα έσβηνες ένα οποιοδήποτε κομμάτι σε κείμενο του word.

[desperino]

Έτσι κάνω παράθεση,αλλά δε μου βγαίνει νομίζω σε πλαίσιο.Μάλλον όμως κάνω λάθος.
 Για όσα θυμάσαι απ΄έξω, μπράβο, εντυπωσιακό!

[jak_13]

Έτσι κάνω παράθεση,αλλά δε μου βγαίνει νομίζω σε πλαίσιο.Μάλλον όμως κάνω λάθος.

Για να παραμείνει το πλαίσιο πρέπει να προσέξεις να μη διαγραφεί το "quote".

[desperino]

οκ,ευχαριστώ

[jak_13]

Να είσαι καλά!