αγχωτικα επαγγελματα-εκπαιδευτικος

[apri]

Ο Έλληνας θεωρεί μονίμως ότι ο ίδιος κάνει την πιο απαιτητική και ψυχοφθόρα δουλειά και ότι ο διπλανός του για ακατανόητο λόγο αμείβεται περισσότερο απ' αυτόν.

Στην πραγματικότητα όλοι λένε πολλά τραγούδια έξω από το χορό λόγω εγωκεντρισμού.
Ποσώς τους νοιάζει να μάθουν τι περνάει πραγματικά ο άλλος στη δουλειά του.

Οι περισσότερες δουλειές σήμερα έχουν έντονο το στοιχείο του άγχους και της πίεσης. Απλώς διαφοροποιείται ο λόγος που αγχώνεσαι ανάλογα με το είδος της δουλειάς.

Τώρα, βέβαια, αν έχεις γεννηθεί κηφήνας και έχεις και γερές πλάτες να σε καλύπτουν, όπου και να σε ρίξει η μοίρα είτε στο δημόσιο είτε στον ιδιωτικό τομέα, θα κοπροσκυλιάζεις όλη μέρα και δεν θα σου καίγεται καρφί, ακόμα κι αν οι συνάδελφοί σου τρέχουν σαν το

[PDE ads]

[killbill]

το παραθέτω για 3η φορά, γιατί είναι ότι πιο σωστό έχω ακούσει!!

Ο σημαντικότερος παράγοντας άγχους είναι ο βαθμός ευσυνειδησίας που διακρίνει τον καθένα, σε κάθε επάγγελμα.

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Απλά ο εκπαιδευτικός (και γενικότερα ίσως ο δημόσιος υπάλληλος εκτός εξαιρέσεων) έχει την "πολυτέλεια" να μην αγχωθεί καθόλου, να τα γράψει όλα κανονικά, να μην του καίγεται καρφί, να αδιαφορήσει για τα πάντα, και πάλι τα ίδια λεφτα να παίρνει και να συνεχίζει να λέγεται εκπαιδευτικός!
Αυτή είναι η διαφορά σε σχέση με τον ιδιωτικό τομέα όπου θα έπερνες δρόμο από την πρώτη στιγμή. Εκεί θα πρέπει να παλεύεις με το άγχος σου κάθε μέρα μέχρι να βγεις στην σύνταξη.

Burnout: Η "νόσος" που προσβάλλει τους εκπαιδευτικούς
.......................................

Burnout σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει "έκαψα φλάντζα"?   
bitch πως μεταφράζεται ακριβώς;

[syrrahm]

Burnout σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει "έκαψα φλάντζα"?   
bitch πως μεταφράζεται ακριβώς;

Σύνδρομο επαγγελματικής εξουθένωσης (burn-out syndrome)
http://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=46599.0

[dinateacher]

Γιατί άγχος για τις γιορτές;
Και αλήθεια, πως συγκρίνει κανείς το άγχος π.χ. για μια σχολική γιορτή, με το άγχος π.χ. του εναέριου ελεγκτή (μεγάλα ποσοστά παθήσεων καρδιάς και πρόωρων θανάτων), ή του γιατρού σε εφημερία (καρδιόλογοι κλπ επίσης με μεγάλα ποσοστά παθήσεων καρδιάς και όχι μόνο); Και υπάρχουν ακόμα περισσότερα τέτοια παραδείγματα επαγγελμάτων.
Οι κίνδυνοι στα σχολεία είναι πολύ λιγότεροι απ' ότι νομίζουμε, και επειδή σαν κλάδος ζούμε στον μικρόκοσμό μας, νομίζουμε ότι κάνουμε τη δυσκολότερη δουλειά στον κόσμο. Δεν λέω ότι είναι εύκολη ή χωρίς άγχος, αλλά υπάρχουν και πολύ χειρότερα.

Προφανώς και υπάρχουν πολύ χειρότερα! Δε μας συγκρίνω με έναν πχ χειρουργό!!!
Τώρα όσον αφορά τις γιορτές είναι μια πονεμένη ιστορία...
Απλώς όταν έχεις να κάνεις με παιδιά δεν μπορείς ούτε δευτερόλεπτο να στρέψεις σε κάτι άλλο την προσοχή σου...Όσο μικρότερα τόσο δυσκολότερα...
Αυτό το burn-out νομίζω πως κάποιες στιγμές το έχω νιώσει...

[PDE ads]

[killbill]

έκαστος στο είδος του!

άλλος αγχώνεται μην συγκρουστούν αεροπλάνα, άλλος μην χτυπήσουν 2 μαθητές στο διάλειμμα, άλλος να πετύχει η εγχείριση, άλλος μην του καούν τα σουβλάκια!

[Landau]

Απλά γίναμε όλοι υπερευαίσθητοι και υπερπροστατευτικοί απέναντι στα παιδάκια. Κι εμείς όταν είμασταν μικροί, τρέχανε, πέφταμε, χτυπούσαμε.. δεν έγινε και τίποτα! Σίγουρα θέλει προσοχή, αλλά όχι ότι θα πεθάνουμε και από το άγχος!
Όσον αφορά το σύνδρομο burn-out, γι' αυτό το λόγο πρέπει να υπάρχουν οι διακοπές που υπάρχουν (και κακοφαίνονται σε αδαείς μη εκπαιδευτικούς..).

[lzdg]

Πιστεύω ότι το άγχος οφείλεται σε μεγάλο βαθμό, ανεξαρτήτου επαγγέλματος, στο σύγχρονο τρόπο ζωής και αυξάνει ανάλογα με  τις υποχρεώσεις και απαιτήσεις που έχουμε από τους εαυτούς μας. Οι πρόγονοί μας (π.χ. παπππούδες μας) μπορεί να ζούσαν με πολύ λιγότερα,  είχαν ζήσει δύσκολες καταστάσεις (π.χ. πολέμους), ήταν πολύ λιγότερο μορφωμένοι, δεν είχαν internet  , αλλά έχω την εντύπωση ότι δεν είχαν και άγχος ή τουλάχιστον στο βαθμό που έχουμε εμείς.

[jak_13]

το παραθέτω για 3η φορά, γιατί είναι ότι πιο σωστό έχω ακούσει!!

Ο σημαντικότερος παράγοντας άγχους είναι ο βαθμός ευσυνειδησίας που διακρίνει τον καθένα, σε κάθε επάγγελμα.

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Απλά ο εκπαιδευτικός (και γενικότερα ίσως ο δημόσιος υπάλληλος εκτός εξαιρέσεων) έχει την "πολυτέλεια" να μην αγχωθεί καθόλου, να τα γράψει όλα κανονικά, να μην του καίγεται καρφί, να αδιαφορήσει για τα πάντα, και πάλι τα ίδια λεφτα να παίρνει και να συνεχίζει να λέγεται εκπαιδευτικός!
Αυτή είναι η διαφορά σε σχέση με τον ιδιωτικό τομέα όπου θα έπερνες δρόμο από την πρώτη στιγμή. Εκεί θα πρέπει να παλεύεις με το άγχος σου κάθε μέρα μέχρι να βγεις στην σύνταξη.

Ο λόγος που έγραψα "ο σημαντικότερος παράγοντας" είναι ότι υπάρχουν και άλλοι παράγοντες, όπως η φύση της δουλειάς, το αντικείμενο της εργασίας, ο τρόπος άσκησης του ελέγχου, η ικανότητα του προϊσταμένου να ασκήσει σωστά τα καθήκοντά του κ.α.
Όμως, πιστεύω ότι όταν κάποιος είναι συνεπής στον ιδιωτικό τομέα, θα είναι και στο δημόσιο, όπου συνήθως δεν υπάρχουν ούτε τα κίνητρα, ούτε η αναγνώριση.
Σου λέω εντίμως ότι στο δημόσιο τομέα έζησα πολύ πιο αγχωτικές και πολύ πιο καταπιεστικές καταστάσεις απ`ό,τι στον ιδιωτικό.

[killbill]

Όμως, πιστεύω ότι όταν κάποιος είναι συνεπής στον ιδιωτικό τομέα, θα είναι και στο δημόσιο, όπου συνήθως δεν υπάρχουν ούτε τα κίνητρα, ούτε η αναγνώριση.
Σου λέω εντίμως ότι στο δημόσιο τομέα έζησα πολύ πιο αγχωτικές και πολύ πιο καταπιεστικές καταστάσεις απ`ό,τι στον ιδιωτικό.

ακριβώς ετσι είναι, και αυτό γιατί συνήθως στο δημόσιο, δουλεύει ένας και οι υπόλοιποι δέκα κάθονται. Οπότε λογικό είναι το άγχος να πέφτει στον εργατικό και στον υπεύθυνο!!
Στον ιδιωτικό τομέα η δουλειά θα μοιραστεί και δεν υπάρχει περίπτωση να ειναι κάποιος τεμπέλης και να συνεχίζει να εργάζεται για πολύ διάστημα, κάτι που δεν ισχύει στο δημόσιο!

[nickitol]

Οταν ακουω οτι το επαγγελμα του εκπαιδευτικου ειναι αγχωτικο, καπως μου ερχεται.Αυτο δε σημαινει οτι  πας στο σχολειο για χαλαρωση..
Εννοειται οτι υπαρχουν προβληματα με τα παιδια, με γονεις κλπ κλπ, αλλα οκ.
Ποιες ειναι οι καταστασεις τις οποιες πρεπει να αντιμετωπισει ο καθηγητης στο σχολειο και οι οποιες του προκαλουν φοβο και αγχος?
Γιατι ως γνωστον το αγχος ειναι ο φοβος μπροστα στο αγνωστο.
Ποιες ειναι οι απροβλεπτες και συνεχως μεταβαλομενες, απο τηφυση του επαγγελματος καταστασεις, οι οποιες  δεν ακολουθουν συγκεκριμενο μοτιβο, απαιτουν εγρηγορση και ο χρονος ο οποιος διαθετεις για να αποφασισεις ειναι ελαχιστος?
Φυσικα αν απο υλη "δεν κατεεις πραμα" που λενε οι φιλοι μας απο κρητη και δουλευεις σε απαιτητικο σχολειο,  λογικο ειναι να αγχωνεσαι αλλα κ παλι ενας εμπειρος καθηγητης μπορει και το προσπερνα.

[killbill]

δεν είμαστε ψυχολόγοι για να δούμε τις πτυχές που έχει το άγχος.
Όπως το εννοείς όχι δεν είναι αγχωτικό το επάγγελμά μας. Το να μην προλάβω να λύσω μία άσκηση παραπάνω, ή να τρέχω λίγο στην ύλη γιατί έχω μείνει πίσω, ή να κάνω εφημερία και να προσέχω μην κτυπήσει κανένα παιδι, εγώ δεν το θεωρώ "άγχος".
Άγχος για μένα είναι να χτυπάει η καρδιά σου, να τρέμεις κάθε πρωί που ξυπνάς, να είσαι νευρικός γιατί σκέφτεσαι τη δουλειά σου.
Τώρα να λέμε ότι είναι αγχωτικό το επάγγελμά μας γιατί το σχολείο είναι μακρυά και κάθε πρωί έχουμε άγχος μην πέσουμε σε κίνηση και αργήσουμε μου φαίνονται αστειότητες.

όμως, όταν κουράζεσαι με τα χρόνια, όταν εξουθενώνεσαι να μιλας τόσες ώρες, όταν τα παιδιά βλέπεις δεν σε βρίσκουν ενδιαφέρον εσένα και το μάθημά σου και αδιαφορούν γιατί τα ξέρουν από το φροντιστήριο ας πουμε κλπ κλπ, πιστεύω αυτά σου δημιουργούν μια αγχωτική κατάσταση.
Όχι με την έννοια ότι το επάγγελμα του εκπαιδευτικού έχει αγχωτικά καθήκοντα, αλλά κάπως πιο έμμεσα και με την πάροδο των χρόνων.
ίσως δεν το έχουμε βιώσει ακόμα οι περισσότεροι εδώ. αλλά διαβάζοντας και το σχετικό επιστημονικό άρθρο που παρατίθεται στηναρχή αυτής της συζήτησης, βλέπω ότι το άγχος θα έρθει σε μεταγενέστερο στάδιο...