Ζ' Φάση - ΠΕ02 ... ποιητικώς ολισθαίνουσα ...!

[mimelismoni]

πολυ καλη η επιλογη απο παπαδιαμαντη!

[PDE ads]

[domenica]

Σε ποιο "δρόμο", άραγε, "χάθηκαν" τα δικά μου "φραγκοδίφραγκα",  τ΄από αρχές Νοέμβρη
εκ-"πορευόμενα" ...;;;[/b]

Μήπως χάθηκαν  στον "δρόμο" της απώλειας των ιδανικών ;;;

Τουλάχιστον μπορούμε να καυχώμαστε για την περίσσεια μας σε αντοχές και υπομονή....

Θερμοπύλες - Κ. Καβάφης

Τιμή σ’ εκείνους όπου στην ζωή των
ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες.
Ποτέ από το χρέος μη κινούντες·
δίκαιοι κ’ ίσιοι σ’ όλες των τες πράξεις,
αλλά με λύπη κιόλας κ’ ευσπλαχνία·
γενναίοι οσάκις είναι πλούσιοι, κι όταν
είναι πτωχοί, πάλ’ εις μικρόν γενναίοι,
πάλι συντρέχοντες όσο μπορούνε·
πάντοτε την αλήθεια ομιλούντες,
πλην χωρίς μίσος για τους ψευδομένους.

Και περισσότερη τιμή τούς πρέπει
όταν προβλέπουν (και πολλοί προβλέπουν)
πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος,
κ’ οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε.

(Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)

[aeee]

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης:

Η γενεαλογία της πολιτικής είναι συνεχής και γνησία κατά τους προγόνους. Η αργία εγέννησε την πενίαν. Η πενία έτεκε την πείναν. Η πείνα παρήγαγεν την όρεξιν. Η όρεξις εγέννησε την αυθαιρεσίαν. Η αυθαιρεσία εγέννησε την ληστείαν. Η ληστεία εγέννησεν την πολιτικήν.

“ΟΙ ΕΜΠΟΡΟΙ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ”

Πόση, ακόμη, αλήθεια έχει ειπωθεί σε τούτο τον τόπο ...!

Θερμοπύλες - Κ. Καβάφης

Τιμή σ’ εκείνους όπου στην ζωή των
ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες.
Ποτέ από το χρέος μη κινούντες·
δίκαιοι κ’ ίσιοι σ’ όλες των τες πράξεις,
αλλά με λύπη κιόλας κ’ ευσπλαχνία·
γενναίοι οσάκις είναι πλούσιοι, κι όταν
είναι πτωχοί, πάλ’ εις μικρόν γενναίοι,
πάλι συντρέχοντες όσο μπορούνε·
πάντοτε την αλήθεια ομιλούντες,
πλην χωρίς μίσος για τους ψευδομένους.

αποσπάσματα από τον "Ύμνον εις την Ελευθερία"

78. Ω, τρακόσιοι! σηκωθείτε
Και ξανάλθετε σε μάς.
Τα παιδιά μας θελ'ιδείτε
Πόσο μοιάζουνε με σας.

80. Στέλνει ο άγγελος του ολέθρου
Πείναν και Θανατικό.
Που με σχήμα ενός σκελέθρου
Περπατούν αντάμα οι δυο.

81. Και πεσμένα εις τα χορτάρια
Απεθαίνανε παντού
Τα θλιμμένα απομεινάρια
Της φυγής και του χαμού.

82. Και εσύ αθάνατη, εσύ θεία,
Που ότι θέλεις ημπορείς,
Εις τον κάμπο Ελευθερία,
Ματωμένη περπατείς.

[aristos2]

-Και τα κουνούπια πώς να ηύραν τρόπον κι εσώθησαν εις την Κιβωτόν; Κι η μύγα; και τα μυιγαράκια; κι οι μουσίτσες;
-Και τα μικρόβια;
(…)
-Κι ο ψύλλος, τάχα, πού να ετρύπωσε, και κατώρθωσε να γλυτώση; είπεν η δασκάλα.
-Δεν αμφιβάλλω, ότι στην κάλτσα της Νώενας θα εχώθη, απήντησεν η μεγαλόσωμος.
Όλοι εκάγχασαν.
-Μα η ψείρα;
-Ω, η ψείρα; χωρίς άλλο θα εκόλλησε στη γενειάδα του Νώε.

(όπου ψείρα βλέπε πολιτικός ...!)
Α. ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ “Η ΚΑΛΤΣΑ ΤΗΣ ΝΩΕΝΑΣ”

Στους πολιτικούς ταγούς ... για την προποπτική που "πασχίζουν" να μας εξασφαλίσουν ... αφιερώνω το παρακάτω ...

Μονοτονία

Την μιά μονότονην ημέραν άλλη
μονότονη, απαράλλακτη ακολουθεί. Θα γίνουν
τα ίδια πράγματα, θα ξαναγίνουν πάλι -
οι όμοιες στιγμές μας βρίσκουνε και μας αφίνουν.

Μήνας περνά και φέρνει άλλον μήνα.
Αυτά που έρχονται κανείς εύκολα τα εικάζει·
είναι τα χθεσινά τα βαρετά εκείνα.
Και καταντά το αύριο πια σαν αύριο να μη μοιάζει.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

[PDE ads]

[domenica]

Δίδαξε λοιπόν ανθρώπους         

Λόγω ανωτέρας βίας
πήρες τη μετάθεσή σου
δάσκαλος της επαρχίας
του νομού του παραδείσου.

Δίδαξε λοιπόν ανθρώπους
για να γίνουν δουλευτάδες
αλλά πες και για τους τρόπους
που 'χουνε κάποιοι φονιάδες.

Πες τους για τις πανουργίες
τη βρωμιά και την απάτη
κι άσε τις χρονολογίες
κάποιος άλλος να τους μάθει.

Μπλε σακάκι, τετριμμένο
εικοστή πέμπτη Μαρτίου
σε θυμάμαι δάσκαλέ μου
στην εξέδρα του σχολείου.

Δίδαξε λοιπόν ανθρώπους
για να γίνουν δουλευτάδες
αλλά πες και για τους τρόπους
που 'χουνε κάποιοι φονιάδες.

 Μάνος Ελευθερίου

[aristos2]

Η προσευχή του σκουληκιού

Άκου Κύριε τον καλό σου φίλο
που αγαπά τους καρπούς και τους τάφους.
Εσύ είσαι ό,τι με συνδέει μ' έναν καρπό και μ' έναν τάφο.
Και τον καρπό ασχημίζω και τον τάφο.
Αλλ' όμως είμαι θέλημά σου
γέννημα στην απέραντη καρδιά σου...
Δεν έχω ερωτήματα
και ταξιδεύω με κίνηση αργή προς τον Πατέρα.
Μάταιος ο κόσμος αλλά πέρασμα.
Και μάταια τα μάτια της σαρκός μου
γλυκά που αγγίζονται με λουλούδια.
"Δεν έχεις ερωτήματα;" - μου λέει το φθαρτό.
Σελήνη φευγαλέα εσύ τάχα ρωτάς αυτή τη νύχτα;
Ή με ρωτούν τα νέφη που σε ακολουθούν;
Χαίρομαι την ευφορία του αργύρου σου
και τη διαπερνώ με την πίστη.
Αυτή 'ναι η αξία εμάς των σκουληκιών
που δεν έχουμε παρά μονάχα ένα δρόμο...
Το χώμα ειν' η μοίρα μου αντίκρυ των άστρων.
Αγάπη όνειρο θαλασσί τύλιξέ με.
Ποια ευφροσύνη δεν σου παραστέκει;
Αγάπη, πράξη και ουσία του θεού μου
σερνάμενο κι αν είμαι πλέω στη χαρά.

Νίκος Καρούζος

Από τη συλλογή: ΠΟΙΗΜΑΤΑ,1961

Καλημέρα ...

[aristos2]

Ως "καινοτόμος" εκπαιδευτικός, μετά 5 ΑΣΕΠ και, για 0,61 του βαθμού, μη διοριστέος σε αυτόν του 2007, με μόρια από ωρομισθία το 2007, από αναπλήρωση το 2009 και από ωρομισθία φέτος (για την οποία ευχαριστώ τις κυβερνήσεις των τελευταίων ετών, με τα τόσα "παράθυρα" που άνοιξαν για ν' "αερίζεται" η "αξιοκρατία"!), απλήρωτος από τις αρχές Νοέμβρη και "ματωμένος" οικονομικά για να διανύω τα 200 χιλιόμετρα τρις ανά εβδομάδα και να "τροφοδοτώ" τ' όνειρο του αειμνήστου Τρικούπη (γέφυρα Ρίου - Αντιρρίου), απαιτώ από την Υπουργό Παιδείας, μιας και γνωρίζει ν' ανταμείβει ημάς τους καινοτόμους:

- να πληρωθώ, επιτέλους, για τις υπηρεσίες μου ως ωρομίσθιος, και μάλιστα με τόκους υπερημερίας (όπως θα έπρεπε και ο ίδιος να πράξω, για κάθε καθυστερούμενη οφειλή μου σε τραπεζικό ίδρυμα ή στο κράτος)
- να μου ανακοινωθεί, επιτέλους, πότε και πως θα διοριστώ, κάτι που ως το Νοέμβρη γνώριζα, έκτοτε το αγνοώ, χωρίς δική μου υπαιτιότητα (η αμεσότητα στην ανακοίνωση θα επαναφέρει σ' εμένα, τη σύζυγο και τα δυο παιδιά μου, την ηρεμία που αναίτια, μήνες τώρα, στερούμαστε ή, έστω, θ' αναπροσαρμόσει τον προγραμματισμό μας)
- να συμπεριληφθώ σ' επόμενη εκδήλωση για "καινοτόμους και άριστους εκπαιδευτικούς", μιας και τον πρώτο χαρακτηρισμό ελπίζω να έπεισα πως πληρώ τις προϋποθέσεις να τον "γεύομαι" ...

Ένας, μη βραβευμένος για την ώρα, καινοτόμος ωρομίσθιος της διπλανής τάξης, έστω μη ψηφιακής ...!

[mimelismoni]

γιατι δεν το στελνεις στη διαμαντοπουλου?αριστεια και πρασινα αλογα!

[aristos2]

γιατι δεν το στελνεις στη διαμαντοπουλου?αριστεια και πρασινα αλογα!

το στέλνω ..., απάντηση δεν παίρνω ... 

[domenica]

Πάνω σας γαντζώνω τη φωνή μου

 
Από χαλυβουργεία και διυλιστήρια

Στην αλλοτρίωση των καύσεων

Έρημες φτωχές λέξεις σας κουβαλώ

Σε πόλη αδιάφορη πρησμένη σκουπίδια

και γύρω λυσσασμένοι για επιτυχία

Ενώ μοντάρω όργανο υποθετικής επικοινωνίας

Δρόμοι υψικάμινοι και τρέχουν

Ισοζύγιοι οραματιστές

Καλπάζουν στην καταναλωτική μανία

Κλούβες μπαγλαρώνουν την απεργία

Και σταλάζει ο ουρανός κατράμι

Φτωχές ελληνικές μου λέξεις

Πάνω σας γαντζώνω τη φωνή μου

Και βουλιάζω.

 

Πρόδρομος Χ. Μάρκογλου


aristos2 ,συνέχισε τον άριστο αγώνα ,"γαντζωμένος" στην αξιοπρέπεια του έλληνα εκπαιδευτικού παρόλο που κάποιοι επιμένουν με τα λεγόμενα τους να υποτιμούν...οι δικές τους λέξεις και υποσχέσεις είναι που "βουλιάζουν" ....

[aristos2]

aristos2 ,συνέχισε τον άριστο αγώνα ,"γαντζωμένος" στην αξιοπρέπεια του έλληνα εκπαιδευτικού παρόλο που κάποιοι επιμένουν με τα λεγόμενα τους να υποτιμούν...οι δικές τους λέξεις και υποσχέσεις είναι που "βουλιάζουν" ....

... συνεχίζω έναν αγώνα, ίσως όχι άριστο, πάντως επαρκώς άρρωστο, μιας κι εξαρτάται από εκείνους που δεν ενίσχυσαν ιδιαιτέρως την εθνική υγεία, τα ύστατα 30 έτη ...
Εντούτοις, ευχαριστώ για την πάντοτε διακριτική και γλυκιά σου συμπαράσταση ...

[GERMANOS]

 Αρίστο σε ευχαριστώ εκ μέρους και των άλλων συναδέλφων που συνεργάζομαι φέτος. Μας αντιπροσώπευσες επάξια. Μέσω της επιστολής σου εξέφρασες και το δικό μας αναπάντητο ¨γιατί τόση αναξιοκρατία".
  Καλή συνέχεια στον αγώνα μας για βελτίωση των εργασιακών συνθηκών.

[aristos2]

Αρίστο σε ευχαριστώ εκ μέρους και των άλλων συναδέλφων που συνεργάζομαι φέτος. Μας αντιπροσώπευσες επάξια. Μέσω της επιστολής σου εξέφρασες και το δικό μας αναπάντητο ¨γιατί τόση αναξιοκρατία".
  Καλή συνέχεια στον αγώνα μας για βελτίωση των εργασιακών συνθηκών.

Καλή συνέχεια, λοιπόν, κι αίσιο τέλος.

[isambo]

Αρίστο σε ευχαριστώ εκ μέρους και των άλλων συναδέλφων που συνεργάζομαι φέτος. Μας αντιπροσώπευσες επάξια. Μέσω της επιστολής σου εξέφρασες και το δικό μας αναπάντητο ¨γιατί τόση αναξιοκρατία".
  Καλή συνέχεια στον αγώνα μας για βελτίωση των εργασιακών συνθηκών.

Καλή συνέχεια, λοιπόν, κι αίσιο τέλος.

Μια χρονιά ωρομίσθια και φέτος αναπλρώτρια, διαρκώς καπελωμένη από βίσματα και προνομιούχους της "κοινωνικής πολιτικής" της εκάστοτε κυβέρνησης.
Σ' ευχαριστώ κι εγώ για την επιστολή σου!