Ψηφοφορία ΙΙ. Απεργία 24-02-2010

[kolbis]

Αρχικά γράφεις: Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους!

Mετά : Που είναι το χιούμορ σας;
Mετά : Μα χιούμορ κάνω
Mετά : για να δώσω χιουμοριστικό τόνο.
Mετά : το λέω καθαρά με χιούμορ
 
Noμίζω πως όλοι εδώ μέσα λέμε τα πράγματα με το όνομά τους εκτός από σένα που .............κάνεις χιούμορ και μας το επαναλαμβάνεις 4! φορές αλλά εμείς δεν το καταλαβαίνουμε.

[PDE ads]

[Αναστασια 76]

αμαν βρε παιδια ολοι εχουμε τις ιδιες αγωνιες,μη χανετε ομως το χιουμορ σας...ειναι απολυτα εμφανες οτι εκανε χιουμορ ο συναδελφος...μου φαινεται οτι η υπουργος μια χαρα τα εχει καταφερει..τα νευρα μας κροσια εχει κανει....χαλαρωστε λοιπον και μη βλεπετε παντου κακους και ειρωνες..

[happiness]

Συμφωνώ με την Αναστασια 76 . Εγώ έβαλα το 1ο παρόλο που δεν βράχνιασε η φωνή μου (βράχνιασε όμως των φοιτητών πίσω μας) και δεν έριξα/έφαγα ξύλο (ρίξανε/φάγανε όμως πολύ ξύλο οι απεργοί που πήγαν στην βιομηχανική ζώνη για περιφρούρηση, όταν αυτοκίνητο πήγε να περάσει από πάνω τους για να σπάσει τις αλυσίδες)

[jimy100]

Εγώ ήμουν στην απεργιακή συγκέντρωση του Πειραιά. Ήταν σαφώς μεγαλύτερη από την προηγούμενη φορά, υπολογίζω ότι είχε διπλάσια συμμετοχή (4000-4500) σε σχέση με την προηγούμενη απεργία.

[PDE ads]

[rozy4]

Προς όσες/όσους δεν έκαναν απεργία – ανοιχτή επιστολή
του Μάριου Μιχαηλίδη
 
Αγαπητή συναδέλφισσα / αγαπητέ συνάδελφε,
σήμερα έσπασες την απεργία. Την ώρα που εμείς, δεκάδες χιλιάδες, ίδιοι με εσένα, με τα ίδια προβλήματα που έχεις κι εσύ, διαδηλώναμε στους δρόμους, εσύ έκανες μάθημα.
 
Τις προηγούμενες μέρες τα είπαμε πολλές φορές. Συζητήσαμε για το πόσο επικίνδυνη έγινε η κατάσταση για δικαιώματα που έχουμε κατακτήσει εδώ και δεκαετίες μετά από σκληρούς αγώνες. Επισημάναμε ότι οι περικοπές δεν είναι «για την Ελλάδα ρε γαμώ το», αλλά για μια χούφτα χρυσοκάνθαρους που δημιούργησαν την κρίση, που τη φορτώνουν στις πλάτες μας, που μας γυρίζουν στον εργασιακό μεσαίωνα, για να ξαναβγάλουν «τρελά λεφτά» και να δημιουργήσουν την επόμενη κρίση.
 
Όπως φαίνεται, άφησες τις κουβέντες αυτές να τις πάρει ο αέρας. Πρόβαλες πολλά επιχειρήματα για να δικαιολογήσεις την απουσία σου από τον αγώνα: «δεν έχεις λεφτά» (ενώ εμείς έχουμε! ), «δεν πρόκειται να κερδίσουμε τίποτα» (παλιά πώς κερδίζαμε; ), «με μια μέρα απεργίας δεν νικάμε» (αν ήταν για πολλές μέρες, θα έλεγες ότι δεν έχεις λεφτά! ). Επίσης: «η κυβέρνηση είναι αναγκασμένη να τα κάνει» (από ποιον όμως και γιατί να μην την «ξεαναγκάσουμε» εμείς; ) ή «είναι οι ξένοι που μας προστάζουν» (τι γιορτάζεις, αλήθεια, στις 25 Μαρτίου; ).
 
Δε θυμήθηκες, βέβαια, ότι ΟΛΑ ΟΣΑ μέχρι τώρα απολαμβάνεις ως δάσκαλος είναι καρπός προηγούμενων αγώνων. Το ότι και αυτά τα λίγα που κερδίσαμε με τη μεγάλη απεργία της ΔΟΕ τα πήρες χάρη σε αυτή (αλήθεια, έκανες τότε απεργία; ). Το ότι χάρη σε αυτό (τον «κουτσό», έστω) συνδικαλισμό μας μπορείς να έχεις μειωμένο διδακτικό ωράριο σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, το ότι μπορείς (ακόμη) να είσαι ΜΟΝΙΜΟΣ ή να τρέφεις (ακόμη) την ελπίδα της μονιμοποίησης. Το ότι (ακόμη) μπορείς να ελπίζεις ότι θα πάρεις μια σύνταξη που δε θα είναι φτωχοεπίδομα, ότι μετά θα μπορείς να χαρείς τα εγγόνια σου για αρκετά χρόνια.
 
Σήμερα, όμως, βλέπεις ότι διακυβεύονται ΟΛΑ. Ξέρεις ότι σε λίγο θα προσπαθήσουν να βάλουν στην τάξη σου τον «επιθεωρητή νέας κοπής», ο οποίος θα ελέγξει το κατά πόσο τα καταφέρνεις με τα μαθηματικά της Ε΄ του Δημοτικού, το κατά πόσο συμμορφώνεσαι με τη δική τους εκδοχή της Ιστορίας, το κατά πόσο κάνεις «προγράμματα» σε «συνεργασία» με την τάδε ή δείνα επιχείρηση. Με την «αξιολόγηση» (κρίμα για τη λέξη!) θα σε καταστήσουν προσωπικά υπεύθυνο για τις μειωμένες επιδόσεις των μαθητών σου και θα «σου κόψουν τα πόδια» άμα «βλάψεις το κύρος της υπηρεσίας» (άμα, δηλαδή, αγωνίζεσαι για την Παιδεία και τον Εκπαιδευτικό). Από την έκθεση «αξιολόγησης» θα εξαρτάται το εκκαθαριστικό σου αλλά και αυτή η ίδια η παραμονή σου στην εκπαίδευση. Άλλωστε, όσο θα περνάνε τα χρόνια, τόσο πιο ακριβός θα είσαι στην «επιχείρηση» της κατ΄ όνομα δημόσιας Παιδείας. Και «χαμένος» θα είσαι απέναντι στα νέα, φτηνά «παιδιά», που θα σε ανταγωνίζονται με καινούρια Μάστερ και Διδακτορικά. Η κλωτσιά στα οπίσθια δε θα είναι «προνόμιο» του ιδιωτικού τομέα…
 
Ακόμη θεωρείς ότι όλα αυτά αποτελούν πολύ μακρινά σενάρια, ότι εσύ θα προλάβεις «να την κάνεις»… Ακόμη (μεταξύ μας, αλλά το ξέρει ο κόσμος όλος), κάπως «την κουτσοπαλεύεις» με κανένα «ιδιαιτεράκι». Όμως, πλησιάζουν οι μέρες που θα αρχίσουν την υλοποίηση. Που θα «μαζέψουν» και τα «μαθήματα», που θα σ΄ εξευτελίσουν σε όλη την κοινωνία, που θα σου καταρρακώσουν την αξιοπρέπεια του παιδαγωγού. Τότε θα βιώσεις το ότι ο καπιταλισμός «δε χωρατεύει». Θα εξαγριωθείς, θα τα βάλεις, μάλιστα, και με τους συνδικαλιστές (!!!), όταν εσύ δεν έχεις πατήσει σε καμία συνέλευση και σπανίως έχεις απεργήσει. Όμως, τότε, φίλτατη / φίλτατε, θα είναι αργά. ΜΕ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΣΥΝΕΝΟΧΗ θα έχει αποδυναμωθεί τόσο πολύ το συνδικαλιστικό κίνημα, που θα οδεύεις (με όλο τον κλάδο) ως πρόβατο επί σφαγή. Θα ζεις καταστάσεις σαν και αυτές που περιέγραφε η τηλεοπτική σειρά για τον Καρυωτάκη, όταν αναφερόταν στους δημόσιους υπαλλήλους και στους συνδικαλιστές τους (ο ποιητής ήταν διωκόμενος συνδικαλιστής).
 
Αγαπητή  / αγαπητέ,
εμείς, που βγαίνουμε στο δρόμο, «δε θα μασήσουμε». Θα αγωνιστούμε με όλες μας τις δυνάμεις. Δε θα «κατέβουμε» για να σε συναντήσουμε. Εσύ πρέπει να «ανέβεις» για να μας συναντήσεις. Ούτε μπορούμε αλλά και ούτε θέλουμε να σε σώσουμε ερήμην σου.
«Αν είναι ο λάκκος σου βαθύς,
χρέος με τα χέρια σου να σηκωθείς», έγραψε ο

[emmaki]

Προς όσες/όσους δεν έκαναν απεργία – ανοιχτή επιστολή
του Μάριου Μιχαηλίδη
 
Αγαπητή συναδέλφισσα / αγαπητέ συνάδελφε,
σήμερα έσπασες την απεργία. Την ώρα που εμείς, δεκάδες χιλιάδες, ίδιοι με εσένα, με τα ίδια προβλήματα που έχεις κι εσύ, διαδηλώναμε στους δρόμους, εσύ έκανες μάθημα.
 
Τις προηγούμενες μέρες τα είπαμε πολλές φορές. Συζητήσαμε για το πόσο επικίνδυνη έγινε η κατάσταση για δικαιώματα που έχουμε κατακτήσει εδώ και δεκαετίες μετά από σκληρούς αγώνες. Επισημάναμε ότι οι περικοπές δεν είναι «για την Ελλάδα ρε γαμώ το», αλλά για μια χούφτα χρυσοκάνθαρους που δημιούργησαν την κρίση, που τη φορτώνουν στις πλάτες μας, που μας γυρίζουν στον εργασιακό μεσαίωνα, για να ξαναβγάλουν «τρελά λεφτά» και να δημιουργήσουν την επόμενη κρίση.
 
Όπως φαίνεται, άφησες τις κουβέντες αυτές να τις πάρει ο αέρας. Πρόβαλες πολλά επιχειρήματα για να δικαιολογήσεις την απουσία σου από τον αγώνα: «δεν έχεις λεφτά» (ενώ εμείς έχουμε! ), «δεν πρόκειται να κερδίσουμε τίποτα» (παλιά πώς κερδίζαμε; ), «με μια μέρα απεργίας δεν νικάμε» (αν ήταν για πολλές μέρες, θα έλεγες ότι δεν έχεις λεφτά! ). Επίσης: «η κυβέρνηση είναι αναγκασμένη να τα κάνει» (από ποιον όμως και γιατί να μην την «ξεαναγκάσουμε» εμείς; ) ή «είναι οι ξένοι που μας προστάζουν» (τι γιορτάζεις, αλήθεια, στις 25 Μαρτίου; ).
 
Δε θυμήθηκες, βέβαια, ότι ΟΛΑ ΟΣΑ μέχρι τώρα απολαμβάνεις ως δάσκαλος είναι καρπός προηγούμενων αγώνων. Το ότι και αυτά τα λίγα που κερδίσαμε με τη μεγάλη απεργία της ΔΟΕ τα πήρες χάρη σε αυτή (αλήθεια, έκανες τότε απεργία; ). Το ότι χάρη σε αυτό (τον «κουτσό», έστω) συνδικαλισμό μας μπορείς να έχεις μειωμένο διδακτικό ωράριο σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, το ότι μπορείς (ακόμη) να είσαι ΜΟΝΙΜΟΣ ή να τρέφεις (ακόμη) την ελπίδα της μονιμοποίησης. Το ότι (ακόμη) μπορείς να ελπίζεις ότι θα πάρεις μια σύνταξη που δε θα είναι φτωχοεπίδομα, ότι μετά θα μπορείς να χαρείς τα εγγόνια σου για αρκετά χρόνια.
 
Σήμερα, όμως, βλέπεις ότι διακυβεύονται ΟΛΑ. Ξέρεις ότι σε λίγο θα προσπαθήσουν να βάλουν στην τάξη σου τον «επιθεωρητή νέας κοπής», ο οποίος θα ελέγξει το κατά πόσο τα καταφέρνεις με τα μαθηματικά της Ε΄ του Δημοτικού, το κατά πόσο συμμορφώνεσαι με τη δική τους εκδοχή της Ιστορίας, το κατά πόσο κάνεις «προγράμματα» σε «συνεργασία» με την τάδε ή δείνα επιχείρηση. Με την «αξιολόγηση» (κρίμα για τη λέξη!) θα σε καταστήσουν προσωπικά υπεύθυνο για τις μειωμένες επιδόσεις των μαθητών σου και θα «σου κόψουν τα πόδια» άμα «βλάψεις το κύρος της υπηρεσίας» (άμα, δηλαδή, αγωνίζεσαι για την Παιδεία και τον Εκπαιδευτικό). Από την έκθεση «αξιολόγησης» θα εξαρτάται το εκκαθαριστικό σου αλλά και αυτή η ίδια η παραμονή σου στην εκπαίδευση. Άλλωστε, όσο θα περνάνε τα χρόνια, τόσο πιο ακριβός θα είσαι στην «επιχείρηση» της κατ΄ όνομα δημόσιας Παιδείας. Και «χαμένος» θα είσαι απέναντι στα νέα, φτηνά «παιδιά», που θα σε ανταγωνίζονται με καινούρια Μάστερ και Διδακτορικά. Η κλωτσιά στα οπίσθια δε θα είναι «προνόμιο» του ιδιωτικού τομέα…
 
Ακόμη θεωρείς ότι όλα αυτά αποτελούν πολύ μακρινά σενάρια, ότι εσύ θα προλάβεις «να την κάνεις»… Ακόμη (μεταξύ μας, αλλά το ξέρει ο κόσμος όλος), κάπως «την κουτσοπαλεύεις» με κανένα «ιδιαιτεράκι». Όμως, πλησιάζουν οι μέρες που θα αρχίσουν την υλοποίηση. Που θα «μαζέψουν» και τα «μαθήματα», που θα σ΄ εξευτελίσουν σε όλη την κοινωνία, που θα σου καταρρακώσουν την αξιοπρέπεια του παιδαγωγού. Τότε θα βιώσεις το ότι ο καπιταλισμός «δε χωρατεύει». Θα εξαγριωθείς, θα τα βάλεις, μάλιστα, και με τους συνδικαλιστές (!!!), όταν εσύ δεν έχεις πατήσει σε καμία συνέλευση και σπανίως έχεις απεργήσει. Όμως, τότε, φίλτατη / φίλτατε, θα είναι αργά. ΜΕ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΣΥΝΕΝΟΧΗ θα έχει αποδυναμωθεί τόσο πολύ το συνδικαλιστικό κίνημα, που θα οδεύεις (με όλο τον κλάδο) ως πρόβατο επί σφαγή. Θα ζεις καταστάσεις σαν και αυτές που περιέγραφε η τηλεοπτική σειρά για τον Καρυωτάκη, όταν αναφερόταν στους δημόσιους υπαλλήλους και στους συνδικαλιστές τους (ο ποιητής ήταν διωκόμενος συνδικαλιστής).
 
Αγαπητή  / αγαπητέ,
εμείς, που βγαίνουμε στο δρόμο, «δε θα μασήσουμε». Θα αγωνιστούμε με όλες μας τις δυνάμεις. Δε θα «κατέβουμε» για να σε συναντήσουμε. Εσύ πρέπει να «ανέβεις» για να μας συναντήσεις. Ούτε μπορούμε αλλά και ούτε θέλουμε να σε σώσουμε ερήμην σου.
«Αν είναι ο λάκκος σου βαθύς,
χρέος με τα χέρια σου να σηκωθείς», έγραψε ο

[bkanenas]

Προς όσες/όσους δεν έκαναν απεργία – ανοιχτή επιστολή
του Μάριου Μιχαηλίδη
 
Αγαπητή συναδέλφισσα / αγαπητέ συνάδελφε,
σήμερα έσπασες την απεργία. Την ώρα που εμείς, δεκάδες χιλιάδες, ίδιοι με εσένα, με τα ίδια προβλήματα που έχεις κι εσύ, διαδηλώναμε στους δρόμους, εσύ έκανες μάθημα.
 
Τις προηγούμενες μέρες τα είπαμε πολλές φορές. Συζητήσαμε για το πόσο επικίνδυνη έγινε η κατάσταση για δικαιώματα που έχουμε κατακτήσει εδώ και δεκαετίες μετά από σκληρούς αγώνες. Επισημάναμε ότι οι περικοπές δεν είναι «για την Ελλάδα ρε γαμώ το», αλλά για μια χούφτα χρυσοκάνθαρους που δημιούργησαν την κρίση, που τη φορτώνουν στις πλάτες μας, που μας γυρίζουν στον εργασιακό μεσαίωνα, για να ξαναβγάλουν «τρελά λεφτά» και να δημιουργήσουν την επόμενη κρίση.
 
Όπως φαίνεται, άφησες τις κουβέντες αυτές να τις πάρει ο αέρας. Πρόβαλες πολλά επιχειρήματα για να δικαιολογήσεις την απουσία σου από τον αγώνα: «δεν έχεις λεφτά» (ενώ εμείς έχουμε! ), «δεν πρόκειται να κερδίσουμε τίποτα» (παλιά πώς κερδίζαμε; ), «με μια μέρα απεργίας δεν νικάμε» (αν ήταν για πολλές μέρες, θα έλεγες ότι δεν έχεις λεφτά! ). Επίσης: «η κυβέρνηση είναι αναγκασμένη να τα κάνει» (από ποιον όμως και γιατί να μην την «ξεαναγκάσουμε» εμείς; ) ή «είναι οι ξένοι που μας προστάζουν» (τι γιορτάζεις, αλήθεια, στις 25 Μαρτίου; ).
 
Δε θυμήθηκες, βέβαια, ότι ΟΛΑ ΟΣΑ μέχρι τώρα απολαμβάνεις ως δάσκαλος είναι καρπός προηγούμενων αγώνων. Το ότι και αυτά τα λίγα που κερδίσαμε με τη μεγάλη απεργία της ΔΟΕ τα πήρες χάρη σε αυτή (αλήθεια, έκανες τότε απεργία; ). Το ότι χάρη σε αυτό (τον «κουτσό», έστω) συνδικαλισμό μας μπορείς να έχεις μειωμένο διδακτικό ωράριο σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, το ότι μπορείς (ακόμη) να είσαι ΜΟΝΙΜΟΣ ή να τρέφεις (ακόμη) την ελπίδα της μονιμοποίησης. Το ότι (ακόμη) μπορείς να ελπίζεις ότι θα πάρεις μια σύνταξη που δε θα είναι φτωχοεπίδομα, ότι μετά θα μπορείς να χαρείς τα εγγόνια σου για αρκετά χρόνια.
 
Σήμερα, όμως, βλέπεις ότι διακυβεύονται ΟΛΑ. Ξέρεις ότι σε λίγο θα προσπαθήσουν να βάλουν στην τάξη σου τον «επιθεωρητή νέας κοπής», ο οποίος θα ελέγξει το κατά πόσο τα καταφέρνεις με τα μαθηματικά της Ε΄ του Δημοτικού, το κατά πόσο συμμορφώνεσαι με τη δική τους εκδοχή της Ιστορίας, το κατά πόσο κάνεις «προγράμματα» σε «συνεργασία» με την τάδε ή δείνα επιχείρηση. Με την «αξιολόγηση» (κρίμα για τη λέξη!) θα σε καταστήσουν προσωπικά υπεύθυνο για τις μειωμένες επιδόσεις των μαθητών σου και θα «σου κόψουν τα πόδια» άμα «βλάψεις το κύρος της υπηρεσίας» (άμα, δηλαδή, αγωνίζεσαι για την Παιδεία και τον Εκπαιδευτικό). Από την έκθεση «αξιολόγησης» θα εξαρτάται το εκκαθαριστικό σου αλλά και αυτή η ίδια η παραμονή σου στην εκπαίδευση. Άλλωστε, όσο θα περνάνε τα χρόνια, τόσο πιο ακριβός θα είσαι στην «επιχείρηση» της κατ΄ όνομα δημόσιας Παιδείας. Και «χαμένος» θα είσαι απέναντι στα νέα, φτηνά «παιδιά», που θα σε ανταγωνίζονται με καινούρια Μάστερ και Διδακτορικά. Η κλωτσιά στα οπίσθια δε θα είναι «προνόμιο» του ιδιωτικού τομέα…
 
Ακόμη θεωρείς ότι όλα αυτά αποτελούν πολύ μακρινά σενάρια, ότι εσύ θα προλάβεις «να την κάνεις»… Ακόμη (μεταξύ μας, αλλά το ξέρει ο κόσμος όλος), κάπως «την κουτσοπαλεύεις» με κανένα «ιδιαιτεράκι». Όμως, πλησιάζουν οι μέρες που θα αρχίσουν την υλοποίηση. Που θα «μαζέψουν» και τα «μαθήματα», που θα σ΄ εξευτελίσουν σε όλη την κοινωνία, που θα σου καταρρακώσουν την αξιοπρέπεια του παιδαγωγού. Τότε θα βιώσεις το ότι ο καπιταλισμός «δε χωρατεύει». Θα εξαγριωθείς, θα τα βάλεις, μάλιστα, και με τους συνδικαλιστές (!!!), όταν εσύ δεν έχεις πατήσει σε καμία συνέλευση και σπανίως έχεις απεργήσει. Όμως, τότε, φίλτατη / φίλτατε, θα είναι αργά. ΜΕ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΣΥΝΕΝΟΧΗ θα έχει αποδυναμωθεί τόσο πολύ το συνδικαλιστικό κίνημα, που θα οδεύεις (με όλο τον κλάδο) ως πρόβατο επί σφαγή. Θα ζεις καταστάσεις σαν και αυτές που περιέγραφε η τηλεοπτική σειρά για τον Καρυωτάκη, όταν αναφερόταν στους δημόσιους υπαλλήλους και στους συνδικαλιστές τους (ο ποιητής ήταν διωκόμενος συνδικαλιστής).
 
Αγαπητή  / αγαπητέ,
εμείς, που βγαίνουμε στο δρόμο, «δε θα μασήσουμε». Θα αγωνιστούμε με όλες μας τις δυνάμεις. Δε θα «κατέβουμε» για να σε συναντήσουμε. Εσύ πρέπει να «ανέβεις» για να μας συναντήσεις. Ούτε μπορούμε αλλά και ούτε θέλουμε να σε σώσουμε ερήμην σου.
«Αν είναι ο λάκκος σου βαθύς,
χρέος με τα χέρια σου να σηκωθείς», έγραψε ο

[Maro]

Περυσι ημουν στην Κρητη και οι συναδελφισσες μου δεν εκαναν απεργια γιατι δεν ηθελαν να χασουν απο το μισθο τους(βλεπετε ειχαν περισσοτερη αναγκη τα χρηματα απο εμενα που συντηρουσα 2 σπιτια).Οταν τους ελεγα οτι απο την απεργια του 2006 ειχαν και οι ιδιες απολαβες χωρις να κανουν κατι δεν απαντουσαν το παραμικρο.
Απο την αλλη ειχαν και το θρασος να μου λενε οτι δημιουργω προβλημα με το να απεργω και οχι μονο αυτο με κατηγορουσαν και στους γονεις του ολοημερου.
Καποιοι με κοιτουσαν με μισο ματι αλλα βρεθηκε και ενας πατερας που τους ειπε καταπροσωπο "οι αγωνες για τα δικαιωματα μας αφορουν ολους",να ναι καλα ο ανθρωπος.

[bkanenas]

συνάδελφοι επειδή βλέπω την κατάσταση να ζορίζει πολύ και ψάχνω τρόπο αντίδρασης σκέφτομαι και το εξής.
Όλοι αυτοί μας πιέζουν απο το εξωτερικό και ποντάρουν στην χρεωκοπία μας ενώ δεν έχουμε εμεις μονο οικονομικό πρόβλημα (απλα μαλλον έχουμε το μεγαλύτερο).
Δηλαδή αν χρεοκωπήσουμε αυτοί θα χάσουν λεφτα στα CDS. Πως μπορούμε να αντισταθούμε και να τους αντιταχθούμε? Απλά να μπουν αιματηρα μέτρα και να μην υπάρξει καμια αντίδραση τουλάχιστον για κανα χρόνο μεχρι να φύγουν οι προβολείς από πάνω μας. ΚΑΜΙΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ που περνάει στα ξενα μέσα ενημέρωσης. Στον εργασιακό χώρο ξεσκίστε όσους σας λένε ψέματα.Τότε τους χρεωκοπούμε εμεις δηλαδή ΧΑΝΟΥΝ ΤΑ ΛΕΦΤΑ που έχουν ποντάρει στη χρεωκοπία μας.

[Selanik]

Πως μπορούμε να αντισταθούμε και να τους αντιταχθούμε? Απλά να μπουν αιματηρα μέτρα και να μην υπάρξει καμια αντίδραση τουλάχιστον για κανα χρόνο μεχρι να φύγουν οι προβολείς από πάνω μας. ΚΑΜΙΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ που περνάει στα ξενα μέσα ενημέρωσης.

Γειά σου ρε bkanenas σωτήρα μας!
Κατά τα άλλα ο Μιχαηλίδης είναι μονόπλευρος. Αν θέλεις αιματηρά μέτρα να τα εφαρμόσεις στον εαυτό σου φίλε. Εγώ βγάζω 980 το μήνα και δε χρωστάω σε κανένα (ούτε στις τράπεζες, ούτε στο ΔΝΤ, ούτε στη Διαμαντοπούλου). Τις νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις σου μπορείς να τις μοιραστείς με τον Μάνο και τον Ανδριανόπουλο, το

[Αναστασια 76]

συνάδελφοι επειδή βλέπω την κατάσταση να ζορίζει πολύ και ψάχνω τρόπο αντίδρασης σκέφτομαι και το εξής.
Όλοι αυτοί μας πιέζουν απο το εξωτερικό και ποντάρουν στην χρεωκοπία μας ενώ δεν έχουμε εμεις μονο οικονομικό πρόβλημα (απλα μαλλον έχουμε το μεγαλύτερο).
Δηλαδή αν χρεοκωπήσουμε αυτοί θα χάσουν λεφτα στα CDS. Πως μπορούμε να αντισταθούμε και να τους αντιταχθούμε? Απλά να μπουν αιματηρα μέτρα και να μην υπάρξει καμια αντίδραση τουλάχιστον για κανα χρόνο μεχρι να φύγουν οι προβολείς από πάνω μας. ΚΑΜΙΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ που περνάει στα ξενα μέσα ενημέρωσης. Στον εργασιακό χώρο ξεσκίστε όσους σας λένε ψέματα.Τότε τους χρεωκοπούμε εμεις δηλαδή ΧΑΝΟΥΝ ΤΑ ΛΕΦΤΑ που έχουν ποντάρει στη χρεωκοπία μας.

συναδελφε κανε εσυ την αρχη και εμεις δεν θα ακολουθησουμε μεινε ανησυχος..