Ευρωπαϊκή Ένωση(;) και κρίση...

[daniel]

Άρθρο του Παύλου Τσίμα στα "Νεα - Σαββατοκύριακο" που καταδεικνύει και μια άλλη όψη του πράγματος, πως το "πρόβλημα της Ελλάδας" κατά τους φίλους μας Ευρωπαίους κλπ είναι πολύ πιο σύνθετο και αφορά τη γενικότερη κρίση των αγορών.. Οι υπογραμμίσεις δικές μου. Διαβάστε:


Ελλάδα - Γερμανία: Χ

Του ΠΑΥΛΟΥ ΤΣΙΜΑ
27 Φεβρουαρίου 2010


Μου αρέσουν κι εμένα οι πατριωτικές εξάρσεις, θύμωσα κι εγώ με το δάχτυλο της Αφροδίτης και θα ήμουν έτοιμος να φωνάξω κι εγώ «όλε» για τον Πετσάλνικο και τον Πάγκαλο, όπως το φώναξαν οι οπαδοί του Παναθηναϊκού στη Ρώμη για τον Σισέ και τον Νίνη. Αλλά διάβασα, στο μεταξύ, ένα μικρό προχθεσινό σημείωμα στη διάσημη στήλη Lex των συνήθως πικρόχολων «Financial Τimes», που τόσο φαρμάκι μας έχουν ποτίσει. Και διαπίστωσα με έκπληξη ότι ήταν μάλλον «πατριωτικότερο» και πολύ πειστικότερο και από του προέδρου της Βουλής τα επίσημα διαβήματα και από του αντιπροέδρου τις πικρές αναμνήσεις από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Είναι αλήθεια- σημειώνει ο πολύς Lex - ότι οι Έλληνες, όπως και οι Ιταλοί, οι Ισπανοί και οι Πορτογάλοι, οι σπάταλοι του «κλαμπ μεντιτερανέ», πρέπει να σφίξουν το ζωνάρι, να κόψουν έξοδα και να γίνουν ανταγωνιστικότεροι. Αλλά το να υποστηρίζει κανείς, όπως κάνει το Βερολίνο, ότι η λιτότητα είναι η μόνη διέξοδος για τις χώρες αυτές «είναι και μη ρεαλιστικό και μη αληθινό».

Το επιχείρημα είναι απλό. Οι τέσσερις μεσογειακοί είχαν πέρυσι, όλοι μαζί, ελλείμματα 102 δισ. ευρώ (εκ των οποίων τα 19 δισ. δικά μας, γαλανόλευκα). Περίπου το μισό από το έλλειμμα αυτό οφείλεται σε εμπορικές ανταλλαγές εντός ευρωζώνης. Την ίδια στιγμή η Γερμανία παρουσιάζει πλεόνασμα, 80 δισ. ευρώ πέρυσι, περίπου το μισό από το οποίο οφείλεται σε εμπορικές ανταλλαγές με τους εταίρους της στην ευρωζώνη.

Είναι μια σχέση που διαρκεί, με τους ίδιους πάνω- κάτω όρους, δέκα χρόνια. Η Γερμανία απολαμβάνει μια ανάπτυξη που χρηματοδοτείται από μεγάλες εξαγωγές. Και οι χώρες του «κλαμπ μεντιτερανέ», με τα φθηνά δανεικά που το ευρώ τους εξασφάλιζε, προσέφεραν μεγάλο μέρος της ζήτησης γι΄ αυτές τις γερμανικές εξαγωγές. Ο χθεσινός παράδεισος και η σημερινή κόλαση έχουν την ίδια αιτία: τη σχέση ανάμεσα στις δυναμικές γερμανικές εξαγωγές και την ασυλλόγιστα υψηλή μεσογειακή κατανάλωση.

Ας υποθέσουμε, λοιπόν, ότι οι άσωτοι μεσογειακοί καταφέρνουν να συμμαζέψουν τα ελλείμματά τους μέσα στα όρια της συνθήκης του Μάαστριχτ. Καταφέρνουν δηλαδή να κόψουν όλοι μαζί 120 δισ. ευρώ (εκ των οποίων τα 19, εμείς). Για να το επιτύχουν, θα πρέπει προφανώς να περιοριστεί, και μάλιστα δραστικά, η ζήτηση στις χώρες αυτές, περιλαμβανομένης και της ζήτησης για εισαγωγές από τη Γερμανία. Και η Γερμανία τότε; Να αντικαταστήσει τις αιχμάλωτες αγορές του ευρωπαϊκού νότου με άλλες αγορές, αλλού στον κόσμο, είναι στις σημερινές συνθήκες αδύνατο. Άρα θα πρέπει να αντικαταστήσει τη χαμένη μεσογειακή ζήτηση με αύξηση της δικής της εσωτερικής ζήτησης. Και, συνεπώς, να αποκτήσει και αυτή μεγάλα ελλείμματα!

«Έστω και μόνον για το δικό της συμφέρον, λοιπόν, η Γερμανία θα πρέπει να εγκαταλείψει τις αντιρρήσεις της σε ένα σχέδιο σωτηρίας της Ελλάδας», συμπεραίνει ο Lex. Όλη η συζήτηση συνεπώς, ιδίως η θερμή, εμπαθής συζήτηση των τελευταίων ημερών, για την «ελληνική κρίση», μπορεί και να στηρίζεται σε μια διπλή παρεξήγηση.

Από τη μία πλευρά, οι Γερμανοί λένε στις καθημερινές τους συζητήσεις και διαβάζουν στον λαϊκό τους Τύπο: «Εσείς οι Έλληνες ζούσατε καλύτερα από εμάς, με τα δικά μας λεφτά». Δεν λένε όμως ότι η δική μας άσωτη υπερ-κατανάλωση, δημόσια και ιδιωτική, ήταν η δική τους εξαγωγική ευφορία. Από την άλλη πλευρά, οι Έλληνες φαίνεται να πιστεύουμε ότι αν η Γερμανία παρέμβει, αν η Ευρώπη μας βοηθήσει να συνεχίσουμε να δανειζόμαστε με λογικά επιτόκια, το πρόβλημά μας θα λυθεί. Παραγνωρίζουμε όμως ότι το μοντέλο της προηγούμενης δεκαετίας, οι υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης μέσω της τεχνητής αύξησης της ζήτησης, με δανεικά, δεν είναι βιώσιμο.

Και όσο οι παρεξηγήσεις διαιωνίζονται οδηγούμαστε σε ένα αδιέξοδο. Αντί να σχεδιάζονται αλλαγές βάθους στα θεμέλια του ετοιμόρροπου «ελληνικού μοντέλου», οργανώνεται, στο πόδι, μια καταιγίδα «μέτρων», ένα πρόγραμμα λιτότητας που θα πληρώσουν εκείνοι που δεν θα έπρεπε (οι ήδη φορολογούμενοι, με αυξήσεις φόρων, και οι ήδη χαμηλά αμειβόμενοι, με περικοπές αποδοχών) και από το οποίο δεν θα επωφεληθεί κανείς- ούτε η πλευρά που το επιβάλλει ούτε, κυρίως, η πλευρά που το υφίσταται.

Αντί να σχεδιάζονται αλλαγές βάθους στα θεμέλια του ετοιμόρροπου «ελληνικού μοντέλου», οργανώνεται, στο πόδι, μια καταιγίδα «μέτρων», ένα πρόγραμμα λιτότητας που θα πληρώσουν εκείνοι που δεν θα έπρεπε...

 

[PDE ads]

[daniel]

Συνεχίζω με άλλο, σχετικό άρθρο του "αιρετικού" Φίλιππου Συρίγου που τα ΄λεγε και τότε, τα λέει και τώρα, ποιος τον ακούει όμως;; Και πεστε μου με το χέρι στην καρδιά, πιστεύετε πως δε θα συνεχίσει η κακοδιαχείριση;;..

Από την τελευταία σελίδα της σημερινής "Ελευθεροτυπίας":

Κατοχικά δάνεια
Από τον ΦΙΛΙΠΠΟ ΣΥΡΙΓΟ

Τώρα, λοιπόν, που το σκάφος της ελληνικής οικονομίας έπεσε στα βράχια και οι Γερμανοί αρνούνται να το παίξουν ναυαγοσώστες, εμείς θυμηθήκαμε τις κατοχικές αποζημιώσεις και τα δανεικά και αγύριστα που μας πήραν, χωρίς να μας ρωτήσουν, τον Μάρτιο του 1942.

ΣΥΜΦΩΝΑ με την πιο έγκυρη εκδοχή (του καθηγητή Α. Αγγελόπουλου, όπως έγραψε ο Ν. Φελέκης στον «Κόσμο του Επενδυτή»), το χρέος αυτό, το 1991, υπολογιζόταν σε 15 δισ. δολάρια, που σήμερα πρέπει να πλησιάζουν τα 30!

ΕΝ πάση περιπτώσει, για να μη θεωρηθεί ότι ενδεχομένως πάμε να βγάλουμε από τη μύγα ξύγκι και επειδή οι Γερμανοί, τώρα πια, είναι ισχυροί εταίροι μας στην Ευρώπη, από τους οποίους περιμένουμε κάποια καλή κουβέντα προς τις αγορές, αν όχι μια πιο συγκεκριμένη χείρα βοηθείας, καλό θα ήταν να δείξουμε μετριοπάθεια στους υπολογισμούς μας. Αλλωστε, γιατί να φαινόμαστε πλεονέκτες, αφού μετά τον Α. Παπανδρέου κανένας Ελληνας πολιτικός δεν είχε και δεν έχει τα κότσια να ζητήσει την επιστροφή των κλοπιμαίων;

ΑΣ πούμε, λοιπόν, ότι η Αγγέλα μάς χρωστάει περίπου όσα κόστισαν (λένε για 20 δισ. ευρώ) οι Ολυμπιακοί του 2004, για τους οποίους, παρεμπιπτόντως, παρ' ότι είναι μια πρόσφατη και πολύ αμαρτωλή ιστορία, κανένας δεν λέει ούτε κουβέντα! Θυμηθήκαμε όμως το κατοχικό δάνειο, ίσως γιατί τότε τα λεφτά τα έφαγαν οι Γερμανοί, ενώ τώρα τα κολάτσισαν Ελληνες διαπλεκόμενοι. Δηλαδή αυτοί που κατά σύστημα και κατ' εξακολούθηση ληστεύουν χρόνια τώρα το κράτος, πετώντας και κανένα ψίχουλο στα κοράκια των μίντια για να μην τους κράζουν...

ΟΜΩΣ, το θέμα, παρά τη γενική αφασία, είναι πολύ σοβαρό -σοβαρότερο ίσως και από το δάνειο προς τον Χίτλερ, γιατί εκείνο απλά έγινε επί Κατοχής, χωρίς τη θέλησή μας, ενώ η κομπίνα των Ολυμπιακών συνέβαλε στη σημερινή (και πάλι από τους Γερμανούς!) νέα κατοχή της χώρας.

ΠΡΟΣ το παρόν, θα αρκεστώ σε μια επισήμανση. Οτι, δηλαδή, ο Σημίτης, ο πρωθυπουργός που όπως αποδεικνύεται θεμελίωσε την πλήρη αναξιοπιστία της Ελλάδας προς τους Ευρωπαίους εταίρους της, είχε εκμυστηρευθεί σε διάφορους συνομιλητές του ότι θεωρούσε τους Ολυμπιακούς Αγώνες κάτι σαν αναγκαίο κακό, από το οποίο θα ήθελε να πάρει αποστάσεις.

ΠΑΡ' ΟΤΙ, όμως, υπεύθυνος κυβερνήτης, όπως υποτίθεται ότι ήταν ο μπροστάρης του εκσυγχρονισμού, δεν έκανε απολύτως τίποτα για να αποτρέψει αυτό που προφανώς φοβόταν. Να υποθέσουμε, για να μην πάει κόντρα στο δημόσιο αίσθημα, που έντεχνα είχαν καλλιεργήσει οι προπαγανδιστές της μεγάλης ιδέας ή γιατί δεν τολμούσε να χαλάσει το πάρτι που ετοίμαζαν τα σαΐνια της διαπλοκής;

ΟΠΟΙΑ κι αν είναι η αλήθεια, από τη στιγμή που στο όνομα των Ολυμπιακών ομονόησαν σχεδόν όλες οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου, δεν θα τη μάθουμε ποτέ. Κι ας έχουμε μπροστά μας μια κατοχή, που, ως φαίνεται, θα μας αναγκάσει να φάμε όχι σκουπίδια, όπως οι γονείς και οι παππούδες μας το 1942, αλλά ο ένας τις σάρκες του άλλου, σαν να βρισκόμαστε στην κόλαση...

[Selanik]

ΠΑΡ' ΟΤΙ, όμως, υπεύθυνος κυβερνήτης, όπως υποτίθεται ότι ήταν ο μπροστάρης του εκσυγχρονισμού, δεν έκανε απολύτως τίποτα για να αποτρέψει αυτό που προφανώς φοβόταν. Να υποθέσουμε, για να μην πάει κόντρα στο δημόσιο αίσθημα, που έντεχνα είχαν καλλιεργήσει οι προπαγανδιστές της μεγάλης ιδέας ή γιατί δεν τολμούσε να χαλάσει το πάρτι που ετοίμαζαν τα σαΐνια της διαπλοκής;

ΟΠΟΙΑ κι αν είναι η αλήθεια, από τη στιγμή που στο όνομα των Ολυμπιακών ομονόησαν σχεδόν όλες οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου, δεν θα τη μάθουμε ποτέ.

Ομονόησαν αυτές οι πολιτικές δυνάμεις που και σήμερα ομονοούν για την περικοπή του 14ου μισθού. Αυτοί που και σήμερα βάζουν πλάτη στις τράπεζες, στους οίκους και στους κερδοσκόπους.
ΠΑΣΟΚ, δεξιά και ακροδεξιά. Ας λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Μετά το "εθνικό στόχο" των Ολυμπιακών πάλι σήμερα θα βάλουμε βαζελίνη και θα σκύψουμε για το νέο "εθνικό στόχο", για την πατρίδα ρε γαμώτο. Αφού το είπε ο Γιωργάκης "Συναντάω ανθρώπους του μόχθου έτοιμους να θυσιάσουν το μισθό τους για την πατρίδα".

ΥΓ Όπου πατρίδα βλέπε, οικογένεια Αγγελόπουλου, Χριστοφοράκος, Ρουσόπουλος, Βατοπέδι, Ζίμενς, Μαρφίν, Βόνταφον, εκδοτικός οίκος Πρετεντέρη, οφσόρ, "Ακρόπολις", ΣΕΒ κλπ.

[daniel]

Αλλο ένα σχόλιο για τα τρέχοντα...


Το ηλεκτροσόκ της Ελληνικής κοινωνίας

του Σ. Κούλογλου


Aπό τις πρόσφατες εξελίξεις για την οικονομική κρίση στην Ελλάδα, παραμένει ανεξήγητη η σκληρή στάση της Γερμανίας, ξεκινώντας από την κυβέρνηση της χώρας και φτάνοντας μέχρι τα δηλητηριώδη σχόλια μερίδας του γερμανικού Tύπου. Σίγουρα, οι ορθολογιστές Γερμανοί τα έχουν πάρει -και με το δίκιο τους- με τη συστηματική παραποίηση των στοιχείων από την ελληνική πλευρά. Όμως, η «δημιουργική στατιστική» ήταν γνωστή στις Βρυξέλλες και κατά γενική ομολογία δεν αποτελεί ελληνικό copyright.

Το ερώτημα μετατρέπεται σε πραγματικό μυστήριο, αν συνυπολογιστεί το αποτέλεσμα των οικονομικών μέτρων που επέβαλε το Βερολίνο στην ελληνική κυβέρνηση. Σπάταλοι ή ψεύτες, οι Έλληνες ήταν οι καλύτεροι πελάτες των γερμανικών προϊόντων, ξεκινώντας από τις τηλεοράσεις και φτάνοντας στις Μερσεντές και τις BMW. Η οικονομική ύφεση που αναπόφευκτα προκαλούν τα μέτρα θα περιορίσει σημαντικά την κατανάλωση και γερμανικών προϊόντων. Γιατί ξαφνικά οι Γερμανοί πυροβολούν τα πόδια τους;

Η απάντηση βρίσκεται στο «shock doctrine», στη θεωρία που ανέπτυξε τα τελευταία χρόνια η Καναδή δημοσιογράφος Νάομι Κλάιν. Στο βιβλίο της με τον ίδιο τίτλο (The shock doctrine), που το «Dow Jones Business News» ανακήρυξε «ίσως το πιο σημαντικό βιβλίο του 21ου αιώνα για την οικονομία», η διάσημη συγγραφέας υποστηρίζει ότι οι νεοφιλελεύθεροι -που κυριαρχούν τις τελευταίες 3 δεκαετίες στη διεθνή οικονομική σκέψη και πρακτική- χρησιμοποιούν κάθε λογής κρίσεις και καταστροφές, από πολέμους και τρομοκρατικές επιθέσεις μέχρι σεισμούς, φτώχια και οικονομικές χρεoκοπίες για να επιβάλουν τη ριζική αλλαγή της χώρας που έχει πληγεί.

Όπως είχε γράψει ο θεωρητικός του νεοφιλελευθερισμού Μίλτον Φρίντμαν, «μόνο μια κρίση παράγει πραγματική αλλαγή» και μπορεί να οδηγήσει σε απελευθέρωση από την «τυραννία του status quo». Και όταν μιλάνε για αλλαγή οι νεοφιλελεύθεροι ιδεολόγοι εννοούν την «αγία τριάδα» που λατρεύουν: ιδιωτικοποιήσεις, περιορισμός του κράτους και περικοπές των κοινωνικών δαπανών.

Τα παραδείγματα αφθονούν. Στις ΗΠΑ η καταστροφή της Νέας Ορλεάνης από τον τυφώνα Κατρίνα έκανε πραγματικότητα αυτό που η κυβέρνηση Μπους επιχειρούσε για χρόνια χωρίς επιτυχία: μέσα σε μερικούς μήνες όλα τα δημόσια σχολεία της πόλης καταργήθηκαν και αντικαταστάθηκαν από ιδιωτικά. Το 1989, η σφαγή στην πλατεία Τιεν Αν Μεν του Πεκίνου επέτρεψε στην κινεζική ηγεσία να ξεκινήσει τις οικονομικές μεταρρυθμίσεις που μετέτρεψαν ένα κλειστό κομμουνιστικό καθεστώς σε καπιταλιστικό Φαρ Ουέστ.

Απαραίτητη προϋπόθεση για την επιτυχία της νεοφιλελεύθερης συνταγής: ένα είδος συλλογικού τραύματος της κοινωνίας-πειραματόζωο. Στη Ρωσία, μετά το 1991, το σοκ από την πτώση του κομμουνισμού έκανε δυνατή την εφαρμογή της «θεραπείας σοκ» που ιδιωτικοποίησε την κρατική οικονομία. Στη Βολιβία, όπου ιδιωτικοποιήθηκε μέχρι και το νερό, είχε προηγηθεί μια μεγάλη περίοδος οικονομικής και πολιτικής αστάθειας. Στην περίπτωση της Χιλής, όπου το νεοφιλελεύθερο πείραμα εφαρμόστηκε για πρώτη φορά μετά το πραξικόπημα του Πινοσέτ το 1973, η κοινωνία ήταν τραυματισμένη από την αιματηρή ανατροπή της κυβέρνησης Αλιέντε και την οικονομική κρίση που είχε προηγηθεί.

Μάλιστα, η συγγραφέας του Shock Doctrine υποστηρίζει ότι στη Χιλή τα απάνθρωπα βασανιστήρια χρησιμοποιήθηκαν για να επιβληθεί η «ελεύθερη αγορά». Ένα πρόσφατο άρθρο της γερμανικής εφημερίδας «Die Zeit», που κατηγορούσε τη γερμανική κυβέρνηση ότι το παράκανε με τις θυσίες που ζητά από την Ελλάδα, είχε ακριβώς τον τίτλο: «Μη βασανίζετε τους Έλληνες, κυρία Μέρκελ». Το άρθρο τόνιζε ότι «το πρόγραμμα λιτότητας θα φρενάρει απίστευτα την ελληνική οικονομία, πολύ περισσότερο από άλλα αντίστοιχα προγράμματα» και ότι «είναι μια πραγματική θυσία για την Ελλάδα που έδωσε ό,τι ήταν να δώσει».

Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι, ως προς την Ελλάδα, οι αδιάλλακτοι μέσα στη γερμανική κυβέρνηση προέρχονται από το κόμμα των Ελεύθερων Δημοκρατών -φανατικών οπαδών του νεοφιλελεύθερου μοντέλου. Οι σημερινοί Έλληνες βρίσκονται σε καθεστώς σοκ και πληρούν την προϋπόθεση του συλλογικού τραύματος: έχουν συνειδητοποιήσει ότι τα έχουν κάνει θάλασσα και ότι θα χρειαστεί γι' αυτό να πληρώσουν, επιτρέποντας να αλλάξει ριζικά η οικονομία και η κοινωνία τους. Τελικώς οι Γερμανοί δεν πυροβολούν τα πόδια τους: μπορεί η Μερσεντές να πουλήσει λιγότερα αυτοκίνητα στην Ελλάδα, αλλά οι γερμανικές επιχειρήσεις θα αγοράσουν τα επόμενα χρόνια μέσα στον πανικό οτιδήποτε γυαλίζει, από το υπόλοιπο του ΟΤΕ μέχρι τα νησιά.

[PDE ads]

[ekfrasi]

Να παραθέσω και εγώ μια συνέντευξη. Χωρίς καμία διάθεση αντιπαράθεσης, απλά με προβλημάτισε.
Οχι ο γόνος υπουργού, βύσμα,  δημοσιογράφος, αλλά ο "αδυσώπητος καπιταλιστής"

Αποσπάσματα...


Του "κακού", "καπιταλιστή", "πλουτοκράτη" Α. ΒΓΕΝΟΠΟΥΛΟΥ, που πέρασε στα ψιλά...

"  Θα έπρεπε να μας είχε απασχολήσει όμως, γιατί ενώ είμαστε τόσο φίλοι και κολλητοί με όλους τους Ευρωπαίους εδώ και πάρα πολλά χρόνια δεν εγγυώνται τα σύνορα της Ελλάδος και το status quo του Αιγαίου και μας κρατάνε μονίμως στην ανάγκη του να πρέπει να δαπανάμε ένα τεράστιο ποσοστό του εθνικού μας πλούτου προκειμένου να κάνουμε εξοπλισμούς.

    

    Αυτό και μόνον εάν μας έκαναν, δε θέλω να πάω μακριά, για τις πολεμικές αποζημιώσεις της Γερμανίας και με τι αντηλλάγησαν, αυτά ίσως αρχίζουν κι αποκτούν και λαϊκίστικο χαρακτήρα, μακράν από μένα. Αλλά αυτό και μόνον, τι εγγυήσεις να μας δώσουν και τι δάνεια να μας δώσουν, μπορούν να εγγυηθούν τα σύνορά μας και ξαφνικά να μην έχουμε τις ανάγκες των εξοπλισμών; Και θα δείτε με ποιο τρόπο αμέσως η οικονομία μπορεί να πάρει μπρος."

................

 Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Ποιοι πρέπει να πληρώσουν την κρίση; Απλά λαϊκά οι φτωχοί ή οι πλούσιοι; Έχουν συμβάλλει οι πλούσιοι όσο θα έπρεπε στο να ξεπεράσουμε την κρίση μέχρι σήμερα;

    Α. ΒΓΕΝΟΠΟΥΛΟΣ: Είναι πάρα πολύ εύκολο να γενικεύσουμε. Εγώ πιστεύω ότι κατ΄ αρχήν την κρίση πρέπει να την πληρώσουν..
  
    Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Η Αριστερά μιλά για τα υπερκέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων και λέει «από αυτούς να τα πάρετε, όχι από τον κόσμο που πεινάει».
  
    Α. ΒΓΕΝΟΠΟΥΛΟΣ: Θα απαντήσω ως εξής: Κατ΄ αρχήν την κρίση πρέπει να την πληρώσουν αυτοί που τη δημιούργησαν και αυτοί που τη δημιούργησαν είναι οι Πολιτικοί.

..............

  Εγώ μπορώ να σας προτείνω έναν εθελοντικό φόρο των ευπόρων, που μπορεί να πει η Κυβέρνηση, για να μην μπούμε και σε θέματα ανταγωνισμού με ποσά να δείχνει κάποιος πόσο εύπορος είναι ή πιο εύπορος από τον άλλον, να μας δώσει ένα όριο και να μας πει μέχρι ένα εκατομμύριο ή όσοι μπορείτε και λιγότερο, πληρώστε χρήματα έναντι μελλοντικών φόρων και βοηθήστε όλοι οι άνθρωποι που είσαστε εύποροι.

    Διότι αν με αυτόν τον εθελοντικό φόρο μπορούν να μαζευτούν 500, 800 εκατομμύρια ή 1 δισεκατομμύριο, ενδεχομένως να μη χρειάζεται η Κυβέρνηση να πάρει κάποια άλλα μέτρα τα οποία να πλήξουν ασθενέστερες τάξεις. Βεβαίως οι εύποροι πρέπει να πληρώσουν.

ολη η συνέντευξη εδώ :
Συνέντευξη Βγενόπουλου στο Alter

Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ δε βρίσκω κάτι λάθος στα λεγόμενα του... ίσως για αυτό την θάψαν τη συνέντευξη,



Και μια που λέμε για το Ελλάδα Γερμανία δείτε και αυτό: Η Ελλάδα έχει πολύ μεγαλύτερη διαπραγματευτική δύναμη από ό,τι νομίζετε!
[Με καλύτερο το σχόλιο αναγνώστη: Διευκρινήστε παρακαλώ οτι τα «γουρούνια» είναι ο όρος PIGS (Portugal, Ireland, Greece, Spain), που αναφέρεται στις χώρες με σοβαρά προβλήματα στις οικονομίες τους


ΥΓ. αν κάποιος θέλει το The Shock Doctrine: The Rise of Disaster Capitalism της Naomi Klein, σε μορφή pdf, που ανάφερε ο daniel ας μου στείλει PM

[daniel]

Η Ελλάδα βγαίνει στο σφυρί σε τιμή ευκαιρίας    Ποντίκι - Σάββατο, 13 Μαρτίου 2010





Χαράς ευαγγέλια για την υπερπροσφορά που σημειώθηκε κατά τη διάθεση του νέου ελληνικού κοινοπρακτικού δεκαετούς ομολογιακού δανείου των 5 δισ. ευρώ. Οι αγορές ανταποκρίθηκαν στα μέτρα της κυβέρνησης. Δεν έχει καμιά σημασία αν αυτό το δάνειο των 5 δισ. θα κοστίσει πάνω από 3 δισ. ευρώ μόνο σε τόκους. Αρκεί που ανταποκρίθηκαν οι αγορές. Η μοίρα της Ελλάδας έχει πλέον προγραφεί να επιβιώνει όπως - όπως από δανεισμό σε δανεισμό. Ουσιαστικά από μήνα σε μήνα. Αρκεί να παίρνει μέτρα που ευχαριστούν τις αγορές.

Ωστόσο η ευνοϊκή υποδοχή από τις αγορές του νέου κοινοπρακτικού δανείου – αν μπορεί κανείς να θεωρήσει ευνοϊκή υποδοχή τον δανεισμό με 3 φορές μεγαλύτερο επιτόκιο από εκείνο που δανειζόταν το Ελληνικό Δημόσιο το 2008 – ανέδειξε νέες αντιθέσεις. Το σχέδιο του κ. Άκερμαν και της Deutsche Bank, δηλαδή της άμεσης «διάσωσης» της Ελλάδας με δανεισμό από κοινοπραξία τραπεζών υπό την ηγεσία της γερμανικής τράπεζας με 20 ή 30 δισ. ευρώ, πήγε πίσω, όπως τουλάχιστον γράφει ο γερμανικός Τύπος.

Αυτό υπονόμευσε την πρωτοκαθεδρία της Γερμανίας στο σχέδιο «διάσωσης» της Ελλάδας και επέτρεψε στη Γαλλία να ξαναμοιράσει την τράπουλα. Αυτό εξηγεί αφενός την ψυχρή υποδοχή του Γ. Παπανδρέου από την Ά. Μέρκελ, σε αντίθεση με την ιδιαίτερα θερμή υποδοχή – τουλάχιστον σε επίπεδο επίσημων δηλώσεων – που του επιφύλαξε ο Ν. Σαρκοζί.

Αυτό δεν σημαίνει ότι το σχέδιο «διάσωσης» της Ελλάδας εγκαταλείφθηκε. Απλώς η ανταπόκριση των αγορών στην αναχρηματοδότηση του ελληνικού δημόσιου χρέους επέτρεψε στους τραπεζίτες και τους επιτρόπους εξ Ευρώπης να μπουν πιο γρήγορα στο ψητό. Κι αυτό είναι το ξεπούλημα της χώρας. Οι Ευρωπαίοι επίτροποι και τραπεζίτες δεν έρχονται να «διασώσουν» την Ελλάδα, αλλά για να επιμεληθούν την κατάσχεση της χώρας και τη δήμευσή της. Αυτό είναι το κύριο όφελος που προσδοκούν όσοι θα συμμετάσχουν ή θα στηρίξουν ενεργά το σχέδιο «διάσωσης».

Το όργιο δηλώσεων Γερμανών πολιτικών κατά την επίσκεψη του Γ. Παπανδρέου στην Άγγελα Μέρκελ, που ζητούσαν επιτακτικά και δημοσίως η Ελλάδα να πουλήσει δημόσια περιουσία, επιχειρήσεις και ακατοίκητα νησιά για να μπορέσει να συνεχίσει την αποπληρωμή των δανείων της, έδωσε το στίγμα της ευρωπαϊκής «διάσωσης».

1. Ο Γιόζεφ Σάρλμαν, στέλεχος της κυβερνώσας Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης της Μέρκελ, δήλωσε ότι «κάποιος που έχει χρεωκοπήσει πρέπει να χρησιμοποιήσει ό,τι έχει και δεν έχει για να βρει τα λεφτά προκειμένου να πληρώσει τους δανειστές του» (Bloomberg, 4 Μαρτίου).

Ο κύριος αυτός δεν είναι καθόλου τυχαίος ούτε γραφικός. Είναι ο... Μίχαλος της Γερμανίας. Εκπροσωπεί ένα από τα ισχυρότερα λόμπι της Γερμανίας, όπου συμμετέχουν 40 χιλιάδες από τους πιο σημαντικούς Γερμανούς επιχειρηματίες και διευθυντικά στελέχη επιχειρήσεων που έχουν συνασπιστεί για τη στήριξη της κυβέρνησης Μέρκελ. «Η Ελλάδα κατέχει κτίρια, επιχειρήσεις και πολλά ακατοίκητα νησιά, που τώρα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να πληρωθεί το χρέος» δήλωσε ο Σάρλμαν.

2. Ο Φρανκ Σέφλερ, ειδικός επί των δημοσιονομικών του Κόμματος των Ελευθέρων Δημοκρατών, το οποίο συγκατοικεί με τη Μέρκελ στην κυβέρνηση της Γερμανίας, δήλωσε ότι η Ελλάδα πρέπει να «ξεφορτωθεί συνολικά τις μετοχές από επιχειρήσεις και να πουλήσει επίσης ακίνητα και γη, όπως π.χ. ακατοίκητα νησιά».

Οι κύριοι αυτοί απαιτούν αυτό που έχει ήδη συμφωνηθεί στο παρασκήνιο.

* Είναι αυτό που κυρίως απασχόλησε τις συζητήσεις του κ. Παπανδρέου με τους Μέρκελ, Σαρκοζί και Ομπάμα.

* Είναι αυτό που συζήτησε ο Άκερμαν με τον πρωθυπουργό και τους υπουργούς του όταν βρέθηκε στην Αθήνα.

* Είναι αυτό που περιμένουν πώς και πώς οι κερδοσκόποι σαν τον Πόλσον, ο οποίος βρέθηκε τον Ιανουάριο στην Αθήνα για να διερευνήσει ευκαιρίες.

* Είναι αυτό που εξηγεί και την αμήχανη απάντηση του Γ. Παπανδρέου στην ερώτηση Γερμανού δημοσιογράφου περί ενδεχόμενης πώλησης ελληνικών νησιών: «Όσον αφορά τη μείωση του χρέους, πρέπει να σας πω ότι υπάρχουν πολύ πιο ενδιαφέροντες τρόποι και αποτελεσματικοί, τολμώ να πω, για να αντιμετωπίσουμε το χρέος, από το να πουλάμε ελληνικά νησιά! Κατ’ αρχάς, πρέπει να σας πω ότι εμείς οι Έλληνες αγωνιστήκαμε εδώ και χρόνια, ώστε τα δικά μας νησιά να είναι πραγματικά ελεύθερα ελληνικά νησιά. Και τολμώ να πω ότι θέλουμε να είναι ανεξάρτητα ελληνικά νησιά, και τα αγαπάμε. Οπότε το να τα πουλήσουμε, ή να τα ξεπουλήσουμε, είναι κάτι το οποίο δεν σκεφτόμαστε καν».

Αυτό που κάνει εντύπωση είναι ότι ο Γ. Παπανδρέου δεν απαντά στην ερώτηση ως ηγέτης ανεξάρτητου κυρίαρχου κράτους, του οποίου η εθνική κυριαρχία είναι αδιαπραγμάτευτη, αλλά ως... επιχειρηματίας.

Όσο για το ποιοι είναι αυτοί οι «πιο ενδιαφέροντες τρόποι και αποτελεσματικοί για να αντιμετωπίσουμε το χρέος», το ξεκαθάρισε ο ίδιος ο πρωθυπουργός στη συνέχεια:

Το ξεπούλημα των νησιών «δεν θα βοηθούσε να αντιμετωπίσουμε και το πρόβλημα, ξέρετε, θα ήταν απλά μια κίνηση την οποία θα κάναμε, ενώ εμείς θέλουμε να έχουμε μια οικονομία η οποία να λειτουργεί. Μια οικονομία η οποία λειτουργεί, η οποία είναι βιώσιμη, σημαίνει να επενδύσει κανείς περισσότερο σ’ αυτά τα νησιά.

Ας πούμε, μιλάμε για συνεργασία με τη Γερμανία. Εσείς έχετε πολύ ενδιαφέρουσες τεχνολογίες, όσον αφορά την ηλιακή ενέργεια και την αιολική ενέργεια. Σκεφτείτε τα ελληνικά νησιά, τα οποία μπορεί να γίνουν κάποια στιγμή πράσινα νησιά... Θα ήταν μια πιθανή στενή συνεργασία μεταξύ ημών και της Γερμανίας.

Σκεφτείτε όμως πώς θα μπορούσε αυτό να παίξει και ένα ρόλο στην τουριστική μας βιομηχανία, και να κάνει την τουριστική βιομηχανία όχι μόνο βιώσιμη, αλλά να παίζει έναν ουσιαστικότερο ρόλο απ’ ό,τι μέχρι σήμερα, στο πλαίσιο της οικονομικής βοήθειας την οποία προσφέρει. Αυτός είναι ο δρόμος τον οποίο θα ακολουθήσουμε».

Με άλλα λόγια, το ξεπούλημα των νησιών δεν αποκλείεται εξαρχής, αλλά θεωρείται «απλά μια κίνηση» που δεν θα αποφέρει πολλά. Τουλάχιστον τόσα όσα ελπίζει ο κ. πρωθυπουργός να αποφέρει το «να επενδύσει κανείς περισσότερο σ’ αυτά τα νησιά»...

Φόρος "αίματος"

Με τα μέτρα της κυβέρνησης όχι μόνο οι εργαζόμενοι Έλληνες καλούνται σε αιματηρές «θυσίες» προκειμένου να συνεχίσει η χώρα να δανείζεται επ’ άπειρον και να πληρώνει τον φόρο αίματος στους διεθνείς κερδοσκόπους δανειστές της, αλλά προετοιμάζεται και η εκχώρηση της χώρας με αποικιοκρατικές συμβάσεις στους διεθνείς κερδοσκόπους επενδυτές. Αυτό είναι το κυρίως γεύμα για το οποίο ετοιμάζονται όλοι: τραπεζίτες, κερδοσκόποι, επενδυτές και επίτροποι.

Σύμφωνα με πληροφορίες που δημοσιεύονται ήδη στον διεθνή οικονομικό Τύπο, η οργανωμένη εκποίηση της χώρας προς όφελος των δανειστών της από το καθεστώς κηδεμονίας από την Ε.Ε. και την Κομισιόν περιλαμβάνει:

1. Την τιτλοποίηση των βασικών χρηματικών ροών του ελληνικού κράτους. Αυτό σημαίνει ότι μια σειρά σταθερών χρηματικών ροών του Δημοσίου (δημόσια έσοδα) θα δεσμευτούν από τράπεζες και αγορές προκειμένου να εκδοθούν ομόλογα που θα βοηθήσουν το κράτος να συνεχίσει να εξυπηρετεί τα δάνειά του. Η τιτλοποίηση αυτή δεν γνωρίζει όρια. Πρακτικά όλα τα πραγματικά και εν δυνάμει έσοδα του Δημοσίου μπορούν να τιτλοποιηθούν.

Για παράδειγμα, μια ιδέα που αρέσει ιδιαίτερα στις αγορές είναι η παλιά σκέψη του υπουργού Οικονομίας των κυβερνήσεων Σημίτη, Νίκου Χριστοδουλάκη, ο οποίος είχε θελήσει να τιτλοποιήσει τα έσοδα από την Ακρόπολη.

Τα πιο σημαντικά αρχαιολογικά και τουριστικά αξιοθέατα της χώρας είναι πρώτα στις λίστες των διεθνών επενδυτών για τέτοιου τύπου συμφωνίες (business deals). Φυσικά σε μια τέτοια περίπτωση μπορεί η τυπική κυριότητα να παραμένει στο ελληνικό Δημόσιο, αλλά ο επενδυτής έχει καθοριστικό λόγο στην αξιοποίηση του τιτλοποιημένου παγίου, ώστε να εισπράξει τουλάχιστον αυτά που του έχουν υποσχεθεί.

2. Τη μετοχοποίηση του Δημοσίου, των οργανισμών και των υπηρεσιών του. Αυτό που ζητούν επισταμένα οι συντελεστές του σχεδίου «διάσωσης» είναι όχι μόνο η διάθεση του πακέτου των μετοχών που κατέχει το Δημόσιο, αλλά και η δημιουργία εταιρειών χαρτοφυλακίου στις οποίες θα ανατεθεί η διαχείριση δημόσιων οργανισμών, υποδομών και παρεχομένων υπηρεσιών.

Τυπικό παράδειγμα, η ανακοινωθείσα από την κυβέρνηση εταιρεία χαρτοφυλακίου (holding) που θα αναλάβει τα λιμάνια του Πειραιά, της Ελευσίνας, του Λαυρίου και της Ραφήνας. Οι εταιρείες αυτές διεθνώς στήνονται για δυο λόγους:

* Πρώτον, επιτρέπουν την ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης και αξιοποίησης υποδομών, οργανισμών και έργων με μόνη την παραχώρηση ενός πακέτου μετοχών σε ιδιώτες με συμφωνίες συχνά κάτω από το τραπέζι.

* Δεύτερον, συγκεντρώνουν το ενδιαφέρον των πιο κερδοσκοπικών κεφαλαίων διεθνώς, που αποβλέπουν σε μια γρήγορη μπάζα παίζοντας με τη χρηματιστική αξία της επένδυσης και όχι με το όποιο τυχόν επιχειρηματικό κέρδος. Η πράξη έχει αποδείξει ότι οι εταιρείες αυτές, μαζί με τις υπεράκτιες εταιρείες (off shore), είναι οι καλύτεροι τρόποι ξεπλύματος πολιτικού και μη χρήματος διεθνώς. Ενώ μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε κάθε μορφή επένδυσης.

Στις υπερχρεωμένες χώρες της Αφρικής και της Λατινικής Αμερικής εταιρείες holding, μέσω των οποίων το κράτος εγγυάται τα κέρδη των ιδιωτών επενδυτών, χτίζουν νοσοκομεία, σχολεία, δρόμους, αεροδρόμια, λιμάνια κ.ο.κ.

3. Την εκποίηση της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου, την οποία οι εκτιμήσεις της αγοράς ανεβάζουν στα 300 δισ. ευρώ. Κι εδώ δεν πρόκειται απλώς για κτίρια και εγκαταστάσεις που ανήκουν στο Δημόσιο, αλλά και για το σύνολο της δημόσιας γης. Εδώ εντάσσεται και η απαίτηση για πώληση των ακατοίκητων νησιών της χώρας, η οποία δεν είναι τωρινή πρόταση.

Αυτός που πρώτος την έθεσε στο τραπέζι ήταν ο Στ. Μάνος ως υπουργός της κυβέρνησης Μητσοτάκη, ο οποίος θεώρησε ότι έτσι όχι μόνο θα εισέρρεαν λεφτά για τους δανειστές, αλλά θα ξεκαθάριζε μια και καλή το ζήτημα της υφαλοκρηπίδας και των «γκρίζων ζωνών» με την όμορη Τουρκία.

Μια άλλη πρόταση που έχει ήδη πέσει στο τραπέζι και συζητά σοβαρά η αγορά είναι ο δανεισμός του κράτους με εγγύηση τη δημόσια γη. Στο πακέτο περιλαμβάνονται και προτάσεις αξιοποίησής της με ποικίλους τρόπους, από θεματικά πάρκα μέχρι ιδιωτικά θέρετρα. Σε αυτή την περίπτωση η γη θα δεσμευτεί εξαρχής από τους επενδυτές προς αξιοποίηση μέχρις ότου το κράτος αποπληρώσει τις υποχρεώσεις του.

4. Την εφαρμογή καθεστώτος Fast Track για ιδιωτικές επενδύσεις στον ελληνικό χώρο. Αυτό σημαίνει την αξιοποίηση της Ελλάδας για ιδιωτικές επενδύσεις υψηλής όχλησης για το περιβάλλον και την κοινωνία. Πρόκειται για επενδύσεις των οποίων κανονικά η εθνική νομοθεσία θα απαγόρευε ρητά την υλοποίηση για λόγους δημόσιας υγείας, προστασίας του περιβάλλοντος ή ωμής παραβίασης των ανθρώπινων και εργατικών δικαιωμάτων.

Η νομοθεσία Fast Track ψηφίστηκε ήδη το προηγούμενο καλοκαίρι από την κυβέρνηση Καραμανλή και με βάση αυτή κινείται η Λούκα Κατσέλη, που αναζητά τέτοιου είδους επενδύσεις ανά τον κόσμο.

Με βάση αυτόν τον νόμο οι προσφυγές πολιτών, αλλά και οι αποφάσεις των δικαστηρίων, μπορούν να παρακάμπτονται ως «γραφειοκρατικά εμπόδια» προκειμένου να προχωρήσουν αυτές οι επενδύσεις γρήγορα. Στη διεθνή αγορά σήμερα ακμάζει η έκδοση ομολόγων για την υποστήριξη της βιομηχανίας μεταποίησης πυρηνικών και τοξικών αποβλήτων.

5. Την εκχώρηση των πιο σημαντικών πλουτοπαραγωγικών πόρων της χώρας. Σ’ αυτούς εντάσσεται πρώτα και κύρια ο ορυκτός πλούτος. Τον περασμένο μήνα στο Λονδίνο έγινε άτυπη σύσκεψη επενδυτών όπου, σύμφωνα με πληροφορίες, υπήρξε ενδιαφέρον για την ιδιωτική αξιοποίηση των λιγνιτικών αποθεμάτων της Ελλάδας. Για τον σκοπό αυτόν προτάθηκε να συσταθούν εταιρείες με έδρα το Μπαχρέιν και τα Αραβικά Εμιράτα.

Αυτού του τύπου τις επενδύσεις προτίθεται να προσελκύσει το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης. Ιδιώτες κερδοσκόπους που θα αναλάβουν να πουλούν στην Ελλάδα τον δικό της φυσικό πλούτο. Αν και το κύριο ενδιαφέρον επικεντρώνεται στα γνωστά, αλλά και στα πιθανά κοιτάσματα υδρογονανθράκων στο Αιγαίο και αλλού.

Ενδιαφέρον γι’ αυτά εκδηλώνουν κατά κύριο λόγο αμερικανικές εταιρείες που θεωρούν ότι σ’ αυτό το επίπεδο της διεθνούς τιμής του πετρελαίου, αλλά και στην προοπτική ανόδου της, ακόμη και κοιτάσματα που είχαν εκτιμηθεί παλιότερα ως ασύμφορα προς εκμετάλλευση σήμερα κρίνονται διαφορετικά.

6. Την ιδιωτικοποίηση ολόκληρων περιφερειών της χώρας, όπως συμβαίνει εδώ και χρόνια σε μια σειρά υπερχρεωμένων χωρών της Λατινικής Αμερικής και της Αφρικής, όπου εκχωρείται σε πολυεθνικές ή σε διεθνείς οίκους η διαχείριση και εκμετάλλευση περιοχών ιδιαίτερου ενδιαφέροντος για την παγκόσμια αγορά.

Σ’ αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η περίφημη αξιοποίηση των «πράσινων νησιών» του κ. Παπανδρέου. Αυτός είναι ένας από τους λόγους που η κυβέρνηση βιάζεται να προωθήσει το σχέδιο «Καλλικράτης», μια και η επιβολή καθεστώτος περιφερειακής αυτονομίας ή ημιαυτονομίας – «τοπικών κυβερνήσεων» – υπήρξε πάντα το πρώτο βήμα γι’ αυτού του είδους τις ιδιωτικοποιήσεις.

Το σχέδιο «Καλλικράτης» δεν αποδυναμώνει την κεντρική εξουσία υπέρ μιας δήθεν αποκέντρωσης των περιφερειών. Στην πραγματικότητα έχει στόχο να δυναμώσει τον αντικοινωνικό χαρακτήρα της κεντρικής εξουσίας, απαλλάσσοντάς την από την υποχρέωσή της να ασκεί εθνική πολιτική υγείας, παιδείας, πρόνοιας και υποδομών. Έτσι οι περιφέρειες θα πρέπει να κόψουν τον λαιμό τους να βρουν χρήματα για να ασκήσουν πολιτικές υγείας, παιδείας, πρόνοιας και για να επενδύσουν σε αναγκαίες υποδομές. Με αυτόν τον τρόπο η κεντρική εξουσία θα απομείνει ένας καθαρός φοροεισπρακτικός μηχανισμός χωρίς κοινωνικές ή εθνικές υποχρεώσεις.

Στον διεθνή οικονομικό Τύπο δημοσιεύονται όλο και περισσότερες πληροφορίες για συμφωνίες που βρίσκονται στα σκαριά σχετικά με ορισμένες περιφέρειες της χώρας, ιδίως για εκείνες με υψηλή τουριστική ανάπτυξη, όπως είναι, π.χ., τα Δωδεκάνησα, αλλά και για περιοχές ιδιαίτερου στρατηγικού ενδιαφέροντος, όπως είναι, π.χ., η Θράκη.

Ο «Καλλικράτης» έχει σχεδιαστεί για να διευκολύνει τέτοιου είδους συμφωνίες. Διαμελίζει το ενιαίο της ελληνικής επικράτειας, της ασκούμενης εθνικής κυριαρχίας, και διευκολύνει έτσι την αποδέσμευση εθνικού εδάφους πρώτα και κύρια για οικονομικούς λόγους. Η διεθνής πρακτική έχει δείξει ότι οι «τοπικές κυβερνήσεις», ιδίως των ακριτικών περιφερειών, προκειμένου να βρουν τα αναγκαία χρήματα, είναι πιο επιρρεπείς και ανοιχτές σε συμφωνίες αυτού του είδους.

Το σχέδιο «διάσωσης» της Ελλάδας που έχει εκπονήσει η Ε.Ε. δεν θα βάλει μόνο τους Έλληνες εργαζόμενους, ιδίως τους μισθοσυντήρητους και συνταξιούχους, να πληρώσουν ακριβά, αλλά θα αφήσει το κράτος και τη χώρα σε χειρότερα χάλια από τα σημερινά. Με ακόμη μεγαλύτερο χρέος και υπό καθεστώς γενικευμένης διάλυσης. Αυτός είναι ο λόγος που η συντριπτική πλειονότητα των ανεξάρτητων οικονομικών αναλυτών διεθνώς, που δεν έχουν άμεσο συμφέρον από το πώς θα πάνε τα ελληνικά ομόλογα ούτε από το αν θα χρεωκοπήσει ή όχι η Ελλάδα, είναι σχεδόν ομόφωνοι στην κρίση τους για το σχέδιο «διάσωσης».

Το εκφράζει καθαρά ένας από αυτούς, ο Μάρσαλ Άουερμπακ από τη γνωστή διεθνώς εταιρεία επενδυτικών συμβούλων RAB Capital Plc, όταν στις 15 Φεβρουαρίου γράφει για τη συμφωνία της Ελλάδας με το Eurogroup: «Η Ελλάδα υπογράφει τη συμφωνία της Εθνικής Αυτοκτονίας της».


Του Δημήτρη Καζάκη, οικονομολόγου - αναλυτή