0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
είχα ένα παιδάκι τετάρτης δημοτικού το οποίο ήταν όλη την ημέρα από τηλεόραση σε υπολογιστή και από play station σε πιστόλια. έκλαιγε όταν του έλεγα να γράψει και όταν για πρώτη φορά κατορθώσαμε να γράψουμε ορθογραφία κατάλαβα ότι το παιδί είχε δυσλεξία. η μαμά του δε μενημέρωσε και όταν τη ρώτησα το επιβεβαίωσε. του έκανα ασκήσεις πολλαπλής επιλογής, αντιστοίχησης και ασκήσεις με εικόνες. ενημέρωσα τη μητέρα του ότι υπάρχουν πτυχία όπως το κρατικό που τα παιδιά με δυσλεξία μπορούν να δώσουν μόνο συγκεκριμένες ενότητες. όχι μόνο δεν το δέχτηκε αλλά επέμενε να κάνει κανονικά τομάθημα όπως τα άλλα παιδιά. αποτέλεσμα? να του βάζω αντιγραφή και ασκήσεις και να κλαίει. πήρα τηλέφωνο στα σμεα και μίλησα με τον παιδοψυχολόγο που πήγαινε το παιδί. μου είπε αυτό που έκανα εξαρχής. ασκήσεις πολλαπλής, εικονίτσεσ και αντιστοίχιση. η μαμά του όμως το πίεζε πολύ κάθε φορά είχαμε κλάματα οπότε και τον σταμάτησα. ξεκίνα μια κουβέντα με τους γονείς. από εκεί ξεκινά το πρόβλημα. μετά βρες ασκησούλες με εικονίτσες, σταυρόλεξα, και τραγουδάκια με κενά. αλλά επειδή τα έχω περάσει, είναι τρομερά ψυχοφθόρο.αγχωνόμουν πιο πολύ γιαυτό παρά για τα lower που έδιναν εξατάσεις.
πριν μερικα χρονια ειχα και γω ενα κοριτσακι με προβληματα τετοιας φυσης. υπερκινητικοτητα-δυσλεξια, λιγο απ ολα. ουτε και μενα η μητερα της το παραδεχοταν (παντα οι γονεις ειναι τελικα το προβλημα σε τετοιες περιπτωσεις). Εβαζα ασκησεις πολλαπλης, πινακες,κλπ κλπ και οταν της παρεδιδα μαθημα ή της διορθωνα γραπτο χρησιμοποιουσα μαρκαδορους με διαφορα χρωματα και τονιζα τα ορθογραφικα με ενα συγκεκριμενο χρωμα, τη συνταξη με καποιο αλλο κλπ κλπ...δεν τη φορτωνα με γραπτες ασκησεις παρα μονο τα εντελως απαραιτητα. και της εκανα αρκετα διαλλειματα ωστε να "ξεκουραζεται" λιγο και συζητουσαμε πραγματα που την ενδιεφεραν.(εφτασα στο σημειο να ρωταω φιλες μου που ως γυναικες με ενημερωναν για τασεις μοδας,καλλιτεχνικα θεματα κλπ κλπ ο,τι δηλαδη ενδιεφερε το παιδι.....