ΤΠΕ: Δραστηριότητες για τον "νεκρό χρόνο"

[dooodl]

Εγώ πάντως κάνω μόνο BYOB, από την αρχή μέχρι το τέλος.

Και έχω καταφέρει σε παιδάκι Γ δημοτικού να σχεδιάζει παιχνίδι pacman!

Δεν υπάρχει τίποτα άλλο στο Δημοτικό, εκτός από το

[PDE ads]

[dooodl]

Α, και το ιντερνετ το έχω πάντα κομμένο.

[dooodl]

Εσωτερικό δίκτυο όμως έχω, γιατί ορίζω ομάδες οι οποίες κατασκευάζουν κομμάτια ενός σχεδίου, και μετά η μία ομάδα περνάει την δουλειά της στην άλλη μέσω του Lan, και ολοκληρώνεται η δουλειά.

Εκεί να δεις χαρά, να ανταλλάσουν sprites με το BYOB μέσω του τοπικού lan. Τρελαίνονται .

Αφού σκέφτομαι αν του χρόνου είμαι γυμνάσιο, πάλi BYOB να κάνω, και στο λύκειο επίσης.

[happiness]

Συνάδελφοι παρακαλώ μείνετε εντός του θέματος (προτάσεις για το τι κάνουμε όταν ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ η άσκηση που έχουμε δώσει, δηλαδή τα 5-10' τελευταία λεπτά του μαθήματος) για να μην αναγκαστεί ο διαχειριστής να διαχωρίσει το θέμα.

[PDE ads]

[gpapage]

Το σχετικό θέμα έχει κλειδωθεί επειδή η συγκεκριμένη συζήτηση αφορά εδώ και αρκετά ποστ το θέμα του τι διδάσκουμε στο μάθημα ΤΠΕ (μόνο τα αρχικά ποστ αναφέρονται στο "νεκρό χρόνο"). Οπότε υποθέτω ότι θα ήταν καλύτερα να διαχωριστεί το θέμα όσο είναι νωρίς... Εκτός αν υπάρχει κάποιο παλιό θέμα το οποίο έχει χαθεί κάπου. Έχω την υποψία ότι έχουμε ξανακάνει αυτή τη συζήτηση εδώ...

[elia]

Μήπως απλά να άλλαζε το όνομα του τόπικ, ώστε να περιλαμβάνει και το γενικό και το χαλαρό, για μην δημιουργεί μπέρδεμα; Το να διαχωριστούν μου φαίνεται δύσκολο, αφού πιστεύω ότι θα έπρεπε να διαχωριστούν και ποστς στη μέση (νομίζω όταν απαντούσαμε, μπορεί να γράφαμε ανάκατα και για κανονικό μάθημα και για χαλαρό χρόνο, εγώ σίγουρα το έκανα)

[Stelios]

Επανέφερα το θέμα ΤΠΕ Δημοτικού: Τι κάνετε;, εσείς που γνωρίζετε παρακαλώ να δημοσιεύετε τα μηνύματά σας στο κατάλληλο θέμα.

Ευχαριστώ.

[elia]

Στο αρχικό ερώτημα για το "νεκρό" χρόνο βλέπω ότι δεν είχα απαντήσει : να σας πω τι εφάρμοσα φέτος για πρώτη φορά.
Από την πρώτη μέρα που μπήκα στο σχολείο αυτό τους ξεκαθάρισα ότι θα κάνουμε συνέχεια και μόνο ασκήσεις. Στην αρχή νόμιζα ότι θα γίνει επανάσταση, θα με μισήσουν δια παντώς κ.τ.λ., παρόλα αυτά επέμεινα. Τα παιδιά ρωτούσαν "τι θα κάνουμε όταν τελειώνουμε τις ασκήσεις;", "τις επόμενες ασκήσεις" τους απαντούσα με φυσικότητα, "Μα αν δεν έχουν τελειώσει ακόμα οι άλλοι", "μη σας νοιάζει, θα τους βοηθήσω και θα σας προλάβουνε", μα, μου..... "Στο σχολείο είμαστε για να μάθουμε πράγματα και μαθαίνουμε μόνο μέσα από τις ασκήσεις", με απόλυτο τρόπο, "Μα δεν θα παίζουμε ποτέ;" "ΠΟΤΕ", σε όσο πιο απόλυτο ύφος μπορούσα.
Είχα καβάντζα έξτρα ασκήσεις από παλιές που μου βγήκαν λίγο δύσκολες, αλλά τα "τσακάλια" που τελείωναν νωρίς μπορούσαν να τις καταφέρουν, στις εκφωνήσεις είχα και οδηγίες με screenshots, τις οποίες δυστυχώς τα πιο πολλά παιδιά δεν μπορούν να ακολουθήσουν, τα "τσακάλια" όμως μπορούν, ή καμιά φορά τους έδινα ασκήσεις που απευθύνονταν και σε λίγο πιο μεγάλη τάξη (στην τρίτη από την τετάρτη ας πούμε) που πάλι τα τσακάλια την κατάφερναν, ή και ασκήσεις από πιο μικρή τάξη που και αυτή με ευχαρίστηση την έκαναν. Επίσης πολλές ασκήσεις είχαν πολλά ερωτήματα, τα τελευταία όμως ήξερα ότι δεν θα τα έβγαζαν όλοι.
Τις ασκήσεις προσπαθώ πια να τις βγάζω παίρνοντας ιδέες μέσα από τα βιβλία τους για ενδιαφέροντα θέματα όμως (π.χ. δικαιώματα του παιδιού, ο κύκλος του νερού, διατροφή, μεταφορικά μέσα κ.α.), έτσι τους δίνεται η αίσθηση της σημαντικότητας, αλλά και τους ενδιαφέρει. Εννοείται ότι οι ασκήσεις είναι σχεδιασμένες ώστε να βγάζουν αποτελέσματα από το ΑΠ. Για να είμαι ειλικρινής βέβαια δεν θα προλάβω να βγάλω όλους τους στόχους του ΑΠ, αλλά από την άλλη πήγα στο σχολείο Νοέμβριο και επίσης το μάθημα υπάρχει μόλις για τρίτη χρονιά, άρα λογικό είναι να υπάρχουν ακόμα ελλείψεις. Α, οι ασκήσεις δεν είναι μόνο από office, αλλά ξεκινούν και από ζωγραφική, εικόνες, internet κ.α.
Όλα αυτά από τρίτη τάξη και πάνω. Στην πρώτη-δευτέρα η αλήθεια είναι ότι δεν κάναμε τίποτα το ιδιαίτερο.

Λοιπόν, στην αρχή είχα γκρίνιες, αλλά σταμάτησαν πολύ γρήγορα. Μόνο δύο τμήματα που είναι πολύ ζόρικα μου έβγαλαν την ψυχή και μέχρι και λίγο πριν τα Χριστούγεννα δεν είχαμε κάνει σχεδόν τίποτα, χαμός γινόταν στην τάξη. Όμως από κάποια στιγμή και μετά ως δια μαγείας άρχισαν και αυτά να δουλεύουν κανονικότατα. Πολύ σημαντικό επαναλαμβάνω να τους φαίνονται σημαντικές και ενδιαφέρουσες οι ασκήσεις.
Χαλαρός χρόνος και βέβαια υπάρχει, και όσο περνάει ο καιρός αυξάνεται, όμως όταν τους το προσφέρω τους φαίνεται ως μάννα εξ ουρανού. Α, και τον χαλαρό χρόνο τον δίνω σε όλους ταυτόχρονα.
Τι κέρδισα έτσι σε σχέση με άλλες χρονιές : αυξήθηκε η αίσθηση των μαθητών ότι κάνουμε μάθημα και γι' αυτό συμπεριφέρονται ανάλογα. Οι πιο αδύναμοι μαθητές όταν έβλεπαν τα "τσακάλια" να "χαλαρώνουν" ζήλευαν, γκρίνιαζαν, ζητούσαν και αυτοί και στο τέλος τους έβγαινε άρνηση για το μάθημα και μου δημιουργούσαν γενικώς θέματα, τώρα όμως συνεχίζουν να δουλεύουν και όταν συνειδητοποιούν ότι οι άλλοι κάνουν επόμενες ασκήσεις συχνά αρχίζουν τα "πρέπει να προλάβω για να κάνω και εγώ αυτήν την άσκηση". Επίσης δεν προσπαθεί ποτέ, μα ποτέ κανείς να μπει στις γνωστές και αγαπημένες μας σελίδες (είχα κάπου πέντε περιστατικά από την αρχή της χρονιάς τα οποία ξεσκεπάστηκαν αμέσως από το σούσουρο, ενώ παλιά είχα πέντε τη μέρα). Τώρα όταν προσπαθούν να κάνουν κάτι στα μουλωχτά για να χαλαρώσουν, ανοίγουν κανένα gcompris, tuxpaint κ.τ.λ. και νομίζουν ότι έκαναν την επανάσταση  .

[dooodl]

Όπως νομίζω είπε και ο συνάδελφος παραπάνω, δεν υπάρχει νεκρός χρόνος.

Πιστεύω ότι στο μάθημά πρέπει να μην υπάρχει μια κοινή άσκηση για όλους.

Πρέπει να αφήνουμε το παιδί ελεύθερο σε ένα υπολογιστή, και να περνάμε κυκλικά και να το παρακινούμε ανάλογα με τα ενδιαφέροντά του.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερο διδακτικό λάθος, από το να βάζεις ίδια θέματα σε ανόμοιους μαθητές.

[dooodl]

Στο αρχικό ερώτημα για το "νεκρό" χρόνο βλέπω ότι δεν είχα απαντήσει : να σας πω τι εφάρμοσα φέτος για πρώτη φορά.
Από την πρώτη μέρα που μπήκα στο σχολείο αυτό τους ξεκαθάρισα ότι θα κάνουμε συνέχεια και μόνο ασκήσεις. Στην αρχή νόμιζα ότι θα γίνει επανάσταση, θα με μισήσουν δια παντώς κ.τ.λ., παρόλα αυτά επέμεινα. Τα παιδιά ρωτούσαν "τι θα κάνουμε όταν τελειώνουμε τις ασκήσεις;", "τις επόμενες ασκήσεις" τους απαντούσα με φυσικότητα, "Μα αν δεν έχουν τελειώσει ακόμα οι άλλοι", "μη σας νοιάζει, θα τους βοηθήσω και θα σας προλάβουνε", μα, μου..... "Στο σχολείο είμαστε για να μάθουμε πράγματα και μαθαίνουμε μόνο μέσα από τις ασκήσεις", με απόλυτο τρόπο, "Μα δεν θα παίζουμε ποτέ;" "ΠΟΤΕ", σε όσο πιο απόλυτο ύφος μπορούσα.
Είχα καβάντζα έξτρα ασκήσεις από παλιές που μου βγήκαν λίγο δύσκολες, αλλά τα "τσακάλια" που τελείωναν νωρίς μπορούσαν να τις καταφέρουν, στις εκφωνήσεις είχα και οδηγίες με screenshots, τις οποίες δυστυχώς τα πιο πολλά παιδιά δεν μπορούν να ακολουθήσουν, τα "τσακάλια" όμως μπορούν, ή καμιά φορά τους έδινα ασκήσεις που απευθύνονταν και σε λίγο πιο μεγάλη τάξη (στην τρίτη από την τετάρτη ας πούμε) που πάλι τα τσακάλια την κατάφερναν, ή και ασκήσεις από πιο μικρή τάξη που και αυτή με ευχαρίστηση την έκαναν. Επίσης πολλές ασκήσεις είχαν πολλά ερωτήματα, τα τελευταία όμως ήξερα ότι δεν θα τα έβγαζαν όλοι.
Τις ασκήσεις προσπαθώ πια να τις βγάζω παίρνοντας ιδέες μέσα από τα βιβλία τους για ενδιαφέροντα θέματα όμως (π.χ. δικαιώματα του παιδιού, ο κύκλος του νερού, διατροφή, μεταφορικά μέσα κ.α.), έτσι τους δίνεται η αίσθηση της σημαντικότητας, αλλά και τους ενδιαφέρει. Εννοείται ότι οι ασκήσεις είναι σχεδιασμένες ώστε να βγάζουν αποτελέσματα από το ΑΠ. Για να είμαι ειλικρινής βέβαια δεν θα προλάβω να βγάλω όλους τους στόχους του ΑΠ, αλλά από την άλλη πήγα στο σχολείο Νοέμβριο και επίσης το μάθημα υπάρχει μόλις για τρίτη χρονιά, άρα λογικό είναι να υπάρχουν ακόμα ελλείψεις. Α, οι ασκήσεις δεν είναι μόνο από office, αλλά ξεκινούν και από ζωγραφική, εικόνες, internet κ.α.
Όλα αυτά από τρίτη τάξη και πάνω. Στην πρώτη-δευτέρα η αλήθεια είναι ότι δεν κάναμε τίποτα το ιδιαίτερο.

Λοιπόν, στην αρχή είχα γκρίνιες, αλλά σταμάτησαν πολύ γρήγορα. Μόνο δύο τμήματα που είναι πολύ ζόρικα μου έβγαλαν την ψυχή και μέχρι και λίγο πριν τα Χριστούγεννα δεν είχαμε κάνει σχεδόν τίποτα, χαμός γινόταν στην τάξη. Όμως από κάποια στιγμή και μετά ως δια μαγείας άρχισαν και αυτά να δουλεύουν κανονικότατα. Πολύ σημαντικό επαναλαμβάνω να τους φαίνονται σημαντικές και ενδιαφέρουσες οι ασκήσεις.
Χαλαρός χρόνος και βέβαια υπάρχει, και όσο περνάει ο καιρός αυξάνεται, όμως όταν τους το προσφέρω τους φαίνεται ως μάννα εξ ουρανού. Α, και τον χαλαρό χρόνο τον δίνω σε όλους ταυτόχρονα.
Τι κέρδισα έτσι σε σχέση με άλλες χρονιές : αυξήθηκε η αίσθηση των μαθητών ότι κάνουμε μάθημα και γι' αυτό συμπεριφέρονται ανάλογα. Οι πιο αδύναμοι μαθητές όταν έβλεπαν τα "τσακάλια" να "χαλαρώνουν" ζήλευαν, γκρίνιαζαν, ζητούσαν και αυτοί και στο τέλος τους έβγαινε άρνηση για το μάθημα και μου δημιουργούσαν γενικώς θέματα, τώρα όμως συνεχίζουν να δουλεύουν και όταν συνειδητοποιούν ότι οι άλλοι κάνουν επόμενες ασκήσεις συχνά αρχίζουν τα "πρέπει να προλάβω για να κάνω και εγώ αυτήν την άσκηση". Επίσης δεν προσπαθεί ποτέ, μα ποτέ κανείς να μπει στις γνωστές και αγαπημένες μας σελίδες (είχα κάπου πέντε περιστατικά από την αρχή της χρονιάς τα οποία ξεσκεπάστηκαν αμέσως από το σούσουρο, ενώ παλιά είχα πέντε τη μέρα). Τώρα όταν προσπαθούν να κάνουν κάτι στα μουλωχτά για να χαλαρώσουν, ανοίγουν κανένα gcompris, tuxpaint κ.τ.λ. και νομίζουν ότι έκαναν την επανάσταση  .

[dooodl]

Επίσης με συγχωρείς για τον τόνο μου, αλλά λόγω ανωνυμίας νομίζω είναι καλό να λέμε τα πράγματα όπως ακριβώς τα πιστεύουμε και έξω από τα δόντια, χωρίς τις κοινωνικές νόρμες ευγενίας.

Θεωρώ δηλαδή ότι λόγω της ανωνυμίας, δεν σε προσβάλω ως πρόσωπο με αυτά που λέω, αλλά απλά επιτίθεμαι σκληρά στις ιδέες διδασκαλίας που αντιπροσωπεύεις.

[dooodl]

Να πω επίσης και κάτι άλλο που παρατήρησα από την εμπειρία μου στο δημοτικό.
Οι τάξεις που λειτουργούν σωστά με τον τρόπο διδασκαλίας που κάνω, είναι οι μικτές, με παιδιά όλων των ηλικιών.

[elia]

ΟΚ, εγώ εξακολουθώ να βρίσκομαι στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα και έχω και ΑΠ να ακολουθήσω. Τα παιδιά μου πάντως στη συντριπτική τους πλειοψηφία ικανοποιούνται από τις ασκήσεις που κάνουμε (τα σχολικά μαθήματα δεν είναι μόνο καθήλωση της δημιουργικότητας των παιδιών ... αντιθέτως ειδικά στο δημοτικό τους προσφέρουν γνώσεις που τους προσφέρουν και τους ικανοποιούν, δεν ξέρω για εσένα εγώ πάντως έχω νιώσει στα πλαίσια του σχολείου τη χαρά της μάθησης και τη βλέπω και στους μαθητές μου) και η δημιουργικότητα τους στα πλαίσια των περισσότερων ασκήσεων ενθαρρύνεται και αυτή για αυτό και έχουν αρκετά διαφορετικά αποτελέσματα.

[dooodl]

ΟΚ, εγώ εξακολουθώ να βρίσκομαι στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα και έχω και ΑΠ να ακολουθήσω.

Θεωρώ ότι το συγκεκριμένο ΑΠ είναι απλά ενδεικτικό, και σε καμιά περίπτωση δεν δεσμεύει τον εκπαιδευτικό.

Επίσης θεωρώ ότι τα ΤΠΕ είναι δουλειά των δασκάλων.

Η δικιά μας δουλεία είναι να μάθουμε στα παιδιά την επιστήμη της πληροφορικής, που είναι η επιστήμη της συνεργασίας.

Πρέπει να προλάβουμε να τα διδάξουμε την λογική, την συνεργασία και την ομαδικότητα.  Και πρέπει να το κάνουμε αυτό πριν προλάβει το άθλιο εκπαιδευτικό σύστημα που ακολουθεί να τους κάψει τον εγκέφαλο γεμίζοντας τα κεφαλάκια τους άχρηστες πληροφορίες και δεξιότητες του περασμένου αιώνα, να μην πω χιλιετίας.