Νέο μνημόνιο και μεταθέσεις εκπαιδευτικών

[perastikos_kav]

ΠΟΛΥ ΣΩΣΤΑ!!!!! Οταν ερχοταν ο 3848 καποιοι ελεγαν εμεις ειμαστε μονιμοι δεν μας νοιαζει φωναξτε οι αναπληρωτες για να μονιμοποιηθητε .....κ.α.

Αυτό που κάποιοι δεν καταλαβαίνετε είναι οτι δεν είναι θέμα μόνιμου-αναπληρωτή, αλλά θέμα ανθρώπου γενικά και τι στάση κρατάει στη ζωή του σε όλα τα θέματα, άσχετα αν είναι αγρότης, αστροναύτης, μόνιμος ή αναπληρωτής. Άλλος χαίρεται με τη κλείδωμα των πινάκων, άλλος με το ξεκλείδωμα. Τη στιγμή που ψηφίζουν τη μείωση των αναπληρωτών από 16.000 σε 2.000 άλλος κάνει υποθέσεις και υπολογισμούς για το αν θα διορισθούν του χρόνου 201 αναπληρωτές στον κλάδο του (αυτός είναι 200ος) για να εφησυχάσει. Εδώ και 3 χρόνια νιώθω οτι μας έχουν κλειδώσει σε ένα σφάγειο και κάθε μέρα διαλέγουν κάποιους από εμάς, γιατί ούτε οι σφαγείς, ούτε τα εργαλεία τους επαρκούν για να μας σφάξουν όλους μαζί. Εμείς αντί να δούμε πως μπορούμε όλοι μαζί να φύγουμε από εκεί μέσα, δείχνουμε ο ένας τον άλλο σαν κουκουλοφόροι για να μείνουμε τελευταίοι στη σειρά, όμως ξεχνάμε πως είτε πρώτοι, είτε τελευταίοι το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο. Στην τελική δεν ξέρω πόσο μπορεί κάποιος να απολαύσει τη διαμονή του σε ένα χώρο γεμάτο πτώματα. Πόσο μπορεί ο οποιοσδήποτε, που προσωρινά ή από σύμπτωση δεν έχει πληγεί τα τελευταία χρόνια να συνεχίζει να απολαμβάνει τη ζωή του, όταν δίπλα του υπάρχουν ανθρώπινα ερείπια. Όταν στην οικοδομή που μένει οι μισοί ένοικοι δεν έχουν να πληρώσουν τη θέρμανση. Όταν στο διπλανό διαμέρισμα ο άντρας είναι άνεργος και κάθε μέρα ακούει καβγάδες. Όταν στην τάξη του καταλαβαίνει οτι κάποιοι μαθητές του υποφέρουν από την ανεργία των γονιών τους, έχουν αποκοπεί από την κοινωνική ζωή του σχολείου και πολλές φορές δεν έχουν να καλύψουν, ούτε τις βασικές τους ανάγκες. Η σύζυγος μου σήμερα βρήκε δουλειά μετά από μόλις ένα μήνα ανεργίας, εγώ έχω τη δουλειά μου, παρόλο που οι συνθήκες χειροτερεύουν. Θα μπορούσα θεωρητικά να βγω με τη γυναίκα μου να πιούμε ένα ποτό ή να φάμε κάτι και να μην σας ζαλίζω με το κατεβατό, αλλά με τι διάθεση να το κάνω, όταν καθημερινά ακούω μόνο δυσάρεστες ιστορίες, από φίλους, γνωστούς, άγνωστους. Στις στάσεις, στο σούπερ μάρκετ, στο μανάβικο, όλοι ψάχνουν αφορμή να σου πιάσουν κουβέντα και να σου πουν τον πόνο τους να ξεσκάσουν (αφού είσαι άγνωστος δεν έχουν πρόβλημα να εκτεθούν, στους γνωστούς παριστάνουν τους υπεράνω).

Και στο κάτω κάτω τα πάντα είναι συγκοινωνούντα δοχεία στην κοινωνία. . Προσωπικά λέω πως ο βρεγμένος τη βροχή δεν τη φοβάται. 9 χρόνια μακριά από το σπίτι μου είμαι έτσι κι αλλιώς. Ούτε μια μέρα απόσπαση δεν πήρα στο σπίτι μου. Όντας δέκα ημέρες νεοδιόριστος κάποιος μου έδωσε χαρτάκι για σταυροδοσία με υπόσχεση για απόσπαση. Το έσκισα μπροστά του.Τέλος πάντων, καλό βράδυ σε όλους, στην τελική πρέπει να συνεχίσουμε να χαμογελάμε και να δίνουμε κουράγιο στους μαθητές μας και στα παιδιά μας (όσοι έχουν), τουλάχιστον όταν θα πάρουν τις ζωές τους στα χέρια τους, αυτοί να τις βελτιώσουν και να μην τις αφήσουν να κατρακυλούν.

[PDE ads]

[gio66]

ΠΟΛΥ ΣΩΣΤΑ!!!!! Οταν ερχοταν ο 3848 καποιοι ελεγαν εμεις ειμαστε μονιμοι δεν μας νοιαζει φωναξτε οι αναπληρωτες για να μονιμοποιηθητε .....κ.α.

Αυτό που κάποιοι δεν καταλαβαίνετε είναι οτι δεν είναι θέμα μόνιμου-αναπληρωτή, αλλά θέμα ανθρώπου γενικά και τι στάση κρατάει στη ζωή του σε όλα τα θέματα, άσχετα αν είναι αγρότης, αστροναύτης, μόνιμος ή αναπληρωτής. Άλλος χαίρεται με τη κλείδωμα των πινάκων, άλλος με το ξεκλείδωμα. Τη στιγμή που ψηφίζουν τη μείωση των αναπληρωτών από 16.000 σε 2.000 άλλος κάνει υποθέσεις και υπολογισμούς για το αν θα διορισθούν του χρόνου 201 αναπληρωτές στον κλάδο του (αυτός είναι 200ος) για να εφησυχάσει. Εδώ και 3 χρόνια νιώθω οτι μας έχουν κλειδώσει σε ένα σφάγειο και κάθε μέρα διαλέγουν κάποιους από εμάς, γιατί ούτε οι σφαγείς, ούτε τα εργαλεία τους επαρκούν για να μας σφάξουν όλους μαζί. Εμείς αντί να δούμε πως μπορούμε όλοι μαζί να φύγουμε από εκεί μέσα, δείχνουμε ο ένας τον άλλο σαν κουκουλοφόροι για να μείνουμε τελευταίοι στη σειρά, όμως ξεχνάμε πως είτε πρώτοι, είτε τελευταίοι το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο. Στην τελική δεν ξέρω πόσο μπορεί κάποιος να απολαύσει τη διαμονή του σε ένα χώρο γεμάτο πτώματα. Πόσο μπορεί ο οποιοσδήποτε, που προσωρινά ή από σύμπτωση δεν έχει πληγεί τα τελευταία χρόνια να συνεχίζει να απολαμβάνει τη ζωή του, όταν δίπλα του υπάρχουν ανθρώπινα ερείπια. Όταν στην οικοδομή που μένει οι μισοί ένοικοι δεν έχουν να πληρώσουν τη θέρμανση. Όταν στο διπλανό διαμέρισμα ο άντρας είναι άνεργος και κάθε μέρα ακούει καβγάδες. Όταν στην τάξη του καταλαβαίνει οτι κάποιοι μαθητές του υποφέρουν από την ανεργία των γονιών τους, έχουν αποκοπεί από την κοινωνική ζωή του σχολείου και πολλές φορές δεν έχουν να καλύψουν, ούτε τις βασικές τους ανάγκες. Η σύζυγος μου σήμερα βρήκε δουλειά μετά από μόλις ένα μήνα ανεργίας, εγώ έχω τη δουλειά μου, παρόλο που οι συνθήκες χειροτερεύουν. Θα μπορούσα θεωρητικά να βγω με τη γυναίκα μου να πιούμε ένα ποτό ή να φάμε κάτι και να μην σας ζαλίζω με το κατεβατό, αλλά με τι διάθεση να το κάνω, όταν καθημερινά ακούω μόνο δυσάρεστες ιστορίες, από φίλους, γνωστούς, άγνωστους. Στις στάσεις, στο σούπερ μάρκετ, στο μανάβικο, όλοι ψάχνουν αφορμή να σου πιάσουν κουβέντα και να σου πουν τον πόνο τους να ξεσκάσουν (αφού είσαι άγνωστος δεν έχουν πρόβλημα να εκτεθούν, στους γνωστούς παριστάνουν τους υπεράνω).

Και στο κάτω κάτω τα πάντα είναι συγκοινωνούντα δοχεία στην κοινωνία. . Προσωπικά λέω πως ο βρεγμένος τη βροχή δεν τη φοβάται. 9 χρόνια μακριά από το σπίτι μου είμαι έτσι κι αλλιώς. Ούτε μια μέρα απόσπαση δεν πήρα στο σπίτι μου. Όντας δέκα ημέρες νεοδιόριστος κάποιος μου έδωσε χαρτάκι για σταυροδοσία με υπόσχεση για απόσπαση. Το έσκισα μπροστά του.Τέλος πάντων, καλό βράδυ σε όλους, στην τελική πρέπει να συνεχίσουμε να χαμογελάμε και να δίνουμε κουράγιο στους μαθητές μας και στα παιδιά μας (όσοι έχουν), τουλάχιστον όταν θα πάρουν τις ζωές τους στα χέρια τους, αυτοί να τις βελτιώσουν και να μην τις αφήσουν να κατρακυλούν.

Πόσο μα πόσο δίκιο έχεις perastikos_kav!

[jak_13]

Συνάδελφε perastikos_kav, θέλω να σε συγχαρώ για τον τρόπο που σκέφτεσαι και εκφράζεσαι. 
Τα έχω γράψει κι εγώ κατά καιρούς εδώ μέσα.

[konna70]

ΠΟΛΥ ΣΩΣΤΑ!!!!! Οταν ερχοταν ο 3848 καποιοι ελεγαν εμεις ειμαστε μονιμοι δεν μας νοιαζει φωναξτε οι αναπληρωτες για να μονιμοποιηθητε .....κ.α.

Αυτό που κάποιοι δεν καταλαβαίνετε είναι οτι δεν είναι θέμα μόνιμου-αναπληρωτή, αλλά θέμα ανθρώπου γενικά και τι στάση κρατάει στη ζωή του σε όλα τα θέματα, άσχετα αν είναι αγρότης, αστροναύτης, μόνιμος ή αναπληρωτής. Άλλος χαίρεται με τη κλείδωμα των πινάκων, άλλος με το ξεκλείδωμα. Τη στιγμή που ψηφίζουν τη μείωση των αναπληρωτών από 16.000 σε 2.000 άλλος κάνει υποθέσεις και υπολογισμούς για το αν θα διορισθούν του χρόνου 201 αναπληρωτές στον κλάδο του (αυτός είναι 200ος) για να εφησυχάσει. Εδώ και 3 χρόνια νιώθω οτι μας έχουν κλειδώσει σε ένα σφάγειο και κάθε μέρα διαλέγουν κάποιους από εμάς, γιατί ούτε οι σφαγείς, ούτε τα εργαλεία τους επαρκούν για να μας σφάξουν όλους μαζί. Εμείς αντί να δούμε πως μπορούμε όλοι μαζί να φύγουμε από εκεί μέσα, δείχνουμε ο ένας τον άλλο σαν κουκουλοφόροι για να μείνουμε τελευταίοι στη σειρά, όμως ξεχνάμε πως είτε πρώτοι, είτε τελευταίοι το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο. Στην τελική δεν ξέρω πόσο μπορεί κάποιος να απολαύσει τη διαμονή του σε ένα χώρο γεμάτο πτώματα. Πόσο μπορεί ο οποιοσδήποτε, που προσωρινά ή από σύμπτωση δεν έχει πληγεί τα τελευταία χρόνια να συνεχίζει να απολαμβάνει τη ζωή του, όταν δίπλα του υπάρχουν ανθρώπινα ερείπια. Όταν στην οικοδομή που μένει οι μισοί ένοικοι δεν έχουν να πληρώσουν τη θέρμανση. Όταν στο διπλανό διαμέρισμα ο άντρας είναι άνεργος και κάθε μέρα ακούει καβγάδες. Όταν στην τάξη του καταλαβαίνει οτι κάποιοι μαθητές του υποφέρουν από την ανεργία των γονιών τους, έχουν αποκοπεί από την κοινωνική ζωή του σχολείου και πολλές φορές δεν έχουν να καλύψουν, ούτε τις βασικές τους ανάγκες. Η σύζυγος μου σήμερα βρήκε δουλειά μετά από μόλις ένα μήνα ανεργίας, εγώ έχω τη δουλειά μου, παρόλο που οι συνθήκες χειροτερεύουν. Θα μπορούσα θεωρητικά να βγω με τη γυναίκα μου να πιούμε ένα ποτό ή να φάμε κάτι και να μην σας ζαλίζω με το κατεβατό, αλλά με τι διάθεση να το κάνω, όταν καθημερινά ακούω μόνο δυσάρεστες ιστορίες, από φίλους, γνωστούς, άγνωστους. Στις στάσεις, στο σούπερ μάρκετ, στο μανάβικο, όλοι ψάχνουν αφορμή να σου πιάσουν κουβέντα και να σου πουν τον πόνο τους να ξεσκάσουν (αφού είσαι άγνωστος δεν έχουν πρόβλημα να εκτεθούν, στους γνωστούς παριστάνουν τους υπεράνω).

Και στο κάτω κάτω τα πάντα είναι συγκοινωνούντα δοχεία στην κοινωνία. . Προσωπικά λέω πως ο βρεγμένος τη βροχή δεν τη φοβάται. 9 χρόνια μακριά από το σπίτι μου είμαι έτσι κι αλλιώς. Ούτε μια μέρα απόσπαση δεν πήρα στο σπίτι μου. Όντας δέκα ημέρες νεοδιόριστος κάποιος μου έδωσε χαρτάκι για σταυροδοσία με υπόσχεση για απόσπαση. Το έσκισα μπροστά του.Τέλος πάντων, καλό βράδυ σε όλους, στην τελική πρέπει να συνεχίσουμε να χαμογελάμε και να δίνουμε κουράγιο στους μαθητές μας και στα παιδιά μας (όσοι έχουν), τουλάχιστον όταν θα πάρουν τις ζωές τους στα χέρια τους, αυτοί να τις βελτιώσουν και να μην τις αφήσουν να κατρακυλούν.

Συγχαρητήρια perastikos-kav , έτσι ακριβώς έχουν τα πράγματα...Χαίρομαι που κάποιοι σκεπτόμαστε με αυτόν τον τρόπο, υπάρχει ακόμα ελπίδα λοιπόν...

[PDE ads]

[agatha14]

Πόσο μα πόσο δίκιο έχεις perastikos_kav!

[Φωτεινή ΠΕ07]

να κανετε απεργια διαρκειας οι μονιμοι για να μην περασει..αν εχετε κοτσια και φιλοτιμο...απλα ειναι τα πραγματα...

Έχω βαρεθεί τα τελευταία τρία χρόνια να διαβάζω και αν ακούω προτροπές, προβλέψεις κλπ σε δεύτερο ή τρίτο πρόσωπο:
Να κάνετε απεργία...
θα ξεσηκωθεί ο κόσμος... κλπ
Οι περισσότεροι είτε είμαστε μόνιμοι, είτε  αναπληρωτές, (και οι δύο εκπαιδευτικοί είναι ο,τι αφορά την εκπαίδευση ΜΑΣ αφορά όλους).Επίσης είτε είμαστε εκπαιδευτικοί, είτε δεν είμαστε (εκτός αν μιλάμε για εφοπλιστές, τραπεζίτες κλπ) περίπου στην ίδια κατάσταση είμαστε ΜΑς αφορά το πετρέλαιο, η ΔΕΗ, οι συγχωνεύσεις σχολείων ΜΑΣ αφορούν όλα. Τα μέτρα μας αφορούν όλους και μας θίγουν όλους και μιλάμε σαν να είμαστε απλώς θεατές, σαν να βλέπουμε τον πόλεμο του Ιράκ από την τηλεόραση και τρώμε πατατάκια και πίνουμε μπύρες.
Και επειδή το θέτει έτσι Mickland αποδεικνύεται οτι όλη η ελληνική κοινωνία και τα 11 εκατομμύρια δεν έχουμε, ούτε φιλότιμο, ούτε κότσια, ούτε τίποτα, άρα μην περιμένεις από του μόνιμους, τους λιγότερο μόνιμους (χωρίς οργανική), τους τελείως μη μόνιμους, τους άνεργους και γενικά τον οποιοδήποτε να δείξει φιλότιμο η οτιδήποτε, γιατί όλοι μαζί συλλογικά εδώ και τρία χρόνια αποδεικνύουμε το αντίθετο. Βγάζουμε κόμπλεξ, απωθημένα και κόντρες ο ένας με τον άλλον και ξορκίζουμε το κακό νομίζοντας πως ξορκίζοντας το δεν θα μας βλάψει ή ψάχνουμε να βρούμε αν θα βλάψει ελάχιστα περισσότερο το γείτονα για να νιώσουμε μια σαδιστική ικανοποίηση και να καταπιούμε το μαζοχιστικό πόνο που μας προκαλούν τα μέτρα.

Συγγνώμη για το ξέσπασμα, αλλά τελικά δεν μας αξίζει κάτι καλύτερο ως κοινωνία.

Μη νομίζετε ότι οι μόνιμοι είμαστε σε καλύτερη θέση όταν μας κόβουν 400 Ευρώ από το μισθό,νιώθουμε κάθε καλοκαίρι την αγωνία αν πάρουμε απόσπαση(γιατί μετάθεση δεν θα πάρουμε ποτέ,αυτό ας το ξεχάσουμε).Εγώ προσωπικά από τότε που διορίστηκα έχω αποκτήσει ένα σωρό προβλήματα υγείας λόγω άγχους.Και όσον αφορά τις απεργίες,εγώ γενικά απεργώ,όταν οι περισσότεροι συνάδελφοί μου δουλεύουν.Έτσι όμως δεν κερδίζουμε τίποτα.
Και μία απορία...γιατί δεν βγαίνει η εγκύκλιος των μεταθέσεων;Ποιός ξέρει τί μαγειρεύουν και τί εκπλήξεις μάς επιφυλάσσουν.....

[Green]

@perastikos_kav
Περιγράφεις πράγματα γνωστά, όλοι περιγράφουν το πρόβλημα, αλλά πρόταση -ρεαλιστική και εφαρμόσιμη- δεν ακούω πουθενά. Όπως δεν ακούω και για τις ευθύνες του ίδιου του κλάδου για το σημερινό χάλι. Είναι όλο το οικοδόμημα σαθρό, είναι λαθός από το χτίσιμο του, αλλά όταν αρχίζει η κουβέντα για να γκρεμιστεί και να ξαναχτιστεί, η συζήτηση του τι πρέπει να αλλάξει, τότε ο καθένας θέλει να βγάλει απ'έξω το κομμάτι που βολεύει τη δική του περίπτωση.
Το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι οι παθογένειες της, ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία χώρα είναι που έχει παθογένειες. Το πρόβλημα είναι ότι οι άλλοι κάποια στιγμή σοβαρεύτηκαν και τις αντιμετώπισαν, οι έλληνες αρνούνται να το κάνουν. Εθιστηκαν πια στη λαμογιά, εκπαιδεύτηκαν στη διαπλοκή.
Πετάμε γενικά και αόριστα το μπαλάκι πιο πάνω, σε ένα όντως ανίκανο πολιτικό σύστημα, δεν βλέπουμε όμως ότι και μεγάλη μερίδα του λαού δεν θέλει ουσιαστικά να αλλάξει τίποτα. Όσο και αν αγανακτεί και φωνάζει δεν το κάνει γιατί απαιτεί το νέο και πιο υγιές, αλλά την επιστροφή στη σαπίλα που το ταίζε.

[gio66]

να κανετε απεργια διαρκειας οι μονιμοι για να μην περασει..αν εχετε κοτσια και φιλοτιμο...απλα ειναι τα πραγματα...

Έχω βαρεθεί τα τελευταία τρία χρόνια να διαβάζω και αν ακούω προτροπές, προβλέψεις κλπ σε δεύτερο ή τρίτο πρόσωπο:
Να κάνετε απεργία...
θα ξεσηκωθεί ο κόσμος... κλπ
Οι περισσότεροι είτε είμαστε μόνιμοι, είτε  αναπληρωτές, (και οι δύο εκπαιδευτικοί είναι ο,τι αφορά την εκπαίδευση ΜΑΣ αφορά όλους).Επίσης είτε είμαστε εκπαιδευτικοί, είτε δεν είμαστε (εκτός αν μιλάμε για εφοπλιστές, τραπεζίτες κλπ) περίπου στην ίδια κατάσταση είμαστε ΜΑς αφορά το πετρέλαιο, η ΔΕΗ, οι συγχωνεύσεις σχολείων ΜΑΣ αφορούν όλα. Τα μέτρα μας αφορούν όλους και μας θίγουν όλους και μιλάμε σαν να είμαστε απλώς θεατές, σαν να βλέπουμε τον πόλεμο του Ιράκ από την τηλεόραση και τρώμε πατατάκια και πίνουμε μπύρες.
Και επειδή το θέτει έτσι Mickland αποδεικνύεται οτι όλη η ελληνική κοινωνία και τα 11 εκατομμύρια δεν έχουμε, ούτε φιλότιμο, ούτε κότσια, ούτε τίποτα, άρα μην περιμένεις από του μόνιμους, τους λιγότερο μόνιμους (χωρίς οργανική), τους τελείως μη μόνιμους, τους άνεργους και γενικά τον οποιοδήποτε να δείξει φιλότιμο η οτιδήποτε, γιατί όλοι μαζί συλλογικά εδώ και τρία χρόνια αποδεικνύουμε το αντίθετο. Βγάζουμε κόμπλεξ, απωθημένα και κόντρες ο ένας με τον άλλον και ξορκίζουμε το κακό νομίζοντας πως ξορκίζοντας το δεν θα μας βλάψει ή ψάχνουμε να βρούμε αν θα βλάψει ελάχιστα περισσότερο το γείτονα για να νιώσουμε μια σαδιστική ικανοποίηση και να καταπιούμε το μαζοχιστικό πόνο που μας προκαλούν τα μέτρα.

Συγγνώμη για το ξέσπασμα, αλλά τελικά δεν μας αξίζει κάτι καλύτερο ως κοινωνία.

Μη νομίζετε ότι οι μόνιμοι είμαστε σε καλύτερη θέση όταν μας κόβουν 400 Ευρώ από το μισθό,νιώθουμε κάθε καλοκαίρι την αγωνία αν πάρουμε απόσπαση(γιατί μετάθεση δεν θα πάρουμε ποτέ,αυτό ας το ξεχάσουμε).Εγώ προσωπικά από τότε που διορίστηκα έχω αποκτήσει ένα σωρό προβλήματα υγείας λόγω άγχους.Και όσον αφορά τις απεργίες,εγώ γενικά απεργώ,όταν οι περισσότεροι συνάδελφοί μου δουλεύουν.Έτσι όμως δεν κερδίζουμε τίποτα.
Και μία απορία...γιατί δεν βγαίνει η εγκύκλιος των μεταθέσεων;Ποιός ξέρει τί μαγειρεύουν και τί εκπλήξεις μάς επιφυλάσσουν.....

ευχάριστες πάντως αποκλείεται να είναι...

[nanaparathi]

Τελικα το αρθρο με τις υποχρεωτικες μεταθεσεις ηταν μεσα στο πολυνομοσχεδιο που ψηφιστηκε την Τεταρτη.Ρωταω ξανα για επιβεβαιωση, γιατι καποιοι συναδελφοι μου λενε οτι δεν εχει ισχυ κατι τετοιο ακομα.Ποτε θα εχει ισχυ δηλαδη;

[eugenia2]

@perastikos_kav
Περιγράφεις πράγματα γνωστά, όλοι περιγράφουν το πρόβλημα, αλλά πρόταση -ρεαλιστική και εφαρμόσιμη- δεν ακούω πουθενά. Όπως δεν ακούω και για τις ευθύνες του ίδιου του κλάδου για το σημερινό χάλι. Είναι όλο το οικοδόμημα σαθρό, είναι λαθός από το χτίσιμο του, αλλά όταν αρχίζει η κουβέντα για να γκρεμιστεί και να ξαναχτιστεί, η συζήτηση του τι πρέπει να αλλάξει, τότε ο καθένας θέλει να βγάλει απ'έξω το κομμάτι που βολεύει τη δική του περίπτωση.
Το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι οι παθογένειες της, ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία χώρα είναι που έχει παθογένειες. Το πρόβλημα είναι ότι οι άλλοι κάποια στιγμή σοβαρεύτηκαν και τις αντιμετώπισαν, οι έλληνες αρνούνται να το κάνουν. Εθιστηκαν πια στη λαμογιά, εκπαιδεύτηκαν στη διαπλοκή.
Πετάμε γενικά και αόριστα το μπαλάκι πιο πάνω, σε ένα όντως ανίκανο πολιτικό σύστημα, δεν βλέπουμε όμως ότι και μεγάλη μερίδα του λαού δεν θέλει ουσιαστικά να αλλάξει τίποτα. Όσο και αν αγανακτεί και φωνάζει δεν το κάνει γιατί απαιτεί το νέο και πιο υγιές, αλλά την επιστροφή στη σαπίλα που το ταίζε.

το παραθέτω γιατί βρήκα την συζήτηση ενδιαφέρουσα καθώς και το γράμμα του Φιλανδού μαθητή ταιριαστό στον προβληματισμό...
Το γράμμα ενός Φινλανδού μαθητή προς ένα φίλο του ΄Ελληνα...

«Αγαπητέ Σωκράτη, μαθαίνω αρχαία ελληνικά και επειδή χθες διαβάζαμε μια επιστολή του Επίκουρου προς το φίλο μου Μένοικο, μου άρεσε η προσφώνηση της επιστολής του και προσπάθησα να τη μιμηθώ.

Λοιπόν, όπως μου γράφεις, άκουσες ότι εμείς εδώ στη Φινλανδία βγήκαμε πρώτοι στον κόσμο στην Παιδεία, ενώ εσείς δεν τα πήγατε και τόσο καλά και θέλεις να μάθεις το γιατί. Θα προσπαθήσω, όσο γίνεται απλά, να σου περιγράψω το εκπαιδευτικό μας σύστημα και πως περνάω μια ολόκληρη μέρα.

Το σύστημά μας...
Κατ’ αρχάς, θα πρέπει να σου πω ότι εμείς εδώ στη Φινλανδία, από την 1η μέχρι και την 9η τάξη πηγαίνουμε στο ίδιο ενιαίο ολοήμερο σχολείο. Αφού προετοιμαστούμε κατάλληλα στην ηλικία των 6-7 ετών σε μια προκαταρκτική τάξη, μόλις συμπληρώσουμε τα 7 αρχίζει το σχολείο.
Από την 1η μέχρι την 6η τάξη το σχολείο λέγεται «Alaaste» και από την 7η μέχρι την 9η τάξη «Yia-ste».

Μετά, όσοι θέλουν μπορούν να πάνε στο «Lyseo» ή στο επαγγελματικό σχολείο. Όσοι τελειώνουν το Λύκειο μπορούν να συνεχίσουν, με εξετάσεις φυσικά στα 20 πανεπιστήμια που έχουμε, ακολουθώντας ακαδημαϊκές σπουδές.

Αυτοί που θα τελειώσουν το επαγγελματικό σχολείο θα συνεχίσουν στις 29 πολυτεχνικές σχολές μας, οι οποίες είναι περισσότερο προσανατολισμένες στην αγορά εργασίας. Εκεί μπορούν να γίνουν από φυσικοθεραπευτές, νοσοκόμοι μέχρι και μηχανικοί.


Επιλέγουμε μαθήματα

Εγώ προετοιμάζομαι του χρόνου να πάω στο Lyseo – Λύκειο. Εκεί η σχολική περίοδος χωρίζεται σε 5 περιόδους και η κάθε μια διαρκεί 6 εβδομάδες και τελειώνει με μια εβδομάδα εξετάσεων, όπου χορηγούνται και πιστοποιητικά επιδόσεων.

Σε κάθε περίοδο οι μαθητές έχουν το δικαίωμα, μέσα από τα προσφερόμενα μαθήματα, να κάνουν τη δική τους επιλογή και να δημιουργήσουν το δικό τους πρόγραμμα μαθημάτων. Υπάρχουν κάποια μαθήματα που είναι υποχρεωτικά, όμως η χρονική κατανομή είναι δουλειά του μαθητή.

Για να το καταλάβεις, αυτό που θα πρέπει να σου πω είναι ότι παρότι είσαι π.χ. στη δεύτερη τάξη, μπορείς, αν θέλεις, να παρακολουθήσεις κάποια μαθήματα της πρώτης ή και της τρίτης τάξης. Η επιλογή είναι δική σου υπόθεση και εξαρτάται από τη διάθεση, την όρεξη και τις προθέσεις σου. Αν σε κάποιο μάθημα δεν περάσεις τις εξετάσεις μπορείς να το επαναλάβεις κάποια στιγμή της χρονιάς που θα νιώθεις έτοιμος. Για τις γλώσσες και τα μαθηματικά υπάρχουν τα λεγόμενα «βραχύχρονα» και τα «μακρόχρονα» εντατικά τμήματα.


Είμαστε όλοι ίσοι

Δεν έχουμε καθόλου ιδιωτικά σχολεία, ούτε ειδικά ή ελίτ σχολεία υπεροχής. Στο ίδιο σχολείο μ’ εμένα πηγαίνει και η κόρη του πρωθυπουργού μας, του προέδρου της ΝΟΚΙΑ, του θυρωρού μας, και πολλά άλλα παιδιά με αναπηρίες, καθώς και τα παιδιά μεταναστών.

Εμείς, όπως λέει και ο πρωθυπουργός μας, «είμαστε μια μικρή χώρα και δεν έχουμε την πολυτέλεια να χάσουμε ούτε ένα παιδί, διότι κοινωνικοί αποκλεισμοί, διακρίσεις και γκετοποιήσεις δεν έχουν θέση στη μάθηση. Θεωρούμε ότι ενσωμάτωση, κοινωνικοποίηση και μάθηση πάνε μαζί».

Σε όλα τα σχολεία μας τα πρότυπα είναι οι καλύτεροι, αλλά όπως είναι δομημένο το σύστημά μας, μη νομίσεις ότι όσοι δεν είναι πρώτοι υποφέρουν και νιώθουν μειονεκτικά. Το αντίθετο μάλιστα, οι καλύτεροι παρακινούν τους υπόλοιπους προς τα πάνω και ο καθένας, με τη βοήθεια φυσικά των δασκάλων μας, προσπαθεί να ξεπεράσει τον εαυτό του, αντί να απογοητευτεί και να πέσει στην αδράνεια.

Μετά το βασικό μάθημα, οι πιο αδύναμοι έχουν ενισχυτική διδασκαλία και ψυχολογική στήριξη, γι’ αυτό και οι πρώτοι μαθητές κάθε τόσο εναλλάσσονται.

Με αυτόν τον τρόπο δίνουμε ίσες ευκαιρίες σε όλους και παράλληλα διατηρούμε την κοινωνική συνοχή μας, σαν μαθητές αλλά και σαν κοινωνία, νομίζω.

Η παιδεία είναι εντελώς δωρεάν μέχρι και την αποφοίτηση από το Πανεπιστήμιο ή το Πολυτεχνείο. Πρόσφατα ήρθαν στο σχολείο μας δάσκαλοι από άλλες χώρες για να μελετήσουν το σύστημά μας και μας είπαν πως έμειναν έκπληκτοι, γιατί δεν είδαν κανένα γκράφιτι στο σχολείο μας. Λένε μάλιστα πως στα σχολεία μας στη Φινλανδία η σχολική βία είναι ανύπαρκτη, σε βαθμό… ανησυχητικό.

Δεν γνωρίζω αν αυτό είναι τόσο κακό, ίσως όμως αυτό να εξηγεί γιατί είμαστε σε διακοπές στη Ρόδο, «ξεσαλώνουμε» λίγο, όπως είδα το καλοκαίρι, και «τα τσούζουμε» ακόμη περισσότερο.

Το ότι είμαστε στο ίδιο σχολείο παιδιά από τόσο διαφορετικά κοινωνικά στρώματα, νομίζω πως μας βοηθάει στο να μαθαίνουμε να σεβόμαστε και να εκτιμάμε ο ένας τον άλλον ανεξάρτητα από το πόσα λεφτά έχει ο μπαμπάς, ανεξάρτητα από τις πνευματικές και σωματικές αναπηρίες ή από το τι χρώμα έχει η επιδερμίδα μας.


Αγαπάμε ό,τι κάνουμε

Αυτό μας βοηθάει πολύ και στην επιλογή του επαγγέλματος. Σύμφωνα με μια έρευνα που δημοσιεύτηκε πρόσφατα, «οι περισσότεροι δεκάχρονοι συμμαθητές μου πιστεύουν ότι το καλύτερο επάγγελμα, είναι αυτό που τους αρέσει, που το κάνουν με το κέφι και όρεξη, όπου μπορούν να γνωρίσουν ενδιαφέροντες ανθρώπους και να έχουν τη δυνατότητα να πάνε διακοπές όπου τους αρέσει. Το πόσα λεφτά θα βγάζουν είναι σημαντικό αλλά όχι το σημαντικότερο κίνητρο».

Αυτό μπορεί να εξηγεί και το ότι, αν ακούσεις, η Φινλανδία είναι η χώρα με το χαμηλότερο δείκτη διαφθοράς στον κόσμο. Οι δάσκαλοί μας παίρνουν πολύ λιγότερα λεφτά από τους Γερμανούς και τους Γάλλους, δεν έχουν το καλύτερο αυτοκίνητο, αλλά όμως αυτό δεν τους εμποδίζει να αγαπούν αυτό που κάνουν. Νομίζω πως η κακή παιδεία και διαφθορά πάνε χέρι - χέρι.

Εδώ θα πρέπει να σου πω ότι το αγαπημένο σύνθημα του διευθυντή μας Βαατάινεν είναι: «Προτιμάω έναν ευτυχισμένο οδοκαθαριστή από έναν νευρωτικό ακαδημαϊκό».

Τον αγαπάμε πολύ γιατί δεν κάνει καμία διάκριση και είναι προστατευτικός και φιλικός σε όλους. Συνεχώς μας μιλάει για τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη σας που έλεγαν πως: «η μάθηση καλλιεργείται καλύτερα εκεί όπου βρίσκει σταθερό συναισθηματικό έδαφος, διότι δεν είναι κάτι, που εισάγεται στον ανθρώπινο νου μόνο με την εξωτερική διαδικασία της διδασκαλίας (επανάληψη και μίμηση). Αλλά είναι μία εσωτερική διεργασία ίδιας και εμπειρικής ανακάλυψης, που χωρίς την αμοιβαία βούληση δε μεταδίδεται».


Μια ημέρα μου

Τώρα θα σου περιγράψω πως περνάω την ημέρα μου. Στις 8 αρχίζει το σχολείο μέσα στην τάξη και χωρίς συγκεντρώσεις στο προαύλιο, όπου μέσω ηχείων ακούμε μια εισαγωγική ομιλία αν πρόκειται για κάποια επέτειο, αλλά συνήθως ακούμε μόνο λίγη μουσική για περισυλλογή και ψυχολογική προετοιμασία για το μάθημα. Κάθε μαθητής κάθεται σε ένα θρανίο – τραπεζάκι, που δεν είναι πάντα το ίδιο, επειδή σε εμάς δεν αλλάζουν αίθουσα οι δάσκαλοι αλλά οι μαθητές.

Κάθε δάσκαλος έχει τη δική του αίθουσα και νομίζω πως είναι σωστό, διότι εκεί μέσα έχει τα προσωπικά του αντικείμενα, βιβλία και ό,τι άλλο χρειάζεται για το μάθημά του. Κάθε τάξη έχει επιδιασκόπιο, ραδιόφωνο, τηλεόραση, βίντεο και έναν Η/Υ συνδεδεμένο με το Διαδίκτυο.

Ο δάσκαλος υποδέχεται τα παιδιά στην τάξη του σαν οικοδεσπότης. Όποιος θέλει μπορεί να ζητήσει ακουστικά και μάλιστα ο καθηγητής μου των λατινικών έχει στην τάξη του και έναν οικιακό κινηματογράφο.

Για τις γλώσσες έχουμε ένα εργαστήριο γλωσσών, για τη βιολογία ένα ειδικό εργαστήριο κλπ.

Στον δάσκαλο μιλάμε πάντοτε στον ενικό και αν έχουμε κάποιο πρόβλημα φωνάζουμε «hei ope» που σημαίνει «ε δάσκαλε» και έρχεται ο δάσκαλος να μας βοηθήσει.

Αν κάποιος δεν ξέρει κάτι ή δεν έχει λύσει κάποιο πρόβλημα, δε σημαίνει απολύτως τίποτα. Η φιλοσοφία μας είναι πως κάθε μαθητής είναι υπεύθυνος για τη μάθηση του. Ο δάσκαλος είναι υποχρεωμένος να του κάνει ενισχυτικά μαθήματα τις απογευματινές ώρες. Αν κάποιος μαθητής ήταν άρρωστος ή πήγε μερικές ημέρες με τους γονείς του διακοπές, ο δάσκαλος υποχρεούται να του αναπληρώσει τις ώρες με ενισχυτική διδασκαλία.

Παρότι θεωρούμε ότι ο μαθητής μαθαίνει μόνο γιατί το επιθυμεί ο ίδιος, υπάρχουν κάπου - κάπου μικρά τεστ αλλά περισσότερο για κίνητρο υποκίνησης. Κάθε μάθημα κρατάει 45 λεπτά και ακολουθεί ένα διάλειμμα ενός τετάρτου.

Στις 11.45 και για μισή ώρα υπάρχει φαγητό, στο εστιατόριο φυσικά και όχι μέσα στις τάξεις. Δευτέρα και Παρασκευή το σχολείο τελειώνει στις 14.00, εκτός κι αν κάποιος θέλει να κάνει κάτι δημιουργικό μέσα στο σχολείο, όπως π.χ. σπορ ή κάτι άλλο. Τις άλλες ημέρες το σχολείο τελειώνει στις 16.00.

Στο Λύκειο, όπως σου έγραψα, μετά από 5 εβδομάδες σχολείο, υπάρχει μια εβδομάδα εξετάσεων σε έξι μαθήματα. Αν κάποιος δεν επέλεξε κάποιο μάθημα, την ημέρα εκείνη είναι ελεύθερος. Για τα τεστ δεν υπάρχει συγκεκριμένος χρόνος. Όποιος τελειώσει πάει στο σπίτι του. Οι καθηγητές, συνήθως δεν επιτηρούν καθόλου αλλά κανείς μας δεν διανοείται να μιλήσει ή να αντιγράψει γιατί θεωρείται μεγάλη ντροπή. Αν κάποιος δεν είναι ευχαριστημένος με τη βαθμολογία μπορεί να ζητήσει να μη ληφθεί υπόψη και να την επαναλάβει μετά από μερικές εβδομάδες. Μετά την εβδομάδα των τεστ παίρνουμε τα πιστοποιητικά επιδόσεων.

Το τι κάναμε σε όλη τη διάρκεια των 5 εβδομάδων δεν είναι και τόσο σημαντικό. Μετά το σχολείο πηγαίνω στο σπίτι, συνήθως χωρίς την τσάντα μου, αφού εκεί θα κάνω εντελώς διαφορετικά πράγματα από αυτά που έκανα στο σχολείο. Θα ασχοληθώ με άλλα πράγματα που μου αρέσουν επίσης, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα διαβάσω κάτι άλλο. Διαβάζουμε πάρα πολύ εξωσχολικά βιβλία, γι' αυτό και στην ανάγνωση βγήκαμε πρώτοι με απόσταση από το δεύτερο, ενώ εσείς όπως άκουσα πιάσατε «πάτο».


Υστερόγραφο

Όπως θα κατάλαβες, η επιτυχία μας είναι ένας συνδυασμός πολλών παραγόντων. Όπως μας λέει και ο δάσκαλος μας, ο Καουρισμάκι, «η εκπαίδευση δε γίνεται ποτέ μέσα σε ένα πολιτικό και- πολιτισμικό κενό. Είναι συστατικό κομμάτι του συνόλου της κοινωνίας, όπου δάσκαλοι, γονείς, μαθητές και πολιτεία συμβάλουν κατά τον ίδιο βαθμό». Η δασκάλα μας μάλιστα, η Κεκόνεν, μας λέει ότι «συμμετοχή στην παιδεία μας έχουν η οικογένεια και η γειτονιά, το κοινωνικό περιβάλλον, δηλαδή η κοινωνία με τις αξίες και τα πρότυπα της, ο δεδομένος χώρος και χρόνος, οι ανθρώπινες σχέσεις, οι νόμοι και τα ΜΜΕ με τις απόψεις και εικόνες που μεταδίδουν».

Γι' αυτό πιστεύω ότι είναι κάτι που δεν αντιγράφεται από κάποιους ειδικούς. Μάλλον θα πρέπει να ανοίξετε έναν πανεθνικό διάλογο, όπου θα συμμετέχουν όλοι και φυσικά κι εσείς τα παιδιά και όχι μόνο κάποιοι «ειδικοί». Το σημειώνω, γιατί άκουσα ότι θα έρθουν στο σχολείο μας κάποιοι «ειδικοί» από την Ελλάδα για να μελετήσουν το σύστημα μας. Φοβάμαι ότι θα δουν ό,τι τους βολεύει.

Χωρίς την κινητοποίηση και τη βούληση ολόκληρης της κοινωνίας σας, δεν νομίζω πως θα πετύχετε κάτι. Νομίζω πως το σύστημα μας είναι πολύ απλό, τόσο απλό, που μόνο άνθρωποι δημιουργικοί ή παιδιά μπορούν ποτέ να το φανταστούν και να το εφαρμόσουν και όχι γραφειοκράτες που θα στείλετε να το μελετήσουν. Πρόσφατα, μαζί με τους γονείς μου παρακολουθήσαμε μια μαγνητοφωνημένη Ομιλία στη βιβλιοθήκη του σχολείου μας από ένα καθηγητή από το ΜΙΤ της Μασαχουσέτης, τον Symour Papert, ο οποίος μας είπε:

«Όλα τα συστήματα είναι κουτά. Εμείς νομίζουμε ότι τα συστήματα είναι έξυπνα. Πολύ σπάνια όμως τα συστήματα μπορούν να δουν αυτό που συμβαίνει κάτω από τη μύτη τους. Ένα σύστημα, από τη στιγμή που μπαίνει στη λογική της συντήρησης, από τη στιγμή που εναντιώνεται στο άνοιγμα του μυαλού και στην ιδέα της αλλαγής, αρέσκεται να πιστεύει στην ίδια του την προπαγάνδα, στις ιστορίες που ουσιαστικά μόνο του δημιουργεί... Μια κραταιά γραφειοκρατία μπορεί να έχει όλες τις πληροφορίες αλλά λόγω έλλειψης ευελιξίας και καθαρής σκέψης να μην μπορεί να αντιδράσει και να καθορίσει τα γεγονότα».

Νομίζω πως θα συμφωνήσεις, γι' αυτό και στο σχολείο μας οι γονείς μας συμμετέχουν ενεργά στην αξιολόγηση πρόσληψης του διευθυντή αλλά και των καθηγητών. Αν δε συμμετέχουν οι άμεσα ενδιαφερόμενοι για να συναποφασίσουν για το ποιοι θα αναλάβουν το έργο εκπαίδευσης των παιδιών τους, ποιος θα το κάνει καλύτερα και χωρίς σκοπιμότητες;

Είμαι πολύ περίεργος να μάθω πως είναι το δικό σας σύστημα και πως περνάτε την ημέρα σας.
Με ρώτησες πόσο έχει σ' εμάς το τελευταίο μοντέλο της NOKIA, και το Touareg της VW, ειλικρινά δεν ξέρω γιατί δεν έχω κινητό και ο μπαμπάς μου έχει ένα παλιό τζιπ, διότι εμείς στη Φινλανδία έχουμε χιλιάδες χιλιόμετρα χωματόδρομων. Πάντως, το καλοκαίρι που ήμουν στη Ρόδο, είδα πολλά πανάκριβα τζιπ και σκέφτηκα πως μάλλον θα τα χρειάζονται για να πηγαίνουν για σαφάρι στη Σαχάρα, διότι το νησί δεν έχει και τόσους πολλούς δρόμους.

Λοιπόν φίλε μου, «Kiitos» (ευχαριστώ) για το σήμα του «Ολυμπιακού» που μου έστειλες, της αγαπημένης σου ομάδας όπως μου λες, δυστυχώς δεν την γνωρίζω. Ελπίζω με αυτό να μη σε στενοχώρησα, αλλά οφείλω να σου πω, πως με το ποδόσφαιρο δεν τα πάω και τόσο καλά.

Στον ελεύθερο χρόνο μου προτιμάω να πάω στη βιβλιοθήκη της γειτονιάς μου, να σερφάρω λίγο στο Ιντερνέτ, να πάω για σκι ή πατινάζ στον πάγο με τους φίλους μου και τις λίγες ώρες την εβδομάδα που βλέπω τηλεόραση, προτιμάω να δω κανένα ντοκιμαντέρ για την ιστορία σας και άλλες μακρινές χώρες, που δεν έχω πάει. Όπως άκουσα, σύμφωνα με το Ευρωβαρόμετρο, είμαστε η χώρα με τη χαμηλότερη τηλεθέαση στην Ευρώπη.

Ξέχασα, δε, να σου πω ότι εκτός της σχολικής, σε κάθε γειτονιά μας υπάρχει μια δημόσια βιβλιοθήκη και δεν υπάρχει μαθητής που να μην έχει μια δανειστική ταυτότητα βιβλίων ή σύνδεση με το ιντερνέτ.

Φίλε μου, σου εύχομαι καλή επιτυχία και κουράγιο. Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν υπάρχει άνθρωπος στον κόσμο που να μπορούσε να επιλέξει το τόπο γέννησης του.

Φιλικά, Markus Bootsarb

[anixia]

Ετσι ειναι ...αυτα πληρωνουμε ,την ελλειψη παιδειας απο την οικογενεια ως και τα ανωτερα διοικητικα στρωματα της χωρας!Ποιος Πλατωνας και ποιος Αριστοτελης ...βιτρινα,κουτσομπολιο, και φθονος!.

[Damien]

Τελικα το αρθρο με τις υποχρεωτικες μεταθεσεις ηταν μεσα στο πολυνομοσχεδιο που ψηφιστηκε την Τεταρτη.Ρωταω ξανα για επιβεβαιωση, γιατι καποιοι συναδελφοι μου λενε οτι δεν εχει ισχυ κατι τετοιο ακομα.Ποτε θα εχει ισχυ δηλαδη;

Ναι, ηταν μεσα στο πολυνομοσχεδιο και πλεον εκκρεμει η καταρτιση του ΠΔ που προβλεπεται απο την ιδια διαταξη για τη διενεργεια των μεταθεσεων. 

[MHXMHX]

Όσο είναι Φιλανδός μαθητής αυτός που τα έγραψε, τόσο είναι πιθανό να τα δούμε και στην Ελλάδα...

Τώρα βέβαια,το σπασικλάκι που δεν του αρέσει να βλέπει τηλεόραση και να παίζει μπάλα αλλά τη βγάζει όλη μέρα στη βιβλιοθήκη σπάζοντας τα σπυράκια του ,δε θα μπορούσε να αποτελέσει πρότυπο για το Ελληνάκι. Υπάρχει και μέση κατάσταση.

[ΕΙΡΗΝΗ.ΔΑΣ.]

εδω ψηφιζουμε τους ιδιους και τους ιδιους.... τι να λεμε τωρα..... ειμαστε αξιοι της μοιρας μας...