0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
Δηλαδή όσοι επιδεικνύουν συναδελφικότητα και αλληλεγγύη δεν βιώνουν προσωπικά, οικογενειακά προβλήματα και το κάνουν επειδή έχουν περίσσευμα ψυχικής δύναμης και άπλετο χρόνο να ασχοληθούν με τα... αλλότρια; Δεν υπάρχει δικαιολογία για την αναλγησία και την συμφεροντολογική νοοτροπία που επικρατεί στο χώρο μας. Είναι ζήτημα παιδείας, ανατροφής, κοσμοθεωρίας.
Για τον α ή τον β λόγο δεν δείχνουν όλοι το ίδιο ποσοστό κατανόησης και συναδελφικότητας στους άλλους για λόγους παιδείας, κοσμοθεωρίας, ανατροφής όπως έγραψαν και άλλοι πριν, χαρακτήρα ή ότι άλλο θέλετε. Σε καθε σύλλογο συναντάμε "κάθε καρυδιάς καρύδι" εφ'όσον η σύνθεσή του είναι καθαρά θέμα τύχης. Αν υπάρχει πρόβλημα, το θέμα είναι εμείς πως το προσλαμβάνουμε και εμείς οι ίδιοι τι κάνουμε σε αυτή την περίπτωση για να μπορέσουμε να συνυπάρξουμε σε ένα χώρο που όλοι έχουμε τις ίδιες υποχρεώσεις αλλά και τα ίδια δικαιώματα μέχρι να μπορέσουμε να φύγουμε και να πάμε κάπου καλύτερα.
Τέτοιες "αγαστές" συνεργασίες δεν είναι τπτ άλλο από:1) Ταίριασμα "χνώτων" (κουλτούρας αντίληψης) για το σχολείο, μαθητές κλπ [Μια υποκειμενική "συμφωνία" συμβιβασμών αλληλεπίδρασης]. Δεν αναιρούν τα "πραγματικά προβλήματα" όπως "σωστή" αλληλεπίδραση με τους μαθητές (έστω κάποιους, οι οποίοι αν δεν "εναρμονίζονται" με το πλαίσιο ΤΟΤΕ: "Αυτοί φταίνε"!!σε2) "Περιβάλλον" όπου αποσοβούνται πιθανά "παρατράγουδα" {με όλους τους πιθανούς και απίθανους μη ομολογούμενους τρόπους}και βέβαια:3) Δεν αναιρούν (αντικειμενικά) όσα έγραψα στο πρώτο post μου σε αυτό το topic.Έχω "περάσει" από σχολεία που ΝΑΙ: Το βίωσα έτσι όπως το λες (Ξέροντας γιατί, όμως, όχι ότι "ήταν αντικειμενικό" όπως τα παρουσιάζεις: ΤΟ ΤΕΛΕΙΟ ΣΧΟΛΕΙΟ και συνάδελφοι}Και από σχολεία (κατανοώντας πάλι το "γιατί", άσχετα πόσο "κακό" γινόταν στους μαθητές πχ σε μια υποκειμενική αγαστή συνεργασία της διαπλοκής {ΝΑΙ: αυτός είναι ο σωστός όρος}) που ήμουν "εγώ" ο κακός της υπόθεσης...Αυτά.Με λίγα λόγια: Τις πιο πολλές φορές αυτοκοροϊδευόμαστε για να επιβιώσουμε (αναγκαστικά)...
niteulf,σωστά. Τις περισσότερες φορές αρκεί να κάνουμε τη δουλειά μας σωστά και "απο το ένα αυτί να μπαίνει και από το άλλο να βγαίνει"....Αυτο εννοώ και εγώ όταν γράφω ότι εξαρτάται "πως το προσλαμβάνουμε και εμείς οι ίδιοι τι κάνουμε...". Τις περισσότερες φορές η γρ@ψ@ρχιδίνη είναι το καλύτερο φάρμακο.
niteulf,σωστά. Τις περισσότερες φορές αρκεί να κάνουμε τη δουλειά μας σωστά και "απο το ένα αυτί να μπαίνει και από το άλλο να βγαίνει"....Αυτο εννοώ και εγώ όταν γράφω ότι εξαρτάται "πως το προσλαμβάνουμε και εμείς οι ίδιοι τι κάνουμε...".
Τις περισσότερες φορές η γρ@ψ@ρχιδίνη είναι το καλύτερο φάρμακο.
Λάθος:Υπάρχουν πρακτικά κομματάκια της καθημερινότητας στο χώρο του σχολείου που (είτε εσκεμμένα, είτε όχι) μπορεί να σου κάνουν δύσκολη τη ζωή και ο "καλύτερος" να΄σαι στη "δουλειά" σου.Μπορεί (επίσης) αυτό να είναι η "αιτία" (το "καλύτερος στη δουλειά σου") για τα πρακτικά κομματάκια.Σωστός (σε αυτό), αλλά απαιτεί πολύ μεγάλα @@. Δεν τα'χουν όλοι!
Διαφωνώ. Πρέπει να είναι υπερευαίσθητος κάποιος ώστε αυτά τα μικρά κομματάκια που λες να του κάνουν πραγματικά δύσκολη τη ζωή. Και αναφέρομαι σε συμβάντα με συναδέλφους και όχι με μαθητές. Εκεί αλλάζει.Σε πραγματικά δύσκολες συνθήκες τι θα έκανε ο εν λόγω συνάδελφος? Θα έπρεπε να παραιτηθεί ή να φουντάρει. Μην μεγαλοποιούμε τα πράγματα.
Σωστός (για να επανέλθω στα προηγούμενα):Δεν ταιριάζει η υπερευαισθησία στην Ελληνική εκπαίδευση.Μια απλή "δουλειά" για μεγάλα @@.