0 μέλη και 2 επισκέπτες διαβάζουν αυτό το θέμα.
Παρελθόν θα είναι όταν θα ορκιστώ. Αλλά αν πιστεύεις ότι όσα λέω τα λέω από προσωπικό συμφέρον, μάλλον δε με έχεις καταλάβει σωστά... Αν κοιτούσα το προσωπικό μου συμφέρον, θα είχα πάψει να μιλάω για γραπτό ΑΣΕΠ εδώ και πολύ καιρό...Ναι και στη
Παρελθόν θα είναι όταν θα ορκιστώ. Αλλά αν πιστεύεις ότι όσα λέω τα λέω από προσωπικό συμφέρον, μάλλον δε με έχεις καταλάβει σωστά... Αν κοιτούσα το προσωπικό μου συμφέρον, θα είχα πάψει να μιλάω για γραπτό ΑΣΕΠ εδώ και πολύ καιρό...
Ελα ελα κοντοζυγωνει η ωρα!Οχι δεν υποννοουσα κατι ,παρεξηγησες, απλα για να μην χαλας τη ζαχαρενια σου ...απολαυσε τη διοριστεια σου!
πολύς μαζοχισμος αφού μάλιστα τεκμηριώνεται και με βορειοκορεάτικες αναφορές ...εδώ μιλάμε για χώρες μέλη της ευρωπαϊκής ένωσης (Ιταλά και Κύπρος) ,ευρωπαϊκό δίκαιο εργασιακά δικαιώματα κι εσύ...
Α δε χαλάω καμία ζαχαρένια...Οτιδήποτε αλτρουιστικό για σένα είναι μαζοχιστικό. Πρώτα πρέπει να ικανοποιείται το προσωπικό ενδιαφέρον και αν υπάρχει περιθώριο να βοηθήσουμε και κανέναν άλλον, καλώς. Αλλιώς ας πρόσεχε. Τα εργασιακά δικαιώματα καταπατούνται βάναυσα με τις καταχρηστικές ανανεώσεις συμβάσεων των αναπληρωτών. Και είναι πλήρως ορισμένα τα μέτρα που πρέπει να παρθούν για αυτή την κατάχρηση, στο Π.Δ. Παυλόπουλου. Θα πρέπει να τιμωρηθούν παραδειγματικά όλα τα στελέχη του υπουργείου που έχουν ευθύνες και να βρεθεί άμεσα ένας τρόπος διορισμού, που να συμβαδίζει με τα νομικά δεδομένα, δηλαδή την 527. Και κάπου εκεί αρχίζουν και χαλάνε τα πράγματα για σένα (και όχι μόνο για σένα δηλαδή, 2.5 χρόνια στην εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτό παλεύει να βρει ο εκάστοτε υπουργός Παιδείας. Και θα παλεύει καιρό ακόμα).
Ο Παυλόπουλος πάντως, τον προηγούμενο μήνα, πήρε θέση στο ποια νομοθεσία και σύνταγμα υπερισχύει στην Ελλάδα:http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=706669
όσο το δυνατόν πιο σύμφωνη με το ευρωπαϊκό δίκαιο ερμηνεία των εθνικών συνταγματικών κανόνων».
Μάλιστα αξιοσημείωτο και ουσιαστικά κρίσιμο είναι ότι στο Δικαστήριο παρενέβη και η Ελλάδα υποβάλλοντας γραπτές παρατηρήσεις (C418/13) με στόχο να μην εκδοθεί θετική απόφαση. Η Ελληνική Κυβέρνηση προέβαλε ότι δεν θα ήταν σκόπιμη η υπαγωγή της εκπαίδευσης στις διατάξεις της συμφωνίας-πλαισίου σχετικά με την καταχρηστική σύναψη διαδοχικών συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου.Το Δικαστήριο απέρριψε τον ισχυρισμό αυτό και έκρινε δεσμευτικά και για την Ελλάδα ότι η συμφωνία-πλαίσιο δεν αποκλείει κανένα συγκεκριμένο κλάδο από το πεδίο εφαρμογής της και, συνεπώς, έχει εφαρμογή στο προσωπικό που προσλαμβάνεται στον κλάδο της εκπαίδευσης. Συνεπώς, η απόφαση αυτή δεσμεύει τα όργανα της Ελλάδος συμπεριλαμβανομένης και της εκτελεστικής (ΥΠΑΙΘ) και της δικαστικής εξουσίας (βλ. αντί πολλών: απόφαση Ολομέλειας ΑΠ 16/2013: «η δεσμευτικότητα της απόφασης αυτής (του ΔΕΕ εννοείται) ….. είναι όμως αναμφίβολη, αφού μόνον έτσι εξυπηρετείται ο σκοπός της ενιαίας και ομοιόμορφης εφαρμογής του ενωσιακού δικαίου»).
Τη στιγμή που σε κάποιες ευρωπαϊκές χώρες διορίζονται άνθρωποι με μεγάλες προϋπηρεσίες, εδω ακόμα συζητάμε αν είναι πιο ικανός εκπαιδευτικός ο προϋπηρεσιάκιας, ετών 40έως 50+, ή ο νέος εκπαιδευτικός. Και εγώ μπορώ να δεχτώ ότι ο νέος απομνημονεύει περισσότερα ονόματα και περισσότερες ημερομηνίες, πράγματα που ζητιούνται σε έναν ΑΣΕΠ, τουλάχιστον σε κάποιες ειδικότητες. Αυτό τον κάνει εξ ορισμού καλύτερο εκπαιδευτικό; Όλοι ξέρουμε πως όχι, πόσω μάλλον σήμερα που ο τρόπος διδασκαλίας είναι πολύ διαφορετικός απ΄ότι παλιότερα.
Νομίζω ότι παρεξηγήσατε τα λεγόμενά μου. Δεν εννοώ ότι ο καθηγητής πρέπει να είναι χαλαρός στο μάθημα και να μη διδασκει τίποτα ελλείψει γνωστικού υπόβαθρου. Εννοούσα ότι χρειάζονται και άλλες τεχνικές για να προσεγγίσεις τα παιδιά και ότι κανείς δε μαθαίνει από κάποιον τον οποίο δεν μπορεί να παρακολουθήσει. Υπάρχουν και τέτοιοι "διοριστέοι"
Δεν έχουν κανένα νόημα τέτοιου είδους κατηγοριοποιήσεις. Εγώ έχω παρατηρήσει ότι οι εκπαιδευτικοί που είναι κοντοί και δεν έχουν δυνατή φωνή δεν τους ακούνε τα παιδιά. Τί να κάνουμε, χωρίς συγκεκριμένο δείγμα, χωρίς συλλογή δεδομένων κ.ο.κ. τέτοιου είδους παρατηρήσεις δεν έχουν κανένα απολύτως νόημα. Το μόνο στο οποίο μπορούμε να είμαστε σίγουροι είναι ότι κάποιος που αποτυγχάνει συνεχώς σε εξετάσεις στο γνωστικό του αντικείμενο είναι ανεπαρκής για τη διδασκαλία τους. Είναι μια απαραίτητη προϋπόθεση.