Καθημερινότητα της εκπαίδευσης

[leon.]

Δείτε εδώ ποια ήταν η αντίδραση καθηγητή και διευθυντή. Για να μη λέμε ότι μονίμως φταιν οι γονείς.

"Το παιδί μάλιστα, αναφέρει ότι είχε πει σε καθηγητή του και στο διευθυντή του σχολείου τι συμβαίνει, ο οποίος του ζήτησε αν ξανασυμβεί αυτό να τον ενημερώσει, ενώ απέτρεψε το παιδί από το να μιλήσει με τους γονείς του."

https://www.news247.gr/koinonia/sok-stoy-zografoy-goneis-kataggelloyn-ti-sexoyaliki-kakopoiisi-toy-12chronoy-gioy-toys-sto-scholeio.6693392.amp.html?utm_source=News247&utm_medium=BoN_mob_article&utm_campaign=24MediaWidget&utm_term=Pos1

[PDE ads]

[gioas]

@sapore Έκανα copy paste γιατί αυτά που λέει ο Bernstein σε πέντε γραμμές εγώ θα ήθελα μια σελίδα. Ας προσπαθήσω όμως να το εξηγήσω και με δικά μου λόγια. Εννοείται πως η εκπαίδευση και οι εκπαιδευτικοι αναπαράγουν και συντηρούν το σύστημα. Εννοείται πως η εξουσία αλλάζει μορφές και εξελίσσεται. Πιο παλιά ήταν τιμωρητικη τώρα έχει γίνει πιο ευέλικτη. Παλιά υπήρχε ο επιθεωρητής που εφαρμοζε την πειθαρχία και την υποταγή στο σύστημα τώρα έχουμε όλοι έναν επιθεωρητή μέσα μας. Κινούμαστε βάσει των επιταγών που ορίζει η διακυβέρνηση από αόρατους υπερεθνικους οργανισμούς (π. Χ ΟΟΣΑ) και βελτιστοποιουμε συνεχώς τα ατομικά μας προσόντα (πτυχία, μεταπτυχιακά, ξένες γλώσσες κλπ) τα οποία μας οδηγούν σε νέα κενά και νέες ελλείψεις καθιστώντας μας κάθε στιγμή αναλωσιμους. Τα υποκείμενα από πειθηνια όντα γίνονται ευέλικτα εξίσου παγιδευμένα όμως χωρίς να το καταλαβαίνουν. Και ναι ο στόχος των χρημάτων και της εξέλιξης στην ιεραρχία είναι το τυράκι για να αναπαράγεις το σύστημα και να γίνεσαι γρανάζι του. Όμως αυτό που έγραψα είναι πως ποτέ η εξουσία δεν τα προβλέπει όλα. Και αυτό είναι το θετικό. Θες ένα πιο πρόσφατο παραδειγμα από αυτά που έγραψες. Την παγκοσμιοποιηση. Οι εμπνευστές της ήθελαν τον κόσμο ομοιόμορφο για να επιβάλλουν κοινές συνειδήσεις καταναλωτικων μαζών. Και το κατάφεραν. Πλέον μια αστική οικογένεια στην Κίνα ζει και καταναλωνει το ίδιο όπως στην Ελλαδα και στην Αμερική. Αλλά η παγκοσμιοποίηση εφερε τον κόσμο κοντά, ο Ινδός σπούδαζε στην Αγγλία, ο Αιγυπτιος στην Αμερική, ο Γάλλος έκανε οικογένεια με Κινεζα και ζούσαν στη Χιλή κλπ. Οι ιδέες κυκλοφορουσαν με μεγάλη ταχύτητα, τα παλιά κατεστημένα σπαγανε, πολλά κινήματα γεννηθηκαν,  και γενικότερα υπήρξαν αναμίξεις που ξέφευγαν από τα στενά εθνικά πλαίσια. Κάτι βέβαια που δεν ήταν αρεστό στους εμπνευστές που ήθελαν μόνο την οικονομική ομοιομορφία. Για αυτό και από την 11η Σεπτεμβρίου και μετά γίνονται προσπάθειες να μαζευτούμε πάλι στα στενά ορια του κράτους μας. Με αφορμή την ασφάλεια (τρομοκρατία, μετανάστες κλπ) χτιζονται πάλι τείχη, δημιουργούνται Brexit, ανεβαινει επικίνδυνα ο εθνικιστικός λόγος  και γίνεται προσπάθεια όπως ειπα να μαζευτούμε στο καβούκι μας και η παγκόσμιοποίηση να ισχύει για την οικονομία μόνο. Η εξουσία μεταλασσεται πάλι δηλαδη, χρησιμοποιεί την αγωνία των ανθρώπων και προσπαθεί να επιβληθεί αλλιώς. Πάντα έτσι θα είναι. Μια διαρκής προσπάθεια του κατεστημένου να διαινωνιζει την κυριαρχία του που ευτυχώς όμως δεν μπορεί να προβλέπει τα πάντα....

[argympall]

@ Ανεμος
Δεν μου αρέσει να φιλοσοφώ, καταθέτω εμπειρίες. Πιστεύω πως δε γίνεται σοβαρή δουλειά στο σπίτι. Πολύ μεγάλο ποσοστό παιδιών δημοτικού είναι ήδη φυγόπονα, δε δέχονται εύκολα παρατηρήσεις, δε σέβονται το σχολείο, τους δασκάλους , τους συμμαθητές τους. Οι γονείς στα κάγκελα του σχολείου έτοιμοι και πρόθυμοι να σχολιάσουν, να καυτηριάσουν, να προσβάλουν συναδέλφους, τις περισσότερες φορές άδικα. Μάλιστα διαμαρτύρονται αν τα παιδιά τους ''στριμώχνονται", ζορίζονται, έχουν εκπαιδευτικούς που απαιτούν, με την καλή έννοια. Μα τι θέλουμε επιτέλους; Όταν στο σπίτι απαξιώνεται ο δάσκαλος, ο καθηγητής το παιδί πως θα βρει τις σωστές ισορροπίες στο σχολικό περιβάλλον; Τι έρχεται να κάνει εκεί; γιατί έχει αυθάδεια, γκρίνια, ανευθυνότητα, θυμό, έπαρση; Εδώ λοιπόν έχουμε να κάνουμε με την ηθική της κοινωνίας, τον αποδυναμωμένο ρόλο της οικογένειας, την ύλη, τις προτεραιότητες . Κι ενώ τα σχολειά μας έχουν και πολύ σωστά ένταξη, ψυχολόγους, δυνατότητες βοήθειας μέσω φορέων, τα προβλήματα όλο και διογκώνονται. Μήπως να γυρίζαμε πιο πίσω; Θα φτάσουμε στο σημείο να νοσταλγούμε τα δικά μας σχολικά χρόνια 40 χρόνια πριν!

[sapore]

Πρώτον διαφωνώ με χαρακτηρισμούς του τύπου: δασκαλάκια /Γνωστό το moto ήδη στη μόντα και πλ€ρωμενων από αυτό το σύστημα δασκαλάκων που ΑΔΥΝΑΤΟΥΝ να αντιληφθούν τι πάει στραβά /τα δασκαλάκια (ιδίως στην Ελλάδα) έχουν μαύρα μεσάνυχτα. /Κλαφτείτε. Και εφαρμόστε όση από την εξουσία σας μπορείτε όσο σας παίρνει (οπως ο πρώην δικκτάτορας στο video).
Γιατί λίγα είναι τα ψωμιά μας.

Όσο αφορά εμενα γνωρίζω πολύ καλα τα προτερήματα και τα ελαττώματα μου. Επίσης γνωρίζω ότι δεν είμαι παντογνώστης, ότι κάθε ημέρα στην ίδια τάξη είναι διαφορετική από τις προηγούμενες και από τις επόμενες και επίσης πως τα πάντα μεταβάλλονται. Το παράδειγμα σου με τον πρώην δικτάτορα είναι τουλάχιστον ατυχές αν όχι προκλητικό. Η  ίδια  η δημοκρατία θέτει όρους, όρια και κανόνες προκείμενου να λειτουργήσει. Αν θωρήσουμε αυταρχισμό τον σεβασμό απέναντι στους συμμαθητές, στους διδάσκοντες και στο σχολείο έχουμε αποτύχει. Αν θεωρήσουμε αυταρχισμό την συνέπεια και την προσπάθεια από τους μαθητές μας τότε καλύτερα να αλλάξουμε επάγγελμα, λειτούργημα όπως θελεις πες το.
Θα προτιμούσα να μου απαντήσεις, αν μπορείς φυσικά, τι φταίει κατά την γνώμη σου και υπάρχουν αυτά τα προβλήματα τα οποία πολλές φόρες είναι αιτία προστριβών, μεταξύ μαθητών, γονέων και διδασκόντων: Φταίω μόνο εγώ που ως "δασκαλάκος" δεν μπορώ ή δεν θέλω να ανεχθώ την ιδιοτροπία του κάθε γονέα ή μαθητή που θέλει να έρχεται συνεχώς στις 9 παρά τέταρτο το πρωί, να θέλει να επαναλάβω  αυτό που έχουμε πει μέχρι εκείνη την στιγμή και 9 παρά πέντε να θέλει να πάει τουαλέτα γιατί δεν πρόλαβε σπίτι του;
¨Η πρέπει να ανεχθώ να έρχεται χωρίς βιβλίο και τετράδιο γιατί η μητέρα του το επιτρέπει;
Και αλλά πολλά.....για να μην το κουράζω,
Κανένας δεν είναι άμοιρος ευθυνών άλλα μην πυροβολούμε και τα πόδια μας....θα τα χάσουμε χωρίς κανένα όφελος.
Και αν έχεις την καλοσύνη πες μας τι βλέπεις να έρχεται;
Εγώ παρατηρώ ότι στην πρωτοβάθμια τα τελευταία πέντε χρόνια η συμπεριφορά των μαθητών έχει γίνει χειρότερη και συνεπικουρούμενοι από τους γονείς άρχισαν να διαχωρίζουν τα μαθήματα σε σημαντικά και μη, με ό,τι αυτό συνεπάγεται φυσικά. Αυτό δεν ισχύει για όλους, αλλά για ένα σεβαστό ποσοστό το οποίο τείνει αυξητικά. Φοβάμαι πως τα χειρότερα έρχονται. Λόγω ειδικότητας δίδασκα και διδάσκω τόσο στην Α/θμια όσο και στην Β/μια.

ΥΓ. Αυτό με το € δεν ειναι για κάθε χρήση....

@Anemos2017:

Όταν, λοιπόν, παρατηρούμε τέτοια εκτραχήλινση τα τελευταία χρόνια, επιταχυνόμενη σε ρυθμό, ΑΝ και όχι σε ποιότητα (πχ Γυμνάσιο Ζωγράφου και άλλα που συγκαλύπτονται), ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ;

Προφανώς, τουλάχιστον κατ'εμέ, και η θεωρία (φιλοσοφία όπως την αποκαλείτε περιπαιχτικά) έχει άμεση σχέση με το τι θα πράξει ο καθένας μας:

1)   ΚΑΙ ΟΧΙ "από το πόστο του", ΑΠΛΑ "διαχειριζόμενος" καταστάσεις τύπου "Εγώ ΔΕ φταίω, ο/η δ/ντής δε μερίμνησε ή ο/η.....{ακόμα κ γονέας}" μετά από κάθε συμβάν που ξαναφέρνει στο προσκήνιο το "Τί παίζει" σήμερα στην παιδεία μας; : Αποφεύγοντας να αναμειχθεί σε κάτι που δεν τον αφορά !!! και πιθανόν να διακύβ€υ€ τη θ€ση του. Θα επιμείνω στο €.

  2)  Με σεβασμό, όπως λες, που εμπνέεται ΟΧΙ μέσω επιβολής (ΚΙ ας αφήσουμε τους άλλους λόγους που αναφέρεις). ΠΩΣ θα γίνει αυτο;
ΜΑ όταν τα κίνητρα (για το σχολείο ? , για τη μάθηση ? , για τσαμπουκάδες ? , για τους άλλους συμμαθητές ? , για τους καθηγητές/δασκάλους ? : Πες το όπως θες, αρνητικό ή θετικό) υπάρχουν ή δεν υπάρχουν ΤΟΤΕ: Προς τα "εκεί" κατευθύνεται η δράση: Είτε μαθητών είτε οποιουδήποτε, ΟΣΟ κάποιο κίνητρο υπερκερά άλλα.

  3)  ΚΑΙ ποιά τα "κίνητρα"?
Μαθητών vs Καθηγητών/δασκάλων: Ίδια ; ΤΑ βλέπεις να συγκλίνουν (με παράμετρο και τους γονείς ή την κοινωνία, αν θες ; ): Πρέπει να το κάνω πιο λιανά; Ποιο το κίνητρο των καθηγητών (από την εμπειρία σου, ΚΙ ας αφήσουμε "τη μάθηση κ το καλό των μαθητών", όταν συμβαίνει το 1) παραπάνω): ΚΟΡΟΪΔΕΥΟΜΑΣΤΕ ή ΔΟΥΛ€ΥΟΜΑΣΤΕ; Και ΑΝ το moto είναι "Δε ξέρουν ακόμα, όπως κι εμείς στην ηλικία τους, ΘΑ ΜΑΘΟΥΝ.", αυτό πότε (ΚΑΙ ΑΝ...) περιμένεις να συμβ€ί ? Γιατί συν€βει σε μας; Είναι ίδιες οι εποχές (πχ 90's με 10's ) ?

  4) Κατ'εμέ, άλλαξαν οι εποχές, όσο κι ΑΝ δε θέλουμε να το δούμ€ (για λόγους ανομολόγητους, αλλά σκέψου) ΚΑΙ πρέπει να κάνουμε κάτι που οι εποχές που μεγαλώσαμε ΑΔΥΝΑΤΟΥΣΑΝ να μας δώσουν ως εφόδιο (Και τώρα πια ως €ργάτες της αναπαραγωγής) :Που πάει, ψόφησε, ΚΙ ΟΠΟΙΟΣ ΤΟ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΑΣ ΠΑΘΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΕΙ.
ΔΕ περιμένω κατανόηση αυτής της αλλαγής από τα δασκαλάκια (με τα χαρακτηριστικά που προανέφερα δικαιολογείται το επίθετο αυτό) ΚΑΙ ΓΙΑ Ο,ΤΙ ΕΡΘΕΙ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ.

  5) ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ, καθώς ΔΕ μπορούμε τίποτα από μόνοι μας, χωρίς την κοινωνία που αλλάζει. Σε βάθος 50+ετίας το βάζω, ΑΝ €νδιαφ€ρ€ται κανείς (που δε νομίζω, τα είπα παραπάνω). Και τί μπορούμε να κάνουμε ΕΜΕΙΣ ΩΣ ΔΑΣΚΑΛΟΙ, αλλά ΑΔΥΝΑΤΟΥΜΕ (το εξήγησα) ?

  6)  ΝΑ φέρουμε τη "σύγκλιση" με αρχή ΕΜΑΣ, όποιες κι ΑΝ είναι οι συνέπειες (Ξανακοίτα το 1) ΑΝ εμπλεκόμαστε "εκεί που ΔΕ μας σπέρνουν": ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ.):
ΠΩΣ;
"Ξεχνώντας" τελείως τους όποιους χαρακτηρισμούς/ιδιότητες σε συμπεριφορές που θέλουμε να απομειώσουμε, όπως όσα παραδείγματα σε όλο αυτό το post.
Νομίζεις κι εμένα δε μου'ρχεται να επιβληθώ; : Μου'ρχεται ΚΑΙ το μπορώ.
Η θεωρία μου (απαραίτητη που κάποιοι γελιοποιούν: "ΜΑ θεωρίες θα λέμε τώρα;") με δίδαξε ότι
ΑΜΑ ΑΦΕΘΩ ΚΑΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΩ (νομίζεις ότι εγώ δεν το βλέπω; ) ΤΟ'ΧΑΣΑ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ.

Επιθέσεις (άμυνας ουσιαστικά, σε κάτι που εεεεερχεται και αλλάζουν οι εποχές) ΜΟΝΟ αρνητικά μακροχρόνια θα μας βγουν.
Ποιός θα κάνει την αρχή; "Εγώ, σε τέτοιο κόσμο χαρακτηρισμών και εγκλεισμών, θα το παίξω "κούκος που φέρνει την άνοιξη" ;
ΑΜ ΔΕ !!! Θα έλεγε ο "κανονικός" καθηγητής "Να βγάλω €γώ το φίδι από την τρύπα!!"

ΔΙΑΦΩΝΕΙΣ; ΟΙ ΕΠΟΧΕΣ ΑΛΛΑΞΑΝ. ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ:
ΑΛΛΟΣ ΤΡΟΠΟΣ. ΔΕ ΘΑ ΜΑΣ ΒΓΕΙ ΣΕ ΚΑΛΟ ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΙΑ. ΚΑΝΕΙΣ Δ/ΝΤΗΣ (απέλθετω απ'εμού) ΔΕ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ "ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ" ΑΠΟ Ο,ΤΙ ΜΑΣ ΜΑΘΑΝ. ΘΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕΙ ΑΛΛΟ ΤΡΟΠΟ ΚΑΙ ΠΕΣ ΜΟΥ, Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΣΟΥ, ΑΝ "ΠΙΑΝΕΙ".

Τέρμα οι χαρακτηρισμοί. Κι αν λέω "δασκαλάκια" είναι γιατί είμαστε οι μόνοι που θα'πρεπε να μπορούσαμε:
ΑΛΛΑ ΔΕ ΔΥΝΑΜΕΘΑ.
Αυτό εμπνέει "σεβασμό" : Χωρίς τάσεις "διαχείρισης", χωρίς "κοροϊδέματα", χωρίς "κουκουλώματα" σε ό,τι δε μας αρέσει.
Κι αν δεν έρθει; "Χρόνια το κάνω", θα'λεγε κανείς!!!
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Τί άλλο βλέπεις να κάνεις; Πιάνει; "Στο διευθυντή;": ΟΚ....Καλα...Συνεχίζουμε. ΑΔΥΝΑΜΙΑ.



ΚΙ επειδή θέλω να'μαι πρακτικός, όσο κι αν θεωρώ τη θεωρία uber alles και "δύναμη προφητείας", μέσα από την ενεργό αποστασιοποίηση:
ΔΕ κοροιδεύομαι: ΚΑΝΕΙΣ δε δύναται να ξεκινήσει το "παραπάνω" που γράφω ΚΑΙ τα ίδια (χαρακτηρισμοί, επίθεση ουσιαστικά άμυνα σε κάτι που εεεερχεται) θα συνεχιστούν.
Και στον @ gioas:

Στην Ιστορία οι αλλαγές (όπως αυτή που "βλέπω") ΠΟΤΕ δε μπόρεσαν "κάποιοι" να την πάνε όπου ΑΚΡΙΒΩΣ ήθελαν: Παγκοσμιοποίηση πες το ? , "Αφγανιστάν και Ταλιμπάν" πες το ? και πάμπολλα.
Προφανώς και δε θα μπορούσα να "δω" που "πάει" (ΑΝ θες: Αν "κάποιοι" σχεδιάζουν "κάτι" και κατά πόσο θα τους βγει εν έτει 2019). "Βλέπω" , όμως, ότι δεν "πάει καλά" για την τυπική εκπαίδευση της Ελλάδας.
Ερωτήματα:
Μπορεί να παραμείνει ίδια;
Δε "βλέπει" η κοινωνία που την πλ€ρώνει τι "κάνει" (μη τα ξαναλέω) ? "Δίνει πτυχία" ; θα πει κάποιος: Καλάααα!!!

Εννοείται ότι "το παλιό" (που το συμφ€ρ€ι) θέλει και απαιτεί (πώς; ΟΚ!! μη τα ξαναλέμε) να παραμείνει ΩΣ ΕΧΕΙ.
Είναι αδύνατον, όμως: ΚΑΤΙ ΘΑ ΑΛΛΑΞΕΙ, όχι γιατί πρέπει, αλλά γιατί δε δουλεύει αν παραμείνει ίδιο, ΚΑΙ όποιος δε το "βλέπει" αυτό δικαιολογ€ίται (ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΩ ΣΤΟ €).
@Anemos2017
Προσπάθεια "πρόβλεψης" ? (όσο δύσκολη κι αν είναι; Αλλά με αποστασιοποίηση όπως προανέφερα;):

Πλήρης κατάρρευση της €ιδικής Αγωγής (όπως δουλεύει τώρα και μην κοροϊδευόμαστε για "διορισμούς") για αρχή.
Η τυπική γενική εκπαίδευση θα αλλάξει μορφή.

ΠΩΣ και ΤΙ ακριβώς; ΜΑ δεν είμαι "μάντης"/"προφήτης": Απλά μπορώ που και που να αποστασιοποιούμαι και να προσπαθώ να βλέπω τα πράματα ως έχουν.
Κι αν κατάφερε κανείς και διάβασε τα παραπάνω: Μπράβο του:
ΑΛΛΑ ΠΡΑΞΗ ΘΑ ΔΟΥΜΕ ΠΟΤΕ;
ΔΕ ΝΟΜΙΖΩ._

[PDE ads]

[Anemos2017]

Οι εποχές αλλάζουν οι κοινωνία αλλάζει....κανείς δεν το αμφισβητεί.
Ο καθένας μας πρέπει να έχει τα μάτια του ανοιχτά για όλους και για όλα. Το θλιβερό περιστατικό που αναφερεις και μερικά άλλα που έχουν γίνει γνωστά δεν επιτρέπουν κανένα εφησυχασμό. Φυσικά δεν μπορούμε να επιτρέψουμε την "εισοδο" στο σχολείο των προβληματικών συμπεριφορών της κοινωνίας.
Διάβασες κάπου ότι θέλω να επιβληθώ; Μου αρέσει να κάνω ο,τι είναι δυνατόν να κάνω  με  ηρεμία δίχως φωνές και απειλές. Όμως μερικές φορές θέλω να αγιάσω και δεν με αφήνουν. Και στο κάτω κάτω της γραφής  δεν ειμαι υποχρεωμένος να αποδεχτώ κάποιες συμπεριφορές ...όπως να ελέγχω τα τετράδια ή τα βιβλία (ξένη γλώσσα διδάσκω), όχι φυσικά με τον βούρδουλα, άλλα να σιγουρευτώ ότι δεν γράφουν άλλα αντί άλλων και ο "καλομαθημένος" να βγάζει σοκολάτα να φάει με την δικαιολογία ότι δεν κάνουμε μάθημα!!! Μην τρελαθούμε κιόλας!
Φυσικά ο σεβασμός δεν επιβάλλεται....αλλά συνάδελφε όταν ο μαθητής έρχεται και σου λέει ενώπιον όλης της τάξης δεν διάβασα γιατί πήγα μπάσκετ ή αγγλικά....ή....ή... ποιος του έδωσε την οδηγία και το δικαίωμα να το κάνει;...Εγω...ή η γονείς του;
Όσο άφορα την δική μου ευθύνη στο χώρο το σχολείου να την αποδεχθώ...σου ειπα ξέρω και τα προτερήματα μου και τα ελαττώματα μου....και παίρνω τη ευκαιρία να σου πω πως θα ήθελα να είμαι ατάραχος σε κάθε πρόκληση...σαν άγγελος....αλλά δεν μπορώ μερικές φορές να κάνω τα στραβά μάτια..
Και επειδη μιλάς για κίνητρα....αυτές τις ημέρες ειπα σε μια τάξη  (ΣΤ) ότι θα τους ανέφερα μερικά έθιμα της χώρας της οποίας διδάσκω την ξένη γλωσσα για να λάβω την απάντηση από μια μαθήτρια ....και τι μας ενδιαφέρει; Κάποιοι από τους συμμαθητές τότε της ανέφεραν ότι στο άλλο τμήμα είχαμε πει πολύ ωραία πράγματα....αλλά αυτή απτόητη συνέχισε ...δημοκρατία έχουμε και μπορούμε να λέμε την γνωμη μας!!
Φυσικά τους εξήγησα καποια πράγματα....και συνέχισα το μάθημα όπως εγώ έκρινα....Πες το επιβολή...πες το όπως θες...αλλά την ασέβειά δεν την δέχομαι. Τα στραβά της κοινωνίας που αλλάζει όπως αυτή νομίζει...δεν μπορούμε να τα δεχτούμε...δεν πρέπει να τα δεχτούμε στο σχολείο.
Όλες οι παιδαγωγικές θεωρίες είναι αποδεκτές...άλλα δεν είναι εφαρμόσιμες πάντα μέσα στην καθημερινή τριβή της τάξης και της διδασκαλίας. Και φυσικά δεν σε ειρωνεύτηκα για τις θεωρίες όπως ανέφερες...απλά στην πράξη αρκετές φορές εξαναγκαζόμαστε να αλλάξουμε δρόμο και τακτική.
Τόσο για την γενική, όσο και για την ειδική τα πράγματα είναι δύσκολα....με απέραντη γραφειοκρατία χάρις στην νέα οργάνωση.!!! Αυτό σε συνδυασμό με την δυσκολία της κοινωνίας να συνεργαστεί με τη σχολική κοινότητα, άλλα και με την νοοτροπία 

"Να βγάλω €γώ το φίδι από την τρύπα!!"

τα πράγματα θα γίνονται πιο δύσκολα.
Προσωπικά δεν το μετάνιωσα όταν δεν αδιαφόρησα για γεγονότα ή καταστάσεις....αλλά αρκετές φορές βρήκα τοίχο...γιατί μερικοί θέλουν να τα έχουν καλα με όλους και να μην τους δυσαρεστήσουν. Γίνεται; Δεν γίνεται.....

[sapore]

Προσωπικά δεν το μετάνιωσα όταν δεν αδιαφόρησα για γεγονότα ή καταστάσεις....αλλά αρκετές φορές βρήκα τοίχο...γιατί μερικοί θέλουν να τα έχουν καλα με όλους και να μην τους δυσαρεστήσουν. Γίνεται; Δεν γίνεται.....

Δεν γίνεται συνάδελφε,

Αλλά το παρακάτω ξανασκέψου το:

Τα στραβά της κοινωνίας που αλλάζει όπως αυτή νομίζει...δεν μπορούμε να τα δεχτούμε...δεν πρέπει να τα δεχτούμε στο σχολείο.

Θα είναι η αχίλλειος πτέρνα μας.
Και για το συμφ€ρον μας ΚΑΙ για το "καλό της κοινωνίας" (που ευαγγελιζόμαστ€: Και καλάααα!!).

Υ.Γ.: Και να προσθέσω:
Το δικό μου moto είναι: "Δεν διαχειρίζομαι. Παρασύρω".
Όσο "αρνητικό" κι αν ακούγεται.
Και χωρίς χαρακτηρισμούς.
ΑΝ δύναμαι κάτι, είναι αυτό. Μετά από σκέψη και αποστασιοποίηση. Αλλιώς; Μια απ'τα ίδια και οι συγκρούσεις αναπόφευκτες.

Ό,τι βλέπεις, βλέπω. Τι "κάνουμε" είναι το θέμα.
ΚΑΙ ΟΧΙ Θ€ΜΑ.

[perastikos_kav]

Πρώτα από όλα κανείς δεν μίλησε για απειλές και για επιβολή. Κάνεις άλματα λογικής προσπαθώντας να μεταφέρεις αυτά που γράφτηκαν στη θεωρία σου. Υπάρχουν όμως στη ζωή οι συνέπειες. Συνέπεια είναι ότι εγώ εδώ και 4 ώρες διαβάζω για ένα τρίχορδο όργανο και ξέχασα να φάω. Κανείς δεν μπορεί να με γλιτώσει από την πείνα μου, είναι η συνέπεια της αφηρημάδας μου. Αρκετοί γονείς και κάποιες καινοφανείς θεωρίες για την εκπαίδευση θέλουν τα παιδιά σήμερα να μην βιώνουν καμία συνέπεια των πράξεων τους και αυτό είναι που δεν βοηθάει τα παιδιά να ωριμάζουν. Τα λάθη μας και οι συνέπειες τους μας βοηθούν να ωριμάζουμε αν υπάρξει κάποιος να μας τα υποδείξει και να μας βοηθήσει να τα διορθώσουμε. Χωρίς να αφήνουμε τα παιδιά να βιώνουν τις συνέπειες των λαθών τους (αρκεί οι συνέπειες να μην τους επιφέρουν κάποιες βλάβες εννοείται, αλλά μία ματαίωση θα πρέπει να την βιώσουν).

Το δεύτερο σφάλμα είναι οι υποτιμητικοί χαρακτηρισμοί και η υπεροψία ότι είσαι ο/η μόνος/η που αντιλαμβάνεται τις αλλαγές που λαμβάνουν χώρα, ή είσαι ο μόνος που μπορεί να τις θεωρητικοποιήσει, γράφοντας απλώς επιτηδευμένα., διότι επί της ουσίας δεν λες τίποτα, παρά μόνο θέτεις ρητορικά ερωτήματα και προεξοφλείς τις απαντήσεις που υποτίθεται δίνουν οι υπόλοιποι συνομιλητές σε αυτά τα ερωτήματα, κάνοντας πραγματικά μεγάλα και πολλά άλματα λογικής.

Η στάση του καθενός στις αλλαγές που συντελούνται και η απάντηση του έχει πολλά επίπεδα και ξεκινάει από τη στάση του και τον τρόπο που δουλεύει μέσα στην τάξη και ολοκληρώνεται από τη δράση του ως πολιτικό υποκείμενο στην κοινωνία και δεν διαφημίζεται σε ένα ανώνυμο φόρουμ, ούτε μπορεί να κριθεί από κανένας μέσα σε ένα τέτοιο φόρουμ. Και βέβαια στο ενδιάμεσο υπάρχουν πολλά διαφορετικά επίπεδα, στα οποία εκφράζεται.

[Anemos2017]

Υ.Γ.: Και να προσθέσω:
Το δικό μου moto είναι: "Δεν διαχειρίζομαι. Παρασύρω".
Όσο "αρνητικό" κι αν ακούγεται.
Και χωρίς χαρακτηρισμούς.
ΑΝ δύναμαι κάτι, είναι αυτό. Μετά από σκέψη και αποστασιοποίηση. Αλλιώς; Μια απ'τα ίδια και οι συγκρούσεις αναπόφευκτες.

Ό,τι βλέπεις, βλέπω. Τι "κάνουμε" είναι το θέμα.
ΚΑΙ ΟΧΙ Θ€ΜΑ.

Μπορείς να αναφέρεις ένα - δυο παραδείγματα αποστασιοποίησης;

[sapore]

@Anemos2017:

"Πριν ορμήξεις, κάνε 2 βήματα πίσω, κοντοστάσου σκέψου το και ΟΟΟΟΡΡΡΜΜΜΑΑΑΑ" (Αν τελικά το αποφασίσεις): Λέω πάντα στους μαθητές μου.
Μπορούν; Μάλλον όχι και ίσως ούτε και εμείς. Όπως μας μάθαν , τ€κνα που αναπαράγουν την εποχή τους.

Πρακτικό:
Οι εταιρίες καρτοκινητής ΠΙΑ έχουν όλες min 10€ "κάρτα" (ίσως η Voda ακόμα εξαιρείται):
Τί κάνουν οι περισσότεροι; Τί έκανα;  Φαντάσου. Σύγκρινε και κρίνε τι απαιτεί για να το ΚΑΝΕΙΣ αυτό. Το'χουμε;

Αποτέλεσμα; Αυτό δεν επιδιώκουμε και θα μας κρίνει;
Πολλές φορές. Αλλά και κάποιες όχι. Τι έφταιξε;
Για μένα: "Όχι οι γονείς", "Όχι οι εταιρίες κινητής", "Όχι ο υπουργός", "Όχι ο/η συνάδελφος".
Αλλά η €ποχή που ζούμε. Κι εγώ , τουλάχιστον, προσπάθησα, θα λέω όταν αφήσω το σώμα μου στη Γη.

Χωρίς χαρακτηρισμούς κανενός. ΜΟΝΟ λέγοντας για πράξεις: Τι έκανα, Τι έκανες Και τι θα κάνουμε.
ΑΣ ΤΟ ΣΚΕΦΤΟΥΜΕ:
Τα επίθετα/χαρακτηρισμοί/πρόσδοση ιδιοτήτων σε άλλους (αρνητικές η κ θετικές {πχ TV}) μονο τροχοπεδούν.
ΑΛΛΑ όπως €ίμαστε, τελικά επιταχύνουν τις εξελίξεις/αλλαγές.
Και όλοι θα κριθούμε εκ του αποτελέσματος.

Πρώτα από όλα κανείς δεν μίλησε για απειλές και για επιβολή. Κάνεις άλματα λογικής προσπαθώντας να μεταφέρεις αυτά που γράφτηκαν στη θεωρία σου. Υπάρχουν όμως στη ζωή οι συνέπειες. Συνέπεια είναι ότι εγώ εδώ και 4 ώρες διαβάζω για ένα τρίχορδο όργανο και ξέχασα να φάω. Κανείς δεν μπορεί να με γλιτώσει από την πείνα μου, είναι η συνέπεια της αφηρημάδας μου. Αρκετοί γονείς και κάποιες καινοφανείς θεωρίες για την εκπαίδευση θέλουν τα παιδιά σήμερα να μην βιώνουν καμία συνέπεια των πράξεων τους και αυτό είναι που δεν βοηθάει τα παιδιά να ωριμάζουν. Τα λάθη μας και οι συνέπειες τους μας βοηθούν να ωριμάζουμε αν υπάρξει κάποιος να μας τα υποδείξει και να μας βοηθήσει να τα διορθώσουμε. Χωρίς να αφήνουμε τα παιδιά να βιώνουν τις συνέπειες των λαθών τους (αρκεί οι συνέπειες να μην τους επιφέρουν κάποιες βλάβες εννοείται, αλλά μία ματαίωση θα πρέπει να την βιώσουν).

Το δεύτερο σφάλμα είναι οι υποτιμητικοί χαρακτηρισμοί και η υπεροψία ότι είσαι ο/η μόνος/η που αντιλαμβάνεται τις αλλαγές που λαμβάνουν χώρα, ή είσαι ο μόνος που μπορεί να τις θεωρητικοποιήσει, γράφοντας απλώς επιτηδευμένα., διότι επί της ουσίας δεν λες τίποτα, παρά μόνο θέτεις ρητορικά ερωτήματα και προεξοφλείς τις απαντήσεις που υποτίθεται δίνουν οι υπόλοιποι συνομιλητές σε αυτά τα ερωτήματα, κάνοντας πραγματικά μεγάλα και πολλά άλματα λογικής.

Η στάση του καθενός στις αλλαγές που συντελούνται και η απάντηση του έχει πολλά επίπεδα και ξεκινάει από τη στάση του και τον τρόπο που δουλεύει μέσα στην τάξη και ολοκληρώνεται από τη δράση του ως πολιτικό υποκείμενο στην κοινωνία και δεν διαφημίζεται σε ένα ανώνυμο φόρουμ, ούτε μπορεί να κριθεί από κανένας μέσα σε ένα τέτοιο φόρουμ. Και βέβαια στο ενδιάμεσο υπάρχουν πολλά διαφορετικά επίπεδα, στα οποία εκφράζεται.

Ούτε διαφήμιση, ούτε διευθυντάκος επιθυμώ (κ ελπίζω για όσο ζω) να γίνω.
Πολλές φορές, ως και όλες, αναρωτιέμαι αν αξίζει να (τα) γράφω.
Άλλο η φυσική συνέπεια (πχ πείνα που λες) και άλλο η εξωτερική (ουσιαστικά €πιβαλλόμενη από τον πολιτισμό μας και το κάθε εποχής παρακλάδι του: όπως αυτό που ζούμε σήμερα ως παρακλάδι του διαφωτισμού κ ειδικότερα της παγκοσμιοποίησης): ΚΑΙ αυτό θέλει αποστασιοποίηση (πέρα από "βοήθεια κάποιου να το αντιληφθείς" που λες) ΚΑΙ όχι απλά να ζ€ις όπως σε τάξαν€ κ να "αναπαράγεις" {προφανώς κ δε εννοώ εδώ το σεξ).
ΑΝ θεωρείς "φυσική ανάγκη" το να "αποδίδεις και με τη δέουσα συμπεριφορά" στο "σχολείο", ξανασκέψου το:
Ποιό το "κινητρο" (για όλο και περισσότερους μαθητές και τους γονείς τους): "Να βρουν δουλ€ιά;" όπως εμείς είχαμε κίνητρο στην ηλικία τους; Ξανασκέψου το: ΟΙ ΕΠΟΧΕΣ ΑΛΛΑΞΑΝ Είναι δεδομένο κατ'εμέ.
Κι ΑΝ χρησιμοποιώ elaborated codes (των αυτοερωταποκρίσεων) στην επικοινωνία μου εδώ ( Code theory in sociology of education  που προανέφερε ο gioas κι έχουμε "μαύρα μεσάνυχτα) , ποιόν άλλον τρόπο βλέπεις να πω την άποψή μου;

Δώστε κι οι υπόλοιπο απαντήσεις σε αυτά τα θέματα , αλλά με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη πιθανότητα αποτελεσματικοτητας,
ΟΧΙ ό,τι κι ό,τι: Συνήθ€ς, να'χουμε να λέμε, το "κράτος" μας ταΐζει κ στηρίζει την "εκπαίδευση!! Η κοινωνία όχι;
ΟΚ: ΑΣ ΠΑΘΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ σε αυτό συμφωνώ για τις συνέπειες που λες:
ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΜΑΣ ΤΟΥΣ ΔΑΣΚΑΛΟΥΣ, έτσι;

ΑΣ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ: Δ€κτόν._

Υ.Γ.: Σάμπως και τα διαβάζει κανείς όλ'αυτά; Μεταξύ μας:
Άκου "Να διαφημιστώ!!!" Καμιά τέτοια "ανάγκη".

[Anemos2017]

Δεν μου απαντάς σε ό,τι ρωτώ.....Πως αντιλαμβάνεσαι την συνέπεια; την προσπάθεια;
Και στο τέλος όταν κάνω ορισμένες παρατηρήσεις περί ασυνέπειας, αδιαφορίας ..κλπ...επιτίθεμαι,ορμάω;
Σήμερα,ναι, φώναξα δυνατά όταν  ένας δυο άρχισαν τα "γαλλικά" μεταξύ τους παρά το γεγονός ότι στην αρχή προσπάθησα ήρεμα να συμβιβάσω την κατάσταση. Αλλά πια κατάσταση να βελτιώσω όταν γονείς προσφωνούν τα παιδιά τους με ακατανομαστες φράσεις; Μάλλον να βαλτώσω κινδυνεύω, όχι να βελτιώσω Ποια  Vodafon και πια  Cosmote όταν παιδιά της Ε δημοτικού χθες όλη μέρα έβλεπαν τα διάφορα reality; Τα ίδια εισπράττω εγώ και όσοι άλλοι ενήλικες  όταν παρακολουθήσουμε μια εκπομπή σαν αυτές, το ίδια τα ανήλικα;
Όσο για τους χαρακτηρισμούς όταν πω σε κάποιον μαθητή μου ότι είναι απρόσεκτος ή ασυνεπής δεν τον αποκαλώ ζώον ή ηλίθιο...απλά του επισημαίνω κάποιες πράξεις του οι οποίες μπορεί να έχουν συνέπειες όχι μόνο στη σχολική ζωή....αλλά και μετέπειτα στην κοινωνική. Εκτός και πρέπει να κάνω πάντα τα στραβά μάτια και να χαϊδεύω αυτιά για να εχω καλές σχέσεις με όλους! Αλλά μάλλον συμφωνήσαμε ότι αυτό δεν γίνεται!
Πως θα αντιδρούσες εσύ αν ένας μαθητής σου κάθε πέντε λεπτά σε διέκοπτε για να σου υπενθυμίσει ότι πρέπει να γράψετε ορθογραφία ενώ εχεις εξηγήσει ήδη δυο φορές πως θα γίνει ακριβώς το μάθημα; Αν στο τέλος του πεις σε έντονο ύφος ότι σε διακόπτει αναίτια είσαι κακός δάσκαλος...ή δασκαλάκος...η εχεις παιδαγωγική ανεπάρκεια;

Και κάτι που άφησα για το τέλος. Τα γραφειοκρατικά προβλήματα που έχει η ειδική αγωγή δεν έχουν καμία σχέση με τα προβλήματα της συμπεριφοράς των μαθητών στο σχολικό περιβάλλον. Αν έχει σκοπό το κράτος να τη διαλύσει ας λάβουμε τα μέτρα μας. Το αναφέρω γιατί κάτι έγραψες σε προηγούμενο σχόλιο. Προς το παρόν κινδυνεύουμε να μετατραπούν οι σχολικές αίθουσες σε reality και εμείς να παρακολουθούμε εξ αποστάσεως και χωρίς τηλεχειριστήριο.

[perastikos_kav]

Οι συνέπειες δεν είναι μόνο φυσικές, είναι και λογικές και κάλλιστα ένα παιδί πρέπει να μάθει να διαχειρίζεται και τις λογικές συνέπειες των πράξεων του.  Αν προβάλλεις τη λογική συνέπεια ως τιμωρία και το παιδί την αντιλαμβάνεται ως τιμωρία, φυσικά δεν θα πετύχεις. Θα πω 1-2 παραδείγματα που τα έχω χρησιμοποιήσει με επιτυχία, ενώ άλλα όχι. Μία ανεπιθύμητη συμπεριφορά είναι να σηκώνονται τα παιδιά από την καρέκλα τους και να κάνουν βόλτα στην τάξη όταν κάνουμε άσκηση στους υπολογιστές. Η τακτική μου ξεκινώντας από τις μικρές τάξεις, είναι όταν ο μαθητής σηκώνεται και βρίσκεται σε άλλον υπολογιστή για να μιλήσει με συμμαθητές του, να κλείνω τον υπολογιστή του, χωρίς να του πω τίποτα, ούτε παρατήρηση, ούτε τίποτα. Μετά από 2 λεπτά που γυρίζει στη θέση του σηκώνει χέρι και μου λέει "κύριε ο υπολογιστής χάλασε". Απαντάω ότι εγώ τον έκλεισα, γιατί κανένας υπολογιστής δεν είναι σωστό να δουλεύει άδικα, ζεσταίνεται ο χώρος και καίει τζάμπα ρεύμα και πως όταν βλέπω άδειους υπολογιστές πάντα τους κλείνω. Όποιος δεν θέλει να κλείνει ο υπολογιστής του, δεν θα σηκώνεται παρά μόνο αν έχει ζητήσει άδεια να πάει στην τουαλέτα ή τις βρύσες. Όλοι γνωρίζουν πως όποιος τελειώσει την άσκηση του σωστά, μετά θα του μείνουν 5 λεπτάκια να παίξει στον υπολογιστή. Κανένα παιδί αυτό δεν το αντιλαμβάνεται ως τιμωρία, γιατί δεν είναι, αλλά ως λογική συνέπεια του ότι παράτησε τον υπολογιστή. Άλλες μεθόδους χρησιμοποιώ στη δημιουργία και διαχείριση ομάδων. Προφανώς δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις και εστιάζουμε στις αλλαγές των τελευταίων ετών που έχουν δυσκολέψει τη διαχείριση μιας τάξης και της δημιουργίας κατάλληλου κλίματος για τη διδασκαλία.

Οι καινοφανείς θεωρίες λοιπόν που προωθούν και οι σύμβουλοι τι λένε; "αφήστε τα παιδιά να κάνουν βόλτες στην τάξη, δεν πειράζει. Ανεχτείτε τη φασαρία δεν χάλασε ο κόσμος, αφήστε τα παιδιά να εκτονωθούν. Δεν πειράζει και δεν μάθουν τίποτα, αρκεί να φεύγουν χαμογελαστά από την τάξη. Δεν είναι ανάγκη να κουραστούν, ας μην κάνουν τίποτα" Αν ερωτηθούμε μεταξύ μας θα διαπιστώσουμε ότι πολλοί συνάδελφοι τα έχουν ακούσει αυτά από διαφορετικούς συμβούλους, διαφορετικών ειδικοτήτων, άρα μόνο τυχαίο δεν είναι.  Μόνο που κάποια στιγμή αυτά τα παιδιά θα μεγαλώσουν και εξ' ανάγκης θα αναγκαστούν να αντιμετωπίσουν μια πολύ σκληρή πραγματικότητα που οι μισθοί είναι 500 ευρώ και πρέπει να δουλεύεις 10 ώρες την ημέρα για να τα πάρεις και η κατάθλιψη και η παραίτηση από τη ζωή θα πηγαίνει σύννεφο. Αυτά που αναφέρεις δεν βοηθούν καθόλου στη συζήτηση μας, ούτε στην επίλυση του προβλήματος, είναι μια κοινωνιολογική και πολιτική κριτική, αλλά είναι αυταπάτη να πιστέψουμε ότι μέσα στην τάξη μπορούμε να ξεφύγουμε από τα όρια που θέτει η εποχή μας, γι' αυτό και κυρίως μέσα στην τάξη μας απασχολεί το πως θα το διαχειριστούμε. Ο εκπαιδευτικός της τάξης διαχείριση του προβλήματος θα κάνει, δεν μπορεί να κάνει κοινωνική επανάσταση, τουλάχιστον όχι μέσα στην τάξη. Ως άνθρωπος μπορεί να κάνει και επανάσταση ή να αγωνιστεί γι' αυτή ως μέλος κάποιας κοινωνικής ή πολιτικής ομάδας, αλλά όχι μέσα στην τάξη. Δεν μπορεί ως εκπαιδευτικός να ξεφύγει από τα όρια που του θέτει η εποχή του. Και φυσικά το σύστημα αναπαράγουμε, αλλιώς δεν θα εργαζόμασταν. Αυτός είναι ο ρόλος όλων των κρατικών υπαλλήλων.  Η μόρφωση και η υγεία όμως έχουν και μια δική τους αυταξία. Η αξία της γνώσης των νόμων της φύσης, της μουσικής, της γνώσης γλωσσών που μιλούν άλλοι λαοί είναι διαφορετικό πράγμα από το γιατί για ποιον και πως θα χρησιμοποιήσω αυτές τις γνώσεις τελειώνοντας το σχολείο. Είναι άλλο πράγμα η κατάκτηση της γνώσης της πυρηνικής φυσικής πχ και άλλο το ότι κάποιος  από τους χιλιάδες που θα αποκτήσουν τη γνώση θα εργαστεί στην κατασκευή μιας βόμβας που θα εξαφανίσει μια ολόκληρη πόλη.