Παράλληλη στήριξη

[Έσπερος]

 

Γιατί οι συνάδελφοι κοιτάνε πως να "λουφάρουν" προφανώς, υιοθετώντας την παλιά κακή δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία. Και είναι θλιβερό γιατί το βλέπω σε συναδέλφους μου που μόλις βγήκαν από το πανεπιστήμιο και όλο και πιο συχνά τελευταία (μιλάω για το δημοτικό πάντα).

οκ κατάλαβα. ΑΥτή είναι η μία ερμηνεία που σκέφτηκα. Την έχω δει κι εγώ αυτη τη νοοτροπία, κι ένα στιλ ότι γενικώς δεν τους νοιάζει καθόλου η λειτουργία του σχολείου αλλά κυρίως το πώς δεν θα επιβαρυνθούν λεπτό παραπάνω από τις διδακτικές ώρες που αναλογούν, και δεν αναφέρομαι μόνο σε καθηγητές ειδικής.

Υπάρχει όμως και η άλλη οπτική. Πολλοί συνάδελφοι της γενικής, αντιμετωπίζουν αυτούς της ειδικής, κυρίως της παράλληλης, να μην σχολιάσω για ΕΒΠ, σαν μπειμπισίτερ έως παραδουλεύτρες και σίγουρα όχι σαν κανονικούς επιστήμονες που οι αρχικές τους σπουδές είναι ακριβώς σαν τις δικές μας. Οπότε οι μαθητές της παράλληλης είναι σαν να μην υπάρχουν για το υπόλοιπο σχολείο. Ή κάποιοι ενοχλούνται από την παρουσία της παράλληλης στην τάξη ούτως ή άλλως, πόσο μάλλον αν ο μαθητής λείπει. Ή δεν κατανοούν ότι ο στόχος έιναι η ένταξη των μαθητών αυτών σε βάθος χρόνου, οπότε η παράλληλη έχει έναν σοβαρότερο ρόλο από το να προσέχει απλώς ένα παιδί για να μην προβληματίζει τη γενική τάξη., Μ αυτήν την κατάσταση, είναι λογικό οι εκπαιδευτικοί να είναι σε διαρκή ετοιμότητα για τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους.

Το ενδεχόμενο να μην επιθυμούν να είναι στην τάξη όταν λείπει ο εκπαιδευτικός γενικής ή ο μαθητής τους δε σημαίνει απαραίτητα ότι επιδιώκουν να λουφάρουν.
Ίσως είναι κι ένα μέσο πίεσης να επικαιροποιηθεί το καθηκοντολόγιο με μεγαλύτερη σαφήνεια.
Η πρόσφατη εγκύκλιος λειτουργίας ΤΕ και παράλληλης ήταν ένα βήμα στη σωστή κατεύθυνση αλλά λειψό ενώ επίσης δεν αποτελεί ΦΕΚ.

Είναι ένα βήμα ως προς το ότι τελικός στόχος πρέπει να είναι η ένταξη των μαθητών στην ομάδα, κάτι όμως που δεν μπορεί να ισχύσει για όλες τις περιπτώσιες, ιδίως αυτές που οι γονείς επιλέγουν να μην τα στείλουν σε ειδικό σχολείο ή δεν υπάρχει ειδικό σχολείο στην περιοχή. Επειδή όμως όλοι γνωρίζουμε πώς λειτουργούν αυτά, το όλο σχέδιο φοβάμαι ότι θα μείνει κυρίως στο πώς θα εξοικονομήσουμε πόρους. Και για να πω την αμαρτία μου, εγώ δεν θα ήθελα να πρέπει να συνεργάζομαι για το μάθημά μου με κάποιον. Μου φτάνουν οι περιορισμοί της νομοθεσίας, του τρόπου εξέτασης, της συνεννόησης με τους φιλολόγους των άλλων τμημάτων, δεν μπορώ να έχω ουσιαστικά και συνδιδασκαλία μέσα στην τάξη με τον εκάστοτε εκπαιδευτικό ειδικής. Και εν τέλει, αν αντί για 20-25 παιδιά είχαμε 15-18, και στα δημοτικά ούτε καν πάνω από 15, δεν νομίζω ότι θα υπήρχαν τόσα παιδιά με δυσκολίες γιατί θα λειτουργούσαν καλύτερα σε ομάδες και θα έμεναν και λιγότεροι πίσω, οπότε η ειδικη αγωγή θα χρειαζόταν κυρίως για τις πάρα πολύ βαριές περιπτώσεις. Το όλο σύστημα είναι προβληματικό απ όπου κι αν το πιάσεις. Αν σε ένα τμήμα το 1/4 των παιιδών θεωρείται ότι δεν μπορεί να ακολουθήσει ακριβώς τη γενική τάξη, μήπως είνια καλύτερο να αναπροσδιορίσουμε την έννοια του γενικού πρώτα, πριν τους βγάλουμε όλους ειδικές περιπτώσεις;

[PDE ads]

[panos92]

Θα έπρεπε να διατυπωθούν ξεκάθαρα οι υποχρεώσεις της παράλληλης στήριξης. Γιατί αυτή τη στιγμή ο καθένας ερμηνεύει τις αρμοδιότητες της παράλληλης όπως τον συμφέρει.

Δυστυχώς επιβεβαιώνω και εγώ πως πολλές παράλληλες βαριούνται που ζουν και βολεύονται στο καθισιό. Έχω φέτος παράλληλη, 24 ετών, που κυριολεκτικά δεν κάνει τπτ.

Της είπα αν θέλει να κάνει μάθημα (όποιο μάθημα θέλει 1-2 ώρες την εβδομάδα), αρνήθηκε ευγενικά.

Ο μαθητής της έχει άτυπο αυτισμό, δεν χρειάζεται τόσο βοήθεια στην τάξη ωστόσο έχει ξεσπάσματα θυμού. Έχουν περάσει τόσοι μήνες από το Σεπτέμβρη και δεν έχει δεθεί καθόλου μαζί του γιατί δεν κάνει την οποιαδήποτε προσπάεθαι. Ο μαθητής όταν έχει πρόβλημα έρχεται και βρίσκει εμένα καθώς δεν την αισθάνεται κοντά του.

Δεν θέλω να κάνει κάτι πέρα από τη δουλειά της αλλά ούτε αυτό δεν κάνει.
Καλά ούτε λόγος να κρατήσει τμήμα αν απουσιάσω. Εδώ μια φορά με χρειάστηκε ο διευθυντής για μια δουλειά και της είπα να ξεκινήσουν μαθηματικά να λύσουν κάτι ασκήσεις και όταν ανέβηκα μετά από ένα τέταρτο, δεν είχαν κάνει τπτ, αυτή στο θρανίο της να κοιτάει το κινητό της.

Έχω κάνει 3 χρόνια παράλληλη στήριξη οπότε ξέρω πως είναι. Και ναι έχει πολλές φορές αχαριστία ή αυταρχικότητα από τη μεριά του δασκάλου γενικής. Ωστόσο, μην κοροιδευόμαστε, πολλές παράλληλες ξύνονται και τους βολεύει αυτό.

Υπάρχουν βέβαια και πολλές παράλληλες που βοηθάνε γενικά στην τάξη κτλ.
Κατά τη γνώμη μου φταίει και το νεαρό της ηλικίας. Πλέον έρχονται κορίτσια 23-24 ετών, χωρίς μεταπτυχιακό που δεν ξέρουν που παν τα 4. Και δεν έχουν και καμία διάθεση να μάθουν. Δεν έζησαν τις εποχές που περίμενες 5-6 χρόνια για να σε πάρουν μετά τη σχολή και νομίζουν ότι πέφτει εύκολα το χιλιάρικο!

[ioanol]

Εγώ έχω την εντύπωση ότι ο/η εκπαιδευτικός της παράλληλης ειναι πλέον ο / η δεύτερος/η εκπαιδευτικός της τάξης. Έχει το δικαίωμα να συμμετέχει σε όλη τη διαδικάσια (εκπαιδευτική παρέμβαση προκειμένου να ενταξει το μαθητή , εξέταση, παρέμβαση στο διάλλειμα ....) .Συμμετέχει και στους συλλόγους καθώς ειναι μέλος του συλλόγου διδασκόντων(άρα έχει τα δικαιώμτα και τις υποχρεώσεις των υπολοίπων). Αυτό το έχω δει να λειτουργεί και άψογα με εκπαιδευτικό παράλληλης που ήταν σούπερ και το τμήμα πήγαινε σούπερ και με εκπαιδευτικό όπως αυτό που περιγράφτηκε παραπάνω που κοιτάει μόνο τα δικαιώματα χωρις καμία υποχρέωση απέναντι στο σχολείο και η ίδια τάξη που περιέγραψα πριν να έχει πολλά προβλήματα.
Είναι δύσκολο να συνυπάρχουν δύο εκπαιδευτικοί σε μία τάξη, πρέπει να έχουν την ωριμότητα και την όρεξη και οι δύο να συνεργαστούν και να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα της τάξης. Έχω συνεργαστεί άψογα με εκπαιδευτικούς ειδικής αγωγής αλλά τις περισσότερες φορές έχω αντιμετωπίσει τη συμπεριφορά "δεν κάνω αυτό, δεν είναι στις υποχρεώσεις μου κλπ" να μην πω άλλα καλυτερα.
Και είναι απογοητευτικό να το βλέπεις αυτό σε νέους στην εκπαίδευση (είτε ειναι νέοι στην ηλικία είτε μεγαλύτεροι που τώρα μπαίνουν στα σχολεία)

[ioanol]

αχ αυτό με το κινητό...


Δεν πιστεύω οτι  ειναι το νεαρό της ηλικίας.

[PDE ads]

[panos92]

αχ αυτό με το κινητό...


Δεν πιστεύω οτι  ειναι το νεαρό της ηλικίας.

προσωπικά δεν με ενοχλεί να κοιτάξει το κινητό της. Κατανοώ ότι όταν κάθεσαι κάτω παρατηρητής, θα βαρεθείς.

Ωστόσο κυριολεκτικά δεν θέλει να κάνει τπτ, σε σημείο που απορώ "δεν βαριέται;". Γιατί πραγματικά πολλές φορές προσπάθησα να της προτείνω να συνεργαστούμε για συνδιδασκαλία. Και όταν λέω συνδιδασκαλία, δεν εννοώ, εγώ να λέω και εκείνη να εκτελεί. Εννοώ να κάνει εκείνη μάθημα όπως οτ θέλει και να βοηθάω πχ εγώ τα παιδιά.

Αλλά τίποτα. Εδώ και το παιδί που έχει ως παράλληλη δεν της μιλάει καθόλου. Σε πολλά διαλείμματα έχει έρθει να με βρει γιατί μάλωσε με άλλο παιδί και όταν το ρωτάω που είναι η κυρία τάδε, μου λέει δεν ξέρω ή μιλάει με τις άλλες κυρίες (τις άλλες παράλληλες).

Πιστεύω ότι είναι στον άνθρωπο. Αλλά παράλληλα πιστεύω ότι η έλλειψη ενός ξεκάθαρου καθηκοντολογιου τις κάνει να το εκμεταλλεύονται. Πέρυσι που είχα πάλι παράλληλη, είχαμε συνεργαστεί άψογα.
Και φέτος δεν έχω κάποια προστριβή μαζί της ούτε θα της κάνω παρατήρηση καθώς δεν είμαι το αφεντικό της. Αλλά σίγουρα με κουράζει και με απογοητεύει που είναι κυριολεκτικά άχρηστη.

[Έσπερος]

Στο νηπιαγωγειο του γιου μου η δασκάλα λειτουργούσε σαν ομάδα με την παράλληλη, την ΕΒΠ και την ένταξη. Οι κοπέλες ανάλογα με τις δυνατότητες των δικών τους παιδιών, βοηθούσαν σε εργασίες και τα υπόλοιπα, γενικα όλα τα παιδάκια θεωρούσαν ότι στην τάξη υπάρχουν 3-4 «κυρίες» που στο μυαλό τους ήταν όλες και δικές τους δασκάλες με την νηπιαγωγό του τμήματος κάπως σαν αρχηγό ας πούμε, που απλώς κάποιες κυριες βοηθούσαν πιο πολύ κάποιο παιδάκι. Το δικό μου παιδί μάλιστα που ήταν και ντροπαλό και λίγο στην κοσμάρα του, είχε δεθεί παρα πολύ μαζί τους και έκανε παρέα και με τους μαθητες τους και ευτυχώς που υπήρχαν οι κοπέλες και τον έβαζαν ν κάνουν κάτι μαζί γιατί αλλιώς θα καθόταν μόνος του σε μια γωνιά. Όταν κάποιο από τα παιδάκια της ειδικής έλειπε, που συχνά γινόταν αυτό γις λόγους υγείας, οι εκπαιδευτικοί συμμετειχαν στο μάθημα της τάξης ως ομάδα και διευκόλυναν παρα πολυ την κατάσταση. Αυτά έτσι για να μην πιανόμαστε από περιπτώσεις και βάζουμε ταμπέλες. Το θέμα είναι να υπάρχει θέληση και όχι νοοτροπία «αυτό δεν είναι στα καθηκοντά μου». Δεν μπορώ να φανταστώ όμως σε τμήμα μεγαλύτερων τάξεων να υπάρχει τετοια συνεργασία.

[neossos]

Δυστυχώς πιστεύω και εγώ πως δεν είναι απλά το νεαρό της ηλικίας. Είναι η λογική του έχω μόνο δικαιώματα, αλλά όχι υποχρεώσεις. Δεν μπορεί να βλέπεις δασκάλους 55+ χρονών να έρχονται άρρωστοι στη δουλειά για να μην φορτώσουν την τάξη στους υπόλοιπους και δασκάλες παράλληλης που μόλις αποφοίτησαν να εξαντλούν οι ίδιες κάθε πιθανή άδεια αλλά να μην δέχονται να κάνουν μάθημα στην τάξη του παιδιού που υποστηρίζουν όταν λείπει δικαιολογημένα ο δάσκαλος. Το να νιώθει αμήχανα μέσα στην τάξη ή να δυσκολεύεται στην υποστήριξη του μαθητή λόγω έλλειψης εμπειρίας να τα δεχτώ, αλλά το να προσπαθεί να βρει κάθε τρόπο για να λουφάρει, θέλοντας να αποφύγει να βγαίνει στα διαλείμματα, να συνοδεύει στις εκδρομές, να παρίσταται στην επίδοση των βαθμών ή στην τάξη όταν λείπει ο μαθητής δεν το δέχομαι (και δεν υπάρχει δικαιολογία ότι είναι ασαφές το καθηκοντολόγιο, εδώ βλέπουμε ότι ερμηνεύεται όπως συμφέρει τον καθένα). Και επειδή και εγώ έχω περάσει και από τις 2 θέσεις (παράλληλη και δάσκαλος τάξης) θα πω πως η δουλειά της παράλληλης στήριξης (ακόμα και 2 ή και 3 παιδιά να έχει) δεν αντιστοιχεί ούτε στο μισό της δουλειάς που απαιτείται να βγάλει ένας αντίστοιχος εκπαιδευτικός τάξης, οπότε αν κάνουν όλα αυτά σαν παράλληλες, τι θα κάνουν όταν θα κληθούν να αναλάβουν τάξη;

[ioanol]

Panos  92 είναι και που το παιδάκι δεν έχει θέματα συμπεριφοράς. Εάν είχες ένα παιδάκι υπερκινητικό, ή που έχει εκρήξεις θυμού δεν νομίζω να μην σου δημιουργούσε θέμα να κοιτάζει το κινητό και να γίνεται μπαχαλο η τάξη και αυτή να ειναι αδιάφορη. Γιατί καμιά φορά και τα υπολοιπα παιδιά παρασύρονται από όλα αυτό. Ένα παιδάκι που σηκώνεται όποτε θέλει μέσα στην τάξη και τρέχει και η δασκάλα του εξακολουθεί να ειναι αδιάφορη ξεσηκώνει την τάξη. Και στην τελική γιατί να βαριέται, δεν έχει κάτι να κάνει με το παιδί της; Και ναι, θα είχε την ευκαιρία αν ήθελε να κάνει μαθήματα, να μαθαίνει κιόλας, γιατί δεν έχει καμία σχέση η θεωρία με την πράξη. Επίσης παρατηρώντας έναν πιο έμπειρο μαθαίνεις πολλά. Αλλά από εκεί φαίνεται ότι οι νέοι συνάδελφοι με αυτήν τη συμπεριφορά πως θα είναι αργότερα.

Στο σχολείο των παιδιών μου έρχονται και φοιτητές. Θυμάμαι στο σχόλασμα οι φοιτητές έφταναν πρώτοι στην πόρτα και δεν περίμεναν να χτυπήσει το κουδούνι (για 5 λεπτά μιλάμε) ώστε να έρθει ένας δάσκαλος αλλά χτυπούσαν επιτακτικά το θυρωτηλέφωνο μία και δυο φορές ώστε ο διεθυντής να τους ανοίξει την πόρτα. Υπήρχε και ένας όμως που όταν πλησίασα το παιδί του αδελφού μου και του μίλησα λίγο πριν χτυπήσει το κουδούνι ήρθε αμέσως και το πήρε στην άκρη και τον ρώτησε με ποιον μιλάει. Ήταν και στην πόρτα μέχρι να αποχωρήσουν οι μαθητές! Οπότε επιμένω ότι ειναι και νοοτροπία και πόσο αγαπάς αυτό που κάνεις.

[panos92]

Panos  92 είναι και που το παιδάκι δεν έχει θέματα συμπεριφοράς. Εάν είχες ένα παιδάκι υπερκινητικό, ή που έχει εκρήξεις θυμού δεν νομίζω να μην σου δημιουργούσε θέμα να κοιτάζει το κινητό και να γίνεται μπαχαλο η τάξη και αυτή να ειναι αδιάφορη. Γιατί καμιά φορά και τα υπολοιπα παιδιά παρασύρονται από όλα αυτό. Ένα παιδάκι που σηκώνεται όποτε θέλει μέσα στην τάξη και τρέχει και η δασκάλα του εξακολουθεί να ειναι αδιάφορη ξεσηκώνει την τάξη. Και στην τελική γιατί να βαριέται, δεν έχει κάτι να κάνει με το παιδί της; Και ναι, θα είχε την ευκαιρία αν ήθελε να κάνει μαθήματα, να μαθαίνει κιόλας, γιατί δεν έχει καμία σχέση η θεωρία με την πράξη. Επίσης παρατηρώντας έναν πιο έμπειρο μαθαίνεις πολλά. Αλλά από εκεί φαίνεται ότι οι νέοι συνάδελφοι με αυτήν τη συμπεριφορά πως θα είναι αργότερα.

Στο σχολείο των παιδιών μου έρχονται και φοιτητές. Θυμάμαι στο σχόλασμα οι φοιτητές έφταναν πρώτοι στην πόρτα και δεν περίμεναν να χτυπήσει το κουδούνι (για 5 λεπτά μιλάμε) ώστε να έρθει ένας δάσκαλος αλλά χτυπούσαν επιτακτικά το θυρωτηλέφωνο μία και δυο φορές ώστε ο διεθυντής να τους ανοίξει την πόρτα. Υπήρχε και ένας όμως που όταν πλησίασα το παιδί του αδελφού μου και του μίλησα λίγο πριν χτυπήσει το κουδούνι ήρθε αμέσως και το πήρε στην άκρη και τον ρώτησε με ποιον μιλάει. Ήταν και στην πόρτα μέχρι να αποχωρήσουν οι μαθητές! Οπότε επιμένω ότι ειναι και νοοτροπία και πόσο αγαπάς αυτό που κάνεις.

Το παιδί της έχει άτυπο αυτισμό και έιχε πολλά ξεσπάσματα θυμού. Δεν με βοήθησε ποτέ μαζί του γιατί όποτε τον πλησίαζε την έδιωχνε. Και πως να μην τη διώχνει όταν δεν έκανε ΚΑΜΙΑ προσπάθεια να δεθεί μαζί του. Στις αρχές όταν θύμωνε άνοιγε την πόρτα και έφευγε από την τάξη. Και εκείνη ειλικρινά σου λέω, καθόταν στο θρανίο ατάραχη δεν έτρεχε πίσω του. Την υπόλοιπη τάξη την είχα υπό τον έλεγχό μου, δεν υπήρχαν θέματα.

Πέρασα κυριολεκτικά πάρα πολλά διαλείμματα να κατεβαίνω στο προαύλιο και να προσέχω το παιδί και αφιέρωσα πολύ χρόνο να δεθώ μαζί του ώστε να με ακούει και να με εμπιστεύεται . Εφάρμοσα και ένα σύστημα ανταμοιβών που έπιασε  αφού έμαθα πρώτα τα ενδιαφέροντά του. Τώρα μέσα στην τάξη είναι άψογος. Και στα διαλείμματα σπάνια κάνει φασαρίες.

Το ξέρω ότι φαίνεται απίστευτο (και εγώ αν δεν το ζούσα δεν θα το πίστευα) αλλά η ίδια ήταν αμέτοχη. Κυριολεκτικά έχει μια πολύ παθητική στάση. Δεν είναι κακή κοπέλα και μιλάμε γενικά και κάνουμε και παρέα. Απλά δεν το έχει με την εκπαίδευση. βασικά μου το έχει πει ότι δεν της αρέσει η εκπαίδευση και ήθελε να σπουδάσει κάτι άλλο αλλά δεν έπιασε τα μόρια.

Πολλοί μου λένε να της μιλήσω πιο ξεκάθαρα αλλά δεν νομίζω ότι δεν καταλαβαίνει. Απλά δεν ενδιαφέρεται. Παίρνει το χιλιαρικάκι και γεια σας. Εγώ είμαι πολύ υπέρ του θεσμού της παράλληλης και έχω κάνει και εγώ 3 χρόνια. ΑΛΛΑ πραγματικά πάντα βοηθούσα με ό,τι ήθελε ο δάσκαλος/α και δεν το έβλεπα υποτιμητικά. Ίσα ίσα που συχνά προσφερόμουν μόνος μου να οβηθήσω αν είχα παιδί που δεν έχει μεγάλο θέμα.

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι πρέπει να ξεκαθαριστούν οι ρόλοι και οι αρμοδιότητες. Το "συνεργάζονται' οι δύο εκπαιδευτικοί είναι πολύ αόριστο. Καλώς ή κακώς, για να υπάρξει συνεργασία πρέπει να έχουν και οι δυο πλευρές όρεξη.

[Thndsk35]

Αυτό δεν συμβαίνει μόνο με τις παράλληλες αλλά και με τους ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς, σχολικούς νοσηλευτές, τα τμήματα ένταξης και τα ΖΕΠ. Είναι δυνατόν η δασκάλα της ένταξης να παίρνει ένα παιδί μόνο κάθε διδακτική ώρα; Υπάρχει όπως είπατε ασάφεια νόμου όσον αφορά τα καθήκοντά τους και το εκμεταλλεύονται. Έχει δημιουργηθεί προσωπικό δύο ταχυτήτων στα σχολεία. Αυτοί που δουλεύουν και αυτοί που δεν κάνουν τίποτα κοροϊδεύουν.

[giannisn1991]

κανονικα χρειαζεται προσληψη ΔΕ01 για οσα παιδια εχουν μαθησιακες δυσκολιες και το αναφερει η γνωματευση


Ειδικό Βοηθητικό Προσωπικό (ΕΒΠ) ΔΕ01

Το Ειδικό Βοηθητικό Προσωπικό (ΕΒΠ) κλάδου (ΔΕ01) υποστηρίζει μαθητές με αναπηρία ή/και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, που φοιτούν στα σχολεία γενικής εκπαίδευσης, όπως προβλέπεται στην παρ. 2, του άρθρου 6, του ν. 3699/2008 (Α ́ 199), και για τους οποίους έχει εκδοθεί απόφαση έγκρισης υποστήριξης κατόπιν σχετικής γνωμάτευσης, με στόχο την άρση των εμποδίων και την ισότιμη συμμετοχή τους στην εκπαίδευση. Η άσκηση των καθηκόντων του δύναται να επεκτείνεται και σε μαθητές, για τους οποίους έχει εκδοθεί απόφαση έγκρισης υποστήριξης των ίδιων ή των συστεγαζόμενων σχολικών μονάδων, εφόσον καλύπτονται οι ανάγκες των μαθητών των σχολείων στα οποία υπηρετούν. Η επέκταση της άσκησης των καθηκόντων γίνεται με απόφαση του Περιφερειακού Διευθυντή Εκπαίδευσης ύστερα από πρόταση του Π.Υ.Σ.Ε.Ε.Π.

Υποδέχεται τους υποστηριζόμενους μαθητές κατά τον οριζόμενο χρόνο υποδοχής του σχολικού προγράμματος, σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις, και φροντίζει για την ασφαλή αποχώρηση των μαθητών.
Υποστηρίζει τους μαθητές σε θέματα καθημερινής διαβίωσης, αυτοεξυπηρέτησης, προσωπικής υγιεινής και φροντίδας, αγωγής τουαλέτας, σίτισης, ένδυσης, κινητικότητας και σε άλλα θέματα ανάλογα με τις ιδιαίτερες ανάγκες των μαθητών.

Υποστηρίζει τους μαθητές καθ’ όλη τη διάρκεια της εκπαιδευτικής διαδικασίας, τόσο κατά τη διάρκεια των μαθημάτων όσο και κατά τη διάρκεια των διαλειμμάτων, καθώς επίσης και σε όλες τις δραστηριότητες της σχολικής ζωής, όπως περιπάτους, διδακτικές επισκέψεις, εκδρομές και σε κάθε είδους εκδήλωση που οργανώνει το σχολείο. Σε καμία περίπτωση το ΕΒΠ δεν υποκαθιστά τον εκπαιδευτικό της τάξης, ο οποίος έχει την ευθύνη εκπαίδευσης του μαθητή.

Συνεργάζεται με τους εκπαιδευτικούς των τάξεων, έχει ενεργό ρόλο στην εκπαιδευτική διαδικασία σύμφωνα με τις οδηγίες των εκπαιδευτικών και ενθαρρύνει τη συμμετοχή των μαθητών στις διάφορες δραστηριότητες μέσα και έξω από την τάξη, ακολουθώντας το ημερήσιο πρόγραμμα του σχολείου.
Συμμετέχει στη διερεύνηση των αναγκών και στη διαμόρφωση του εξατομικευμένου προγράμματος εκπαίδευσης των μαθητών, υποβάλλοντας ανάλογες προτάσεις στους εκπαιδευτικούς στο πεδίο των αρμοδιοτήτων του.
Εισηγείται συγκεκριμένο πρόγραμμα, σύμφωνα με τις ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες των μαθητών, το οποίο καταρτίζεται από το διευθυντή του σχολείου, μετά από συνεργασία και με τους εκπαιδευτικούς των τμημάτων των μαθητών.

Συνεργάζεται με τους γονείς των μαθητών που υποστηρίζει, ενημερώνεται για τις ιδιαίτερες ανάγκες αυτών και ενημερώνει για θέματα της αρμοδιότητάς του, σε συνεργασία με το Διευθυντή του σχολείου.
Σε περίπτωση βραχύχρονης απουσίας των μαθητών που υποστηρίζει, από οποιαδήποτε δραστηριότητα του σχολικού προγράμματος, αναλαμβάνει εργασίες που τα όργανα διοίκησης του σχολείου δύνανται να αναθέσουν, είτε εντός του σχολικού χώρου είτε εκτός αυτού σε προγραμματισμένη δραστηριότητα του σχολείου. Σε περίπτωση μακροχρόνιας απουσίας των υποστηριζόμενων μαθητών, με απόφαση του Περιφερειακού Διευθυντή Εκπαίδευσης ύστερα από πρόταση του Π.Υ.Σ.Ε.Ε.Π., τοποθετείται για την άσκηση καθηκόντων σε άλλη σχολική μονάδα για την υποστήριξη μαθητή/ών με αναπηρία ή/και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, για τον/τους οποίο/ους έχει εκδοθεί απόφαση έγκρισης υποστήριξης.

Συμμετέχει ισότιμα στο Σύλλογο Διδασκόντων της σχολικής μονάδας που υπηρετεί και λαμβάνει μέρος στις δραστηριότητες και στις αποφάσεις.

Δεν απαλλάσσεται από γενικά ή ειδικά καθήκοντα και από την ανάληψη εργασιών που τα όργανα διοίκησης του σχολείου μπορεί να του αναθέσουν στο πλαίσιο της ίσης μεταχείρισης με τα υπόλοιπα μέλη του Συλλόγου Διδασκόντων.

Κατά την ώρα των διαλειμμάτων φροντίζει για την κάλυψη των αναγκών των μαθητών και συνεργάζεται με τους εφημερεύοντες.

[Έσπερος]

Αυτό δεν συμβαίνει μόνο με τις παράλληλες αλλά και με τους ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς, σχολικούς νοσηλευτές, τα τμήματα ένταξης και τα ΖΕΠ. Είναι δυνατόν η δασκάλα της ένταξης να παίρνει ένα παιδί μόνο κάθε διδακτική ώρα; Υπάρχει όπως είπατε ασάφεια νόμου όσον αφορά τα καθήκοντά τους και το εκμεταλλεύονται. Έχει δημιουργηθεί προσωπικό δύο ταχυτήτων στα σχολεία. Αυτοί που δουλεύουν και αυτοί που δεν κάνουν τίποτα κοροϊδεύουν.

Εκπαιδευτικοί πολλών ταχυτήτων υπήρχαν και λόγω διαφορετικού φόρτου εργασίας μεταξύ ειδικοτήτων. Το θλιβερό είναι να χρειαχεται η επίκληση στο καθηκοντολογιο, είτε επειδή ο εργαζόμενος κοιτάει να κάνει όσο το δυνατόν λιγότερα, είτε επειδή τον αντιμετωπίζουν σαν παραδουλευτρα του σχολειου και πρέπει να υπερασπίζεται τον εαυτό του.

[neossos]

Μόλις δύο εβδομάδες μετά τη συνάντηση των ομοσπονδιών με τη Ζ. Μακρή (στην οποία δεν είχε τίποτα να τους πει), ακολουθεί νέα συνάντηση κατόπιν πρόσκλησης της υφυπουργού αυτή τη φορά, για να συζητήσουν για το νέο νομοσχέδιο για την ειδική αγωγή που όπως φαίνεται δεν μπορεί να περιμένει τις ευρωεκλογές.

Μάλλον θυμήθηκαν ότι η εγκύκλιος της παράλληλης στήριξης πρέπει να βγει πριν κλείσουν τα σχολεία και άρα ο νέος νόμος πρέπει να έχει ψηφιστεί πριν τις 9 Ιουνίου, αν θέλουν ο πέλεκυς να πέσει από τον προσεχή Σεπτέμβριο. Αλήθεια υπάρχει κάποιο πλαίσιο προτάσεων για το θεσμό από τις ομοσπονδίες μας εκτός από τη μη παραβίαση του ωραρίου;

[neossos]

Να και μια παράταξη που αξιώθηκε να βγάλει μια ανακοίνωση για τη συνάντηση στο Υπουργείο (και ο ορισμός της ξεφτίλας να μαθαίνουμε πρώτα από το esos τι ειπώθηκε και όχι από τους εκπροσώπους μας).

Εντύπωση προκαλεί το κομμάτι που λέει πως σοβαρό πρόβλημα ορισμένα ΚΕΔΑΣΥ να δίνουν πληθώρα εγκρίσεων για παράλληλη στήριξη ενώ άλλα να είναι πιο αυστηρά για αυτό και ο στόχος τους είναι να δημιουργηθούν ενιαίοι κανόνες και πρωτόκολλα που θα ακολουθούνται σε όλα τα ΚΕΔΑΣΥ.

Δηλαδή οι διάνοιες του υπουργείου θεωρούν πως κάποια ΚΕΔΑΣΥ δίνουν πληθώρα εγκρίσεων σε σχέση με κάποια άλλα επειδή έχουν διαφορετικά κριτήρια; Την εκρηκτική αύξηση των γνωματεύσεων σε επίπεδο επικράτειας δεν την βλέπουν; Είναι δυνατόν να άλλαξαν πρόσφατα τα κριτήρια και να έγιναν πιο ελαστικά σε κάποια συγκεκριμένα ΚΕΔΑΣΥ; Έκατσαν να δουν ποιες περιοχές δίνουν τις κατ' αυτούς υπέρογκες γνωματεύσεις; Αν μου λέγατε π.χ. ότι μόνο το Ρέθυμνο δίνει υπέρογκο αριθμό ενώ τα διπλανά Χανιά δεν δίνουν θα έλεγα ότι ίσως να ισχύει, αλλά το να βλέπεις όλη την Κρήτη να δίνει μεγάλο αριθμό γνωματεύσεων αναλογικά με τον μαθητικό της πληθυσμό τι σημαίνει; Ότι έχουν συνεννοηθεί τα ΚΕΔΑΣΥ μεταξύ τους ώστε να έχουν διαφορετικά κριτήρια σε σχέση με τα ΚΕΔΑΣΥ της Θεσσαλονίκης;

Πραγματικά είναι τόσο άσχετοι αυτοί που βρίσκονται σε θέσεις που αναλαμβάνουν τη χάραξη εκπαιδευτικής πολιτικής ή απλώς μας κοροϊδεύουν μες στα μούτρα μας;