Στο δρόμο της

[apri]

Πολλοί μαθητές δεν θέλουν τα μαθηματικά, άλλοι δεν θέλουν την Χημεία, άλλοι τα αρχαία, όλοι οι μαθητές όμως τα παρακολουθούν υποχρεωτικά και εξετάζονται κανονικότατα και αξιολογούνται. Το ίδιο ακριβώς πρέπει να γίνει και με τα θρησκευτικά. Η χώρα είναι Χριστιανική Ορθόδοξη και όπως πολύ σωστά έκρινε το ΣτΕ θα πρέπει να διδάσκονται στο αυτό πνεύμα ακυρώνοντας στην ουσία τους "φακέλους" του Φίλη που δημιουργούσαν μια σύγχυση καθώς παρουσίαζε τις θρησκείες κατα τρόπο συγκρητιστικό.

Στα υπόλοιπα μαθήματα, ειδικά των ανθρωπιστικών επιστημών, δεν προβάλλεται όμως πάντα μια οπτική ως η μόνη απόλυτη αλήθεια, αλλά ως η επικρατούσα μεταξύ διαφόρων.
Άρα, αν θέλεις το μάθημα να είναι υποχρεωτικό, όπως τα άλλα, θα πρέπει να σε ενημερώνει ότι υπάρχουν και άλλες προσεγγίσεις του θείου στον κόσμο, που δεν συμπίπτουν με την επικρατούσα στη χώρα σου.
Διαφορετικά, τίθεται θέμα προσηλυτισμού που απαγορεύεται από το σύνταγμα και τις διεθνείς συνθήκες για τα δικαιώματα του ανθρώπου. Γι' αυτό και δίνεται το δικαίωμα της απαλλαγής.

Όσο για το επιχείρημα οτι έρχονται μουσουλμάνοι στην χώρα, 1ον ξέρουν πολύ καλά που ήρθαν (δεν είναι μουσουλμανική χώρα η Ελλάδα) και καλό είναι να μάθουν τα στοιχειώδη πιστεύω της χώρας που επέλεξαν να ζήσουν το υπόλοιπο της ζωής τους και 2ον υπάρχει στην

[PDE ads]

[ΚΠ]

Η πρόταση του μητροπολίτη Ναυπάκτου Ιεροθεου νομίζω ότι είναι είναι η καλύτερη. σε κάθε μάθημα θρησκευτικών κάθε τάξης να εντάσσονται στο τέλος ορισμένα κεφάλαια θρησκειολογίας ώστε οι μαθητές να έχουν μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα. Έτσι θα μπορέσει να παραμείνει και υποχρεωτικό... Και μια εικόνα τι επικρατεί στην Ευρώπη  http://ikivotos.gr/post/2441/h-thrhskeytikh-ekpaideysh-sthn-eyrwph

[ΡΕΑ.Τ]

Στα υπόλοιπα μαθήματα, ειδικά των ανθρωπιστικών επιστημών, δεν προβάλλεται όμως πάντα μια οπτική ως η μόνη απόλυτη αλήθεια, αλλά ως η επικρατούσα μεταξύ διαφόρων.
Άρα, αν θέλεις το μάθημα να είναι υποχρεωτικό, όπως τα άλλα, θα πρέπει να σε ενημερώνει ότι υπάρχουν και άλλες προσεγγίσεις του θείου στον κόσμο, που δεν συμπίπτουν με την επικρατούσα στη χώρα σου.
Διαφορετικά, τίθεται θέμα προσηλυτισμού που απαγορεύεται από το σύνταγμα και τις διεθνείς συνθήκες για τα δικαιώματα του ανθρώπου. Γι' αυτό και δίνεται το δικαίωμα της απαλλαγής.




Το επιχείρημα "αν δεν τους αρέσει, να πάνε αλλού" μπορεί να πιάσει σε τουρίστες, όχι όμως σε μετανάστες ή πρόσφυγες που φεύγουν από τη χώρα τους για λόγους επιβίωσης, οικονομικής ή και βιολογικής, και δεν έχουν πάντα περιθώρια επιλογής για το πού θα καταλήξουν.

Άρα, το θέμα είναι, εφόσον είναι στη χώρα και η χώρα είναι ευρωπαϊκή και χριστιανική, αν θα επιλέξεις να κάνεις πως δεν τους βλέπεις, ευνοώντας την πλήρη γκετοποίησή τους με ό,τι μπορεί να επιφέρει αυτό, ή αν θα μπεις στη διαδικασία να διατηρήσεις μια στοιχειώδη γέφυρα επικοινωνίας διατηρώντας την ταυτότητά σου.
Αυτό στην πράξη προϋποθέτει ενημέρωση αυτών για την κυρίαρχη θρησκεία και κουλτούρα, και ενημέρωση των ντόπιων για τη θρησκεία και κουλτούρα των εισερχομένων. Εάν αυτό δεν το πράξει το σχολείο υπεύθυνα και εμπεριστατωμένα, τότε υπάρχει μεγαλύτερος κίνδυνος σύγχυσης για τους πάντες, αφού θα βλέπουν και θα ακούνε διάφορα που δεν θα καταλαβαίνουν.
Η θρησκειολογία σε μια τάξη μόνο του Λυκείου δεν είναι αρκετή. Εδώ οι μαθητές κάνουν Ιστορία επί χρόνια και όταν τελειώνουν, δεν θυμούνται τα βασικά. Χρειάζονται τουλάχιστον τρία χρόνια, κατά τη γνώμη μου, μπας και αποκομίσουν κάτι.



Δεν ξέρω τι είναι οι θεολόγοι του ΚΑΙΡΟΥ. Και σίγουρα, καμία θρησκεία δεν είναι ίδια με την άλλη.
Από την άλλη, η ιδέα της αξιολογικής προσέγγισης των θρησκειών και των πολιτισμών είναι πολύ επικίνδυνη, γιατί ευνοεί τον ρατσισμό και τη μισαλλοδοξία. Άλλωστε, μεταξύ μας, ουδείς εστί αναμάρτητος όποιο πρότυπο κι αν έχει.



Δεν έχω δει τα συγκεκριμένα βιβλία. Ξέρω μόνο ότι είχαν την έγκριση της Εκκλησίας.

Γενικά μιλώντας ωστόσο, το τι θα προβάλεις ως πρότυπο εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το τι θα παρουσιάσεις ως κυρίαρχο. Από εκεί και πέρα, δεν μπορείς να κάνεις κάτι παραπάνω για να το επιβάλεις, γιατί θα παραβιάσεις την ελευθερία του ατόμου και το πιθανότερο είναι να οδηγήσεις τελικά στο αντίθετο από το επιδιωκόμενο, δηλ. στην απόρριψη.

 

Apri, κατά τη γνώμη, μου πρωτίστως το θέμα δεν είναι πώς θα νιώσουν άνετα οι μετανάστες στην Ελλάδα σε σχέση με τη θρησκεία που πρεσβεύουν, (γιατί αντιμετωπίζουν σοβαρότερα προβλήματα), αλλά πώς το μάθημα των θρησκευτικών θα απεμπλακεί από την "κηδεμονία" της εκκλησίας και το δογματικό του χαρακτήρα. Μόνο με αυτό τον τρόπο θα εξελιχθεί σε μάθημα θρησκειολογίας με φιλοσοφικές προεκτάσεις, ώστε  να γίνει ελκυστικό για τους μαθητές.

[apri]

Η πρόταση του μητροπολίτη Ναυπάκτου Ιεροθεου νομίζω ότι είναι είναι η καλλίτερη. σε κάθε μάθημα θρησκευτικών κάθε τάξης να εντάσσονται στο τέλος ορισμένα κεφάλαια θρησκειολογιας ώστε οι μαθητές να έχουν μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα. Έτσι θα μπορέσει να παραμείνει και υποχρεωτικό...

Είναι κι αυτή μια ιδέα, που θα μπορούσε να εξετάσει το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, αν το άφηναν ως καθ' ύλην αρμόδιο να καθορίσει τον τρόπο διδασκαλίας του μαθήματος βάσει της παιδαγωγικής επιστήμης και των αποτελεσμάτων της διδακτικής πράξης. Αλλά εδώ τα πράγματα κυλάνε ανορθόδοξα.

Apri, κατά τη γνώμη, μου πρωτίστως το θέμα δεν είναι πώς θα νιώσουν άνετα οι μετανάστες στην Ελλάδα σε σχέση με τη θρησκεία που πρεσβεύουν, (γιατί αντιμετωπίζουν σοβαρότερα προβλήματα), αλλά πώς το μάθημα των θρησκευτικών θα απεμπλακεί από την "κηδεμονία" της εκκλησίας και το δογματικό του χαρακτήρα.

Για εμένα το θέμα δεν είναι το να νιώσει "άνετα" κάποιος στο σχολείο, ό,τι και να είναι. Μπορεί να μάθει μια αλήθεια που αντιβαίνει τις προκαταλήψεις και το συμφέρον του και να νιώσει εξαιρετικά άβολα. Αυτό δεν είναι κακό, αλλά καλό.

Κατά τη γνώμη μου, δεν πρέπει το σχολείο, που είναι βασικός θεσμός κοινωνικοποίησης, να βάζει διαχωριστικές γραμμές στους μαθητές και να υψώνει "τείχη" ανάλογα με τις πεποιθήσεις τους.
Θα πρέπει να καλλιεργεί μια στοιχειώδη επικοινωνία μεταξύ αλλόθρησκων, αλλόδοξων, άθεων, ιδεολογικά ή ακόμη και επιστημονικά αντίθετων, και όχι να επιδιώκει την υποχρεωτική συμφωνία και συμμόρφωση σε κάτι ενάντια στις προσωπικές τους επιλογές. Αυτό θα στηρίξει τη δημοκρατία και την κοινωνική συνοχή.

[PDE ads]

[sapore]

Συγνώμη, αλλά θα υπάρχει χώρα του δυτικού κόσμου στην οποία τα Θρησκευτικά είναι υποχρεωτικό μάθημα, όπως πχ τα Μαθηματικά?! Μπορεί και να υπάρχει-δεν ξέρω. Στη βόρεια Αμερική πάντως που έχω ζήσει πολλά χρόνια δεν ήταν?! Υπάρχει κάποια δυτική Ευρωπαική που να είναι υποχρεωτικό?!

Στα υπόλοιπα μαθήματα, ειδικά των ανθρωπιστικών επιστημών, δεν προβάλλεται όμως πάντα μια οπτική ως η μόνη απόλυτη αλήθεια, αλλά ως η επικρατούσα μεταξύ διαφόρων.
Άρα, αν θέλεις το μάθημα να είναι υποχρεωτικό, όπως τα άλλα, θα πρέπει να σε ενημερώνει ότι υπάρχουν και άλλες προσεγγίσεις του θείου στον κόσμο, που δεν συμπίπτουν με την επικρατούσα στη χώρα σου.
Διαφορετικά, τίθεται θέμα προσηλυτισμού που απαγορεύεται από το σύνταγμα και τις διεθνείς συνθήκες για τα δικαιώματα του ανθρώπου. Γι' αυτό και δίνεται το δικαίωμα της απαλλαγής.



Δεν έχω δει τα συγκεκριμένα βιβλία. Ξέρω μόνο ότι είχαν την έγκριση της Εκκλησίας.

Γενικά μιλώντας ωστόσο, το τι θα προβάλεις ως πρότυπο εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το τι θα παρουσιάσεις ως κυρίαρχο. Από εκεί και πέρα, δεν μπορείς να κάνεις κάτι παραπάνω για να το επιβάλεις, γιατί θα παραβιάσεις την ελευθερία του ατόμου και το πιθανότερο είναι να οδηγήσεις τελικά στο αντίθετο από το επιδιωκόμενο, δηλ. στην απόρριψη.

Να τι ισχύει στην Ε.Ε.:
Το μάθημα των Θρησκευτικών στην Ευρωπαϊκή Ένωση


Εκτός εάν ψάχνουμε για το τι ισχύει και σε άλλες χώρες εκτός Ε.Ε. ! ! !

Είναι η Ευρώπη «θρησκευτικά ουδέτερη»;
Τι ισχύει στις υπόλοιπες χώρες για τις σχέσεις Κράτους - Εκκλησίας

[apri]

ΔΕΝ ήγγικεν η ώρα και για την "ανεξεπιστήμη" ούτε για το 1% μας, πέρα από υπεραπλουστεύσεις της "Ισχύει ό,τι πιστεύω εγώ"  και για την Επιστήμη:

Tι εννοείς; Στην επιστήμη υπάρχουν πάντα κυρίαρχες απόψεις, υπάρχουν και αιρετικές που καμιά φορά επιβεβαιώνονται σε βάθος χρόνου και επικρατούν.
Γι' αυτό γίνονται και τα επιστημονικά συνέδρια. Αν δεν είχε έλθει η ώρα, θα υπήρχε η Ιερά Εξέταση που θα έκρινε τη συμβαδίζει με τη δική τους αλήθεια και τι όχι.

Είναι η Ευρώπη «θρησκευτικά ουδέτερη»;

Η θρησκεία από τη στιγμή που καθορίζει κοινό τρόπο σκέψης (το "ομότροπον" που έλεγε ο Ηρόδοτος) είναι στοιχείο εθνικής και πολιτιστικής ταυτότητας. Άρα, δεν μπορεί να υπάρξει στην πράξη θρησκευτικά ουδέτερη κοινωνία ούτε θρησκευτικά ουδέτερο κράτος, αφού εκφράζει μια νοοτροπία επηρεασμένη από την τρέχουσα επικρατούσα θρησκεία.
Το σημαντικό είναι να μην ελέγχεται το κράτος από τους εκάστοτε εκπροσώπους της κυρίαρχης θρησκείας και να μη θεωρείται η θρησκεία ως το μοναδικό στοιχείο εθνικής ταυτότητας, άνευ του οποίου κάποιος παύει να έχει εθνική ταυτότητα. Μπορεί αυτό να ίσχυε σε σημαντικό, αλλά και πάλι όχι απόλυτο, βαθμό τον καιρό των μεγάλων πολυεθνικών αυτοκρατοριών, όπως ήταν η Γερμανική (του Καρλομάγνου), η

[sapore]

Tι εννοείς; Στην επιστήμη υπάρχουν πάντα κυρίαρχες απόψεις, υπάρχουν και αιρετικές που καμιά φορά επιβεβαιώνονται σε βάθος χρόνου και επικρατούν.
Γι' αυτό γίνονται και τα επιστημονικά συνέδρια. Αν δεν είχε έλθει η ώρα, θα υπήρχε η Ιερά Εξέταση που θα έκρινε τη συμβαδίζει με τη δική τους αλήθεια και τι όχι.

Όσο κι ΑΝ τρόμαζε στο Μεσαίωνα η "αποστασιοποίηση" από την (επι)κρατούσα θρησκεία στην Δυτική Ευρώπη {Και τρομάζει ακόμα και σήμερα σε άλλες περιοχές του πλανήτη}, πρέπει να αναγνωρίζουμε τη λειτουργία και τη δομή των θρησκειών ως:
α) Λειτουργικά εξισορροπούντες "θεσμούς" (όχι κατ'ανάγκη γραπτά διατυπωμένους, άλλά και άρρητα, κυρίως, εμπνέουσες κοινή νοοτροπία) για την "ισορροπία" της κοινωνίας και κατ'επέκταση τη συνοχή της όταν η πλειοψηφία των ανθρώπων της "διακατέχονται" από αυτήν (ΤΗ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΟΠΟΙΑ).
β) Δομικά αποτελούμενη από στοιχεία με συνάφεια που "βγάζουν λογική" (πχ Παράδεισος) ΑΝ τα δεχτείς. Όταν η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων μιας κοινωνίας (πρόσεξε δε γράφω "κράτος": Αυτό είναι σύγχρονη έννοια, στη βάση της οποίας γράφεις "παρασυρμένος" (άσχετα αν ήταν ή θα είναι πάντα έτσι..... ) τα δέχεται, αυτό είναι αποτρεπτικό οποιασδήποτε άλλης "αιρετικής" , όπως γράφεις, τοποθέτησης.

Με παρόμοιο τρόπο και στην αποκαλούμενη στον 18ο-21ο αιώνα "Επιστήμης" υπάρχουν (παρόμοια με τα παραπάνω) λειτουργικά και δομικά χαρακτηριστικά, που καθένα "συγκεκριμένης" αιτιοκρατικής τοποθέτησης:
ΔΕΝ αρνούνται την ύπαρξη αιτιότητας, αλλά την θεωρούν ότι "ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΠΡΟΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ" αιτιότητα p==>q κάθε φορά. Απλά διαφέρουν οι αιρετικές, όπως λες.

Με τον τρόπο που η "θρησκεία" δέχεται ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ (έστω διαφορετικά), έτσι και η "επιστήμη" του 18ου-21ου αιώνα δέχεται ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ (έστω διαφορετικά) ΠΡΟΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ
και εξυπηρετεί τα παραπάνω α) και β) ΜΗ ΔΥΝΑΜΕΝΑ ΑΜΦΙΣ

[ΡΕΑ.Τ]

@Apri
"Κατά τη γνώμη μου, δεν πρέπει το σχολείο, που είναι βασικός θεσμός κοινωνικοποίησης, να βάζει διαχωριστικές γραμμές στους μαθητές και να υψώνει "τείχη" ανάλογα με τις πεποιθήσεις τους.
Θα πρέπει να καλλιεργεί μια στοιχειώδη επικοινωνία μεταξύ αλλόθρησκων, αλλόδοξων, άθεων, ιδεολογικά ή ακόμη και επιστημονικά αντίθετων, και όχι να επιδιώκει την υποχρεωτική συμφωνία και συμμόρφωση σε κάτι ενάντια στις προσωπικές τους επιλογές. Αυτό θα στηρίξει τη δημοκρατία και την κοινωνική συνοχή."

Ακριβώς αυτό είναι το ζητούμενο. Για να επιτευχθεί, είναι επιτακτική ανάγκη να αποκτήσει αυτονομία το μάθημα των θρησκευτικών. Όσο εξαρτάται από τις απόψεις της εκκλησίας και των σκληροπυρηνικών θεολόγων, δεν υπάρχει περίπτωση να "εξελιχθεί". Απλώς σταδιακά θα συρρικνωθεί μέχρι να εξαφανιστεί.

[apri]

Υ.Γ.>: ΑΝ τρομάζει το 70% η διδασκαλία "ανεξιθρησκείας" στη χώρα μας, φαντάσου πόσο τρομάζει η διδασκαλία "ανεξεπιστήμης" παγκοσμίως ακόμα και σήμερα.

Δεν είμαι σίγουρη ότι έχω παρακολουθήσει και πολύ τον ειρμό σου, αλλά θα σου πω τα εξής, επειδή αναφέρεσαι στη σχέση επιστήμης και θρησκείας :

Η επιστήμη των τελευταίων αιώνων ασχολείται περισσότερο με αυτά που ο Αριστοτέλης ονομάζει ειδικό αίτιο (=τι είναι αυτό που φτιάχτηκε), "υλικό αίτιο" (=από τι φτιάχτηκε), και "τελικό αίτιο" (=για ποιον σκοπό φτιάχτηκε), αφήνοντας στην άκρη το ποιητικό αίτιο (=ποιος είναι υπεύθυνος για τη δημιουργία) να το απαντήσουν οι θρησκείες.
Κατά τη γνώμη μου, υπάρχουν κάποια θέματα στην επιστήμη που θα μπορούσαν να σε βάλουν σε σκέψεις για την ύπαρξη ενός προνοητικού ποιητικού αιτίου, όπως οι συμπτώσεις με νόημα με τις οποίες είχε ασχοληθεί κάποτε ο Jung με τον Pauli ή η κρυπτικότητα της φύσης σε κάποια πρωταρχικά επίπεδα λειτουργίας της (βλ. π.χ την αρχή αβεβαιότητας στον μικρόκοσμο) ενδεχομένως ως ένας μηχανισμός προστασίας της. Παρ' όλα αυτά, η αδυναμία βέβαιης απάντησης απομακρύνει τέτοια ερωτήματα από την έρευνα της επιστήμης τουλάχιστον από την εποχή του διαφωτισμού και μετά.

Εμένα πάντως αυτό που περισσότερο με τρομάζει δεν είναι η όποια επίδραση της θρησκείας στην επιστήμη, που νομίζω ότι είναι αμελητέα τον 21ο αιώνα, αλλά η διαχρονική έλξη της επιστήμης προς τον δογματισμό, την ίδια μάλιστα στιγμή που καταγγέλλει τον δογματισμό της θρησκείας. Με ενοχλεί γενικά το να υπάρχουν κάποιοι, όποια ταμπέλα κι αν φοράνε (θρήσκοι, άθεοι, επιστήμονες, πολιτικοί κλπ) που να λένε να κλείσεις τα μάτια και να εμπιστευτείς μόνο τη δική τους αλήθεια, γιατί δεν υπάρχει άλλη.

[Landau]

Δεν είμαι σίγουρη ότι έχω παρακολουθήσει και πολύ τον ειρμό σου, αλλά θα σου πω τα εξής, επειδή αναφέρεσαι στη σχέση επιστήμης και θρησκείας :

Η επιστήμη των τελευταίων αιώνων ασχολείται περισσότερο με αυτά που ο Αριστοτέλης ονομάζει ειδικό αίτιο (=τι είναι αυτό που φτιάχτηκε), "υλικό αίτιο" (=από τι φτιάχτηκε), και "τελικό αίτιο" (=για ποιον σκοπό φτιάχτηκε), αφήνοντας στην άκρη το ποιητικό αίτιο (=ποιος είναι υπεύθυνος για τη δημιουργία) να το απαντήσουν οι θρησκείες.
Κατά τη γνώμη μου, υπάρχουν κάποια θέματα στην επιστήμη που θα μπορούσαν να σε βάλουν σε σκέψεις για την ύπαρξη ενός προνοητικού ποιητικού αιτίου, όπως οι συμπτώσεις με νόημα με τις οποίες είχε ασχοληθεί κάποτε ο Jung με τον Pauli ή η κρυπτικότητα της φύσης σε κάποια πρωταρχικά επίπεδα λειτουργίας της (βλ. π.χ την αρχή αβεβαιότητας στον μικρόκοσμο) ενδεχομένως ως ένας μηχανισμός προστασίας της. Παρ' όλα αυτά, η αδυναμία βέβαιης απάντησης απομακρύνει τέτοια ερωτήματα από την έρευνα της επιστήμης τουλάχιστον από την εποχή του διαφωτισμού και μετά.

Εμένα πάντως αυτό που περισσότερο με τρομάζει δεν είναι η όποια επίδραση της θρησκείας στην επιστήμη, που νομίζω ότι είναι αμελητέα τον 21ο αιώνα, αλλά η διαχρονική έλξη της επιστήμης προς τον δογματισμό, την ίδια μάλιστα στιγμή που καταγγέλλει τον δογματισμό της θρησκείας. Με ενοχλεί γενικά το να υπάρχουν κάποιοι, όποια ταμπέλα κι αν φοράνε (θρήσκοι, άθεοι, επιστήμονες, πολιτικοί κλπ) που να λένε να κλείσεις τα μάτια και να εμπιστευτείς μόνο τη δική τους αλήθεια, γιατί δεν υπάρχει άλλη.

Παρ' όλο που η βασική αρχή των φυσικών επιστημών είναι ότι (πρέπει να) προσπαθεί να ανακαλύψει την αλήθεια και να προσεγγίσει τη φύση, χωρίς δογματισμούς και με τελικό κριτή το πείραμα.
Φυσικά οι άνθρωποι της επιστήμης δεν μπορούν πάντα να αποβάλλουν τις ανθρώπινες αδυναμίες και έτσι παρατηρούνται διαχρονικά δογματισμοί και φανατισμοί σε πολλούς γνωστούς ιστορικά επιστήμονες (π.χ. βλ. Αϊνστάιν, διαμάχες Χόκινγκ - Πένροουζ και πολλοί άλλοι), χωρίς αυτό να αναιρεί τη σημαντική προσφορά τους σε διάφορους τομείς και κατευθύνσεις της επιστήμης.

[apri]

Ναι, έτσι είναι, γιατί δυστυχώς για κάποιους η επιστήμη γίνεται πεδίο άσκησης προσωπικής εξουσίας, οπότε κάθε επιστημονική αμφισβήτηση την εκλαμβάνουν ως απειλή προς την επιρροή τους.

[lodo]

Η πρόταση του μητροπολίτη Ναυπάκτου Ιεροθεου νομίζω ότι είναι είναι η καλύτερη. σε κάθε μάθημα θρησκευτικών κάθε τάξης να εντάσσονται στο τέλος ορισμένα κεφάλαια θρησκειολογίας ώστε οι μαθητές να έχουν μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα.

Δυστυχώς οι αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας θέτουν σα στόχο του μαθήματος την «ανάπτυξη της ορθόδοξης χριστιανικής συνείδησης» καθορίζοντας ξεκάθαρα «ότι το μάθημα αυτό απευθύνεται αποκλειστικά στους ορθόδοξους χριστιανούς μαθητές».

Επικράτησαν δηλαδή οι ...."Θου, Κύριε, φυλακήν τω στόματί μου και θύραν περιοχής περί τα χείλη μου" .... από τους οποίους "εμπνεύστηκε" η πλειοψηφία στο Συμβούλιο της Επικρατείας.

Διαβάστε παρακάτω τι γράφουν π.χ. οι του "ΣΩΤΗΡΑ" στο https://www.osotir.org/2019/09/11/to-upourgeio-pedias-se-aichmalosia/:
" .....Ἐμεῖς, ὅπως καὶ ὅλοι οἱ ἁπλοὶ πολίτες ποὺ σκέπτονται μὲ τὴ στοιχειώδη λογική, δὲν ἀμφιβάλλουμε. Γνωρίζουμε ὅτι τὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας δὲν εἶναι ἐλεύθερο.

[lodo]

Πολύ ενδιαφέρουσα η παρέμβαση της δικηγόρου κ. Ελένης Καλαμπάκου στο http://epohi.gr/symvoulio-ths-epikrateias-ellas-ellhnwn-xristianwn-tomos-iii/ .

Παρακάτω ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα:
« …Επομένως, οποιαδήποτε άλλη πολιτική επιλογή είναι αντίθετη στο Σύνταγμα. Με άλλα λόγια, σύμφωνα με το ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο της χώρας, το Σύνταγμα όχι απλά επιτρέπει, αλλά επιβάλλει στο κράτος να οργανώσει κατηχητικό θρησκευτικό μάθημα στο σχολείο για τους ελληνοπαίδες ορθόδοξους χριστιανούς και μάλιστα για αρκετές ώρες την εβδομάδα, προκειμένου αυτή η κατήχηση να έχει αποτέλεσμα. Οπότε, καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να οργανώσει διαφορετικά το σχολικό πρόγραμμα…»

[papant]

Και πολύ καλά κάνει διότι η Ελλάδα είναι μια χριστιανική χώρα...οποίος δεν του αρέσει αυτό μπορεί να βγάλει διαβατήριο και να φύγει...

Πολύ ενδιαφέρουσα η παρέμβαση της δικηγόρου κ. Ελένης Καλαμπάκου στο http://epohi.gr/symvoulio-ths-epikrateias-ellas-ellhnwn-xristianwn-tomos-iii/ .

Παρακάτω ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα:
« …Επομένως, οποιαδήποτε άλλη πολιτική επιλογή είναι αντίθετη στο Σύνταγμα. Με άλλα λόγια, σύμφωνα με το ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο της χώρας, το Σύνταγμα όχι απλά επιτρέπει, αλλά επιβάλλει στο κράτος να οργανώσει κατηχητικό θρησκευτικό μάθημα στο σχολείο για τους ελληνοπαίδες ορθόδοξους χριστιανούς και μάλιστα για αρκετές ώρες την εβδομάδα, προκειμένου αυτή η κατήχηση να έχει αποτέλεσμα. Οπότε, καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να οργανώσει διαφορετικά το σχολικό πρόγραμμα…»