Αντιγραφή σε διαγώνισμα.

[kellykou]

καποτε ειχα στην πρωτη προκαταρκτικη Αγγλικων δυο κοριτσακια φιλες μια μελετηρη και μια λιγο τεμπελουλα. Στην ορθογραφια μονιμως η τεμπελουλα αντεγραφε απο την καλη ενω ειχα κανει αμετρητες παρατηρησεις. Μια μερα λοιπον βάζω στην καλή 15 με τελεια ορθογραφια και στην τεμπελουλα 20 αφου ειχε αντιγραψει. Πεταγεται λοιπον επανω η καλη και λεει: κυρια αφου ξερετε οτι η ταδε αντιγραφει απο εμενα γιατι της βαλατε αριστα και σε μενα κακο βαθμο?" Και της λεω οτι εγω δεν ξερω ποια ειναι καλη και ποια ειναι κακη αφου βλεπω δυο ιδια γραπτα. Αρα δεν μπορω να πω ποια αντεγραψε απο ποιαν . Και αν εσυ υποστηριζεις οτι αντιγραφει η φιλη σου απο εσενα τοτε τιμωρεις μονη σου τον εαυτο σου γιατι αργα ή γρηγορα αυτους που βοηθας θα παιρνουν καλυτερο βαθμο απο εσενα. Απο τοτε δεν ξαναεκατσαν μαζι και η τεμπελουλα μου ειπε οτι στενοχωρηθηκε που η φιλη της πληγωθηκε  γιατι ηταν καλη μαθητρια και  πηρε κακο βαθμο. Της τονισα τοτε οτι οταν κανουμε πραγματα που δεν ειναι σωστα πληγωνουμε τους ανθρωπους που αγαπαμε. Απο τοτε ουτε κατα διανοια δε ξαναπροσπαθησε να αντιγραψει. Τα κοριτσακια ήταν μονο 7 χρονων αλλα καταλαβαν οτι μερικες φορες αυτα που κανουμε οταν ειναι λαθος φερνουν και αντιστοιχες συνεπειες. Ακομη και τωρα οταν τις βλεπω στο φροντιστηριο μου θυμιζουν το κολπο που τους εκανα για να μην αντιγραφουν και γελανε.

[PDE ads]

[Rwxanh]

Καταπληκτικό το "κόλπο" σου kellykou!!!
Μου άρεσε πάρα πολύ το σκεπτικό! Μπράβο σου γιατί τα κοριτσάκια απ' ότι φαίνεται πήραν ένα πολύ σημαντικό μάθημα ζωής!
Όταν με το καλό διοριστούμε και έχουμε τέτοια προβλήματα, μου φαίνεται ότι θα πρέπει κάποια στιγμή να το εφαρμόσουμε!!!
Και πάλι μπράβο!!!

[kellykou]

Rwxanh δουλευω σε φροντιστηριο ξενων γλωσσων με παιδακια απο 5 ετων εως ενηλικες. Οπως καταλαβαινεις πρεπει συνεχως να βρισκω τροπους για να επιλυω προβληματα που δημιουργουνται σε παιδια διαφορων ηλικιων γιατι η καθε ηλικια οπως βεβαια και το καθε παιδι εχει ιδιαιτεροτητες . Στα 7χρονα φερθηκα ως 7χρονα για να καταλαβουν με αυτο το τροπο. Στα μεγαλυτερα παιδια θα επιστρατευα αλλα μεσα. Παντως απο πολυ μικρα προσπαθω να τους περασω καποια μηνυματα π.χ. αυτο της αντιγραφης που προανεφερα ή του καρφωματος που για μενα ειναι εξισου σημαντικο. Οταν καποιο παιδακι (κυριως τα μικρα) ερθει και μου πει : Κυρια ο ταδε αντεγραψε θα πιασω βεβαια να συζητησω με το παιδακι που αντεγραψε να το ρωτησω γιατι το εκανε (το ξερατε οτι ορισμενα παιδια αντιγραφουν γιατι οι γονεις του στο σπιτι τα πιεζουν για τον αριστο βαθμο και μερικες φορες μαλιστα τα χτυπουν?) ΟΜΩΣ θα επιπληξω επειτα απο συζητηση και το καρφι και θα του εξηγησω οτι οταν μεγαλωσει θα απομονωθει απο τα αλλα παιδακια αν ειναι μαρτυριαρικο και οτι δε χρειαζεται να μαρτυραει για να το αγαπαει η κυρια (τα πιο πολλα για αυτο το κανουν) γιατι η κυρια του το αγαπαει ετσι και αλλιως γιατι ειναι ενα απο τα παιδακια της και ολα τα παιδακια της ειναι ξεχωριστα. Και στο βαζο βαζουμε διαφορα λουλουδια για να ειναι το μπουκετο μας πιο ομορφο (ετσι τους περναω και αλλα μηνυματα περι διαφορετικοτητας και αποδοχης του διαφορετικου)
Αυτο τελικα που θελω να πως ειναι οτι χρειαζεται χρονος και διαθεση για να περασουμε καποια ωραια μηνυματα στους μαθητες μας αλλα δυστυχως με τη συμπεριφορα ορισμενων συναδελφων θεωρω οτι καποιοι με θεωρουν αιθεροβαμονα και λιγο ουφο. Απο την αλλη βλεπω πολλους συναδελφους που ενδιαφερονται και ανταλλασσουμε τις εμπειριες μας για να μαθαινει η μια απο την αλλη.

[Rwxanh]

Πάντως από τη μεριά μου να σου πω και πάλι μπράβο για τον τρόπο σκέψης σου. Τέτοιοι εκπαιδευτικοί λείπουν από τα δημόσια σχολεία!!!

[PDE ads]

[Kublai Han]

Kellykou ένα μπράβο κι από μένα για την άποψή σου για τη ρουφιανιά,την οποία πραγματικά σιχαίνομαι.Είναι καλό τα παιδιά να μαθαίνουν από μικρά ότι η ρουφιανιά είναι καταδικαστέα από το ευρύ κοινό.Αν βέβαια τους έχουν μάθει από την οικογένεια τους να ρουφιανεύουν,που είναι και το πιο πιθανό,η προσπάθεια του καθηγητή μάλλον θα πέσει στο κενό.Αλλά όπως λένε η προσπάθεια μετράει

[marsa]

Rwxanh δουλευω σε φροντιστηριο ξενων γλωσσων με παιδακια απο 5 ετων εως ενηλικες. Οπως καταλαβαινεις πρεπει συνεχως να βρισκω τροπους για να επιλυω προβληματα που δημιουργουνται σε παιδια διαφορων ηλικιων γιατι η καθε ηλικια οπως βεβαια και το καθε παιδι εχει ιδιαιτεροτητες . Στα 7χρονα φερθηκα ως 7χρονα για να καταλαβουν με αυτο το τροπο. Στα μεγαλυτερα παιδια θα επιστρατευα αλλα μεσα. Παντως απο πολυ μικρα προσπαθω να τους περασω καποια μηνυματα π.χ. αυτο της αντιγραφης που προανεφερα ή του καρφωματος που για μενα ειναι εξισου σημαντικο. Οταν καποιο παιδακι (κυριως τα μικρα) ερθει και μου πει : Κυρια ο ταδε αντεγραψε θα πιασω βεβαια να συζητησω με το παιδακι που αντεγραψε να το ρωτησω γιατι το εκανε (το ξερατε οτι ορισμενα παιδια αντιγραφουν γιατι οι γονεις του στο σπιτι τα πιεζουν για τον αριστο βαθμο και μερικες φορες μαλιστα τα χτυπουν?) ΟΜΩΣ θα επιπληξω επειτα απο συζητηση και το καρφι και θα του εξηγησω οτι οταν μεγαλωσει θα απομονωθει απο τα αλλα παιδακια αν ειναι μαρτυριαρικο και οτι δε χρειαζεται να μαρτυραει για να το αγαπαει η κυρια (τα πιο πολλα για αυτο το κανουν) γιατι η κυρια του το αγαπαει ετσι και αλλιως γιατι ειναι ενα απο τα παιδακια της και ολα τα παιδακια της ειναι ξεχωριστα. Και στο βαζο βαζουμε διαφορα λουλουδια για να ειναι το μπουκετο μας πιο ομορφο (ετσι τους περναω και αλλα μηνυματα περι διαφορετικοτητας και αποδοχης του διαφορετικου)
Αυτο τελικα που θελω να πως ειναι οτι χρειαζεται χρονος και διαθεση για να περασουμε καποια ωραια μηνυματα στους μαθητες μας αλλα δυστυχως με τη συμπεριφορα ορισμενων συναδελφων θεωρω οτι καποιοι με θεωρουν αιθεροβαμονα και λιγο ουφο. Απο την αλλη βλεπω πολλους συναδελφους που ενδιαφερονται και ανταλλασσουμε τις εμπειριες μας για να μαθαινει η μια απο την αλλη.

ΣΕ ΘΕΛΩ ΔΑΣΚΑΛΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΟΥ!!!!
Σοβαρά, τώρα, έύχομαι να μπεις στο Δημόσιο. Δε φαντάζεσαι πόσο σε έχει ανάγκη το Δημόσιο Σχολείο!

[ioanna89]

Σοβαρά, τώρα, έύχομαι να μπεις στο Δημόσιο. Δε φαντάζεσαι πόσο σε έχει ανάγκη το Δημόσιο Σχολείο!

+1 

[vikoulaki]

Κάποια άτομα τελικά γεννιούνται με το χάρισμα του Δασκάλου-Καθηγητή.Ελπίζω τα παιδιά μας να έχουν την τύχη να συναντήσουν κάποιον σαν εσένα kellykou στα σχολικά τους χρόνια και οχι μόνο

το ξερατε οτι ορισμενα παιδια αντιγραφουν γιατι οι γονεις του στο σπιτι τα πιεζουν για τον αριστο βαθμο και μερικες φορες μαλιστα τα χτυπουν.

Δυστυχώς το γνωρίζω και λυπάμαι πολύ .Εχω αρκετά παραδείγματα μαθητών που η πίεση απο τους γονεις για υψηλή βαθμολογία έφερε και αντίθετα αποτελέσματα.Σιχάθηκαν και βαρέθηκαν το σχολείο γιατι αισθάνονταν οτι ήταν καταπιεσμένα και υποχρεωμένα να κάνουν κάτι οχι γι΄αυτούς, αλλα για να αποδείξουν κάτι ή και να ικανοποιήσουν ισως και κάποια απωθημένα των γονιών τους.

[happiness]

Εγώ πάντως θα προσπαθούσα να προσελκύσω το ενδιαφέρον των ''τουριστών'' μαθητών,αλλά και να μην τα κατάφερνα ο μικρότερος βαθμός που θα έβαζα θα ήταν δέκα,δεν θα τον άφηνα στην ίδια τάξη.Αν ο μαθητής δεν ενδιαφέρεται να μάθει Αρχαία Siobaras,δεν θα μάθει ακόμα κι αν τον αφήσεις στην ίδια τάξη.Μπορεί όμως να είναι καλός στα μαθηματικά,οποτε θα του βάλω 10 στα αρχαία,ούτως ώστε να περάσει την τάξη και να ασχοληθεί με το αντικείμενο που του αρέσει περισσότερο.Όπως είπες και εσύ,στα πανεπιστήμια η αντιγραφή παέι σύννεφο,δεν θα αντιγράψουν οι μαθητές;Το βύσμα επιμένω ότι είναι άλλη υπόθεση και δεν έχει να κάνει με αυτή την κουβέντα,αυτή είναι η γνώμη μου.

Εγώ διαφωνώ εδώ. Τα σχολικά μαθήματα δεν τα μαθαίνουμε αποκλειστικά γιατί μπορεί να μας αρέσουν ή επειδή θα μας είναι χρήσιμα στην μετέπειτα καθημερινή ζωή μας (σε τι μου χρησίμευσε πρακτικά που έμαθα το θεώρημα του Πυθαγόρα; ). Τα μαθαίνουμε γιατί μέσα από αυτή την διαδικασία αναπτύσετε η λογική μας σκέψη και αντιλαμβανόμαστε πως "λειτουργεί" ο κόσμος και τα πράγματα γύρω μας (ΝΑ σε τι μου χρησίμευσε). Και για τον λόγο αυτό δεν μπορεί να είναι στην διακριτική ευχέρεια του μαθητή για το ποια μαθήματα θα διαβάσει και ποια όχι, γιατί πολύ απλά όλα αναπτύσουν ένα διαφορετικό μέρος του μυαλού (καλά...με την σημερινή κατάντια μερικών μαθημάτων, αυτό ίσως να σηκώνει συζήτηση...). Σίγουρα είναι ελεύθερος να προτιμάει κάποια από αυτά, αλλά αυτό δεν τον απαλλάσει από την υποχρέωσή του να κάνει τουλάχιστον αξιοπρεπή δουλειά στα υπόλοιπα (όπου "τουλάχιστον αξιοπρεπής δουλειά" = βάση ). Διότι η "δουλειά" του "εργαζόμενου" μαθητή είναι το σχολείο. Αυτή έιναι η υποχρέωσή του σε αυτή την ηλικία. Και όπως σε όλες τις δουλειές υπάρχουν κάποια κομμάτια τους που δεν μας αρέσουν. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι έχουμε το ελεύθερο να τα αγνοούμε και να τα προσπερνάμε, διότι τότε απλά δεν κάνουμε καλά την δουλειά μας. Βέβαια...είναι προφανές ότι το σχολείο είνια (ή τουλάχιστον θα πρεπε να είναι) κάτι παραπάνω από "δουλειά" για τα παιδιά. Αλλά ξέρουμε ότι αυτό στις μέρες μας δυστυχώς σπάνια συμβαίνει. Ας φροντίσουμε τουλάχιστον να φτιάξουμε υπεύθυνους πολίτες κι ας μη σταματάμε σαν εργαζόμενοι τον αγώνα (και δεν εννοώ μόνο τον ατομικό αγώνα, αλλά κυρίως τον συλλογικό) για ένα σχολείο που φτιάχνει όχι μόνο υπεύθυνους αλλά ολοκληρωμένους ανθρώπους.

[kellykou]

Καταρχην παιδια θελω να σας ευχαριστησω για τα καλα σας λογια. Δεν περιμενα για μια αποφαση που εξεφρασα να ακουσω τοσο καλα σχολια. Η αληθεια ειναι οτι επειδη εχω σπουδασει για παιδακια με ειδικες αναγκες και εφαρμοζω πολλα απο τα συστηματα και της αρχες της ειδικης ψυχολογιας και σε 'φυσιολογικα " (καταλαβαινετε γιατι το βαζω σε εισαγωγικα γιατι για μενα ολα τα παιδια φυσιολογικα ειναι) παιδια θεωρω οτι γενικα εχω καλα αποτελεσματα. Ισως ειναι και για το μοναδικο πραγμα που ειμαι περηφανη στη ζωη μου. Δεν το παιζω πολυξερη . Καθε μερα μαθαινω ολο και περισσοτερα απο τα παιδια. Τα παιδακια μου με διδασκουν πολύ περισσοτερα πραγματα απ'οτι εγω αυτα. Και 15 χρονια τωρα μου εχουν δωσει απιστευτες χαρες και αλλες τοσες συγκινησεις. Σιγουρα και σε εμενα ετυχαν και δυσκολα και ιδιαιτερα και απαιτητικα και "ιδιοτροπα" παιδια και σε ολα κατεληξα στο ιδιο συμπερασμα. Ειναι θεμα αγωγής ειτε απο το σπιτι ειτε απο το σχολειο ειτε απο το κοινωνικο συνολο. Εγω ενα πραγμα εχω να πω: Κανενα δεν επαθε κατι απο την υπερβολικη αγάπη. Και μιλαω για αγαπη και οχι για ασυδοσια. Τα παιδια θελουν να υπαρχει προγραμμα με κανονες και συναισθηματικη στηριξη. Εαν ο καθηγητης εχει ορεξη με λιγη ενημερωση και πολυ φαντασια μπορει να πετυχει θαυματα. Εγω περα απο την εκμαθηση της γλωσσας προσπαθω να τους μαθαινω και αλλα πραγματα για τη ζωη για τις αξιες για το συνανθρωπο. Κανουμε συχνα επισκεψεις σε διαφορους χωρους και εχουμε επαφη και με το χαμογελο του παιδιου, οργανωνουμε εκδηλώσεις και μαζευουμε χρηματα για διαφορους σκοπους, πηγαινουμε στο θεατρο, εχω οργανωσει σχολη γονεων, συνεργαζομαστε με τις εκδηλωσεις του δημου, εχουμε ομαδες αναγνωσης, θεατρικη ομαδα και βιβλιοθηκη. Διακοσμουμε και στολιζουμε τις ταξεις μας οπως μας αρεσει και γενικα περναω στα παιδια εννοιες οπως η αυτονομια, η αξιοπρεπεια, η υπευθυνοτητα, η ανεκτικοτητα του διαφορετικου και πιστεψτε με τα παιδια μαθαινουν καλυτερα ετσι. Εχουν κινητρο για να προσπαθησουν . Και οταν θελουν να ευχαριστησουν το δασκαλο τους σκεφτονται τα πιο απιστευτα πραγματα. Εγω τουλαχιστον εχω μεινει καγκελο απο τις εκπληξεις που μου κανουν τα μωρα μου.

[politekni]

ένα μεγάλο μπράβο κι απο μένα kellykou.
Αυτό που γράφεις στο τέλος ΤΑ ΜΩΡΑ ΜΟΥ τα λέει όλα περικλειει αυτό που πρέπει να νιώθει ο εκπαιδευτικός για τους μαθητές του. Πως να μη κάνεις όλα αυτά όταν όλα τα βλέπεις σαν δικά σου παιδια? Αυτός είναι ο εκπαιδευτικός. Είναι παιδαγωγός έννοια που δυστυχώς οι περισσότεροι ξεχνούν, Μάθημα μπορεί να κάνει ο καθένας όμως όλα όσα γράφεις μπορεί να τα κάνει μόνο ένας εκπαιδευτικός.
Η κούραση είναι μεγάλη γιατί όσα αναφέρεις χρειαζονται προγραμματισμό που οι περισσότεροι δεν τον κάνουν.
Τετοιοι εκπαιδευτικοι δυστυχώς ανήκουν στην μειοψηφία!!! και δεν είναι μόνο αυτό αλλά τους κοιτούν και περίεργα.......τι να πώ εύχομαι όσα έγραψες να τα διαβασαν και άλλοι και να θυμηθούν για ποιο λόγο έγιναν εκπαιδευτικοί.
Εχω ακούσει αρκετούς συναδέλφους όταν έχουμε να αντιμετωπίσουμε έναν μαθητή με ιδιαιτερότητες στην συμπεριφορά λόγω όλων αυτών που έχετε αναφέρει (οικογένεια, κοινωνικο σύνολο κ.τ.λ) οτι δεν είναι παιδοψυχολόγοι και οτι η δουλεια τους είναι να κάνουν το μάθημα!!!!!

Να σαι καλά.

[kellykou]

Σε ευχαριστω politekni. Δεν ξερω τι να πω για τα καλα σας λογια.  Πραγματικα δε νομιζω οτι κανω κατι διαφορετικο απο τους αλλους συναδελφους. Εγω το εχω ξαναπει και σε αλλο σημειο εχω εμπιστοσυνη στον Ελληνα εκπαιδευτικο. Πιστευω οτι ειναι μεσα στο DNA μας η παιδεια και οι αγωγη. Οταν οι προγονοι μας ηταν οι μεγαλυτεροι δασκαλοι της ανθρωποτητατας και οταν οι Σχολες τους ειναι υποδειγματα ακομη και σημερα δεν δικαιολογειται ορισμενοι να πηγαινουν σχολειο μονο για να πιουν το καφε απο το κυλικειο . Εγω δουλευω 2.30- 10.30 6 ημερες την εβδομαδα και τις υπολοιπες ωρες οργανωνω το διαβασμα μου και προγραμματιζω τα μαθηματα μου. Προσπαθω να ειμαι ευελικτη και δημιουργικη στο μαθημα μου αλλα αν δεν εχεις απο πριν θεσει τους στοχους σου και δεν εχεις κανει προγραμμα χανεσαι και στο τελος δεν πετυχαινεις τιποτα. Και σε αυτο που δινω σημασια ειναι πως θα οικοδομησω τη σχεση μου με τα παιδια. Και μη φανταστεις οτι ειμαι καμια καθηγητρια χαλαρη. Το αντιθετο θα ελεγα. Θετω απο την αρχη τα ορια .Τουςς δινω να καταλαβουν τι περιμενω απο αυτα και τι να περιμενουν αυτα απο εμενα. Πανω απ'ολα ομως ξερουν οτι τα αγαπω , τα στηριζω και πιστευω σε αυτα. Και επισης προσπαθω να εχω καλη επαφη με τους γονεις για να προσπαθουμε απο κοινου για το καλο του παιδιου. Το χρονο που αφιερωνω στα παιδια μου δεν το λυπαμαι. Ποτε δε θα βιαστω να φυγω ενω με περιμενει μια μαμα να της μιλησω για το παιδι της και προτιμω να χασω το διαλειμμα μου προκειμενου να βοηθησω ενα παιδακι να λυσει μια απορια του. Πολλοι μου λενε οτι η δουλεια μου μου τρωει ολη μου τη ζωη αλλα εγω δεν τοβλεπω ετσι γιατι εγω ζω μεσα απο τη δουλεια μου. Οταν λεω οτι ειμαι εκπαιδευτικος νιωθω πολυ περηφανη. Αλλοι ντρεπονται να πουν ακομη και τη λεξη αδιοριστος. Εγω καθολου. Μπορει να ειμαι αδιοριστη στο δημοσιο αλλα ειμαι μαχιμη εκπαιδευτικος που εχουν περασει χιλιαδες παιδια απο τα χερια μου αυτα τα 15 χρονια και πιστεψτε με ειμαι περηφανη που δεν εχω ξεχασει ουτε ενα. Αλλα το ονομα τους αλλα φατσικως, αλλα με περισσοτερες λεπτομερειες και αλλα με λιγοτερες. Θεωρω ομως οτι αυτα παιδια καθε μερα με κανουν λιγο καλυτερο ανθρωπο και γι΄αυτο τους χρωσταω ευγνωμοσυνη.

[psych@ra]

kellykou μπράβο και από μένα. Μπορεί να είσαι αδιόριστη αλλά να ξέρεις ότι τα σωστά άτομα αν δεν έχουν καταφέρει να πάνε γρήγορα ψηλά στο σύστημα που έχουμε σήμερα, σίγουρα είσαι ψηλά στη γνώμη των συναδέλφων σου και των συνανθρώπων σου.
Για να επανέλθουμε στο θέμα, θέλω να αναφέρω μια μικρή ανάμνηση από ένα τεστάκι, που ο καθηγητής μου μου είχε μηδενίσει το γραπτό μου . Ήταν άθλια η ενέργεια του κατά τη γνώμη μου γιατί αντί για 9,5 που είχα γράψει από μόνος μου μέχρι εκείνη τη στιγμή, θα ήθελα να πάρω άριστα (10) ρωτώντας μια λέξη στον διπλανό μου. Από εκείνη τη στιγμή, πείσμωσα και είπα δε διαβάζω πλέον το μάθημα του γιατί μου γύρισε τα μυαλά. Μετά από ένα μήνα άλλαξα τμήμα με αίτηση μου.
Όταν βρέθηκα εγώ στη θέση του επιτηρητή μετά από χρόνια, πολύ απλά περνούσα και έπαιρνα τα σκονάκια ή έκανα νόημα στον μαθητή που μιλάει, να σταματήσει. Τους έλεγα να συνεχίσουν να γράφουν. Αυτά για τις πρώτες μέρες. Ε, μια δυο, οι μαθητές στα επόμενα τεστ κατάλαβαν ότι δεν είναι και ο καλύτερος τρόπος να περάσουν το μάθημα.
Γενικά, άποψη μου είναι ότι ο μαθητής πρέπει για αρχή να "φάει μια κίτρινη κάρτα" για αρχή. Λογικά αν έχει διαβάσει θα φανεί στα υπόλοιπα που θα γράψει. Εξάλου ένα χρόνο τους έχουμε και ξέρουμε πάνω κάτω ποιος αξίζει και ποιος χρειάζεται πίεση και καλή επιτήρηση.

[kellykou]

Συμφωνω απολυτα psychara .Και εγω αυτο κανω κυριως οταν   τα παιδια ειναι μικρα. Δηλαδη περναω και με τροπο του κανω νοημα ή αν ξερω που ειναι του παιρνω το σκονακι. Μετα στο διαλειμμα τον κραταω με προσχημα μεσα και το ρωταω γιατι το εκανε (αν ηταν δηλ. αδιαβαστος ή απλα ηθελε να παρει αριστα ή αν εχει πιεση απο το σπιτι του) Προσπαθω να τον κανω να μου δειξει εμπιστοσυνη και να μου μιλησει ειλικρινα. Μετα τον ρωταω αν τον νοιαζει που με στενοχωρησε ή οχι και αν σε εκεινον θα αρεσε να παρει μεγαλυτερο βαθμο απο αυτον ενας αλλος μαθητης που θα αντεγραφε. Τον ρωταω τι νομιζει οτι θα επρεπε να κανω και τι θα εκανε αυτος αν ηταν καθηγητης και ηταν στη θεση μου. Παντως με τιποτα δε θα το διαπομπευα μπροστα στα αλλα παιδια γιατι κυριως στις μικρες ηλικιες τα παιδια ειναι σκληρα και μπορει να το κοροιδευουν στη συνεχεια.
Παντως στον τελευταιο ΑΣΕΠ τη μονη ερωτηση που εχασα στα παιδαγωγικα ηταν αυτη με το σκονακι.  Η σωστη λυση ελεγε οτι επρεπε να κανουμε χαμηλοφωνη παρατηρηση και εγω δεν θεωρησα σωστο οτι πρεπει να κανουμε παρατηρηση στο παιδι μπροστα σε ολη την ταξη.Δηλαδη να το στιγματισουμε προς παραδειγματισμο? Μη ξεχναμε οτι κατι τετοια στις τρυφερες ηλικιες διογκωνονται και για ορισμενα παιδια ειναι απιστευτη ντροπη. Νομιζω δηλαδη οτι με τη συζητηση και με το ψαξιμο της προσωπικοτητας του παιδιου οπως επισης και με το καθορισμο συγκεκριμενων κανονων για το τι ειναι αποδεκτο την πρωτη φορα και τι οχι πετυχαινουμε καλυτερα αποτελεσματα. Ξεκαθαριζω δηλαδη στο τελος οτι κατι τετοιο δεν ειναι ηθικο ουτε αποδεκτο και οτι εαν επαναληφθει η αντιδραση θα ειναι διαφορετικη. Παντα ομως προσπαθω να εξερευνησω τα κινητρα του παιδιου και γενικα την προσωπικοτητα που εχω απεναντι μου.