0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
Δεν είναι σύνθετο με πρόθεση, άρα εξωτερικά, ηὐτομόλουν;
Στον πληθυντικό του ουδετέρου του επιθέτου ἀγήρως ἀγηρα το α είναι βραχύ, όπως γενικά στην κατάληξη των ουδετέρων της β΄ κλίσης ή μήπως μακρό, γιατί προέρχεται από συναίρεση ἀγήραα (ονομαστική ενικού ἀγήραον) - ἀγηρα; Επομένως, θα πάρει οξεία ή περισπωμένη;
Κατ' αρχάς, τύπος *ἀγήρα ή *ἀγῆρα δεν υπάρχει σε ολόκληρο τον 5ο και τον 4ο αι. π.Χ.
Τέλος, ο Chantraine (25) δεν λέει κάτι για το συγκεκριμένο επίθετο, αλλά για το πλέως, πλέα, πλέων λέει ότι "το ουδέτερο του πληθυντικού ... πρέπει να έχει α μακρό".
Το "πλέως" δεν είναι ακριβώς ίδια περίπτωση με το "αγήραος- αγήρως". Στο "πλέως" το "ω" δεν έχει προέλθει από συναίρεση, όπως στο "αγήρως". Έχει γίνει αντιμεταχώρηση (quantative metathesis). Δηλαδή, ο αρχικός τύπος ήταν "πλήFος", σιγήθηκε το δίγαμμα F, το η έγινε βραχύ μπροστά από φωνήεν (νόμος χασμωδικής βράχυνσης) και μετά, ειδικά στην αττική διάλεκτο έγινε μακρό το επόμενο φωνήεν για λόγους κυρίως μετρικούς. Με την ίδια διαδικασία έχουν προκύψει και οι τύποι "πόλεως", "βασιλέως"/"βασιλέα", "νεώς", "γεω-πόνος", "τεθνεώς", "ίλεως".Γι' αυτό και ο Chantraine λέει πως στον πληθυντικό ουδετέρου το α είναι μακρό. Έχει γίνει μακρό μετά την αντιμεταχώρηση.
Με αντιμεταχώρηση όμως έχουν σχηματισθεί και τα άλλα αττικόκλιτα επίθετα (εκτός από το ἀγήρως). Γιατί να είναι μόνο στο πλέα το α μακρό; Αν πάλι το α είναι μακρό και στα άλλα, γιατί τονίζονται στην προπαραλήγουσα, ἵλεα, ἀξιόχρεα;
Όσο για το ἀγηρα, στο διαδίκτυο δίνεται αλλού με περισπωμένη και αλλού με οξεία. Και από ό,τι βλέπω στο
Και από τη στιγμή που οι αρχαίοι ομιλητές δεν χρησιμοποιούσαν πληθυντικό ουδετέρου σε αυτό το επίθετο, εμείς γιατί πρέπει σώνει και καλά να σχηματίσουμε για λογαριασμό τους;
Έτσι όπως τα λες είναι· και το LSJ δίνει πληθυντικούς τύπους της ονομαστικής: πλέῳ, πλέᾳ, πλέᾱ. Αλλά δεν κατάλαβα γιατί ο Chantraine λέει πως το ουδέτερο "πρέπει να έχει α μακρό"· δεν φαίνεται να είναι βέβαιος.
Εσείς γνωρίζετε κάτι για την κλητική του ἄπαις; Αναφέρεται κάτι κάπου αλλού;
Το LSJ δεν αναφέρει καν χωρίο με ονομαστική πληθυντικού. Πού το βρήκαν οι γραμματικές και πόσες φορές, ώστε να το θεωρούμε δόκιμο τύπο και όχι λάθος ενός συγγραφέα ή αντιγραφέα; Μπορείς να το κοιτάξεις;