0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
Θα ήθελα να ρωτήσω, από την στιγμή που οι ώρες των ομίλων δεν αναγνωρίζονται στο υποχρεωτικό ωράριο των εκπαιδευτικών και για τα παιδιά σημαίνουν άλλες δύο ώρες επιπλέον στο σχολείο, ποιό κίνητρο έχει ο εκπαιδευτικός να το οργανώσει και αντίστοιχα το παιδί να το παρακολουθήσει??? όποιοι ενδιαφέρονται μπορούν να δηλώσουν τα προγράμματα πολιτιστικά, αγωγής υγείας κ.λ.π. που ακόμη συνεχίζουν να υπάρχουν. Ούτε οι ώρες αυτών βέβαια υπολογίζονται στο ωράριο...
Στα σχολεία που δεν είναι πρότυπα η αδιαφορία είναι κατανοητή. Οι όμιλοι, ενώ νομίζουμε ότι ωφελούν τα παιδιά, μάλλον τα κουράζουν περισσότερο. Ξέρω περίπτωση άριστου μαθητή που τον κολάκευαν όλοι οι καθηγητές για να πάει στον όμιλό τους. Άποψή μου είναι ότι πολύ πιθανόν να "καεί" από την υπερβολική προσπάθεια...Φυσικά αυτές είναι λίγες περιπτώσεις.
Έμμεση και άτυπη (προς το παρόν) αύξηση ωραρίου λέγεται. Ας φρόντιζαν λίγο οι αρμόδιοι να θεσπίσουν όμιλο π.χ. κολύμβησης ή κάτι τέτοιο. Καλή η φιλαναγνωσία, αλλά τα παιδιά είναι τόσο πιεσμένα χρονικά και ψυχολογικά που δεν τους ελκύει το να κάθονται άλλες δύο ώρες στην καρέκλα και να διαβάζουν το x, y μυθοπλαστικό κείμενο (ειδικά τα παιδιά του λυκείου). Γιατί δεν αντιλαμβάνεται κανείς το άχθος που επωμίζονται με την είσοδο στο λύκειο;!...
Εγω είμαι Γυμνάσιο και επαρχία. Σιγά την πίεση. Όλη μέρα έξω βολοδέρνουν. Αγγλικά κι ένα άθλημα κάνουν οι περισσότεροι μονο. Και οι πιο καλοί κάνουν δεύτερη γλώσσα συν κάποια άλλη δραστηριότητα. Σιγά την πίεση να κάτσεις ένα μεσημέρι σχολείο να συζητήσεις για ένα λογοτεχνικό ή να παίξεις σκάκι. Περιττό να πω ότι στους ομίλους ήρθαν τα παιδιά που έχουν πολλές δραστηριότητες, γιατί αυτά τα παιδιά είναι προσανατολισμένε στο να αποζητούν τη μόρφωση. Των υπολοίπων «αριστούχων» οι γονείς προτιμούν να τα στέλνουν φροντιστήρια για να ικανοποιήσουν τη βαθμοθηρία τους. Δεν πειράζει όμως, εγω σχημάτισα γνώμη για όλους. Και είμαι ήσυχη ότι τουλάχιστον προσφέρω κάτι στα παιδιά που υποφέρουν στην τάξη από το επίπεδο των υπολοίπων.
Συμφωνώ. Η ένστασή μου αφορά τα παιδιά του λυκείου, πόλης ή και επαρχίας, που είναι προσανατολισμένα αλλού (βλ. είσοδο στα ΑΕΙ). Μακάρι να ήταν αλλιώς δομημένο το ελληνικό σχολείο, μα με τα ευχολόγια δουλειά δεν γίνεται!