0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
Το θέμα είναι σοβαρό, αλλά δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται ως εργασιακό. Είναι παιδαγωγικό πρώτα απ´ όλα. Η ειδική αγωγή υπάρχει για να βοηθάει τα παιδιά, όχι για να διορίζονται εκπαιδευτικοί. Επίσης, εκτός από τα δημοτικά, υπάρχει και η δευτεροβάθμια που στηνπιο καλή περίπτωση 5-6 πσιδια μοιράζονται έναν μαθηματικό κι έναν φιλόλογο. Αυτή η αναντιστοιχία των δυο βαθμίδων έχει χρησιμοποιηθεί δυστυχώς και ως αλλοθι για «εξορθολογισμό». Για το τμήμα ένταξης μέσα στην τάξη, κρίνοντας με τα δεδομένα της βθμιας, ίσως δεν είναι κακή ιδέα, αρκεί να μην οδηγήσει στο φαινόμενο να μαζευονται όλες οι γνωματεύσεις σε ένα τμήμα. Σε βάθος χρόνου όμως καλό είναι να αναρωτηθούμε αν είναι φυσιολογικό το 25% και λίγο του μαθητικού πληθυσμού ενός σχολείου, να έχει καποοα μαθησιακή ιδιαιτερότητα. Πέρα από πολλούς παράγοντες, αυο είναι αποτέλεσμα και των πολυπληθών τμημάτων και της μεγάλης ύλης του δημοτικού, που αφήνουν πολλά παιδιά εκτός του ρυθμού των υπολοίπων. Δεν γίνεται να συνεχίζεται το αποτυχημένο μοντέλο διδασκαλίας και απλώς τα μισά παιδιά κάθε τάξης να χρειάζονται ειδική υποστήριξη. Ας αλλάξουμε μοντέλο.
Το θέμα είναι σοβαρό, αλλά δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται ως εργασιακό. Είναι παιδαγωγικό πρώτα απ´ όλα. Η ειδική αγωγή υπάρχει για να βοηθάει τα παιδιά, όχι για να διορίζονται εκπαιδευτικοί. Επίσης, εκτός από τα δημοτικά, υπάρχει και η δευτεροβάθμια που στηνπιο καλή περίπτωση 5-6 πσιδια μοιράζονται έναν μαθηματικό κι έναν φιλόλογο. Αυτή η αναντιστοιχία των δυο βαθμίδων έχει χρησιμοποιηθεί δυστυχώς και ως αλλοθι για «εξορθολογισμό». Για το τμήμα ένταξης μέσα στην τάξη, κρίνοντας με τα δεδομένα της βθμιας, ίσως δεν είναι κακή ιδέα, αρκεί να μην οδηγήσει στο φαινόμενο να μαζευονται όλες οι γνωματεύσεις σε ένα τμήμα. Σε βάθος χρόνου όμως καλό είναι να αναρωτηθούμε αν είναι φυσιολογικό το 25% και λίγο του μαθητικού πληθυσμού ενός σχολείου, να έχει καποια μαθησιακή ιδιαιτερότητα. Πέρα από πολλούς παράγοντες, αυτο είναι αποτέλεσμα και των πολυπληθών τμημάτων και της μεγάλης ύλης του δημοτικού, που αφήνουν πολλά παιδιά εκτός του ρυθμού των υπολοίπων. Δεν γίνεται να συνεχίζεται το αποτυχημένο μοντέλο διδασκαλίας και απλώς τα μισά παιδιά κάθε τάξης να χρειάζονται ειδική υποστήριξη. Ας αλλάξουμε μοντέλο.
Δε μίλησα ποτέ για διορισμό. Εγώ είπα για προσλήψεις. Εννοείται ότι σκεφτόμαστε και τα παιδιά με ειδικές ανάγκες αλλά δε γίνεται να μη σκεφτόμαστε, συνάδελφε, πόσες θέσεις εργασίας θα χαθούν ( χαθουν, όχι θα πάνε σε άλλη φαση προσλήψεων) αν ισχύσουν όσα θέλουν να φέρουν. Εγώ δεν είπα να μη γίνουν αλλαγές στο ρόλο του τμήματος ένταξης και της παράλληλης, αλλά αυτό το πράγμα που θέλουν να φέρουν είναι κωμικοτραγικό. Δε γνωρίζω 100% τι γίνεται στη δευτεροβάθμια αλλά επειδή έχω μιλήσει με τους δασκάλους της ένταξης, κι εκείνοι συμφωνούν ότι είναι αδιανόητο αυτό που θέλουν να κάνουν, ότι δηλαδή να πηγαίνει ο δάσκαλος του τμήματος ένταξης μέσα στην τάξη. Να κάνει τι δηλαδή; Να αναλαμβάνει το ρόλο της παράλληλης; Αφού άλλα προβλήματα έχουν οι μαθητές που πηγαίνουν στην ένταξη και άλλα αυτοί που λαμβάνουν παράλληλη. Επίσης, το τμήμα ένταξης είναι κάτι σαν ενισχυτική διδασκαλία. Θα κάνουν ενισχυτική διδασκαλία εντός της τάξης και ο μαθητής θα παρακολουθεί ταυτόχρονα δύο δασκάλους, ο ένας να διδάσκει σε όλη την τάξη κανονικά, και ο δάσκαλος της ένταξης να προσπαθεί να κάνει τα δικά του στο μαθητή; Έχουμε τρελαθεί τελείως;
Θα σου πω για την ένταξη στη βθμια τι έχω δει και γιατί το λέω. Κατ´ αρχας στη δευτεροβάθμια, γνωμάτευση για ΤΕ έχουν παρα πολλά παιδιά σε κάθε τμήμα. Το 1/4 περίπου. Από αυτά, τα μισά έχουν κάποια συγκεκριμένη δυσκολία (δυσλεξία και λοιπά δυς-). Τα υπόλοιπα έχουν γενικές μαθησιακές, με δυο λόγια έχουν τελειώσει την 6η δημοτικού αλλά οι γνώσεις τους δεν είναι πάνω από 3η-4η. Η πρώτη κατηγορία παιδιών, μαθαίνει με τον δικό της τρόπο και γενικα συμβαδίζει με τους αλλους, η δεύτερη κατηγορία είναι αλλού, αν κάποιος συλλαβιζει και δεν μπορεί να γράψει πάνω από 5 σειρές και δεν ξερει την προπαίδεια, προφανώς δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Αυτά τα παιδιά μπορείς να τα πάρεις εκτός τάξης και να τους κανεις μια πολύ απλοποιημένη ύλη σε συνεννόηση με τον καθηγητη, βασικά για να περνάνε. Τα παιδιά με τις ειδικές δυσκολίες, στη βθμια δεν είναι απλό να τα βγάζεις από την τάξη γιατί η ύλη προχωράει πολύ γρήγορα, δεν μπορείς να τους κανεις εξατομικευμένη παρέμβαση σε κάτι αφήνοντας ύλη που καταλαβαίνουν και μπορούν να αποδώσουν, γιατί μετά έχουν θέμα με τα διαγωνίσματα και τις εξετάσεις. Αυτό είναι μια καθαρα εμπειρική παρατήρηση. Αλλά επαληθεύεται από άλλη μια εμπειρία μου, στο σχολείο μου οι μαθητες με δυς- πολύ γρήγορα αρνούνται να πηγαίνουν στην ένταξη γιατί χάνουν τονειρμό τους, νιώθουν ότι τους αποσπάς από κάτι που θα μπορούσαν να χειριστούν (με τον δικό τους τρόπο ο καθένας). Το έχουμε δοκιμάσει αυτό με την υποστήριξη στην τάξη και δούλεψε, στα παιδιά που δυσκολεύονται να συγκεντρωθούν ή αντιγράφουν αργά ή θέλουν κάποιον να επαναλάβει κάτι με απλά λόγια. Και συχνά αυτό βοήθησε και άλλα παιδάκια ανεπίσημα, όπως και τον εκπαιδευτικό. Εξάλλου η ονομασία ένταξη έχει αυτόν τον σκοπό: κανεις αρχικά κάτι εξατομικευμένο με σκοπό ο μαθητής σε βάθος χρόνου, να ενταχθεί στη γενική τάξη. Αυτο φυσικά έχει νόημα αν η παρέμβαση γίνει νωρίς, όχι αν το καταλάβει κανείς σε προχωρημένο δημοτικό. Τέλος για να μην παρεξηγούμαι: οι θέσεις της ειδικής με αυτές τις συνθήκες, δεν γίνεται να μειωθούν για λόγους οικονομίας. Είναι αντιπαιδαγωγικό και αναποτελεσματικό. Απλα θεωρώ ότι αντί να ζητάμε περισσότερες προσλήψεις σε ειδική, θα έπρεπε να επιμένουμε σε ολιγομελή τμήματα γενικής παιδείας ώστε να μηνυπάρχουν τεράστια χάσματα στις επιδόσεις, και να λειτουργούν καλύτερα σε μικρές ομάδες τα παιδιά με πιο ήπιες δυσκολίες, ώστε η ειδική να αναλαμβάνει τα σοβαρα περιστατικά.
Δηλαδή μας φαίνεται παράλογο που το κράτος θέλει να σταματήσει να δεσμεύει έναν καθηγητή ανά μαθητή, τη στιγμή που επιτρέπει 25/30 μαθητές να μοιράζονται ένα δάσκαλο/καθηγητή; Το καταλαβαίνουμε ότι για κάποιους που επέλεξαν τη συγκεκριμένη κατεύθυνση ήταν ένα shortcut τρόπος πρόσληψης και διορισμού (και άσε τα κορόιδα της γενικής να περιμένουν), αλλά δεν πρέπει κάποια στιγμή να εξορθολογηθεί το σύστημα;
Δηλαδή μας φαίνεται παράλογο που το κράτος θέλει να σταματήσει να δεσμεύει έναν καθηγητή ανά μαθητή, τη στιγμή που επιτρέπει 29 μαθητές να μοιράζονται έναν καθηγητή; Το καταλαβαίνουμε ότι για κάποιους που επέλεξαν τη συγκεκριμένη κατεύθυνση ήταν ένα shortcut τρόπος πρόσληψης και διορισμού (και άσε τα κορόιδα της γενικής να περιμένουν), αλλά δεν πρέπει κάποια στιγμή να εξορθολογηθεί το σύστημα;