ρόλος εκπαιδευτικών παράλληλης-ΤΕ στις εξετάσεις Ιουνίου γενικής αγωγής

[pa.liatsos]

καλησπέρα, θα ήθελα την εμπειρία σας από τα σχολεία σας για το θέμα. θεωρώ ότι οι ισορροπίες είναι πολύ λεπτές & αρκετές φορές δημιουργούνται προβλήματα από παρεξηγήσεις - υπερβολικό ζήλο. οι συνάδελφοι ΕΑΕ μερικές φορές ξεφεύγουν εκούσια/ ακούσια βοηθώντας παραπάνω τους μαθητές τους ή ακόμα και άλλους εκτός μαθησιακών δυσκολιών... φέτος μ έτυχε ολοφάνερη βοήθεια, αλλά οι επιτηρητές συν/φοι τους έκαναν απλή παρατήρηση χωρίς προεκτάσεις... η εφαρμογή του νόμου είναι ελαστική ή κάνω λάθος..?

[PDE ads]

[leon.]

Εντάξει, τι προεκτάσεις να δώσουν οι επιτηρητές πλην της παρατήρησης;

[Έσπερος]

Έχω κουραστει να ακούω αυτή τη συζήτηση και την γκρίνια από συναδέλφους, που κυρίως είναι φιλόλογοι της γενικής. Πόσο μπορεί να βοηθήσει κάποιος ένα παιδί με μαθησιακές δυσκολίες σε βαθμό που να γίνεται διαβλητή η εξέταση; Ειλικρινα, πόσο; να σφυρίξει μια σύντομη απάντηση που θα πάρει 0,5; Και τι φοβόμαστε από αυτό; Τα παιδιά που δεν έχουν στον ήλιο μοιρα, που εκμαιεύουμε λίγες απαντήσεις σε μις προφορική εξέταση για να μην κοπούν; Μηπως οι συνάδελφοι της ειδικής το κάνουν αυτό επειδή γνωρίζουν ότι κάποιοι δεν αναγνωρίζουν την ανάγκη διαφορετικής προσέγγισης σε συγκεκριμένα παιδιά;

[pa.liatsos]

Έχω κουραστει να ακούω αυτή τη συζήτηση και την γκρίνια από συναδέλφους, που κυρίως είναι φιλόλογοι της γενικής. Πόσο μπορεί να βοηθήσει κάποιος ένα παιδί με μαθησιακές δυσκολίες σε βαθμό που να γίνεται διαβλητή η εξέταση; Ειλικρινα, πόσο; να σφυρίξει μια σύντομη απάντηση που θα πάρει 0,5; Και τι φοβόμαστε από αυτό; Τα παιδιά που δεν έχουν στον ήλιο μοιρα, που εκμαιεύουμε λίγες απαντήσεις σε μις προφορική εξέταση για να μην κοπούν; Μηπως οι συνάδελφοι της ειδικής το κάνουν αυτό επειδή γνωρίζουν ότι κάποιοι δεν αναγνωρίζουν την ανάγκη διαφορετικής προσέγγισης σε συγκεκριμένα παιδιά;

δεν συζητάω τη βοήθεια του 0,5, αλλά τη μεγαλύτερη βοήθεια - χωρίς ενημέρωση του εκπ/κού Γενικής- και μάλιστα βοήθεια σε μη μαθητές της ειδικής!

[PDE ads]

[Έσπερος]

δεν συζητάω τη βοήθεια του 0,5, αλλά τη μεγαλύτερη βοήθεια - χωρίς ενημέρωση του εκπ/κού Γενικής- και μάλιστα βοήθεια σε μη μαθητές της ειδικής!

πόσο μεγαλύτερη; να υπαγορεύει απαντήσεις μπροστά σε όλους; ποιος μπορεί να κάνει κάτι τόσο κραυγαλέο;

[ppil]

Σε μας τα παιδιά με παράλληλη εξετάζονται ηθελημένα γραπτώς όλα τα χρόνια που είμαι στο σχολείο. Η παράλληλη κάθεται δίπλα τους και τα ρωτάει τις ερωτήσεις κυρίως Σ-Λ ή πολλαπλής. Η ανταπόκρισή τους είναι πολύ συγκεκριμένη και η βοήθεια αναπόφευκτη από ένα σημείο και μετά. Κανένας καθηγητής γενικής δεν ζορίζεται, αυτό μας έλειπε αφού μας λύνονται τα χέρια... Σε επιτήρηση έχω δει τους διπλανούς να έχουν επικεντρωθεί στο επίμαχο θρανίο σε διαγωνίσματα, αλλά συνήθως στις εξετάσεις του Ιουνίου είναι σε απομακρυσμένο θρανίο και δεν ακούγονται ώστε να βοηθηθούν και άλλοι. Μου φαίνεται αδιανόητο να κάνουμε θέμα για τα παιδιά με παράλληλη. Απεναντίας είμαστε ιδιαίτερα αυστηροί σε δυσλεξίες που επιθυμούν γραπτή εξέταση, για ευνόητους λόγους.

[Έσπερος]

Γιατί λες ότι είστε αυστηροί σε δυσλεξίες που επιθυμούν να εξεταστούν γραπτά; Εγώ αυτό θα το θεωρούσα επαινετέο και λόγο για να επιβραβεύσω το παιδί.

Μάλλον έχει κάποια σχέση με τις ιδιαιτερότητες κάθε σχολείου.

Εμάς οι μαθητές με παράλληλη, αν δεν ήμασταν νησί θα ήταν σε ειδικό σχολείο. Οπότε κανείς δεν ασχολείται με το τι θα τους πει η ένταξη, ο ένας ας πούμε δεν μιλάει, ο άλλος είναι σε αναπτυξιακό στάδιο δημοτικού κλπ. Η παράλληλη τους βοηθάει να σημειώσουν κάποια πραγματάκια για να τα πουν προφορικά έτσι για να ακούσουν μια επιβράβευση. Φοβερή η ιδέα της συμπερίληψης με τέτοιες μεθόδους, δεν το συζητώ.

Οι μαθητές μας με γνωμάτευση για ΤΕ είναι θα έλεγα χοντρικά, 3 κατηγορίες.
α. παιδιά με δυσλεξία ή άλλα δυσ- που είναι πολύ δουλεμένα, πολύ καλοί μαθητές που η αδυναμία τους φαίνεται στον καθένα σε κάποιον συγκεκριμένο τομέα. Αυτά τα παιδιά αν χρειαστούν βοήθεια είναι για οργανωτικά ζητήματα (να βάλουν σε σειρά κάποια ζητούμενα, να μην παραλείψουν κάποιο υποερώτημα, να "διαβάσουν" έναν πίνακα ή κάτι άλλο που οπτικά τους μπερδεύει). Αυτά τα παιδιά κάθονται, τα γράφουν όλα, και στα προφορικά το πολύ πολύ να συμπληρώσουν κάτι.
β. παιδιά με δυσλεξία ή άλλα δυσ- που εκμεταλλεύονται το ότι πιάνουν πολλά με ακουστικό τρόπο και μπορούν να τα παρουσιάσουν προφορικά με ένα πασάλειμμα που όσο μεγαλώνουν οι τάξεις, είναι όλο και πιο εμφανές. Αυτοί από ένα σημεό και μετά βαριούνται ακόμα και να γράψουν το όνομά τους στην κόλλα και σε καμία περίπτωση δεν διαβάζουν τα κείμενα στα γλωσσικά μαθήματα. κουνιούνται στην καρέκλα τους περα δώθε, κοιτάνε το ταβάνι και ανυπομονούν να τους εξετάσεις, για να ερθουν μπροστά σου και τελικά να μην μπορούν να πουν τίποτα, αφού καλά καλά δεν έχουν δει ποιο κείμενο έπεσε. Αυτά τα παιδιά έχουν κάνει και τους καθηγητές της ένταξης να αγανακτήσουν οπότε είναι πολύ αυστηροι στο τι βοήθεια θα τους παράσχουν, γιατί αρνούνται να κατανοήσουν ότι με τέτοια μέθοδο, δεν θα σταθούν στο λύκειο. οπότε κανένας δεν έχει διάθεση να τους πει απαντήσεις, οι καθηγητές ΤΕ πηγαίνουν από πάνω τους και τους πιέζουν να ασχοληθουν με τα θέματα για να πάνε προετοιμασμένο στην προφορική εξέταση. (τα περισσ΄τοερα από αυτα τα παδιά όλοι θεωρούμε ότι αν δεν είχαν διάγνωση και προφορική εξέταση, θα είχαν μάθει πολύ περισσότερα πράγματα στο σχολείο)
γ. παιδιά με γενικές μαθησιακές, μαθησιακές στον γραπτό λόγο και λοιπές ασαφείς διαγνώσεις, ουσιαστικά παιδιά ημιαναλφάβητα με γνώσεις έως γ δημοτικού το πολύ, χωρίς να έχει διαγνωστεί κάποιο παθολογικό αίτιο (ή ίσως παιδιά με δυσλεξία που διαγνώστηκε πολύ αργά και χωρίς την ικανότητα ιδιαίτερων επιδόσεων, σε κάθε περίπτωση παιδιά που δεν πορουν να ανταπορκθούν όχι σε ύλη γυμνασίου, ούτε καν σε μεγάλες τάξεις δημοτικού). αυτούς αν δεν τους βοηθήσει κάποιος,  θα κοπούν.

Σε σχέση με τις δύο πρώτες κατηγορίες, δεν είχαμε ποτε θέμα. Αντίθετα θεωρειται βοηθητική η παρουσία των καθηγητών. οι τσακωμοί μας έχουν γίνει για την τρίτη κατηγορία. Κ¨αποιοι εκπαιδευτικοόι της γενικής θα επαναλάβω, αποκλειστικά και μόνο γυναίκες φιλόλογοι, θεωρούν ότι επειδη οι μαθητές δεν κατέβαλαν καμία προσπάθεια (για τα δικά τους κριτήρια) πρέπει να κοπούν για να προσπαθήσουν, δεν λαμβάνουν υπόψη το τι έκανε το τμήμα ένταξης, δεν καταλαβαίνουν την ανάγκη διαφορετικής αντιμετώπισης (ή μάλλον ανάγκη προσέγγισης τπου παιδιού ώστε να εχει εμπιστοσύνη και να συνεργαστεί) κλπ. Εκεί λοιπόν είχαμε συχνά παρεξηγήσεις, και για χαζούς λόγους, γιατί τι μπορεί να πει σε ένα φιλολογικό μάθημα; ένα συντακτικό; τη δομή μιας παραγράφου; πόσες μονόαδες θα μαζέψει το παιδί; Εκεί μιλάμε καθαρά για ψυχολογικές ανασφάλειες του καθηγητή της γενικής και αγώνα εξουσίας επάνω σε παιδιά αδύναμα και συχνά από μη υποστηρικτικά περιβάλλοντα. Μια φοβία ότι ο καθηγητής κατέχει την απόλυτη αλήθεια ως προς το τι σημαίνει αδιάβλητη και αξιοκρατική εξέταση και έρχεται ένας "παρείσακτος" να βοηθήσει τα παιδιά, αλλοιώνοντας το αποτέλεσμα.

Αυτή είναι η εικόνα από το δικό μου περιβάλλον. Δεν ξέρω τι ισχύει στην έρίπτωση του θεματοθέτη αλλά το αναλύω μιας και έχω λίγο χρόνο. Για τα δικά μου δεδομένα, θα με ενοχλούσε η βοήθεια στα παιδιά της κατηγορίας α, επειδή θα ήταν σαν υποτιμηση των δικών τους δυνάμεων, και στα παιδιά της κατηγορίας β, διότι τους περνάει λανθασμένα μηνύματα για το τι σημαίνει να έχουν διάγνωση και πώς θα προχωράνε στη ζωή τους γενικά.

[ppil]

Είμαστε στην ίδια κατάσταση, η μόνη διαφορά μας είναι πως τα παιδιά με παράλληλη είναι λίγα και αντιμετωπίζονται από όλους μας με μεγάλη κατανόηση. Δεν κάθεται κανείς μας να ασχοληθεί με ασημαντότητες. Δεχόμαστε πως η παράλληλη ξέρει καλύτερα την κατάστασή τους και δεν περνάει από το μυαλό κανενός να τα ζορίσει ή να τα φέρει Σεπτέμβρη. Ούτε κινδυνεύει η αξιοκρατία από την ύπαρξη των παιδιών αυτών. Είμαι μάλιστα βέβαιη πως και ειδικό σχολείο να υπήρχε, δεν θα ωφελούσε τα παιδιά αυτά να βρίσκονται εκεί. Σχετικά με την συμπερίληψη, μοιραζόμαστε μάλλον την ίδια γνώμη.
Στην δυσλεξία όμως (και δυσορθογραφία κλπ) υπάρχει μια ιδιαίτερη κατάσταση. Κανονικά οι μαθητές αυτοί έπρεπε να εξετάζονται προφορικά και αφού δεν έχουν παράλληλη στήριξη για να είναι καλύτερο το γραπτό τους είναι απορίας άξιο γιατί δεν θέλουν την προφορική εξέταση. Η εξήγηση που δίνουμε, παρακολουθώντας την πορεία τους στο Λύκειο, είναι πως οι μαθητές αυτοί κρατούν τη διάγνωση μόνο για τις πανελλαδικές και κυρίως στα θεωρητικά, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τον καθένα και προβάρουν αν μπορούν να αντεπεξέλθουν στον γραπτό. Προσωπικά, έχω δει παιδιά με τέτοιες διαγνώσεις που αδυνατώ να καταλάβω πώς την πήραν. Εκθέσεις για άριστα, σελίδες ολόκληρες επιπέδου Λυκείου, χωρίς να έχουν παπαγαλία μέσα και παρόλα αυτά με διάγνωση δυσλεξία. Μπορεί να είναι ιατρικά αποδεκτό, δεν ξέρω. Πάντως δεν δίνουμε παραπάνω εξηγήσεις σε γραπτό λόγο από ό,τι στους άλλους μαθητές, ας εξετάζονταν προφορικά.
Εμείς δεν έχουμε ΤΕ.

[Έσπερος]

Είμαστε στην ίδια κατάσταση, η μόνη διαφορά μας είναι πως τα παιδιά με παράλληλη είναι λίγα και αντιμετωπίζονται από όλους μας με μεγάλη κατανόηση. Δεν κάθεται κανείς μας να ασχοληθεί με ασημαντότητες. Δεχόμαστε πως η παράλληλη ξέρει καλύτερα την κατάστασή τους και δεν περνάει από το μυαλό κανενός να τα ζορίσει ή να τα φέρει Σεπτέμβρη. Ούτε κινδυνεύει η αξιοκρατία από την ύπαρξη των παιδιών αυτών. Είμαι μάλιστα βέβαιη πως και ειδικό σχολείο να υπήρχε, δεν θα ωφελούσε τα παιδιά αυτά να βρίσκονται εκεί. Σχετικά με την συμπερίληψη, μοιραζόμαστε μάλλον την ίδια γνώμη.
Στην δυσλεξία όμως (και δυσορθογραφία κλπ) υπάρχει μια ιδιαίτερη κατάσταση. Κανονικά οι μαθητές αυτοί έπρεπε να εξετάζονται προφορικά και αφού δεν έχουν παράλληλη στήριξη για να είναι καλύτερο το γραπτό τους είναι απορίας άξιο γιατί δεν θέλουν την προφορική εξέταση. Η εξήγηση που δίνουμε, παρακολουθώντας την πορεία τους στο Λύκειο, είναι πως οι μαθητές αυτοί κρατούν τη διάγνωση μόνο για τις πανελλαδικές και κυρίως στα θεωρητικά, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τον καθένα και προβάρουν αν μπορούν να αντεπεξέλθουν στον γραπτό. Προσωπικά, έχω δει παιδιά με τέτοιες διαγνώσεις που αδυνατώ να καταλάβω πώς την πήραν. Εκθέσεις για άριστα, σελίδες ολόκληρες επιπέδου Λυκείου, χωρίς να έχουν παπαγαλία μέσα και παρόλα αυτά με διάγνωση δυσλεξία. Μπορεί να είναι ιατρικά αποδεκτό, δεν ξέρω. Πάντως δεν δίνουμε παραπάνω εξηγήσεις σε γραπτό λόγο από ό,τι στους άλλους μαθητές, ας εξετάζονταν προφορικά.
Εμείς δεν έχουμε ΤΕ.

Γιατί δεν έχετε ΤΕ; Μάλλον δεν έχετε πολλά παιδιά; Εμείς έχουμε τεράστιους αριθμούς, 15-20 παιδιά σε μια τάξη των 90-100. Από αυτά όμως, τα 5-8 το πολύ είναι δυσλεξία (ή άλλο δυσ-). Τα μισά από αυτά, είναι άριστοι μαθητές που δεν καταλαβαίνω γιατί κάποιος τους πήγε να εξεταστούν (κάποιοι έχουν πολύ ελαφριά χαρακτηριστικά του φάσματος και φαντάζομαι ότι γι αυτό πρωτοπήγαν στο κεδασυ σε μικρή ηλικία). Τα άλλα μισά με δυσλεξία, πήραν διάγνωση πολύ αργότερα και καταστράφηκαν από τη διαγνωση γιατί επαναπαύτηκαν στο ότι θα τα λε΄νε προφορικά. σταμάτησαν να διαβάζουν, να ΄φέρνουν ασκήσεις, να προσπαθούν.

Δεν καταλαβαίνω τη στάση σας για τη γραπτή εξέταση. Η προφορική είναι βασανιστήριο για τον εκπαιδευτικό, αν έχεις κοντά 10 παιδιά να εξετάσεις σε δύο τμήματα, σε διπλό φιλολογικό, εξετάζεις για 3 ώρες, ειδκά αν τα παιδιά έρθουν απροετοίμαστα. Εμείς τα παρακαλάμε να τα γράψουν όλα έστω σαν σημειώσεις για να έρθουν, να τα πουν, να μην περιμένουν όλοι τόσο πολύ. Γιατί είναι δύσκολο και στα διαγωνίσματα.  Οι δικοί μας παντως πγαίνουν στο ΚΕΔΑΣΥ κυρίως για την προφορική εξέταση και συχνά ενοχλούνται αν δεν τους δοθεί.
Το έχω πει πάντως και θα το πω κκαι θα το λέω συνέχεια. Δεν είναι δυνατόν το 15-20% των παιδιών ενός τμήματος ή μιας τάξης να θεωρείται ότι έχει ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες. Αυτό δείχνει ότι το πρόβλημα είναι στη γενική διδασκαλία και τη γενική εξέταση.

[ppil]

ΤΕ έχει το γειτονικό γυμνάσιο, οπότε σε εμάς λείπει τελείως η δική σας κατηγορία β. δηλ. οι μαθητές με μέτριες και χαμηλές επιδόσεις. Νομίζω πως τέτοιοι μαθητές δεν θα προχωρούσαν σε γραπτή εξέταση και δεν έχω δει ποτέ μου κανέναν να θυσιάζει βαθμούς για να προσπαθήσει, να δείξει καλή διάθεση, να τον επαινέσουμε ή να τον επιβραβεύσουμε. Μπορεί να υπάρχουν και εγώ να μην έχω δει.
Μαθητές που είναι επίσης στα όρια του αναλφαβητισμού πάλι δεν έχουμε, δεν επιλέγουν το συγκεκριμένο γυμνάσιο χωρίς να τους το απαγορεύει βέβαια κανείς.
Μαθητές με παράλληλη έχουμε λίγους (που έρχονται επειδή οι οικογένειές τους υπολογίζουν πως θα έχουν παράλληλη που δεν θα έχει μεγάλο φόρτο εργασίας) και αυτοί εξετάζονται από την παράλληλη στα διαγωνίσματα σε κάτι μεταξύ γραπτού και προφορικού, ας το πούμε τυπικά γραπτού. Στις εξετάσεις Ιουνίου γραπτώς, όπως όμως εξήγησα.
Οι μαθητές με δυσ- (είτε με χαρτί που προσκόμισαν, είτε με χαρτί που ξέρουμε πως υπάρχει) που έχουμε είναι λίγοι αλλά ικανότατοι. Θα έλεγε κανείς πως είναι η αφρόκρεμά μας. Εγώ έχω πολλές σκέψεις σχετικά με το γιατί εξετάστηκαν. Επειδή την κακή αυτή σκέψη την έχουμε όλοι οι συνάδελφοι και επειδή δεν μπορούμε να αποδείξουμε ή ακόμη πιο σωστά, δεν είναι η θέση μας αυτή, ακολουθούμε τον νόμο.

[pa.liatsos]

θεωρώ ότι μεγεθύνουμε το ζήτημα εμείς οι εκπαιδευτικοί, τα παιδιά με ή χωρίς μαθησιακά αποζητούν γενικά τη βοήθεια - πλην εξαιρέσεων- εμείς μερικές φορές μπερδευόμαστε ως ρόλος. όμως οι υπερβολές που τυχαίνουν δεν βοηθούν ουσιαστικά τα παιδιά, αντίθετα τα μπερδεύουν, η προσπάθεια ανταμείβεται, όχι η μασημένη τροφή, αν δεν κάνω λάθος, άσχετα αν στην εποχή μας συμβαίνει το αντίθετο...
πάντως αν υπάρχει αρνητικό κλίμα στο σύλλογο, για οποιοδήποτε λόγο, βγαίνει συνήθως με τέτοιες αφορμές (π.χ. εξετάσεις)

[Slayer]

https://www.google.com/amp/s/www.alfavita.gr/ekpaideysi/399324_endosholikes-exetaseis-mathiton-me-anapiria-eidikes-anagkes-odigos-ekpaideytikoy%3famp

 Διαβάστε το, διαδώστε το. Simple as that.

[Έσπερος]

Εγω το βλέπω λίγο πιο πρακτικά. Κάποια παιδθα μπορούν να κάνουν πράγματα, κάποια θέλουν αλλά δεν μπορούν, κάποια μπορούν αλλά δεν θέλουν, κάποια ούτε θέλουν ούτε μπορούν. Εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να απευθυνόμαστε στον μέσο όρο κρι τελικά καλύπτουμε τις ανάγκες ελαχίστων. Αν κάποιος μπορεί να προσφέρει μια μικρή βοήθεια σε ένα παιδί που νιώθει παρείσακτος στο σχολείο, ας την προσφέρει. Αν κάποιος καταφέρει να σώσει απι το κόψιμο ένα ταλαιπωρημένο παιδί που δεν χωράει στα ιδεολογικά καλούπια του καθηγητη της γενικής, ας το κάνει. Μασημένη τροφή παίρνουν και οι περισσότεροι αριστούχοι μας, με τα φροντιστήρια και τα βοηθήματα, αλλά αυτό δεν μας νοιάζει.

Η συνεννόηση είναι το παν. Εγω προσωπικά έχω συνεννοηθεί άψογα πάντα με καθηγητές του ΤΕ και της τάξης υποδοχής. Γνωρίζουν ότι θέλω να βοηθήσω αλλά γνωρίζουν και ότι έχω κάποιες απαιτήσεις από τα παιδιά να συνεργάζονται, έχω πει πού θα είμαι αυστηρή και πού όχι, έχω πει ποιους θέλω πολύ να κατευθύνουν να γράψουν κάτι για να μην μου έρθουν με λευκές κόλλες, από κει και πέρα ξέρω και ότι θα σφυρίξουν
και καμία απάντηση για 1-2 μονάδες. Από μια άποψη με διευκολύνει γιατί κερδίζω χρόνο από τα προφορικα που θα έπρεπε να εκμαιεύσω να μου πουν τον τυπο του αφηγητή ή τη δομή της παραγράφου. Αν σε ένα σχολείο ένας καθηγητής της ειδικής υπερβαίνει αυτά τα όρια, τότε ή αυτός έχει θέματα δικής του προσωπικής αυτοεπιβεβαίωσης, είτε έχουν οι καθηγητές της γενικής και προσπαθει να προστατεύσει τα παιδιά. Εμείς δεν γνωρίζουμε τι ισχύει στο κάθε σχολείο. Σε κάθε περίπτωση όμως η λέξη κλειδί στις συζητήσεις αυτές, ειναι τα παιδιά. Να βεβαιωνόμαστε ότι το δικό τους καλό ειναι στο επίκεντρο, και όχι εμείς, η ιδεολογία μας και η εξουσία μας πάνω στη βαθμολογία.

[ppil]

Εγώ δεν το βλέπω πρακτικά, αν και συμφωνώ σε όλα με την Έσπερον. Το βλέπω απλά: το υπουργείο δεν θέλει να μείνει κανένας μαθητής στην ίδια τάξη με βάση το γνωστικό του επίπεδο. Ο μόνος λόγος που ουσιαστικά επιτρέπει να επαναλάβει μαθητής την τάξη είναι οι απουσίες (και αυτό με ερωτηματικό) και η κακή συμπεριφορά. Έτσι, συμπεριφέρομαι ανάλογα. Οι βαθμοί που βάζω είναι τέτοιοι ώστε να μαντεύω τι θα γράψουν όλοι στο τέλος και να περνούν, χωρίς να αδικώ κανέναν στην τελική βαθμολογία. Αδικία θεωρώ να ξαναφέρνω για εξέταση παιδί με παράλληλη στήριξη, που έχει ένα κάρο προβλήματα και η κοινωνικοποίηση είναι το κύριό μας μέλημα γι΄αυτό και όχι να περάσει ιατρική. Το ίδιο ισχύει και για παιδιά που η οικογένεια τα έχει παραμελήσει και ψάχνουν την ταυτότητά τους, το ίδιο και για παιδιά που προσπαθούν αλλά δεν έχουν τις ικανότητες που απαιτεί το σχολείο έτσι όπως υπάρχει σήμερα, το σχολείο που εξετάζει γραπτά και μόνο τι έχεις μάθει. Στα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες που φαίνονται εύκολα, δεν εξαντλώ την αυστηρότητά μου φυσικά, το να εξετάζονται προφορικά είναι η λύση για να μην περνούν μέσα από το άγχος της διαφορετικότητας. Υπάρχει διάγνωση και έχουν δοθεί αναλυτικές οδηγίες τις οποίες πρέπει να τηρώ και εγώ και αυτά. Δεν έχει νόημα δηλ να εξετάζονται γραπτά γιατί δεν έχουν να αποδείξουν τίποτα. Στα παιδιά που πήραν μια διάγνωση με σκοτεινό ίσως τρόπο και με απώτερο σκοπό να περάσουν στις πανελλαδικές με ευκολία και δεν τηρούν τις οδηγίες για προφορικές εξετάσεις επειδή θέλουν να δοκιμάσουν τι τους συμφέρει (κακώς τους δίνεται επιλογή κατά τη γνώμη μου) φέρομαι ακριβώς όπως μου διευκρινίζεται από τις οδηγίες. Ούτως ή άλλως δεν συμφωνώ με το εκπαιδευτικό σύστημα που έχουμε, αυτό που ο άριστος μαθητής είναι σαν την κότα: διαβάζει σαν να πίνει η κότα νερό, κοιτάει το βιβλίο, σηκώνει το κεφάλι στον ουρανό και κάτι γουργουρίζει και ξανακοιτάει το βιβλίο. Να βράσω την αριστεία αυτή του 12χρονου.