Σχέσεις Εκπαιδευτικών

[automato]

Πώς διαχειρίζεστε τις σχέσεις με τους συνάδελφους στο σχολείο...;
Δώστε τα φώτα σας...και συμβουλές...

[PDE ads]

[erietta]

Αντιμετωπίζεις κάποιο πρόβλημα; Καθένας αντιμετωπίζει το σχολείο διαφορετικά, έχοντας διαφορετικές προσδοκίες.

[Έσπερος]

Κοιτάς να συνεργαστείς με τα άτομα της ίδιας ειδικότητας ή αυτά που κάνετε κοινά μαθήματα, αν υπάρχουν. Βρίσκεις άτομο/-α έμπειρα για να σου λύνουν απορίες. Προσπαθείς να εχεις επαφές, αν ταιριάζετε, με όσους είναι καινούργιοι/«περαστικοί» στο σχολείο. Ακόμα κι αν δεν θα γινόσασταν κολλητοί υπό άλλες συνθήκες, χρειάζεσαι ανθρώπους που είναι στην ίδια  φάση και που μάλλον περνάνε τα ίδια, για αλληλοϋποστηριξη. Αν είσαι εκτος εδρασ, εξασφαλίζεις τουλάχιστον ένα άτομο που θα μπορεί να σε βοηθήσει αν αρρωστήσεις ή πάθεις οτιδήποτε. Σε πρώτη φάση, αυτά είναι τα βασικά. Από κει και πέρα, τα υπόλοιπα εξαρτώνται από τις δικές σου προσδοκίες, το κλίμα του σχολείου σου, τον χαρακτήρα των άλλων.

[harac]

Δεν είναι απαραίτητο να είσαι "κολλητός" με άτομα που δεν σου ταιριάζουν, σε οποιεσδήποτε συνθήκες. Μπορείς να βρεις παρέες που σου ταιριάζουν καλύτερα και εκτός σχολείου ή ακόμα και από άλλα σχολεία.
Βλέπεις με ποιους μπορείς να συνεργαστείς καλύτερα μέσα στο σχολείο, άσχετα με το αν θα έκανες παρέα μαζί τους, έξω.
Προσέχεις να είσαι τυπικός στα καθήκοντά σου.
Όπως σωστά έγραψε και η Έσπερος "τα υπόλοιπα εξαρτώνται από τις δικές σου προσδοκίες, το κλίμα του σχολείου σου, τον χαρακτήρα των άλλων".

[PDE ads]

[Έσπερος]

Να προσθέσω ότι απλα και εκτός έδρας, και σε επαρχία ακόμα, με όλο τον ρατσισμό της επαρχίας, πολλοί συνάδελφοι βρίσκουν παρέες εκτός σχολείου, συναδέλφους από άλλα σχολεία ή ακόμα και μη εκπαιδευτικούς. Δεν ξέρω πώς το κάνουν ακριβώς και είναι και θέμα χαρακτήρα, εγω γνωριμίες έκανα μετά τη 10ετια μέσω του παιδιού μου, αλλά για να το κάνουν κάποιοι, σημαίνει ότι γίνεται.

[harac]

Οι παρέες εκτός σχολείου είναι πολύ συνηθισμένες στην επαρχία, από ό,τι έχω δει εγώ τουλάχιστον. Άλλως τε, συνήθως, βρίσκονται και άλλοι εργαζόμενοι σε διαφορετικούς κλάδους, εκτός από τους εκπαιδευτικούς, οι οποίοι προέρχονται από όλη την Ελλάδα και είναι δεκτικοί σε παρέες.

[Έσπερος]

Εγώ προσωπικά δεν έχω νιώσει ότι ο κόσμος είναι ανοιχτός σε παρέες ξένων. Το αντίθετο θα έλεγα. Ούτε συμμαθητές του παιδιού μου μας καλούν σε playdates. Έχω δει όμως άλλους συναδέλφους νέους χωρίς οικογένεια να αποκτούν γρήγορα κοινωνικό κυκλο με παρέες εκτός εκπαίδευσης, πράγμα που επίσης με εκπλήσσει αλλά έχω δει και οικογενειάρχες να αποκτούν κάποιες συναναστροφές με άλλες οικογένειες, να βλέπονται για να παίζουν τα παιδιά τους. Αυτά τα θεωρούσα πάντα εξαιρέσεις. Μακάρι να είναι αλλιώς, γιατί η δική μου αίσθηση για την κοινωνικοποιηση στην επαρχία είναι παντελώς αρνητική.

[harac]

Εγώ πάλι έχω δει αρκετές οικογένειες εκπαιδευτικών με μικρά παιδιά να συμμετέχουν σε κοινές δραστηριότητες, μαθήματα, αθλητισμό, παιχνίδια, μπάνια, ψαρέματα κλπ με άλλες οικογένειες, ντόπιων και "ξένων". Έτσι τα παιδιά αποκτούν φιλίες και εμπειρίες, διαφορετικές από εκείνες του  τόπου τους. Πολλές φορές, όταν φύγουν,  παρακαλούν τους γονείς τους να ξαναέρθουν στο ίδιο μέρος το καλοκαίρι για να ξαναδούν τους φίλους τους. Αλλά, βέβαια, καταλαβαίνω ότι αυτό δεν συμβαίνει πάντα και ακόμα ότι ο κάθε ένας από εμάς μπορεί να έχει διαφορετικές εμπειρίες και βιώματα.
Ένας ακόμα τρόπος κοινωνικοποίησης (αν δεν έχεις οικογενειακές υποχρεώσεις) είναι και η συμμετοχή σε τοπικές δραστηριότητες, όπως γυμναστήριο, αθλητισμός, θεατρικές ομάδες, μαθήματα μουσικής, πεζοπορικές ομάδες κλπ. Έτσι, ανάλογα με τα ενδιαφέροντά σου  βλέπεις κόσμο  και ο χειμώνας κυλάει  πιο ευχάριστα.

[emmaki]

Εγώ πάλι έχω δει αρκετές οικογένειες εκπαιδευτικών με μικρά παιδιά να συμμετέχουν σε κοινές δραστηριότητες, μαθήματα, αθλητισμό, παιχνίδια, μπάνια, ψαρέματα κλπ με άλλες οικογένειες, ντόπιων και "ξένων". Έτσι τα παιδιά αποκτούν φιλίες και εμπειρίες, διαφορετικές από εκείνες του  τόπου τους. Πολλές φορές, όταν φύγουν,  παρακαλούν τους γονείς τους να ξαναέρθουν στο ίδιο μέρος το καλοκαίρι για να ξαναδούν τους φίλους τους. Αλλά, βέβαια, καταλαβαίνω ότι αυτό δεν συμβαίνει πάντα και ακόμα ότι ο κάθε ένας από εμάς μπορεί να έχει διαφορετικές εμπειρίες και βιώματα.
Ένας ακόμα τρόπος κοινωνικοποίησης (αν δεν έχεις οικογενειακές υποχρεώσεις) είναι και η συμμετοχή σε τοπικές δραστηριότητες, όπως γυμναστήριο, αθλητισμός, θεατρικές ομάδες, μαθήματα μουσικής, πεζοπορικές ομάδες κλπ. Έτσι, ανάλογα με τα ενδιαφέροντά σου  βλέπεις κόσμο  και ο χειμώνας κυλάει  πιο ευχάριστα.

Θα συμφωνήσω μαζί σου. Έχω μεγαλώσει και μένω σε επαρχία και έχω δουλέψει σε ακόμα πιο μικρή επαρχία. Στην πόλη που μεγάλωσα και μένω τώρα βλέπω ότι οι εκπαιδευτικοί από άλλα μέρη είναι πλήρως ενταγμένη στην κοινωνία, έχουνε μεγάλο κύκλο τόσο με άτομα των σχολείων τους όσο και με «εξωτερικούς». Αλλά και εγώ στην πολύ μικρότερη επαρχία που έκανα δύο χρόνια, ακριτικό νησί, είχα σχέσεις και με τους συναδέλφους αλλά και με πάρα πολλούς ντόπιους με τους οποίους ακόμα, 20 χρόνια μετά, έχουμε πάρα πολύ καλές σχέσεις και βρισκόμαστε οπότε μπορούμε.
Θεωρώ ότι είναι θέμα προσωπικότητας και ιδιοσυγκρασίας

[anti_08]

Καλημέρα σας και Καλή χρονιά!

Έχω την αίσθηση ότι όπως ρωτά ο/η θεματοθέτης μαλλον τον/την απασχολεί οι σχέσεις εντός σχολείου.  Πως την παλεύεις σε ένα σχολείο αν νιωθεις οτι δεν υπαρχει σημειο συννενόησης και συνεργασίας. Δεν μου φαίνεται ότι ρωτα αν θα κάνει σχέσεις ή φιλίες με άτομα απο το σχολείο ώστε να βλέπονται και εκτός και να κάνουν δραστηριότητες μαζί. Μαλλον τον ενδιαφέρει πως θα επιβιωσει σε ενα περιβαλλον που νιωθει σαν την μυγα μες στο γαλα.
Με βάση αυτό λοιπόν θα απαντήσω.
Οι σχέσεις στα σχολεία είναι δύσκολές τις περισσότερες φορές. Είναι ένας επαγγελματικός χώρος οπότε εσύ αυτό που οφείλεις ειναι να συμπεριφέρεσαι σωστά ως επαγγελματίας και να είσαι τυπικός. Σε αυτό προσπαθείς να έχεις όσο το δυνατόν καλές σχέσεις και συνεργασία με όσους μπορείς από το σύλλογο. Συνήθως δεν συμβαίνει αυτό. Όσο πιο σωστος επαγγελματίας είσαι τόσο λιγότερο αρεστός θα είσαι στους συναδέλφους σου.
Επειδη επικρατεί στην πλειοψηφία των σχολείων ένα κλίμα ωχαδελφισμού, πολύ φορτωμένου προγράμματος, προστριβών, ανωριμότητας συνεδέλφων κτλ όταν η αποψή σου ειναι διαφορετική απο την πλειοψηφια κτλ ξεκινούν τα προβλήματα, οι τρικλοποδίες κτλ
Απλά εσύ στέκεσαι στο ύψος σου, κάνεις σωστά την δουλειά σου και με όσους μπορείς συνεργάζεσαι στα πλαίσια του επαγγελματισμού και των υποχρεώσεων σου με ευγένεια και καλή διάθεση.
Συνήθως είναι τι γραμμη δίνεται σε κάθε σχολείο απο τους πιο υψηλα διοικητικά.
Γενικότερα στα σχολεία κοιτάει ο ένας πως θα δαγκώσει τον άλλο. Οπότε οι σχέσεις ειναι δυσκολές.
Εχω βρεθει και σε σχολεία με καλό κλίμα και εχω βρεθεί και σε σχολεία με άσχημο κλίμα. Γενικά επικρατούν εφήμερες σχέσεις και λυκοφιλίες.
Όλα κυλούν καλά μέχρι να σου ζητήσουν να παρανομήσεις σε κάτι ή να κάνεις κάτι που δεν ειναι τυπικό ή μια φορά να μην μπορέσεις να τους εξυπηρετήσεις σε κάτι τότε φαίνονται τα πραγματικά πρόσωπα.
Όσο λες σε όλα ναι είσαι ο καλύτερος συνάδελφος και σε συμπεριλαμβάνουν σε ολα, αν πεις σε ένα όχι είσαι ο αποδιοπομπαίος τράγος. Εξαρτώνται όλα από εσένα αν μπορείς να επιβιωσεις εκτός κλικών.
Προσωπικά θεωρούσα ως επιτυχημένη μία χρονιά σε αυτό το θέμα αν στο σχολείο που υπηρετούσα εβρισκα ένα άτομο που να διατηρηρουμε μία μακροπρόθεσμη σχέση και μετα το σχολείο, οταν πλέον θα είμαστε σε αλλά σχολεία και αν αυτή η σχέση άντεχε στο χρόνο. Δεν με ενδιέφερε ποτέ αν θα είχα μόνο εκείνη την χρονιά πχ δεκα ατομα που να κάνω παρεα και να τα πηγαινω καλα και μετα να είναι ο καθενας στον κοσμο του. Αυτο λοιπον το εχω πετυχει σε μεγαλο βαθμο και εχω διατηρησει μακροπροθεσμες σχεσεις με ελαχιστους ομως αυναδελφους, αλλα επικοινωνουμε και βρισκομαστε συχνα και παντα ειναι σαν να μην περασε μια μερα ακομη και αν εχουμε διασκορπιστει παντου ανα την Ελλάδα. Αυτοι οι λίγοι άνθρωποι πλέον ειναι στην κατηγορια φιλοι και οχι συναδελφοι.
Γενικά πάντως στα σχολεία θελουν πολύ προσοχή οι σχεσεις γιατι παιζει απιστευτο κουτσομπολιο, απιστευτα πισωπλατες μαχαιριες.
Ασχημες καταστασεις με επηρεαζαν αρχικα, τα πρωτα χρόνια του σχολικου μου βιου, τωρα πλεον απλα δεν ασχολουμαι καθόλου οτι και να γίνεται μπροστα ή πίσω απο την πλατη μου, τους γραφω κανονικά τους κακόβουλους και συνεργάζομαι μόνο με όσους μπορώ, δεν με ενδιαφέρει καν η υπαρξή τους ειδικά όταν έχουν προσπαθήσει να μου την φέρουν, να με ρίξουν, να με κακολογήσουν κτλ.

[ernesto]

Καλημέρα σας και Καλή χρονιά!

Έχω την αίσθηση ότι όπως ρωτά ο/η θεματοθέτης μαλλον τον/την απασχολεί οι σχέσεις εντός σχολείου.  Πως την παλεύεις σε ένα σχολείο αν νιωθεις οτι δεν υπαρχει σημειο συννενόησης και συνεργασίας. Δεν μου φαίνεται ότι ρωτα αν θα κάνει σχέσεις ή φιλίες με άτομα απο το σχολείο ώστε να βλέπονται και εκτός και να κάνουν δραστηριότητες μαζί. Μαλλον τον ενδιαφέρει πως θα επιβιωσει σε ενα περιβαλλον που νιωθει σαν την μυγα μες στο γαλα.
Με βάση αυτό λοιπόν θα απαντήσω.
Οι σχέσεις στα σχολεία είναι δύσκολές τις περισσότερες φορές. Είναι ένας επαγγελματικός χώρος οπότε εσύ αυτό που οφείλεις ειναι να συμπεριφέρεσαι σωστά ως επαγγελματίας και να είσαι τυπικός. Σε αυτό προσπαθείς να έχεις όσο το δυνατόν καλές σχέσεις και συνεργασία με όσους μπορείς από το σύλλογο. Συνήθως δεν συμβαίνει αυτό. Όσο πιο σωστος επαγγελματίας είσαι τόσο λιγότερο αρεστός θα είσαι στους συναδέλφους σου.
Επειδη επικρατεί στην πλειοψηφία των σχολείων ένα κλίμα ωχαδελφισμού, πολύ φορτωμένου προγράμματος, προστριβών, ανωριμότητας συνεδέλφων κτλ όταν η αποψή σου ειναι διαφορετική απο την πλειοψηφια κτλ ξεκινούν τα προβλήματα, οι τρικλοποδίες κτλ
Απλά εσύ στέκεσαι στο ύψος σου, κάνεις σωστά την δουλειά σου και με όσους μπορείς συνεργάζεσαι στα πλαίσια του επαγγελματισμού και των υποχρεώσεων σου με ευγένεια και καλή διάθεση.
Συνήθως είναι τι γραμμη δίνεται σε κάθε σχολείο απο τους πιο υψηλα διοικητικά.
Γενικότερα στα σχολεία κοιτάει ο ένας πως θα δαγκώσει τον άλλο. Οπότε οι σχέσεις ειναι δυσκολές.
Εχω βρεθει και σε σχολεία με καλό κλίμα και εχω βρεθεί και σε σχολεία με άσχημο κλίμα. Γενικά επικρατούν εφήμερες σχέσεις και λυκοφιλίες.
Όλα κυλούν καλά μέχρι να σου ζητήσουν να παρανομήσεις σε κάτι ή να κάνεις κάτι που δεν ειναι τυπικό ή μια φορά να μην μπορέσεις να τους εξυπηρετήσεις σε κάτι τότε φαίνονται τα πραγματικά πρόσωπα.
Όσο λες σε όλα ναι είσαι ο καλύτερος συνάδελφος και σε συμπεριλαμβάνουν σε ολα, αν πεις σε ένα όχι είσαι ο αποδιοπομπαίος τράγος. Εξαρτώνται όλα από εσένα αν μπορείς να επιβιωσεις εκτός κλικών.
Προσωπικά θεωρούσα ως επιτυχημένη μία χρονιά σε αυτό το θέμα αν στο σχολείο που υπηρετούσα εβρισκα ένα άτομο που να διατηρηρουμε μία μακροπρόθεσμη σχέση και μετα το σχολείο, οταν πλέον θα είμαστε σε αλλά σχολεία και αν αυτή η σχέση άντεχε στο χρόνο. Δεν με ενδιέφερε ποτέ αν θα είχα μόνο εκείνη την χρονιά πχ δεκα ατομα που να κάνω παρεα και να τα πηγαινω καλα και μετα να είναι ο καθενας στον κοσμο του. Αυτο λοιπον το εχω πετυχει σε μεγαλο βαθμο και εχω διατηρησει μακροπροθεσμες σχεσεις με ελαχιστους ομως αυναδελφους, αλλα επικοινωνουμε και βρισκομαστε συχνα και παντα ειναι σαν να μην περασε μια μερα ακομη και αν εχουμε διασκορπιστει παντου ανα την Ελλάδα. Αυτοι οι λίγοι άνθρωποι πλέον ειναι στην κατηγορια φιλοι και οχι συναδελφοι.
Γενικά πάντως στα σχολεία θελουν πολύ προσοχή οι σχεσεις γιατι παιζει απιστευτο κουτσομπολιο, απιστευτα πισωπλατες μαχαιριες.
Ασχημες καταστασεις με επηρεαζαν αρχικα, τα πρωτα χρόνια του σχολικου μου βιου, τωρα πλεον απλα δεν ασχολουμαι καθόλου οτι και να γίνεται μπροστα ή πίσω απο την πλατη μου, τους γραφω κανονικά τους κακόβουλους και συνεργάζομαι μόνο με όσους μπορώ, δεν με ενδιαφέρει καν η υπαρξή τους ειδικά όταν έχουν προσπαθήσει να μου την φέρουν, να με ρίξουν, να με κακολογήσουν κτλ.

Από τις ωραιότερες τοποθετήσεις!Προσυπογράφω.

[leon.]

Ρουφιανιά κι άγιος ο θεός είναι στους συλλόγους καθηγητών. Κι όλοι νομίζουν πως είναι προφεσσόροι. Το ζήτημα είναι να περνάς όμορφα τις ώρες διδασκαλίας με τους μαθητές. Για τους συνεπαγγελματίες μη σου καίγεται καρφί. Τον εαυτούλη τους μόνο προσέχουν και νοιάζονται.

[Mini1234]

Γενικα δεν ξερω ποιος ειναι ο περισσοτερο προφέσορας στα δικα μας επαγγελματα ενα πραγμα... παντου ακους εγω εγω και γνωριζουν ολοι τα παντα... στην πρωτη εβδομαδα σου βγαζουν και διαγνωση για μαθητες. Γενικα πολλη επίδειξη δυστυχως. Αυτο το παρατηρω κυριως απο νεους συναδελφους (και εγω νεα ειμαι).

[Έσπερος]

Θα τα διαβάσει κανείς αυτά και θα αναρωτιέται τι άνθρωποι διδάσκουν τα παιδιά τους…
Όχι ότι είναι υπερβολικά βέβαια…

Το σχολείο μου είναι απ αυτά τα σχολεία που οι περισσότεροι μη μόνιμοι, θεωρούν ότι είμαστε ίσως και ο χειρότερος σύλλογος που έχουν δει. Τυπικα είμαστε όλοι ενταξει. Οι παλιοί είναι σοβαροί στη δουλειά τους κ δεν φορτώνουν τους καινούργιους. Είμαστε ευγενικοί κ εξυπηρετικοί με τους καινούργιους, αλλά ώς εκεί, Οι ντόπιοι καθηγητές δεν έχουν κοινωνικές επαφές μέσα στο σχολείο. Εγω δηλαδή ελάχιστες φορές έχω προσκληθεί να πάω σε σπίτι συναδέλφου, σε γιορτή κλπ κι ας έχω περάσει 10ετια. Σαν σύλλογος δεν βγαίνουμε ποτέ όλοι μαζί. Λόγω χώρου χρησιμοποιούμε πολλούς χώρους σαν γραφεία κ έτσι είμαστε χωρισμένοι σε μικρές ομάδες που δεν όχι απλα δεν έχουν επικοινωνία ή συνεργασία μεταξύ τους, αλλά δεν αντέχει ο ένας να μπει στον χώρο του άλλου ούτε για να πάρει ανταλλακτικά για το συρραπτικο, που λέει ο λόγος. Εμείς μεταξύ μας γνωριζόμαστε και ξέρουμε γιατί μας θάβουν όπως οι άλλοι ξέρουν γιατί τους θάβουμε. Τουλάχιστον αυτό δεν επηρεάζει γενικα τη στάση απέναντι στους μαθητες, στις τιμωρίες συμφωνούμε όλοι. Τέλος πάντων, ολπ αυτό πολλοί δεν το αντέχουν, και πολύ συχνά οι νέοι αλλάζουν χώρο μέσα στη χρονιά περιμένοντας ότι θα είναι καλύτερα. Εγω δεν είμαι απ αυτούς που επηρεάζονται από τετοια, είμαι ευχαριστημένη με τον χώρο στον οποίο κάθομαι, έχω κάποια άτομα να περασω ευχάριστα το κενό μου.  εμένα προσωπικά στο σχολείο ένα πράγμα με φθείρει και με απογοητεύει: οι μαθητες. Δεν κατανοώ γιατί κάποιος έχει τόσο ελεύθερο χρόνο για να προβληματίζεται για τις σχεςεις με τους συναδέλφους του, όταν έχει 4 κ 5 ώρες μάθημα, διορθώσεις, προετοιμασια κλπ. Το μόνο που είναι πρόβλημα σε έναν
κακό σύλλογο είναι αν με τη στάση τους, την αμέλεια τους και τον ωχαδερφισμό τους, χαλάνε τα παιδιά, πράγμα που συμβαίνει συχνά.