Σχέσεις Εκπαιδευτικών

[leon.]

εμένα προσωπικά στο σχολείο ένα πράγμα με φθείρει και με απογοητεύει: οι μαθητες.

Κι όμως, εμένα αυτό με κρατά ζωντανό...

[PDE ads]

[erietta]

Αν θα είσαι μόνο για μια χρονιά στο σχολείο, κάνε υπομονή και θα περάσει η χρονιά αυτή.
Στον σύλλογο που είμαι έχω τυπικές σχέσεις, δεν το επιδιώκω, άλλωστε δεν θα είμαι και για πολλά χρόνια ακόμη.
Όσοι έχουμε παιδιά, δεν αφιερώνουμε και πολύ χρόνο στις σχέσεις με συναδέρφους. Οι ελεύθεροι επιδιώκουν και να βγαίνουν και το κατανοώ (για περαιτέρω σύσφιξη των σχέσεων).
Αν τώρα έχεις πέσει σε ανθρώπους που σου κάνουν την ζωή δύσκολη, ίσως πρέπει να μας πεις περί τίνος πρόκειται. Σε αγνοούν; Ρουφιανεύουν; Κάθε περίπτωση είναι ιδιαίτερη.
Προσωπικά εμένα με φθείρει το απαιτητικό πρόγραμμα σπουδών, στο Λύκειο.

[Έσπερος]

Κι όμως, εμένα αυτό με κρατά ζωντανό...

Δεν έχει νόημα η απομόνωση φράσεων. Εγω μέσα σε μια γενικότερη τοποθέτηση εξηγω οτι για κάποιους το αν είναι ευχαριστημένοι σε ενα σχολείο εξαρτάται από το κλίμα στο γραφείο, για άλλους, όπως εγω, εξαρτάται από το αν οι μαθητες είναι ήσυχοι. Δεν έχουν όλοι την ίδια άποψη για τα ίδια θέματα.

[math02063]

Υπάρχει μια κατηγορία που πρέπει να περιθωριοποιηθεί. Οι μαθητοπατέρες-μαθητομητέρες. Αυτοί δηλαδή που χαιδεύουν παιδιά και γονείς και δεν τους νοιάζει τίποτα άλλο εκτός από το να είναι αρεστοί στους μαθητές.

[PDE ads]

[harac]

Όταν είσαι σε ένα μόνο  σχολείο, είναι πιο δύσκολο να τα έχεις  καλά με όλους, ειδικά αν ο χώρος στο γραφείο του σχολείου είναι περιορισμένος και δεν μπορείς να απομονωθείς όταν θέλεις ησυχία για να κάνεις μια δουλειά, να ησυχάσει λίγο το κεφάλι σου από τη βαβούρα των παιδιών, να προετοιμάσεις ένα μάθημα κλπ. Στο ένα σχολείο που πηγαίνω είναι έτσι, στα άλλα δύο υπάρχει μεγαλύτερη άνεση χώρου.
Όταν είσαι σε δύο ή ακόμα καλύτερα σε τρία σχολεία τα πράγματα είναι κάπως πιο απλά, έστω αν έχεις μετακίνηση σε δύο διαφορετικά, την ίδια ημέρα. Έχεις λιγότερα κενά, αλλά κάνεις τις ώρες σου και φεύγεις.
Για εμένα, πάντως  είναι εξ ίσου σημαντική και η ειρηνική συνύπαρξη με τους συναδέλφους στο γραφείο, αλλά και να έχουμε ήσυχα παιδιά.

[anti_08]

Σε όλα αυτά που λέτε συνάδελφοι βρισκω πολλές αληθειες που τις βλέπω και εγω καθημερινα...

Η επιδειξη πάει σύννεφο, μπορεί ίσως από τους νέους συναδέλφους όπως λέτε, ή ισως γιατί οι παλιοι δεν πολυασχολούνται ή ισως γιατι οι παλιοι είναι πιο φειδωλοί στις δηλώσεις τους γιατι έχουν ένα φοβο μην πουν τιποτα και εκτεθουν και φανει ότι ξερουν κατι και φανε χωσιμο να το κανουν αυτοι, ξερουν να φυλάγονται πιο καλά, ή απλα με τα χρόνια αδιαφορουν γιατι δεν αντεχουν τις ψυχοφθόρες συνθήκες ή απλά γιατί οι νέοι έχουν ακόμη διάθεση να ασχοληθούν.

Το θέμα είναι αυτό που λες να το στηρίζεις με επιχειρήματα αλλά συνήθως τα επιχειρήματα που ακούω στα σχολεία είναι "μα εμεις το κανουμε έτσι τόσα χρόνια, δεν μπορεί να το κάνουμε λάθος", ναι τις περισσότερες φορές επειδή δεν το ψάχνετε και βασίζεστε στο τι λενε οι αλλοι το κανετε λαθος. Εχω δει τραγικα πραγματα και η αληθεια είναι ότι δεν μπορεις να ανοίξεις το κεφαλι καποιου να του βαλεις ινφο μεσα αν δεν θελει.

Γενικά όμως κυκλοφορει το μοτο δεν μιλαμε για να μην φαινομαστε και μας χωνουν.
Λιγοι εχουν το θαρρος της γνωμης τους.

Και δεν είναι θεμα ελευθερου χρονου για να προβληματίζεσαι για τις σχεσεις με τους συναδελφους αλλα όταν ο "συνάδελφος" σε δαγκώνει στα εξωδιδακτικά, στις εφημερίες, στις εκδρομές, σε ότι βρει και δεν βρει τότε προφανως δεν σου αρεσουν οι σχεσεις που επικρατουν. Προφανως όταν τους λειπουν στοιχειώδεις κανονες συμπεριφορας και ευγενειας ανθρώπινης (πχ δεν μπουκαρω έτσι στην ταξη του αλλου αλλά χτυπάω την πόρτα) δεν εχεις να πεις και πολλά μαζι τους ή να επιδιώξεις συνεργασία. είστε άλλοι κόσμοι.
Προφανώς όταν στα καλα καθούμενα χωρίζονται σε στρατόπεδα νέοι του σχολείου, παλιοί του σχολείου, βολευμένοι του σχολείου, αναπληρωτές που θα τους τα φορτώσουμε όλα, δεν έχεις να πεις και πολλά με τέτοιες νοοτροπίες.
Και προφανώς τα παιδιά τους δεν τα διδασκει μόνο η αφρόκρεμα αλλά και οι βολεμένοι κλασικοι δυ που βλεπουν το σχολειο ως παρεργο γιατι η κυρια δουλεια τους είναι τα απογευματινα ιδιαιτερα που πολλές φορες τα κανουν στα ιδια τα παιδια του σχολειου.

Όπως είπε και ο leon που συμφωνω μαζί του εμενα με κρατανε ζωντανο έστω δεκα παιδια στα εκατο που αξιζει να παλευω στο σχολείο, που αξιζουν ένα αξιοπρεπες μαθημα, γιατι τα υπολοιπα ενενηντα τα στελνουν αναγκαστικα οι γονεις τους γιατι ειτε δεν τα θελουν μες στα ποδια τους ειτε γιατι επειδή απλα είναι υποχρεωτικη η εκπαιδευση.

Με τους μαθητες κάποια στιγμή με καποιον τρόπο ότι διαφωνίες και να προκυψουν θα τα βρεις και θα δειτε τι είναι καλο για την ομαδα με τους υπολοιπους στον εργασιακο χωρο-σχολειο δεν πρόκειται να συμβει αυτό γιατι παιζουν κομπλεξισμοι, προσωπικα ποταπα κινητρα κ.α.
(ναι ξερω τα γραφω λιγο ακομψα και χοντρα αλλά τα τελευταια χρόνια εχω δει όλο και χειρότερες καταστάσεις)

Και σιγουρα ένας μαθητογονιος να υπαρχει στο συλλογο καταστρέφονται τα παντα μετα, γιατι αρχιζουν ολοι να παρακινούνται και σου λενε εγω θα είμαι ο κακος που θα κοιτάξω να φερω την ανοιξη;
Τα σχολεια εχουν γινει τοξικα περιβαλλοντα πλεον για τους εκπαιδευτικούς. Και αυτό οφείλεται και στο "οκ εγω μια χρονια θα είμαι εδώ θα κανω υπομονή να περασει", ελα όμως που αυτή η τοξικη κατασταση θα παραμενει και θα βρει έναν αλλον συναδελφο του χρονου.
Γενικα το μοτο αυτό δεν αποδιδει.

Και δεν είναι ότι επιδιωκουν καλες σχεσεις με τους συναδελφους μονο οσοι δεν εχουν υποχρεώσεις παιδιων γιατι κανονικά ως ανθρωπινα οντα θα επρεπε να μας ενδιαφερουν οι υγιεις σχεσεις στο χωρο εργασιας ανεξάρτητα από την οικογενειακη μας κατασταση.

Γενικα θα επρεπε να διδάσκουμε παιδεια στα παιδια με διαφορους τροπους, ακόμη και με τις επικρατούσες σχεσεις μεταξυ του συλλογου, αλλα εμεις διδάσκουμε bullying (mobbing πιο σωστα) όταν δεν μπορούμε στοιχειωδώς να κρατησουμε τα προσχήματα έστω στον εργασιακό χώρο και να λέμε μια καλημέρα στον αλλον, να τον βοηθάμε αν τον δουμε στην αναγκη, να μιλαμε ευγενικα, να μην φωνάζουμε πανω στην δικια του φωνη, να περιμενουμε την σειρα μας να μιλησουμε σε ένα συλλογο, να μην κοιταμε τα παπούτσια μας όταν μας μιλα ο άλλος, να μην παμε και παιρνουμε τον καφε του και τον πινουμε, να μην "κλέβουμε" και το δικο του δώρο που εδωσε ο συλλογος γονεων και κηδεμονων και καλα κατά λαθος, να μην παμε και εξαφανίζουμε τα εγγραφα του κτλ κτλ
Εχω δει καταστασεις απειρου καλλους δυστυχως και παντα όλα ξεκινανε από το πως εχει οριοθετησει η ηγεσια τα πραγματα στο σχολειο.

[automato]

Συνάδελφοι καταρχάς σας ευχαριστώ για τις απόψεις στο νήμα και μαντέψτε ότι και εγώ τα ίδια περνάω και νόμιζα οτι είμαι μόνος...

Ειδικά τα μυνηματα της anti_08 είναι σαν τα έγραφα εγώ...Τέτοια ταύτιση...

Δεν ξέρω αν συμφωνώ με τον όρο τοξικά για τα σχολικά περιβάλλοντα  και ειδικότερα για τις σχέσεις μεταξύ των εκπαιδευτικών αλλά θα έλεγα ότι είναι προβληματικά σε σημείο που εμποδίζουν την πορεία του σχολείου...

[thepresident]

Παρέα και καλές σχέσεις με συναδέλφους μέσα στο σχολείο ναι, εκτός σχολείου ποτέ.Αυτα κάνω στα 20+ χρόνια της καριέρας μου.Αν βγαίνεις έξω και μιλάς για το τι συμβαίνει στο σχολείο φθείρεσαι ψυχολογικως Και δεν έχω σκοπό να το πάθω....

[automato]

Οχι δεν έχεις καλές σχέσεις...έχεις τυπικές ως υποκριτικές...Τα λένε οι συνάδελφοι έξαλλου από πάνω..
Πως ειναι δυνατόν εκπαιδευτικοί να μην βγαίνουν για ενα καφέ να συζητήσουν θέματα που τους απασχολούν και στο σχολείο...?
Για εμένα είναι το ακριβώς αντίστροφο εαν δεν έχω καλές σχέσεις έξω δεν μπορώ να δω σοβαρά τις σχέσεις μέσα στο σχολείο...Θα αναγκαστώ να υποκριθώ...

Παρέα και καλές σχέσεις με συναδέλφους μέσα στο σχολείο ναι, εκτός σχολείου ποτέ.

[Έσπερος]

οι καθηγητές στο σχολείο μου οι μόνιμοι έχουν αυτή τη νοοτροπία. Όχι φιλίες και παρέες εκτός σχολείου. Αρκετοί έχουν έναν
πιο στενό που σίγουρα συναντιούνται και εκτός αλλά ώς εκεί. Ακόμα και όσοι δεν είναι ντόπιοι αλλά παντρεύτηκαν με ντόπιους (μη καθηγητές) έχουν την ίδια νοοτροπία κ έχουν δικό τους κοινωνικό κυκλο εκτός σχολείου.

 Εγω αυτό δεν το κατανοώ. Πώς είναι δυνατόν να μην θες για παρέα αυτούς ακριβώς με τους οποίους βιώνεις  τα ίδια; Είμαστε ένας κοινωνικά απομονωμένος κλάδος, όλοι μας υποτιμούν, θεωρούν ότι δουλεύουμε λίγο,  ότι είμαστε προνομιούχοι, έστω και επειδή τα παιδιά μας δεν χρειαχεται να πάνε στο ολοήμερο και σε camp το καλοκαίρι. Πρακτικά είναι αδύνατο να επικοινωνήσουμε με κανέναν άλλον γιατί με κάθε αφορμή θα φανεί αυτό. Μισθολογικά είμαστε κακομοιρηδεσ κ δεν μπορούμε ούτε τις εξοδους ούτε τα ταξίδια των άλλων να κάνουμε. Αν δεν θελουμε να κάνουμε παρέα μεταξύ μας, τότε με ποιον; Εγω έχω δεθεί με πολλους συναδέλφους που πέρασαν απ το σχολείο και επικοινωνούμε, ανταλλάσσουμε εμπειριες ή κανουμε reunion. Για τους μαθητες και τα προβλήματα του σχολείου, μιλάω ακόμα κ με συναδέλφους που ήταν πέρσι και φέτος έχουν φύγει.

[ppil]

Είμαι αξιοπρεπής, ελεύθερος άνθρωπος και τέτοιους ανθρώπους συμπαθώ. Δεν γλείφω, δεν ανήκω σε κλίκες (με συνέπεια να είμαι μέλος σε όλες), δεν θέλω κολλητούς (που σημαίνει πως δεν με εμπιστεύονται ως φίλη οι γυναίκες συνάδελφοι) και δεν συμμετέχω σε κουτσομπολιά. Λέω πάντα την γνώμη μου σε θέματα που μας απασχολούν ως σχολείο, συνήθως ακούγομαι κιόλας. Μοιράζομαι σημειώσεις, υλικό με όποιον θέλει και αν μου ζητηθεί εξηγώ τι κάνω στα δικά μου μαθήματα. Δεν εκτιμώ ιδιαίτερα την εμπειρία, ενδιαφέρομαι για τους νέους συναδέλφους μέχρι να μου αποδείξουν πως κακώς το κάνω. Όταν έχω μια εργασία με κάποιον άλλο, συνήθως τον απαλλάσσω (με ευχαρίστησή του πάντα) και την κάνω μόνη μου. Θεωρούμαι παραδειγματικά δίκαιη, αλλά σνομπ. Το γιατί έχω αυτή τη συμπεριφορά έχει να κάνει τη δική τους συμπεριφορά.

Παρόλα αυτά ή εξαιτίας αυτών, όταν μπαίνω στο γραφείο στο πίσω μέρος του μυαλού μου παίζει αυτό το τραγούδι:
https://www.youtube.com/watch?v=0WGVgfjnLqc

[thepresident]

οι καθηγητές στο σχολείο μου οι μόνιμοι έχουν αυτή τη νοοτροπία. Όχι φιλίες και παρέες εκτός σχολείου. Αρκετοί έχουν έναν
πιο στενό που σίγουρα συναντιούνται και εκτός αλλά ώς εκεί. Ακόμα και όσοι δεν είναι ντόπιοι αλλά παντρεύτηκαν με ντόπιους (μη καθηγητές) έχουν την ίδια νοοτροπία κ έχουν δικό τους κοινωνικό κυκλο εκτός σχολείου.

 Εγω αυτό δεν το κατανοώ. Πώς είναι δυνατόν να μην θες για παρέα αυτούς ακριβώς με τους οποίους βιώνεις  τα ίδια; Είμαστε ένας κοινωνικά απομονωμένος κλάδος, όλοι μας υποτιμούν, θεωρούν ότι δουλεύουμε λίγο,  ότι είμαστε προνομιούχοι, έστω και επειδή τα παιδιά μας δεν χρειαχεται να πάνε στο ολοήμερο και σε camp το καλοκαίρι. Πρακτικά είναι αδύνατο να επικοινωνήσουμε με κανέναν άλλον γιατί με κάθε αφορμή θα φανεί αυτό. Μισθολογικά είμαστε κακομοιρηδεσ κ δεν μπορούμε ούτε τις εξοδους ούτε τα ταξίδια των άλλων να κάνουμε. Αν δεν θελουμε να κάνουμε παρέα μεταξύ μας, τότε με ποιον; Εγω έχω δεθεί με πολλους συναδέλφους που πέρασαν απ το σχολείο και επικοινωνούμε, ανταλλάσσουμε εμπειριες ή κανουμε reunion. Για τους μαθητες και τα προβλήματα του σχολείου, μιλάω ακόμα κ με συναδέλφους που ήταν πέρσι και φέτος έχουν φύγει.

Γιατι απλα το πρωτο πραγμα στη ζωη μου ειναι κατι αλλο με το οποιο ασχολουμε παρα πολυ  ,και με το οποιο προσδιοριζονται και οι παρεες μου.Η δουλεια ερχεται μετα.Για να ειμαι πιο σαφης και οχι τοσο απολυτος καποιες φορες αραια και που  βγαινω με συναδερφους αλλα δεν με ενθουσιαζει και τοσο.Επισης σε πιτοκοψιματα μγιορτες κτλ παω σε ολα εννοειται.Παντως αυτη ειναι η προσωπικη μου και μονο αποψη και τυγχανει να μην ειμαι ενας ανθρωπος που ανηκει στο μεσο ορο,οποτε ισως εγω να ειμαι οντως λαθος.....

[emmaki]

Γιατι απλα το πρωτο πραγμα στη ζωη μου ειναι κατι αλλο με το οποιο ασχολουμε παρα πολυ  ,και με το οποιο προσδιοριζονται και οι παρεες μου.Η δουλεια ερχεται μετα.Για να ειμαι πιο σαφης και οχι τοσο απολυτος καποιες φορες αραια και που  βγαινω με συναδερφους αλλα δεν με ενθουσιαζει και τοσο.Επισης σε πιτοκοψιματα μγιορτες κτλ παω σε ολα εννοειται.Παντως αυτη ειναι η προσωπικη μου και μονο αποψη και τυγχανει να μην ειμαι ενας ανθρωπος που ανηκει στο μεσο ορο,οποτε ισως εγω να ειμαι οντως λαθος.....

Εγω δεν παω ουτε σε πιτοκοψιματα! Κατα τα αλλα συμφωνω μαζι σου!

Γιατι θα «πρεπει» να κανω παρεα απο τη δουλεια; Συμφωνω απολυτα οτι η δουλεια δεν ειναι το μονο που με προσδιοριζει! Επισης, τα της δουλειας δεν ειναι το μονο ενδιαφερον που εχω! Οταν βγω εξω θελω να μιλησω για πραγματα περα απο τη δουλεια! Και οσες φορες έτυχε να βγω με συνεδελφους, παντα η κουβεντα γυριζει στα της δουλειας…. Οχι! Ο ελευθερος χρονος μου θελω να ειναι κατι διαφορετικο απο το χρονο εργασιας μου….
Παρεες ετσι και αλλιως κανω πολυ ευκολα, δεν ενιωσα ποτε οτι οι αμεσα γυρω μου με υποτιμουν (οι πιο μακρινοι, ναι, αλλα ξυδακι για τη ζηλεια), και ουτε και ποτε ενιωσα οτι ειμαι κακομοιρα γιατι ο μισθος μου δεν φτανει για να παω ενα μηνα διακοπες…. Και ναι, επικοινωνω μια χαρα (μην πω και καλυτερα) με ατομα που δεν εχουν σχεση με το χωρο της εκπαιδευσης!

[automato]

Είπα να κάνω χρήση της ΑΙ και να την ταΐσω με μερικές απο τις απαντήσεις στο νήμα. Ιδού τα συμπεράσματα της για τις σχέσεις των εκπαιδευτικών στο σχολείο.



Η απάντηση αποκαλύπτει αρκετές ψυχολογικές και κοινωνικές δυναμικές που επηρεάζουν τις σχέσεις στο σχολικό περιβάλλον. Εδώ είναι κάποια συμπεράσματα που προκύπτουν:

1) Αίσθημα απομόνωσης και επιβίωσης: Ο ομιλητής νιώθει συχνά απομονωμένος σε ένα σχολικό περιβάλλον που χαρακτηρίζεται από έλλειψη συνεργασίας και αλληλοκατανόησης. Το συναίσθημα ότι "είναι η μύγα μέσα στο γάλα" δείχνει τη δυσκολία του να ενταχθεί και να συμβιώσει με το υπάρχον κλίμα.

2)Επαγγελματισμός και συνεργασία: Παρά τις δυσκολίες, ο ομιλητής επικεντρώνεται στην ανάγκη να διατηρεί επαγγελματική στάση και να συνεργάζεται μόνο με συναδέλφους που είναι έτοιμοι να συνεργαστούν στο πλαίσιο του επαγγελματισμού, χωρίς προσωπικά κίνητρα.

3) Ανασφάλεια και ανταγωνισμός: Η παρουσία "ωχαδελφισμού", ανταγωνισμού και προδοσίας μεταξύ των συναδέλφων δείχνει την ένταση που μπορεί να προκύψει σε ένα περιβάλλον με υψηλή πίεση και έλλειψη υποστήριξης. Οι σχέσεις μπορούν να γίνουν "λυκοφιλίες", όπου οι συνάδελφοι λειτουργούν περισσότερο σαν ανταγωνιστές παρά σαν συνεργάτες.

4) Επιφανειακές και εφήμερες σχέσεις: Η έλλειψη ειλικρινούς συναισθηματικής σύνδεσης είναι φανερή, με το σχολικό περιβάλλον να τείνει να δημιουργεί σχέσεις που είναι προσωρινές και περιστασιακές. Οι "φιλίες" συνήθως διαρκούν μόνο όσο δεν υπάρχει σύγκρουση ή απόρριψη.

5) Στρατόπεδα και κοινωνικές ομάδες: Η διάκριση μεταξύ "νέων" και "παλιών" συναδέλφων, ή "βολεμένων" και "αναπληρωτών", υπογραμμίζει την κοινωνική πόλωση και την ένταση που δημιουργείται σε περιβάλλοντα όπου υπάρχουν ανισότητες και διαφορετικές κοινωνικές θέσεις.

6) Έλλειψη επικοινωνίας και διαχείρισης διαφορών: Η επικοινωνία και η ανοιχτή συζήτηση μοιάζουν περιορισμένες, με αρκετούς συναδέλφους να αποφεύγουν την έκφραση γνώμης ή να φοβούνται τις συνέπειες των διαφορών τους. Η στάση "κάνε υπομονή και περίμενε να περάσει" δείχνει μια ψυχολογική απομόνωση από τα συναισθηματικά φορτία του σχολείου.

7) Τοξικό εργασιακό περιβάλλον: Η ύπαρξη "τοξικών" σχέσεων, διαρκούς κουτσομπολιού και προδοσίας έχει σημαντική επίδραση στην ψυχολογία των εκπαιδευτικών. Η αναφορά στο bullying (ή mobbing) και στις έλλειψης βασικών κοινωνικών δεξιοτήτων δείχνει πόσο το εργασιακό περιβάλλον μπορεί να επιδεινώσει την ψυχική ευημερία.

8 ) Αξία των μακροπρόθεσμων σχέσεων: Παρά τις δυσκολίες, η επιδίωξη του ομιλητή να δημιουργήσει λίγες, αλλά μακροχρόνιες και αξιόπιστες φιλίες εντός του σχολικού περιβάλλοντος δείχνει την ανάγκη για αληθινές ανθρώπινες σχέσεις, που υπερβαίνουν τα επαγγελματικά πλαίσια και διαρκούν πέρα από την σχολική χρονιά.

Συνολικά, η απάντηση υπογραμμίζει την πίεση και την απογοήτευση που βιώνουν οι εκπαιδευτικοί σε ένα περιβάλλον που χαρακτηρίζεται από έλλειψη υποστήριξης, ανταγωνιστικότητα και προσωπικές συγκρούσεις. Εντούτοις, η επιμονή για επαγγελματισμό και η αναζήτηση ειλικρινών, μακροπρόθεσμων σχέσεων υποδηλώνει την ανθεκτικότητα και την ανάγκη για θετική αλλαγή, παρά τις αντίξοες συνθήκες.