Προβληματισμοί για το συνεχώς φθίνον επίπεδο των μαθητών

[Panais]

Πολυ σωστα τα λετε.
Ομως υπαρχει καοιια εναλλακτικη προταση? (Γενικα μιλω, οχι απο εσας προσωπικα)
Φοβουμαι πως οχι.
Διαχρονικα, αυτος που κλωτσαει το τοπι πληρωνεται καλυτερα απο τον "δασκαλακο".
Ανεκαθεν συνεβαινε αυτο.

Να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας με αρχές, με σωστά πρότυπα, να καλλιεργήσουμε την κριτική τους σκέψη και να μην γίνουν άβουλα όντα. Αυτά μπορούν να αλλάξουν την κοινωνία ώστε να ανταμείβεται ο καθένας δίκαια και ανάλογα με την προσφορά του σε αυτήν, εμείς αποτύχαμε και όταν λέω εμείς εννοώ την γενιά μου και τις επόμενες από τη δική μου. Τώρα σε ότι έχει να κάνει με την παρούσα κατάσταση ενδεικτικό είναι ότι όλο και περισσότεροι επιδιώκουν τα παιδιά τους να ενταχθούν στα πρότυπα γυμνάσια για να αποφύγουν όλα τα εμπόδια που αναφέρουν οι συνάδελφοι παραπάνω.

[PDE ads]

[athanasiad]

Να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας με αρχές, με σωστά πρότυπα, να καλλιεργήσουμε την κριτική τους σκέψη και να μην γίνουν άβουλα όντα. Αυτά μπορούν να αλλάξουν την κοινωνία ώστε να ανταμείβεται ο καθένας δίκαια και ανάλογα με την προσφορά του σε αυτήν, εμείς αποτύχαμε και όταν λέω εμείς εννοώ την γενιά μου και τις επόμενες από τη δική μου. Τώρα σε ότι έχει να κάνει με την παρούσα κατάσταση ενδεικτικό είναι ότι όλο και περισσότεροι επιδιώκουν τα παιδιά τους να ενταχθούν στα πρότυπα γυμνάσια για να αποφύγουν όλα τα εμπόδια που αναφέρουν οι συνάδελφοι παραπάνω.

Συμφωνω απολυτα μαζι σας.
Και αυτο που αναφερατε θα μπορουσε να υλοποιηθει στο μακρινο μελλον, υπο την προυποθεση οτι η πλειοψηφια μας θα υιοθετουσε αυτες τις αρχες-αξιες (δεν φαινεται ακομα κατι τετοιο, και τολμω να εκτιμησω οτι δεν προκειται και να γινει).
Απο το ευρυτερο περιβαλλον μπυ, λαμβανω δυο μηνυματα:
1. Το σχολειο ειναι χασιμο χρονου (απο τους περισσοτερους)
2. Το παιδι πρεπει να παει προτυπο (αν ειναι αρκετα καλος μαθητης για να περασει), ή ιδιωτικο που κανει καλα τμηματα (αν υπαρχουν τα χρηματα). Το δευτερο μηνυμα, εκπεμπεται απο μια μικρη μειοψηφια.
Τολμω να σας πω, οτι κατα τη γνωμη μου το κλασικο δημοσιο σχολειο με την παραδοσιακη του εννοια, βιωνει τις "τελευταιες του στιγμες": πνεει τα λοισθια".
Οδηγειται ταχυτατα σε πληρη αποσυνθεση, και αυτο "στρωνει το χαλί" για το αμεσως επομενο βημα, το οποιο θα φανει ως "καθαρση" (και ισως ειναι κιολας εκει που οδηγειται το πραγμα ολοταχως).

[LK]

Το σχολείο ήταν πάντοτε ταξικό. Απλά, τώρα παρατηρούμε ένταση του φαινομένου. Πιστεύω ότι η καραντίνα, ο πολλαπλασιασμός των προτύπων, αλλά και η προώθηση των δεξιοτήτων είναι οι βασικοί λόγοι. Στο τι κάνουμε, η απάντηση είναι πως δεν μπορουμε να το αντιπαλέψουμε. Όσο χτίζουμε, οι αποπάνω γκρεμίζουν και απαξιώνουν αυτό που χτίζουμε. Βασικά και από εμάς θέλουν να συμπληρώνουμε φόρμες αξιολογησης και να κάνουμε τους σαλτιμπάγκους μπροστά σε συμβούλους.

[athanasiad]

Το σχολείο ήταν πάντοτε ταξικό. Απλά, τώρα παρατηρούμε ένταση του φαινομένου. Πιστεύω ότι η καραντίνα, ο πολλαπλασιασμός των προτύπων, αλλά και η προώθηση των δεξιοτήτων είναι οι βασικοί λόγοι. Στο τι κάνουμε, η απάντηση είναι πως δεν μπορουμε να το αντιπαλέψουμε. Όσο χτίζουμε, οι αποπάνω γκρεμίζουν και απαξιώνουν αυτό που χτίζουμε. Βασικά και από εμάς θέλουν να συμπληρώνουμε φόρμες αξιολογησης και να κάνουμε τους σαλτιμπάγκους μπροστά σε συμβούλους.

Συμφωνω απολυτα.
Ο ρολος που επιφυλασσεται για τους εκπαιδευτικους, ειναι ακριβως αυτος που περιγραψατε σε πρωτη φαση (για πολυ λιγο ακομα).
Αμεσως μετα, απλα θα διαπιστωθει επισημα η πληρης διαλυση του τυπικου δημοσιου σχολειου, και φυσικα θα πρεπει "να γινει κατι γι αυτο".
Και αυτο το "κατι" θα ερθει ως "σωτηρια" μεσω της καταργησης της μονιμοτητας των εκπαιδευτικων (που ολοι πιστευω οτι καταλαβαινουμε που οδηγει αυτον τον κλαδο:ουσιαστικα, αφορα μονο αυτον τον κλαδο τουλαχιστον σε πρωτη φαση).
Πραγματικα λυπουμαι (παρ οτι δεν με αφορα αμεσαα προσωπικα, διατηρω υψηλο ενδιαφερον για τον χωρο αυτο για λογους αξιακους βασικα), αλλα συμφωνω μαζι σας στο οτι πλεον δεν μπορει να γινει τιποτα.
Ειναι πολυ αργα πια.

[PDE ads]

[eme]

Ναι, συμφωνω οτι ισχυει το ταξικο.
Ομως η ουσια του φαινομενου πιστευω οτι βρισκεται στην διαμορφωμενη πεποιθηση πολλων (πιθανολογω οτι ειναι η τεινει να γινει πλειοψηφια) οτι "το σχολειο ειναι χασιμο χρονου".
Αυτο ουσιαστικα, ειναι ενα στερεοτυπο: μια πεποιθηση.
Και οπως ξερουμε, τα στερεοτυπα πρακτικα δεν αλλαζουν.

Αναπαράγετε φράσεις, που διατείνεστε ότι είναι πεποίθηση πολλών, ότι "το σχολείο είναι χάσιμο χρόνου". Ο τρόπος που το κάνετε δείχνει ότι συμμερίζεστε κι εσείς μία τέτοια νοοτροπία. Δείχνετε μηδενική ενσυναίσθηση στο κοινό που απευθύνεστε, εν προκειμένω, εκπαιδευτικούς που καταθέτουν σώμα, ψυχή, ενέργεια για να επιτελέσουν κάθε μέρα το καθήκον τους. Έρχεστε σαν κριτής, τηρώντας πάντα ασφαλή απόσταση, και σε κάθε σας ανάρτηση υποτιμάτε το δημόσιο σχολείο.  Αποκομίζω την αίσθηση ότι θέλετε να μας φέρνετε προ τετελεσμένων γεγονότων. Τέλος, δεν προτείνετε καμία λύση, πρακτική ή θεωρητική.

Παρακαλώ, ποιος ακριβώς είναι ο σκοπός των αναρτήσεών σας. Διότι μόνο προβληματισμένη δεν φαίνεστε για το "συνεχώς φθίνον επίπεδο των μαθητών".
 

[athanasiad]

Αναπαράγετε φράσεις, που διατείνεστε ότι είναι πεποίθηση πολλών, ότι "το σχολείο είναι χάσιμο χρόνου". Ο τρόπος που το κάνετε δείχνει ότι συμμερίζεστε κι εσείς μία τέτοια νοοτροπία. Δείχνετε μηδενική ενσυναίσθηση στο κοινό που απευθύνεστε, εν προκειμένω, εκπαιδευτικούς που καταθέτουν σώμα, ψυχή, ενέργεια για να επιτελέσουν κάθε μέρα το καθήκον τους. Έρχεστε σαν κριτής, τηρώντας πάντα ασφαλή απόσταση, και σε κάθε σας ανάρτηση υποτιμάτε το δημόσιο σχολείο.  Αποκομίζω την αίσθηση ότι θέλετε να μας φέρνετε προ τετελεσμένων γεγονότων. Τέλος, δεν προτείνετε καμία λύση, πρακτική ή θεωρητική.

Παρακαλώ, ποιος ακριβώς είναι ο σκοπός των αναρτήσεών σας. Διότι μόνο προβληματισμένη δεν φαίνεστε για το "συνεχώς φθίνον επίπεδο των μαθητών".
 

Απλα μεταφερω τα μηνυματα που λαμβανω απο τον ευρυτερο περιγυρο μου (γνωστοι-φιλοι με παιδια που πανε λυκειο, σε εντυπωσιακο ποσοστο, μου μεταφερουν οτι τα παιδια τοτς θεωρουν "χασιμο χρονου" το σχολειο).
Φυσικα και με προβληματιζει αυτο (οχι για προσωπικους λογους μαλιστα, αλλα ως ενα μελος της κοινωνιας που θεωρει κατηφορο αυτη την κατασταση οπου εχουν δημιουργηθει σε πολυ κοσμο τετοια ισοπεδωτικα στερεοτυπα).
Πως περιμενουμε να συμπεριφερθει και ποσο περιμενουμε να ενδιαφερθει το οποιο παιδι με κατι που εξαρχης το θεωρει "χασιμο χρονου"?
Αν εσεις καταλαβατε οτι "υποτιμω το δημοσιο σχολειο", τοτε δεν εχω να σας πω κατι.
Οσο για τα "τετελεσμενα γεγονοτα", αν εννοειτε την βεβαιοτητα μου για την επικειμενη (και ηδη δρομολογηθεισα) καταργηση της μονιμοτητας, σας θυμιζω οτι δεν την δρομολογησα εγω, αλλα η ψηφισθησα (δις) κυβερνηση. Και οι ερευνες δειχνουν οτι την ενστερνιζεται η πλειοψηφια των πολιτων.
Οσο για την "λυση" που ζητατε (και δικαιως), λυπουμαι πολυ: δεν υπαρχει λυση. Ειναι πολυ αργα πια.

[eme]

Απλα μεταφερω τα μηνυματα που λαμβανω απο τον ευρυτερο περιγυρο μου (γνωστοι-φιλοι με παιδια που πανε λυκειο, σε εντυπωσιακο ποσοστο, μου μεταφερουν οτι τα παιδια τοτς θεωρουν "χασιμο χρονου" το σχολειο).
Φυσικα και με προβληματιζει αυτο (οχι για προσωπικους λογους μαλιστα, αλλα ως ενα μελος της κοινωνιας που θεωρει κατηφορο αυτη την κατασταση οπου εχουν δημιουργηθει σε πολυ κοσμο τετοια ισοπεδωτικα στερεοτυπα).
Πως περιμενουμε να συμπεριφερθει και ποσο περιμενουμε να ενδιαφερθει το οποιο παιδι με κατι που εξαρχης το θεωρει "χασιμο χρονου"?
Αν εσεις καταλαβατε οτι "υποτιμω το δημοσιο σχολειο", τοτε δεν εχω να σας πω κατι.
Οσο για τα "τετελεσμενα γεγονοτα", αν εννοειτε την βεβαιοτητα μου για την επικειμενη (και ηδη δρομολογηθεισα) καταργηση της μονιμοτητας, σας θυμιζω οτι δεν την δρομολογησα εγω, αλλα η ψηφισθησα (δις) κυβερνηση. Και οι ερευνες δειχνουν οτι την ενστερνιζεται η πλειοψηφια των πολιτων.
Οσο για την "λυση" που ζητατε (και δικαιως), λυπουμαι πολυ: δεν υπαρχει λυση. Ειναι πολυ αργα πια.

Παρέλειψα να αναφέρω ότι ήμουν βέβαιη για τη φύση της απάντησής σας. Γενικόλογη και και άνευ ουσίας. Επαναλαμβάνοντας και υπερθεματίζοντας τις θέσεις σας.

Ζητώ συγνώμη από τον δημιουργό του θέματος για την κατάχρηση από μέρους μου.

Κουράγιο συνάδελφοι.

[Έσπερος]

Για να ειμαι ειλικρινής, ανοίγοντας αυτό το θέμα περίμενα εφαρμοσμένες προτάσεις ή έστω ανταλλαγή εμπειριών, ιδίως από όσους έχουν εργαστεί σε πολλά διαφορετικά σχολεία.

[ppil]

Εφαρμοσμένες προτάσεις από εμένα, απολύτως δοκιμασμένες και οι δυο. Η μια αφορά στο Λύκειο και η άλλη στο Γυμνάσιο.
Στο Λύκειο συμφωνώ μέχρι κεραίας με τον συνάδελφο, αυτό έκανα και αυτό θα ξανάκανα και οποιαδήποτε άλλη προσέγγιση πιστεύω πως είναι λανθασμένη. Η ανώτερη δευτεροβάθμια δεν είναι υποχρεωτική. Το μάθημα που θα κάνει ο κάθε εκπαιδευτικός έχει χρέος να είναι τέτοιο ώστε να επαρκεί στον δυνατό μαθητή και να μην χρειάζεται φροντιστήριο. Όχι να κάνεις ένα μάθημα- ενισχυτική διδασκαλία στο οποίο όλοι θα χρειάζονται φροντιστήριο, ο ένας γιατί δεν θα καταλάβει ό,τι και να κάνεις και ο άλλος επειδή δεν του μαθαίνεις αυτά που χρειάζεται να ξέρει.

Στο ΓΕΛ που υπηρετώ οι μαθητές που 'ναι δυνατοί στο μάθημά μου είναι τρεις τέσσερες ανά τμήμα. Εικοσιεφτάρια τμήματα. Μ' αυτούς δουλεύω. Εμβαθύνουμε κιόλας στην ύλη κι όλα καλά. Άμα έριχνα το επίπεδο τότε θα δούλευα με περσότερους μαθητές. Όμως αυτοί οι περσότεροι θα τα πήγαιναν μεν καλύτερα, αλλά ουσιαστικό όφελος δε θα υπήρχε. Διότι ειλικρινές ενδιαφέρον δεν έχουν και θα τα λησμονούσαν όλα άμεσα. Οπότε θα βλάφτονταν οι πραγματικά καλοί μαθητές (στο μάθημά μου εννοώ, οι τρεις τέσσερες) που δε θα εμβάθυναν. Κι άρα δε διαλέγω αυτόν το δρόμο....

Στο Γυμνάσιο δεν μπορεί να εφαρμοστεί αυτό, επειδή ανήκει στην υποχρεωτική εκπαίδευση και η στοχευμένη διδασκαλία προς μια μειοψηφία ενδέχεται να μετατρέψει το μάθημα σε ιδιωτική επικοινωνία μέσα σε δημόσιο χώρο, κάτι που αντιβαίνει στη δημοκρατική φύση του σχολείου. Γι΄αυτό τον λόγο και εν συντομία χρησιμοποιώ την εξής τακτική (και μάλιστα σε σχολείο με φιλτραρισμένους μαθητές, άρα θα το έκανα παντού). Μοιράζω τον χρόνο σε δυο μέρη. Ένα 20λεπτο πάνω κάτω, στο οποίο απευθύνομαι σε όλους τους μαθητές και εξηγώ τα βασικά, τα χρήσιμα, τα απαραίτητα, τα σύμφωνα με το Υπουργείο και με την κρίση μου χαρακτηρισμένα έτσι. Που αν δεν τα γνωρίζουν θα το θεωρώ προσωπική αποτυχία. Αυτό είναι το υποχρεωτικό μέρος του μαθήματος. Όποιος δεν ενδιαφέρεται μπορεί να μην παρακολουθεί το δεύτερο μισό του μαθήματος για τους δυνατούς μαθητές, αρκεί να μην ενοχλεί. Συνήθως προτείνω να αντιγράφει τα υποχρεωτικά μέχρι να τα μάθει. Σε μερικά μαθήματα, όπως τα αρχαία, δίνω διαφορετικές σημειώσεις και ασκήσεις στους ενδιαφερόμενους (που τις επιστρέφω διορθωμένες και με σχολιασμένα τα λάθη που έγιναν, επειδή δεν κάνω γενική εξέταση μαθήματος, λειτουργώ με τεστ μόνο). Ο μαθητής που θέλει να αλλάξει κατηγορία, με έχει πάντα στη διάθεσή του, ώστε να τον καθοδηγήσω στο διάβασμά του (με κατ΄ιδίαν βοήθεια στα διαλείμματα ή στο τέλος του ωραρίου και με επιπλέον υλικό για τις ανάγκες του). Με όλο το τμήμα επεξεργάζομαι πιο ελεύθερα μαθήματα, αλλά πάντα θα κάνω αυτά που θέλω και που απευθύνονται σε λίγους.

[apri]

Απο το ευρυτερο περιβαλλον μπυ, λαμβανω δυο μηνυματα:
1. Το σχολειο ειναι χασιμο χρονου (απο τους περισσοτερους)

Νομίζω ότι αυτό είναι μεγάλη αλήθεια, αλλά δεν έχει σχέση με το αν το σχολείο είναι δημόσιο ή ιδιωτικό, αν οι εκπαιδευτικοί είναι μόνιμοι ή όχι, ούτε με τις διδακτικές μεθόδους τους, που σίγουρα είναι καλύτερες από αυτές του παρελθόντος.

Το σχολείο θεωρείται χαμένος χρόνος, γιατί από ένα σημείο και μετά χάνει τον προορισμό του, που είναι να προετοιμάσει τα παιδιά για τον μετέπειτα ρόλο τους στην κοινωνία.

Τις τελευταίες δεκαετίες έχει περάσει η στρεβλή  πεποίθηση ότι όλοι οι μαθητές πρέπει να διευκολυνθούν να έχουν ανώτερη εκπαίδευση, ακόμα και ανώτατη. Οι λόγοι πολλοί. Ανάμεσά τους και το γεγονός ότι έτσι δεν αναγκάζεται κανείς να ασχοληθεί σοβαρά με την ανάπτυξη διαφόρων κλάδων παραγωγής όπου θα μπορούσαν να απορροφηθούν στο μέλλον αρκετοί μαθητές μετά από σχετική εκπαίδευση.

Φυσικά, δεν εννοώ τη διευκόλυνση όσων έχουν κλίση και ενδιαφέρον για ανώτερη εκπαίδευση, αλλά εμποδίζονται από την οικονομική τους κατάσταση. Μιλάω για τη διευκόλυνση όσων δεν έχουν κλίση και ενδιαφέρον και θα προτιμούσαν να έκαναν κάτι άλλο στη ζωή τους. Είναι αυτοί που τα φροντιστήρια τους βοηθάνε να πάνε σπρωχτοί στην επόμενη φάση συντηρώντας την ψευδαίσθηση ότι μπορούν.
Αποτέλεσμα είναι πραγματικά να χάνουν χρόνο, αφού αντί να διδάσκονται κάτι που πραγματικά τους ενδιαφέρει, ακούνε πράγματα που δεν τους ενδιαφέρουν καθόλου και μάλιστα δύο φορές, μια στο σχολείο και μια στο φροντιστήριο.
Αλλά και οι καλοί μαθητές αναγκαζόμενοι να πάνε κι αυτοί στο φροντιστήριο για να ακούσουν περισσότερα από όσα προλαβαίνει να τους δώσει το σχολείο, έχουν την αίσθηση ότι χάνουν χρόνο σ' αυτό.

Είναι μια παρανοϊκή και ασφυκτική κατάσταση, όπως και να τη δεις, και γι' αυτό πολλοί μαθητές αναζητούν κάποια διέξοδο σε πρότυπα,  σε ιδιωτικά, στα social media, σε ό,τι μπορεί ο καθένας.
Χρειάζεται αλλαγή της φιλοσοφίας της παρεχόμενης εκπαίδευσης. Όλα τα υπόλοιπα λίγο επηρεάζουν την κατάσταση.

[Marphil]

Αν ήμουν Υπουργός:
1. Α λυκείου μείωση ωρών σε 25, παροχή γενικών γνώσεων με αλλαγή στη φύση των διδακτικών αντικειμένων-με μεγαλύτερη σχέση με την εργασιακή, κοινωνική πραγματικότητα
2. Β λυκείου ο.π.
3. Απολυτήριο στη Β λυκείου με εξετάσεις πολλαπλής και προφορικές σε όλα τα μαθήματα.
4. Γ λυκείου μαθήματα μόνο προσανατολισμού, 20 ώρες

Ουτοπία; Ίσως.

[Έσπερος]

@ppil αυτό όντως είναι ρεαλιστικό. Θεωρώ όμως ότι είναι ρεαλιστικό όταν εκτός από τους 4-5 που ξεχωρίζουν συο τμήμα, εχεις τουλάχιστον άλλους τόσους που κινούνται άνω του 15, έτσι δεν είναι; Θέλω να πω ότι μια από τις απορίες μου είναι το πώς μπορείς να κανεις τη μεγάλη ομάδα του μέσου όρου, να μην παραπαίει προς το να περναει οριακά, αλλά να προσπαθει συνεχώς να ανεβεί.

Να πω δυο παραδείγματα δικά μου. Σε μάθημα αρχαίων από μετάφραση, απευθύνομαι στο σύνολο της τάξης, πάω πιο αργά από άλλες χρονιές, όμως σε γενικές γραμμές επιτυγχάνω και κάποιους υψηλότερους στόχους. Κουράζομαι πολύ, όπως έγραψα και πιο πριν, δεν νιώθω απόλυτα ικανοποιημένη από αυτό το μάθημα, όπως έγραψα χτες, σήμερα όμως με μια διαγώνια μάτια στα γραπτά, είδα ότι δεν έχω καθολου μαργαριτάρια. Το οποίο για τα δεδομένα μας είναι μια επιτυχία. Έχω κάποιους που βαρέθηκαν να γράψουν και πολλοί έγραψαν μόνο τα αυτονόητα ή κάποια γενικόλογα που τους τα έχωσε στο κεφάλι τελευταία στιγμή κάποιος φροντιστής, όμως έγραψαν. Είναι τραγικό βέβαια που το συζητάμε αυτο για τα αρχαία από μετάφραση που τουλάχιστον τον μύθο και δυο πράγματα της πλοκής παλιότερα ήταν αυτονόητα. Συνολικά λοιπόν θεωρώ ότι αυτή η μέθοδος απέδωσε και το λέω συγκρίνοντας με τα τραγικα διαγωνίσματα του α τετραμηνου. Μπορώ να την βελτιώσω λοιπόν κρατώντας καλύτερες ισορροπίες. Όμως είναι ένα χαλαρό μάθημα.

Από την άλλη, σε μάθημα αρχαίας γλώσσας, έχω παραδώσει ενότητες γραμματικής ή συντακτικού που έχω πει ότι απευθύνονται στα παιδιά που θα πάνε στο ΓΕΛ, τα οποία δεν βάλαμε στην ύλη των εξετάσεων ή τς βάλαμε χωρίς πρόθεση να τα εξετάσουμε (συμβιβασμός με την έτερη διδάσκουσα), έχω επιμείνει παρα πολύ σε έναν βασικό κορμό γραμματικής που θέλω να γνωρίζουν όλοι, και θεωρώ αυτονόητο ότι τα μόλις 6 κείμενα της ύλης θα τα έχουν διαβάσει άψογα. Κι όμως… αφήνω στην άκρη τα λάθη γραμματικής και συντακτικού. Δεν είχαν διαβάσει τα κείμενα!! τα είχαν διαβάσει στο πόδι, τέλος πάντων. Μιλώ για τους μέτριους μαθητες. Δεν είναι για να κοπούν, λόγω των προφορικών κατά βάση, αλλά η εικόνα είναι απογοητευτική. και από πίσω φαίνεται η νοοτροπία: περνάω άρα κάνω το μίνιμουμ, και δεν σκοπεύω να πάω ΓΕΛ άρα δεν προσπαθώ παραπάνω. Σ αυτο το κομμάτι εστιάζω, αν μπορεί να ανατραπεί και με ποιον τρόπο άραγε.

[ppil]

Στο κάθε τμήμα έχω περίπου 1-2 που μπορούν να κατανοήσου ύλη επόμενης τάξης (δηλ θα μπορούσαν να προχωρήσουν τάξη, αν το επέτρεπε το σύστημά μας) , 3-4 που ανήκουν στην κατηγορία των πολύ δυνατών μαθητών (άνω του επιπέδου της τυπικής διδασκαλίας του μαθήματος), 4-5 καλοδιαβασμένων μαθητών και μετά τους μαθητές του 14-17. 2-3 δεν ασχολούνται λόγω άγνοιας, κυρίως στις τάξης της Β και της Γ Γυμνασίου και είναι παιδιά που είχαν ελλείψεις και στο Δημοτικό. Το σύστημα αυτό θα το ακολουθούσα ακόμη πιο εύκολα και χωρίς καμία επιφύλαξη σε τμήματα χαμηλότερου επιπέδου, γιατί το θεωρώ το πιο ηθικό. Πέρα από αυτό όμως, λειτουργεί εξαιρετικά ειδικά αν εφαρμοστεί από την Α Γυμνασίου, να προλάβει κάποιος το φυτώριο να μην του χαλάσει. Η μεγαλύτερη επιτυχία του είναι στα Αρχαία. Αρχικά έχω διαπιστώσει πως κινητοποιεί τον καλώς εννοούμενο εγωισμό του μαθητή. Κανένας δεν θέλει να ανήκει στους "βασικούς", σε ένα μάθημα που παρουσιάζω ως εύκολο σε αντίθεση με μαθηματικοφυσικές.  Έχω δει μαθητή να έχει κάνει φοβερά άλματα μετά τα Χριστούγεννα με λίγη βοήθεια. Να πειράζονται συμμαθητές μεταξύ τους πως ανέβηκαν κατηγορία, ειδικά μετά από διαγωνίσματα: " Τα γεγγραμμένα εννοώ ρε παίδες", " δεν έτυχε, πέτυχε " και τέτοια. Δεν έχει επιτυχία στο μάθημα της Ιστορίας της Γ Γυμνασίου, εκεί κινητοποιώ μόνο αν πω την προσωπική μου άποψη για πρόσωπα και γεγονότα (πράγμα που δεν μπορώ να αποφύγω και γι΄αυτό καλό είναι να μην παίρνω νεότερη ιστορία).

[Έσπερος]

Στο κάθε τμήμα έχω περίπου 1-2 που μπορούν να κατανοήσου ύλη επόμενης τάξης (δηλ θα μπορούσαν να προχωρήσουν τάξη, αν το επέτρεπε το σύστημά μας) , 3-4 που ανήκουν στην κατηγορία των πολύ δυνατών μαθητών (άνω του επιπέδου της τυπικής διδασκαλίας του μαθήματος), 4-5 καλοδιαβασμένων μαθητών και μετά τους μαθητές του 14-17. 2-3 δεν ασχολούνται λόγω άγνοιας, κυρίως στις τάξης της Β και της Γ Γυμνασίου και είναι παιδιά που είχαν ελλείψεις και στο Δημοτικό. Το σύστημα αυτό θα το ακολουθούσα ακόμη πιο εύκολα και χωρίς καμία επιφύλαξη σε τμήματα χαμηλότερου επιπέδου, γιατί το θεωρώ το πιο ηθικό. Πέρα από αυτό όμως, λειτουργεί εξαιρετικά ειδικά αν εφαρμοστεί από την Α Γυμνασίου, να προλάβει κάποιος το φυτώριο να μην του χαλάσει. Η μεγαλύτερη επιτυχία του είναι στα Αρχαία. Αρχικά έχω διαπιστώσει πως κινητοποιεί τον καλώς εννοούμενο εγωισμό του μαθητή. Κανένας δεν θέλει να ανήκει στους "βασικούς", σε ένα μάθημα που παρουσιάζω ως εύκολο σε αντίθεση με μαθηματικοφυσικές.  Έχω δει μαθητή να έχει κάνει φοβερά άλματα μετά τα Χριστούγεννα με λίγη βοήθεια. Να πειράζονται συμμαθητές μεταξύ τους πως ανέβηκαν κατηγορία, ειδικά μετά από διαγωνίσματα: " Τα γεγγραμμένα εννοώ ρε παίδες", " δεν έτυχε, πέτυχε " και τέτοια. Δεν έχει επιτυχία στο μάθημα της Ιστορίας της Γ Γυμνασίου, εκεί κινητοποιώ μόνο αν πω την προσωπική μου άποψη για πρόσωπα και γεγονότα (πράγμα που δεν μπορώ να αποφύγω και γι΄αυτό καλό είναι να μην παίρνω νεότερη ιστορία).

Εγώ έχω κατά νου σαφώς διαφορετικό μαθητικό πληθυσμό. Σε κάθε τμήμα υπάρχει τουλάχιστον ένας που δεν θα έπρεπε να είναι σ αυτήν την τάξη χωρίς δική του ευθύνη (έπρεπε να φοιτά σε άλλου είδους σχολείο ή να έχει δεχτεί κανονική υποστήριξη για να μάθει τη γλώσσα). 3-4 δεν θα έπρεπε να είναι σ αυτήν την τάξη με δική τους ευθύνη ή ευθύνη των οικογενειών τους (δηλ δεν έχουν ελαφρυντικά). Το παλιό 13-14 έχει πάει πλέον στο 11-12 και τείνει να λιγοστεύει γιατί μετακινούνται στην πιο κάτω κατηγορία. Οι μαθητες του 17 και πάνω αριθμητικά είναι οι ίδιοι με παλια, όμως έχω την αίσθηση ότι λόγω του χάσματος που υπάρχει πλέον σε κάθε τμήμα, το 16 τείνει να γίνει 17 κ το 17 να γίνει 18. Γιατί ο καθένας νιώθει ότι πρέπει να επιβραβεύσει την επιμέλεια και την προσπάθεια. Κι η αλήθεια είναι ότι αν ψειριζεισ επακριβώς τι είναι του 18 κ τι του 19, το αποτέλεσμα είναι απλα να γεμίζεις άγχη και ανασφάλειες τα σωστά παιδιά και να κάνουν τελικά ακόμα περισσότερα φροντιστήρια, γιατί θεωρούν ότι ο Χ ππυ το 19 κ το 20 το βάζει για πλάκα, σκέφτεται σωστά, άρα εγω που δεν το βάζω είμαι παράξενη άρα πρέπει να κάνουν τα παντα για να τους βαλω κι εγω 20. Έτσι έχουμε έναν σταθερό αριθμό μαθητών που μελετούν και προσπαθούν για να έχουν επιδόσεις άνω του 17, αλλά αυτή η ομάδα που παλιά έφτανε και οριακά διατηρούσε το 16-17 χωρίς πολλή μελετη, με χαρη στις κατακτημένες γνώσεις, την στοιχειώδη προσοχή στο μάθημα και την φυσική ευστροφία, τείνει επίσης να εξαφανιστεί, και να πέσει κάτω από 15, διότι εκεί προστίθεται η βαρεμάρα και η αδιαφορία. Μου λειπει δηλαδή το πώς κρατάς αυτήν την μεσαία ομάδα μαθητών, να ασχολείται πιο πολύ ώστε να εχεις περισσότερους μέσα στην τάξη για να δουλέψεις αλλά και να κρατιέται γενικα το σχολείο σ ένα επίπεδο.

Όταν στις εξετάσεις του Ιουνίου εχεις το μισό σχολείο να φεύγει στο μισάωρο, είτε επειδή δεν ξέρει τίποτα είτε επειδή βαριέται γιατί ξέρει ότι πέρασε από τα τετράμηνα και γράφει ένα συμβολικό 6, και έρχονται με τα μαγιο και τις παντόφλες με κάλτσες, είναι εξευτελισμός της εικόνας του σχολείου. Γι αυυο αναρψτιεμαι, πώς μπορεί ένα σχολείο να περάσει το μήνυμα ότι τέτοιες συμπεριφορές δεν είναι επιθυμητές;