0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
Μου κάνει εντύπωση ότι τέλος της σχολικής χρονιάς διαπιστώνεις κάτι που φαίνεται από τον πρώτο μήνα.
ΠαράθεσηΤα προβλήματα συμπεριφοράς είναι αντικείμενο του σχολικού ψυχολόγου. Α, ναι, το ξέχασα, δεν έχουμε. Στην ανάγκη, έχουμε γίνει και ψυχολόγοι και κοινωνικοί λειτουργοί και ότι άλλο θέλετε μέσα στην τάξη για να καλύψουμε οργανικές ανεπάρκειες του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Και πολύ καλά κάνουμε, εφόσον το σχολείο πρέπει να λειτουργήσει με τα ελάχιστα μέσα που διαθέτουμε. Αλλα δεν είναι λογικό να αυτομαστιγωνόμαστε κάθε φορά που δεν το πετυχαίνουμε... Κάθε φορά που βγαίνω από την τάξη, σκέφτομαι 500 χιλιάδες τρόπους με τους οποίους θα μπορούσα να είχα κάνει το μάθημα καλύτερο. Προσπαθώ να τις εφαρμόσω στο επόμενο. Ένα βήμα τη φορά. Αλλιώς, ή θα γίνουμε εντελώς αναίσθητοι στις ανάγκες των παιδιών ή θα σαλτάρουμε]Κάπως έτσι και χειρότερα αισθάνομαι και εγώ στο σχολείο που βρίσκομαι. Πολλά προβλήματα συμπεριφοράς, οικογένειες προβληματικές, μαθησιακές δυσκολίες, μεγάλη επιθετικότητα και μια νοοτροπία των ντόπιων εκπαιδευτικών απαράδεκτη.Ό ίδιος ο διευθυντής βρίζει τα παιδιά, επιβάλλεται με το φόβο και αγνοεί τα σοβαρά προβλήματα των παιδιών. Και εμέις καλούμαστε να το παίξουμε ψυχολόγοι, χωροφύλακες μες στην τάξη, να γράφουμε στο ποινολόγιο και να βγάζουμε καθημερινά με ωριαίες αποβολές μαθητές. Από την άλλη οι μαθητές αδιαφορούν, δε θέλουν να μάθουν, δεν έχουν στόχους και πρότυπα. και πώς να έχουν, αφού έχουν ισοπεδωθεί τα πάντα; Όταν βλέπουν τους ίδιους τους γονείς τους να έχουν ξεπουληθεί, την ίδια την κοινωνία να ευνοεί τους άχρηστους και να χαντακώνει καθέναν που θέλει να ξεχωρίσει, να προχωρήσει με έναν πιο έντιμο τρόπο; Όχι δεν είναι αυτό το σχολείο που ονειρευόμαστε, και το πιο ανησυχητικό είναι ότι, ενώ είμαστε πολλοί πλέον οι νέοι εκπαιδευτικοί στα σχολεία, φοβόμαστε να τολμήσουμε το διαφορετικό, να αντισταθούμε στο κατεστημένο. Έχει το κόστος της αυτή η αντίσταση, το εισπράττω καθημερινά στο δικό μου σχολείο. Δυστυχώς είμαι μόνη μου, πρέπει να ενωθούμε και να πάψουμε να φοβόμαστε.
Τα προβλήματα συμπεριφοράς είναι αντικείμενο του σχολικού ψυχολόγου. Α, ναι, το ξέχασα, δεν έχουμε. Στην ανάγκη, έχουμε γίνει και ψυχολόγοι και κοινωνικοί λειτουργοί και ότι άλλο θέλετε μέσα στην τάξη για να καλύψουμε οργανικές ανεπάρκειες του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Και πολύ καλά κάνουμε, εφόσον το σχολείο πρέπει να λειτουργήσει με τα ελάχιστα μέσα που διαθέτουμε. Αλλα δεν είναι λογικό να αυτομαστιγωνόμαστε κάθε φορά που δεν το πετυχαίνουμε... Κάθε φορά που βγαίνω από την τάξη, σκέφτομαι 500 χιλιάδες τρόπους με τους οποίους θα μπορούσα να είχα κάνει το μάθημα καλύτερο. Προσπαθώ να τις εφαρμόσω στο επόμενο. Ένα βήμα τη φορά. Αλλιώς, ή θα γίνουμε εντελώς αναίσθητοι στις ανάγκες των παιδιών ή θα σαλτάρουμε]
MATH πολύ ενδιαφέρουσα η άποψή σου. Με έβαλε σε σκέψεις...και θέλω να σε ρωτήσω κάτι παρόμοιο με την k_k. τι γίνεται όταν στην τάξη υπάρχουν 2-3 ή και περισσότεροι μαθητές που και μπορούν και (κυρίως) θέλουν να επωφεληθούν από το μάθημά σου; δεν τους "χαντακώνεις" άμα ρίξεις το επίπεδο στο ύψος των χειρότερων μαθητών; η k_k προσπάθησε να πάει με δύο "ταχύτητες" και απ' ότι καταλαβάινω δεν τα κατάφερε. είναι δυνατόν κάτι τέτοιο; και εν τέλει, ότι ελλείψεις κι αν έχουν σήμερα τα παιδιά αυτά, δεν πρέπει να καταλάβουν ότι προκειμένου να πάρουν προβιβάσιμο βαθμό θα πρέπει τουλάχιστον να επιδείξουν μία ελάχιστη προσπάθεια; το καταλαβαίνω πως δεν έχουν κίνητρα, αλλά πάλι οι άνθρωποι (ενήλικοι και ανήλικοι) κάνουμε πολλά πράματα που μας "δυσαρεστούν" καθημερινά στην ζωή μας , χωρίς να έχουμε πολύ δυνατά κίνητρα απλά και μόνο γιατί είναι καθήκον μας να τα κάνουμε (λόγω φιλοτιμίας δλδ και αξιοπρέπειας).
Ενώ αν υπήρχε μια εξετασούλα από το Δημοτικό στο Γυμνάσιο και μια Σχολή για παιδιά που δεν μπορούν να μάθουν Οδύσεια και το Πυθαγόρειο , αλλά μάθαιναν να σκάβουν , να σερβίρουν , να χτίζουν ή να φυτεύουν μαρούλια , πόσο καλύτερα θα ήταν και για τα παιδιά και για μας και για τους γονείς το σχολείο ! Αλλά μας .. έφαγαν οι σοσιαλιστικές απόψεις μας και οι ιδέες μας ότι όλοι οι άνθρωποι μπορούν να γίνουν δημιουργοί της ιστορίας(!!!).
Οι μόνες απουσίες που μπορούν να σβηστούν είναιαπό αποβολές (ωριαίες ή μη) που έχουν γραφτεί στο ποινολόγιο.Διαφορετικά ο σύλλογος παρανομεί.