Αρχαία Ελληνικά: Σύνταξη

[Sali]

Αυτό που λες έχει νόημα, αν εκλάβουμε το ὑφελομένους ως αμετάβατο και το πλεῖστα ως επίρρημα. Για μένα όμως, είναι φανερό ότι το πλεῖστα είναι επίθετο, όχι επίρρημα, και ότι η μετοχή έχει την κανονική της σύνταξη με αιτιατική. Αλλά ακόμη κι αν αποκαταστήσουμε πλήρως την επιρρηματική αναφορική πρόταση, πάλι το πλεῖστα επίθετο βγαίνει ως αντικ. του απαρεμφάτου: ὡς πλεῖστα οἷόν τ' ἐστὶν αὐτοῖς ὑφελέσθαι. Μετά τη σύντμησή της έμεινε το ὡς πλεῖστα. Επίσης, η γενική διαιρετική τῶν ὑμετέρων ταιριάζει να εξαρτάται περισσότερο από επίθετο παρά από επίρρημα (= όσο το δυνατόν περισσότερα από τα χρήματά σας).

Και οι μεταφράσεις (αν και τις βλέπω  πάντα με σκεπτικισμό) εκεί καταλήγουν: (α) "after abstracting as much of your property" (Perseus)· (β) "αφού κλέψουν όσον το δυνατόν περισσότερα" (Πύλη, Τζουμελέας)

[PDE ads]

[apri]

Εγώ δεν λέω ότι το "πλεῖστα" είναι επίρρημα. Επίθετο το θεωρώ και συμφωνώ μαζί σου ότι η γενική εξαρτάται από αυτό.

Για το "ως πλεῖστα" λέω ότι μπορεί να λειτουργεί ως επιρρηματικός που συμπληρώνει το "υφελομένους", επειδή η αναφορική στην οποία ανήκε ήταν επιρρηματική.

Βασικά, ξέρεις τι; Μου θυμίζει τη διαφορά του "λέγει ὧδε/εὖ/αληθῶς" με το "λέγει τάδε/ταῦτα/ἀληθῆ".
Και στις δύο περιπτώσεις συμπληρώματα έχεις. Αλλά το "ταδε/ταῦτα/ἀληθῆ" είναι αντικείμενο, ενώ τα επιρρήματα όχι.

Δεν είμαι απολύτως σίγουρη ότι είναι ίδια περίπτωση μ' αυτήν που συζητάμε. Γι' αυτό προβληματίζομαι.

[ΓΙΟΡΙΚΑΣ]

Μπορεί κάποιος να μου πει αν το παρακάτω κείμενο ανήκει σε γνωστό αρχαίο έργο (τίνος;)  ή είναι πλαστό; Το πήρα απ' το διαδίκτυο χωρίς καμιά παραπομπή. Πιο πολύ με ξενίζει η προσφώνηση "ἄνδρες Ἕλληνες"  [Ὦ ἄνδρες Ἕλληνες, πολλὰ μὲν ἔστιν ἃ κελεύει με λέγειν πρὸς ὑμᾶς ἡ τῶν Ὀλυμπίων ἑορτή, ἣν ἔν τε τῷ παρόντι συνήλθατε, καὶ τὸ τῶν προγόνων ἔργον, ὃ καλὸν μὲν αὐτοῖς, μέγα δὲ τοῖς Ἕλλησιν ὑπάρχει. Δεῖ δὲ τοὺς Ἕλληνας μὴ μόνον ἀγῶνας θέαν, ἀλλὰ καὶ περὶ τῆς κοινῆς σωτηρίας βουλεύεσθαι.
Οἱ γὰρ πρόγονοι ἡμῶν, ἄνδρες ἀγαθοί, μεγάλων κακῶν αἴτιοι τοῖς βαρβάροις ἐγένοντο, τὰς ναῦς καταναυμαχήσαντες ἐν Σαλαμῖνι καὶ πεζῇ κρατήσαντες ἐν Μαραθῶνι. Τοιαῦτα δὲ πράξαντες οὐ μόνον τὴν Ἑλλάδα ἠλευθέρωσαν, ἀλλὰ καὶ τὰς ψυχὰς αὐτῶν ἀθάνατον δόξαν ἔσχον.]

Ευχαριστώ.

[ΓΙΟΡΙΚΑΣ]

Μπορεί κάποιος να μού εξηγήσει πως δικαιολογείται η άρνηση οὐ σε τελική μετοχή [ἐγώ δέ ἥκω οὐ μικρολογησόμενος οὐδέ περί ὀνομάτων μαχούμενος / Λυσίας ὁλυμπικός, 3.]. Διάβασα κάπου ότι η άρνηση ανήκει στο ρήμα ἤκω. Δεν έχω συναντήσει όμως άρνηση μετά το ρήμα. Δεν έπρεπε να είναι οὐκ ἥκω;

[PDE ads]

[Sali]

Καλώς βρίσκεται εκεί η άρνηση. Δεν ανήκει όμως στη μετοχή ("για να μη..."), αλλά εξυπηρετεί απλώς την αντίθεση με το ἀλλὰ (σχήμα κατ' άρσιν και θέσιν): "όχι για να..., αλλά για να...".

Για να το καταλάβεις καλύτερα, σκέψου ότι το ίδιο συμβαίνει και με τις τελικές προτάσεις: Ισοκρ. Νικ. 2 τὰς ἄλλας ἀρετὰς ἐπιτηδεύομεν, οὐχ ἵνα τῶν ἄλλων ἔλαττον ἔχωμεν, ἀλλ' ὅπως ἂν ὡς μετὰ πλείστων ἀγαθῶν τὸν βίον διάγωμεν.

[Sali]

Μπορεί κάποιος να μου πει αν το παρακάτω κείμενο ανήκει σε γνωστό αρχαίο έργο (τίνος;)  ή είναι πλαστό; Το πήρα απ' το διαδίκτυο χωρίς καμιά παραπομπή. Πιο πολύ με ξενίζει η προσφώνηση "ἄνδρες Ἕλληνες"  [Ὦ ἄνδρες Ἕλληνες, πολλὰ μὲν ἔστιν ἃ κελεύει με λέγειν πρὸς ὑμᾶς ἡ τῶν Ὀλυμπίων ἑορτή, ἣν ἔν τε τῷ παρόντι συνήλθατε, καὶ τὸ τῶν προγόνων ἔργον, ὃ καλὸν μὲν αὐτοῖς, μέγα δὲ τοῖς Ἕλλησιν ὑπάρχει. Δεῖ δὲ τοὺς Ἕλληνας μὴ μόνον ἀγῶνας θέαν, ἀλλὰ καὶ περὶ τῆς κοινῆς σωτηρίας βουλεύεσθαι.
Οἱ γὰρ πρόγονοι ἡμῶν, ἄνδρες ἀγαθοί, μεγάλων κακῶν αἴτιοι τοῖς βαρβάροις ἐγένοντο, τὰς ναῦς καταναυμαχήσαντες ἐν Σαλαμῖνι καὶ πεζῇ κρατήσαντες ἐν Μαραθῶνι. Τοιαῦτα δὲ πράξαντες οὐ μόνον τὴν Ἑλλάδα ἠλευθέρωσαν, ἀλλὰ καὶ τὰς ψυχὰς αὐτῶν ἀθάνατον δόξαν ἔσχον.]

Το κείμενο αυτό δεν φαίνεται να ανήκει σε κάποιον γνωστό συγγραφέα· είναι σαφώς πεποιημένο, και μάλιστα δεν αποφεύγει κάποια λάθη.

Όσο για την προσφώνηση ὧ ἄνδρες Ἕλληνες, δεν είναι πολύ συνηθισμένη, αλλά υπάρχει και ταιριάζει όταν ο ομιλητής απευθύνεται γενικότερα σε Έλληνες και όχι ειδικά σε Αθηναίους ή Λακεδαιμονίους κ.λπ.: Ξενοφ. ΚΑ 2.5.38 Κλέαρχος μέν, ὦ ἄνδρες Ἕλληνες, ... ἔχει τὴν δίκην καὶ τέθνηκε.

[apri]

Κι εγώ συμφωνώ ότι πρέπει να είναι κατασκευασμένο χωρίο. Το "ην" στην αναφορική πρόταση θα έπρεπε να είναι σε δοτική λόγω του "συνήλθατε" και το "θέαν" θα έπρεπε να είναι απαρέμφατο (θεάσθαι) δίπλα στο "αγώνας" ή να είχε μια μορφή του τύπου "εἰς θέαν αγώνων ἔρχεσθαι".
Και να υπήρχαν σε χειρόγραφο αυτές οι γραφές, θα είχαν διορθωθεί από τον εκδότη.

Κατά πάσα πιθανότητα, μιμείται τον Ολυμπιακό του Λυσία.
Αυτός είχε απευθυνθεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες στους Έλληνες ζητώντας τους να ενωθούν, για να ανατρέψουν τον τύραννο των Συρακουσών, όπως έκαναν οι πρόγονοί τους κατά των Περσών.