Αρχαία Ελληνικά: Σύνταξη

[Dwrina]

Το χαρακτηριστικό αυτής της attributive apposition είναι ότι έχεις δυο ουσιαστικά ίδιου γένους από τα οποία το ένα δηλώνει ιδιότητα και το άλλο έχει αόριστη αναφορά. Αυτός ο συνδυασμός θυμίζει πολύ τη δομή ΕΠΙΘΕΤΟ+ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ, όπου το επίθετο περιορίζει ένα ουσιαστικό με αόριστη αναφορά (πχ το κόκκινο βιβλίο). Γι' αυτό και λένε ότι το πρώτο ουσιαστικό λειτουργεί σαν να ήταν επίθετο.

Το δεύτερο ουσιαστικό έχει αόριστη αναφορά. Υπάρχουν πολλά βιβλία, πολλοί με το όνομα Λυκομήδης, πολλοί άνδρες, πολλοί άνθρωποι.
Το επίθετο ή το ουσιαστικό ιδιότητας μας λέει ποιο συγκεκριμένο πρόσωπο ή πράγμα από τα υπάρχοντα είναι.
Είναι το κόκκινο βιβλίο, όχι κάποιο άλλο. Είναι ο Αρκάς Λυκομήδης, όχι κάποιος άλλος, και ούτω καθεξής.

Δες κι εδώ (https://en.wikipedia.org/wiki/Apposition)
Μy brother Nathan is here.
Restrictive: I have several brothers, and the one named Nathan is here.

My brother, Nathan, is here.
Non-restrictive: I have only one brother and, as an aside, his name is Nathan.

Δες κι εδώ στα restrictive appositives
https://englishintake.com/learn-english/apposition/#restrictive

Είσαι σίγουρη ότι η restrictive apposition, που αναφέρεται σε αγγλικά  Συντακτικά για την αγγλική γλώσσα, είναι το ίδιο με την attributive apposition, η οποία αναφέρεται σε αγγλικά Συντακτικά για την αρχαία ελληνική γλώσσα; Γιατί στα Συντακτικά της αρχαίας Ελληνικής δεν υπάρχει κανένα παράδειγμα με  attributive apposition σε κύριο όνομα. Αντίθετα, όλα τα παραδείγματα με την restrictive apposition στον σύνδεσμο που μου παρέθεσες είναι με κύρια ονόματα.

Μήπως το restrictive apposition είναι καινούργια ορολογία, η οποία δεν έχει εφαρμοστεί καθόλου στην σύνταξη της αρχαίας Ελληνικής; Καταλαβαίνω αυτά που μου έγραψες για το Μy brother Nathan is here, αλλά έχω την εντύπωση ότι δεν υπάρχει διακριτή ορολογία στη σύνταξη της αρχαίας Ελληνικής για αυτή την περίπτωση (για αυτό και χαρακτηρίζεται επεξήγηση η δεύτερη λέξη, με βάση, ξανατονίζω, το εξωτερικό μόνο κριτήριο,  παρόλο που νοηματικά δεν είναι επεξήγηση).

[PDE ads]

[apri]

Έχεις ξαναδεί επιθετικό προσδιορισμός σε προσωπική αντωνυμία; Κάποιο παράδειγμα στα νέα Ελληνικά;

Όχι. Αλλά ούτε και στα αρχαία έχω ξαναδεί προσωπική αντωνυμία με το "ο αυτός".

Στο κείμενο όμως υπάρχει, κανένας εκδότης δεν τα χωρίζει με κόμμα (άρα, δεν θεωρεί ότι έχουμε παράθεση) και δεν βρίσκω και κάποιον λόγο για τον οποίο να μην μπορεί να είναι επιθετικός, όταν μπορούσε να είναι κατηγορηματικός προσδιορισμός σε τέτοια θέση. Εκτός αν σκέφτεσαι εσύ κάποιο σημασιολογικό εμπόδιο.

[apri]

Είσαι σίγουρη ότι η restrictive apposition, που αναφέρεται σε αγγλικά  Συντακτικά για την αγγλική γλώσσα, είναι το ίδιο με την attributive apposition, η οποία αναφέρεται σε αγγλικά Συντακτικά για την αρχαία ελληνική γλώσσα; Γιατί στα Συντακτικά της αρχαίας Ελληνικής δεν υπάρχει κανένα παράδειγμα με  attributive apposition σε κύριο όνομα. Αντίθετα, όλα τα παραδείγματα με την restrictive apposition στον σύνδεσμο που μου παρέθεσες είναι με κύρια ονόματα.

Μήπως το restrictive apposition είναι καινούργια ορολογία, η οποία δεν έχει εφαρμοστεί καθόλου στην σύνταξη της αρχαίας Ελληνικής;

Οι όροι restrictive και non restrictive apposition είναι σίγουρα νεότεροι. Πάνω σ' αυτήν τη διάκριση έχει βασιστεί και η διάκριση των αναφορικών προτάσεων σε περιοριστικές (restrictive) και μη περιοριστικές (non restrictive) που παλιότερα δεν υπήρχε.

Παλιότερα, οι αντίστοιχοι όροι ήταν attributive και explicative apposition.

O Smyth κράτησε τον όρο attributive apposition,  αλλά στη θέση της explicative χρησιμοποίησε 3 ξεχωριστά είδη: την descriptive apposition (εμείς τη μεταφράσαμε ως παράθεση), την explanatory apposition (τη μεταφράσαμε ως επεξηγηση) και την partitive apposition (επιμεριστική παράθεση).

Οι attributive apposition που αναφέρει ο Smyth με κύρια ονόματα είναι μόνο αυτές με τα γεωγραφικά ονόματα: πχ  Ευφράτης ποταμός.

Εδώ το κύριο όνομα λέει ο Smyth πως λειτουργεί επιθετικά και έχει δίκιο, γιατί έχει μοναδική αναφορά. Δεν υπάρχουν πολλοί Ευφράτες, αλλά πολλοί ποταμοί.
Ή για να το πω αλλιώς, η φράση αυτή θα ερχόταν ως απάντηση στο "τις ποταμός;", όχι "τις Ευφράτης".

Με τα εθνικά ονόματα ή με ουσιαστικά αξιωμάτων (ή άλλων ιδιοτήτων) και κύριο όνομα δεν είναι το ίδιο σαφές ποιο από τα δυο είναι ο επιθετικός προσδιορισμός. Εξαρτάται από τα συμφραζόμενα κατά τη γνώμη μου και όχι από το ποιο είναι το υπώνυμο.
Το πιθανότερο είναι ότι όταν λέει κάποιος "ο Αρκάς Λυκομήδης" απαντά στην ερώτηση "Τις Λυκομήδης;" και όχι "Τις Αρκάς;", αν και δεν αποκλείεται εντελώς το δεύτερο.
Στο "ο βασιλεύς Αλέξανδρος" στέκουν και οι δύο αναγνώσεις.

Δεν τίθεται θέμα όμως ότι έχουμε attributive/restrictive apposition, γιατί και τα τρία παραδείγματα apposition δείχνουν ποιον ακριβώς εννοούμε. Δεν προσθέτουν μια πληροφορία σε κάτι ήδη γνωστό, όπως κάνει η non restrictive.

[Dwrina]

Δεν τίθεται θέμα όμως ότι έχουμε attributive/restrictive apposition, γιατί και τα τρία παραδείγματα apposition δείχνουν ποιον ακριβώς εννοούμε. Δεν προσθέτουν μια πληροφορία σε κάτι ήδη γνωστό, όπως κάνει η non restrictive.

Τελικά οι όροι attributive και restrictive  είναι ταυτόσημοι;  Αυτό προσπαθώ να καταλάβω, αλλά δεν το έχω καταλάβει ακόμη.

Δεν γίνεται μια παράθεση να είναι restrictive αλλά όχι attributive;

[PDE ads]

[Dwrina]

Στο κείμενο όμως υπάρχει, κανένας εκδότης δεν τα χωρίζει με κόμμα (άρα, δεν θεωρεί ότι έχουμε παράθεση) και δεν βρίσκω και κάποιον λόγο για τον οποίο να μην μπορεί να είναι επιθετικός, όταν μπορούσε να είναι κατηγορηματικός προσδιορισμός σε τέτοια θέση. Εκτός αν σκέφτεσαι εσύ κάποιο σημασιολογικό εμπόδιο.

Να σου πω, εσύ έδωσες βέβαια μια εξήγηση για τη σημασιολογική διαφορά του αὐτὸς ως κατηγορηματικού και ως επιθετικού προσδιορισμού  στη συγκεκριμένη -μοναδική μάλλον- περίπτωση, αλλά γενικώς γνωρίζουμε ότι  ο κατηγορηματικός προσδιορισμός διακρίνει μεταξύ ιδιοτήτων του ίδιου του προσδιοριζόμενου σε διαφορετικές χρονικές στιγμές, ενώ ο επιθετικός διακρίνει το προσδιοριζόμενο από άλλα πρόσωπα ή πράγματα της ίδιας κατηγορίας. Οπότε,  είναι λογικό μια προσωπική αντωνυμία να δέχεται κατηγορηματικό προσδιορισμό, αλλά όχι επιθετικό.

Το αὐτός, σύμφωνα με την παραπάνω διάκριση, ως κατηγορηματικός προσδιορισμός στέκει νοηματικά, γιατί μπορεί εσύ άλλη φορά να κάνεις κάτι αυτοπροσώπως, άλλη μέσω τρίτου, άλλη φορά με δική σου πρωτοβουλία, άλλη επειδή κάποιος σου το επέβαλε.

Ένας επιθετικός προσδιορισμός όμως τι, διακρίνει το ένα "εγώ" από το άλλο "εγώ";

Όσο για το ότι δεν υπάρχει κόμμα, δεν βλέπω ο συγκεκριμένος εκδότης να χρησιμοποιεί το κόμμα ακριβώς όπως θα έπρεπε, αφού και πριν από την ειδική βάζει κόμμα, ενώ στην πραγματικότητα η ειδική συμπληρώνει το ἐπίδειξιν, δεν το επεξηγεί, και την ελεύθερη αναφορική βάζει μεταξύ κομμάτων.

[apri]

Ένας επιθετικός προσδιορισμός όμως τι, διακρίνει το ένα "εγώ" από το άλλο "εγώ";

Με το "εγώ" θα ήταν κομματάκι παράλογο.

Εδώ όμως έχουμε το "υμείς" που θα μπορούσε να αναφέρεται σε διαφορετικά τμήματα του ακροατηρίου. Με το "τους αυτούς" δηλώνει ότι είναι οι ίδιοι "υμείς" από το ακροατήριο που έκαναν τις δύο πράξεις.