Πόσο σας επηρέασαν οι εκπαιδευτικοί που είχατε ως μαθητές στην καριέρα σας?

[kittoulini]

δεν μπορουσα να διαμαρτυρηθω γιατι ημουν χαμηλων τονων..χαρακτηριστικα μου ελεγε...λυπησου με..δεν εχω φερει τα χαπια της πιεσης και της καρδιας μαζι..ασε μη σηκωθεις , διαβασε αρχαια και λατινικα..

[PDE ads]

[resident]

εγω θυμαμαι μια απαισια μαθηματικο που ειχαμε στη γ γυμνασιου και μ' εκανε να μισησω τα μαθηματικα (αν κι ως τοτε ημουν πολυ καλη),δεν ξαναδιαβασα και στραφηκα μετα στην γ δεσμη.Απο την αλλη ειχαμε μια φιλολογο(παλι στο γυμνασιο) η οποια εκτος απο το μαθημα μας μιλουσε για θεματα σεξουαλικης αγωγης (ακομα και για γυναικολογικα κλπ)κι ολα τα παιδια περιμεναν ποτε θα ανοιξει τετοιο θεμα για να λυσουν τις αποριες τους.Το σπουδαιοτερο ομως ειναι αυτο που εκανε για ενα συμμαθητη μου.Το παιδακι  ηρθε στο γυμνασιο αναλφαβητο,δεν ηξερε ουτε το ονομα του να γραφει κυριολεκτικα(ισως ειχε καποια μαθησιακη δυσκολια αλλα πριν χρονια ποιος να τη διαγνωσει!).Οταν το διαπιστωσε η φιλολογος επαθε ενα σοκ αρχικα,και μετα καθοταν στα διαλειμματα 'η σε καποιο κενο της και του εμαθε να γραφει και να διαβαζει.Μια τετοια καθηγητρια νομιζω αξιζει δικαιωματικα τον τιτλο της παιδαγωγου και μακαρι ολοι να της μοιαζαμε

[tihea]

Λάτρεψα τα μαθηματικά από έναν δάσκαλο που είχα στην ΣΤ' δημοτικού...
Τα μίσησα εξαιτίας ενός καθηγητή μαθηματικού που είχα στην Α' Λυκείου.

Ο κ.Τ...   θεωρούνταν "όνομα"  στο σχολείο μας αλλά κάποια φορά χρειάστηκε να γεμίσει τρείς φορές τον πίνακα για να λύσει μια άσκηση.Όταν πλέον τα κατάφερε σήκωσα το χέρι, βγήκα στον πίνακα και του έλυσα την άσκηση με τρείς κινήσεις.Έγινε ράκος.
Δε με ξανασήκωσε... Τον περιφρόνησα κι εγώ. Μου κατέβασε τον βαθμό.Τότε έστρεψα την προσοχή μου στα φιλολογικά μαθήματα.

Συνάντησα πάντως κι εξαιρετικούς καθηγητές που με σημάδεψαν ως μαθήτρια και ως άνθρωπο. Θυμάμαι μια φιλόλογο στην Γ' γυμνασίου που δεν έκανε απλά το μάθημα... Έδινε παράσταση κάθε φορά η γυναίκα. Αυτή μ' έκανε ν' αγαπήσω τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό και να συνειδητοποιήσω πως τα θεμέλια του κόσμου βρίσκονται σ' όσα συνέβησαν σε τούτη εδώ τη γωνιά του πλανήτη πριν 2.500 χρόνια.Από το στόμα της άκουσα για πρώτη φορά Σεφέρη, Ελύτη...  ακόμη και στίχους του Σαββόπουλου μας απάγγελλε..Ανατρίχιαζα ολόκληρη, άσχετα πως δεν το 'δειχνα.Μιλάμε για έκσταση...
Θα 'θελα να τα κατάφερνα να δημιουργώ σαν εκπαιδευικός τέτοια μοναδικά συναισθήματα στους μαθητές μου.

[BOEMISSA]

Εγώ πάλι δεν ξέρω αν επηρεάστηκα από κάποιον καθηγητή για να γίνω φιλόλογος. Σίγουρα με έκαναν να μισήσω τα μαθηματικά, από τη δασκάλα μου στα πρώτα χρόνια του δημοτικού έως και τις γυναίκες μαθηματικούς που είχα. Δεν ξέρω αλλά με τις γυναίκες μαθηματικούς δεν τα πήγαινα καλά. Θες δεν είχαν μεταδοτικότητα, ήταν στριφνές και ανέκφραστες, δε με συγκίνησε ποτέ το μάθημά τους. Μου έχει μείνει μόνο ένας καθηγητής  μαθηματικός στη Γ΄Γυμνασίου, ο οποίος με βοήθησε να καταλάβω κάποια πράγματα, για πρώτη φορά έγραψα 19 και 18, ενώ μέχρι τότε δεν έπαιρνα πάνω από 15. Εργαζόμασταν με ομάδες και ομολογώ πως το μάθημα είχε πολύ ενδιαφέρον. Ούτε στη φιλοσοφική σχολή με γοήτευσαν τα μαθήματα και οι καθηγητές. Μόνο ο Μπαμπινιώτης, ο Χρυσάφης(ήταν ο μοναδικός που χαμογελούσε) και ο Γιατρομανωλάκης με γοήτευσαν. Μπορώ να πω ότι δεν μου άρεσε καθόλου η σχολή μου, όταν τελειώσα και άρχισα να ψάχνομαι, τότε βρήκα αυτό που ήθελα.Η αλήθεια είναι πάντως πως από μικρή ήθελα να γίνω καθηγήτρια και να διδάξω στο σχολείο. Από την πρώτη μου όμως εμπειρία στο σχολείο, σκέφτομαι τι όνειρα είχα! Ωστόσο τα παιδιά σε ανανεώνουν,αλλά δεν είναι και τόσο εύκολο να τους δώσεις αυτά που θέλεις. Το θέμα είναι να μπορείς να βοηθήσεις όλα τα παιδιά και να σε θυμούνται καλά όχι μόνο για το μάθημα που έκανες αλλά για όλο σου το ήθος.

[PDE ads]

[elranna]

Εγώ πάλι νιώθω πολύ τυχερή. Αν και δεν έπεσα σε κακούς μαθηματικούς, είχα την τύχη να έχω εξαιρετικούς φιλολόγους. Ο φιλόλογος που είχα στην Α' λυκείου με έκανε να αγαπήσω την ποίηση και η φιλόλογος που είχα

[anneta]

Αγάπη το θέμα που άνοιξες είναι super! Μόλις τώρα το είδα! Πάρα πολλές φορές από τις συζητήσεις εδω μέσα ήθελα να φέρω σαν παράδειγμα τον δάσκαλο μου που είχα στο δημοτικό , που θεωρώ ότι σ'αυτόν οφείλω την μετέπειτα πορεία μου στο σχολείο! Ποτέ δεν είχα σκεφτεί όμως να ανοίξω ένα τέτοιο θέμα...ίσως γιατί πίστευα ότι θα είμαι μοναδική που βρέθηκε δάσκαλος "να αγγίξει" την τότε παιδική ψυχούλα μου!
Δεσμεύομαι λοιπόν να γράψω και την δικιά μου "ιστορία" εντός των ημερών διότι αυτή τη στιγμή δεν έχω χρόνο!
Και πάλι Αγάπη, εύγε για την επιλογή του θέματος

[vk]

Δεν είχα σκεφτεί ποτέ μέχρι τώρα να κάνω μια αναδρομή....................
Λοιπόν........έχουμε και λέμε...........

Στο νηπιαγωγείο είχα την κ. Ελευθερία.. αυτή την θυμάμαι γιατί την Άνοιξη κλήρωνε στα παιδιά χρυσομπούρμπουλες  δεμένους με κλωστή
Στο προνήπιο είχα την κ. Μαρία....αυτή την θυμάμαι γιατί με είχε χαστουκίσει μαζί με άλλα παιδιά διότι πετάγαμε πέτρες σε μια γιαγιά από την αυλή του σχολείου
Στο δημοτικό δεν θυμάμαι και πολλά πράγματα παρά μόνο τις διακρίσεις, προς τις τελευταίες τάξεις, στα παιδιά συναδέλφων και επιφανών πολιτών του χωριού μου
Στο γυμνάσιο θυμάμαι βεβαίως μια νεαρή φιλόλογο που μας έκανε κείμενα με ένα τρόπο διαφορετικό πιο χαλαρό και διασκεδαστικό!Δεν δεχόταν όμως
τις δικές μου ερμηνείες για το περιεχόμενο ποιημάτων.................Με αποτέλεσμα να κάνω τις εργασίες πάντα με το σχολικό βοήθημα......
Θυμάμαι ακόμη μια γυμνάστρια που με πρόσβαλε, ενώ εξέταζε τις ικανότητές μας στις κολοτούμπες, λέγοντάς μου ότι είναι αδύνατον να καταλάβει τη φοβία μου στο να δω τον κόσμο ανάποδα :)Με ανάγκασε να την κάνω και αδιαφόρησε όταν αμέσως μετά με έπιασε ταραχή!!!!!!!!!
Ένας φυσικός έμπαινε στην τάξη και άφηνε στο παράθυρο ένα μπουκαλάκι τσίπουρο!!!!!!!!!!!!!!!
Ένας θεολόγος πολύ super που εμφανισιακά ήταν σαν μουσουλμάνος και έλεγε "Η ζωή είναι πορεία προς το θάνατο" σε κάθε μάθημα!!!!!!
Στο λύκειο θυμάμαι μια φιλόλογο που νόμιζε ότι ήταν η Καρολάιν μας έκανε όλες τις ώρες και μάλιστα κάθε Πέμπτη όλο το 6ωρο!!!!!!!!!!!!!!!!και ήταν για μας παράδεισος διότι διαβάζαμε για το φροντιστήριο!!!!!!!!!!και πίστευε στην δευτέρα παρουσία του Δία!!!!!!!!!!!!!!!!
Μάλιστα ό άνδρας της που ήταν  μαθηματικός στο ίδιο σχολέιο και με ανάλογο iq έμπαινε στην τάξη πάντα με κατεβασμένο φερμουάρ!!!!!!!!και όλο το 45' μας έκανε μια άσκηση!!!!!!!!!!!!!!!!!Η μόνη που πρόσεχα ήμουν εγώ και η γυναίκα του έλεγε ότι τα έχω με τον άνδρα της!!!!!!!!
Στη 2α λυκείου άλλαξα σχολείο τα Χριστούγεννα και συνάντησα μια αξιόλογη αλλα αυστηρή φιλόλογο και πολύ παραδοσιακή στη διδασκαλία της παρόλο που κάθε μέρα τα νύχια της ήταν βαμμενα στο χρώμα του ντυσιματος!!!!!!!!!!
Ο μαθηματικός ασχολιόταν μόνο με 1η και 4η δέσμη αφου όλη τη χρονια με φωναζε Νεκταρία και το όνομά μου είναι

[Siobaras]

Καλά, αν πρόκειται να μιλήσουμε και για τους καθηγητές στο Πανεπιστήμιο, τότε πρέπει να ανοίξουμε νέο θέμα μόνο για τον Ζερβό στο Μαθηματικό Αθηνών. Υπάρχει μέχρι και θεώρημα με το όνομά του και είναι από τους ελάχιστους που ποτέ δεν έβαλε βοηθό ή επίκουρο να κάνει το μάθημά του...

Επειδή διαβάζω από πολλούς ότι έτυχαν σε κακούς μαθηματικούς και τα παράτησαν, θα γράψω δυο λόγια επ'αυτού.
Αν εξαιρέσουμε τα Μαθηματικά κατεύθυνσης της Γ' Λυκείου, πιστεύω ότι με την κατάλληλη ενθάρρυνση και συνεχή προσπάθεια το 90% των μαθητών μπορεί να πάει αρκετά καλά στα Μαθηματικά.
Για να είσαι αετός όμως στη Γ' Λυκείου, πρέπει να το έχεις και λίγο (εώς πολύ) μέσα σου.
Από την εμπειρία μου, ο κακός μαθηματικός δε θα σταθεί εμπόδιο δε κάποιον που θέλει να γίνει μαθηματικός.
Απλά αν έχεις κάποιον καλό μαθηματικό σχετικά νωρίς, θα σε βοηθήσει να καταλάβεις ότι αυτό είναι το πεπρωμένο σου.
Θα το καταλάβεις και μόνος σου αργά ή γρήγορα.
Περίπου το ίδιο ισχύει και για τη φυσική, ίσως σε μικρότερο βαθμό.

Αντίθετα, πιστεύω ότι ο καλός φιλόλογος μπορεί να έχει σημαντική επιρροή σε κάποιον με την προδιάθεση.

Κι εμένα μου άρεσε πολύ η ιδέα για αυτό το θέμα.
Όχι τόσο για να θυμηθούμε και να μοιραστούμε τις εμπειρίες μας (που επίσης είναι πολύ ωραίο), αλλά επειδη ΠΟΛΥ πρόσφατα έζησα μια σχετική εμπειρία που με έχει προβληματίσει.
Όταν δώσαμε βαθμούς β' 3μήνου στο Γυμνάσιο, είπα στην μητέρα της καλύτερης μαθήτριας ότι της προτείνω την αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος (να πάει Ρόδο για το Λύκειο), γιατί το επίπεδο του σχολείου είναι πολύ χαμηλό και (καλώς ή κακώς) όλοι οι καθηγητές έχουμε ρίξει τις απαιτήσεις μας.
Τη Δευτέρα είπα στην τάξη ότι δεν πήρα μετάθεση και ότι θα είμαι κάπου στη Ρόδο, αλλά δεν ξέρω σίγουρα σε ποιό σχολείο (θα ζητήσω να μείνω στο ίδιο, πάντως).
Σηκώνει χέρι αυτή η κοπέλα και μου λέει "Κύριε, αν μείνετε εσείς, θα μείνω κι εγώ στο σχολείο, αλλιώς θα πάω Ρόδο του χρόνου"

Εννοείται έπαθα σοκ, πόσω μάλλον γνωρίζοντας ότι θα πάει στη θεωρητική κατεύθυνση και ότι πιθανότατα μετά και την επόμενη χρονιά εγώ θα φύγω έτσι κι αλλιώς.
Δεν πήρα θέση επ'αυτού μέχρι να το επεξεργαστώ.
Σκέφτομαι να της κάνω μια κουβέντα στο στυλ "Μακάρι να σε είχα μαθήτρια όλα τα χρόνια, αλλά το επίπεδο θα είναι σκατά μείνω-δε μείνω", με κάπως καλύτερα λόγια.
Πραγματικά είναι η πρώτη φορά που ένιωσα άγχος φέτος.

Τι με συμβουλεύετε να κάνω;

Συγνώμη 1: Που αλλάζω το στυλ του θέματος
Συγνώμη 2: Για το μεγάλο μήνυμα.

[syrrahm]

Kαι φυσικά δεν είναι οι καθηγητές ο μοναδικός παράγοντας που κάνει κάποιον να ακολουθήσει τη μία ή την άλλη κατεύθυνση, υπάρχουν και άλλοι παράγοντες . Απλώς αναφερόμαστε σε καθηγητές γιατί αυτό είναι το θέμα.

[selas]

Από τους δασκάλους και καθηγητές δεν μπορώ να πώ ότι θυμάμαι τίποτα σημαντικό που να με επηρέασε ιδιαίτερα.
Η δε νηπιαγωγός μου ήταν μεγάλη πηγή έμπνευσης για μένα και για για κάθε συνάδελφο νηπιαγωγό. Ήταν μια 65άρα θεία, θεούσα, που καθόταν όλη μέρα στην έδρα, το μόνο που έκανε ήταν να λέει "και τώρα παιδάκια θα βάλετε τα χέρια στα τραπέζια και θα κοιμηθείτε" (προοδευτική, δε λέω, είχε πιάσει το νόημα του ολοήμερου νηπιαγωγείου 22 χρόνια πρίν), και δεν μας έδινε καμία σημασία σε σημείο που εγώ (που βαριομουνα και δεν την ήθελα καθόλου) μια μέρα έφυγα (4 χρονών) και γύρισα σπίτι μου και το κατάλαβε αφού είχα φτάσει ήδη  ... Από τη μία με έκανε να σκέφτομαι κάθε μέρα πώς δεν θέλω να γίνω ποτέ και απο την άλλη μέσα απο το παρελθόν μου δείχνει ένα ζοφερό μέλλον (που θα γεράσω όπως όλοι μας στην τάξη και δεν θα μπορώ/θελω/εχω διάθεση να κουνηθώ και να κυνηγήσω 4χρονα..)...

[Αγάπη]

Ποπο..............από πιτσιρίκι στις κοπάνες..................

Εγώ την 1η,και τελευταία την έκανα στην γ δημοτικού..................
Πολύ απλά βαριόμουνα και έφυγα...................

Κυρία η Αγάπη με μια τσάντα ίσα με το μπόι της............πηγε σπίτι,έφαγαν οικογενειακώς και όταν σχόλασαν τα άλλα παιδάκια πήραν πρέφα ότι την κοπάνησα..........

[tsixlas]

Eμένα αυτός που μου έχει μείνει αξέχαστος είναι ο Φυσικός που είχαμε στην Α' και στην

[Miss Elenious]

Θελουμε , δε θελουμε τους καθηγητες μας τους κουβαλαμε μεσα μας. Εχουμε επιρρεαστει ,συνηθως ακουσια , απο τον τροπο που διδαχθηκαμε. Τους βλέπω στον τροπο που διδασκω, αλλα και τους καταλαβαινω τωρα που διδασκω(οχι ολους )

Εννοείται έπαθα σοκ, πόσω μάλλον γνωρίζοντας ότι θα πάει στη θεωρητική κατεύθυνση και ότι πιθανότατα μετά και την επόμενη χρονιά
Δεν πήρα θέση επ'αυτού μέχρι να το επεξεργαστώ.
Σκέφτομαι να της κάνω μια κουβέντα στο στυλ "Μακάρι να σε είχα μαθήτρια όλα τα χρόνια, αλλά το επίπεδο θα είναι σκατά μείνω-δε μείνω", με κάπως καλύτερα λόγια.
Πραγματικά είναι η πρώτη φορά που ένιωσα άγχος φέτος.

Τι με συμβουλεύετε να κάνω;

Συγνώμη 1: Που αλλάζω το στυλ του θέματος
Συγνώμη 2: Για το μεγάλο μήνυμα.

Κολλακευτικο για σενα, αλλα ενας κουκος δεν φερνει την ανοιξη.  . Εκτος απο τον καλο καθηγητη, πιστευω οτι επισης πολυ βοηθαει κι ο συναγωνισμος σε ενα τμημα.
Το οτι το επιπεδο ειναι σκατα, πεστο με πολυ-πολυ καλυτερο τροπο . Αν γινεται , παρελειψε τη λεξη επιπεδο

[Rwxanh]

Μπορώ να πω ότι αρκετοί καθηγητές και δάσκαλοι με σημάδεψαν τόσο σε Δημοτικό όσο και σε Γυμνάσιο – Λύκειο.
 Αν ξεκινήσουμε από το Δημοτικό μόνο 2 δάσκαλοι μου έχουν μείνει. Ο ένας ήταν ο διευθυντής του Δημοτικού που μας είχε στην ΣΤ’ Δημοτικού και τον θυμάμαι γιατί μας είχε προετοιμάσει ακόμα και για τα Αρχαία που θα διδασκόμασταν στο Γυμνάσιο, μας είχε συστηματοποιήσει τόσο τη Γραμματική και το Συντακτικό που τελειώνοντας το Δημοτικό ήξεραν όλοι ακόμα και την εξαίρεση της εξαίρεσης. Η άλλη δασκάλα ήταν αυτή που είχα όταν ήμουν ακόμα