κανείς δεν είναι καλύτερος από εσάς...

[kathyk]

Sellas  συμφωνώ και εγώ μαζί σου. Είπες ότι έχω ζήσει και εγω. Εκανα τη σχολή νηπιαγωγών από χόμπι γιατί μου άρεζε, έδωσα ΑΣΕΠ διαβάζοντας μόνο το βιβλίο της νηπιαγωγού έχοντας βέβαια και τις γνώσεις από τη σχολή και τη ζωή μου. Πήγα χωρίς άγχος, προσπάθησα να μην μακρυλογώ στις απαντήσεις μου και να εστιάζω στο ζητούμενο. Πέρασα με την πρώτη. Η κακία των ανθρώπων όμως είναι μεγάλη. Περίμενα κάποιες συμφητήτριες να μου ευχηθούνε αλλά επειδή δε περάσανε αυτές  εξαφανίστηκαν, άκουσα ότι είχα μέσο και πέρασα, ότι ήταν εύκολα. Για μένα ο ΑΣΕΠ ήταν ενα μάθημα ζωής. Είδα πραγματικά από συγγενείς και γνωστούς ποιοι πραγματικά με άγαπάνε. Επίσης κατάλαβα ότι έχουμε πολλές δυνατότητες μεσα μας και πρέπει να ακούμε πρώτα  τον εαυτό μας και μετά τους άλλους. Ευχαριστώ και μη το βάζει κανένας κάτω. Ολα γινονται για κάποιο σκοπο, ακόμα και αν δε περάσατε. Ισως έγινε για να γνωρίσετε το ταίρι σας!!!!!!! Αισιοδοξία πάνω από όλα.

η ιστορία μας μοιαζει. τελειωσα κ εγώ τη σχολη το 97 και όταν ξεκίνησε  η διαδικασία με τον ασεπ περασα. όταν  με ρωτούσαν και έλεγα ότι περασα ένοιωθα ότι επρεπε να πω " όχι, δεν είχα μέσον.." το επόμενο που άκουγα ήταν " ααααααα!! ωραία τώρα θα κάθεσαι!!"

δεν εχω σιχαθεί περισσότερο φραση από αυτή...... και ακόμα βλέπω ότι πρεπει να πείσουμε ότι δεν καθόμαστε 4 ωρίτσες αλλά παραγουμε έργο και ότι οι 4 ώρες που δεν είναι ποτε 4 αλλα πολύ περισσότερες είναι ωρες δημιουργίας και κόπωσης....

[PDE ads]

[bee]

δεν εχω σιχαθεί περισσότερο φραση από αυτή...... και ακόμα βλέπω ότι πρεπει να πείσουμε ότι δεν καθόμαστε 4 ωρίτσες αλλά παραγουμε έργο και ότι οι 4 ώρες που δεν είναι ποτε 4 αλλα πολύ περισσότερες είναι ωρες δημιουργίας και κόπωσης....

Πόσο συμφωνώ και εγώ μαζί σου!!! Από τότε που πέρασα το μόνο που ακούω είναι άντε τυχερή, 4 ωρίτσες τραλαλα με τα παιδάκια, ζωγραφιές και τραγουδάκια και μετά σπιτάκι σου. Όλο το χρόνο θα κάθεστε, θέλετε και αύξηση
Και τότε εγώ αφρίζω, φουντώνω και θυμώνω

Που ένα παιδί έχουν στο σπίτι και το βάζουν όλη μέρα να βλέπει dvd  για να τους αφήνουν ήσυχους...
Άσε που όχι μόνο 4 ώρες δεν είναι, όπως λέει και η Kathyk, αλλά και αυτές, για όσες δεν το βλέπουν απλά σαν δημοσιουπαλληλίκι, καταθέτεις σώμα και ψυχή, τρέχεις, νοιάζεσαι, παίζεις, σκέφτεσαι, κυλιέσαι σε μοκέτες, κόβεσαι και δίνεις και από την τσέπη σου....
Απλά το θέμα είναι ότι παλαιότερα οι περισσότερες νηπιαγωγοί καθόντουσαν, έπιναν το καφεδάκι τους, έδιναν στα παιδιά χαρτιά και μαρκαδόρους, υλικό για να παίζουν.... τα γνωστά που καποιες τα κάνουν και σήμερα..... και μας παίρνει όλους η μπάλα.....  Και άντε να εξηγήσεις στον καθένα τι κάνεις εσύ που πραγματικά αγαπάς αυτό που σπούδασες

[kathyk]

Απλά το θέμα είναι ότι παλαιότερα οι περισσότερες νηπιαγωγοί καθόντουσαν, έπιναν το καφεδάκι τους, έδιναν στα παιδιά χαρτιά και μαρκαδόρους, υλικό για να παίζουν.... τα γνωστά που καποιες τα κάνουν και σήμερα..... και μας παίρνει όλους η μπάλα.....  Και άντε να εξηγήσεις στον καθένα τι κάνεις εσύ που πραγματικά αγαπάς αυτό που σπούδασες
[/quote]

ακόμα κ αυό πως το κάνουν μπορείς να μου πεις;; γιατί αν καταφερνουν να είναι ησυχα τα παιδια όλη μερα έτσι, να μας πουν το μυστικό!!

[mavoglou]

......κανείς δεν είναι καλύτερος από εσάς...

Μπράβο!

[PDE ads]

[lena!!!]

Εντάξει λοιπόν, τώρα μπορώ να πω ότι είναι όλα ξεκάθαρα!!

Ευχαριστώ!

[emmaki]

selas συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Με την ίδια τακτική διάβασα και εγώ και ήμουν διοριστέα την πρώτη φορά που έδωσα εξετάσεις. Θα ήθελα επίσης να προσθέσω ως "συμβουλή" προς όλους τους μελλοντικούς συναδέλφους: ΜΗΝ ΑΚΟΥΤΕ ΤΙ ΛΕΝΕ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ!!!Εγώ έκανα το λάθος την πρώτη μέρα και άκουσα συμφοιτήτριες μου που μιλούσαν με το τέλος των εξετάσεων για το τι έπρεπε να γράψουμε. Απογοητεύτηκα και τη δεύτερη μέρα πήγα με το ζόρι να γράψω! Το αποτέλεσμα; Εγώ διορίστικα και αυτέσ οι κοπέλες (που τα έγραψαν όλα σωστά και όπως τα έλεγαν τα διάφορα βιβλία) ακόμα παιδεύονται!
Επίσης, θα ήθελα να προσθέσω στο θέμα με τις ώρες δουλειάς μας. Μπορεί να δουλεύουμε 4 ώρεσ στο σχολέιο, αλλά σε ποιά δημόσια υπηρεσία που δουλεύουν 8ωρο, δεν μπορύν να πάνε ούτε τουαλέτα; Πού δεν πίνουν καφέ γιατί δεν μπορούν να αφήσουν τα παιδιά μόνα τους; Πού πολλές φορές δεν φεύγουν στην ώρα τους γιατί η μαμά άργησε να έρθει; Πού πρέπει 4 ώρες συνεχόμενα να είναι στην τσίτα μην τυχόν και πάθει κάτι κάποιο παιδί; Πού ακούνε τον εξάψαλμο κάθε φορά που κάποιο παιδί πέφτει και χτυπάει (γιατι παιδιά είναιόλο και κάποιο θα πέσει);
Αυτά από μένα. Καλή τή σε όλους με τον ΑΣΕΠ!
Α! Και εγώ άκουσα ΄τι είχα βύσμα και είχα μάθει τα θέματα από την προηγούμενη και γι' αυτό πέρασα. Απλά γέλασα και δεν έδωσα σημασία!!!

[selas]

Θα ήθελα επίσης να προσθέσω ως "συμβουλή" προς όλους τους μελλοντικούς συναδέλφους: ΜΗΝ ΑΚΟΥΤΕ ΤΙ ΛΕΝΕ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ!!!

Πολύ καλή η συμβουλή emmaki. Μακάρι να την άκουγα όταν έδινα πανελλήνιες.. Δεν χρειάζεται να αγχώνεται κανείς και να απογοητεύεται για πράγματα που ακούει, δεν μπορεί να ελέγξει αν ισχύουν, και δεν ξέρει την τελική τους έκβαση...
  Και για να καλύψουμε και τους εαυτούς μας από την πίεση και την απογοήτευση της δουλειάς, αν αλλάξω λίγο το νόημα αυτού που είπες και να πώ ότι η συμβουλή σου ισχύει και μετά το διορισμό... Ποτέ μην νοιάζεστε για το τί λένε οι γονείς/παππούδες/θείες/ κακοί συνάδελφοι όταν βγαίνούν ή βγαίνετε έξω από την αίθουσα. Την ξέρουμε τη δουλειά μας, ξέρουμε τί δίνουμε και τί παίρνουμε μέσα στο 4ωρο που μας βγαίνει η ψυχη/φωνή/πίστη να δώσουμε ότι μπορούμε στα παιδιά μας. Εγώ για να χαλαρώσω, παίρνω τη συνάδελφο για καφε και γκρινιάζουμε μεταξύ μας για να ηρεμήσουμε. Πράγμα που βλέπω και εδώ και μου αρέσει πολύ, χαλαρώνω γιατί διαβάζω και τα δικά σας λαο ξέρω ότι δεν έχω κάνει εγώ κάτι κακό-στραβό, συμβαίνει σε όλους τους συναδέλφους...
   Σκεφτείτε θετικά και αφήστε μια κουβέντα στο topic που μπορεί να βοηθήσει και τους άλλους!!

[Nina P]

Ένα θα σας πω. Μακάρι να είχαμε τέτοιους νηπιαγωγούς στον καιρό μου....
Διορισμένοι ή αδιόριστοι, επιτυχόντες ή εξεταζόμενοι ακόμα, χαίρομαι που τα παιδιά μου (αυτά που θα κάνω  ) ίσως έχουν εσάς νηπιαγωγούς. Καλή επιτυχία σε όλους σας στον διαγωνισμό και στη ζωή σας γενικά. 

[dimitra68]

  κι εμεις μαμαδες σαν εσενα θελουμε για τα παιδακια που (θα)εχουμε στο νηπιαγωγειο,για να ειναι χαμογελαστα,ευγενικα,φιλικα,κοινωνικα και ...ν'αγαπανε και τη μουσικη!

[Moli]

πραγματικα πιστευω οτι για εμας που μπαινουμε πρωτη φορα στη διαδικασια του Ασεπ αυτή η καταθεση της εμπειρίας σας και τα λόγια αισιοδοξίας της Sellas  είναι η πιο σημαντική βοηθεια που θα μπορουσαμε να έχουμε!
Ένα τεραστιο ευχαριστώ σε όλες σας! Μας γεμίσατε κουράγιο κ έμενα προσωπικά με ταρακουνησατε λιγο γιατι μεχρι τωρα ενιωθα πελαγωμένη με την ατελειωτη βιβλιογραφία που προτείνεται ( κουτσουβανου κιτσαρας χρυσαφιδης και πολλούς άλλους) . Θα προσπαθησω και εγω να κάνω την προσωπική μου επιλογή!

Να προσθεσω κι εγω οτι απο την στιγμη που περασα στη σχολή μεχρι και σήμερα εχω κουραστει και εχω σιχαθει να ακουω το ιδιο παραμυθι απο καθε ασχετο:
"νηπιαγωγός το καλύτερο για μια γυναικα... 4ωριτσες και μετα σπιτι το φαί τα παιδιά τον αντρα όλα έτοιμα! και τι κάνουν ; παραμυθάκια λένε σιγα..."
Τρελαίνομαι οταν το ακουω και φυσικά δεν τους αφήνω έτσι ... Πρέπει να αρχίσουν να συνειδητοποιούν οτι το νηπιαγωγειο είναι σχολειο και η
νηπιαγωγός κανει τον δικό της αγωνα! Γιατί, οι περισσότεροι υποβαθμιζουν την δουλειά μας και νομίζουν οτι μιλάμε για μια 4ωρη φυλαξη των
παιδιών τους. 

Αυτά... και πάλι ένα τερατιο ευχαριστώ...

[kathyk]

Να προσθεσω κι εγω οτι απο την στιγμη που περασα στη σχολή μεχρι και σήμερα εχω κουραστει και εχω σιχαθει να ακουω το ιδιο παραμυθι απο καθε ασχετο:
"νηπιαγωγός το καλύτερο για μια γυναικα... 4ωριτσες και μετα σπιτι το φαί τα παιδιά τον αντρα όλα έτοιμα! και τι κάνουν ; παραμυθάκια λένε σιγα..."

...το θεμα ειναι ότι ακομα και όταν λεμε τα επιχειρηματα μας, μας κοιταζουν σαν να ειμαστε απο τον αρη! αφου και εγω που ακουω τη φωνη μου δεν με πιστευω στο τελος!!

[MairyLiscious]

Θέλω από καιρό να γράψω αυτό το μήνυμα, και όσο διαβάζω τα topics του κλάδου μας μου γεννίεται πάντα η ίδια σκέψη..
 Να σας πω πρώτα από όλα ότι έχω περάσει και εγώ από τη διαδικασία του ΑΣΕΠ, ευτυχώς μόνο μια φορά, και τώρα είμαι μόνιμη. Σαν φοιτήτρια ήμουν πολύ "φανατική" της παρακολούθησης των μαθημάτων, κρατούσα σημειώσεις, τελείωσα με καλό βαθμό. Δούλεψα δύο χρόνια στον ιδιωτικό τομέα, και όταν έδωσα ΑΣΕΠ βρέθηκα ξαφνικά άφωνη μπροστά σε συμφοιτήτριες, μελλοντικές συναδέλφους και "ανταγωνίστριες" (γιατί σε ένα διαγωνισμό όπως ο ΑΣΕΠ, υπάρχει ανταγωνισμός και τίποτα άλλο) που έτρεχαν να βρουνε το βιβλίο του ταδε, τις σημειώσεις του τάδε, τα σεμινάρια α ή β, τα φροντιστήρια με το όνομα μπλαμπλα κτλ...Και προς ακόμα μεγαλύτερη έκπληξή μου φυλούσαν αυτές τις γνώσεις/βιβλία/ κτλ ως επτασφράγιστο μυστικό (βεβαίως έπαιρναν τη βιβλιογραφία πραγμάτων που διάβαζες αλλά δεν έδιναν ούτε ένα τίτλο για να διαβάσεις και εσύ...)
  Προσωπικά δεν έκανα τίποτα από αυτά. Μόλις είδα το χαμό, πάτησα φρένο, άλλαξα δρόμο και ασχολήθηκα μόνη μου.  Έψαξα μόνη μου στα βιβλιοπωλεία και βρήκα δυο τρια βιβλία που ΗΞΕΡΑ οτι είναι ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ και και ήθελα να τα διαβάσω από τα φοιτητικά χρόνια αλλά δεν προλάβαινα/δεν είχα τη δυνατότητα να το κάνω, συζήτησα με φίλες και συναδέλφους για βιβλία που οι ίδιες θεωρούσαν ενδιαφέροντα και τα έψαξα, αλλά ποτέ δεν μπήκα στο κυνήγι του "εγγυημένου", της προκάτ βιβλιογραφίας, της "αυθεντικής" γνώσης.
  Όλα αυτά γιατί δεν πιστεύω στις εγγυήσεις σε κανένα χώρο και αντικείμενο. Και αυτό είναι που με κάνει να θέλω να postαρω αυτό το μήνυμα.
  Δεν ξέρω αν έχω δίκιο, όμως πιστεύω ότι η αγωνιώδης αναζήτηση συγκεκριμένων πραγμάτων βγάζει τους ανθρώπους από το δρόμο της προσωπικής αναζήτησης. Κανείς δεν είναι καλύτερος απο εσάς στο να κρίνει τι είναι καλό για σας, τι μπορεί να καλύψει τα κενά στη γνώση σας, τι μπορεί να φρεσκάρει αυτά που ήδη ξέρετε ή να προσφέρει στην αντίληψή σας για τα εκπαιδευτικά, διδακτικά θέματα.
   Γράφω και φοβάμαι μήπως παρεξηγηθώ ή προκαλέσω άγχος σε όσες-ους διαβάζουν για τον ΑΣΕΠ. Δεν είναι αυτός ο σκοπός μου. Καλό είναι να ενημερώνεστε και να ζητάτε τη βοήθεια φίλων, και εγώ το ίδιο έκανα. Αλλά... δεν διάβασα ποτέ Κουτσουβάνου, Χρυσαφίδη, Κιτσαρά, σύχρονο νηπιαγωγείο (το τελευταίο το έριξα μια ματιά αλλά δεν βρήκα και τίποτα για εμπέδωση, για παπαγαλία ίσως ναι...). Και πέρασα (όπως πέράσανε και πολλοί που τους είχαν διαβάσει). Δεν πήγα φροντιστήριο ή σεμινάριο (γιατί όταν έδινα δεν υπήρχαν στην πόλη μου φροντιστήρια ΑΣΕΠ). Και πέρασα (όπως πέρασαν και πολλοί που παρακολούθησαν κάτι από αυτά).
   Πιστεύετε ότι χρειάζεστε κάτι από αυτά για να ΚΑΛΥΨΕΙ τα κενά που ΕΣΕΙΣ κρινετε πως έχετε? Μη ξεχνιέστε, τίμια πράγματα, σκεφτείτε τα κενά μιας δικής σας ολόπλευρης προσέγγισης της γνώσης και όχι της ύλης που θέτει η "Αγία τριάδα" (Κουτσουβάνου, Χρυσαφίδης, Κιτσαρας) τα φροντιστήρια Α ή Β, τα σεμινάρια των 1, 2, 3 εκδοτικών οίκων. Αν το πιστεύετε πραγματικά, τότε να το κάνετε ασυζητητί. Να ψάχνετε βιβλιογραφία αλλά να μη συγκεντρώνετε τα βιβλία σαν λάφυρα αγώνος (δεν είδα κανέναν να το κάνει εδώ και χαίρομαι ιδιαίτερα για αυτό..), να παρακολουθείτε σεμινάρια αλλά να τα αμφισβητείτε και να τα συμπληρώνετε μόνοι σας, να διαβάζετε περιοδικά αλλά να κρίνετε συζητώντας με τον εαυτό σας πριν καταλήξετε ότι κάτι είναι χρήσιμο.
   Μη μπείτε όμως ποτέ στον αγχωτικό κύκλο του "δεν πρόλαβα το τελευταίο τεύχος του Συγχ. Νηπ/γειου", "δεν διάβασα/βρήκα/ξέρω τί λέει στη σελίδα 36 το βιβλίο του/της...", "δεν έχω λεφτά για το σεμινάριο... του ...." μόνο και μόνο επειδή κάποιοι ή κάποιες εταιρίες θεωρούνται αυθεντίες στο χώρο τους. (απο ποιούς; Απο κάποιους που αποφάσισαν ότι μπορούν να πάρουν μια καρέκλα σε ένα Συμβούλιο όπως ο ΑΣΕΠ και να γράφουν θέματα; Με ποιά κριτήρια; Υπάρχουν άραγε καλύτεροι νηπιαγωγοί/παιδαγωγοί/φοιτητές/διδάκτορες/γονεις από αυτούς που θα μπορούσαν να πάρουν τη θέση τους και να ψάχνουμε τα δικά τους άρθρα και βιβλία; Πώς μπόρεσαν συγκεκριμένες εταιρίες να αναδειχθούν σε "αυθεντίες"; Με ποιές διαδικασίες απέκτησαν τους οποιουσδήποτε τίτλους αυθεντίας;).         
   Διάβασα 3 εβδομάδες και έδωσα ΑΣΕΠ. Θα θυμάμαι εκείνη την περίοδο σαν μια απο τις παραγωγικότερές μου, μια περίοδο που θυμήθηκα, έκρινα, προσπάθησα σε σημείο που πονούσε το κεφάλι μου από τη σκέψη (όχι την αποστήθιση, αυτό είναι που μου άρεσε). Αυτό θέλω να καταθέσω και μακάρι να μπορέσω να σας πάρω λίγο από το άγχος σας. Χαλαρώστε. ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟσ Σ ΑΠΟ ΕΣΑΣ. Να έχετε εμπιστοσύνη στον εαυτό σας και την κρίση σας και να θυμάστε ότι το αντικείμενό μας είναι τεράστιο, με άπειρα θέματα που μπορεί να μη καλύψετε παπαγαλίζοντας, αλλά με την κριτική ικανότητα που θα αποκτήσετε διαβάζοντας, μπορείτε να τα αντιμετωπίσετε όλα. Να πιστεύετε και λίγο στην τύχη. Όμως να την εμπιστεύεστε και να μη τη προσκυνάτε.
  Και πάνω από όλα να ειστε ΓΕΝΝΑΙΟΔΩΡΟΙ, απέναντι σε όλους και όλα. Απεναντι σε μελλοντικούς ανταγωνιστές, απέναντι σε καταστάσεις που θέλετε να αποφύγετε αλλά αν τις αντιμετωπίσετε με πάθος θα σας δώσουν χρήσιμα πράγματα, απέναντι στον εαυτό σας χαρίζοντάς του κάθε φορά ένα ΜΠΡΑΒΟ και τον απεριόριστο θαυμασμό σας (μη γελάτε, πειτε στον αυτό σας ότι είναι και ο πρώτος και θα το διασκεδάσετε πολύ, σας το εγγυώμαι).
  Σας εύχομαι πολύ καλή επιτυχία σε όλα. Και αν δεν συμφωνείτε μαζί μου σε όσα έγραψα, δεν πειράζει. Έτσι και αλλιώς...
......κανείς δεν είναι καλύτερος από εσάς...

ΜΠΡΑΒΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[MairyLiscious]

Ax βρε Sellas, δεν μου τα ΄λεγες κάποια χρόνια νωρίτερα, τότε που για πρώτη φορά έδινα ΑΣΕΠ και διάβαζα μερόνυχτα ό,τι βιβλίο βρισκόταν στη βιβλιοθήκη, τότε που έμαθα για την ύπαρξη του Κίτσαρα (δεν είχα την τιμή να τον μάθω στο πανεπιστήμιο) και διάβαζα τα βιβλία του και νευρίαζα, τα πετούσα στο πάτωμα, σκεπτόμενη "Γιατί το κάνω αυτό στον εαυτό μού; οεο;;;;''  Συμφωνώ απόλυτα με όσα έγραψες, αυτό έκανα τη δεύτερη φορά, διάβαζα χαλαρά, έπαιρνα το βιβλίο και το διάβαζα όπως θα έκανα και με κάθε gossip περιοδικό. Σκέφτηκα πάνω σε όσα διάβαζα, τα συζητούσα με τον εαυτό μου, σύγκρινα, αξιολογούσα, σκεφτόμουν τι και  πώς θα μπορούσα να τα αξιοποίησω στη δουλειά μου, πίστεψα σε ΄μένα, στην αγάπη μου για το επάγγελμα, φανταζόμουν τη στιγμή που θα έμπαινα στην τάξη και έλεγα ότι θα γίνω η καλύτερη νηπιαγωγός... Και τότε πέρασα στον ΑΣΕΠ, διορίστηκα και δάνεισα τα βιβλία μου στις συναδέλφους που μοιράζονταν το ίδιο όνειρο με ΄μένα, όχι απλά μια θέση στο δημόσιο, αλλά να γίνουν νηπιαγωγοί, να προσφέρουν στον κλάδο, να δώσουν όλον τους τον εαυτό σε αυτά τα μικρά που με μια ματιά σε ανεβάζουν στα ουράνια...

ετσι πρεπει να νιωθουν οι νηπιαγωγοι σαν εσενα ... πραγματικά χαιρομαι γιατι έχω ακουσει απο συμφοιτητριες μου να λενε δεν τα χωνευω τα παιδια και τραβαγα τα μαλλια μου...................

[MairyLiscious]

Χαιρομαι ειλικρινα για τα οσα διαβασα , μου έδωσαν δυναμη και κουραγιο να προσπαθήσω ξανα  (έχω δώσει 2 φορές ηδη -επιτυχουσα αλλα μη διορισμενη)
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΟΛΕΣ ΣΑΣ ΚΟΡΙΤΣΙΑ!!
Μπραβο σας!!!!