Βαθμός μαθητή

[jak_13]

Πού θα πάει... Θα τ' αλλάξω τ' άτιμο!

Δεν είναι πρέπουσα η ειρωνία.

Δεν είναι μόνο ο κυνισμός, τα απωθημένα ή το κόμπλεξ, είναι και η αλαζονεία που βγαίνει σε κάθε μήνυμα. Αλλά όταν κάποιος αποφασίζει να γίνει ακριβώς αυτό που μειώνει, προσβάλλει και ισοπεδώνει από παιδί, μόνο μιζέρια θα βγάλει. Εξ`ορισμού!

Εγώ απάνταγα μην ακούτε τι σας λένε. Καθηγητές είναι. Άρα ανίδεοι εξ ορισμού.

Θλιβερό!

 

[PDE ads]

[leon.]

Κατ' αρχήν να σας ευχαριστήσω όλους (JURE, rublev, jak_13) για τα καλά σας λόγια και να τονίσω πως παίρνω δύναμη απ' τα λόγια στήριξης στις αλήθειες που εκφράζω. Μάλιστα η σταχυολόγηση των απόψεών μου δείχνει τη στέρεη βάση τους καθώς τόσο ως όλον όσο κι ως μέρος τα λόγια είναι κρυστάλλινα. Γνωρίζω, ήδη από μαθητής, για τη μιζέρια των καθηγητών την κακοπάθειά τους την εκδικητικότητά τους απέναντι στους μαθητές την απαιδευσιά τους κτλ κτλ. Τα διαπιστώνω κι ως διδάσκων μια δεκαετία τώρα. Πάντως ας μου επιτραπεί ο δονκιχωτισμός ότι θα τ' αλλάξω. Ξέρω είναι δύσκολο. Αλλά, ειλικρινά ομιλώντας, δεν το λέω αλαζονικά. Έχω αυτή τη μισορεαλιστική μισομεταφυσική θεώρηση ότι ημπορεί ν' αλλάξει ο ρους των ποταμών.

[jak_13]

Κανένας αλαζόνας δεν είπε "είμαι αλαζόνας" έστω και αν υποστηρίζει ότι θα διορθώσει τον κόσμο ή τον κλάδο. Όπως επίσης κανένας συμπλεγματικός δεν παραδέχτηκε πως ό,τι κάνει το κάνει για να τραβήξει την προσοχή των άλλων, έστω και αρνητικά.
Η σταχυολόγηση των απόψεών σου δείχνει τη σαθρή βάση τους διότι άγονται και φέρονται αναλόγως, όπως επίσης και οι γενικεύσεις που αποδεικνύουν έλλειψη επιχειρημάτων. Αν θεωρείς ότι σε έχει διδάξει η δεκαετής εμπειρία σου να σε πληροφορήσω ότι κάποιοι με τους οποίους μιλάς εδώ μέσα, δίδασκαν όταν εσύ ήσουν μαθητής. Βέβαια μπορεί να γράφεις ό,τι θέλεις. Να σου θυμίσω και το επίσης ωραίο:

...αντιλαμβάνεσθε ποιοι χτίζουν με τες... λέξες ουρανοξύστες.

Αλλά ξέχασα. Όλα ισχύουν για τους άλλους, τους εξ ορισμού ανίδεους.

[JURE]

Δεν θα ασχοληθώ με την ψυχανάλυση κανενός. Είναι σημαντικό οι εκπαιδευτικοί να είμαστε ψυχικά ισορροπημένοι (έστω). Η θέση/άποψη/ γνώμη σας για τους βαθμούς των μαθητών ποια είναι; Ο εκπαιδευτικός στον τομέα του είναι ο ειδικός. Όχι τέλειος. Ειδικός. Ανθρώπινο είναι να γίνουν λάθος εκτιμήσεις. Έχουμε φτάσει όμως σε ένα σημείο τέτοιο που οι γονείς δεν μπορούν να δεχτούν τις αδυναμίες των παιδιών τους και οι ίδιοι οι μαθητές (διπλά δύσκολο) τις αδυναμίες τις δικές τους.
Οι γονείς που είναι ουσιαστικά κοντά στα παιδιά τους γνωρίζουν καλά αν προσπαθούν και πόσο. Δεν κρίνουν από το πόσες ώρες είναι κλειστή η πόρτα του δωματίου τους...ότι σκοτώνονται στο διάβασμα!
Για περιπτώσεις τέτοιες πρέπει να έχουμε αρκετά γραπτά των μαθητών για τεκμηρίωση της βαθμολόγησής του, αφού στα πολυπληθή τμήματα είναι εύκολο ένα πχ ήσυχο παιδί να ξεφύγει της προσοχής μας.

[PDE ads]

[gia 96]

Δεν θα ασχοληθώ με την ψυχανάλυση κανενός. Είναι σημαντικό οι εκπαιδευτικοί να είμαστε ψυχικά ισορροπημένοι (έστω). Η θέση/άποψη/ γνώμη σας για τους βαθμούς των μαθητών ποια είναι; Ο εκπαιδευτικός στον τομέα του είναι ο ειδικός. Όχι τέλειος. Ειδικός. Ανθρώπινο είναι να γίνουν λάθος εκτιμήσεις. Έχουμε φτάσει όμως σε ένα σημείο τέτοιο που οι γονείς δεν μπορούν να δεχτούν τις αδυναμίες των παιδιών τους και οι ίδιοι οι μαθητές (διπλά δύσκολο) τις αδυναμίες τις δικές τους.
Οι γονείς που είναι ουσιαστικά κοντά στα παιδιά τους γνωρίζουν καλά αν προσπαθούν και πόσο. Δεν κρίνουν από το πόσες ώρες είναι κλειστή η πόρτα του δωματίου τους...ότι σκοτώνονται στο διάβασμα!
Για περιπτώσεις τέτοιες πρέπει να έχουμε αρκετά γραπτά των μαθητών για τεκμηρίωση της βαθμολόγησής του, αφού στα πολυπληθή τμήματα είναι εύκολο ένα πχ ήσυχο παιδί να ξεφύγει της προσοχής μας.

Θα συμφωνήσω μ' αυτό που γράφεις ότι οι εκπαιδευτικοί δεν είναι τέλειοι (αφού είναι άνθρωποι) κι ότι μπορεί να έχουν κάνει κάποιο λάθος κατά τη βαθμολόγηση των μαθητών τους. Άλλωστε γι' αυτό υπάρχει και το β'  τετράμηνο, να δει ακόμη καλύτερα κάθε εκπαιδευτικός τους μαθητές του και να διορθώσει πιθανή αδικία εκ μέρους του, μη ηθελημένη πάντα.
Όμως, θα διαφωνήσω με το άλλο που παραθέτεις, ότι δηλ. με τα πολυπληθή γραπτά τεκμηριώνεται μια βαθμολογία. Ο γονιός που δε θέλει να πιστέψει πως το παιδί του δεν αξίζει για 9 ή για 10 ή για 12, αλλά μόνο για 18, 19 και 20, όσο τεστ, όσα διαγωνίσματα κι αν του δείξει κάποιος συνάδελφος, πάντα θα αρνείται να δεχτεί την πραγματικότητα. Θα λέει απλά ότι ήταν μια κακιά στιγμή του παιδιού του, ότι ο καθηγητής φταίει, γιατί βαθμολογεί αυστηρά, γιατί τα λέει γρήγορα στην τάξη και δεν τα επεξηγεί κι ότι οι φροντιστές του παιδιού του, τού λένε ότι τα πάει μια χαρά! Ο γονιός είναι πολύ δύσκολο να δεχτεί τις προειδοποιήσεις του εκπαιδευτικού (αν φυσικά προσέρχεται στο σχολείο για ενημέρωση) κι ακόμη πιο δύσκολο να εμπιστευτεί την κρίση του. Έτσι, είναι ευκολότερο για τους γονείς να γίνουν "εισαγγελείς" και να διαμαρτυρηθούν στο γραφείο του Δ/ντή!
Όμως, οι εκπαιδευτικοί βλέπουν καθημερινά τους μαθητές τους από μια άλλη οπτική απ' αυτή των γονιών τους κι οι γονείς θα πρέπει να τους βλέπουν ως συνεργάτες τους, να κάνουν δυο-τρία βήματα πίσω, να σταματήσουν να λένε: "το δικό μου το παιδί αποκλείεται..." και να σκεφτούν ότι δεν πρέπει να μεγαλώσουν παιδιά που θα εξελιχθούν σε ενήλικες, οι οποίοι θα ψάχνουν πάντα δικαιολογίες!
Ο εκπαιδευτικός δεν αξιολογεί μόνο τα παιδιά, κάτι που πρέπει να γίνεται καθημερινά και δίκαια, αλλά επιπλέον τα στηρίζει, τα αγαπά και χαίρεται απεριόριστα, όταν οι μαθητές του καταφέρνουν να γίνουν καλύτεροι από τον ίδιο!

[ΡΕΑ.Τ]

Όταν ήμουν μαθητής στο λύκειο ('95-'98) εκόντευα να μένω κάθε χρόνο στην ίδια τάξη. Λόγω αρχαίων θρησκευτικών κτλ. Με πέρναγε ο μέσος όρος. Είχα γενικά καλούς βαθμούς μαθηματικά φυσική χημεία. Γύρω στο δεκάξη. Αλλά κι εκεί δεν τα πήγαινα κι άριστα που λέμε καθώς ο καθηγητής έτρεχε να βγει η ύλη και προχώραγε λύνοντας μια σειρά σχολικών ασκήσεων τελοσπάντων για το κάθε κεφάλαιο και μετά πάμε παρακάτω. Επειδή εγώ δε γούσταρα αυτήν την τακτική (προχωρώ να βγάζω ύλη) άρχισα να παίρνω εξωσχολικά βιβλία και να μη φεύγω απ' το κεφάλαιο χωρίς να 'χω λύσει όλων των λογιώ τις ασκήσεις εμβαθύνοντας στο μέγιστο που μπορούσα τόσο θεωρία όσο και στα προβλήματα. Άμα έμπαινε κάνα τεστ απ' τον καθηγητή σε καινούργια ύλη που δεν είχα αρχίσει να επεξεργάζομαι; Κάτω απ' τη βάση εγώ. Στη δε τρίτη λυκείου σε θρησκευτικά ιστορία φιλοσοφία; Ούτε το εξώφυλλο του σχολικού δε γνώριζα. Δεν υπήρχαν τέτοιες χρονικές πολυτέλειες. Και δε μ' άρεσαν κιόλας. Είχα συμμαθητές, οι οποίοι ήσαν οι αγαπημένοι των καθηγητών. Άριστοι σ' όλα. Τα καλύτερα λόγια στους γονείς τους. Αλλά εγώ έβλεπα ότι η γνώση τους ήταν επιφανειακή. Έμενε στη σχολική αριστεία. Δηλαδή μηδέν. Οι δικοί μου με ρώταγαν μετά απ' την επίσκεψη στους καθηγητές άμα δε θέλω τελικά να σπουδάσω και να γίνω εργάτης. Εγώ απάνταγα μην ακούτε τι σας λένε. Καθηγητές είναι. Άρα ανίδεοι εξ ορισμού. Στις εισαγωγικές του '98 (προτελευταία χρονιά των δεσμών) έπιασα φυσική και χημεία 19 μαθηματικά 18 και έκθεση 13. 5532 μόρια για να θυμηθούν κι οι παλιοί εκείνης της εποχής τη μοριοδότηση. Έκθεση επίσης δεν άνοιγα βιβλίο. Πέρναγα στους Ηλεκτρολόγους του Μετσοβίου. Την πρώτη σχολή ζήτησης. Είχα δηλώσει φυσικό πρώτη επιλογή την άνοιξη με το μηχανογραφικό. Καθηγητής δε μου 'δωσε κανείς συγχαρητήρια. Πήξανε στο κλάμα οι μίζεροι. Μα ήσαν απασχολημένοι η αλήθεια είναι. Να παρηγορούν τους άριστους μαθητές σημαιοφόρους παραστάτες κτλ που είχαν όλοι περάσει σε ΤΕΙ. Τελοσπάντων εγώ στο πανεπιστήμιο, πλέον, και ιστορία μελέτησα από ωραία βιβλία (όχι τις σαχλαμάρες των σχολικών) και φιλοσοφία και χάρηκα και τ' ανθρωπιστικά με το δικό μου χρόνο και ρυθμό. Και καλλιέργησα πιότερο κι αυτές τις επιστήμες από κείνους με τα εικοσάρια της κυρίας στο σχολικό μάθημα. Τι απέγιναν οι αριστούχοι; Μετά το κλάμα και τις παρηγόριες δώσαν κάνα δυο φορές ακόμη και κατάφεραν με τα πολλά να μπουν σε μια καθηγητική σχολή (πολύ μικρότερες οι βάσεις στις φυσικομαθηματικές απ' ό,τι στις πολυτεχνικές, οι καθηγητικές σχολές ήταν πάντα για τους πολύ μέτριους μαθητές). Σήμερα στις σχολικές τάξεις αναπαράγουν τ' όμοιο.

Έχεις δίκιο Leon. Διαχρονικά οι μαθητές, οι οποίοι δεν υποτάσσονται στο μίζερο εκπαιδευτικό σύστημα (δεν ισχυρίζομαι βεβαίως ότι όλοι οι συνάδελφοι είναι μίζεροι και ανεπαρκείς), είναι εκείνοι που κατανοούν, ανακαλύπτουν και αμφισβητούν ( με επιχειρήματα), χωρίς να τους "διαβάζει" ο φροντιστής, η μαμά ή ο μπαμπάς και χωρίς να "παπαγαλίζουν". Είναι εκείνοι που τολμούν να διατυπώσουν με θάρρος (όχι θράσος) την άποψή τους , χωρίς να φοβούνται μήπως μειωθεί η βαθμολογία τους από κάποιους καθηγητές που αποζητούν οι ίδιοι την αποδοχή, διότι η αμφισβήτηση των θέσεών τους από ορισμένους μαθητές είναι ικανή να τους "αποδομήσει". Προφανώς αυτοί οι μαθητές (λίγοι) "γυρίζουν την πλάτη " στους "καλούς" βαθμούς όχι λόγω τεμπελιάς ή γνωστικής ανεπάρκειας.

[leon.]

jak_13 τι μου θύμησες με τη φράση μου που παράθεσες. Ήταν τότε που οι μισοί θέλατε να δείρετε τους μαθητές και μετά να τους μυνήσετε κι οι άλλοι μισοί δω μέσα είχατε εκ διαμέτρου αντίθετη άποψη. Θέλατε πρώτα να τους μυνήσετε και μετά να τους δείρετε.

Στη συνείδηση μαθητών και γονέων οι καθηγητές είναι όσα προανάφερα. Και τούτοι είναι κι οι φυσικοί κριτές σας. Ούτε σχολικοί σύμβουλοι ούτε υπουργεία ούτε κανείς άλλος. Μπορείτε, φυσικά, να συνεχίζετε ν' αυτοθαυμάζεστε και να στρουθοκαμηλίζετε. Δε θέλω να σας χαλάσω την αυτοαναφορικότητά σας, που σας εγγυάται ένα ψυχολογικό μίνιμουμ αυτοπροστασίας. Συνεχίστε, λοιπόν, έτσι. Υπάρχει πάντα κι άλλο περιθώριο κατρακύλας.

[jak_13]

jak_13 τι μου θύμησες με τη φράση μου που παράθεσες. Ήταν τότε που οι μισοί θέλατε να δείρετε τους μαθητές και μετά να τους μυνήσετε κι οι άλλοι μισοί δω μέσα είχατε εκ διαμέτρου αντίθετη άποψη. Θέλατε πρώτα να τους μυνήσετε και μετά να τους δείρετε.

Στη συνείδηση μαθητών και γονέων οι καθηγητές είναι όσα προανάφερα. Και τούτοι είναι κι οι φυσικοί κριτές σας. Ούτε σχολικοί σύμβουλοι ούτε υπουργεία ούτε κανείς άλλος. Μπορείτε, φυσικά, να συνεχίζετε ν' αυτοθαυμάζεστε και να στρουθοκαμηλίζετε. Δε θέλω να σας χαλάσω την αυτοαναφορικότητά σας, που σας εγγυάται ένα ψυχολογικό μίνιμουμ αυτοπροστασίας. Συνεχίστε, λοιπόν, έτσι. Υπάρχει πάντα κι άλλο περιθώριο κατρακύλας.

Σίγουρα δε θυμάσαι καλά! Ούτε να δείρω ήθελα, ούτε να μηνύσω ήθελα, ούτε αυτοθαυμάζομαι, ούτε στρουθοκαμηλίζω και σε προκαλώ να μου πεις πού έγραψα κάτι τέτοιο διότι αλλιώς είσαι κοινός συκοφάντης!
Μην κρίνεις λοιπόν εξ ιδίων τα αλλότρια διότι ΕΣΥ γράφεις ολόκληρα σεντόνια με το βιογραφικό σου ή τα κατορθώματά σου εκθειάζοντας την εξυπνάδα σου και την επαναστατικότητά σου έναντι των συμμαθητών σου και των εξ ορισμού ανίδεων εκπαιδευτικών, εξαιρουμένου βέβαια του εαυτού σου που θα διορθώσει τους πάντες και τα πάντα! Ψυχολογικό μίνιμουμ αυτοπροστασίας, όπως το λες.
Έχει και η διαστρέβλωση τα όριά της.

[jak_13]

Δεν θα ασχοληθώ με την ψυχανάλυση κανενός. Είναι σημαντικό οι εκπαιδευτικοί να είμαστε ψυχικά ισορροπημένοι (έστω). Η θέση/άποψη/ γνώμη σας για τους βαθμούς των μαθητών ποια είναι; Ο εκπαιδευτικός στον τομέα του είναι ο ειδικός. Όχι τέλειος. Ειδικός. Ανθρώπινο είναι να γίνουν λάθος εκτιμήσεις. Έχουμε φτάσει όμως σε ένα σημείο τέτοιο που οι γονείς δεν μπορούν να δεχτούν τις αδυναμίες των παιδιών τους και οι ίδιοι οι μαθητές (διπλά δύσκολο) τις αδυναμίες τις δικές τους.
Οι γονείς που είναι ουσιαστικά κοντά στα παιδιά τους γνωρίζουν καλά αν προσπαθούν και πόσο. Δεν κρίνουν από το πόσες ώρες είναι κλειστή η πόρτα του δωματίου τους...ότι σκοτώνονται στο διάβασμα!
Για περιπτώσεις τέτοιες πρέπει να έχουμε αρκετά γραπτά των μαθητών για τεκμηρίωση της βαθμολόγησής του, αφού στα πολυπληθή τμήματα είναι εύκολο ένα πχ ήσυχο παιδί να ξεφύγει της προσοχής μας.

Υπάρχουν οι γονείς που μόλις ακούσουν κάτι που δεν περίμεναν για το παιδί τους, αντιδρούν θετικά και προσπαθούν να βελτιώσουν την κατάσταση, απευθυνόμενοι προς το παιδί. Υπάρχουν και γονείς που δεν το δέχονται και θεωρούν ότι ο εκπαιδευτικός είναι αυστηρός ή αδικεί το παιδί τους. Αυτή η συμπεριφορά περνάει και στο παιδί. Υπάρχουν βέβαια και οι γονείς που δεν ενδιαφέρονται καθόλου.
Σίγουρα τα πολλά γραπτά τεκμηριώνουν τη βαθμολόγηση και την κάνουν πιο αντικειμενική και πιο δίκαιη. Ακόμα και η προφορική εξέταση θα έλεγα. Και είναι σίγουρο ότι τα παιδιά καταλαβαίνουν και εκτιμούν περισσότερο τον δίκαιο εκπαιδευτικό.

[leon.]

Δε χρειάζεται ούτε να ουρλιάζετε με κεφαλαία ΕΣΥ αφρίζοντας και τείνοντας το χέρι με το δείχτη τανυσμένο ούτε ν' αγανακτείτε πόσο σας αδικώ και πόσο δίκαιοι τάχα μου είσθε. Αφού έχετε πείσει τόσο καλά τον εαυτό σας κι οι γονείς κι οι μαθητές (αφήστε στην άκρη εμένα) κι η γνώμη τους προπάντων περσεύει.

[JURE]

Και είναι σίγουρο ότι τα παιδιά καταλαβαίνουν και εκτιμούν περισσότερο τον δίκαιο εκπαιδευτικό.

Συμφωνώ απόλυτα! Τα παιδιά ξέρουν πολύ καλά ποιο είναι το δίκαιο κι ας διεκδικούν με λάθος τρόπους έναν καλό βαθμό πχ για να κλείσουν τα στόματα των γονιών τους. Γνωρίζουν καλά μέσα τους. Στην πορεία όμως βλέπουν γύρω τους την ασυνέπεια. Βλέπουν ότι εκείνος που με δόλιο τρόπο λειτουργεί επαινείται. Βλέπει πως άλλα του διδάσκουμε και άλλα κάνουμε: πχ ζητάμε αξιοκρατία, αλλά ψάχνουμε ποιος θα μας βάλει στο δημόσιο και την κατάργηση του γραπτού ασεπ. Τους μιλάμε για κοινωνική ευσυνειδησία και με την πρώτη ευκαιρία φοροδιαφεύγουμε κάνοντας ιδιαίτερα αρκετοί και στους ίδιους τους τους μαθητές. Η στάση του καθενός, οι πράξεις του αποκαλύπτουν το ήθος του και τότε κανένας δεν μπορεί παρά να αναγνωρίσει την δικαιοσύνη του κι ας δεν μπορεί να δεχτεί ότι το παιδί του δεν είναι το άριστο παιδί που φαντάζεται!

Η εικόνα των εκπαιδευτικών που θέλει να παρουσιάσει το λιοντάρι, ευτυχώς αντιστοιχεί σε μικρό ποσοστό. Υπαρκτό, αλλά μικρό. Κι έχω βρεθεί σε πολλά σχολεία σε διάφορα μέρη και έχω συναντήσει μίζερους αρκετούς. Αλλά οι περισσότεροι είναι δημιουργικότατοι και αφιερώνονται με πάθος σε αυτό που κάνουν! Και είναι να απορείς με το ζήλο τους...υπαμειβόμενοι δημόσιοι υπάλληλοι κι όμως ακόμη και τα ΣΚ τους κάποιοι τα διαθέτουν για δραστηριότητες με τους μαθητές τους. Για αυτούς θα μιλήσει κανείς; Όπως και για τους μαθητές έτσι και για εμάς, ο έπαινος φέρνει καλύτερα αποτελέσματα από τις κατηγορίες.
Να εκτιμάμε και τους συναδέλφους που παλεύουν. Ρίξτε μια καλύτερη ματιά! Ευτυχώς έχω δει πολλούς και χαίρομαι να συνεργάζομαι μαζί τους.
Τέλος, επιστρέφοντας στο θέμα μας, για τη βαθμολογία, ένα άδικο 20 κάνει περισσότερη ζημιά από ένα άδικο 15. Κανείς όμως δεν διαμαρτύρεται όταν χωρίς λόγο βαθμολογείται με 20 το παιδί του...

[harac]

[....]. Η εικόνα των εκπαιδευτικών που θέλει να παρουσιάσει το λιοντάρι, ευτυχώς αντιστοιχεί σε μικρό ποσοστό. Υπαρκτό, αλλά μικρό. Κι έχω βρεθεί σε πολλά σχολεία σε διάφορα μέρη και έχω συναντήσει μίζερους αρκετούς. Αλλά οι περισσότεροι είναι δημιουργικότατοι και αφιερώνονται με πάθος σε αυτό που κάνουν! Και είναι να απορείς με το ζήλο τους...υπαμειβόμενοι δημόσιοι υπάλληλοι κι όμως ακόμη και τα ΣΚ τους κάποιοι τα διαθέτουν για δραστηριότητες με τους μαθητές τους. Για αυτούς θα μιλήσει κανείς; Όπως και για τους μαθητές έτσι και για εμάς, ο έπαινος φέρνει καλύτερα αποτελέσματα από τις κατηγορίες.
Να εκτιμάμε και τους συναδέλφους που παλεύουν. Ρίξτε μια καλύτερη ματιά! Ευτυχώς έχω δει πολλούς και χαίρομαι να συνεργάζομαι μαζί τους.
Τέλος, επιστρέφοντας στο θέμα μας, για τη βαθμολογία, ένα άδικο 20 κάνει περισσότερη ζημιά από ένα άδικο 15. Κανείς όμως δεν διαμαρτύρεται όταν χωρίς λόγο βαθμολογείται με 20 το παιδί του...

++++
Το καλό να λέγεται.
Συχνά ο μαθητής του 15 μπορεί να φιλοτιμηθεί και να ανεβάσει την επίδοσή του. Το πρόβλημα είναι με όσους  έχουν πολύ χαμηλότερες επιδόσεις/χαμηλότερους βαθμούς και δεν προσπαθούν.

[ΡΕΑ.Τ]

Συνάδελφοι, δεν υπάρχουν μόνο οι μίζεροι και ανεπαρκείς εκπαιδευτικοί και μάλιστα σε όχι τόσο αμελητέο ποσοστό. Υπάρχουν και οι φιλότιμοι πλην "αχρωμοι" και"αοσμοι", οι οποίοι δε δύνανται να κινητοποιήσουν τους μαθητές που έχουν δυνατότητες. 

[gia 96]

Συμφωνώ απόλυτα! Τα παιδιά ξέρουν πολύ καλά ποιο είναι το δίκαιο κι ας διεκδικούν με λάθος τρόπους έναν καλό βαθμό πχ για να κλείσουν τα στόματα των γονιών τους. Γνωρίζουν καλά μέσα τους. Στην πορεία όμως βλέπουν γύρω τους την ασυνέπεια. Βλέπουν ότι εκείνος που με δόλιο τρόπο λειτουργεί επαινείται. Βλέπει πως άλλα του διδάσκουμε και άλλα κάνουμε: πχ ζητάμε αξιοκρατία, αλλά ψάχνουμε ποιος θα μας βάλει στο δημόσιο και την κατάργηση του γραπτού ασεπ. Τους μιλάμε για κοινωνική ευσυνειδησία και με την πρώτη ευκαιρία φοροδιαφεύγουμε κάνοντας ιδιαίτερα αρκετοί και στους ίδιους τους τους μαθητές. Η στάση του καθενός, οι πράξεις του αποκαλύπτουν το ήθος του και τότε κανένας δεν μπορεί παρά να αναγνωρίσει την δικαιοσύνη του κι ας δεν μπορεί να δεχτεί ότι το παιδί του δεν είναι το άριστο παιδί που φαντάζεται!

Η εικόνα των εκπαιδευτικών που θέλει να παρουσιάσει το λιοντάρι, ευτυχώς αντιστοιχεί σε μικρό ποσοστό. Υπαρκτό, αλλά μικρό. Κι έχω βρεθεί σε πολλά σχολεία σε διάφορα μέρη και έχω συναντήσει μίζερους αρκετούς. Αλλά οι περισσότεροι είναι δημιουργικότατοι και αφιερώνονται με πάθος σε αυτό που κάνουν! Και είναι να απορείς με το ζήλο τους...υπαμειβόμενοι δημόσιοι υπάλληλοι κι όμως ακόμη και τα ΣΚ τους κάποιοι τα διαθέτουν για δραστηριότητες με τους μαθητές τους. Για αυτούς θα μιλήσει κανείς; Όπως και για τους μαθητές έτσι και για εμάς, ο έπαινος φέρνει καλύτερα αποτελέσματα από τις κατηγορίες.
Να εκτιμάμε και τους συναδέλφους που παλεύουν. Ρίξτε μια καλύτερη ματιά! Ευτυχώς έχω δει πολλούς και χαίρομαι να συνεργάζομαι μαζί τους.
Τέλος, επιστρέφοντας στο θέμα μας, για τη βαθμολογία, ένα άδικο 20 κάνει περισσότερη ζημιά από ένα άδικο 15. Κανείς όμως δεν διαμαρτύρεται όταν χωρίς λόγο βαθμολογείται με 20 το παιδί του...

Τα παιδιά, δηλ. οι μαθητές σκέφτονται κι ενεργούν ανάλογα με τα πρότυπα που παίρνουν από την οικογένειά τους καταρχάς. Αν, λοιπόν, οι δικοί τους άνθρωποι τους έχουν περάσει την ιδέα πως "οι φελλοί" επιπλέουν, θα περιμένουν να αμείβονται, χωρίς να καταβάλουν καμία προσπάθεια κι ούτε που θα μπουν στον κόπο να κάνουν την αυτοκριτική τους ή να επαινέσουν μια αυστηρή, αλλά δίκαια βαθμολογία του καθηγητή.
Από την άλλη την πλευρά, υπάρχουν εκπαιδευτικοί, λίγοι, επιμένω σε αυτό, που κάνουν σωστά κι ευσυνείδητα τη δουλειά τους, που θυσιάζουν ακόμη και κάποια Σαβ/κα για σχολικές δράσεις, που είναι συνεπείς σε όσα λένε και κάνουν, που δεν παραδίδουν ιδιαίτερα στους μαθητές τους από το σχολείο, που δείχουν προθυμία κλπ., αλλά υπάρχουν και πολλοί εκπαιδευτικοί που δείχνουν ότι προτιμούν να κάνουν δημόσιες σχέσεις μέσα από το σχολείο, που θέλουν να τα έχουν καλά με γονείς & Δ/ντές βάζοντας μεγάλους βαθμούς, που παραδίδουν όπως-όπως το μάθημα μέσα στην αίθουσα, αφού θα είναι επεξηγηματικοί και υποδειγματικοί στα ιδιαίτερά τους, που δε θέλουν την αξιολόγηση, που μπαίνουν τελευταίοι στην αίθουσα, αλλά σχολούν πρώτοι, που αναρωτιούνται διαρκώς πότε είναι η επόμενη αργία και πότε θα δουν αύξηση στο μισθό τους, που δε θέλουν να "φορτωθούν" με άλλες διοικητικές εργασίες, που..., που...
Εν ολίγοις, και για να μην ξεφύγω από το θέμα της βαθμολόγησης, ο εκπαιδευτικός που είναι αφοσιωμένος και συνεπής, που στηρίζεται στο κύρος των γνώσεών του και της κατάρτισής του, που κάνει το μάθημα για το σύνολο της τάξης, χωρίς να βάζει "ταμπέλες", που γνωρίζει τις αδυναμίες και τις ανάγκες των μαθητών του, που τους αξιολογεί σε καθημερινή βάση, που επιβραβεύει και τη μικρή προσπάθεια, που ασκεί τεκμηριωμένη και προσεκτικά διατυπωμένη κριτική στα παιδιά, δεν έχει να φοβηθεί τίποτε όταν παραδίδει τη βαθμολογία του.