Πώς νιώσατε όταν πήρατε το πτυχίο σας... - ΟΡΚΩΜΟΣΙΑ

[Gi@]

Με αφορμή ένα θέμα που είδα σχετικα με τις πανελλαδικές και επειδή είναι όμορφα τα συναισθήματα που νιώσαμε παλιότερα...

Είναι μια στιγμή χαράς και συγκίνησης για όλους τους ανθρώπους!!! Και κάτι που και οι φοιτητές θα νιώσουν...!!!

[PDE ads]

[Nansy 2008]

Όταν πήρα το πτυχίο στη φιλολογία, ήμουν πάρα πολύ χαρούμενη και κατασυγκινημένη, είχα δακρύσει και λίγο, κυρίως με τα λόγια του προέδρου της σχολής που με το λόγο του μας είχε κάνει να πιστέψουμε ότι μπορούσαμε να πετύχουμε τα πάντα από δω και πέρα. Στην ορκομωσία του μεταπτυχιακού μου ήμουν πιο συγκρατημένη και αγχωμένη γιατί ήξερα τη σκληρή επαγγελματική πραγματικότητα και ότι ένα πτυχίο δεν είναι πια αρκετό.

[eliven]

Χάρηκα. Γιατί ήμουν φαντάρος και ήταν μια αφορμή να δώ τη κοπέλα μου. Και ανακούφιση γιατί, αν και αυτοί που τελειώσαν μαζί μου ορκιστήκαν Φλεβάρη, εγώ ορκιζόμουνα στο στρατό την ίδια μέρα  και δεν με αφήσαν να φύγω. Οπότε ορκίστηκα με την επόμενη φουρνιά...

[Gi@]

Και ας αρχίσω με τη δική μου ορκωμοσία που περίμενα πώς και πώς!!!
Τελείωσα τη σχολή, ήξερα ότι ορκίζομαι αλλά άγνωστο το πότε!!! Μας ανακοίνωσαν την ημερομηνία ορκωμοσίας μία εβδομάδα πριν!
Τρίτη σε όλη τη σχολή (παραλίγο θα έλεγα όρκο, όπως ο πρώτος και ο δεύτερος)...
Ευχάριστο γεγονός, χαρά και συγκίνηση... Μια από τις μεγαλύτερες στιγμές της ζωής μου!
ΑΛΛΑ... ένα απρόσμενο γεγονός έκανε τους γονείς μου να βρεθούν ξαφνικά στο εξωτερικό, δυο μέρες πριν από την ορκωμοσία!!!
Ένιωσα τη γη να χάνεται, αλλά ΈΠΡΕΠΕ... Να σε σπουδάσουν τέσσερα χρόνια και να μην είναι εκεί σε αυτή τη στιγμή. Μόνο τα αδέρφια μου είχα. Ο μεγαλύτερος βρισκόταν στον Έβρο και λόγω δουλειάς ήταν πολύ δύσκολο να έρθει.
Η ατυχία είχε ξεκινήσει και συνεχίστηκε όταν μία μέρα πριν την ορκωμοσία, έπαθα λάστιχο στο δρόμο και τα είχα δει όλα. Εγώ και η αδερφή μου ... δυο κορίτσια στην εθνική να αλλάζουν λάστιχο!!! ΩΧ ΩΧ!!
Όπως και να είχε, έχω φτάσει στο σωστό μέρος!!! Την επόμενη μέρα ορκιζόμουν στη σχολή! Ένιωθα τόσο μόνη. Είχα προσκαλέσει τόσους πολλούς φίλους και συγγενείς. Και όλα αυτά για μια απόσταση 70 χιλιομέτρων. Όλοι κάτι είχαν, όλοι ΔΕΝ μπορούσαν.
Μία ώρα πριν από την ορκωμοσία είχα ρίξει μάυρο δάκρυ! Κανείς δεν μου απαντούσε ούτε στα τηλέφωνα! Η αδερφή μου να προσπαθεί να με κάνει να γελάσω, αλλά τίποτε!!!!
Η ορκωμοσία ξεκίνησε και ξαφνικά... να σου ο αδερφός μου, κατεύθασε από τον Έβρο!!! Εκείνη τη στιγμή τον είχα αγαπήσει περισσότερο από κάθε άλλη στιγμή... Η ώρα περνούσε, τα ονόματα τα έλεγαν αλφαβητικά και μέχρι να φτάσει στο δικό μου είχα βουρκωμένα μάτια...
Το κινητό μου ήταν σε ανοιχτή ακρόαση με το εξωτερικό, με τους δικούς μου και ...
στο μεταξύ είχαν εμφανιστεί και οι παππούδες...
Αλλά η πιο μεγάλη έκπληξη ήταν η παρέα μου (20 - 22 άτομα), η οποία εμφανίστηκε μόνο τη στιγμή που ανακοινώθηκε το όνομά μου! Οπότε ξαφνικά άκουσα σφιρήγματα, κραυγές και συνθήματα που ήμουν έτοιμη να λιποθυμήσω!!! Μέχρι και ο πρόεδρος της σχολής που μου έδωσε το χέρι μου είπε
"Μπράβο οπαδούς!!! Ούτε ομάδα να ήσουν!!"
Εντυπωσιάστηκα, ξαφνιάστηκα, πραγματικά ένιωσα πάρα πολύ ωραία...
Από τη μια ένα σημαντικό κενό, που με στεναχωρούσε...και από την άλλη μια τρελοπαρέα, η οποία μου έδωσε απερίγραπτη χαρά!!!
Και να που φαίνονται οι φίλοι, στη ΧΑΡΑ!!!
Τελικά... και στο βίντεο και στις φωτογραφίες ή θα κλαίω ή θα έχω βουρκωμένα μάτια!!! ΜΟΝΟ ΕΓΩ!!!

[PDE ads]

[N.Π.]

Ορκίστηκα 10 Οκτώβρη 2002. Πήγαμε οικογενειακώς..Χτενισμένη εγώ, ντυμένη κ.τ.λ. Φτάνουμε στο Πανεπιστήμιο στην Ακαδημίας και τί να δώ.... ΚΑΤΑΛΗΨΗ!!! Περιττό να σας πώ τί έπαθα..Περίμενα πώς και πώς αυτή τη μέρα, είχα πάρει και άδεια απ'τη δουλειά μου..Τελικά με τα χίλια ζόρια οι καταληψίες άφησαν να γίνει η ορκωμοσία αλλά δεν φορέσαμε τήβεννο και μου έμεινε το απωθημένο! (Να'ταν το μόνο καλά θα'ταν..!)

[Αγάπη]

21/03/05 κατά τις 5-6 το πρωί φτάνει η οικογένειά μου Ηράκλειο με το καράβι,ο πατέρας μου αφήνει στο σπίτι τη μαμά και τον αδερφό μου και φεύγει για δουλειές,άμα δεν πήγαινε στους πελάτες δεν μπορούσε,ο αδερφός μου τρώει αυτά που τους είχα ετοιμάσει και πέφτει για ύπνο. Εγώ με τη μάνα μου πίνουμε καφέ,καπνίζουμε ένα πακέτο λέμε τα νέα και την παίρνω και την τρέχω στα μαγαζιά για ψώνια. Είχα καλή φούστα,την είχα πάρει για έναν γάμο 5 μήνες νωρίτερα,αλλά δεν είχα μπλούζα και παπούτσια,οι γυναίκες του φόρουμ,ξέρουν τι θα πει 2 μέρες πριν την ωρκομοσία να μην έχεις έτοιμα αυτά που θα βάλες. Τελικά βρήκα,η μάνα μου έφτυσε αίμα,αλλά εγώ βρήκα αυτά που ήθελα.
23/03/05 η ορκομωσία ήταν στις 11 και έπρεπε να φύγουμε το αργότερο μέχρι τις 10 από το σπίτι γιατί άμα σε έπιανε κίνηση στο Γιόφυρο,στις Βούτες θα έφτανες μετά από 3 ώρες,όσοι έζησαν στο Ηράκλειο ξέρουν.
Ξεκινάω στις 7 από το σπίτι,πάω στο κομμωτήριο που θα άνοιγε εκείνη την ώρα μόνο για εμένα,τόσα χρόνια που μου τα ίσιωνε τα μαλλιά είχαμε γίνει κολλητές.
Στις 9 ήμουν στην αισθητικό για βάψιμο,να σημειώσω ότι είχα κάνει δοκιμαστικά και για το μαλλί και για το βάψιμο.  όχι παίζουμε

Φτάνουμε στη σχολή στην ώρα μας και εκεί αρχίζει ο εφιάλτης μου : ο πατέρας μου ήταν με το κινητό στο χέρι και έπαιρε παραγγελίες πάει 11 παρά,πάει 11,ο κόσμος έχει μαζευτεί,έχει πιάσει θέσεις στο αμφιθέατρο και ο πατέρας μου εξακολουθεί να είναι έξω και να παίρνει παραγγελίες.........
Τον μαζεύω άρον-άρον και τον βάζω στο αμφιθέατρο,η μάνα μου να κλαίει,ο αδερφός μου να τη δουλεύει και ο πατέρας μου ακόμη να παίρνει παραγγελίες.

Στο Ηράκλειο πρώτα δίνουν τα πτυχία στους Διδακτορικούς,μετά στους μεταπτυχιακούς και στο τέλος ορκίζονται οι νέοι
Βγαίνουν οι πρόεδροι και οι γραμματείς δε θυμάμαι τι είπαν,δε θυμάμαι τον όρκο δε θυμάμαι κανέναν,δε θυμάμαι τίποτα,εκτός από τη μάνα μου που συνέχιζε να κλαίει.........
Μα τόσο μεγάλη εντύπωση της έκανε πια που έπαιρνα πτυχίο! Τι να πω!

Τη χρονιά που ορκίστηκα εγώ,είχε ξεσκαρτάρει το φυσικό..........33 φυσικοί πήραμε πτυχίο την ίδια μέρα!
Πότε να φτάσει η σειρά μου................και να έχω και ένα άγχος μια αγωνία μη μου σάσει κανα τακούνι ή μη παραπατήσω την ώρα που θα το σήκωνα το γ..........
Έπρεπε και να ανέβω και κατι σκαλιά......με χτύπαγαν και λίγο............φρικη που έλεγε και ο Τραχανάς.
Τελικά έφτασε............
Ακούω το όνομά μου, ο κόσμος χειροκροτεί,πάω κουνάμενη-συνάμενη και την ώρα που ο Παπανικολάου μου δίνει το χαρτί πατάω μια φωνή ανοίγοντας τα χέρια
 "επιτέλους..............το πήρα......."
Ξαναχειροκροτάει ο κόσμος βγαίνω από το αμφιθέατρο πτυχιούχος πλέον,βγαίνουν και οι δικοί μου,η μάνα μου συνεχίζει να κλαίει,ο αδερφός μου συνεχίζει να τη δουλεύει
και ο πατέρας μου συνεχίζει να παίρνει παραγγελίες,η διαφορά τώρα είναι ότι με το ένα χέρι κρατάει το κινητό και με το άλλο ένα πιάτο με μεζεκλίκια από το μπουφέ.

Οι φιλενάδες μου ήρθαν και μου έδωσαν μία καρφίτσα των Ολυμπιακών Αγώνων και μου είπαν ότι είναι συλλεκτική γιατί λέει τη φορούσε ο Πύρρος τη μέρα που πήρε το χάλκινο.
Καταενθουσιάστικα εγώ ,νταμπλάς τις ήρθε αυτές........
Τελικά μου έδωσαν το κανονικό μου δώρο που ήταν ένα κόσμημα από λευκόχρυσο για το λαιμό.

Το βράδυ έβγαλα την παρέα στα μπουζούκια,εννοείται ότι είχα βραδινό μακιγιάζ από αισθητικό.

[fivo]

τσ τσ...τι λες βρε κοπελια...
λοιπον, εγω μονη με φορμα στο γραφειο του πρυτανη.
πηγα μονη, το πηρα μονη, και κοινως χ@@@@@@@. (ειχα παρει και κεινο το Α4 κατι μηνες πριν...πτυχιο...λεει... )
ο ορκος ομως με συγκινησε και μενα και τον πρυτανη.ειχε κατι το μοναδικο η στιγμη.
ουτε δωρα, ουτε γελια, ουτε κλαματα.
ετσι οπως εκλαιγε η μαμα σου, εκλαιγε η δικια μου οταν περασα και την πηρα τηλεφωνο απο το κυλικειο της φιλοσοφικης...βουρκωσα και εγω...και κλαιγαμε μαζι...και μια ολοκληρη φιλοσοφικη να με κοιτα και να απορει...ευτυχως δεν ειχαμε και αντρες εκει...οποτε ολα καλα. 

[maryk]

.και να έχω και ένα άγχος μια αγωνία μη μου σάσει κανα τακούνι ή μη παραπατήσω την ώρα που θα το σήκωνα το γ..........
Έπρεπε και να ανέβω και κατι σκαλιά......με χτύπαγαν και λίγο............φρικη που έλεγε και ο Τραχανάς.

Αυτό το άγχος τελικά το είχαμε όλες...

[liliput]

Εγώ ορκίστηκα στις 22/07/2008 στο Ηράκλειο Κρήτης! Είμαι πτυχιούχος ακριβώς έναν μήνα και 6 μέρες! Έτσι το όλο σκηνικό της ορκομωσίας το έχω πολύ φρέσκο. Ήταν πανέμορφα! Εννοείται οτι το άγχος του ντυσίματος και του χτενίσματος (τόσο για τις γυναίκες, όσο και για τους άνδρες) θα είναι πάντα αυτό που θα χαρακτηρίζει τις ορκομωσίες ...καθώς επίσης και το άγχος του τακουνιού! χαχαχ!! Μακάρι να ήταν όλες οι μέρες σαν την ημέρα της ορκομωσίας μου!! Άντε, και στο μεταπτυχιακό σας (ή διδακτορικό ή και τα δύο) όσοι σκέφτεστε να συνεχίσετε. Εγώ το σκέφτομαι πολύ σοβαρά.

[Αγάπη]

Εδώ καλέ όταν έπαιρναν πτυχία οι φίλοι μου,μάλλον θα ήμουν το τούβλο της παρέας,ήμουν στην τρίχα,στη δική μου την ορκωμοσία δε θα ήμουν?

[giotamike]

Μια όμορφη ανάμνηση. Σεπτέμβριος 1996, Ακαδημία Αθηνών. Φίλοι και συγγενείς.

Εξίσου όμορφη ανάμνηση στην παρουσίαση στης διατριβής μου (2004), ύστερα από 40 λεπτά παρουσίαση και 1:30 ώρες ερωτήσεων από τους καθηγητές.

[Αγάπη]

 
1,5 ώρα...................
πλάκα με κάνεις!

[kellykou]

Eγω το μεταπτυχιακο μου στην Αγγλια που ειχε και ερευνητικο κομματι το υποστηριζα 4 ωρες και 20 λεπτα 

[Αγάπη]

 

δεν είμαι καλά..........
πονάει η καρδιά μου