*

Αποστολέας Θέμα: Μια μωβ σκιά Μαΐου..  (Αναγνώστηκε 6061 φορές)

0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.

Αποσυνδεδεμένος BOEMISSA

  • Έμπειρο μέλος
  • ****
  • Μηνύματα: 748
  • Φύλο: Γυναίκα
  • ΠΕ02
    • Προφίλ
Απ: Μια μωβ σκιά Μαΐου..
« Απάντηση #14 στις: Δεκέμβριος 19, 2008, 11:36:43 πμ »
Μίκης Θεοδωράκης: Βγάλτε τις κουκούλες από τους κουκουλοφόρους

Συγκινητικό κάλεσμα από καρδιάς

Όταν πρόκειται για εθνικούς, κοινωνικούς ή ιδεολογικούς αγώνες, το μίσος είναι αναπόφευκτο, γεννιέται αυθόρμητα. Θα πρέπει όμως τουλάχιστον να κατευθύνεται προς τη σωστή κατεύθυνση.
Σήμερα παρατηρώ ότι το μίσος των μαθητών ακολουθεί ένα μονόδρομο με στόχο τους αστυνομικούς, γεγονός που κατά τη γνώμη μου τους αποπροσανατολίζει στην αναζήτηση των αληθινών συνθηκών που τους οδήγησαν στη σημερινή θέση τους μέσα στο σχολείο και μέσα στην κοινωνία. Ενώ θα πρέπει... να βρουν τα αληθινά αίτια και να αποκαλύψουν τους αληθινούς ενόχους και τους πραγματικούς λόγους για όσα γίνονται γύρω τους και γενικώτερα γύρω μας, στη χώρα μας και στην οικουμένη. Έτσι μοιάζει σαν κάποιοι να τους έβαλαν παρωπίδες, ώστε η οργή τους να διοχετευθεί σε μια ομάδα συνανθρώπων μας, τους αστυνομικούς, που όταν δεν λειτουργούν σωστά, είναι απλά πιόνια του Συστήματος, που ΑΥΤΟ είναι υπόλογο για όλα, δηλαδή για την Παιδεία αλλά και για κάθε τι που αφορά τη λειτουργία της κοινωνίας, του κράτους και των υπηρεσιών του.

Και αναφέρω εδώ το παράδειγμα της γενιάς του 1-1-4 που όσον αφορά την Παιδεία έθεσε ως στόχο το 15% του Κρατικού Προϋπολογισμού. Είδαν δηλαδή οι νέοι της εποχής εκείνης την βασική αιτία για τα χάλια της Παιδείας μας, δηλαδή το οικονομικό.
Από κει και πέρα παρ’ ό,τι τότε η ελληνική αστυνομία είχε μια καθαρά φασιστική νοοτροπία και οι εκδηλώσεις βίας σε σύγκριση με το σήμερα ήταν εκατό φορές πιο πολλές και σοβαρές από πλευράς μαζικότητας και βιαιότητας (τα νοσοκομεία ήταν γεμάτα από νέους τραυματισμένους από την αστυνομική βία της εποχής), οι πρωτοπόροι νέοι εκείνης της εποχής, βασικά φοιτητές, μπορούσαν να δουν ελεύθερα, σφαιρικά και σε βάθος. Έτσι με το 1-1-4 έθεταν ως πρώτο καθήκον τους την υπεράσπιση του Συντάγματος, δηλαδή της ελευθερίας, της δημοκρατίας και των ατομικών δικαιωμάτων. Χτυπούσαν στην καρδιά της την αντιδραστική εξουσία (θρόνο, αστυνομοκρατία, Αμερικανοκρατία). Πάλευαν για την Κύπρο και αγωνίζονταν μαζικά για την Ειρήνη. Είχαν δηλαδή μπροστά τους ανοιχτούς ορίζοντες για ό,τι πραγματικά συνέβαινε στην χώρα τους αλλά και πέρα από τη χώρα τους. Ήταν άτομα ολοκληρωμένα και ελεύθερα, αν και τότε υπήρχαν όπως και σήμερα πονηρά «κέντρα» που προσπαθούσαν να περιορίσουν την οργή τους και να την διοχετεύσουν μόνο σε ένα λούκι, για τις δικές τους επιδιώξεις. Με μια λέξη να τους αποπροσανατολίσουν, όπως γίνεται τώρα.
Και για να πάω και πιο πέρα, εμείς οι νέοι της Εθνικής Αντίστασης και του Εμφυλίου, όπου οι χωροφύλακες και η αστυνομία ήταν απέναντί μας με όπλα που ξερνούσαν ομαδικό θάνατο, είχαμε την ψυχική και πνευματική δύναμη να βλέπουμε ότι σε πολλές περιπτώσεις αυτοί που σήμερα αποκαλούνται περιφρονητικά «μπάτσοι» ήταν παιδιά σαν κι εμάς παρασυρμένα από τη θύελλα των γεγονότων να κάνουν πράξεις που δεν ήθελαν. Δεν γενικεύαμε. Αντίθετα μπορούσαμε ακόμα και μέσα στις πιο κρίσιμες για μας συνθήκες να δούμε ότι δεν είναι το ίδιο όλοι και ότι ο πραγματικός ένοχος ήταν η Εξουσία, που είχε κατορθώσει να μας τυλίξει στα δίχτυα της, που έσταζαν αίμα και μίσος αδελφού προς αδελφό. Και πολλοί είχαν τότε ακόμα τη δύναμη να φωνάζουν μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα πριν σκοτωθούν «Αδέρφια, πεθαίνουμε και για τη δική σας ευτυχία».
Αναγκάστηκα να γράψω αυτό το σημείωμα με αφορμή κάποια εκπομπή με αγόρια και κορίτσια 15-16 ετών, που μιλούσαν στο ίδιο ακριβώς μοτίβο, λες και κάποια αόρατη δύναμη να είχε κατευθύνει την οργή, το μίσος και την σκέψη τους μόνο προς ένα στόχο. Και μάλιστα σε μια εποχή πολύπλοκη, όπου ο κόσμος έχει μικρύνει και το έξω μπερδεύεται με το μέσα και γίνονται όλα ένα κουβάρι. Πώς θα φτάσουμε έτσι στην ΑΙΤΙΑ του Κακού; Και πώς, αν δεν γνωρίζουμε τις πραγματικές αιτίες της κρίσης, θα μπορέσουμε να βρούμε τις λύσεις που πρέπει;
Και για να γυρίσω στα τελευταία γεγονότα, ο βίαιος θάνατος ενός παιδιού αποτελεί μια μεγάλη τραγωδία. Πρώτα για τη μάνα του, τον πατέρα του, τα αδέλφια του αλλά και για όλους τους νέους και τις νέες, για όλους εμάς, για όλη την κοινωνία. Ο θύτης είναι ένας αστυνομικός. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι οι σημερινοί αστυνομικοί είναι θύτες. Κάτι τέτοιο όχι μόνο δεν είναι αληθινό αλλά είναι και άδικο. Και μιλάει κάποιος που γνωρίζει πολύ καλά τι θα πει αστυνομία.
Γι’ αυτό θα πρέπει να αποφεύγουμε τις γενικεύσεις, γιατί έτσι οδηγούμε τους νέους σε λάθος δρόμο. Τους κρύβουμε το δάσος της πραγματικότητας με το δέντρο μιας εικονικής πραγματικότητας.
Θα ήθελα να μπορούσα να απευθυνθώ στους σημερινούς νέους και να τους πω: Κλείστε τα αυτιά σας στις γλοιώδεις κολακείες όσων προσπαθούν ουσιαστικά να εκτονώσουν την οργή και την ενέργειά σας σε ψεύτικους στόχους απομακρύνοντάς σας από τους πραγματικούς. «Αυτούς» εξυπηρετεί να τρώμε τις σάρκες μας στρεφόμενοι ο ένας κατά του άλλου. Ο στόχος όμως δεν είναι βέβαια αυτός που έχει το μαγαζί στο κέντρο της Αθήνας και βγάζει από αυτό το ψωμί του, τα φάρμακά του, τη μόρφωση του παιδιού του, όπως οι δικοί σας γονείς. Στα Ιουλιανά, μια από τις πιο ταραγμένες εποχές της ιστορίας μας, η νεολαία κατέβαινε κατά δεκάδες χιλιάδες στους δρόμους και ποτέ δεν είχαμε την παραμικρή καταστροφή, αν και θρηνούσαμε δύο νεκρούς, τον Λαμπράκη και τον Πέτρουλα, που σκοτώθηκαν αγωνιζόμενοι για ένα καλύτερο αύριο. Περιφρουρούσαμε τον αγώνα μας και γ’ αυτό ποτέ δεν έγινε τίποτα, δεν αφήσαμε εμείς να γίνει τίποτα που να τον αμαυρώνει.
Και συγχρόνως η γενιά αυτή δημιουργούσε. Ίσως ποτέ άλλοτε στη νεότερη ιστορία μας δεν είχαμε τόσα έργα σε όλους τους τομείς, ποίηση, λογοτεχνία, μουσική, σε όλες τις τέχνες, που έγιναν όπλο του αγώνα της νεολαίας, από ανθρώπους νέους που αγωνιζόταν και δημιουργούσαν.
ΒΓΑΛΤΕ ΤΙΣ ΚΟΥΚΟΥΛΕΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΟΥΚΟΥΛΟΦΟΡΟΥΣ.
Μην τους επιτρέπετε να στιγματίζουν τον αγώνα σας. Τι θα πει «κουκούλα»; Ο πραγματικός αγωνιστής και επαναστάτης ούτε ντρέπεται ούτε φοβάται να δείξει το πρόσωπό του. Μην αφήνετε να σπιλώνουν τη μνήμη του Αλέξανδρου συνδέοντας το πρόσωπό του και το όνομά του με εικόνες φρίκης. Είναι σαν να τον σκοτώνουν για άλλη μια φορά.
ΑΝΟΙΞΤΕ ΔΡΟΜΟΥΣ.
Αντισταθείτε στα εύκολα που τόσο ύπουλα βάζουν μπροστά σας προσπαθώντας να σας ξεγελάσουν ότι είναι δήθεν δικές σας επιλογές. Πάρτε τη ζωή στα χέρια σας και προχωρήστε μπροστά.
ΘΕΤΙΚΑ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΑ!

Η μάθηση για όσους ευτυχούν είναι στολίδι και και για όσους ατυχούν καταφύγιο

Αποσυνδεδεμένος PDE ads

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 4006
  • Λατρεύω την εκπαίδευση
    • Προφίλ
    • E-mail
    • Προσωπικό μήνυμα (Εκτός σύνδεσης)
Απ: Μια μωβ σκιά Μαΐου..
« Δημοσιεύτηκε: Σήμερα στις 15:00:10 »

Αποσυνδεδεμένος palaipso

  • Πλήρες μέλος
  • ***
  • Μηνύματα: 216
  • Λατρεύω την εκπαίδευση
    • Προφίλ
Απ: Μια μωβ σκιά Μαΐου..
« Απάντηση #15 στις: Δεκέμβριος 19, 2008, 11:54:09 πμ »

Ειλικρινά ως πολιτικό πρόσωπο δεν θεωρώ των Θεοδωράκη τον πιο φερέγγυο (όταν κατέβαινε με τη Νεα Δημοκρατια στις εκλογές ήταν καλά; Ποτέ δεν παραδέχτηκε εκείνο το ατόπημα του) πολιτικό πρόσωπο και λόγω μιας σειράς πράξεων του στο παρελθόν αλλά και λόγω αρκετών λεγόμενων με τα οποία διαφωνώ. 
Οσον αφορά τη συγκεκριμένη συντευξη για μενα είναι προβληματικό ότι εστιάζει την προσοχή του στος κουκουλοφόρους...και πως θα τους πετάξουν έξω απο τις πορείες. Ούτε αναλύει ποιοι τελοσπάντων είναι αυτοι οι κουκουλοφόροι (και είναι και αντιεξουσιαστές (συνιστώσα του κινήματος είτε το θέλουν κάποιοι είτε όχι), είναι και ασφαλίτες μέσα, είναι και μπάχαλα είναι και οι λεγόμενοι ...άθλιοι των αθηνών και όχι μονο).

Ασφαλώς και όλοι οι αστυνομικοί δεν είναι "κακοί" ή τόσο μαλάκες (Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι οι σημερινοί αστυνομικοί είναι θύτες. Κάτι τέτοιο όχι μόνο δεν είναι αληθινό αλλά είναι και άδικο. Και μιλάει κάποιος που γνωρίζει πολύ καλά τι θα πει αστυνομία.) αλλά το θέμα δεν είνι η ψυχοσύνθεση του ελληνα αστυνομικού αλλά ποιός είναι ο ρόλος της αστυνομίας. Όχι δεν είναι οι όλοι δολοφόνοι αλλά....εν δυνάμει μπορεί να γίνουν όταν ζορίζουν τα πράγματα..και γι αυτό είναι εχθροι του κινήματος.


Όσο για την περιφρούρηση άλλες οι πολιτικές συνθήκες το 60 το 70 υπήρχαν περισσότεροι πολιτική οργάνωση και ζύμωση..και άρα ένα μηχανισμός που δρώσε πιο αποτελεσματικα σε κάποιες περιπτώσεις...
Είτε είνα κόμμα, είτε είναι χώρος .ρεύμα ...δεν είναι αυτοσκοπος αλλά τρόπος οργάνωσης του λαού...




Αποσυνδεδεμένος thlemaxos355

  • Πλήρες μέλος
  • ***
  • Μηνύματα: 270
  • Λατρεύω την εκπαίδευση
    • Προφίλ
Απ: Μια μωβ σκιά Μαΐου..
« Απάντηση #16 στις: Δεκέμβριος 19, 2008, 12:41:39 μμ »
η χωρα μας εχει περασει στο παρελθον εποχες που μπροστα τους η σημερινη μοιαζει παραδεισος...εποχες ανεχειας ,ανεργιας ,φτωχειας  καταπιεσης,κακης διοικησης του κρατους κτλ..εποχες που οι παππουδες και οι γονεις μας εγιναν μεταναστες για να μπορεσουν να επιβιωσουν...παρολα αυτα τη σημερινη καταντια και παρακμη εδικα της νεολαιας δεν την ειχαμε ποτε...το σημερινο χαλι των καταληψεων σχολειων,το καψιμο της περιουσιας του διπλανου ,της ασεβειας απεναντι σε καθε ιερο και οσιο της πατριδας μας ηταν νοοτροπιες ξενες προς τα ιδανικα και τις αξιες των ελληνων παλαιοτερων εποχων..υπηρχε μαχητικοτητα και διεκδικηση αλλα με εντιμους τροπους...αραγε η σημερινη νεολαια του πανακριβου κινητου,των σπορ αυτοκινητων ,της ησσονος προσπαθειας  του χαβαλε και του σπασιματος πως θα επιβιωνε π.χ στην πεινα της κατοχης;ο σημερινος νεος που καιει την σημαια πανω της ο παππους του εχυσε το αιμα του τι αγωνα θα εκανε για να την δει ξανα υψωμενη και ελευθερη ; ρητορικες βεβαια οι ερωτησεις...

Αποσυνδεδεμένος palaipso

  • Πλήρες μέλος
  • ***
  • Μηνύματα: 216
  • Λατρεύω την εκπαίδευση
    • Προφίλ
Απ: Μια μωβ σκιά Μαΐου..
« Απάντηση #17 στις: Δεκέμβριος 19, 2008, 12:49:16 μμ »
η χωρα μας εχει περασει στο παρελθον εποχες που μπροστα τους η σημερινη μοιαζει παραδεισος...εποχες ανεχειας ,ανεργιας ,φτωχειας  καταπιεσης,κακης διοικησης του κρατους κτλ..εποχες που οι παππουδες και οι γονεις μας εγιναν μεταναστες για να μπορεσουν να επιβιωσουν...παρολα αυτα τη σημερινη καταντια και παρακμη εδικα της νεολαιας δεν την ειχαμε ποτε...το σημερινο χαλι των καταληψεων σχολειων,το καψιμο της περιουσιας του διπλανου ,της ασεβειας απεναντι σε καθε ιερο και οσιο της πατριδας μας ηταν νοοτροπιες ξενες προς τα ιδανικα και τις αξιες των ελληνων παλαιοτερων εποχων..υπηρχε μαχητικοτητα και διεκδικηση αλλα με εντιμους τροπους...αραγε η σημερινη νεολαια του πανακριβου κινητου,των σπορ αυτοκινητων ,της ησσονος προσπαθειας  του χαβαλε και του σπασιματος πως θα επιβιωνε π.χ στην πεινα της κατοχης;ο σημερινος νεος που καιει την σημαια πανω της ο παππους του εχυσε το αιμα του τι αγωνα θα εκανε για να την δει ξανα υψωμενη και ελευθερη ; ρητορικες βεβαια οι ερωτησεις...

Όλοι αυτοί οι νεολαίοι που κατεβαίνουν είναι του ακριβού αμαξιού και του χαβαλέ;;;;; ??? ::) ::) ε ρε επανάσταση στα βόρεια προάστεια
Και στην κατοχή και μετά αν θυμάμαι τους κομμουνιστές προδότες τους αποκαλούσαν!!

Αποσυνδεδεμένος PDE ads

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 4006
  • Λατρεύω την εκπαίδευση
    • Προφίλ
    • E-mail
    • Προσωπικό μήνυμα (Εκτός σύνδεσης)
Απ: Μια μωβ σκιά Μαΐου..
« Δημοσιεύτηκε: Σήμερα στις 15:00:10 »

Αποσυνδεδεμένος thlemaxos355

  • Πλήρες μέλος
  • ***
  • Μηνύματα: 270
  • Λατρεύω την εκπαίδευση
    • Προφίλ
Απ: Μια μωβ σκιά Μαΐου..
« Απάντηση #18 στις: Δεκέμβριος 19, 2008, 12:59:04 μμ »

Όλοι αυτοί οι νεολαίοι που κατεβαίνουν είναι του ακριβού αμαξιού και του χαβαλέ;;;;; ??? ::) ::) ε ρε επανάσταση στα βόρεια προάστεια
Και στην κατοχή και μετά αν θυμάμαι τους κομμουνιστές προδότες τους αποκαλούσαν!!


κατα ενα μεγαλο ποσοστο ναι...και δεν προκειται φυσικα για επανασταση και εξεγερση...αν δουμε στατιστικα στοιχεια  οι νεολαιοι 16-29 ετων στην χωρα μας ειναι 1.500.000 περιπου..ποσοι να ειναι αυτοι που διαδηλωνουν και καινε 20 30 50 χιλιαδες; μηδαμινο το ποσοστο....οι υπολοιποι νεοι προτιμουν να αγαπουν ,να κανουν ερωτα ,να ασχολουνται με την δουλεια τους και με την επιστημη τους κτλ...

Αποσυνδεδεμένος AntreaEirini

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1538
  • Φύλο: Γυναίκα
  • ΠΕ 02
    • Προφίλ
Απ: Μια μωβ σκιά Μαΐου..
« Απάντηση #19 στις: Δεκέμβριος 19, 2008, 01:12:15 μμ »

Όλοι αυτοί οι νεολαίοι που κατεβαίνουν είναι του ακριβού αμαξιού και του χαβαλέ;;;;; ??? ::) ::) ε ρε επανάσταση στα βόρεια προάστεια
Και στην κατοχή και μετά αν θυμάμαι τους κομμουνιστές προδότες τους αποκαλούσαν!!


κατα ενα μεγαλο ποσοστο ναι...και δεν προκειται φυσικα για επανασταση και εξεγερση...αν δουμε στατιστικα στοιχεια  οι νεολαιοι 16-29 ετων στην χωρα μας ειναι 1.500.000 περιπου..ποσοι να ειναι αυτοι που διαδηλωνουν και καινε 20 30 50 χιλιαδες; μηδαμινο το ποσοστο....οι υπολοιποι νεοι προτιμουν να αγαπουν ,να κανουν ερωτα ,να ασχολουνται με την δουλεια τους και με την επιστημη τους κτλ...
Εξαιρετικά επικίνδυνη η παράταξη σ' αυτό το σημείο νομίζω.
Και φυσικά οι πρακτικές του εμφυλίου και της χούντας ήταν εντιμότατες...
Ταλαίπω μη σε εκπλήσσει αυτό που λέγανε για τους κομμουνιστές, δε φαντάζεσαι ακόμα και σήμερα πόσοι τους αποκαλούν έτσι... στο όνομα συμβόλων του έθνους... Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών... τρεις πυροβολημένες λέξεις, που έλεγε κι ο Σεφέρης

Αποσυνδεδεμένος palaipso

  • Πλήρες μέλος
  • ***
  • Μηνύματα: 216
  • Λατρεύω την εκπαίδευση
    • Προφίλ
Απ: Μια μωβ σκιά Μαΐου..
« Απάντηση #20 στις: Δεκέμβριος 19, 2008, 01:31:20 μμ »
 :-X Που τους είδες βρε συνάδελφε αυτούς τους 25.000-30000 που διαδηλώνουν και καινε έχεις ξεπεράσει τα ΜΜΕ και την κυβέρνηση που μιλάνε για 500 που καίνε!!!
Συγγνώμη που θα στο πω αλλά που ζεις; Δεν διαδηλώνουν τα παιδιά γιατι θέλουν το ακριβό αμαξάκι τους ..δεν θέλω να σε τρομάξω αλλά επειδή είσαι της στατιστικής άρα πιστεύεις στη λογική τα περισσότερα καινούργια αμάξια που αγοράζουν στην Ελλάδα είναι μικρά ένα αυτό και δεύτερο το ξέρω απο τη μάνα που δουλευε στο υπουργείο συγκοινωνιών οι κατασχέσεις δίνουν και παίρνουν(άμαξι σου ανήκει αν και όταν ξεπληρώσεις το δάνειο) για να μην πούμε για τα σπίτια...
Μην τα βλέπεις τόσο ηθικοπλαστικά και ιδεαλιστικά τα πράγματα ούτε τότε ούτε τώρα ήταν γεμάτα αυταπάρνηση και ηθικές αρχές όλα !! Η παλιά καλή αγνή επόχή και η εξαχρείωση της σημερινής νεολαίας...λες και για ότι στραβό  υπάρχει και επικροτείται απο  τα παιδιά !!
 Ειδικότερα όσον αφορα έναν πόλεμο τα πράγματα αγριεύουν και καμία σχέση δεν έχουν με ρομαντικούς ιππότες που μάχονται για την ελευθερία! ο πόλεμος δεν ήταν και δεν είναι παιχνίδι.







Αποσυνδεδεμένος palaipso

  • Πλήρες μέλος
  • ***
  • Μηνύματα: 216
  • Λατρεύω την εκπαίδευση
    • Προφίλ
Απ: Μια μωβ σκιά Μαΐου..
« Απάντηση #21 στις: Δεκέμβριος 19, 2008, 01:34:01 μμ »

Όλοι αυτοί οι νεολαίοι που κατεβαίνουν είναι του ακριβού αμαξιού και του χαβαλέ;;;;; ??? ::) ::) ε ρε επανάσταση στα βόρεια προάστεια
Και στην κατοχή και μετά αν θυμάμαι τους κομμουνιστές προδότες τους αποκαλούσαν!!


κατα ενα μεγαλο ποσοστο ναι...και δεν προκειται φυσικα για επανασταση και εξεγερση...αν δουμε στατιστικα στοιχεια  οι νεολαιοι 16-29 ετων στην χωρα μας ειναι 1.500.000 περιπου..ποσοι να ειναι αυτοι που διαδηλωνουν και καινε 20 30 50 χιλιαδες; μηδαμινο το ποσοστο....οι υπολοιποι νεοι προτιμουν να αγαπουν ,να κανουν ερωτα ,να ασχολουνται με την δουλεια τους και με την επιστημη τους κτλ...
Εξαιρετικά επικίνδυνη η παράταξη σ' αυτό το σημείο νομίζω.
Και φυσικά οι πρακτικές του εμφυλίου και της χούντας ήταν εντιμότατες...
Ταλαίπω μη σε εκπλήσσει αυτό που λέγανε για τους κομμουνιστές, δε φαντάζεσαι ακόμα και σήμερα πόσοι τους αποκαλούν έτσι... στο όνομα συμβόλων του έθνους... Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών... τρεις πυροβολημένες λέξεις, που έλεγε κι ο Σεφέρης

Ποιες είναι οι ΕΝΤΙΜΟΤΑΤΕΣ πρακτικές του εμφυλίου και της ΧΟΥΝΤΑΣ ; Ιστορικό-αρχαιολογικό τελείωσα δεν θυμάμαι να έμαθα κάτι  τέτοιο

Αποσυνδεδεμένος thlemaxos355

  • Πλήρες μέλος
  • ***
  • Μηνύματα: 270
  • Λατρεύω την εκπαίδευση
    • Προφίλ
Απ: Μια μωβ σκιά Μαΐου..
« Απάντηση #22 στις: Δεκέμβριος 19, 2008, 01:35:49 μμ »
οι κατασχέσεις δίνουν και παίρνουν(άμαξι σου ανήκει αν και όταν ξεπληρώσεις το δάνειο) για να μην πούμε για τα σπίτια...

να σου θυμισω τα 5.000.000 ανεργους στις Η.Π.Α ; την χρεοκοπια της Ιρλανδιας με το 70 % πληθωρισμο; και τοσα ολα παραδειγματα; που εγιναν τα δικα μας αισχη; που καηκαν δημοσια κτηρια ;που ανοιξε εστω και μια μυτη;

Αποσυνδεδεμένος AntreaEirini

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1538
  • Φύλο: Γυναίκα
  • ΠΕ 02
    • Προφίλ
Απ: Μια μωβ σκιά Μαΐου..
« Απάντηση #23 στις: Δεκέμβριος 19, 2008, 01:37:56 μμ »

Όλοι αυτοί οι νεολαίοι που κατεβαίνουν είναι του ακριβού αμαξιού και του χαβαλέ;;;;; ??? ::) ::) ε ρε επανάσταση στα βόρεια προάστεια
Και στην κατοχή και μετά αν θυμάμαι τους κομμουνιστές προδότες τους αποκαλούσαν!!


κατα ενα μεγαλο ποσοστο ναι...και δεν προκειται φυσικα για επανασταση και εξεγερση...αν δουμε στατιστικα στοιχεια  οι νεολαιοι 16-29 ετων στην χωρα μας ειναι 1.500.000 περιπου..ποσοι να ειναι αυτοι που διαδηλωνουν και καινε 20 30 50 χιλιαδες; μηδαμινο το ποσοστο....οι υπολοιποι νεοι προτιμουν να αγαπουν ,να κανουν ερωτα ,να ασχολουνται με την δουλεια τους και με την επιστημη τους κτλ...
Εξαιρετικά επικίνδυνη η παράταξη σ' αυτό το σημείο νομίζω.
Και φυσικά οι πρακτικές του εμφυλίου και της χούντας ήταν εντιμότατες...
Ταλαίπω μη σε εκπλήσσει αυτό που λέγανε για τους κομμουνιστές, δε φαντάζεσαι ακόμα και σήμερα πόσοι τους αποκαλούν έτσι... στο όνομα συμβόλων του έθνους... Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών... τρεις πυροβολημένες λέξεις, που έλεγε κι ο Σεφέρης

Ποιες είναι οι ΕΝΤΙΜΟΤΑΤΕΣ πρακτικές του εμφυλίου και της ΧΟΥΝΤΑΣ ; Ιστορικό-αρχαιολογικό τελείωσα δεν θυμάμαι να έμαθα κάτι  τέτοιο
Ειρωνικό ήταν το σχόλιό μου ...  :'( :'(
« Τελευταία τροποποίηση: Δεκέμβριος 19, 2008, 01:39:47 μμ από AntreaEirini »

Αποσυνδεδεμένος palaipso

  • Πλήρες μέλος
  • ***
  • Μηνύματα: 216
  • Λατρεύω την εκπαίδευση
    • Προφίλ
Απ: Μια μωβ σκιά Μαΐου..
« Απάντηση #24 στις: Δεκέμβριος 19, 2008, 01:43:13 μμ »

Όλοι αυτοί οι νεολαίοι που κατεβαίνουν είναι του ακριβού αμαξιού και του χαβαλέ;;;;; ??? ::) ::) ε ρε επανάσταση στα βόρεια προάστεια
Και στην κατοχή και μετά αν θυμάμαι τους κομμουνιστές προδότες τους αποκαλούσαν!!

'Συγγνώμη :)

κατα ενα μεγαλο ποσοστο ναι...και δεν προκειται φυσικα για επανασταση και εξεγερση...αν δουμε στατιστικα στοιχεια  οι νεολαιοι 16-29 ετων στην χωρα μας ειναι 1.500.000 περιπου..ποσοι να ειναι αυτοι που διαδηλωνουν και καινε 20 30 50 χιλιαδες; μηδαμινο το ποσοστο....οι υπολοιποι νεοι προτιμουν να αγαπουν ,να κανουν ερωτα ,να ασχολουνται με την δουλεια τους και με την επιστημη τους κτλ...
Εξαιρετικά επικίνδυνη η παράταξη σ' αυτό το σημείο νομίζω.
Και φυσικά οι πρακτικές του εμφυλίου και της χούντας ήταν εντιμότατες...
Ταλαίπω μη σε εκπλήσσει αυτό που λέγανε για τους κομμουνιστές, δε φαντάζεσαι ακόμα και σήμερα πόσοι τους αποκαλούν έτσι... στο όνομα συμβόλων του έθνους... Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών... τρεις πυροβολημένες λέξεις, που έλεγε κι ο Σεφέρης

Ποιες είναι οι ΕΝΤΙΜΟΤΑΤΕΣ πρακτικές του εμφυλίου και της ΧΟΥΝΤΑΣ ; Ιστορικό-αρχαιολογικό τελείωσα δεν θυμάμαι να έμαθα κάτι  τέτοιο
Ειρωνικό ήταν το σχόλιό μου ...  :'( :'(

Αποσυνδεδεμένος palaipso

  • Πλήρες μέλος
  • ***
  • Μηνύματα: 216
  • Λατρεύω την εκπαίδευση
    • Προφίλ
Απ: Μια μωβ σκιά Μαΐου..
« Απάντηση #25 στις: Δεκέμβριος 19, 2008, 01:47:11 μμ »
οι κατασχέσεις δίνουν και παίρνουν(άμαξι σου ανήκει αν και όταν ξεπληρώσεις το δάνειο) για να μην πούμε για τα σπίτια...

να σου θυμισω τα 5.000.000 ανεργους στις Η.Π.Α ; την χρεοκοπια της Ιρλανδιας με το 70 % πληθωρισμο; και τοσα ολα παραδειγματα; που εγιναν τα δικα μας αισχη; που καηκαν δημοσια κτηρια ;που ανοιξε εστω και μια μυτη;

Στο ΣΙΑΤΛ νομίζω και στο Λος Αντζελες (όταν ξυλοκοπήθηκε ένας μαύρος έγινε πανικός)
όσο για το αν ανοιξαν μύτες και βέβαια ανοίξαν...γιατι όλα αυτά που πολύ σωστά αναφερεις ΒΙΑ η χειρότερη

Αποσυνδεδεμένος AntreaEirini

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1538
  • Φύλο: Γυναίκα
  • ΠΕ 02
    • Προφίλ
Απ: Μια μωβ σκιά Μαΐου..
« Απάντηση #26 στις: Δεκέμβριος 19, 2008, 01:51:51 μμ »
οι κατασχέσεις δίνουν και παίρνουν(άμαξι σου ανήκει αν και όταν ξεπληρώσεις το δάνειο) για να μην πούμε για τα σπίτια...

να σου θυμισω τα 5.000.000 ανεργους στις Η.Π.Α ; την χρεοκοπια της Ιρλανδιας με το 70 % πληθωρισμο; και τοσα ολα παραδειγματα; που εγιναν τα δικα μας αισχη; που καηκαν δημοσια κτηρια ;που ανοιξε εστω και μια μυτη;
Γαλλία πέρυσι - αναταραχές για μήνες, όπως και τώρα...

Αποσυνδεδεμένος ioanna89

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 3041
  • Φύλο: Γυναίκα
  • ΠΕ02
    • Προφίλ
Απ: Μια μωβ σκιά Μαΐου..
« Απάντηση #27 στις: Δεκέμβριος 19, 2008, 02:23:22 μμ »
Η εξέγερση των νέων

Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΡΓΟΠΟΥΛΟΥ

Χρειάζεται σοβαρός βαθμός πολιτικής μυωπίας για να παραβλέπει κανείς τη νεανική εξέγερση των ημερών μας ή να την αντισταθμίζει με τους βανδαλισμούς, που οπωσδήποτε ασκούνται σε εκτεταμένη κλίμακα. Οταν τα όρια μεταξύ των δύο φαινομένων αποβαίνουν δυσδιάκριτα, τότε αυτό υπογραμμίζει κυρίως την καταλυτική απόγνωση των νέων. Οι ακραίες συμπεριφορές δεν ακυρώνουν το νεανικό κίνημα, αλλά μαρτυρούν το μέγεθος της καταστροφής, στο οποίο έχουν περιέλθει οι εξεγειρόμενοι. Η δυσφορία των μαθητικών και φοιτητικών πληθυσμών στο πλαίσιο της σημερινής κοινωνίας λαμβάνει εκρηκτικές διαστάσεις και, όπως δείχνουν τα πράγματα, σε αυτό το «τρομακτικό παιχνίδι», στο οποίο «η ζωή παλεύει με τον θάνατο», εάν σήμερα συμβαίνει η χώρα μας να προηγείται, οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες δεν μένουν αμέτοχες αλλά, με κομμένη ανάσα, ανησυχούν επίσης, συμπάσχουν, ευθυγραμμίζονται.

Η νεανική απόγνωση λαμβάνει σήμερα μορφές νέας αντίστασης και παράτολμου κοινωνικού ριζοσπαστισμού. Αξιώνουν να πέσει η κυβέρνηση, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θ' αξιώσουν το ίδιο και για την επόμενη. Αξιώνουν μια νέα κοινωνία, ανοικτή στους νέους και όχι ερμητικά κλειστή, όπως η σημερινή. Οταν το μέλλον είναι μαύρο και το παρόν ανύπαρκτο, όταν η περιθωριοποίηση και η προσωρινότητα είναι τα μόνα που η κοινωνία επαγγέλλεται στα παιδιά της, αυτό συνεπάγεται σοβαρό ρήγμα μεταξύ των γενεών. Οταν τα διπλώματα δεν χρησιμεύουν σε τίποτα, όταν η κοινωνική κινητικότητα, αντί να ενσωματώνει, απορρίπτει μαζικά στα περιθώρια, οι νέοι αποξενώνονται, μετατρέπονται σε απόκληρους, σε αντιπαράθεση με ολόκληρη την κοινωνία. Η τελευταία τούς αντιμετωπίζει με ολιγωρία και φόβο, προσφεύγοντας στην άγονη μέθοδο της καταστολής.

Στην Ευρώπη, πολλαπλές κοινωνιολογικές έρευνες διαπιστώνουν ότι είναι η πρώτη φορά κατά τη μεταπολεμική περίοδο που οι νέοι έχουν τη βεβαιότητα ότι θα ζήσουν χειρότερη και περισσότερο υποβαθμισμένη ζωή απ' ό,τι οι γονείς τους. Επίσης, οι γονείς βλέπουν καθημερινά το βιοτικό επίπεδο και την κοινωνική κατάστασή τους να υποβαθμίζονται χωρίς τέλος. Η συνοχή των κοινωνικών ιστών αποσαθρώνεται, οι κοινωνίες ρηγματοποιούνται, μεταβάλλονται σε εύφλεκτες «πυριτιδαποθήκες». Οι νεανικοί πληθυσμοί, με επικεφαλής τους μαθητικούς και φοιτητικούς, ανάβουν θρυαλλίδα, που μπορεί να πυροδοτήσει γενικότερη κοινωνική ανάφλεξη. Αυτό διατυπώνεται σήμερα από τη Γαλλίδα κοινωνιολόγο Ιζαμπέλ Σομμιέ στο πρόσφατο βιβλίο της για τις χώρες του «λατινικού τόξου» -Ισπανία, Ιταλία, Γαλλία, με βάση το «ελληνικό υπόδειγμα»1. Ο τύπος της νεανικής εξέγερσης είναι κοινωνικός: αυθόρμητος, πέρα και σε αντίθεση με πολιτικά κόμματα και οργανώσεις, πέρα από προκατασκευασμένα εξεγερσιακά σχήματα. Το διάχυτο συναίσθημα εξέγερσης αντιπαρατίθεται σήμερα όχι μόνον σε μια πλευρά του πολιτικού κόσμου, αλλά σε ολόκληρο το επαγγελματοποιημένο πολιτικό σύστημα, που προσλαμβάνεται ότι λειτουργεί προς αποκλειστικό όφελος μιας ιδιότυπης εκσυγχρονιστικής, αριστεροδεξιάς, αντινεανικής και αντικοινωνικής ολιγαρχίας.

Για την εικόνα της σημερινής νεανικής καταστροφής δεν ευθύνονται οι ακραίες πολιτικές ιδεολογίες που εμφιλοχωρούν στη νέα γενιά: το ίδιο το σύστημα έχει προ πολλού αυτοπαγιδευτεί σε ακόμη πιο ακραίες οικονομικές και κοινωνικές επιλογές, των οποίων οι συνέπειες συσσωρεύονται και έρχονται σήμερα στο φως με την ευκαιρία της οικονομικής κρίσης και των επαναλαμβανόμενων σκανδάλων διαφθοράς και σήψης του πολιτικού προσωπικού. Η παγκοσμιοποίηση, ο νεοφιλελευθερισμός, η ασυδοσία του χρήματος και των αγορών κατέλυσαν κάθε έννοια κοινωνικής αλληλεγγύης, με πρώτα θύματα τους νέους. Για τη νέα γενιά -μαθητές, φοιτητές, εργαζόμενους και άνεργους- η εξέγερση δεν είναι «ρομαντισμός» αλλά ζήτημα απλής επιβίωσης μέσα σε αποπνικτικό αντινεανικό περιβάλλον, σε κατεστραμμένο κοινωνικό τοπίο. Με τις ευαισθησίες και την αφύπνισή τους διαψεύδουν όσους προεξοφλούσαν τον ατομικισμό, την ιδιώτευση, την παθητικότητά τους, προκειμένου να συγκαλύπτουν με αυτό τον τρόπο τον δικό τους συμβιβασμό. Σήμερα, το νεανικό μήνυμα είναι ότι η κοινωνία μπορεί ν' αλλάξει και πρώτη δύναμη αλλαγής μπορούν να είναι οι νέοι, δηλαδή αυτοί ακριβώς που εθεωρούντο από τους «ρεαλιστές» και συμβιβασμένους ενήλικους ως ήδη «αλωμένοι».

Οσον αφορά τους βανδαλισμούς και τις βιαιοπραγίες, δεν είναι η πρώτη φορά στην Ιστορία που η συντηρητική πλευρά αποτιμά ένα κοινωνικό κίνημα με βάση το κόστος των υλικών καταστροφών που προξενεί. Ετσι ακριβώς συνέβη στο παρελθόν, στη διάρκεια όλων ανεξαιρέτως των κοινωνικών διεκδικήσεων, έτσι συμβαίνει και σήμερα. Στη Γαλλία, από τον Μάιο του 1968, απέναντι σε κάθε νεανική κινητοποίηση, η πλευρά της τάξης αγνοεί συστηματικά το περιεχόμενο των διεκδικήσεων, προτάσσοντας το ζήτημα των υλικών καταστροφών, των οποίων την ευθύνη αποδίδει σε αυτούς που σπάζουν ό,τι συναντούν στον δρόμο τους (casseurs). Φυσικά, το υλικό κόστος αποτελεί σοβαρό ζήτημα, όμως και το κοινωνικό κίνημα αποτελεί επίσης σοβαρό ζήτημα. Και πάντως, η μια πλευρά δεν συγκαλύπτει την άλλη. Οταν προ τριετίας οι προαστιακοί πληθυσμοί του Παρισιού προέβαιναν επί δίμηνο σε εμπρησμούς ιδιωτικών αυτοκινήτων, η κοινή γνώμη διέγνωσε έλλειμμα κοινωνικής αφομοίωσης, ενώ η κυβέρνηση και ο σημερινός πρόεδρος ποινικοποίησαν το κοινωνικό πρόβλημα, υποκαθιστώντας σε αυτό τις φθορές ατομικής ιδιοκτησίας και περιουσίας. Ομως, η αλήθεια της μιας πλευράς δεν μπόρεσε να συσκοτίσει την αλήθεια της άλλης.

Σήμερα στη χώρα μας, ο θάνατος του 15χρονου Αλέξη αποβαίνει δικαιολογημένα εμβληματικός, τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς, παρ' όλο που η πλευρά της τάξης τον αποδίδει σε τυχαία περιστατικά, στα οποία υπαινίσσεται ότι μπορεί να ενέχεται και το θύμα. Ακόμη και αν υποτεθεί ότι έτσι έχουν τα πράγματα, ο αντινεανικός παροξυσμός της κατά τις μέρες που έχουν ακολουθήσει δείχνει απόφαση να επιβάλει την εκδοχή της με μεθόδους καταστολής. Δεν προσφεύγει σε δημοκρατικό διάλογο με τους νέους, αλλά σε μεθόδους σκοτεινών εποχών. Αυτό δεν μειώνει την κοινωνική ανυποληψία της αλλά την αυξάνει ακόμη περισσότερο.

1. Βλ. Isabelle SOMMIER, Nous sommes sur une poudriere, Liberation, 12 Δεκεμβρίου 2008. - La violence revolutionnaire, Εκδόσεις Sciences-Ρο, Παρίσι 2008.


ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 19/12/2008
« Τελευταία τροποποίηση: Δεκέμβριος 19, 2008, 02:25:12 μμ από ioanna89 »

 

Pde.gr, © 2005 - 2024

Το pde σε αριθμούς

Στατιστικά

μέλη
  • Σύνολο μελών: 32309
  • Τελευταία: emnik
Στατιστικά
  • Σύνολο μηνυμάτων: 1160939
  • Σύνολο θεμάτων: 19225
  • Σε σύνδεση σήμερα: 872
  • Σε σύνδεση έως τώρα: 1964
  • (Αύγουστος 01, 2022, 02:24:17 μμ)
Συνδεδεμένοι χρήστες
Μέλη: 22
Επισκέπτες: 539
Σύνολο: 561

Πληροφορίες

Το PDE φιλοξενείται στη NetDynamics

Όροι χρήσης | Προφίλ | Προσωπικά δεδομένα | Υποστηρίξτε μας

Επικοινωνία >

Powered by SMF 2.0 RC4 | SMF © 2006–2010, Simple Machines LLC
TinyPortal 1.0 RC1 | © 2005-2010 BlocWeb

Δημιουργία σελίδας σε 0.059 δευτερόλεπτα. 29 ερωτήματα.