Άποψη για τα συγκλονιστικά γεγονότα της επικαιρότητας από 1 νέο

[invivo]

   Θέλω να ξεκαθαρίσω αρχικά πως είμαι αποστασιοποιημένος από οποιαδήποτε κομματική παράταξη και δεν είναι σκοπός μου να μιλήσω κομματικά. Οι λόγοι που με οδήγησαν στο να γράψω αυτή την επιστολή είναι ποικίλοι: Δεν μπορούσα να ανεχθώ την παραπληροφόρηση που δεχόμαστε από τα ΜΜΕ συνεχώς και τον εξοργιστικό λαϊκισμό και ανευθυνότητα του συνόλου των πολιτικών της χώρας. Δεν μπορούσα να ανεχθώ τη στενομυαλιά μεγάλης μερίδας ανθρώπων που παραμένουν στην επιδερμίδα του ζητήματος και δεν αναζητούν βαθύτερες αιτίες. Δεν μπορούσα να ανεχθώ άκριτους αφορισμούς του τύπου: τα «κωλόπαιδα» πάλι καίνε και καταστρέφουν αντί να παρακολουθούν τα μαθήματα τους. Δεν μπορούσα να ανεχθώ την αίσθηση που προσπαθούν να περάσουν κάποιοι πως η νέα γενιά δεν σκέφτεται ή είναι ανεύθυνη ή παρασύρεται και ετεροκατευθύνεται και, κυρίως, δεν μπορούσα να ανεχθώ και να κατανοήσω την προκλητική ανευθυνότητα της κοινωνίας και την έλλειψη αυτοκριτικής της.

   Αρχικά θα ήθελα να αναφερθώ σε μία θεμελιώδη παρανόηση που πιστεύω πως υπάρχει σε σχέση με τις διαδηλώσεις που συμβαίνουν αυτές τις μέρες και τα επεισόδια που προκαλούνται.

   Με αφορμή τη στυγερή δολοφονία του 15χρονου Αλέξη από ειδικό φρουρό ο οποίος «εν ψυχρώ» τον πυροβόλησε το βράδυ του περασμένου Σαββάτου, χιλιάδες μαθητές σε πάρα πολλές πόλεις της Ελλάδας όλων των ηλικιών που απέχουν απ τα μαθήματά τους, κατεβαίνουν στους δρόμους. Νιώθουν πλημμυρισμένοι από οργή για τον άδικο χαμό του ομήλικου τους, διαδηλώνουν, φωνάζουν συνθήματα κατά της αστυνομίας, και σε κάποιες περιπτώσεις εμπλέκονται και σε αψιμαχίες με αστυνομικούς, πράγμα που είναι λογικό αν μπούμε στη θέση τους και προσπαθήσουμε να νιώσουμε την οργή και την αγανάκτηση που αισθάνονται. Μίλησα προηγουμένως για αφορμή, επειδή το γεγονός αυτό αποτέλεσε την αφορμή για το ξέσπασμα μιας καταπιεσμένης κοινωνίας.

   Όλα τα τελευταία χρόνια η πολιτική ζωή της χώρας κλονίζεται συθέμελα από σκάνδαλα και η υποκρισία των πολιτικών είναι απροκάλυπτη , η οικονομική κρίση έχει ήδη προξενήσει την απόλυση πολλών εργαζομένων, η ακρίβεια καλπάζει και η φτώχεια αρχίζει να γίνεται αισθητή. Το φάσμα της ανεργίας επικρέμαται πάνω από τους νέους ανθρώπους και τα όνειρά τους συντρίβονται αφού προοιωνίζονται ως η γενιά των 700 Ε, η πρώτη γενιά ,μετά από πολλά χρόνια, που κινδυνεύει να ζήσει σε χειρότερες συνθήκες από τη προηγούμενη. Όλοι αυτοί οι λόγοι έφεραν στο πλάι των παιδιών φοιτητές και εργαζόμενους οι οποίοι άρχισαν να συμμετέχουν σε πορείες και να υποστηρίζουν αυτή τη κίνηση όπως μπορούσαν, χαρακτηριστική είναι η εικόνα διαδήλωσης στο κέντρο της Αθήνας όπου ήταν μαζική η συμμετοχή μαθητών που βγήκαν να διαδηλώσουν μαζί με τους γονείς τους. Παράλληλα με αυτές τις κινητοποιήσεις, οι οποίες ήταν ειρηνικές, αφού οι μαθητές δεν έχουν κανένα λόγο να σπάσουν το αυτοκίνητο ή το μαγαζί κανενός, εμφανίσθηκαν φαινόμενα βίαιης έκφρασης, βανδαλισμού, τρομοκρατίας, λαφυραγωγίας και καταστροφών.

   Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε κατ αρχήν ποιοι είναι οι υπαίτιοι των παραπάνω φαινομένων, τι κίνητρα είχαν, και τι μερίδιο ευθύνης φέρουμε εμείς ως κοινωνία έναντι των γεγονότων αυτών. Οι αιτίες των γεγονότων αυτών είναι ετερόκλητες. Αρχικά, αυτές τις μέρες βρήκαν αφορμή ακραίες οργανώσεις να ξεσπάσουν με βιαιότητα την οργή τους απέναντι στη κοινωνία και το κράτος, όπως και να διαπληκτιστούν αναμεταξύ τους χρησιμοποιώντας ως πεδίο μάχης τα κέντρα πολλών πόλεων. Επίσης είναι ανάγκη να προβληματιστούμε με την ανυπαρξία αστυνόμευσης και την έλλειψη προστασίας των καταστηματαρχών που σε ορισμένες περιπτώσεις κατέφυγαν σε αυτοδικία. Αν το γεγονός αυτό συνδυασθεί με περιπτώσεις όπου αστυνομικοί προκάλεσαν φθορές σε περιουσίες πολιτών όπως μαρτυρούν τηλεοπτικά videos και μαρτυρίες καταστηματαρχών, εύλογα διακρίνουμε πολιτικές σκοπιμότητες στο όλο θέμα του «μουδιάσματος» της αστυνομίας. Επιπρόσθετα δεν αποκλείεται να προκλήθηκαν επεισόδια από θερμοκέφαλους και ανεγκέφαλους «χούλιγκανς» που βρήκαν επίσης ευκαιρία να εκτονώσουν τη βιαιότητά τους. Τέλος, στην πλειοψηφία των περιπτώσεων αφορμή για πλιάτσικο βρήκαν αλλοδαποί που ζουν στη χώρα μας υπό άθλιες συνθήκες ή περιθωριακά στοιχεία.

   Γίνεται λοιπόν κατανοητό πως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά, πως δεν είναι τα «παλιόπαιδα» που κάνουν τις καταστροφές, και πως διανύουμε μια βαθιά πολιτισμική κρίση, πολιτισμική με τη έννοια ότι αφορά όλες τις συνιστώσες του πολιτισμού.

   Πριν κλείσω θα ήθελα να επισημάνω πως και σε αυτά, τα σαφέστατα κατακριτέα και καταδικαστέα επεισόδια βίας και καταστροφών μερίδιο ευθύνης έχουμε όλοι εμείς, σαν κοινωνία. Θα πρέπει να αναλογισθούμε τι κάναμε στραβά ώστε να εμποτίσουμε με τόσο μίσος και οργή κάποια μέλη της κοινωνίας και τα αποβάλαμε στο περιθώριο (και εννοώ τις ακραίες ομάδες). Θα πρέπει να αναλογισθούμε πως κάποια στιγμή όλη αυτή η βία που προβάλουμε καθημερινά στις εκφράσεις της ζωής μας, είτε αυτή προέρχεται από ακραίες λογομαχίες σε «παράθυρα» των ειδήσεων, είτε από καταπίεση και έλλειψη αλληλοσεβασμού μέσα στην οικογένεια, είτε από το χώρο του σχολείου, είτε από τις νόθες μορφές ψυχαγωγίας, όλη αυτή η βία με την οποία δηλητηριάζονται μέλη της κοινωνίας, κάποια στιγμή θα γύριζε στα «μούτρα» μας.

   Επιλογικά ξανατονίζω πως δεν δικαιολογώ κανένα απ’ αυτά τα επεισόδια και δεν υποστηρίζω καμία μορφή βίας σαν μορφή γόνιμης αντίδρασης, όμως, βεβαίως δεν μπορώ να δεχθώ την αποποίηση των ευθυνών της κοινωνίας για τη γέννησή και εκδήλωσή τους. Ας προσπαθήσουμε λοιπόν όλοι να αποβάλουμε τα στερεότυπα μας όσο γίνεται και με κριτική προσέγγιση στα γεγονότα και διάθεση για βελτίωση να αναλάβουμε τις ευθύνες μας και να γυρίσουμε σελίδα.

Τάσος Παναγόπουλος, μαθητής ΄Γ Λυκείου

Οποιαδήποτε κριτική, προβληματισμός, σκέψη, δεκτή. Γι αυτό το δημοσίευσα άλλωστε

[PDE ads]

[om]

Τι να σου πω; Έχω σχολιάσει αρκετά σε άλλα σημεία του φόρουμ, δεν έχω να προσθέσω ούτε να αφαιρέσω. Από πλευράς μου 20΄, όχι ότι έχει κάποια σημασία αυτό, αλλά σαν ένδειξη συμφωνίας και κυρίως ευγνωμοσύνης και για το πώς σκέφτεσαι και κυρίως για το ότι σκέφτεσαι.

[Ritalamp]

Μ' αρέσεις. Σχεδιάστε τον κόσμο όπως σας αρέσει και όπως σας αξίζει και παλέψτε να τον φτιάξετε. Θυμηθείτε μόνο κάθε τόσο να μας βάζετε στη θέση μας. Θα προτιμούσα λιγότερη βία, όμως η κοινωνία δεν έχει βαλβίδα εκτόνωσης σαν τις χύτρες. Κάποια στιγμή ίσως και να πρέπει να πεταχτεί το καπάκι.

[dimstella]

Πριν κλείσω θα ήθελα να επισημάνω πως και σε αυτά, τα σαφέστατα κατακριτέα και καταδικαστέα επεισόδια βίας και καταστροφών μερίδιο ευθύνης έχουμε όλοι εμείς, σαν κοινωνία.

Οχι παιδί μου, όχι, εσύ και η γενιά σου δεν έχετε κανένα μερίδιο ευθύνης για τη σαπίλα της κοινωνίας. Είστε (προς το παρόν) "αμόλυντοι", δεν φταίτε εσείς για τα "κατορθώματα" των προηγούμενων γενιών.  Οι αρνητικοί καταλογισμοί για τη γενιά σου θα αρχίσουν να λογίζονται σε 15-20 περίπου χρόνια από τώρα, όταν θα αποτελείτε τον ιστό της κοινωνίας. Οταν πλέον θα είστε βουλευτές, δικαστικοί, δημοσιογράφοι, και κρατικοί αξιωματούχοι, ή στην καλύτερη περίπτωση θα έχετε "κάτσει στα αυγά" σας και θα έχετε "βγάλει τον σκασμό" προκειμένου να θρέψετε την οικογένεια σας.

Προσωπικά είμαι 38 χρονών και ανήκω στην τελευταία από τις κατηγορίες που προανέφερα. Στα διαλλείματα από το "τρέξιμο" για την οικογένεια μου, κάθομαι στον καναπέ μου και παρακολουθώ με έκσταση τα "θαυμαστά έργα" της προηγούμενης από μένα γενιάς, της γενιάς του Πολυτεχνείου (στην Ελλάδα) και του Μάη το '68 (στο εξωτερικό). Παρακολουθώ αυτούς που τότε είχαν αυτά τα υψηλά ιδανικά (σαν αυτά που, καλή ώρα, έχει και η δικιά σου γενιά) να αποτελούν τον "στυλοβάτη" της σημερινής κοινωνίας. Ειναι τα σημερινά "καλολαδωμένα" (εντός και εκτός εισαγωγικών) γρανάζια του σημερινού απάνθρωπου συστήματος, που έχει στερήσει κάθε προοπτική για το μέλλον της σημερινής νέας γενιάς.

Παρακολουθώ φυσικά και τη δική μου γενιά, που κι αυτή με τον ένα ή τον άλλο τρόπο έχει "ενταχθεί" στο σύστημα, έχει αφομοιωθεί από αυτό και φυσικά το αναπαράγει. Και οι υπόλοιποι απλά "το βουλώνουν" και κοιτάνε τη δουλειά τους προσπαθώντας να επιβιώσουν.

Τώρα, λοιπόν, είναι η σειρά σας. Η σειρά σας να φωνάξετε, να διαμαρτυρηθείτε για την αδικία, να χτυπήσετε τα καμπανάκια.
Και θέτω το ερώτημα-τροφή για σκέψη. Τι εγγυήσεις μπορείτε να μας δώσετε οτι όταν θα έρθετε στα πράγματα, θα διορθώσετε τα στραβά της κοινωνίας? Τι καλύτερο μπορείτε να καταφέρετε σε σχέση με τις προηγούμενες γενιές, που κι αυτές είχαν τα ίδια υψηλά ιδανικά (και μάλιστα είχαν και νεκρούς γι'αυτά) με εσας, και μετά απλώς τα στραγγάλισαν?

Φοβάμαι (αν και πιστεύω οτι την γνωρίζω) την απάντηση της νεάς γενιάς.

[PDE ads]

[CHRISOYLA]

Και μόνο η λέξη "συγκλονιστικά" τα λέει όλα. Δεν είναι μόνο ο φόνος, που φυσικά αναδεικνύω ως σοβαρό και κομβικό και κυρίαρχο. Το ζήτημα δεν είναι μόνο της νεολαίας...έχετε καταλάβει τι μας συμβαίνει; Μέσα σε ένα εξάμηνο έχουν βγει ένα σωρό σκάνδαλα για τα οποία είναι υπεύθυνη φυσικά όχι μόνο η τωρινή κυβέρνηση, έχει χάσει τόσος κόσμος τη δουλειά εξαιτίας μιας κρίσης που μόνο εμείς δεν είμαστε υπεύθυνοι, έχουν χτυπηθεί τόσοι μετανάστες, έχει σκοτωθεί μια γυναίκα έγκυος στην Κέρκυρα που διαδήλωνε ενάντια σε ΧΥΤΑ, έχει σκοτωθεί ένα παιδί, θεωρείται ο βασικός των  600ευρώ ικανός για να ζήσει κανείς, εμείς ως εκπαιδευτικοί πρέπει να φιλήσουμε κατουρημένες ποδιές για να ζήσουε με 300ευρώ το μήνα ...θα μπορούσα να γράφω και να λέω σελίδες...Δεν είναι, λοιπόν, τα παλιόπαιδα. Το κακό είναι ότι πολλοί από εμάς, 20, 30,40,50,60 χρονών καθόμαστε στα αυγά μας και δεν κάνουμε τίποτα. Και προφανώς δε συμφωνώ με το να σπάει το μαγαζί του κ. Γιώργου, αλλά δεν ξέρω τι με κρατάει (εκτός της αστυνομίας) από το να σπάσω την τράπεζα, το ΥΠΕΠΘ, τη

[maryvas]

   Θέλω να ξεκαθαρίσω αρχικά πως είμαι αποστασιοποιημένος από οποιαδήποτε κομματική παράταξη και δεν είναι σκοπός μου να μιλήσω κομματικά. Οι λόγοι που με οδήγησαν στο να γράψω αυτή την επιστολή είναι ποικίλοι: Δεν μπορούσα να ανεχθώ την παραπληροφόρηση που δεχόμαστε από τα ΜΜΕ συνεχώς και τον εξοργιστικό λαϊκισμό και ανευθυνότητα του συνόλου των πολιτικών της χώρας. Δεν μπορούσα να ανεχθώ τη στενομυαλιά μεγάλης μερίδας ανθρώπων που παραμένουν στην επιδερμίδα του ζητήματος και δεν αναζητούν βαθύτερες αιτίες. Δεν μπορούσα να ανεχθώ άκριτους αφορισμούς του τύπου: τα «κωλόπαιδα» πάλι καίνε και καταστρέφουν αντί να παρακολουθούν τα μαθήματα τους. Δεν μπορούσα να ανεχθώ την αίσθηση που προσπαθούν να περάσουν κάποιοι πως η νέα γενιά δεν σκέφτεται ή είναι ανεύθυνη ή παρασύρεται και ετεροκατευθύνεται και, κυρίως, δεν μπορούσα να ανεχθώ και να κατανοήσω την προκλητική ανευθυνότητα της κοινωνίας και την έλλειψη αυτοκριτικής της.

   Αρχικά θα ήθελα να αναφερθώ σε μία θεμελιώδη παρανόηση που πιστεύω πως υπάρχει σε σχέση με τις διαδηλώσεις που συμβαίνουν αυτές τις μέρες και τα επεισόδια που προκαλούνται.

   Με αφορμή τη στυγερή δολοφονία του 15χρονου Αλέξη από ειδικό φρουρό ο οποίος «εν ψυχρώ» τον πυροβόλησε το βράδυ του περασμένου Σαββάτου, χιλιάδες μαθητές σε πάρα πολλές πόλεις της Ελλάδας όλων των ηλικιών που απέχουν απ τα μαθήματά τους, κατεβαίνουν στους δρόμους. Νιώθουν πλημμυρισμένοι από οργή για τον άδικο χαμό του ομήλικου τους, διαδηλώνουν, φωνάζουν συνθήματα κατά της αστυνομίας, και σε κάποιες περιπτώσεις εμπλέκονται και σε αψιμαχίες με αστυνομικούς, πράγμα που είναι λογικό αν μπούμε στη θέση τους και προσπαθήσουμε να νιώσουμε την οργή και την αγανάκτηση που αισθάνονται. Μίλησα προηγουμένως για αφορμή, επειδή το γεγονός αυτό αποτέλεσε την αφορμή για το ξέσπασμα μιας καταπιεσμένης κοινωνίας.

   Όλα τα τελευταία χρόνια η πολιτική ζωή της χώρας κλονίζεται συθέμελα από σκάνδαλα και η υποκρισία των πολιτικών είναι απροκάλυπτη , η οικονομική κρίση έχει ήδη προξενήσει την απόλυση πολλών εργαζομένων, η ακρίβεια καλπάζει και η φτώχεια αρχίζει να γίνεται αισθητή. Το φάσμα της ανεργίας επικρέμαται πάνω από τους νέους ανθρώπους και τα όνειρά τους συντρίβονται αφού προοιωνίζονται ως η γενιά των 700 Ε, η πρώτη γενιά ,μετά από πολλά χρόνια, που κινδυνεύει να ζήσει σε χειρότερες συνθήκες από τη προηγούμενη. Όλοι αυτοί οι λόγοι έφεραν στο πλάι των παιδιών φοιτητές και εργαζόμενους οι οποίοι άρχισαν να συμμετέχουν σε πορείες και να υποστηρίζουν αυτή τη κίνηση όπως μπορούσαν, χαρακτηριστική είναι η εικόνα διαδήλωσης στο κέντρο της Αθήνας όπου ήταν μαζική η συμμετοχή μαθητών που βγήκαν να διαδηλώσουν μαζί με τους γονείς τους. Παράλληλα με αυτές τις κινητοποιήσεις, οι οποίες ήταν ειρηνικές, αφού οι μαθητές δεν έχουν κανένα λόγο να σπάσουν το αυτοκίνητο ή το μαγαζί κανενός, εμφανίσθηκαν φαινόμενα βίαιης έκφρασης, βανδαλισμού, τρομοκρατίας, λαφυραγωγίας και καταστροφών.

   Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε κατ αρχήν ποιοι είναι οι υπαίτιοι των παραπάνω φαινομένων, τι κίνητρα είχαν, και τι μερίδιο ευθύνης φέρουμε εμείς ως κοινωνία έναντι των γεγονότων αυτών. Οι αιτίες των γεγονότων αυτών είναι ετερόκλητες. Αρχικά, αυτές τις μέρες βρήκαν αφορμή ακραίες οργανώσεις να ξεσπάσουν με βιαιότητα την οργή τους απέναντι στη κοινωνία και το κράτος, όπως και να διαπληκτιστούν αναμεταξύ τους χρησιμοποιώντας ως πεδίο μάχης τα κέντρα πολλών πόλεων. Επίσης είναι ανάγκη να προβληματιστούμε με την ανυπαρξία αστυνόμευσης και την έλλειψη προστασίας των καταστηματαρχών που σε ορισμένες περιπτώσεις κατέφυγαν σε αυτοδικία. Αν το γεγονός αυτό συνδυασθεί με περιπτώσεις όπου αστυνομικοί προκάλεσαν φθορές σε περιουσίες πολιτών όπως μαρτυρούν τηλεοπτικά videos και μαρτυρίες καταστηματαρχών, εύλογα διακρίνουμε πολιτικές σκοπιμότητες στο όλο θέμα του «μουδιάσματος» της αστυνομίας. Επιπρόσθετα δεν αποκλείεται να προκλήθηκαν επεισόδια από θερμοκέφαλους και ανεγκέφαλους «χούλιγκανς» που βρήκαν επίσης ευκαιρία να εκτονώσουν τη βιαιότητά τους. Τέλος, στην πλειοψηφία των περιπτώσεων αφορμή για πλιάτσικο βρήκαν αλλοδαποί που ζουν στη χώρα μας υπό άθλιες συνθήκες ή περιθωριακά στοιχεία.

   Γίνεται λοιπόν κατανοητό πως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά, πως δεν είναι τα «παλιόπαιδα» που κάνουν τις καταστροφές, και πως διανύουμε μια βαθιά πολιτισμική κρίση, πολιτισμική με τη έννοια ότι αφορά όλες τις συνιστώσες του πολιτισμού.

   Πριν κλείσω θα ήθελα να επισημάνω πως και σε αυτά, τα σαφέστατα κατακριτέα και καταδικαστέα επεισόδια βίας και καταστροφών μερίδιο ευθύνης έχουμε όλοι εμείς, σαν κοινωνία. Θα πρέπει να αναλογισθούμε τι κάναμε στραβά ώστε να εμποτίσουμε με τόσο μίσος και οργή κάποια μέλη της κοινωνίας και τα αποβάλαμε στο περιθώριο (και εννοώ τις ακραίες ομάδες). Θα πρέπει να αναλογισθούμε πως κάποια στιγμή όλη αυτή η βία που προβάλουμε καθημερινά στις εκφράσεις της ζωής μας, είτε αυτή προέρχεται από ακραίες λογομαχίες σε «παράθυρα» των ειδήσεων, είτε από καταπίεση και έλλειψη αλληλοσεβασμού μέσα στην οικογένεια, είτε από το χώρο του σχολείου, είτε από τις νόθες μορφές ψυχαγωγίας, όλη αυτή η βία με την οποία δηλητηριάζονται μέλη της κοινωνίας, κάποια στιγμή θα γύριζε στα «μούτρα» μας.

   Επιλογικά ξανατονίζω πως δεν δικαιολογώ κανένα απ’ αυτά τα επεισόδια και δεν υποστηρίζω καμία μορφή βίας σαν μορφή γόνιμης αντίδρασης, όμως, βεβαίως δεν μπορώ να δεχθώ την αποποίηση των ευθυνών της κοινωνίας για τη γέννησή και εκδήλωσή τους. Ας προσπαθήσουμε λοιπόν όλοι να αποβάλουμε τα στερεότυπα μας όσο γίνεται και με κριτική προσέγγιση στα γεγονότα και διάθεση για βελτίωση να αναλάβουμε τις ευθύνες μας και να γυρίσουμε σελίδα.

Τάσος Παναγόπουλος, μαθητής ΄Γ Λυκείου

Οποιαδήποτε κριτική, προβληματισμός, σκέψη, δεκτή. Γι αυτό το δημοσίευσα άλλωστε

ενα πραγμα μονο θα σχολιασω.τα παιδια για αλλη μια φορα μας εβαλαν τα γυαλια!!!
το πιο ωριμο μηνυμα μεσα στο φορουμ γραφτηκε απο ενα μαθητη!
μπραβο σου

[apri]

Πολλά λέγονται για τον καταμερισμό ευθυνών αυτές τις ημέρες. Δεν ξέρω πόσο εύκολο είναι αυτό, γιατί συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις η ευθύνη είναι συλλογική. Και για να είμαι ειλικρινής, όταν είναι η ευθύνη είναι συλλογική, δεν με πολυενδιαφέρει ποιος φταίει περισσότερο και ποιος λιγότερο. Δεν με ενδιαφέρει να κατανοήσω, γιατί δεν πρόκειται να δικαιολογήσω κανέναν.
Ίσως, γι' αυτό τις τελευταίες ημέρες μού έρχεται στο μυαλό μια φράση του Μαχάτμα Γκάντι (αλήθεια, πόσα πολλά κατάφερε χωρίς να βασίζεται στη βία; ), που νομίζω ότι θα έπρεπε να έχουμε όλοι στο μυαλό μας κάθε φορά που σπεύδουμε τόσο εύκολα να καταγγείλουμε, να κρίνουμε και να κατακρίνουμε κάποιους άλλους για την κατάντια της κοινωνίας, του πολιτισμού, του κόσμου που μας περιβάλλει:

"Συ πρέπει να γίνεις η αλλαγή που επιθυμείς να δεις στον κόσμο."