0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
1)παρέχω εμαυτόν όμοιον πασιν ..δοθηκαν οι εξης απαντησεις..α)παρουσιαζω τον εαυτο μου ομοιο σε ολους ..το ομοιον κατηγορουμενο στο εμαυτον και το πασιν δοτικη αντικειμενικη στο ομοιον..β)και δειχνω ιδια συμπεριφορα σε ολους..το ομοιον επιθετικος στο εμαυτον και το πασιν εμμεσο αντικειμενο στο παρεχει
2) εστι ουτος κοινος μοι και σοι....α) μοι-σοι=δοτικη προσωπικη κτητικη στο εστι β) μοι-σοι=δοτικη αντικειμενικη στο κοινος
αν αντι του ουτος ηταν καποιο ουσιαστικο θα μπορουσε να παει επιθετικος προσδιορισμος π.χ εστι κοινος θεος μοι και σοι...υπαρχει κοινος θεος σε μενα και σενα
Kαλησπέρα!Επεξεργάζομαι ένα κείμενο του Λυσία ("Επιτάφιος, 69-72") και έχω κολλήσει στην αναγνώριση των δοτικών προσωπικών (γενικά με ...παιδεύουν αυτές-εκτός των περιπτώσεων που είναι πιο ξεκάθαρες).Συγκεκριμένα στις φράσεις:"Ἐκείνοις μέν οὖν οὕτω διακειμένοις ὁ βίος οἰκτρός καί ὁ θάνατος εὐκτός.""ποθεινότερον δ' αὐτοῖς εἶναι τόν θάνατον τοῦ βίου".Μπορούν να θεωρηθούν δοτικές προσωπικές κτητικές και ας έχουμε συνδετικά ρήματα με κατηγορούμενο;Από την άλλη σκέφτομαι τη δοτική προσωπική του ενεργούντος προσώπου αλλά και πάλι δεν είμαι σίγουρη.Καμιά ιδέα;
Στην πρώτη πρόταση (Ἐκείνοις μέν οὖν οὕτω διακειμένοις ὁ βίος οἰκτρός καί ὁ θάνατος εὐκτός) η δοτική σχετίζεται νοηματικά και με το "οικτρός" και με το "ευκτός" (δηλαδή οι προτάσεις πλήρεις είναι: ο βιος εκείνοις οικτρός εστί/ο θάνατος εκείνοις ευκτός εστί). Άρα, πρέπει το είδος της δοτικής να καλύπτει νοηματικά και τα δυο και όχι μόνο το "ευκτός". Νομίζω ότι η δοτική του κρίνοντος προσώπου ταιριάζει και για τα δυο.
Α, και επειδή αναρωτήθηκες, δοτική προσωπική κτητική έχουμε μόνο με υπαρκτικά ρήματα, όχι με συνδετικά.
Έχω δει περιπτώσεις θεματογραφιών ή συντακτικών που δέχονται μια δοτική προσωπική κτητική ακόμα και όταν υπάρχει συνδετικό ρήμα. Αλλά υποθέτω ότι το κάνουν για λόγους απλοποίησης/διευκόλυνσης.