Πρωτοφανές: Εμπορικό Επιμελητήριο και ΥΠΕΠΘ βραβεύουν μαθητές που θα γράψουν για τα οφέλη των ιδιωτικών πανεπιστημίων
...Μάλιστα όποιοι μαθητές γράψουν για τα "οφέλη της ίδρυσης των μη κρατικών πανεπιστημίων" θα πάρουν από το χέρι της Υπουργού Παιδείας το δωράκι τους, 1.500, 1.200 και 1.000 ευρώ!
Η αγορά διεισδύει για τα καλά παντού.
...Αν μη τι άλλο,κάνει εντύπωση... ::)
83% μέχρι στιγμής δεν είναι υπέρ της αναθεώρησης. Τυχαίο το δείγμα άραγε;
με 8-10 ψήφους τι νόημα έχουν τα ποσοστά;
Τελικά έχω την αίσθηση ότι η πλειοψηφία του Ελληνικού λαού είναι κατά της αναθεώρησης του άρθρου 16. Πέφτω έξω άραγε;
Την πλειοψηφία του Ελληνικού λαού δεν την απασχολεί το συγκεκριμένο θέμα.
Την απασχολεί πώς θα βελτιωθεί η κατάσταση στην Παιδεία (Πρωτοβάθμια-Δευτεροβάθμια-Τριτοβάθμια).
Τα έχουμε λύσει όλα, δεν είχαμε με τι άλλο να ασχοληθούμε και αποφασίσαμε την ίδρυση ιδιωτικών Πανεπιστημίων.
Αυτό φαίνεται λείπει από την Παιδεία.
Και όμως, φοιτητικός κόσμος, εκπαιδευτική κοινότητα και απλός λαός πιστεύω ότι καίγονται για το θέμα.
Γιατί να φέρουμε μια, αποδεδειγμένη με τη διεθνή εμπειρία, πρακτική στην Ελλάδα;
Έπεσε στο 63%
Θα είχε ενδιαφέρον να δούμε και την άλλη άποψη.
...Το 90% των μαθητών/σπουδαστών/φοιτητών μίσει τη γνώση και το μόνο που θέλει είναι να πάρει ένα χαρτί και να βολευτεί σε μια θεσούλα στο δημόσιο. Δεν δίνει δεκάρα για την ποιότητα της εκπαίδευσης. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η πλήρης ισοπέδωση των πάντων έτσι ώστε να περνάει το κομματικό βύσμα παντού. Και αυτό θα συμβαίνει όσο βγαίνουν πολύ περισσότεροι πτυχιούχοι από όσους έχει ανάγκη η κοινωνία.
Πάντως αν ψάχνετε κάποιον υπέρμαχο της αναθεώρησης που μπορεί να σε πείσει αυτός είναι ο Νανόπουλος. Δεν ξέρω πόσοι τον άκουσαν σε μια εκπομπή στην ΝΕΤ πριν 2-3 εβδομάδες αλλά μίλησε πολύ σωστά.
Άρα δεν αφορά σε όλο το άρθρο που αναφέρεται στον «δημόσιο» χαρακτήρα της εκπαίδευσης.
Προσωπικά αμφισβητώ όλο το άρθρο και θα επιθυμούσα μια όχι τόσο «θεσμοθετημένου» τύπου κατοχύρωση της εκπαίδευσης ως δημόσιο αγαθό αλλά, μια επί της ουσίας θεσμοθετική αντιμετώπιση από όλους μας.
Αμφισβητώ το άρθρο 16 στο σύνολό του γιατί, αυτό που στην ουσία και την πράξη κατοχυρώνει δεν είναι ο δημόσιος χαρακτήρας και το αναμφισβήτητο δικαίωμα πρόσβασης όλων των ελλήνων στην εκπαίδευση. Αντίθετα, αυτό που κατοχυρώνει είναι ο κρατικός ή αλλιώς, ο συγκεντρωτικός χαρακτήρας του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος ως προς την οργάνωση και τη διοίκηση. Εννοώ πως δεν υπάρχει κανένα περιθώριο δημοκρατικής έκφρασης και παρέμβασης τον ίδιων των άμεσα εμπλεκόμενων, ενδιαφερόμενων μέσα σε αυτό (κοινωνικοί φορείς, εκπαιδευτικοί και εκπαιδευόμενοι κτλ).
Τι νόημα έχει άραγε να απαντάμε σε δίλημματικού τύπου δημοψηφίσματα όταν δεν έχουμε τη δυνατότητα να αντιπροτείνουμε?
Προσωπικά, λίγο με «κόφτει» ή για να το διατυπώσω με political correct τρόπο, δεν με τρομάζει η ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων αναφορικά με τον δημόσιο χαρακτήρα της εκπαίδευσης.
Με τρομάζει περισσότερο που όσοι αρθρώνουν δημόσιο λόγο και αποφαίνονται ως ειδικοί δεν κάνουν καμιά αναφορά στα πραγματικά διαρθρωτικά προβλήματα του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος.
Με ανησυχεί που ως χώρα και ως πολίτες έχουμε μια και μοναδική πρωτοτυπία σε ολόκληρο τον κόσμο. Πια πρωτιά και προτωτυπία? μα πια άλλη το σύστημα παρα-παιδείας δηλαδή, τα Φροντηστήρια.Τα κάθε λογής φροντηστήρια γιατί και εδω η εθνική στατιστική υπηρεσία κάνει διαχωρισμό μεταξυ των φροντηστηρίων πρωτοβάθμιας, δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και εκείνα των ξένων γλωσσών.
Δεν μπορώ να καταλάβω σε τι έχουμε να φοβηθούμε αν όπως υποστηρίζει ο Κάτσικας(1) «Τα μόνα ιδιωτικά πανεπιστήμια που μπορούν να ιδρυθούν στην Ελλάδα είναι τα γνωστά χαμηλότατης στάθμης παραρτήματα ξένων πανεπιστημίων.»
γιατί δεν απαιτούμε ως κοινωνία και πολίτες να λύσουμε τα διαρθωτικά προβλήματα του εκπαιδευτικού συστήματος? Γιατί άραγε εν ονόματι της διατήρησης του κρατικού χαρακτήρα της εκπαίδευσης υποκρινόμαστε και σιωπούμε?
1. Ούτε εγώ προσωπικά ούτε κανείς άλλος μπορεί να αμφισβητήσει την εκπαίδευση ως δημόσιο αγαθό ή τη γνώση ως κοινωνικό αγαθό. Αυτό όμως στο οποίο αντιτίθεμαι είναι ο δήθεν «δημόσιος» χαρακτήρας του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Ένα εκπαιδευτικό σύστημα που υποθάλπει, εθελοτυφλεί και ανατροφοδοτεί το παρα – εκπαιδευτικό κατεστημένο και σύστημα (φροντηστήρια κτλ) πόσο δημόσιο είναι?
2. Επιτρέψτε μου να κάνω μια διόρθωση στην εξίσωση Κράτος=Λαός, όχι γιατί το λέω εγώ αλλά, γιατί είναι κοινός τόπος όλων όσων έχουν ασχοληθεί με το Κράτος ως έννοια και ως θεσμό ανεξάρτητα απο ιδεολογικές και πολιτικές εξαρτήσεις.
Ξεκινώντας από τον πιο κλασικό και αναμφισβήτητο ορισμός του κράτους που έχει τις ρίζες του στη θεωρητική σύλληψη του Weber: το κράτος είναι εκείνη η «κοινότητα των ανθρώπων η οποία αξιώνει (αποτελεσματικά) το μονοπώλιο στη χρήση της νόμιμης φυσικής βίας μέσα σε ένα ορισμένο έδαφος» (δες M. Weber: Κοινωνιολογία του Κράτους, εκδ. Κενταυρος Αθήνα) Άρα κράτος δεν είναι ίσον Λαός αλλά μια ή ίσως και περισσότερες κοινωνικές ομάδες που μέσα από το εκάστοτε ιδιαίτερο πολιτικό σύστημα νομιμοποιείται να κατέχει το μονοπώλιο της νόμιμης φυσικής βίας….
Αλλά ας υποθέσουμε ότι ίσχυε η εξίσωση Κράτος=Λαός. Στη λέξη Λαό τι διάσταση και περιεχόμενο της αποδίδουμε? Λαός είναι όλοι όσοι κατοικούν σε μια εδαφική περιοχή? Αν ναι τότε ο Λαός δεν είναι ένα ενιαίο και συμπαγές σώμα. Αποτελείται από πολλές και διαφορετικές κοινωνικές ομάδες που τα συμφέροντά τους δεν συμπίπτουν κατ’ ανάγκη σε όλα τα επίπεδα.? Ή Λαός ίσον μόνο η εργατική τάξη μέσα από μια παραδοσιακή μαρξιστική αντίληψη για την κοινωνική διάρθρωση? Αν στην ένοια Λαός δίνεται η δεύτερη σημασία τότε: Πότε στην ιστορία του το ελληνικό κράτος ήταν και «Λαϊκό» και δεν το πήραμε είδηση τόσα χρόνια? Σκεφτήτε πόσοι μίλησαν και ανέλυσαν το Κράτος ως ιδεολογικό μηχανισμό αναπαραγωγής της κυρίαρχης κοινωνικής τάξης ίσως αυτό σας πείσει ακόμη περισσότερο πως το κράτος δεν μπορεί να είναι εκφραστής των συμφερόντων των κοινωνικά-οικονομικά αδύνατων.....
3. Γιατί τόση «ευαισθησία» μόνο για τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια? Τα ιδιωτικά σχολεία στις υπόλοιπες βαθμίδες δεν είναι πρόβλημα για τον δημόσιο χαρακτήρα του εκπαιδευτικού συστήματος?
4. Αν μας απασχολεί γιατί δεν αυξάνουμε τις Δημόσιες Δαπάνες (όχι το Ακαθάριστο Εγχώριο Προιόν – ΑΕΠ) για την εκπαίδευση συγκρίνοντάς μας με τις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές χώρες θα ήταν χρήσιμο να δούμε τι είδους ανάπτυξη είχε ο ελληνικός κοινωνικός σχηματισμός από την εποχή που μπήκαν τα θεμέλια του καπιταλιστικού συστήματος σε ολόκληρο τον κόσμο. Να δούμε με προσοχή το γιατί και πως εξελιχθήκαμε-αναπτυχθήκαμε έτσι όπως αναπτυχθήκαμε ως οικονομία και κοινωνία όχι για να δικαιολογήσουμε ή να ευλογήσουμε τα γένια μας αλλά, για να δούμε πως μπορεί να ανατρέψουμε τα πράγματα.
Αν θέλετε κι απο καθαρά ψυχαναλυτική σκοπιά να το πάρουμε το πρόβλημα δεν είναι τι κάνουν οι άλλοι σε μας αλλά τι κάνουμε εμείς για μας τους ίδιους. Κάθε λαός είναι άξιος της τύχης του. Παραφράζοντας τα λόγια κάποιου θεωρητικού θα έλεγα πως έχουμε την κοινωνία που μας αξίζει αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς μας. Σε αυτό το πλαίσιο σκέψης σίγουρα δεν είμαι υπερ του να υιοθετούμε κάθε φορά άκριτα "μοντέλα" των άλλων αλλά ούτε και να απορίπτουμε έτσι χωρίς αιτιολόγηση επι της ουσίας παραδείγματα "καλής πρακτικής" που λένε και οι εταίροι μας στην ΕΕ. Υπάρχει και μια πολύ δημιουργική στάση απέναντι στα πράγματα και του πολιτισμούς που είναι αυτή της αφομίωσης....δηλαδή κρίνω και αξιοποιώ και προσαρμόζω τα πράγματα στις δικές μου ανάγκες και ιδιαιτερότητες.
5. Σαφώς τα προβλήματα του εκπαιδευτικού μας συστήματος και ειδικότερα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, δεν λύνονται με την ίδρυση ή όχι ιδιωτικών Πανεπιστημίων. Αλλά αναρωτιέμαι μήπως αντί να στεκόμαστε στα επιμέρους μας διαφεύγει η ουσία? Μήπως τελικά το πρόβλημα αγγίζει τον κρατικό χαρακτήρα του ελληνικού πανεπιστημίου αφού το κράτος έχει όχι μόνο στη χώρα μας αποδειχθεί προβληματικός διαχειριστής αυτών των θεμάτων? Και όταν λέω όχι στον κρατικό χαρακτήρα δεν εννοώ ναι σε έναν άκρατο φιλελευθερισμό και ναι προς μια χωρίς όρια ιδιωτικοποίηση των πάντων. Λέω όμως ναι προς μια πιο «ανοιχτή» και τολμηρή προσέγγιση, χωρίς προκατάληψη ή ιδεολογικές επιφάσεις που συγκαλύπτουν την πραγματικότητα.
Αλήθεια γιατί μας ενοχλεί η πιθανή επερχόμενη απέλαση από τα μικρό ή μεγάλο μαγαζιά των ιδιωτικών επιχειρήσεων των ξένων πανεπιστημίων και κανείς δεν αντιδρά στα μικρο-μάγαζα που άνοιξε το ακαδημαϊκό πανεπιστημιακό ελληνικό κατεστημένο τις τελευταίες δεκαετίες?
Εννοώ αυτή τη πληθώρα τμημάτων και πανεπιστημίων που άρχισαν να ξεφυτρώνουν από παντού ανά τον ελλαδικό χώρο και που σίγουρα δεν ήταν απόρροια μιας «ορθολογικοποιημένης» αντίδρασης της πανεπιστημιακής κοινότητας να ανταποκριθεί στις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας για γνώση πρώτα και της αγοράς εργασίας δευτερευόντως. Όλοι σιωπηλά αναγνωρίζουμε για ποιους λόγους ιδρύθηκαν τα νέα πανεπιστημιακά μαγαζάκια και με την συνενοχή όλων μας στηρίζονται. Γιατί ένας από τους λόγους είναι ότι ικανοποιούν μια ανάγκη και αυτή απόρροια μια μοναδικής ελληνικής νοοτροπίας και ενός καθιερωμένου κοινωνικού στερεότυπου το οποίο συνοψίζεται στην ακόλουθη εξίσωσηι: πανεπιστημιακό πτυχίο = κοινωνική άνοδο, οικονομική εξέλιξη. Κυρίαρχη νοοτροπία η οποία όταν έρχεται αντιμέτωπη με την πραγματικότητα της αγοράς εργασίας προβάλει ως επιχείρημα ότι φταίει αυτή η εκ των άνω μη ορθολογική διαχείριση που δεν εξασφαλίζει τόσες θέσεις εργασίας όσοι και οι πτυχιούχοι.
Αλλά τελικά να θέσω μια πολύ απλή ερώτηση: Αν δεν ξέρουμε τι πρόκειται να αφορά η αναθεώρηση του άρθρου 16 τότε για ποιο πράγμα καλούμαστε να γνωμοδοτήσουμε?
Δημοκρατία είναι να ζητάμε δημοψήφισμα, την γνώμη του «λαού» (τι έχει τραβήξει άραγε κι αυτός ο λαός εν ονόματι της δημοκρατίας και τι έχει τραβήξει κι η τελευταία…) χωρίς να ξέρουν γιατί και σε τι θα πρέπει να γνωμοδοτήσουν? Με παντιέρα την άγνοια και μεγαλόσχημα λόγια προσπαθούμε να ξεσηκώσουμε τον κόσμο ενάντια σε οποιαδήποτε αλλαγή ? Κι αυτό είναι πια στις μέρες μας η προοδευτική (επαναστατική) σκέψη?
Μα επιτέλους ας μη βαυκαλιζόμαστε και τάχα μου αναρωτιόμαστε γιατί δεν αντιδρά ή δεν συμμετέχει μαζικά ο κόσμος. Αλλά, πράγματι το θέμα της πολιτκής αλλοτρίωσης μας δεν είναι της παρούσης.
3. Γιατί τόση «ευαισθησία» μόνο για τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια? Τα ιδιωτικά σχολεία στις υπόλοιπες βαθμίδες δεν είναι πρόβλημα για τον δημόσιο χαρακτήρα του εκπαιδευτικού συστήματος?
Το 90% των μαθητών/σπουδαστών/φοιτητών μίσει τη γνώση και το μόνο που θέλει είναι να πάρει ένα χαρτί και να βολευτεί σε μια θεσούλα στο δημόσιο. Δεν δίνει δεκάρα για την ποιότητα της εκπαίδευσης. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η πλήρης ισοπέδωση των πάντων έτσι ώστε να περνάει το κομματικό βύσμα παντού.
το ζήτημα είναι να καταλάβουμε όλοι δεν είναι μόνο το άρθρο το πρόβλημα. αν ασχολούμαστε μόνο με αυτό χάνουμε και το δάσος. εύκολο είναι να πουν αστο γοα πιο μετά (βλ. Γιωργάκης Παπανδρέου). κανείς δεν λέεει όμως ότι από φθινόπωρο 2007 θα ισχύσει η κοινοτική οδηγία όπου εξισώνει όλα τα πτυχία: ΑΕΙ, ΤΕΙ,ΚΕΚ, ΙΕΚ, κολέγια και δεν ξερω τι άλλο.αυτό είναι ΥΠΟ
1. κανείς δεν λέεει όμως ότι από φθινόπωρο 2007 θα ισχύσει η κοινοτική οδηγία όπου εξισώνει όλα τα πτυχία: ΑΕΙ, ΤΕΙ,ΚΕΚ, ΙΕΚ, κολέγια και δεν ξερω τι άλλο.αυτό είναι ΥΠΟ
Έπεσε στο 63%
Και ενώ οι ψήφοι αυξάνουν, το ποσοστό που αντιτιθεται στην αναθεώρηση του άρθρου 16, παραμένει σταθερό γύρω στο 64%.
ρε παλικαρια που ιδεα δεν εχετε για πειτε και σε μενα τον καψερο ΠΩΣ ΣΤΟ ΚΑΛΟ ΤΑ ΤΕΙ ΘΑ ΠΑΡΟΥΝ ΕΠ.ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ? ΑΝ ΔΕΝ ΓΙΝΕΙ Η ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ? ΓΙΑΤΙ ΕΜΕΝΑ ΜΕ ΔΙΑΧΩΡΙΖΕΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 16 ΣΕ ΑΝΩΤΕΡΗ ΚΑΙ ΑΝΩΤΑΤΗ ? ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΤΕΕ ΔΕΝ ΜΕ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ΠΑΡΟΤΙ ΠΟΥ ΕΧΩ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΚΑΙ ΓΝΩΣΕΙς ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΜΟΥ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΜΗΧΑΝΙΚΟ ? ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΛΟΓΟ ΕΓΡΑΨΑΝ ΣΤΑ ΠΑΛΙΑ ΤΟΥς ΤΑ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ ΤΙς ΠΑΡΕΜ
Έπεσε στο 63%
Και ενώ οι ψήφοι αυξάνουν, το ποσοστό που αντιτιθεται στην αναθεώρηση του άρθρου 16, παραμένει σταθερό γύρω στο 64%.
58% τώρα...
Ας ψηφίσουν και όσοι δεν έχουν ψηφίσει ακόμα ώστε να μεγαλώσει το δείγμα...