Αναθεώρηση του άρθρου 16

[Dr_Michael]

Γιατί να φέρουμε μια, αποδεδειγμένη με τη διεθνή εμπειρία, πρακτική στην Ελλάδα;

Διότι κάποιοι θα πλουτίσουν...

[PDE ads]

[Dr_Michael]

Έπεσε στο 63%

Και ενώ οι ψήφοι αυξάνουν, το ποσοστό που αντιτιθεται στην αναθεώρηση του άρθρου 16, παραμένει σταθερό γύρω στο 64%.

[mavoglou]

Θα είχε ενδιαφέρον να δούμε και την άλλη άποψη.

Κάποιος που έχει βαρεθεί το ρόλο που παίζουν αρκετοί Πανεπιστημιακοί στα Πανεπιστήμια θα μπορούσε να πει ότι θα υπάρξει μια διέξοδος.


Μήπως μια άλλη λύση είναι η επανίδρυση όλων των Ανώτατων Ιδρυμάτων στην Ελλάδα;

[Dr_Michael]

Θα είχε ενδιαφέρον να δούμε και την άλλη άποψη.

Αρχίζω και πιστεύω ότι δεν έχει επιχειρήματα η άλλη άποψη... Για να δούμε, θα διαψευστώ;

[PDE ads]

[mat]

Η αναθεώρηση του άρθρου 16 προφανώς αφορά στα σημεία:
Α) «Η ανώτατη εκπαίδευση παρέχεται αποκλειστικά από ιδρύματα που αποτελούν νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου με πλήρη αυτοδιοίκηση. Τα ιδρύματα αυτά τελούν υπό την εποπτεία του Κράτους, έχουν δικαίωμα να ενισχύονται οικονομικά από αυτό και λειτουργούν σύμφωνα με τους νόμους που αφορούν τους οργανισμούς τους»…,
Και κυρίως το επίμαχο σημείο είναι:

[mat]

(1) Τα λόγια του Κάτσικα είναι από το άρθρο του στην εφημερίδα Καθημερινή στις 4/01/2007.
Ολόκληρο το άρθρο θα το βρέιτε στην ακόλουθη διεύθυνση:
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_657907_04/01/2007_210957

[euler]

  Το πρόβλημα με τα ιδιωτικά πανεπιστήμια είναι ότι θα ανοίξει ο κάθε ένας ένα μικρομάγαζο και θα πουλάει πτυχία τα οποία θα είναι ισότιμα με αυτά των δημοσίων. Επειδή στην Ελλάδα δεν υπάρχει αξιολόγηση των ΑΕΙ και όλα τα πτυχία είναι ίδια αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα ακόμα περισσότερη ανεργία στους πτυχιούχους ΑΕΙ και υποβάθμιση των πτυχίων. Φυσικά η απάντηση αυτών που είναι υπέρ της αναθέωρησης είναι δυο λέξεις: Αξιολόγηση και έλεγχος της ποιότητας των πανεπιστημίων. Απλά ξεχνούν μια μικρή λεπτομέρεια. Ότι εδώ είναι Ελλάδα και αυτές οι λέξεις δεν υπάρχουν και ούτε θα υπάρξουν ποτέ. Κλασικό παράδειγμα ο κρατικός έλεγχος σε άλλα είδη παροχής υπηρεσίων ή προϊόντων. Δεν λειτουργεί πουθενά και θα λειτουργήσει στα ΑΕΙ; Καλό ανέκδοτο. Για αυτό χρειάζονται ισχυρές ασφαλιστικές δικλείδες σχεδόν παντού.

   Τώρα σχετικά με αυτό που λες mat για παρέμβαση κοινωνικών φορέων και εκπαιδευόμενων στην παρεχόμενη εκπαίδευση θα σου πω το εξής: Το 90% των μαθητών/σπουδαστών/φοιτητών μίσει τη γνώση και το μόνο που θέλει είναι να πάρει ένα χαρτί και να βολευτεί σε μια θεσούλα στο δημόσιο. Δεν δίνει δεκάρα για την ποιότητα της εκπαίδευσης. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η πλήρης ισοπέδωση των πάντων έτσι ώστε να περνάει το κομματικό βύσμα παντού. Και αυτό θα συμβαίνει όσο βγαίνουν πολύ περισσότεροι πτυχιούχοι από όσους έχει ανάγκη η κοινωνία.

Δεν λέω ότι η αναθεώρηση του άρθρου ή η αξιολόγηση των ΑΕΙ δεν είναι αναγκαία, όμως στη χώρα που είμαστε αν γίνει κάτι τέτοιο θα πράγματα θα γίνουν ακόμα χειρότερα από ότι είναι τώρα . 
   Πάντως αν ψάχνετε κάποιον υπέρμαχο της αναθεώρησης που μπορεί να σε πείσει αυτός είναι ο Νανόπουλος. Δεν ξέρω πόσοι τον άκουσαν σε μια εκπομπή στην ΝΕΤ πριν 2-3 εβδομάδες αλλά μίλησε πολύ σωστά.

[mat]

Αν το

...Το 90% των μαθητών/σπουδαστών/φοιτητών μίσει τη γνώση και το μόνο που θέλει είναι να πάρει ένα χαρτί και να βολευτεί σε μια θεσούλα στο δημόσιο. Δεν δίνει δεκάρα για την ποιότητα της εκπαίδευσης. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η πλήρης ισοπέδωση των πάντων έτσι ώστε να περνάει το κομματικό βύσμα παντού. Και αυτό θα συμβαίνει όσο βγαίνουν πολύ περισσότεροι πτυχιούχοι από όσους έχει ανάγκη η κοινωνία.

Τότε δεν είναι στραβός ο γυαλός άλλα, στραβά αρμενίζουμε.

Πάντως αν ψάχνετε κάποιον υπέρμαχο της αναθεώρησης που μπορεί να σε πείσει αυτός είναι ο Νανόπουλος. Δεν ξέρω πόσοι τον άκουσαν σε μια εκπομπή στην ΝΕΤ πριν 2-3 εβδομάδες αλλά μίλησε πολύ σωστά.

Το θέμα είναι να ψάξουμε να μας πείσει κάποιος άλλος?

[Kotsios]

Θα γεμίσει η Ελλάδα τμήματα Management και Πληροφορικής που είναι φτηνές ειδικότητες.
Ιατρικές δεν νομίζω να γίνουν ούτε και τμήματα μηχανικών αφού αυτά έχουν υψηλό κόστος.
Αναρωτιέμαι τι πανεπιστήμια θα είναι αυτά με 2 ειδικότητες?

[Dr_Michael]

Άρα δεν αφορά σε όλο το άρθρο που αναφέρεται στον «δημόσιο» χαρακτήρα της εκπαίδευσης.

Λάθος! Και το μαχαίρι έχει φτιαχτεί με στόχο να κόβουμε τρόφιμα, και άλλα αντικείμενα, αλλά πολλοί το χρησιμοποιούν για δολοφονίες ανθρώπων. Δεν μπορούμε να ξέρουμε λοιπόν τι αφορά η αναθεώρηση αν δεν γίνει. Και επειδή στην Ελλάδα συνήθως γίνεται λάθος χρήση (ή καλύτερα κερδοσκοπική και καιροσκοπική χρήση των θεσμών), πολύ φοβόμαστε ότι και εδώ για άλλη μια φορά, θα γίνουν σημεία και τέρατα.

Προσωπικά αμφισβητώ όλο το άρθρο και θα επιθυμούσα μια όχι τόσο «θεσμοθετημένου» τύπου κατοχύρωση της εκπαίδευσης ως δημόσιο αγαθό αλλά, μια επί της ουσίας θεσμοθετική αντιμετώπιση από όλους μας.

Προσωπικά διαφωνώ κάθετα με την αμφισβήτηση της εκπαίδευσης ως δημόσιο αγαθό. Αν δεν είναι η παιδεία δημόσιο αγαθό και η υγεία, τότε τι είναι; Εμπόρευμα;

Αμφισβητώ το άρθρο 16 στο σύνολό του γιατί, αυτό που στην ουσία και την πράξη κατοχυρώνει δεν είναι ο δημόσιος χαρακτήρας και το αναμφισβήτητο δικαίωμα πρόσβασης όλων των ελλήνων στην εκπαίδευση. Αντίθετα, αυτό που κατοχυρώνει είναι ο κρατικός ή αλλιώς, ο συγκεντρωτικός χαρακτήρας του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος ως προς την οργάνωση και τη διοίκηση. Εννοώ πως δεν υπάρχει κανένα περιθώριο δημοκρατικής έκφρασης και παρέμβασης  τον ίδιων των άμεσα εμπλεκόμενων, ενδιαφερόμενων μέσα σε αυτό (κοινωνικοί φορείς, εκπαιδευτικοί και εκπαιδευόμενοι κτλ).

Δημοκρατία δεν είναι ο Δημόσιος χαρακτήρας της Εκπαίδευσης; Αφού Κράτος = Λαός. Μήπως μπερδεύουμε τους ορισμούς; Αν δεν είναι δημοκρατικός ο λαϊκός έλεγχος, τότε ποιος είναι ο ιδωτικός; 

Τι νόημα έχει άραγε να απαντάμε σε δίλημματικού τύπου δημοψηφίσματα όταν δεν έχουμε τη δυνατότητα να αντιπροτείνουμε?

Τα δημοψηφίσματα είναι η βάση της Δημοκρατίας.

Προσωπικά, λίγο με «κόφτει» ή για να το διατυπώσω με political correct τρόπο, δεν με τρομάζει η ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων  αναφορικά με τον δημόσιο χαρακτήρα της εκπαίδευσης.

Scripta manent. Αν γίνουν τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια, τότε θα δούμε αν ήταν λάθος ή σωστό. Και τότε οφείλουμε να επανέλθουμε για να κάνουμε την αυτοκριτική μας.

Με τρομάζει περισσότερο που όσοι αρθρώνουν δημόσιο λόγο και αποφαίνονται ως ειδικοί δεν κάνουν καμιά αναφορά στα πραγματικά διαρθρωτικά προβλήματα του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος.

Είμαστε στην Ενωμένη Ευρώπη. Γιατί δεν ακολουθούμε το παράδειγμα των άλλων Ευρωπαϊκών κρατών; Γιατί δεν αυξάνουμε το ΑΕΠ για την Παιδεία αλλά παραμένουμε στον πάτο της Ευρώπης; Γιατί δεν βλέπουμε ότι το πείραμα απέτυχε στην Ευρώπη και πάμε εμείς τώρα να το κάνουμε;

Με ανησυχεί που ως χώρα και ως πολίτες έχουμε μια και μοναδική πρωτοτυπία σε ολόκληρο τον κόσμο. Πια πρωτιά και προτωτυπία? μα πια άλλη το σύστημα παρα-παιδείας δηλαδή, τα Φροντηστήρια.Τα κάθε λογής φροντηστήρια γιατί και εδω η εθνική στατιστική υπηρεσία κάνει διαχωρισμό μεταξυ των φροντηστηρίων πρωτοβάθμιας, δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και εκείνα των ξένων γλωσσών.

Και αφού έχουμε τόσα ιδιωτικά φροντιστήρια, ας ιδρύσουμε και ιδιωτικά Πανεπιστήμια, οπότε θα ξεφυτρώσουν και ιδιωτικά φροντιστήρια για τριτοβάθμια εκπαίδευση και άρα οι επιχειρηματίες θα αυξήσουν τα κέρδη τους και τις επιχειρηματικές τους δραστηριότητες. Η πλειοψηφία του λαού τι θα κερδίσει;

Δεν μπορώ να καταλάβω σε τι έχουμε να φοβηθούμε αν όπως υποστηρίζει ο Κάτσικας(1) «Τα μόνα ιδιωτικά πανεπιστήμια που μπορούν να ιδρυθούν στην Ελλάδα είναι τα γνωστά χαμηλότατης στάθμης παραρτήματα ξένων πανεπιστημίων.»

Πολύ απλά, αν ο κρατικός έλεγχος στα ιδιωτικά Πανεπιστήμια εδώ στην Ελλάδα είναι χαλαρός, τότε σαφώς και θα βρουν την ευκαιρία ξένα παραρτήματα να μετακομίσουν εδώ για τις business τους...

γιατί δεν απαιτούμε ως κοινωνία και πολίτες να λύσουμε τα διαρθωτικά προβλήματα του εκπαιδευτικού συστήματος? Γιατί άραγε εν ονόματι της διατήρησης του κρατικού χαρακτήρα της εκπαίδευσης υποκρινόμαστε και σιωπούμε?

Μα ακριβώς αυτό απαιτούμε. Την αναβάθμιση της παιδείας. Και πώς θα γίνει αυτή; Με την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων; Σαφώς όχι!

Εν κατακλείδει, αυτό που με ανησυχεί περισσότερο είναι ότι αν πριν 10-20 χρόνια συζητούσαμε για αναθεώρηση του άρθρου 16, τότε θα σηκώνονταν και οι πέτρες. Τώρα όμως δεν αντιδράει ο κόσμος όσο θα αναμενόταν. Και αυτό είναι γενικά ανησυχητικό. Οι λόγοι είναι πολλοί αλλά δεν είναι επί του παρόντος. Σημασία έχει ότι η ιδιωτικοποίηση της παιδείας θα έχει ως αποτέλεσμα τη δραματική υποβάθμισή της. Εδώ υποβαθμίστηκε η τηλεόραση από τότε που βγήκαν τα ιδιωτικά κανάλια, υποβαθμίστηκαν οι τηλεπικοινωνίες και γενικά οτιδήποτε. Πόσο μάλλον η παιδεία που εξ ορισμού δεν είναι εμπόρευμα-υπηρεσία προς πώληση...

5 μύθοι για τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια

[mat]

1. Ούτε εγώ προσωπικά ούτε κανείς άλλος μπορεί να αμφισβητήσει  την εκπαίδευση ως δημόσιο αγαθό ή τη γνώση ως κοινωνικό αγαθό. Αυτό όμως στο οποίο αντιτίθεμαι είναι ο δήθεν «δημόσιος» χαρακτήρας του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Ένα εκπαιδευτικό σύστημα που υποθάλπει, εθελοτυφλεί και ανατροφοδοτεί το παρα – εκπαιδευτικό κατεστημένο και σύστημα (φροντηστήρια κτλ) πόσο δημόσιο είναι?

2. Επιτρέψτε μου να κάνω μια διόρθωση στην εξίσωση Κράτος=Λαός, όχι γιατί το λέω εγώ αλλά, γιατί είναι κοινός τόπος όλων όσων έχουν ασχοληθεί με το Κράτος ως έννοια και ως θεσμό ανεξάρτητα απο ιδεολογικές και πολιτικές εξαρτήσεις.
Ξεκινώντας από τον πιο κλασικό και αναμφισβήτητο ορισμός του κράτους που έχει τις ρίζες του στη θεωρητική σύλληψη του Weber: το κράτος είναι εκείνη η «κοινότητα των ανθρώπων η οποία αξιώνει (αποτελεσματικά) το μονοπώλιο στη χρήση της νόμιμης φυσικής βίας μέσα σε ένα ορισμένο έδαφος» (δες  M. Weber: Κοινωνιολογία του Κράτους, εκδ. Κενταυρος Αθήνα) Άρα κράτος δεν είναι ίσον Λαός αλλά μια ή ίσως και περισσότερες κοινωνικές ομάδες που μέσα από το εκάστοτε ιδιαίτερο πολιτικό σύστημα νομιμοποιείται να κατέχει το μονοπώλιο της νόμιμης φυσικής βίας….
Αλλά ας υποθέσουμε ότι ίσχυε η εξίσωση Κράτος=Λαός. Στη λέξη Λαό τι διάσταση και περιεχόμενο της αποδίδουμε? Λαός είναι όλοι όσοι κατοικούν σε μια εδαφική περιοχή? Αν ναι τότε ο Λαός δεν είναι ένα ενιαίο και συμπαγές σώμα. Αποτελείται από πολλές και διαφορετικές κοινωνικές ομάδες που τα συμφέροντά τους δεν συμπίπτουν κατ’ ανάγκη σε όλα τα επίπεδα.? Ή Λαός ίσον μόνο η εργατική τάξη μέσα από μια παραδοσιακή μαρξιστική αντίληψη για την κοινωνική διάρθρωση? Αν στην ένοια Λαός δίνεται η δεύτερη σημασία τότε: Πότε στην ιστορία του το ελληνικό κράτος ήταν και «Λαϊκό» και δεν το πήραμε είδηση τόσα χρόνια? Σκεφτήτε πόσοι μίλησαν και ανέλυσαν το Κράτος ως ιδεολογικό μηχανισμό αναπαραγωγής της κυρίαρχης κοινωνικής τάξης ίσως αυτό σας πείσει ακόμη περισσότερο πως το κράτος δεν μπορεί να είναι εκφραστής των συμφερόντων των κοινωνικά-οικονομικά αδύνατων.....

3. Γιατί τόση «ευαισθησία» μόνο για τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια? Τα ιδιωτικά σχολεία στις υπόλοιπες βαθμίδες δεν είναι πρόβλημα για τον δημόσιο χαρακτήρα του εκπαιδευτικού συστήματος?

4. Αν μας απασχολεί γιατί δεν αυξάνουμε τις Δημόσιες Δαπάνες (όχι το Ακαθάριστο Εγχώριο Προιόν – ΑΕΠ) για την εκπαίδευση συγκρίνοντάς μας με τις υπόλοιπες  Ευρωπαϊκές χώρες θα ήταν χρήσιμο να δούμε τι είδους ανάπτυξη είχε ο ελληνικός κοινωνικός σχηματισμός από την εποχή που μπήκαν τα θεμέλια του καπιταλιστικού συστήματος σε ολόκληρο τον κόσμο. Να δούμε με προσοχή το γιατί και πως εξελιχθήκαμε-αναπτυχθήκαμε  έτσι όπως αναπτυχθήκαμε ως οικονομία και κοινωνία όχι για να δικαιολογήσουμε ή να ευλογήσουμε τα γένια μας αλλά, για να δούμε πως μπορεί να ανατρέψουμε τα πράγματα.
Αν θέλετε κι απο καθαρά ψυχαναλυτική σκοπιά να το πάρουμε το πρόβλημα δεν είναι τι κάνουν οι άλλοι σε μας αλλά τι κάνουμε εμείς για μας τους ίδιους. Κάθε λαός είναι άξιος της τύχης του. Παραφράζοντας τα λόγια κάποιου θεωρητικού θα έλεγα πως έχουμε την κοινωνία που μας αξίζει αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς μας. Σε αυτό το πλαίσιο σκέψης σίγουρα δεν είμαι υπερ του να υιοθετούμε κάθε φορά άκριτα "μοντέλα" των άλλων αλλά ούτε και να απορίπτουμε έτσι χωρίς αιτιολόγηση επι της ουσίας παραδείγματα "καλής πρακτικής" που λένε και οι εταίροι μας στην ΕΕ. Υπάρχει και μια πολύ δημιουργική στάση απέναντι στα πράγματα και του πολιτισμούς που είναι αυτή της αφομίωσης....δηλαδή κρίνω και αξιοποιώ και προσαρμόζω τα πράγματα στις δικές μου ανάγκες και ιδιαιτερότητες.

5. Σαφώς τα προβλήματα του εκπαιδευτικού μας συστήματος και ειδικότερα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, δεν λύνονται με την ίδρυση ή όχι ιδιωτικών Πανεπιστημίων. Αλλά αναρωτιέμαι μήπως αντί να στεκόμαστε στα επιμέρους μας διαφεύγει η ουσία? Μήπως τελικά το πρόβλημα αγγίζει τον κρατικό χαρακτήρα του ελληνικού πανεπιστημίου αφού το κράτος έχει όχι μόνο στη χώρα μας αποδειχθεί προβληματικός διαχειριστής αυτών των θεμάτων? Και όταν λέω όχι στον κρατικό χαρακτήρα δεν εννοώ ναι σε έναν άκρατο φιλελευθερισμό και ναι προς μια χωρίς όρια ιδιωτικοποίηση των πάντων. Λέω όμως ναι προς μια πιο «ανοιχτή» και τολμηρή προσέγγιση, χωρίς προκατάληψη ή ιδεολογικές επιφάσεις που συγκαλύπτουν την πραγματικότητα.

Αλήθεια η υποβάθμιση της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης οφείλεται στα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια σε αυτές τις βαθμίδες? Αν η εμφάνιση της ιδιωτικής ραδιοφωνίας και τηλεόρασης ήταν η αιτία για την υποβάθμιση αυτών των μέσων τότε ο τύπος που ήταν ανέκαθεν ιδιωτικός γιατί είναι κι αυτός πια τόσο υποβαθμισμένος? Μη μου πείτε ότι φταινε τα άλλα μέσα....

Αλήθεια γιατί μας ενοχλεί η πιθανή επερχόμενη απέλαση από τα μικρό ή μεγάλο μαγαζιά των ιδιωτικών επιχειρήσεων των ξένων πανεπιστημίων και κανείς δεν αντιδρά στα μικρο-μάγαζα που άνοιξε το ακαδημαϊκό πανεπιστημιακό ελληνικό κατεστημένο τις τελευταίες δεκαετίες?
Εννοώ αυτή τη πληθώρα τμημάτων και πανεπιστημίων που άρχισαν να ξεφυτρώνουν από παντού ανά τον ελλαδικό χώρο και που σίγουρα δεν ήταν απόρροια μιας «ορθολογικοποιημένης» αντίδρασης της πανεπιστημιακής κοινότητας να ανταποκριθεί στις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας για γνώση πρώτα και της αγοράς εργασίας δευτερευόντως. Όλοι σιωπηλά αναγνωρίζουμε για ποιους λόγους ιδρύθηκαν τα νέα πανεπιστημιακά μαγαζάκια και με την συνενοχή όλων μας στηρίζονται. Γιατί ένας από τους λόγους είναι ότι ικανοποιούν μια ανάγκη και αυτή απόρροια μια μοναδικής ελληνικής νοοτροπίας και ενός καθιερωμένου κοινωνικού στερεότυπου το οποίο συνοψίζεται στην ακόλουθη εξίσωσηι: πανεπιστημιακό πτυχίο = κοινωνική άνοδο, οικονομική εξέλιξη. Κυρίαρχη νοοτροπία η οποία όταν έρχεται αντιμέτωπη με την πραγματικότητα της αγοράς εργασίας προβάλει ως επιχείρημα ότι φταίει αυτή η εκ των άνω μη ορθολογική διαχείριση που δεν εξασφαλίζει τόσες θέσεις εργασίας όσοι και οι πτυχιούχοι.
Αλλά τελικά να θέσω μια πολύ απλή ερώτηση: Αν δεν ξέρουμε τι πρόκειται να αφορά η αναθεώρηση του άρθρου 16 τότε για ποιο πράγμα καλούμαστε να γνωμοδοτήσουμε? Δημοκρατία είναι να ζητάμε δημοψήφισμα, την γνώμη του «λαού» (τι έχει τραβήξει άραγε κι αυτός ο λαός εν ονόματι της δημοκρατίας και τι έχει τραβήξει κι η τελευταία…) χωρίς να ξέρουν  γιατί και σε τι θα πρέπει να γνωμοδοτήσουν? Με παντιέρα την άγνοια και μεγαλόσχημα λόγια προσπαθούμε να ξεσηκώσουμε τον κόσμο ενάντια σε οποιαδήποτε αλλαγή ? Κι αυτό είναι πια στις μέρες μας η προοδευτική (επαναστατική) σκέψη?
Μα επιτέλους ας μη βαυκαλιζόμαστε και τάχα μου αναρωτιόμαστε γιατί δεν αντιδρά ή δεν συμμετέχει μαζικά ο κόσμος. Αλλά, πράγματι το θέμα της πολιτκής αλλοτρίωσης μας δεν είναι της παρούσης.
Φιλικά
Mat

[Dr_Michael]

1. Ούτε εγώ προσωπικά ούτε κανείς άλλος μπορεί να αμφισβητήσει  την εκπαίδευση ως δημόσιο αγαθό ή τη γνώση ως κοινωνικό αγαθό. Αυτό όμως στο οποίο αντιτίθεμαι είναι ο δήθεν «δημόσιος» χαρακτήρας του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Ένα εκπαιδευτικό σύστημα που υποθάλπει, εθελοτυφλεί και ανατροφοδοτεί το παρα – εκπαιδευτικό κατεστημένο και σύστημα (φροντηστήρια κτλ) πόσο δημόσιο είναι?

Η λύση λοιπόν είναι η ενίσχυση του Δημόσιου χαρακτήρα του εκπαιδευτικού συστήματος και όχι το ξεπούλημα.

2. Επιτρέψτε μου να κάνω μια διόρθωση στην εξίσωση Κράτος=Λαός, όχι γιατί το λέω εγώ αλλά, γιατί είναι κοινός τόπος όλων όσων έχουν ασχοληθεί με το Κράτος ως έννοια και ως θεσμό ανεξάρτητα απο ιδεολογικές και πολιτικές εξαρτήσεις.
Ξεκινώντας από τον πιο κλασικό και αναμφισβήτητο ορισμός του κράτους που έχει τις ρίζες του στη θεωρητική σύλληψη του Weber: το κράτος είναι εκείνη η «κοινότητα των ανθρώπων η οποία αξιώνει (αποτελεσματικά) το μονοπώλιο στη χρήση της νόμιμης φυσικής βίας μέσα σε ένα ορισμένο έδαφος» (δες  M. Weber: Κοινωνιολογία του Κράτους, εκδ. Κενταυρος Αθήνα) Άρα κράτος δεν είναι ίσον Λαός αλλά μια ή ίσως και περισσότερες κοινωνικές ομάδες που μέσα από το εκάστοτε ιδιαίτερο πολιτικό σύστημα νομιμοποιείται να κατέχει το μονοπώλιο της νόμιμης φυσικής βίας….
Αλλά ας υποθέσουμε ότι ίσχυε η εξίσωση Κράτος=Λαός. Στη λέξη Λαό τι διάσταση και περιεχόμενο της αποδίδουμε? Λαός είναι όλοι όσοι κατοικούν σε μια εδαφική περιοχή? Αν ναι τότε ο Λαός δεν είναι ένα ενιαίο και συμπαγές σώμα. Αποτελείται από πολλές και διαφορετικές κοινωνικές ομάδες που τα συμφέροντά τους δεν συμπίπτουν κατ’ ανάγκη σε όλα τα επίπεδα.? Ή Λαός ίσον μόνο η εργατική τάξη μέσα από μια παραδοσιακή μαρξιστική αντίληψη για την κοινωνική διάρθρωση? Αν στην ένοια Λαός δίνεται η δεύτερη σημασία τότε: Πότε στην ιστορία του το ελληνικό κράτος ήταν και «Λαϊκό» και δεν το πήραμε είδηση τόσα χρόνια? Σκεφτήτε πόσοι μίλησαν και ανέλυσαν το Κράτος ως ιδεολογικό μηχανισμό αναπαραγωγής της κυρίαρχης κοινωνικής τάξης ίσως αυτό σας πείσει ακόμη περισσότερο πως το κράτος δεν μπορεί να είναι εκφραστής των συμφερόντων των κοινωνικά-οικονομικά αδύνατων.....

Πολύ σωστή η διόρθωση οπότε διορθώνω τα γραφόμενά μου:

Δημοκρατία δεν είναι ο Δημόσιος χαρακτήρας της Εκπαίδευσης; Αν δεν είναι δημοκρατικός ο λαϊκός έλεγχος, τότε ποιος είναι; Ο ιδωτικός; 
Ο Δημόσιος έλεγχος δεν σημαίνει κρατικός έλεγχος πχ Δημόσιο έλεγχο ασκουν οι φοιτητικές παρατάξεις (σε περιπτώσεις καταγγελειας αυθερεσιών), οι σύλλογοι των καθηγητών, κλπ χωρίς να έχουν κρατικό έλεγχο.

3. Γιατί τόση «ευαισθησία» μόνο για τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια? Τα ιδιωτικά σχολεία στις υπόλοιπες βαθμίδες δεν είναι πρόβλημα για τον δημόσιο χαρακτήρα του εκπαιδευτικού συστήματος?

Πού παράγεται νέα γνώση; Στα Πανεπιστήμια ή στα σχολεία; Και ποιος πρέπει να έχει έλεγχο στη νέα γνώση; 

4. Αν μας απασχολεί γιατί δεν αυξάνουμε τις Δημόσιες Δαπάνες (όχι το Ακαθάριστο Εγχώριο Προιόν – ΑΕΠ) για την εκπαίδευση συγκρίνοντάς μας με τις υπόλοιπες  Ευρωπαϊκές χώρες θα ήταν χρήσιμο να δούμε τι είδους ανάπτυξη είχε ο ελληνικός κοινωνικός σχηματισμός από την εποχή που μπήκαν τα θεμέλια του καπιταλιστικού συστήματος σε ολόκληρο τον κόσμο. Να δούμε με προσοχή το γιατί και πως εξελιχθήκαμε-αναπτυχθήκαμε  έτσι όπως αναπτυχθήκαμε ως οικονομία και κοινωνία όχι για να δικαιολογήσουμε ή να ευλογήσουμε τα γένια μας αλλά, για να δούμε πως μπορεί να ανατρέψουμε τα πράγματα.
Αν θέλετε κι απο καθαρά ψυχαναλυτική σκοπιά να το πάρουμε το πρόβλημα δεν είναι τι κάνουν οι άλλοι σε μας αλλά τι κάνουμε εμείς για μας τους ίδιους. Κάθε λαός είναι άξιος της τύχης του. Παραφράζοντας τα λόγια κάποιου θεωρητικού θα έλεγα πως έχουμε την κοινωνία που μας αξίζει αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς μας. Σε αυτό το πλαίσιο σκέψης σίγουρα δεν είμαι υπερ του να υιοθετούμε κάθε φορά άκριτα "μοντέλα" των άλλων αλλά ούτε και να απορίπτουμε έτσι χωρίς αιτιολόγηση επι της ουσίας παραδείγματα "καλής πρακτικής" που λένε και οι εταίροι μας στην ΕΕ. Υπάρχει και μια πολύ δημιουργική στάση απέναντι στα πράγματα και του πολιτισμούς που είναι αυτή της αφομίωσης....δηλαδή κρίνω και αξιοποιώ και προσαρμόζω τα πράγματα στις δικές μου ανάγκες και ιδιαιτερότητες.

Ακριβώς! Ας κρίνουμε και ας πράξουμε. Εμείς πάμε πρώτα να πράξουμε χωρίς να εξετάσουμε...

5. Σαφώς τα προβλήματα του εκπαιδευτικού μας συστήματος και ειδικότερα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, δεν λύνονται με την ίδρυση ή όχι ιδιωτικών Πανεπιστημίων. Αλλά αναρωτιέμαι μήπως αντί να στεκόμαστε στα επιμέρους μας διαφεύγει η ουσία? Μήπως τελικά το πρόβλημα αγγίζει τον κρατικό χαρακτήρα του ελληνικού πανεπιστημίου αφού το κράτος έχει όχι μόνο στη χώρα μας αποδειχθεί προβληματικός διαχειριστής αυτών των θεμάτων? Και όταν λέω όχι στον κρατικό χαρακτήρα δεν εννοώ ναι σε έναν άκρατο φιλελευθερισμό και ναι προς μια χωρίς όρια ιδιωτικοποίηση των πάντων. Λέω όμως ναι προς μια πιο «ανοιχτή» και τολμηρή προσέγγιση, χωρίς προκατάληψη ή ιδεολογικές επιφάσεις που συγκαλύπτουν την πραγματικότητα.

Το μεγάλο ζητούμενο για την παιδεία στην Ελλάδα σήμερα δεν είναι ίδρυση μη κρατικών Πανεπιστημίων. Το μεγάλο πρόβλημα στην ανώτατη εκπαίδευση είναι η αναβάθμιση του επιπέδου των παρερχομένων σπουδών, η κατοχύρωση των επαγγελματικών δικαιωμάτων των πτυχιούχων στην αγορά εργασίας, η ενίσχυση της εκπαιδευτικής και ερευνητικής δραστηριότητας των Τμημάτων με συστηματική χρηματοδότηση και η κατοχύρωση της αυτοτέλειας και αυτονομίας των ιδρυμάτων.

Αλήθεια γιατί μας ενοχλεί η πιθανή επερχόμενη απέλαση από τα μικρό ή μεγάλο μαγαζιά των ιδιωτικών επιχειρήσεων των ξένων πανεπιστημίων και κανείς δεν αντιδρά στα μικρο-μάγαζα που άνοιξε το ακαδημαϊκό πανεπιστημιακό ελληνικό κατεστημένο τις τελευταίες δεκαετίες?
Εννοώ αυτή τη πληθώρα τμημάτων και πανεπιστημίων που άρχισαν να ξεφυτρώνουν από παντού ανά τον ελλαδικό χώρο και που σίγουρα δεν ήταν απόρροια μιας «ορθολογικοποιημένης» αντίδρασης της πανεπιστημιακής κοινότητας να ανταποκριθεί στις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας για γνώση πρώτα και της αγοράς εργασίας δευτερευόντως. Όλοι σιωπηλά αναγνωρίζουμε για ποιους λόγους ιδρύθηκαν τα νέα πανεπιστημιακά μαγαζάκια και με την συνενοχή όλων μας στηρίζονται. Γιατί ένας από τους λόγους είναι ότι ικανοποιούν μια ανάγκη και αυτή απόρροια μια μοναδικής ελληνικής νοοτροπίας και ενός καθιερωμένου κοινωνικού στερεότυπου το οποίο συνοψίζεται στην ακόλουθη εξίσωσηι: πανεπιστημιακό πτυχίο = κοινωνική άνοδο, οικονομική εξέλιξη. Κυρίαρχη νοοτροπία η οποία όταν έρχεται αντιμέτωπη με την πραγματικότητα της αγοράς εργασίας προβάλει ως επιχείρημα ότι φταίει αυτή η εκ των άνω μη ορθολογική διαχείριση που δεν εξασφαλίζει τόσες θέσεις εργασίας όσοι και οι πτυχιούχοι.

Ένα αναβαθμισμένο και ανταγωνιστικό δημόσιο πανεπιστήμιο δεν επιτυγχάνεται με το προτεινόμενο σχέδιο της κυβέρνησης αλλά με την σαφή νομοθετική χειραφέτηση των Ελληνικών πανεπιστημίων και ΤΕΙ ώστε καθένα από αυτά να έχει την ευθύνη της ακαδημαϊκής του φυσιογνωμίας, μέσα από διατμηματικές και διεθνείς συνεργασίες για αναβαθμισμένα προπτυχιακά, μεταπτυχιακά και ερευνητικά προγράμματα, στοχεύοντας στην διεθνή του αναγνώριση για την κοινωνική και επαγγελματική καταξίωση των αποφοίτων τους. Η συνεργασία αυτή είναι η μόνη δυνατή προϋπόθεση για την ενδυνάμωση της ανταγωνιστικότητας και εξωστρέφειας των ιδρυμάτων μέσα κοινά προγράμματα με πανεπιστήμια του εξωτερικού και μέσα από την συνεχή ανταλλαγή και κινητικότητα φοιτητών και καθηγητών.

Αλλά τελικά να θέσω μια πολύ απλή ερώτηση: Αν δεν ξέρουμε τι πρόκειται να αφορά η αναθεώρηση του άρθρου 16 τότε για ποιο πράγμα καλούμαστε να γνωμοδοτήσουμε?

Γνωρίζουμε τι αφορά:

Με την προτεινόμενη αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος ουσιαστικά επιδιώκεται η κατάργηση του Δημόσιου και Δωρεάν χαρακτήρα της Ανώτατης Εκπαίδευσης στην χώρα μας όπως έχει εκφρασθεί ομόφωνα και από την Γ.Σ. Τμήματος Χημείας του Πανεπιστήμιου Ιωαννίνων (15-12-2006). Η αναθεώρηση του άρθρου 16 είναι δυνατόν μακροπρόθεσμα να οδηγήσει στην κατάργηση της Δημόσιας χρηματοδότησης των ΑΕΙ και της ισότιμης πρόσβασης και μεταχείρισης όλων των πολιτών, όπως ορίζει το Σύνταγμα.

Δημοκρατία είναι να ζητάμε δημοψήφισμα, την γνώμη του «λαού» (τι έχει τραβήξει άραγε κι αυτός ο λαός εν ονόματι της δημοκρατίας και τι έχει τραβήξει κι η τελευταία…) χωρίς να ξέρουν  γιατί και σε τι θα πρέπει να γνωμοδοτήσουν? Με παντιέρα την άγνοια και μεγαλόσχημα λόγια προσπαθούμε να ξεσηκώσουμε τον κόσμο ενάντια σε οποιαδήποτε αλλαγή ? Κι αυτό είναι πια στις μέρες μας η προοδευτική (επαναστατική) σκέψη?

Μα ποιος καλλιεργεί την άγνοια άραγε; 
Αλλαγή ναι! Ιδιωτικά Πανεπιστήμια ΌΧΙ!

Μα επιτέλους ας μη βαυκαλιζόμαστε και τάχα μου αναρωτιόμαστε γιατί δεν αντιδρά ή δεν συμμετέχει μαζικά ο κόσμος. Αλλά, πράγματι το θέμα της πολιτκής αλλοτρίωσης μας δεν είναι της παρούσης.

Μα επιτέλους ας κλείσουμε την τηλεόραση, ας σηκωθούμε από τον καναπέ, ας εναντιωθούμε στην κερδοσκοπική αλλοτρίωση της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης.
Δυστυχώς όμως σήμερα αντί να δοθούν λύσεις στα επιμέρους και πλήρως καταγεγραμμένα επι χρόνια προβλήματα των ΑΕΙ και ΤΕΙ επιχειρείται στο όνομα αυτών η πλήρης απαξίωση του ελληνικού δημόσιου πανεπιστημίου. Η υπόθεση της κατάργησης του κρατικού μονοπωλίου καθώς και των αλλαγών στα ΑΕΙ με το προτεινόμενο σχέδιο Νόμου, που έχει εξαγγελθεί από την Κυβέρνηση χαρακτηρίζεται, από μια σειρά ιδιαιτερότητες που αλλοιώνουν τις προτεραιότητες της εκπαιδευτικής αναβάθμισης, συγκαλύπτουν τις διαφαινόμενες κερδοσκοπικές επιχειρηματικές προθέσεις και καλλιεργούν φρούδες ελπίδες σε παιδιά και γονείς.

[sophie]

3. Γιατί τόση «ευαισθησία» μόνο για τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια? Τα ιδιωτικά σχολεία στις υπόλοιπες βαθμίδες δεν είναι πρόβλημα για τον δημόσιο χαρακτήρα του εκπαιδευτικού συστήματος?

Σ'αυτό μόνο να πω ότι,προσωπικά,δε θεωρώ σωστή ούτε την ύπαρξη ιδιωτικών σχολείων.Μια καλοστημένη "μπίζνα" είναι όλα αυτά τα σχολεία,με τις γνωστές πελατειακές σχέσεις,όπου ο πελάτης έχει πάντα δίκιο!Αν αυτό είναι "σχολείο"...
Κάπως έτσι πιστεύω ότι θα καταλήξουν να είναι και τα ιδιωτικά πανεπιστήμια.Αλλά εμείς, εδώ στην Ελλάδα, είμαστε του "πονάει πόδι,κόψω πόδι" .Δε μας αρέσει η δουλειά που κάνουν τα πανεπιστήμια (που φυσικά χρειάζονται αναβάθμιση),δεν κοιτάμε να βρούμε λύσεις να διορθώσουμε την κατάσταση,αλλά έχουμε έτοιμη την άλλη "λύση",την καλή,κι αυτή που σαν κράτος μας στοιχίζει λιγότερο...Αφού δεν θέλουν να δώσουν λεφτά λοιπόν,ας καταργηθεί κάθε παροχή δημοσίου χαρακτήρα (παιδεία,υγεία,κλπ),ας τα δώσουν όλα σε ιδιώτες στο βωμό της "αναβάθμισης-ποιότητας-εκσυγχρονισμού-ανταγωνιστικής Ελλάδας...μπλα...μπλα...μπλα"...Και ζήσαμε εμείς καλά και..αυτοί καλύτερα!!!

[sophie]

Με συγχωρείτε για το "ολίγον τι" άσχετο του θέματος,αλλά η παρακάτω είδηση μπορεί να μην έχει άμεση σχέση με την ιδιωτικοποίηση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση ,έχει όμως σχέση με την ιδωτικοποίηση της "δημόσιας" παιδείας γενικά και δείχνει,κατά τη γνώμη μου,την τάση των καιρών...

Πρωτοφανής ενέργεια στα σχολεία
Το δημόσιο ιδιωτικοποιείται!
του Θανάση Τσιριγώτη

Πρωτοφανής ενέργεια εκδηλώθηκε στη Γ’ Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Αθηνών (Δυτική Αθήνα).
Oι διοικητικές εκπαιδευτικές αρχές θέτουν υπό την αιγίδα τους ιδιωτικό σεμινάριο φιλολόγων για τα νέα βιβλία ιστορίας στο δημοτικό και το γυμνάσιο.
Συγκεκριμένα το ιδιωτικό σχολείο «Αυγουλέα-Λιναρδάτου» διοργανώνει στις 10 και 11 Φεβρουαρίου σεμινάριο για καθηγητές και δασκάλους με αντικείμενο τα νέα βιβλία ιστορίας.
Σ’ αυτό καλούνται να συμμετέχουν εκπαιδευτικοί και των δύο βαθμίδων.
Το ανήκουστο είναι πως το σεμινάριο όπως διαφημίζεται τελεί υπό την «αιγίδα» του δημοσίου (Γ’ Διεύθυνση), τη στιγμή δηλαδή που το κράτος αρνείται την ουσιαστική επιμόρφωση στους εκπαιδευτικούς, την παραδίδει στους εμπόρους και την αγορά.
Ήδη στη Γ’ ΕΛΜΕ ομόφωνα εγκρίθηκε ανάλογη καταγγελία, ενώ προγραμματίστηκαν και παρεμβάσεις για το θέμα. Όπως και να έχει η κατάληξη του θέματος το «επίδικο» παραμένει.

Oι ιδιώτες περικυκλώνουν τα σχολεία, οι εταιρείες καραδοκούν, επιβάλλεται και το σ.κ. να επαγρυπνεί και να υπερασπίσει το δημόσιο σχολείο.

πηγή: alfavita.gr

ΥΓ.Αν νομίζετε ότι είναι τελείως "εκτός",μπορώ να το αποσύρω!