Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση
Αδιόριστοι Εκπαιδευτικοί => Πίνακες αναπληρωτών - Εξετάσεις ΑΣΕΠ => Κλάδος ΠΕ02 Φιλολόγων => Μήνυμα ξεκίνησε από: Syllas στις Μαρτίου 21, 2007, 12:41:18 am
-
Καλησπέρα σε όλους; Τώρα που έχουν περάσει σχεδόν δύο μήνες από τις εξετάσεις και πλησιάζει η ώρα των αποτελεσμάτων θέλω να σας κάνω μία ερώτηση: αν δεν διοριστείτε φέτος (υποθετικά, εύχομαι σε όλους καλή επιτυχία, αλλά ας σκεφτούμε και αυτό το ενδεχόμενο) έχετε άλλες ψυχικές, σωματικές ή οικονομικές αντοχές να ξαναπεράσετε τέτοιες εξετάσεις την επόμενη φορά;. Η δική μου απάντηση στην ερώτηση: από την αρχή της προσπάθειας του ασεπ 2007 έλεγα στον εαυτό μου ότι δεν μπορώ να δώσω άλλη φορά και τώρα δύο μήνες μετά εξακολουθώ να υποστηρίζω το ίδιο. Δεν μπορώ να δώσω άλλο, έχω αδειάσει από ψυχικές αντοχές. Αναρωτιέμαι πως μπορούν άνθρωποι που τα έχουν δώσει όλα δύο και τρεις φορές να μαζεύουν τα κομμάτια τους μετά από αποτυχία και να ξαναδίνουν;
-
Δύσκολα μας βάζεις. Εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Όταν με πιάνει η αγανάκτηση λέω ότι δεν θα τους ξανακάνω την τιμή, όταν πάλι σκέφτομαι με ψυχρή λογική λέω ότι όποιο δρόμο κι αν ακολουθήσω μέσα σ' αυτά τα δύο χρόνια που θα μεσολαβήσουν, αναγκαστικά πάλι εκεί θα καταλήξω. Εκτός κι αν αλλάξει πολιτική το ΥΠ.ΠΟ, πράγμα απίθανο...
-
Ωραίο θέμα,παιδιά.Φέτος μόνο ασχολήθηκα σοβαρά με την υπόθεση ΑΣΕΠ,3-4 μήνες.Το 2005 πήγα έτσι να δω πώς είναι.Μέχρι τότε έπρεπε να στρώσω τη ζωή μου, οικονομικά κυρίως.Τώρα είχα τη διακριτική ευχέρεια να χαλαρώσω λίγο τη δουλειά και να διαβάσω...ιστορία.Αρνούμαι να ρυθμίσω τη ζωή μου σε συνάρτηση με τον ασυνάρτητο αυτό θεσμό.Γι' αυτό δεν δαπάνησα πολλές φορές τον εαυτό μου σ' αυτήν την ιστορία.Έτσι έχω ακόμη δυνάμεις...Δεν αποκλείω λοιπόν την προοπτική να ξαναδώσω...Ούτως ή άλλως μ' αυτό το αντικείμενο ασχολούμαι χρόνια τώρα(αν εξαιρέσουμε τη βυζαντινή ιστορία).Ίσως,λοιπόν, ξανά ΑΣΕΠ.
-
Καλό μεσημέρι σε όλους! Νομίζω πως όλοι μας αναρωτηθήκαμε είτε σιωπηλά είτε φανερά αν θα περάσουμε πάλι αυτή την ψυχοφθόρα δοκιμασία. Να απαντήσω και εγώ. Ειλικρινά δεν ξέρω, στον προηγούμενο Ασέπ ήμουν επιτυχούσα μη διοριστέα (τίτλος και αυτός), από τη μια είχα απογοητευτεί αλλά πίστευα πως αν τα δώσω όλα στον επόμενο Ασέπ θα πετύχαινα. Αυτή τη φορά προσπάθησα πολύ περισσότερο, ήμουν ψυχικά ήρεμη, αλλά διαπίστωσα πως ποτέ δεν μπορείς να τα δώσεις όλα. Κατηγορώ τον εαυτό μου για τα επιπόλαια λάθη και την ψυχολογία του μαθητή που κουβαλώ χρόνια πάνω μου. Έχω αδειάσει και εγώ από ψυχικές αντοχές αλλά ποιος μου λέει ότι δε θα μπω πάλι στο στημένο παιχνίδι τους. Ελπίζω να μας δοθεί η ευκαιρία να κάνουμε μία αρχή έστω και ως αναπληρωτές. Εκεί εγώ εναποθέτω τις τελευταίες μου ελπίδες.
-
Κακά τα ψέματα παιδιά, ο διαγωνισμός του ΑΣΕΠ για τους εκπαιδευτικούς είναι ο μόνος μεγάλος διαγωνισμός που γίνεται στάνταρ κάθε δύο χρόνια (μέχρι στιγμής) και προσφέρει - λίγη έστω - ελπίδα για διορισμό σε κάποιους κλάδους αποφοίτων. Είναι πολυτέλεια να έχει τη δυνατότητα κάποιος (ψυχικά, οικονομικά, χρονικά, οικογενειακά κτλ) να δώσει στον εν λόγω διαγωνισμό και να μην το κάνει σνομπάροντας τον. Φυσικά, αν δε μπορεί αλλάζει το θέμα.
Πάντως, δεν ξέρω αν το να ξεκινήσει κανείς τη διαδικασία του να διοριστεί μέσω του 40% (πίνακας διορισμών μέσω προϋπηρεσίας) είναι λιγότερο ψυχοφθόρο-δαπανηρό-κουραστικό.
-
Ίσως έθεσα το θέμα πολύ άσπρο- μαύρο. Υπάρχει φυσικά και η δυνατότητα για αναπληρωτές, απλά για μένα -έτσι όπως είναι φτιαγμένο το σύστημα- με τις προσαυξήσεις που έχω ή διορίζομαι ή δεν διορίζομαι και αν είμαι για λίγα μόρια κάτω από τη βάση διορισμού δεν υπάρχει περίπτωση να μπω στον πίνακα αναπληρωτών γιατί όταν αφαιρούνται τα μόρια προσαύξησης κατεβαίνω πολύ χαμηλά. Απ' όσο έχω καταλάβει καλύτερες πιθανότητες να πάει κάποιος αναπληρωτής είναι να έχει γράψει λίγο κάτω από τη βάση διορισμού και να μην έχει προσαυξήσεις και μεγάλο βαθμό πτυχίου. 'Ετσι ίσως είναι καλύτερα για μένα προσωπικά, γιατί βλέπω αναπληρωτές να ταλαιπωρούνται, να ξαναδιαβάζουν ασεπ (όταν είσαι αναπληρωτής 'πρέπει' να δώσεις ασεπ και αυτό είναι το ψυχοφθόρο) δουλεύοντας ταυτόχρονα και η ψυχολογία τους δεν είναι και η καλύτερη.
-
Το 2005 έδωσα πέρασα και δεν διορίστηκα για 0.5 μόρια....... Φαντάζεστε τι ωραία!!!!!! Αλλά τι να κάνω ....έχει καταντήσει η κατάσταση μονόδρομος πως αλλιώς μπορεί κάποιος, που δεν έχει μόρια ως αναπληρωτης ούτε τα τα κονέ για πρόσθετη διδακτική στηριξη ώστε να αποκτήσει (γιατί αναπληρωτής χωρις προυπηρεσία δεν γίνεσαι πια στο ΠΕ04) ; Γενικά είναι έτσι η κατάσταση που αναγκάζεσαι και πάλι και πάλι.......
-
Κακά τα ψέματα παιδιά, ο διαγωνισμός του ΑΣΕΠ για τους εκπαιδευτικούς είναι ο μόνος μεγάλος διαγωνισμός που γίνεται στάνταρ κάθε δύο χρόνια (μέχρι στιγμής) και προσφέρει - λίγη έστω - ελπίδα για διορισμό σε κάποιους κλάδους αποφοίτων. Είναι πολυτέλεια να έχει τη δυνατότητα κάποιος (ψυχικά, οικονομικά, χρονικά, οικογενειακά κτλ) να δώσει στον εν λόγω διαγωνισμό και να μην το κάνει σνομπάροντας τον. Φυσικά, αν δε μπορεί αλλάζει το θέμα.
Πάντως, δεν ξέρω αν το να ξεκινήσει κανείς τη διαδικασία του να διοριστεί μέσω του 40% (πίνακας διορισμών μέσω προϋπηρεσίας) είναι λιγότερο ψυχοφθόρο-δαπανηρό-κουραστικό.
Θα συμφωνήσω μαζί σου. Αλλά, νομίζω πως εξίσου ψυχοφθόρο-δαπανηρό-κουραστικό είναι να περιμένεις δέσμιος ως αναπληρωτής ή ωρομίσθιος, για το πότε μετά από αρκετά χρόνια θα σε διορίσουν. Δέσμιος δηλαδή μιας κατάστασης τόσο «ντεμί» ως εποχικά ή"μισο"- απασχολούμενος- ή άνεργος. Αν δεν διαθέτεις τις "πλάτες" της οικογένειας για πόσα χρόνια μπορεί κάποιος τη μια χρονιά να είναι άνεργος, την άλλη εποχικά εργαζόμενος και την άλλη ημι-απασχολούμενος?
Τουλάχιστον, μέσω του διαγωνισμού επιδιώκεις μια πιο άμεση και αποτελεσματική λύση. Προσωπικά θα δώσω και θα ξαναδώσω εξετάσεις αν χρειαστεί. Γιατί νομίζω πως αξίζει να δίνει κανείς τις εξετάσεις του ΑΣΕΠ εφόσον έχει ξεκαθαρίσει μέσα του τα θέλω του, τους στόχους του και ότι για να τα πετύχει πρέπει να καταβάλει κόπο.
Όταν είναι κανείς σε θέση να γνωρίζει τις επιθυμίες του, να βάζει στόχους, να ξέρει και να πιστεύει στις δυνατότητες του τότε βρίσκει και το θάρρος να μαζεύει τα κομμάτια του, που λέει και ο/η Syllas, και να αγωνίζεται.
-
Το 2005 έδωσα πέρασα και δεν διορίστηκα για 0.5 μόρια....... Φαντάζεστε τι ωραία!!!!!! Αλλά τι να κάνω ....έχει καταντήσει η κατάσταση μονόδρομος πως αλλιώς μπορεί κάποιος, που δεν έχει μόρια ως αναπληρωτης ούτε τα τα κονέ για πρόσθετη διδακτική στηριξη ώστε να αποκτήσει (γιατί αναπληρωτής χωρις προυπηρεσία δεν γίνεσαι πια στο ΠΕ04) ; Γενικά είναι έτσι η κατάσταση που αναγκάζεσαι και πάλι και πάλι.......
ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ. ΑΝ ΣΚΕΦΤΗΤΕ ΟΤΙ ΙΣΩΣ ΣΕ ΛΙΓΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΟΥΝ ΟΙ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΟΠΩΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΖΕΙ Η Κ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ ΤΟΤΕ ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΘΑ ΣΥΖΗΤΑΜΕ ΤΟ ΘΕΜΑ ΑΥΤΟ. ΑΤΥΧΗ ΕΙΣΟΥΝ ΚΑΙ ΓΩ ΓΙΑ ΜΙΣΟ ΜΟΡΙΟ , ΦΕΤΟΣ ΠΩΣ ΠΗΓΕΣ?
-
Το 2005 έδωσα πέρασα και δεν διορίστηκα για 0.5 μόρια....... Φαντάζεστε τι ωραία!!!!!! Αλλά τι να κάνω ....έχει καταντήσει η κατάσταση μονόδρομος πως αλλιώς μπορεί κάποιος, που δεν έχει μόρια ως αναπληρωτης ούτε τα τα κονέ για πρόσθετη διδακτική στηριξη ώστε να αποκτήσει (γιατί αναπληρωτής χωρις προυπηρεσία δεν γίνεσαι πια στο ΠΕ04) ; Γενικά είναι έτσι η κατάσταση που αναγκάζεσαι και πάλι και πάλι.......
ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ. ΑΝ ΣΚΕΦΤΗΤΕ ΟΤΙ ΙΣΩΣ ΣΕ ΛΙΓΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΟΥΝ ΟΙ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΟΠΩΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΖΕΙ Η Κ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ ΤΟΤΕ ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΘΑ ΣΥΖΗΤΑΜΕ ΤΟ ΘΕΜΑ ΑΥΤΟ. ΑΤΥΧΗ ΕΙΣΟΥΝ ΚΑΙ ΓΩ ΓΙΑ ΜΙΣΟ ΜΟΡΙΟ , ΦΕΤΟΣ ΠΩΣ ΠΗΓΕΣ?
Infinity_kos παρακαλώ τροποποίησε το μήνυμά σου σε πεζά. Στο pde δεν γράφουμε με κεφαλαία ;)
Ευχαριστώ
-
Συνάδελφε Ματ, συμφωνώ ότι πετυχαίνει κανείς όταν καταβάλλει κόπο, αλλά αυτό ισχύει για τη ζωή γενικά, για το ασεπ ισχύει ότι αν πετύχεις είναι σίγουρο ότι έχεις καταβάλει πολύ κόπο, αλλά όχι και αντίστροφα: αν καταβάλεις και πολύ κόπο δεν είναι σίγουρο ότι θα πετύχεις. Το ασεπ είναι περισσότερο τυχερό παιχνίδι και από την ίδια τη ζωή.
-
Χαίρομαι ειλικρινά που χαλαρά συζητώντας βάζουμε τα πράγματα στις πραγματικές τους διαστάσεις.Χαίρομαι που τελείωσε για όλους το μαρτύριο που ξεκίνησε τον Αύγουστο(ανεξαρτήτως- επαναλαμβάνω- αποτελεσμάτων).Η δημόσια εκπαίδευση δεν είναι και ο παράδεισος, αν αυτό φανταζόμαστε.Εργασιακά δικαιώματα εξασφαλίζει απόλυτα,αυτό είναι το βέβαιο και το μεγάλο δέλεαρ.Κατά τα άλλα, γενικά συνθλίβει την όρεξη για δουλειά, σε βυθίζει σε τάξεις 25-30 μαθητών...και τα περί προσφοράς...γίνονται-συνήθως-ατμός.Τα φροντιστήρια είναι κόλαση ανταγωνισμού σκληρού-τα ζω χρόνια...Η ίδια κόλαση μεταφέρεται και στα ιδιαίτερα των διορισμένων...σφαγή κι εκεί και άπειρες μικρότητες...ποιος θ'αρπάξει τα περισσότερα και τους περισσότερους μαθητές...για να μιλήσουμε και για την επόμενη μέρα των διοριστέων...Ο ΑΣΕΠ είναι μόνο η αρχή του παραλογισμού...έπεται συνέχεια...ίσως σκληρότερη ως μη αναμενόμενη.Διοριστέα του 2002 είπε: ένα μήνα κρατά η ευδαιμονία...εξατμίζεται πολύ γρήγορα η χαρά της ασεποεπιτυχίας...μετά η ζωή συνεχίζεται,κανονικά σκληρή(στην Κάρπαθο;).Παρά ταύτα, το ποθούμενο έστω πραγματικότητα για όλους...Κι ας μην είναι τουλάχιστον το μοναδικό...
-
Συνάδελφε Ματ, συμφωνώ ότι πετυχαίνει κανείς όταν καταβάλλει κόπο, αλλά αυτό ισχύει για τη ζωή γενικά, για το ασεπ ισχύει ότι αν πετύχεις είναι σίγουρο ότι έχεις καταβάλει πολύ κόπο, αλλά όχι και αντίστροφα: αν καταβάλεις και πολύ κόπο δεν είναι σίγουρο ότι θα πετύχεις. Το ασεπ είναι περισσότερο τυχερό παιχνίδι και από την ίδια τη ζωή.
Σε κάποιο έργο του ο Σαίξπηρ παρομοιάζοντας τη ζωή του ανθρώπου με ένα θεατρικό έργο λέει πως το μόνο που είναι "εξασφαλισμένο σε αυτή (τη παράσταση) είναι η είσοδος και η έξοδος από (τη σκηνή) αυτή". Έτσι είναι που τα λες τίποτα δεν σου εξασφαλίζει ότι καταβάλλοντας πολύ κόπο θα πετύχεις. Μήπως όμως το ίδιο δεν ισχύει για ότι κι αν αποφασίσουμε να κάνουμε?
Τίποτα δεν είναι τυχαίο στη τυχαία μας ζωή. Ακόμη κι όταν "τζογάρει" κανείς δεν αρκεί να βασίζεται μόνο στην τύχη. Τέλος κατ' εμέ πως να περιμένει κανείς να "κερδίσει" αν δεν παίξει καν? ;)
-
Σίγουρα τα πράγματα δεν είναι ρόδινα μετά το διορισμό. Πιθανόν, όσοι διοριστούν θα πρέπει να αντιμετωπίσουν το απαξιωτικό πνεύμα των προηγούμενων γενιών εκπαιδευτικών, μεγάλες τάξεις μαθητών, εκπαιδευτικό υλικό που δεν ανταποκρίνεται στο σήμερα, αλλαγή τόπου διαμονής, και ό,τι άλλο.
Όμως το κλίμα διαμορφώνεται και από εμάς τους ίδιους, και σε τελική ανάλυση το μεγαλύτερο ρόλο τον παίζει ο τρόπος που βλέπει κανείς ένα ποτήρι με νερό. Μισοάδειο ή μισογεμάτο.
Εγώ πιστεύω πως η νεότερη γενιά διοριστέων μπορεί να κάνει τη διαφορά ατομικά ή συλλογικά, και σταδιακά να διαμορφώσει ένα κλίμα διαφορετικό παρά τις όποιες αντίξοες συνθήκες. Πάντα θα υπάρχουν κάποιοι αξιόλογοι συνάδελφοι, πάντα κάποιοι μαθητές που θέλουν να μάθουν.
Δε νομίζω πως κάποιος από μας τρέφει αυταπάτες πως μετά το διορισμό τα πράγματα θα είναι τέλεια. Παράδεισος δεν είναι ούτε το σχολείο ούτε η κοινωνία στην οποία ζούμε. Όμως, αν προσπαθήσουμε να είμαστε αισιόδοξοι, αν βλέπουμε σε κάθε κατάσταση πρώτα τα θετικά στοιχεία και όχι τα αρνητικά, αν αφήσουμε τη δημιουργικότητά μας να εκφραστεί χωρίς να επηρεαζόμαστε πολύ από τον περίγυρο, με λίγα λόγια αν καταφέρουμε να σκεφτόμαστε διαφορετικά, θα έχουμε πιστεύω συμβάλει αρκετά στη βελτίωση των συνθηκών στο χώρο εργασίας μας.
-
Έδωσα ΑΣΕΠ το 2005 και διορίστηκα σε ακριτικό νησί. Πάρα πολύ χαρούμενη στην αρχή. Όταν έφθασα στο νησί, καθόταν όλοι οι καθηγητές σε μια καφετέρεια. Κατήφεια και μιζέρια απίστευτη. Ήταν για όλους η δεύτερη χρονιά στο νησί. Ήμουν πολύ γελαστή και προσπαθούσα να τους κάνουν να αισθανθούν λίγο καλύτερα. 2 μήνες μετά καθόμουν στα σκαλοπάτια του σχολείου φρικαρισμένη τελείως και προσπαθούσαν να με βοηθήσουν οι άλλοι. Δεν ξέρω τι ακριβώς φταίει βρε παιδιά. Μέχρι στιγμής ήμουν σε 2 συλλόγους και δεν μπορώ να διαλέξω ποιός από τους δύο ήταν χειρότερος. Πλήρης αδιαφορία για τα παιδιά και γενικά για δημιουργία. Να βγει το 45λεπτο. Το μόνο που ενδιαφέρει τους περισσότερους καθηγητές είναι πότε θα φύγουν από το νησί. Σε κάθε σύλογο βέβαια υπάρχουν 2-3 άτομα που προσπαθούν. Αλλά όχι περισσότερα. Έχουμε και πιπιλάμε συνέχεια ότι τα παιδιά δεν ενδιαφέρονται καθόλου. Μα αφού μας βαριούνται. Τα περισσότερα μαθήματα είναι απλώς κουραστικά και χωρίς νόημα. Υπάρχουν καθηγητές πληροφορικής που κάνουν μαθήματα στον πίνακα και δεν χρησιμοποιούν τους υπολογιστές. Αλλά αυτό που με εξέπληξε περισσότερο είναι η δική μου συμπεριφορά. Δούλευα σε εταιρείες για 9 χρόνια και ήμουν δημιουργική και μερικές φορές εργασιομανής. Μετά από δύο χρόνια που είμαι στο σχολείο έχω την εντύπωση ότι θα ξεχάσω και αυτά που ήξερα. Τον τελευταίο καιρό έχω συνειδητοποιήσει τι γίνεται και προσπαθώ να δραστηροποιηθώ. Με λίγα λόγια είναι πολύ εύκολο να πέσεις στην μαύρη τρύπα του δημοσίου και να παράγεις από λίγο εως ελάχιστο έργο. Δεν ξέρω εάν χρειαζόμαστε αξιολόγηση πάντως λίγη αυτοαξιολόγηση δε βλάπτει.
-
Σε καταλαβαίνω απόλυτα. Ξέρω πως είναι δύσκολο να βιώνεις τη μιζέρια των υπόλοιπων συναδέλφων καθημερινά. Όμως, νομίζω πως μέσα στην τάξη ο καθηγητής είναι ελεύθερος να κάνει το μάθημά του ενδιαφέρον, και να δραστηριοποιηθεί ώστε να είναι δημιουργικός.
-
Καλό βράδυ! Συνάδελφοι η μιζέρια και η απαξίωση είναι χαρακτηριστικά της εποχής μας. Εγώ τη νιώθω έντονα στα ιδιαίτερα μαθήματα που παραδίδω εδώ και χρόνια. Αδιαφορία και απάθεια από μαθητές (ευτυχώς όχι από όλους), γονείς που ζουν στον κόσμο τους και νομίζουν πως έχουν τα τέλεια παιδιά και εσύ από την άλλη πλευρά να προσπαθείς να δώσεις τον καλύτερο εαυτό σου και όχι για να κάνεις όνομα και να τα πάρεις χοντρά (δεν ανήκω σε αυτή την κατηγορία). Απλώς, επειδή αγαπώ αυτό που κάνω και θέλω να δώσω όλη μου την ψυχή και ας μην επιζώ καν από αυτά τα μαθήματα. Φαντάζομαι πως στο σχολείο τα πράγματα δεν είναι καθόλου ρόδινα και όταν οι υπόλοιποι συνάδελφοι δεν έχουν τον ίδιο ενθουσιασμό με το δικό σου απογοητεύεσαι. Δεν πρέπει όμως να παραιτηθείς. Έχω δει καθηγητές του δημοσίου να κάνουν εξαίρετα πράγματα, να δίνουν πλούσιο υλικό και πιστέψτε με οι μαθητές το αναγνωρίζουν. Το παν είναι να μη χάσεις το μεράκι και τον ενθουσιασμό σου. Ακόμη και όταν οι μαθητές δεν δείχνουν μεγάλο ενδιαφέρουν, νομίζω πως υπάρχουν τρόποι να τους προσελκύσεις με τη διδασκαλία σου. Ευτυχώς πολύ πριν από εμάς πολλοί παιδαγωγοί ασχολήθηκαν με όλα αυτά (τι μελετάμε για τον Ασέπ, κάποιες θεωρίες μπορεί κανείς να τις εφαρμόσει, ας διαβάσει κανείς Παπανούτσο "Η παιδεία το μεγάλο μας πρόβλημα", ένα εξαιρετικό δοκίμιο. Ας μην παραιτηθούμε λοιπόν και ας το θέλουν κάποιοι.
-
Νομίζω πως το θέμα του αρνητισμού που συζητάμε έχει να κάνει με την απαξίωση της εργασίας γενικότερα στην Ελλάδα, αλλά και της εκπαίδευσης ειδικότερα.
Όσον αφορά την εργασία, στο δημόσιο επικρατεί η αντίληψη πως η παραγωγικότητα και η δημιουργικότητα δεν είναι ζητούμενα. Στον ιδιωτικό τομέα από την άλλη αυτό που ενδιαφέρει πολλούς εργοδότες είναι η εργασία με χαμηλό κόστος. Όμως και τα δύο είναι οι πλέον αρνητικοί παράγοντες για τη γενικότερη εξέλιξη. Αν ο εργαζόμενος δεν επιβραβεύεται για το έργο του, αν δεν ενθαρρύνεται και αν δεν αισθάνεται πως αμείβεται επαρκώς, για ποιο λόγο να θέλει να αποδώσει, ειδικά εντός καθεστώς μονιμότητας δημοσίου;
Συγγνώμη για τις παραπάνω γενικεύσεις, αλλά νομίζω πως δίνουν μια εικόνα της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας. Καθήκον δικό μας είναι να αντιδράσουμε δημιουργικά.
-
Νομίζω ότι άσχημες συνθήκες μπορείς να βρεις παντού, είτε στο δημόσιο είτε στον ιδιωτικό χώρο. Είναι να μην σου τύχει...κακοί συνάδελφοι, κακός διευθυντής-προϊστάμενος ή αντίστοιχα εργοδότης κλπ...κλπ...Όλα μέσα στο παιχνίδι είναι και στο χέρι του καθενός να ανταπεξέλθει στις όποιες δυσκολίες. :-\
Προσωπικά, δεν ξέρω αν θα ξαναδώσω σε περίπτωση που δεν τα καταφέρω. Δεν είναι ότι έχω δώσει πια τόσες φορές που κουράστηκα. Έχω δώσει 3 φορές, τις 2 τελευταίες όμως με πραγματικά σοβαρή προσπάθεια. Αν ήμουν μικρότερη, χωρίς υποχρεώσεις, έμενα με τους γονείς μου και μου τα είχαν όλα έτοιμα, θα ξαναέδινα σίγουρα. Τώρα όμως, το να πω ότι κάθομαι να διαβάσω σοβαρά, απαιτεί ολόκληρη "προεργασία" και μία τρομερή αναστάτωση όχι σε μένα (αυτό είναι το τελευταίο που με νοιάζει) αλλά στην οικογένειά μου και κυρίως στα παιδιά μου, που δε μου φταίνε σε τίποτα!!! :P
Πριν γίνει ο διαγωνισμός είχα πει σε συζητήσεις με φίλους ότι αν δεν τα καταφέρω και τώρα, σκέφτομαι πολύ σοβαρά να εγκαταλείψω την προσπάθεια. Με λίγα λόγια να εγκαταλείψω την εκπαίδευση γενικά, να ασχοληθώ με κάτι άλλο. Αυτή η σκέψη υπάρχει ακόμα μέσα στο μυαλό μου, απλά δεν ξέρω αν θα βρω τη δύναμη να το κάνω...(χρειάζεται πολλή δύναμη να εγκαταλείψεις κάτι που αγαπάς πάαααρα πολύ!!! :()
Ελπίζω να μη χρειαστεί να μπω στη διαδικασία να διαλέξω. :-\
-
Το παρακάτω post είναι off the record:
Αντί να καθόμαστε όλοι και να κλαίμε παρέα τη μοίρα μας, δεν βάζει ο καθένας μας ένα κεφαλαιάκι να κάνουμε μια μπίζνα και να μην έχουμε πλέον ανάγκη τον ακατανόμαστο (http://www.asep.gr) ;;; ;D
-
Καλοοοοοοοοο!!!!!
ΟΚ με το κεφαλαιάκι, αλλά τι μπίζνα προτείνεις ως την πιο κερδοφόρα;
-
Σ'αυτό με πιάνεις αδιάβαστη! Αλλά θα ήθελα να επινοήσουμε κάτι -θα βάλω και επιστημονική φαντασία τώρα μέσα- που να "κλείσουμε" τον ΑΣΕΠ, να μη χρειαστεί να ξαναδώσει κανείς βρε παιδί μου!
Και σύνθημα: Λευτεριά στους υποψήφιους εκπαιδευτικούς του ΑΣΕΠ!!! ;D
-
Επικροτώ και επαυξάνω!!!
Για μπίζνα εγώ θα πρότεινα μια σουβλακερί ή ακόμη καλύτερα ένα καφέ (πιο καθαρό)
-
Ιδού Κυρίες και Κύριοι! Αυτό θα πει ελληνικό κράτος! Μας σπουδάζανε τόσα χρόνια, βγάλαμε τα ματάκια μας στις εξεταστικές, γεμίσαμε τις ψυχές μας με όνειρα και ελπίδες, ο καθένας για το δικό του ψώνιο, βγήκαμε με όρεξη για δουλειά, για προσφορά, για αναγνώριση και τώρα -μεταξύ σοβαρού και αστείου- σκεφτόμαστε μήπως θα ήταν καλύτερο να ανοίξουμε σουβλατζίδικα! Ωραιότατη επιχείρηση, δεν λέω, δεν έχω τίποτα με το σουβλάκι σαν είδος, αλλά αν το'ξερα κάποια χρόνια πριν ότι κάποτε θα το έβλεπα ως πιο προσοδοφόρο κι ότι τα όνειρα με τα οποία μπήκα στο παν/μιο κάποτε θα τα μετέτρεπα σε ευρώ, ε, ας μην περνούσα ποτέ τη πόρτα. Πιο ευτυχισμένη θα ήμουν.
Το'χει φαίνεται η χώρα αυτή ανέκαθεν το χούι να πληγώνει, το'πε ο Σεφέρης αρκετά χρόνια πριν. Πόσο προφητικός ήταν για μία ακόμη φορά!
-
Γεια σας. Εγώ προτείνω να κάνουμε εμείς έναν οργανισμό διεξαγωγής διαγωνισμών. Και μόνο από τα παράβολα κάτι θα μαζέψουμε.
-
Επίσης πολύ καλή ιδέα! 70.000 υποψήφιοι Χ 15Ε = 1.050.000Ε
Αν επίσης συγκεντρώσουμε και άλλους διαγωνισμούς, θα κάνουμε καλή μπάζα.
-
Απαραίτητη προϋπόθεση όμως να τους περνάμε ΟΛΟΥΣ!
Αλλά ας μη ξεφύγουμε άλλο από το θέμα μας (ως moderator πρέπει να δίνω και το καλό παράδειγμα :-[)
-
ΟΚ παιδιά μαζί σας αλλά, έχω δυο ερωτήσεις:
- αν τους περνάμε όλους μήπως εξαντληθούν πολύ γρήγορα οι "υποψήφιοι πελάτες" μας?
- και αντε και τους περνάμε όλους που θα τους στέλνουμε για δουλειά? :D
-
Αν και είπα να μην ξεφύγω πάλι από το θέμα, τα ερωτήματά σου ήταν σωστά και με βάλανε σε πειρασμό.
1ον: "πελάτες" πάντα θα υπάρχουν, αφού κάθε χρόνο τόσοι βγαίνουν από τα παν/μια.
2ον: Πρόσεξε να δεις: αυτούς που έχουν απλά πτυχίο τους βάζουμε σε πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια. Τους μαστεράδες τους βάζουμε όλους σε προγράμματα μετεκπαίδευσης προσωπικού (βέβαια, θα έχουμε και επίπεδο!) και τους ντοκτοράδες τους κάνουμε κατευθείαν ΔΕΠ στα παν/μια! :D
Ιδεώδη πολιτεία ο Πλάτωνας;;; Ιδεώδη παιδεία εμείς!!! ;)
-
Μου αρέσει πολύ αυτό το σενάριο!
Και μάλιστα αν το συνδυάσουμε με το νέο νομοσχέδιο του υπουργείου, αν μετατεθούν σε γραμματειακές θέσεις όσοι δεν θέλουν να αξιολογούνται, θα μείνουν ελεύθερες πολλές θέσεις εκπαιδευτικών σε όλες τις βαθμίδες. Λέτε να τα καταφέρουμε;;;;
-
Μια μόνο λέξη : Παστέλια
Τρελλά λεφτά. Μπορούμε μάλιστα να τα αγοράζουμε πιο φτηνά από Κινέζους και να τα πουλάμε πιο ακριβά. Και είναι κάτι διαχρονικό, παραδοσιακό, θρεπτικό και εμπορικό.
Ποιος δε θα ήθελε να φάει ένα παστέλι καθώς σχολάει από την εργασία του; Τί πιο όμορφο από ένα παστέλι κατά την ώρα του διαλείμματος στα σχολεία; Ο καλύτερος τρόπος για να ολοκληρωθεί ένα γεύμα ή ένα δείπνο σε μια ταβέρνα, σε ένα εστιατόριο είναι ένας : ΠΑΣΤΕΛΙ
Τρώγεται παντού : στη θάλασσα, στο εξεταστικό κέντρο, στις πορείες, στους γάμους, στις χαρές και στις λύπες, στο γήπεδο, με την παρέα, παντού και πάντα : παστέλι
-
Και γνώση Η/Υ στις επόμενες εξετάσεις;
Ι.Δ.Τ. 5.2.2007, 14:30
Αγαπητέ αποδέκτη,
αποτελεί κοινό τόπο πως ή μελέτη για την κατηγορία ΠΕ02 έχει κατά πολύ "ξεφύγει" από τα πλαίσια του 1998, όταν εμφανίστηκε ο θεσμός. Εις τους επιχειρούντας για άλλη μια φορά (κατά τα τέλη του 2008) εύχομαι προσεκτική μελέτη και μέγιστη προσοχή. Σημειωτέον δε ότι στον επόμενο διαγωνισμό θα ζητείται και επάρκεια γνώσεων πληροφορικής! (των φρονίμων τα παιδιά...).
Εις νεώτα, λοιπόν!
http://www.proslipsis.gr/cmCat_treePrd.php?&cm_catid=288&cm_prdid=3085
-
Τέλειες προτάσεις για την ιδεώδη πολιτεία! Και αυτοί που δε θέλουν να δώσουν ασεπ ή έχουν κουραστεί ή αδυνατούν πλέον, να κάθονται και να φιλοσοφούν και να δίνουν τις ιδέες σε όλους τους άλλους. Όλα αυτά θα φαντάζουν πιο λογικά στα μάτια όλων αυτών γύρω μας που δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί δίνουμε τόσες φορές ασεπ και δεν πετυχαίνουμε, γιατί διαβάζουμε τόσο πολύ και είμαστε απ' έξω. Αλήθεια τι σας λένε όλοι αυτοί που είναι γύρω σας, αλλά δεν έχουν σχέση με την εκπαίδευση. Δεν βλέπετε στα μάτια τους μία απορία: '
-
Καλές όλες οι προτάσεις για την ιδεώδη πολιτεία γιατί βλέπω τώρα στο φόρουμ της εδρας εκπαίδευσης ότι το υπουργείο συζητάει να μην κάνει άλλο ασεπ, αλλά να διορίζει από τον ενιαίο πίνακα! Έχετε ακούσει κάτι σχετικό; Αν είναι έτσι σίγουρο είναι ότι δεν θα χρειστεί να ξαναμπούμε στην τρελή διαδικασία.
-
Δεν βλέπετε στα μάτια τους μία απορία: '
-
...αλλά να διορίζει από τον ενιαίο πίνακα!
Πάγιο αίτημα της ΠΕΑ...Πού θα πάει, θα το πετύχουν κι αυτό! ::)
-
Καλές όλες οι προτάσεις για την ιδεώδη πολιτεία γιατί βλέπω τώρα στο φόρουμ της εδρας εκπαίδευσης ότι το υπουργείο συζητάει να μην κάνει άλλο ασεπ, αλλά να διορίζει από τον ενιαίο πίνακα! Έχετε ακούσει κάτι σχετικό; Αν είναι έτσι σίγουρο είναι ότι δεν θα χρειστεί να ξαναμπούμε στην τρελή διαδικασία.
Ωραία κι όσοι δεν είμαστε στον ενιαίο θα το πάρουμε απόφαση ότι δεν πρόκειται να διοριστούμε και μάλλον θα συνεταιριστούμε με τον ovidius και θα βγάλουμε τρελά λεφτά.
Μαζί σου ovidius και λόγω καταγωγής (μισή από το Ζάντε - μισή από Καλαμάτα) έχω και τη συνταγή!!!! :D
Μάντολες θα φτιάχνουμε? 8)
-
Φαντάσου λοιπόν τι θα σκέφτονται άνθρωποι που δεν έχουν καν σχέση με την εκπαίδευση!!! :P
Προσωπικά καθόλου δε με νοιάζει τι σκέφτονται οι άλλοι. :P
Προσπαθώ για μένα κι όχι για το τι θα πουν οι άλλοι οι οποίοι, μάλιστα δεν είναι στη δική μου θέση και μπορούν να κρίνουν εξ αποστάσεως. "Απ' έξω από τον χορό πολλά τραγούδια λέγονται".
Ούτε και θεωρώ πως η αποτυχία στις όποιες εξετάσεις είναι καθοριστική για την ύπαρξή και την αξία κάποιου.
Σκέψου τα παιδιά που δεν μπαίνουν στα ΑΕΙ και ΤΕΙ για αυτούς δηλαδή τι θα πρέπει να λένε κάποιοι "σοφοί"
Είναι χαζά?, τεμπέληδες? άχρηστοι?
::)
-
Δεν αντιλέγω. Αλλά σκέψου να δίνεις και να ξαναδίνεις στο διαγωνισμό, να ξέρεις ότι έχεις κάνει μεγάλη προσπάθεια και μετά να βλέπεις δημοσιεύματα του τύπου "άχρηστοι καθηγητές...το μεγαλύτερο ποσοστό κάτω από τη βάση...", τα οποία περνούν στην κοινή γνώμη! Εκεί δεν εξοργίζεσαι? Δε νιώθεις ότι πρέπει ν' αποδείξεις την αξία σου? Δεν σου κόβει τη διάθεση για κάθε παραπέρα προσπάθεια όλο αυτό?
Ξέρεις, είναι πολύ άσχημο να δουλεύεις πχ σε ένα ιδιωτικό, να ξέρουν οι γονείς ότι δίνεις στο διαγωνισμό, κι όταν έρθει η "αποτυχία" να διαισθάνεσαι ότι ίσως και να έχουν αρχίσει ν' αμφιβάλλουν για την αξία σου...Πολύ άσχημο συναίσθημα που το έχουν νιώσει πολλοί συνάδελφοι κι έχουν φτάσει στο σημείο να μη λένε ότι θα δώσουν, για να μη χρειάζεται μετά να δίνουν "εξηγήσεις"!
Σε μένα τουλάχιστον, όλο αυτό μου μοιάζει με ένα μεγάλο φαύλο κύκλο!... :-\
-
Συμφωνώ με τη Sophie, τώρα πια δεν είμαστε μόνοι μας όπως όταν ήμασταν φοιτητές, είμαστε υπόλογοι μπροστά στις οικογένειές μας, στα παιδιά μας, έχουμε μεγαλύτερες ευθύνες για τις αποτυχίες μας, οι ευκαιρίες που έχουμε δεν είναι ίδιες με αυτές ενός 25χρονου απόφοιτου που το να δώσει εξετάσεις ασεπ είναι απλά μιά συνέχεια του διαβάσματος στο πανεπιστήμιο και αυτό ευνοεί την στήριξη των γονιών του. Για μένα προσωπικά δεν με νοιάζει, ξέρω καλά αν αξίζω να μπω σε τάξη ή όχι, αξίζει όμως να πετάω το παιδί μου από εδώ και από κει, όλοι να μπουν στην υπηρεσία μου για να διαβάσω ξανά και ξανά. Θυμάμαι κάποιος συνάδελφος είχε πει σε ένα τόπικ ότι το παιδί στο ιδιαίτερο τον ρώτησε: τώρα κυρία εσείς θα γίνεται καθηγήτρια, άμα περάσετε;' αυτό δεν σου λέει τίποτε, Ματ;
-
Κατανοώ τι μου λέτε και οι δυο σας. Δεν ζω εκτός «πλαισίων». Αλλά να σημειώσω μερικά πράγματα.
Σε ότι αφορά τον διαγωνισμό ΑΣΕΠ για τους εκπαιδευτικούς, αλλά και κάθε διαγωνισμός που είναι τελικά μια επιλεκτική διαδικασία, δεν αντανακλά τις πραγματικές δυνατότητες, ικανότητες κτλ αυτών που συμμετέχουν και τελικά επιλέγονται. Με αλλά λόγια όσοι δεν περνούν τον διαγωνισμό του ΑΣΕΠ δεν σημαίνει ότι είναι ούτε χειρότεροι, ούτε καλύτεροι από αυτούς που περνούν.
Για ότι κάνουμε που αφορά πρώτα από όλα εμάς και μετά στο στενό μας οικογενειακό περιβάλλον στον πρώτο που οφείλουμε να δώσουμε εξηγήσεις και λόγο είναι ο ίδιος μας ο εαυτός. Πώς να καταλάβουν οι γονείς μου (αν εξακολουθούν να υπάρχουν στη ζωή μου), ο σύντροφός μου ή και τα παιδιά μου αν πρώτα από όλα εγώ δεν έχω βάλει τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση?
Άσε που τα παιδιά σας στο τέλος δεν θα σας κρίνουν για την αποτυχία σας σε σχέση με τον διαγωνισμό αλλά σε σχέση με αυτά τα ίδια ως γονιούς. Δηλαδή θέλω να πω έχετε τις ίδιες πιθανότητες να «κατηγορηθείτε» από αυτά είτε περάσατε είτε όχι στον διαγωνισμό αλλά, όχι σε σχέση με αυτό καθεαυτό το γεγονός επιτυχίας ή αποτυχίας.
Όσο για τον ευρύτερο κοινωνικό μας περίγυρο νομίζω ότι είστε λίγο υπερβολικοί και οι δυο. Όχι αδικαιολόγητα γιατί οι αγωνίες και οι ελπίδες μας γίνονται βορά από τα media και άλλους «αϊτονύχιδες».
Στην πραγματικότητα όμως, όλος ο κόσμος με κοινό νου ξέρει καλά πως αυτές οι εξετάσεις είναι εξετάσεις φιλτραρίσματος και πως αναγκαστικά κάποιοι πρέπει να μείνουν έξω.
Εγώ σε όσους είχα πει ότι θα δώσω εξετάσεις (κι αυτοί ήταν οι πολύ δικοί μου άνθρωποι, τους υπολοίπους δεν τους αφορούσε ούτε και με ενδιέφερε να το μοιραστώ μαζί τους) όλοι είχαν την ίδια αντίδραση. «Καλά θα κάνεις αλλά, επειδή είναι μικρές οι πιθανότητες επιτυχίας κοίτα να έχεις κι άλλες εναλλακτικές λύσεις στη ζωή σου».
Και η αλήθεια είναι πως όσες φορές στη ζωή μου έβαλα όλα τα αβγά σε ένα καλάθι στο τέλος μου έσπασαν κι έμεινα νηστική.
Κοντολογίς το αν θα επιλέξει κανείς να δώσει ή να μη δώσει εξετάσεις είναι προσωπική απόφαση του καθενός μας που μπορεί να τη δικαιολογήσει ή να την αιτιολογήσει με διάφορους τρόπους. Οι πιθανότητες όμως επιτυχίας ή αποτυχίας είναι πάντα μπροστά από κάθε πράξη μας. Κι αυτές είναι που πρέπει να έχει πάντα κατά νου του κάποιος και να βρει τρόπους να τις αντιμετωπίσει.
Όσο για την αφοπλιστική ειλικρίνεια του παιδιού Syllas μου λέει και μάλιστα πολλά…χωρίς να της αποδίδω υποτιμητικό χαρακτήρα.
-
«Καλά θα κάνεις αλλά, επειδή είναι μικρές οι πιθανότητες επιτυχίας κοίτα να έχεις κι άλλες εναλλακτικές λύσεις στη ζωή σου».
Και η αλήθεια είναι πως όσες φορές στη ζωή μου έβαλα όλα τα αβγά σε ένα καλάθι στο τέλος μου έσπασαν κι έμεινα νηστική.
Μια και η παραπάνω πρόταση ειπώθηκε στον κλάδο των Φιλολόγων να μου επιτρέψετε να σας δώσω μερικές χρήσιμες πληροφορίες, που γνωρίζω από πρώτο χέρι:
Γνωρίζω ότι ένας από τους μεγαλύτερους εκδοτικούς οίκους στην Ελλάδα (και φαντάζομαι και άλλοι) έχει ανάγκη από
1) Φιλολόγους για φιλολογική επιμέλεια βιβλίων. Επίπονη δουλειά, αλλά ο οίκος παρέχει και σεμινάρια φιλολογικής επιμέλειας. Και πληρώνει στην ώρα του!
2) Μεταφραστές βιβλίων. Και αυτή είναι δύσκολη δουλειά, μόνο που πέρα από μετάφραση λογοτεχνίας υπάρχει και ανάγκη για μετάφραση επιστημονικών βιβλίων. Τα δεύτερα έχουν τη δυσκολία μετάφρασης των ειδικών όρων, αλλά είναι πιο απλά στη μετάφραση της γλώσσας. Σε αυτή την ειδικότητα μπορεί να στείλει βιογραφικό οποιοσδήποτε πτυχιούχος, αν θέλει να μεταφράσει βιβλία της ειδικότητάς του.
Για τα παραπάνω σπάνια εκδοτικοί οίκοι δημοσιεύουν αγγελίες. Συνήθως περιμένουν τους ενδιαφερόμενους να τους στείλουν βιογραφικό.
Και οι δύο δουλειές είναι δύσκολες, αλλά παρέχουν τη δυνατότητα της εξ αποστάσεως εργασίας! Πολύ σημαντικό γιατί δεν χρειάζεται να μένετε στην Αθήνα.
Το σίγουρο είναι ότι δεν θα βγάλει κάποιος τρελά λεφτά από αυτές τις δουλειές, αλλά 1) θα ελαχιστοποιήσει το χάσιμο χρόνου που χρειάζεται για να πηγαίνει στο χώρο εργασίας του
2) Θα ελαχιστοποιήσει τα προσωπικά έξοδα 3) Είναι κάτι δημιουργικό 4)Δεν έχει συγκεκριμένο ωράριο.
-
Ε πως να μην λαμβάνουμε υπόψη τους γονείς μας αφού μας κοιτάζουν τα παιδιά όλη μέρα για να διαβάζουμε; Πως δεν οφείλουμε στον σύντροφό μας αφού δουλεύει, πηγαινοφέρνει, φροντίζει τα παιδιά και μας υποφέρει για όλο αυτό το λούκι που περνάμε. Αν είσαι μόνος στη ζωή και δουλεύεις εντάξει, δεν δίνεις λογαριασμό σε κανέναν και εγώ αν δεν είχα οικογένεια με μικρά παιδιά έτσι θα έκανα. Και όχι ότι επειδή μας βοηθάνε είμαστε υπόλογοι με την έννοια ενός μαθητή σχολείου, αλλά απλά χωρίς αυτούς δεν θα μπορούσαμε να διαβάσουμε. Αυτή είναι η 'σωστή διάσταση' που λες, δεν μπορείς να λειτουργείς μόνος σου όταν έχεις κάνει οικογένεια.Όσο για τα παιδιά σίγουρα δεν θα σε κατηγορήσουν αν αποφάσισες να δώσεις εξετάσεις και τους αφιέρωσες λιγότερο χρόνο, αρκεί ο χρόνος αυτός να είναι ουσιαστική ενασχόληση και ουσιαστική προσφορά αγάπης.
-
Σίγουρα το να έχει κανείς οικογένεια και να δώσει ασεπ είναι κατόρθωμα. Όμως πέρα από αυτό η αξιοπρεπής συμμετοχή στις εξετάσεις είναι κατόρθωμα από μόνη της. Γνωρίζουμε όλοι τι θυσίες απαιτούνται: ατελείωτες ώρες διαβάσματος, χρήματα για αγορά βιβλίων, απομόνωση. Στη συνέχεια συσσωρρεύονται τα προβλήματα που προκύπτουν από τις συνθήκες της προσωπικής ζωής του καθενός μας: οικογένεια ή μη, εργασία ή μη, προσωπική ψυχολογία, τόπος διαμονής, ηλικία και ό,τι άλλο. Όλα τα παραπάνω κάνουν τη συμμετοχή στις εξετάσεις μια διαδικασία επίπονη, και σε μερικές περιπτώσεις μπορούμε να μιλάμε για δικαίωμα συμμετοχής.
Και άλλοτε έχω γράψει πως οι εξετάσεις με τον τρόπο που διενεργούνται αποκλείουν ένα μεγάλο αριθμό υποψηφίων που αδυνατούν λόγω προσωπικών συνθηκών ζωής να διαθέσουν χρόνο και χρήμα για μία επαρκή προετοιμασία. Η αύξηση και διαφοροποίηση της ύλης σε βαθμό που να την καθιστά ασαφή, η μη έγκαιρη ανακοίνωση της ημερομηνίας εξέτασης, η συνήθης διενέργεια των εξετάσεων μέσα στο εκάστοτε σχολικό ή ακαδημαϊκό έτος, όλα αυτά κάνουν τη συμμετοχή ακόμη δυσκολότερη, και για μερικούς αδύνατη. Είναι προφανές πως ο ασεπ προσπαθεί να αποκλείει όσο γίνεται περισσότερο κόσμο από το να κάνει αίτηση και να προσέλθει στις εξετάσεις. Στη συνέχεια, κατά τη διενέργεια των εξετάσεων, ο αποκλεισμός διευρύνεται με θέματα που βγάζουν από το παιχνίδι μια μεγάλη πλειοψηφία.
Δυστυχώς, η όλη διαδικασία είναι άδικη, και χρειάζεται άμεση αλλαγή στο σύστημα προσλήψεων. Θα μπορούσαμε να διεκδικήσουμε κάτι τέτοιο, όμως η διάσπαση που επικρατεί στο χώρο μας το κάνει πολύ δύσκολο.
-
Τελικά το ερώτημα θα έπρεπε να είναι: Θα μπορέσω να ξαναδώσω ΑΣΕΠ?
Ή ακόμη καλύτερα: έχω ή θα έχω τις ίδιες/ίσες ευκαιρίες με τους υπόλοιπους για να δώσω εξετάσεις στο ΑΣΕΠ?
Έχεις δίκιο xr15gr για όσα γράφεις και η διάσπαση στην οποία αναφέρεσαι αφορά όλους τους κλάδους. Αντί λοιπόν να φωνάζουμε για το αν ήταν εύκολα ή δύσκολα τα θέματα, αν τηρούνται ή όχι τα ποσοστά 60-40 κτλ θα έπρεπε να διεκδικούμαι ίσες ευκαιρίες (πράγμα για το οποίο τόσο μας ζαλίζουν τα αυτιά οι πολιτικάντηδες) και ένα πραγματικά αξιοκρατικό σύστημα επιλογής όσων διεκδικούν μια θέση στο δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα.
Καμιά αντίρρηση δεν έχω στα όσα λες Syllas. Απλά θέλω να πω ότι δεν χρειάζεται να έχουμε ενοχές απέναντι στους δικούς μας ανθρώπους. Γιατί δεν μπορώ να πιστέψω ότι το μόνο που κάνετε-κάνουμε στη ζωή σας-μας είναι να προετοιμάζεστε για τις εξετάσεις.
Μόνο κάποιος που βρίσκει ως δικαιολογία τις εξετάσεις και δεν κάνει τίποτε άλλο ολοχρονίς θα όφειλε να λογοδοτήσει απέναντι σε αυτούς που ζει πράγματι σε βάρος τους. (Αλλά συνήθως αυτοί είναι οι τύποι που δεν τους απασχολούν τα "ψιλά γράμματα" πχ όπως οι ενοχές).
Στους δικούς μας ανθρώπους οι οποίοι μας προσφέρουν αυτή την «πολυτέλεια» να μας συνδράμουν δηλαδή στις όποιες προσπάθειες μας οφείλουμε να τους λέμε και να τους δείχνουμε το ευχαριστώ μας. ΔΕΝ μας ενδιαφέρουν οι υπόλοιποι.
-
Εγώ από όσα διαβάζω στο pde και από όσα βίωσα καταλαβαίνω ότι:
Η πορεία προς τις εξετάσεις του ΑΣΕΠ είναι μια ευκαιρία για μια διαδρομή αυτογνωσίας.
Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα έβλεπα τον ΑΣΕΠ με αυτή τη ματιά.
Όσοι έχουμε δώσει ΑΣΕΠ βγαίνουμε από αυτή τη δοκιμασία λίγο πιο ώριμοι, λίγο πιο συνειδητοποιημένοι, λίγο πιο υπεύθυνοι.
-
Γνωστή μου σήμερα τηλεφώνησε στο ασεπ για να ρωτήσει αν θα γίνει ξανά διαγωνισμός και την παραπέμψανε στον υπεύθυνο για τους γραπτούς διαγωνισμούς και αυτός την διαβεβαίωσε ότι θα γίνει σίγουρα γραπτός διαγωνισμός ασεπ σε δύο χρόνια.
-
Άρα μιλάμε για τέλη του 2008 ή για αρχές του 2009 για τον επόμενο ΑΣΕΠ? Επειδή είμαι νέα φιλόλογος και δεν έχω ξαναδώσει ΑΣΕΠ, πόσος καιρός διαβάσματος χρειάζεται για να μπορέσει κανείς να προετοιμαστεί επαρκώς για τις εξετάσεις?
-
Νομίζω γύρω στους 6 μήνες είναι καλά. Όρεξη και χρόνος να υπάρχει και φυσικά αρκετή τύχη!
-
Πειράζει που 6 μήνες τους θεωρώ λίγο;;; Δεν ξέρω πάλι, υποκειμενικά είναι αυτά. Αν θέλεις να βγάλεις 2 γερές επαναλήψεις την ύλη για να έχεις αν μη τι άλλο καλύτερη ψυχολογία όταν πας να δώσεις, πιστεύω ότι θα το φας το χρονάκι σου. :-\
-
Πιστεύω ότι από τώρα μπορείς να διαβάσεις τα μυθιστορήματα και την ποίηση στα νέα που δεν έχεις διαβάσει και τα πιο γνωστά αρχαία κείμενα από μετάφραση, γιατί είναι κάτι που δεν διαβάζεται τελευταία και είναι σημαντικά για να μάθεις μετά καλά τη γραμματολογία και να γνωρίζεις τις υποθέσεις των έργων, και είναι και κάτι ευχάριστο. Στους 8-9 μήνες να αρχίσεις να διαβάζεις καλά την παλιά ύλη του 2007 και 6 μήνες πριν αφού δοθεί η ύλη να διαβάσεις πάρα πολύ καλά τα καινούργια που θα αλλάξουν και όλα τα υπόλοιπα. Πιστεύω ότι πριν τους 6 μήνες είναι απλά καλή διεύρυνση των φιλολογικών μας γνώσεων και ότι το σκληρό διάβασμα μπορεί κανείς να το κάνει για όχι πάνω από 6 με 8 μήνες.
-
Παιδιά εγώ πάλι νομίζω πως όλα είναι σχετικά. Εμείς που θεωρούμαστε παλιοί στον Ασέπ ξέρουμε καλά πως ο όγκος της ύλης είναι τεράστιος, και ο ίδιος ο διαγωνισμός παράλογος. Για σκεφτείτε πόσο μας πήρε για να διαβάσουμε τα 154 ποιήματα του Καβάφη (εγώ προσωπικά τα διάβασα όλα, μια και θα επέλεγα διδακτική Νέων) και τελικά κληθήκαμε να απαντήσουμε σε μια ερώτηση ανούσια και στη Διδακτική να είναι καλά η εμπειρία μου (το είχα διδάξει παλιότερα και το βιβλίο του καθηγητή). Εγώ πάντως θεωρώ ότι πρέπει κανείς να έχει μία καλή γνώση των αντικειμένων και μέχρι να μπει στη φιλοσοφία του Ασέπ θα πάρει χρόνος. Εμένα μου πήρε ήδη δύο αποτυχημένες χρονιές και για πρώτη φορά υπήρξα επιτυχούσα στον προηγούμενο, ήλπιζα σε καλύτερα αποτελέσματα σε αυτόν αλλά πάλι δεν το βλέπω. Δε θέλω να απογοητεύσω τον/τη συνάδελφο που θέλει να δώσει για πρώτη φορά. Θα πρότεινα φυσικά να δώσει και να έχει την τύχη μαζί του/της. Είναι αναμφίβολα μια μεγάλη εμπειρία η όλη δοκιμασία αλλά ταυτόχρονα και μια μεγάλη ψυχική φθορά.
-
Καλησπέρα και χρόνια πολλά σε όλους. Μια και είμαστε "παλιοί" σ' αυτήν την ιστορία ας πούμε στην κοπέλα μια αλήθεια: αυτή η "επαρκής προετοιμασία" για τον ΑΣΕΠ είναι κάτι που,κατά τη γνώμη μου, δεν είναι εφικτό. Απλώς διαβάζεις από τα "άπαντα" ό,τι προλάβεις, παίρνεις βαθιά ανάσα, ελπίζεις η τύχη να 'ναι καλή μαζί σου και βουτάς με θάρρος και θράσος στο...κενό.
-
Τη μέρα που βγήκαν τα αποτελεσματα του προηγούμενου ΑΣΕΠ και είδα ότι ήμουν απλώς επιτυχούσα (ευτυχώς που μπόρεσα να γίνω έστω κι έτσι ωρομίσθια) άρχισα το διάβασμα. Διάβαζα δύο χρονια και.. Φυσικά στην αρχή διάβαζα τη γενική γραμματολογία και όταν βγήκε (περσινός Αύγουστος) η ύλη τα συγκεκριμένα κομμάτια. Πραγματικά είχα ψοφήσει στο διάβασμα. Καλύτερα να διαβάζει από τώρα η κοπέλα..
-
Ευχαριστώ πολύ για τις συμβουλές που μου δώσατε, αν και με όλα αυτά μάλλον άθλο θυμίζει ο διαγωνισμός του ΑΣΕΠ, παρά πραγματική αξιολόγηση των ικανοτήτων ενός καθηγητή με απώτερο σκοπό την καλύτερη και πιο δημιουργική μόρφωση των παιδιών. Θα κάνω μια προσπάθεια και ότι βγει λοιπόν...
-
Χαιρετώ την παρέα. Νομίζω πως η συνάδελφος VICA είπε όλη την αλήθεια. Πείτε μου πόσοι από εσάς που έχετε δώσει 2-3 φορές Ασέπ,είστε επιτυχόντες αλλά μη διοριστέοι ακόμη και αποτυχόντες (τίτλοι και αυτοί για να μας ανεβάζουν ή να μας ρίχνουν το ηθικό), κάθε φορά που τελειώνει ο διαγωνισμός και έχετε δώσει όλο σας το είναι δεν αισθάνεστε να καταρρέετε ψυχολογικά και να σας πάρει χρόνο για να συνέλθετε.Και όσοι έχετε μία σίγουρη δουλειά ρίχνετε ένα σιχτίρισμα και κλείνετε πίσω την πόρτα δυνατά. Όσοι όμως είστε στην αβεβαιότητα και εξαρτιέστε οικονομικά ακόμη από τους δικούς σας ανθρώπους τι κάνετε; Εγώ προσωπικά νιώθω εξευτελιστικά αυτή τη φορά,αισθάνομαι ιδιαίτερα ανασφαλής και κοιτώ το μέλλλον το επαγγελματικό μου με απαισιοδοξία. Και μετά λες ότι σπούδασα, διάβασα, διαβάζω, αγωνίζομαι έντιμα και ποιο το αποτέλεσμα!Να καθορίζει ο Ασέπ τη ζωή μου. Πώς το επιτρέπω, πώς το επιτρέπουμε; Γι' αυτό είναι καιρός να ενεργοποιηθούμε και να αντισταθούμε. Πρέπει να ενωθούμε.Ας κάνουμε την αρχή με τις συναντήσεις που κανονίζουμε σε Θεσ/νίκη και Αθήνα. Συνάδελφοι είμαστε πολλοί και αν θέλουμε μπορούμε να πετύχουμε πολλά.