Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση
Διάφορα θέματα για την εκπαίδευση => Διάφορα Εκπαιδευτικά θέματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: vassiliki K. στις Μαΐου 19, 2010, 05:37:35 pm
-
Νιωθετε ποτε οτι ειστε απογοητευμενοι απ τα παιδια, απο τους μαθητες σας; Νιωθετε οτι δεν μπορειτε να τα προσεγγισετε, να τα επηρεασετε, να τα εμπνευσετε; Ειμαι στην εκπαιδευση εδω και 15 χρονια περιπου, στην αρχη με φροντιστηρια και τα τελευταια 10 χρονια σε σχολεια και πραγματικα κουραζομαι παρα πολυ προσπαθωντας να εχω με τα παιδια μια σωστη σχεση. Δεν εννοω να με λατρευουν, εννοω ομως να γινομαι κατανοητη σε αυτα που ζηταω, να τηρουνται τα ορια που θετω, να υπαρχει μια σειρα στα τμηματα που διδασκω. Τα καταφερνω, εξαρταται και απο τα ιδια τα παιδια σε πολλες περιπτωσεις- τμηματα με παιδια προτυπα και τμηματα με δυσκολα παιδια που δεν πειθαρχουν- ομως κουραζομαι πολυ!Χρειαζεται πολυ δυναμη και πειθαρχεια εκ μερους μου για να το καταφερω και συνηθως με αφηνει χωρις ενεργεια. Και οταν τα καταφερνω δεν με χαροποιει οσο θα επρεπε γιατι εχω κουραστει. Φταιει λιγο και το μαθημα που διδασκω, Αγγλικα, γιατι υπαρχει μια καθορισμενη νοοτροπια σχετικα με αυτο το μαθημα, αλλα προσπαθω να μην καταθετω τα οπλα και να δουλευω σωστα για να μαθαινουν τα παιδια κατι.
Γιατι τα γραφω ολα αυτα; Αφορμη η επιτηρηση στις Πανελλαδικες σημερα οπου επεσα σε ενα δυσκολο τμημα.Καποια παιδια δεν εγραφαν τιποτα και προσπαθουσαν να κανουν αισθηση με αλλους τροπους, και παρολες τις παρατηρησεις μου συνεχιζαν την τακτικη τους- σημειωτεον οτι μονο εγω εκανα παρατηρησεις, ο αλλος συναδελφος δεν ελεγε τιποτα. Κουραστηκα για να σταματησουν, αγχωθηκα μεχρι να τους δωσω να καταλαβουν οτι ενοχλουν. Συνειρμικα εφερα στο μυαλο μου και το διδακτικο ετος και μου βγηκε τετοια στενοχωρια που σκεφτηκα μηπως δεν κανω γι'αυτο το επαγγελμα, μηπως δεν εχω το κυρος που απαιτειται γι'αυτο που κανω;
Παραδεχομαι οτι ειμαι ευαισθητη σαν ανθρωπος, πληγωνομαι ευκολα και απο την αλλη ειμαι και τελειομανης- π.χ. αν δεν σταματησει το παιδι με την πρωτη παρατηρηση το φερω βαρεως, οτι δεν με υπολογιζει κ.τ.λ. Θα ηθελα να ακουσω αποψεις πανω σ'αυτα.
Υπαρχουν αλλοι συναδελφοι που νιωθουν ετσι; Γιατι αν ολοι οι αλλοι κανουν περιπατο και ολα ειναι ροδινα δεν φταινε οι μαθητες, φταιω εγω και καλα θα κανω να τα παρατησω! (Εχω σκεφτει και το ενδεχομενο παραιτησης πολλες φορες, παντως!)
Δεν ξερω αν εκανα καλα που τα εγραψα ολα αυτα, ομως ειμαι στενοχωρημενη σημερα οπως και καθε φορα που στρεσσαρομαι και θεωρω οτι δεν εκανα τη δουλεια μου οσο καλα θα επρεπε. Ευχαριστω εκ των προτερων σε οποιον κανει τον κοπο να απαντησει.
-
- σημειωτεον οτι μονο εγω εκανα παρατηρησεις, ο αλλος συναδελφος δεν ελεγε τιποτα.
Ρε παιδάκι μου καλα κάνεις κ τα γράφεις, πιστεύω οι συνάδελφοι εδώ στη κοινότητα (των εκπαιδευτικών) θα σε βοηθήσουν...
Όλα καλά κ ωραία αλλά μου τα χάλασε η παραπάνω σου πρόταση! Μήπως τελικά θέλεις κ τα παθαίνεις βρε βρε συναδέλφισσα? Δηλαδή περιγράφεις μια κατάσταση μπάχαλο σήμερα στις Πανελλήνιες κ ο συνάδελφός σου ήταν χαλαρός! ....................
-
οταν σταματησεις να στεναχωριεσαι ,τοτε να σκεφτεις το ενδεχομενο παραιτησης. το οτι τα σκεφτεσαι κ στεναχωριεσαι σημαινει οτι εισαι ευαισθητη κ οτι σε ενδιαφερει η δουλεια σου. το ασχημο θα ειναι να μη νιωθεις πια. εννοειται οτι ολοι πολλες φορες αισθανομαστε απογοητευση. υπαρχουν ομως κ οι στιγμες που βλεπεις οτι ο κοπος σου ανταμειβεται. αυτες οι στιγμες ειναι τοσο δυνατες που σβηνουν τις ασχημες. η δουλεια μας ειναι πολυ δυσκολη κ μονο οταν μπει καποιος στην ταξη μπορει να το συνειδητοποιησει. εχεις σκεφτει οτι ο λογος που κανουν φασαρια ισως να ειναι επειδη αισθανονται οικεια μαζι σου κ δε σε φοβουνται? το να κανουν ησυχια απο φοβο δε με ενδιαφερει προσωπικα καθολου...
χαλαρωσε λιγο κ μην εισαι τοσο απαιτητικη απο τα παιδια. οταν κ μενα τα παιδια κανουν φασαρια κ εγω το παιρνω προσωπικα. τοτε σκεφτομαι πώς ημουν εγω ως μαθητρια. ακομη κ να μου αρεσε το μαθημα, ακομη κ να συμπαθουσα τον καθηγητη, παλι θα εκανα φασαρια. αυτο δε σημαινει οτι δεν τον σεβομουν, απλα μερικους δεν τους φοβομουν.
μη στεναχωριεσαι κ μην εστιαζεις μονο στα ασχημα...
σιγουρα θα υπαρχουν κ ομορφες στιγμες... ;)
-
μια χαρα κανεις γιαυτο το επαγγελαμα!!! μην ακουω τετοια τωρα και δινουμε λαβη στα λεγομενα της Διαμαντοπουλου (που πολλοι πιστεψαν οτι θα τη χασουν και "στεναχωρηθηκαν" αδικα τελικα).
εισαι πολυ ευαισθητη (κακο δεν ειναι),και υπευθυνη σε αυτο που κανεις. ( Αν ημουν "μεντορας" σου αριστα θα σου εβαζα "δόκιμη" μου! )
στα λεω ετσι με δοση χιουμορ γιατι φαινεται καθαρα οτι εισαι πολυ αγχωμενη. Δεν σε οφελει ομως.
το γεγονος οτι ο αλλος συναδελφος δεν μιλησε καθολου και αφησε εσενα να χειριστεις το θεμα της ταξης στην ταξη θεωρω οτι αν μιλουσε και αυτος ισως τα πραγματα γινονταν λιγο χειροτερα. Λεω, δεν ξερω ειλικρινα.
Παντως, για μενα, μπραβο σου που το συζητας εδω και καταθετεις την εμπειρια σου τουτη δω ,για να μαθαινουμε ολοι μας. και πιστευω οτι ο καλυτερος "μεντορας" τελικα ειναι το pde !!!
περιμενω οπως και συ να ακουσω αλλους εμπειρους τι θα πουν.
-
Α, και αν μπορεις αλλαξε τον τιτλο "απογοητευμενη"!! σε "προβληματισμενη, ισως?
για τη ψυχολογια το "απογοητευμενος" και "προβληματισμενος" εχουν αλλο ειδικο βαρος. Εκτος κι αν ετσι πραγματικα εχουν τα πραγματα. Η συναδελφος maryvas τα ξεκαθαρισε λιγο αυτα.
υ.γ. φιλε και συναδελφε DOG, ελα. μαθημα ψυχολογιας, μερος 1ο !!!!
-
Εγώ είναι η πρώτη χρονιά που δουλεύω κ νιώθω έτσι( ..ωχ κ μετά από 15 χρόνια τα ίδια άγχη ε!! ;) ;))Σήμερα είχα την ίδια ακριβώς συζήτηση με μια συνάδελφο κ μου είπε πως πρέπει να είμαστε λίγο πιο χαλαροί ,να το διασκεδάζουμε με τα παιδιά Μην απογοητεύεσαι ..η ανθρώπινη συμπεριφορά δε μπαίνει σε καλούπια για αυτό κ κάθε τάξη σου θα είναι διαφορετική κ ιδιαίτερη ..Πιστεύω πως η αυτοκριτική σε βοηθάει να βελτιώνεσαι κ να γίνεσαι καλύτερη!!
-
Επ βρε συναδέλφισσα αγγλικού!!!! ;D ;D ;D
άκου και την παλιά τώρα τι έχει να σου πει :
πρώτον, καλά και άγια έκανες που αντέδρασες σήμερα στις πανελλαδικές. Τόσα χρόνια στη λυκειακή επιτροπή έχουμε ακούσει και δει εκατοντάδες "καθηγηταράδες" που μόνο επιτήρηση δεν κάνουν. Οπότε,μακάρι να υπήρχαν πιο πολλοί σαν εσένα να διαφύλατταν το κύρος και την αξιοπιστία των εξετάσεων. Οπότε, γι΄αυτό να μην έχεις καμία απολύτως τύψη.
Τώρα για το θέμα της επιβολής πειθαρχίας γενικότερα έχω να σου πω τα εξής: μη νομιζεις ότι όλοι κάποτε δεν περάσαμε από αυτή τη φάση...Μη νομίζεις ότι φιλόλογοι και μαθηματικοί που κάνουν τάχα "σπουδαιότερα" μαθήματα δεν έχουν ή δεν είχαν ποτέ θεματα πειθαρχίας. Όμως το δικό μας μάθημα είναι ιδιαίτερο - λίγο η νοοτροπία του "η ωρα του παιδιού", λίγο ότι όλως τυχαίως τα αγγλικά παίζουν από την 5η ώρα και μετά - για να φεύγουν νωρίς οι .... πρωτοκλασάτοι συνάδελφοι - λίγο ότι τα παιδιά νομίζουν ότι τα ξερουν όλα.... έρχεται το γλυκό και δένει. Δεν ξέρω κιόλας αν είσαι μόνιμη στο σχολείο που δουλεύεις - με οργανική- ή κάθε χρόνο, ούσα στη διάθεση, μετακινεισαι ...έχει να κάνει κι αυτό. Άλλο να έχεις δημιουργήσει μια κατάσταση στο σχολείο, να έχεις μια σειρά, να ξέρεις τα παιδιά και τα χούγια τους και άλλο κάθε χρόνο άλλα παιδιά, άλλα βιβλία - σε μας παιζει κι αυτό - άλλοι συνάδελφοι...
ΟΜΩΣ- αυτό που κάνω εγώ και λειτουργει είναι να είμαι απόλυτη και αυστηρή στην αρχή = δε δέχομαι κιχ, δεν δέχομαι παιδί χωρίς βιβλίο ( και όταν γίνεται κάτι απ΄τα δύο πέφτει απουσία και μέσα!!! και μετά τους λέω " άν είστε ήσυχοι και συμεμτέχετε θα βάλω "προσήλθε" - ε 10 στις 10 το κόλπο πιάνει....και επειδή τα παιδιά είναι λίγο σα το σκύλο του Παβλώφ μόλις μάθουν ότι δε σηκώνεις πολλά πολλά κάνεις ένα μάθημα μούρλια που το φχαριστιέσαι κι εσύ το φχαριστιούνται κι αυτά. Γιατί μετά βέβαια μπορείς να χαλαρώσεις, να κάνεις και την πλάκα σου, να ελαφρύνεις λίγο την ατμόσφαιρα - άλλωστε η θεματολογία των reading προσφέρεται γι αυτό.
-
Ευχαριστω για τις απαντησεις σας, χαιρομαι που δεν με θεωρειτε αχρηστη και ανικανη- εχεις δικιο συναδελφε Markos, αν το δει αυτο η υπουργος μας θα ειμαι η 1η που θα απολυσει αφου "αυτοαξιολογηθηκα" και εβγαλα και πορισμα.
"Μήπως τελικά θέλεις κ τα παθαίνεις βρε βρε συναδέλφισσα? Δηλαδή περιγράφεις μια κατάσταση μπάχαλο σήμερα στις Πανελλήνιες κ ο συνάδελφός σου ήταν χαλαρός! ...................." Μπορεις να μου πεις τι εννοεις μ'αυτο αγαπητη anneta; Οτι ουτε εγω επρεπε να κανω παρατηρησεις; Δεν μπορω ρε παιδια να μην κανω παρατηρηση, μερικες φορες μπορει και να το παρακανω αλλα πως να το κανουμε, ειναι Πανελληνιες δεν πρεπει να μιλαει κανεις!
Maryvas συμφωνω οτι πολλες φορες εχω νιωσει πολυ ωραια μεσα στην ταξη, βλεπω μερικα αξιαγαπητα παιδια και σκεφτομαι οτι για κατι τετοια αξιζει να εισαι δασκαλος, νιωθω την ικανοποιηση και την αγαλιαση και μπορω να τους επιτρεψω πολλα προνομια και υπαρχουν τμηματα που εχουμε καταπληκτικη σχεση, αλλα το μυαλο μου γυριζει και σ'αυτα που ειναι δυσκολα και χρειαζονται πολυ προσπαθεια! Δεν νομιζετε οτι μετα απο 15 χρονια δουλειας επρεπε να χρειαζομαι λιγοτερη προσπαθεια;Επισης ξερω οτι δεν με φοβουνται, δεν ειναι και το γενικοτερο παρουσιαστικο μου επιβλητικο, ειμαι μικροκαμωμενη και δειχνω πολυ μικροτερη απο την ηλικια μου, και πιστευω οτι και αυτο παιζει ρολο. Ασε που δεν θελω να με φοβουνται, ουτε ομως υπαρχει και ελειψη σεβασμου και απαξιωση. Απλως καποιες δυσκολες στιγμες και καταστασεις με στενοχωρουν και αμφιβαλω για τον εαυτο μου και τις ικανοτητες μου!
Και μια ερωτηση, νομιζετε οτι εχω πιθανοτητες επιβιωσης σε Λυκειο; Χαζη σκεψη αλλα με απασχολει.Ειμαι σε γυμνασιο αλλα δεν εχω οργανικη και πολυ πιθανον του χρονου να χρειαστει να παρω οργανικη σε ΕΠΑΛ- με τετοια που λεει η Αννουλα οργανικη κι οπου να'ναι. Εχω ακουσει οτι ειναι για γερα νευρα- πως ειναι τα δικα μου, καμμια σχεση!- αλλα λεω να το τολμησω, τι στο καλο, θα φοβομαστε τα παιδια τωρα;
Χιλια ευχαριστω που ασχοληθηκατε μαζι μου. Συζηταω και με συναδελφους αλλα φοβαμαι μηπως δεν μπορουν να μου πουν καταμουτρα την αληθεια! Οτι δεν κανω για εκπαιδευτικος. Εννοειται οτι το προβλημα δεν λυνεται ετσι με την κουβεντα,και σιγουρα ειναι δικη μου ευθυνη το πως θα εξελιχθω αλλα νιωθω λιγο καλυτερα μετα απο τις γνωμες που ακουσα. Τουλαχιστον δεν ειμαι παραλογη.
-
Markos, συμφωνω με την αλλαγη τιτλου, ναι μαλλον προβληματισμενη ειμαι αλλα σημερα το βιωνω λιγο πιο εντονα εξ'ου και η απογοητευση!
Moglis μην παιρνεις εμενα ως παραδειγμα, σιγουρα θα εισαι καλυτερα γιατι εγω ειμαι και σαν χαρακτηρας λιγο-ως πολυ- ευαισθητη και πασχω απο αυτοπεποιθηση!
Martha72, μαλλον εχουμε την ιδια ηλικια, ευχαριστω πολυ για τις αναλυτικες συμβουλες, λεω να τις εφαρμοσω. Τις εχω σκεφτει αλλα εχω ενα θεμα στη διαπραγματευση με τα παιδια, ειμαι λιγο απολυτη και δεν νιωθω καλα να τους τη χαριζω μετα απο τιμωρια- αν και δεν ειναι "χαρισμα" το κερδιζουν τελικα. Δεν εχω εργαστηριο, δεν εχω οργανικη και ονειρευομαι τη μερα που θα παρω, εστω και σε ΕΠΑΛ. 'Η οχι;
-
τιποτα ρε συ, ....τί ευχαριστεις? χαρα μας να ακουμε τα προβληματα των αλλων !!!! γιατι ξεχναμε και τα δικα μας και γιατι μας αρεσει οι αλλοι να ειναι σε πιο δυσκολη θεση απο μας, και γιατι περναει και η ωρα μας, και γιατι κανουμε ταχα οτι τα ξερουμε ΟΛΑ..πραγμα που μας ανεβαζει και γιατι ισως μαθαινουμε καλυτερα τον εαυτο μας (ρε DOG που εισαι? ψυχολογια δε θελεις? ελα ρε φιλε...)
εισαι ομως αυστηρος κριτης του εαυτου σου κι αυτο ναι μεν φαινεται να ειναι καλο αλλα απο την αλλη σε στρεσσαρει ρε παιδι μου!
παρτο αλλιως γιατι θα βρεις. παρτο λιγο στο χαβαλε και στη πλακα,...
-
Γιατι τα γραφω ολα αυτα; Αφορμη η επιτηρηση στις Πανελλαδικες σημερα οπου επεσα σε ενα δυσκολο τμημα.Καποια παιδια δεν εγραφαν τιποτα και προσπαθουσαν να κανουν αισθηση με αλλους τροπους, και παρολες τις παρατηρησεις μου συνεχιζαν την τακτικη τους- σημειωτεον οτι μονο εγω εκανα παρατηρησεις, ο αλλος συναδελφος δεν ελεγε τιποτα. Κουραστηκα για να σταματησουν, αγχωθηκα μεχρι να τους δωσω να καταλαβουν οτι ενοχλουν. Συνειρμικα εφερα στο μυαλο μου και το διδακτικο ετος και μου βγηκε τετοια στενοχωρια που σκεφτηκα μηπως δεν κανω γι'αυτο το επαγγελμα, μηπως δεν εχω το κυρος που απαιτειται γι'αυτο που κανω;
@vassiliki K.
Το φαινομενο της χαλαρης επιτηρησης και της συνακολουθα απειθαρχης συμπεριφορας ορισμενων μαθητων κατα τη διαρκεια των Πανελλαδικων, που αντιμετωπισες σημερα, δεν ειναι ουτε μεμονωμενο ουτε σπανιο, οπως ισως να θεωρουν ορισμενοι. Δυστυχως, συμβαινει ορισμενες φορες με ευθυνη των επιτηρητων, οι οποιοι δεν επιδεικνυουν τη δεουσα σοβαροτητα ουτε την αυστηροτητα που απαιτει η κρισιμοτητα και η βαρυτητα των συνθηκων. Τα παιδια απλως προσαρμοζονται στα μετρα της αυστηροτητας που καθοριζουν οι επιτηρητες κι αν αντιληφθουν οτι εχουν τα περιθωρια να παρεκκλινουν του μετρου θα το κανουν. Αν, ακομη, σε προηγουμενα μαθηματα ετυχαν ηπιας επιτηρησης και σημερα ησουν η μονη που προσπαθησες να επιβαλεις την ταξη, χωρις μαλιστα τη συνδρομη του συναδελφου σου, δεν ειναι περιεργο που δυσκολευθηκες τοσο.
-
Κατά τη γνώμη μου, είναι φυσιολογικά αυτά που αισθάνεσαι, αλλά μην παίρνεις προσωπικά τη συμπεριφορά των παιδιών. Συνήθως, θέλουν να δουν τα όριά μας. Όταν μας βλέπουν αγανακτισμένους ή απογοητευμένους, καταλαβαίνουν ότι μας άγγιξαν σε προσωπικό επίπεδο και...το απολαμβάνουν.
Καλά κάνεις και κρατάς τη θέση σου στην επιτήρηση (δε μου έχει τύχει "χαλαρή" επιτήρηση σε πανελλαδικές, για να είμαι ειλικρινής).
Εκεί που θα απογοητεύεσαι, θα γίνεται κάτι που θα σε αναπτερώνει, τουλάχιστον αυτό βλέπω εγώ στη δική μου περίπτωση.
-
τιποτα ρε συ, ....τί ευχαριστεις? χαρα μας να ακουμε τα προβληματα των αλλων !!!! γιατι ξεχναμε και τα δικα μας και γιατι μας αρεσει οι αλλοι να ειναι σε πιο δυσκολη θεση απο μας, και γιατι περναει και η ωρα μας, και γιατι κανουμε ταχα οτι τα ξερουμε ΟΛΑ..πραγμα που μας ανεβαζει και γιατι ισως μαθαινουμε καλυτερα τον εαυτο μας (ρε DOG που εισαι? ψυχολογια δε θελεις? ελα ρε φιλε...)
εισαι ομως αυστηρος κριτης του εαυτου σου κι αυτο ναι μεν φαινεται να ειναι καλο αλλα απο την αλλη σε στρεσσαρει ρε παιδι μου!
παρτο αλλιως γιατι θα βρεις. παρτο λιγο στο χαβαλε και στη πλακα,...
ηρθα κ γω!
κ εγω πιστευω οτι ειναι καλο που ενδιαφερεσαι για το καλο των παιδιων,κ δεν εισαι αναισθητη,παιρνοντας το χιλαρικακι κ αδιαφορωντας για τους μαθητες,οπως αρκετοι καθηγητες δυστυχως....
πιστευω οτι δεν πρεπει να απογοητευεσαι...δεν κερδιζεις τιποτα,μειωνεται η αποδοτικοτητα κ επισης ειναι πολυ νωρις για να απογοητευτεις.
επισης,πιστευω οτι τα θεματα της δουλειας πρεπει να μην μας επηρεαζουν στην προσωπικη μας ζωη.
η δουλεια ειναι ξχωριστη απ την προσωπικη ζωη κ δεν πρεπει να μεταφερουμε προβληματα του ενος τομεα στον αλλο,κ αντιστροφα.
απ την αλλη προσπαθησε να μετατρεψεις την απογοητευση σε προβληματισμο(οταν ασχολεισαι με θεματα δουλειας),ή ακομα καλυτερα σε συζητηση με αλλους συναδελφους κ αναζητηση εναλλακτικων μεθοδων.
συμφωνω με maryvas οτι δεν πρεπει να σε φοβουνται κ να ειναι ησυχοι.αυτο θα ηταν λαθος.
το βασικο ειναι να μαθουν οτι περισσοτερο γινεται τα παιδια κ να θυμασαι οτι δεν υπαρχει τελειος καθηγητης.υπαρχει ομως αυτος που προσπαθει,κ ο αδιαφορος.κ στο τελος παντα φαινεται η διαφορα.
(Μαρκο,πως τα πηγα?το περασα το τεστ??)
-
Παράθεση από: MARKOS στις Μάιος 19, 2010, 18:51:49
τιποτα ρε συ, ....τί ευχαριστεις? χαρα μας να ακουμε τα προβληματα των αλλων !!!! γιατι ξεχναμε και τα δικα μας και γιατι μας αρεσει οι αλλοι να ειναι σε πιο δυσκολη θεση απο μας, και γιατι περναει και η ωρα μας, και γιατι κανουμε ταχα οτι τα ξερουμε ΟΛΑ..πραγμα που μας ανεβαζει και γιατι ισως μαθαινουμε καλυτερα τον εαυτο μας (ρε DOG που εισαι? ψυχολογια δε θελεις? ελα ρε φιλε...)
εισαι ομως αυστηρος κριτης του εαυτου σου κι αυτο ναι μεν φαινεται να ειναι καλο αλλα απο την αλλη σε στρεσσαρει ρε παιδι μου!
παρτο αλλιως γιατι θα βρεις. παρτο λιγο στο χαβαλε και στη πλακα,...
ηρθα κ γω!
κ εγω πιστευω οτι ειναι καλο που ενδιαφερεσαι για το καλο των παιδιων,κ δεν εισαι αναισθητη,παιρνοντας το χιλαρικακι κ αδιαφορωντας για τους μαθητες,οπως αρκετοι καθηγητες δυστυχως....
πιστευω οτι δεν πρεπει να απογοητευεσαι...δεν κερδιζεις τιποτα,μειωνεται η αποδοτικοτητα κ επισης ειναι πολυ νωρις για να απογοητευτεις.
επισης,πιστευω οτι τα θεματα της δουλειας πρεπει να μην μας επηρεαζουν στην προσωπικη μας ζωη.
η δουλεια ειναι ξχωριστη απ την προσωπικη ζωη κ δεν πρεπει να μεταφερουμε προβληματα του ενος τομεα στον αλλο,κ αντιστροφα.
απ την αλλη προσπαθησε να μετατρεψεις την απογοητευση σε προβληματισμο(οταν ασχολεισαι με θεματα δουλειας),ή ακομα καλυτερα σε συζητηση με αλλους συναδελφους κ αναζητηση εναλλακτικων μεθοδων.
συμφωνω με maryvas οτι δεν πρεπει να σε φοβουνται κ να ειναι ησυχοι.αυτο θα ηταν λαθος.
το βασικο ειναι να μαθουν οτι περισσοτερο γινεται τα παιδια κ να θυμασαι οτι δεν υπαρχει τελειος καθηγητης.υπαρχει ομως αυτος που προσπαθει,κ ο αδιαφορος.κ στο τελος παντα φαινεται η διαφορα.
(Μαρκο,πως τα πηγα?το περασα το τεστ??)
ΥΓ. το μνμ απο aetius παραπανω δικο μου ηταν,απλα δεν εκανα αποσυνδεση κ ημουν σε κοινοχρηστο υπολογιστη....σορι....
-
Ξέρετε γιατί θα έπρεπε να φύγει η Διαμαντοπούλου; Θα σας πούμε εμείς τους λόγους που έβαλε μπροστά τα παιδιά (σιγά τώρα που την έπιασε ο πόνος) των πανελλαδικών εξετάσεων.
1). Έχει τον γιο της που είναι μαθητής σε κολέγιο, φοιτά στο Ι
-
Vasiliki, καλημέρα κι από μένα.
Με προβλημάτησε το μήνυμά μου μιας και είχα την εντύπωση ότι μετά από τόσα χρόνια στην εκπαίδευση, και δη στην Δημόσια, "αναισθητοποιείται" κάποιος. :-\ Δεν υπάρχει λόγος να αγχώνεσαι τόσο. Και προς Θεού, το ότι σ'απασχολούν όλ'αυτά σημαίνει ότι πρέπει να μέινεις και να παλέψεις, όχι να τα παρατήσεις. (Αν κι εδώ που τα λέμε θα με βόλευε ;) ;D ;D ;D)
Πέρσυ, στο Γυμνάσιο που ήμουν ήταν μια κοπέλα που δεν είχε καθόλου πυγμή. Το αποτέλεσμα ήταν να βγαίνει κάθε τόσο έξαλλη έξω και να ουρλιάζει. Την είχαν πάρει στο ψιλό. Τι θέλω να πω: αν νιώθεις ότι δεν τα καταφέρνεις στην Δευτεροβάθμια, γιατί δεν κάνεις μετάταξη στην Πρωτοβάθμια; Θα ηρεμήσεις πολύ!
Όσο για το ΕΠΑΛ, επειδή είχα την τύχη να είμαι φέτος για κάποιους μήνες, πράγματι η κατάσταση είναι μπάχαλο. Αλλά δεν χρειάζεται άγχος. Χαααλαααράάά...... (που λέμε οι Θεσσαλονικείς!). Δεν πρόκειται να τους μάθεις αγγλικά (αυτό είναι το μόνο σίγουρο) μιας και είναι παιδιά που έχουν πολύ σοβαρότερα προβλήματα από τα αγγλικά, τα οποία σημειωτέον είτε τα έχουν παρατήσει από το Δημοτικό, είτε δεν τα ξεκίνησαν ποτέ! :o Άρα, έτσι όπως είσαι τελειομανής, θα σπάσουν τα νεύρα σου. Το μόνο που καταφέρνεις να κάνεις είναι να μην βγαίνεις με πονοκέφαλο. Μιλάμε για άγρια παιδιά τα οποία γίνονται αγρίμια όταν μιλάμε για αγγλικά και μάλιστα για μια καθηγήτρια μικροκαμωμένη και με έλλειψη αυτοπεποίθησης, όπως ανέφερες. Να έχεις πάντα στο μυαλό σου ότι τα παιδιά είναι σαν τα ζώα: αν μυρίσουν τον φόβο σου, θα σου ορμήξουν! (Το έχω πάντα στο μυαλό μου αυτό ακόμα και για τα δικά μου παιδιά ;))
Καλό κουράγιο και μην ξεχνάς......... χαααλαααράάά! :)
-
Έχω διαφορετική άποψη για τους μαθητές των ΕΠΑΛ. Κουβαλούν ίσως περισσότερα προβλήματα από ότι οι μαθητές των ΓΕΛ κι έχουν συσσωρευμένα κενά εξαιτίας μιας χρόνιας εκπαιδευτικής πολιτικής όπου η αντισταθμιστική αγωγή απουσιάζει αλλά κανείς δεν νομιμοποιείται να λέει ότι είναι καμένα χαρτιά. Ίσως ήμουν τυχερή και δούλεψα σε ΕΠΑΛ όπου ο σύλλογος των καθηγητών στην πλειοψηφία του ήταν δίπλα στους μαθητές κι υπήρχε συνεργασία μεταξύ μας προς όφελος των μαθητών. Αν λοιπόν εξαιρέσουμε την ευθύνη της πολιτείας για το πώς έχουν στηθεί και τι σκοπό θέλουν να εξυπηρετούν τα ΕΠΑΛ, φεύγω με πολύ καλές αναμνήσεις και με χαρά είδα τους μαθητές μου να σημειώνουν πρόοδο και στις προαγωγικές εξετάσεις να αγωνιούν (αρκετοί μάλιστα για να μην με απογοητεύσουν, όπως μου είπαν) και τελικά να γράφουν καλά.
-
Η εμπειρία μου στα ΕΠΑΛ ήταν μόλις 2+ μηνών. Άρα δεν είμαι η απολύτως αρμόδια να κρίνω τα παιδιά και την δουλειά που γίνεται εκεί. Δεν έχω κακές αναμνήσεις από το σχολείο αλλά, δυστυχώς, δουλειά δεν έγινε. Όταν τα βιβλία αγγλικών είναι αρχαία, βαρετά, με πολλά περιττά κείμενα, δυσκολονόητα για παιδιά που δεν έχουν καν τις βάσεις της γλώσσας, τεράστια σε όγκο, και συν τοις άλλοις μέσα στην τάξη προσπαθείς να επιβάλλεις την στοιχειώδη πειθαρχία, δεν βλέπω πώς μπορεί το μάθημα να είναι ικανοποιητικό. Να αναφέρω ότι μπήκα στην τάξη Νοέμβριο και πριν από μένα πέρασαν άλλες καθηγήτριες (διάττοντες αστέρες που λέω), άρα τα παιδιά ήταν ούτως ή άλλως σε πλήρη σύγχυση. 'Επαιξαν κι άλλα ρόλο: δεν μου δόθηκε η ευκαιρία να δω αποτελέσματα μιας και απολύθηκα, μέχρι να φύγω το πρόγραμμα ήταν μπάχαλο (τα παιδιά μάθαιναν πχ τι μαθήματα θα είχαν την Παρασκευή την Πέμπτη) και πολλά άλλα. Και φυσικά, δεν μιλάω για όλα τα τμήματα του ΕΠΑΛ: πχ οι λογιστές ήξεραν πολύ καλά αγγλικά και ήταν το μόνο τμήμα που έτρεχε το μάθημα. Αλλά των Τουριστικών Επαγγελμάτων, δεν ήξεραν ούτε την αλφαβήτα, τρόπος του λέγειν, και όταν σε μια συζήτηση που είχαμε τους είπα ότι τα αγγλικά είναι απαραίτητα στον τουρισμό, μου απάντησαν όλοι ότι διάλεξαν αυτόν τον τομέα γιατί ήταν ο πιο εύκολος! Δεν λέω ότι δεν μπορεί να γίνει μάθημα. Απλά αυτό που πρωτεύει σ'αυτά τα σχολεία, για να μπορέσεις να πεις ότι θα κάνεις μάθημα, είναι να λύσεις το θέμα της πειθαρχίας, πράγμα το οποίο η
-
Στα ΕΠΑΛ ο εκαιδευτικος χρειαζεται 2 βασικα πραγματα: Υπομονη και προσεγγιση των παιδιων. Ο σημαντικοτερος τομεας ειναι της επικοινωνιας. Να μπορουν τα παιδια να εχουν τη δεουσα προσοχη που κατα κανονα εχει λειψει απο το σπιτι τους. Να μη πω για την απαξιωση της κοινωνιας!!
Το τι θα διδαξεις ειναι δευτερευον. Σε πολλες περιπτωσεις και κατι ελαχιστο αν καταφερεις να τους μαθεις ειναι πολυ σημαντικο. Εγω θυμαμαι ειχα αφιερωσει ενα ολοκληρο μαθημα για να πεισω ενα τμημα της Γ οτι το 0,7 ειναι μεγαλυτερος αριθμος απο το 0,35. τελικα αφου δεν τους επεισα τους ειπα οτι στο διαγωνισμα θα το γραψω 0,70 αντι 0,7 για να μην τους μπερδεψω!! Συνηθως αφηνεις κατα μερος το αναλυτικο προγραμμα και απλοποιεις οσο το δυνατον τα πραγματα για να καταφερεις να μαθουν εστω κατι ελαχιστο, το οποιο αν το μαθουν εχεις επιτυχει κατι σημαντικο!!
Για να μην απογοητευεσαι παντως να ξερεις οτι και μενα μετα απο 8-9 μηνες με ρωτανε ακομα πολλοι μαθητες μου τι μαθημα κανω!!
-
Έχω διαφορετική άποψη για τους μαθητές των ΕΠΑΛ. Κουβαλούν ίσως περισσότερα προβλήματα από ότι οι μαθητές των ΓΕΛ κι έχουν συσσωρευμένα κενά εξαιτίας μιας χρόνιας εκπαιδευτικής πολιτικής όπου η αντισταθμιστική αγωγή απουσιάζει αλλά κανείς δεν νομιμοποιείται να λέει ότι είναι καμένα χαρτιά. Ίσως ήμουν τυχερή και δούλεψα σε ΕΠΑΛ όπου ο σύλλογος των καθηγητών στην πλειοψηφία του ήταν δίπλα στους μαθητές κι υπήρχε συνεργασία μεταξύ μας προς όφελος των μαθητών. Αν λοιπόν εξαιρέσουμε την ευθύνη της πολιτείας για το πώς έχουν στηθεί και τι σκοπό θέλουν να εξυπηρετούν τα ΕΠΑΛ, φεύγω με πολύ καλές αναμνήσεις και με χαρά είδα τους μαθητές μου να σημειώνουν πρόοδο και στις προαγωγικές εξετάσεις να αγωνιούν (αρκετοί μάλιστα για να μην με απογοητεύσουν, όπως μου είπαν) και τελικά να γράφουν καλά.
Ειναι προφανες τι θελει η τοπικη κοινωνια και τα αλλα σχολεια για τα ΕΠΑΛ. Νε δεχονται τους ανεπιθυμητους μαθητες που δεν τους θελει κανενα αλλο σχολειο!! Καπου πρεπει να πανε και αυτοι για να μη χαλανε και την εικονα των ''καλων'' σχολειων!! Τουλαχιστον στη Ζακυνθο αυτο υπαρχει σε παρα πολυ μεγαλο βαθμο!! Στο Ρεθυμνο ηταν λιγο καλυτερα τα πραγματα αλλα και παλι ερχοταν οι μαθητες που δε μπορουσαν να σταθουν πουθενα αλλου. Εχει επικρατησει και η αποψη να παω στο ΕΠΑΛ που θα με περασουν!! Αυτο ακριβως ισχυε και για τα τεχνικα σχολεια πριν απο 20 χρονια που πηγαινα και εγω σχολειο
-
Στα ΕΠΑΛ ο εκαιδευτικος χρειαζεται 2 βασικα πραγματα: Υπομονη καιπροσεγγιση των παιδιων. Ο σημαντικοτερος τομεας ειναι της επικοινωνιας. Να μπορουν τα παιδια να εχουν τη δεουσα προσοχη που κατα κανονα εχει λειψει απο το σπιτι τους. Να μη πω για την απαξιωση της κοινωνιας!!
Το τι θα διδαξεις ειναι δευτερευον. Σε πολλες περιπτωσεις και κατι νελαχιστο αν καταφερεις να τους μαθεις ειναι πολυ σημαντικο. Εγω θυμαμαι ειχα αφιερωσει ενα ολοκληρο μαθημα για να πεισω ενα τμημα της Γ οτι το 0,7 ειναι μεγαλυτερος αριθμος απο το 0,35. τελικα αφου δεν τους επεισα τους ειπα οτι στο διαγωνισμα θα το γραψω 0,70 αντι 0,7 για να μην τους μπερδεψω!! Συνηθως αφηνεις κατα μερος το αναλυτικο προγραμμα και απλοποιεις οσο το δυνατον τα πραγματα για να καταφερεις να μαθουν εστω κατι ελαχιστο, το οποιο αν το μαθουν εχεις επιτυχει κατι σημαντικο!!
Για να μην απογοητευεσαι παντως να ξερεις οτι και μενα μετα απο 8-9 μηνες με ρωτανε ακομα πολλοι μαθητες μου τι μαθημα κανω!!
Συμφωνώ!
-
Ευχαριστω ολους για τις απαντησεις σας! Μαλλον πρεπει να λυσω καποια ζητηματα με τον εαυτο μου και μετα να αποδωσω τις ευθυνες στα παιδια! Ξερετε τι καταστροφικος συνδυασμος ειναι η ελλειψη αυτοπεποιθησης και η τελειομανια- μονο εγω το καταφερα να τα εχω και τα δυο μαζι! Απο τη μια τα θες ολα τελεια και σκας με την παραμικρη αποκλιση και απο την αλλη εισαι σαν τον Λαζοπουλο με τη βυσινι πυτζαμα: "αααααει χααασου...."Καλα δεν ειμαι κι ετσι, ειπαμε. Οι περισσοτεροι μαλιστα νομιζουν οτι εχω και πολυ πυγμη, - ναι, ναι και στριγγλα με εχουν πει τα παιδια- και αυτη την αυξηση δυναμισμου την πετυχαινω χρονο με τον χρονο με πολυ εσωτερικο ψαξιμο, διαβασμα και... συνεδριες με τον εαυτο μου!Δεν θελω να εμφανιζομαι αδυναμη, αλλα εγω ξερω τι περναω μεσα μου! Ο αντρας μου ειναι κι αυτος δασκαλος και συζηταμε για πολλα, αλλα ειναι αλλος τυπος. Αγχωνεται αλλα δεν σκαει!Ενταξει αλλο η πρωτοβαθμια, τα μικρα ειναι πιο βολικα! Ομως ποιος παει να δουλεψει στην Α'βαθμια με 24 ωρες, οταν εχεις την επιλογη οι ωρες σου να λιγοστευουν με τα χρονια εργασιας;
Ολα αυτα που μου ειπατε και για τα ΕΠΑΛ τα εχω υπ'οψη και ξερω οτι στο Λυκειο γενικα τα παιδια πρεπει να σε σεβαστουν πρωτα ως ανθρωπο και μετα σε σεβονται ως καθηγητη και μεταξυ μας δεν το πετυχαινουν και πολλοι. Οι μισοι συναδελφοι αρκουνται στο να μην κανουν μαθημα!Πρεπει να συνθεσω μεσα μου την εικονα που θελω να εχω ως εκπαιδευτικος, να δωσω προτεραιοτητα σε αυτα που εχουν σημασια ειτε αφορα την πειθαρχια ειτε το μαθημα καθ'αυτο και βασικα μου λειπει και η ενσυναισθηση, το να μπαινω στη θεση των παιδιων και να δειχνω το ενδιαφερον μου, που υπαρχει σε μεγαλο βαθμο.
Επισης, αν και τετριμμμενη ως διατυπωση, φταιει και το εκπαιδευτικο συστημα που μας εχει εγκλωβισει εκπαιδευτικους και παιδια και δεν μας παρεχει ουσιαστικα καμμια βοηθεια σ'αυτο που κανουμε, ολα εξαρτωνται απο το φιλοτιμο μας!
Με βοηθησατε ολοι να δω οτι δεν ειμαι παραλογη, οτι γενικα σωστα αντιλαμβανομαι τα πραγματα αλλα πρεπει να δουλεψω πιο πολυ με τον εαυτο μου, νομιζω οτι τελικα αυτο εινα το βασικο προβλημα! Δυστυχως δεν ειμαστε ολοι γεννημενοι δασκαλοι, δεν διαθετουμε ολοι χαρισματικες προσωπικοτητες, τα παντα ειναι και θεμα βιωματων!
Τελικα χρειαζονται οι ψυχολογοι στα σχολεια και οχι μονο για τους μαθητες.
-
Για τα ΕΠΑΛ:
Τι χρειάζεται: 1. Στη συμπεριφορά: Να μην εκνευρίζεσαι, να μην δείχνεις το θυμό σου, να μην προσπαθείς να "εκδικηθείς", να συμβουλεύεις, να επιβραβεύεις, να έχεις προειδοποιήσει ποιες συμπεριφορές τιμωρείς και να το εφαρμόζεις, να μη βάζεις απουσία για το τίποτα (εναλλακτικά: Στείλε στο γραφείο τον "ατακτο" να ενημερώσει ο ίδιος τον διευθυντή για την πράξη του και να επιστρέψει στην τάξη- συνεργάσου σε αυτό με τον διευθυντή, ενημέρωσε τηλεφωνικά τους γονείς ή κάλεσέ τους να έρθουν στο σχολείο (πιάνει πάρα πολύ)). 2. Στο μάθημα: απλοποίησε τις ασκήσεις, δώσε εύκολα τεστάκια που να μπορούν να ανταποκριθούν, φέρε οπτικοακουστικό υλικό π.χ. να ακούσουν τραγούδια που τους αρέσουν και να μοιράσεις τους στίχους σε φωτοτυπία. Αξιοποίησε το "αυτό μπορεί να το ζητήσω στις εξετάσεις". Γενικά στάσου δίπλα τους, τα περισσότερα αντιμετωπίζουν οικογενειακά κ.ά προβλήματα που πρέπει να γνωρίζεις.
Τι δεν χρειάζεται: θυμός, νευράκια, σπασμωδικές κινήσεις, εχθρότητα προς συγκεκριμένους μαθητές.
-
Καλησπέρα!
-
Εστω και καθυστερημενα ευχαριστω και εσας summit και samou για τις απαντησεις σας. Εχω λαβει σοβαρα υπ'οψη τις αποψεις ολων σας, ολοι με βοηθησατε σε καποια πλευρα του προβληματος μου! Θα συνεχισω να δουλευω οπως εκανα και μεχρι τωρα σε οποιο ποστο μου ανατιθεται καθε φορα μεχρι το σημειο που δεν θα με φθειρει και δεν θα μειωνει την ενεργητικοτητα μου και πιστευω ολα να πανε καλυτερα την επομενη χρονια!
-
Εγω θυμαμαι ειχα αφιερωσει ενα ολοκληρο μαθημα για να πεισω ενα τμημα της Γ οτι το 0,7 ειναι μεγαλυτερος αριθμος απο το 0,35. τελικα αφου δεν τους επεισα τους ειπα οτι στο διαγωνισμα θα το γραψω 0,70 αντι 0,7 για να μην τους μπερδεψω!! .........παντως να ξερεις οτι και μενα μετα απο 8-9 μηνες με ρωτανε ακομα πολλοι μαθητες μου τι μαθημα κανω!!
Χμμμ... Πράγματι πολύ ενθαρρυντικό αυτό για ένα μαθηματικό, να διδάξει σε ΕΠΑΛ. :)
Εγώ πάντως παιδιά δε θέλω να φανώ κακός ( ;D ), αλλά μετά την πρώτη φορά που δίδαξα σε ΤΕΕ (τότε), είπα ότι αν ξαναπάω σε ΤΕΕ θα παραιτηθώ. Και το εννοώ.
-
Δεύτερον, πολλοί συνάδελφοι και διευθυντές το παίζουν καινοτόμοι , δημοκρατικοί και φιλελεύθεροι (ελευθεριάζοντες για τις γενιές ασεπ!) και οταν μπαινεις εσυ πρεπει να κανεις τον τριπλασιο κόπο να τα συμμαζέψεις. Τρίτον, δεν υπάρχει ποινή ουτε αντικειμενική αξιολόγηση στα τρίμηνα_ τετράμηνα. Θες κι άλλα? Αυτό που μπορούμε και πρέπει να κάνουμε είναι, θεωρώ , να κάνουμε όσο πιο ευσυνειδητα γίνεται τη δούλεια μας, αλλά δε θα πεθάνουμε κιόλας!
+++++++
-
Απλά θέλω να παραθέσω κάποια βιβλία χρήσιμα για κάθε εκπαιδευτικό, που πιστεύω η ανάγνωσή τους θα βοηθήσει κάπως παρόμοιες καταστάσεις:
1. Σχολική πραγματικότητα http://www.perizitito.gr/product.php?productid=21852&page=1 (http://www.perizitito.gr/product.php?productid=21852&page=1)
2.Οδηγός επιβίωσης εκπαιδευτικού http://www.perizitito.gr/product.php?productid=60984&page=1 (http://www.perizitito.gr/product.php?productid=60984&page=1)
3. ο εκπαιδευτικός στην τάξη http://www.books.gr/ViewShopProduct.aspx?Id=43607 (http://www.books.gr/ViewShopProduct.aspx?Id=43607)
4. Διαχείριση σχολικής τάξης http://www.ebooks.gr/book/24032 (http://www.ebooks.gr/book/24032)
και ένα αυστηρά μόνο για άντρες καθηγητές!!
5. Μόνο καθηγητές http://www.perizitito.gr/product.php?productid=85913&page=1 (http://www.perizitito.gr/product.php?productid=85913&page=1)