Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση
Μετά τον διορισμό / την πρόσληψη => Εργασιακά => Αναπληρωτές => Μήνυμα ξεκίνησε από: joessa στις Φεβρουαρίου 02, 2011, 11:25:08 pm
-
Καλησπέρα σε όλους τους συναδέλφους! Αν και παρακολουθώ όλες τις συζητήσεις του forum εδώ και καιρό είναι η πρώτη φορά που γράφω για να αναφερθώ σ'ένα θέμα που ίσως να θεωρείται τετριμμένο αλλά με απασχολεί ιδιαίτερα! Η εμπειρία μου στο δημόσιο σχολείο ξεκίνησε μόλις πέρυσι καθώς διορίστηκα σε γυμνάσιο! Προτού ξεκινήσω πρέπει να αναφέρω ότι είμαι 27 χρονών και ότι η μοναδική εμπειρία που είχα μέχρι τότε ήταν από κάποια ιδιαίτερα! Δεν μπορώ να σας περιγράψω τη χαρά που είχα όταν διορίστηκα! Το όνειρό μου γινόταν πραγματικότητα! Μετά από 2 ΑΣΕΠ και κόπους πολλών χρόνων επιτέλους θα δικαιωνόμουν! Έχοντας βέβαια και κάποιο άγχος- ε, λογικό είναι, πρώτη φορά θα έμπαινα σε τάξη- αλλά και πολύ ενθουσιασμό ξεκίνησα! Θα έθετα σε εφαρμογή το σχέδιο της τέλειας καθηγήτριας: Το μάθημα δε θα γινόταν με κλασικό μονόλογο, θα ενέπλεκα και τα παιδιά στη διαδικασία της μάθησης, θα έδινα το λόγο σε όλους τους μαθητές από τον καλύτερο μέχρι το χειρότερο, δε θα τα σνόμπαρα, θα άκουγα αυτά που είχαν να μου πουν, δε θα φώναζα, θα τους έκανα να με αισθάνονται δίπλα τους χωρίς να νιώθουν φόβο και άγχος, διατηρώντας βέβαια τα όρια, θα, θα ,θα.....
Και τότε ήρθαν απανωτά τα πρώτα χαστούκια! Τα παιδιά δεν άκουγαν, έκαναν διαρκώς φασαρία, πετούσαν χαρτάκια, ειρωνεύονταν. Δε θα ξεχάσω ποτέ ένα τμήμα της Γ' τάξης γυμνασίου που τους έκανα ιστορία, όταν στα πρώτα κιόλας μαθήματα μου δήλωσαν ευθαρσώς ότι απλά δε θέλουν να κάνουν μάθημα κι εγώ έβγαλα από τη τάξη με ωριαία αποβολή 11 παιδιά!!!!! Ή όταν έπρεπε να τους βάλω το διαγώνισμα του τριμήνου και φώναζαν ρυθμικά όλοι μαζί ,σαν να βρίσκονται σε γήπεδο:" Δε γράφουμε, δε γράφουμε!!! "
Πόσες φορές είχα καλέσει το διευθυντή, άλλες φορές πάλι πάλευα μόνη μου να τα βγάλω πέρα, χωρίς κανένα αποτέλεσμα....
-
μια ερωτηση..πριν διοριστεις δεν ηξερες το τι θα συναντουσες στις σχολικες αιθουσες ; δεν ειχες ρωτησει ; δεν σου ειπαν τιποτα ;
-
Δυστυχώς έχεις να κάνεις με ανθρώπους και μάλιστα με παιδιά που φοβούνται κατά βάθος τον καθηγητή, δεν σέβονται! Μέσα στην τάξη γίνεται ένας πόλεμος για το ποιος θα επικρατήσει. Εσύ εκπροσωπείς την εξουσία, στο πρόσωπό σου βλέπουν την εκάστοτε εξουσία. Όταν λυγίζεις το χαίρονται, νομίζουν ότι νίκησαν. Μην περιμένεις να σε καταλάβουν. Δεν θέλουν να μάθουν. Έχουν υποστεί προηγουμένως βία και έχει καταγραφεί στο μυαλό τους ότι ο καθηγητής είναι ένας εχθρός που πρέπει να εξοντώσουν.
Μπορείς να αλλάξεις την κοινωνία και όλο το εκπαιδευτικό σύστημα;
Όλα αυτά που περιγράφεις ακούγονται απελπιστικά, δεν ξέρω αν πράγματι είναι ή αν εσύ τα εκλαμβάνεις έτσι. Η τάξη είναι δύσκολο πράγμα, θέλει πολλά πράγματα. Αν νομίζεις ότι δεν αντέχεις να τα παρατήσεις. Διάβασε κάποια βιβλία ψυχοπαιδαγωγικής , αναφέρονται και στον έλεγχο της τάξης πριν τα παρατήσεις. Επίσης άλλαξε τον τρόπο διδασκαλίας. Απασχόλησε τα παιδιά για να μην ασχολούνται μαζί σου!
-
Σε καμία περίπτωση ΜΗΝ τα παρατήσεις! Μην ακούς κάποιους ...ξερόλες και ειδήμονες "συναδέλφους"! Θα προσπαθήσουν με έμμεσο τρόπο να σε χαρακτηρίσουν ως ανίκανη και να σε μειώσουν, για να θεωρηθούν οι ίδιοι τέλειοι καθηγητές! Μη δείξεις σε κανέναν -μαθητή ή καθηγητή -ότι σου χαλάει την ψυχολογία! Χαίρονται να σε βλέπουν αδύναμη για να νιώθουν αυτοί δυνατοί! Μη χάνεις την εμπιστοσύνη σου στον εαυτό σου! Σε εκτίμησα, γιατί παρουσίασες μια εικόνα που δε σε κολακεύει αλλά είχες την ειλικρίνεια και τα κότσια να εκτεθείς!
-
φρόντισε πρώτα πρώτα να κάνεις μια ανοιχτή και ειλικρινή κουβέντα με τα παιδιά. δώστους να καταλάβουν ότι δεν είσαι εσύ λάθος. Αν ας πούμε κάνουν κατάληψη και απαιτούν σεβασμό και καλύτερη παρεχόμενη Παιδεία δε μπορεί να αυτοαναιρούνται όταν αντί να στηριξουν κάποιον που έχει όρεξη για δουλειά εκείνα συμπεριφέρονται έτσι.
απ΄την άλλη, φρόντισε να πηγαίνεις πάντα άρτια προετοιμασμένη και να κοντρολλάρεις τον χρόνο σου έτσι ώστε να μη μένει ουτε δευτερόλεπτο χωρίς να έχουν κάτι να κάνουν ή εσύ κάτι να τους πεις.
Να είσαι συνεπής σε όσα λες ...πχ αν πεις όποιος μιλήσει με το διπλανό του θα βγει έξω, κάντο μη δίνεις δεύτερη και τρίτη ευκαιρία. Ακόμα καλύτερα, βάλε απουσία και κράτα τους μέσα. Απουσία και μέσα δεν είναι κάτι που τους αρέσει. Εξηγησέ τους πως αν καθήσουν ήρεμα και συμμετέχουν στην τάξη θα βάλεις προσήλθε οπότε ούτε γάτα ούτε ζημιά...πρέπει να δώσουν κάτι για να πάρουν κάτι.
επίσης, σε αυτή τη φάση προσπάθησε να μη σε επηρρεάζουν τα σχόλιά τους. Τα παιδιά θέλουν να εξερευνησουν τα όριά μας και μπορεί να πουν πολλά για να το κάνουν. αν ας πούμε πουν " κανείς δε τη σέβεται την κυρία" πρώτον μη το παίρνεις προσωπικά και δεύτερον απάντησε "τι μου λες βρε παιδί μου...τώρα ανατρίχιασα!!" ή κάτι τέτοιο τελοσπάντων.
Τέλος, να μπαίνεις στην τάξη όχι με φόβο αλλά με τσαμπουκά. ΕΣΥ είσαι οαρχηγός, ΕΣΥ μπορείς να χειριστείς την κατάσταση. Αν έστω και για μια στιγμή λιποψυχήσεις, τα παιδιά θα το μυριστούν και θα σου πιουν το αίμα....
Αν όμως τους πάρεις τον αέρα πίστεψέ με, δεν θα έχεις κανένα απολύτως πρόβλημα μαζί τους και θα περάσεις και πάρα πολύ καλά.
-
Για να είμαι ειλικρινής, διαβάζοντας το post σου, γέλασα. Όχι τόσο για την κατάσταση που επικρατεί στο μάθημα σου, όσο για τα σχόλια σχετικά με την εμφάνιση σου.
Τον έλεγχο μιας τάξης μπορεί να τον χάσει τόσο ένας 2 μετρος, εύσωμος άντρας όσο και μια κοντή κοπέλα. Δεν επιβαλλόμαστε μέσω του αναστήματος μας, ούτε μας παίρνουν τον έλεγχο επειδή τυχαίνει να είμαστε εμφανίσιμες.
Μην απελπίζεσαι, θα βρεις τον τρόπο σου.
@dessi
Δεν θέλουν να μάθουν. Έχουν υποστεί προηγουμένως βία και έχει καταγραφεί στο μυαλό τους ότι ο καθηγητής είναι ένας εχθρός που πρέπει να εξοντώσουν.
Ας μην είμαστε υπερβολικοί.
-
Και γω που νόμιζα ότι μόνο τα μικρά είναι θηριάκια!
Έμεινα μ αυτά που διάβασα!
Δεν έχω τι να πω!
Κρίμα για τη νέα γενιά μαθητών! Απορώ πως τους αντέχουν οι γονείς τους στο σπίτι!
Κάνε υπομονή. Μην αφήνεις να επηρεάζει το μάθημα την προσωπική σου ζωή και ισορροπία. Στο κάτω-κάτω δεν είναι δικά σου παιδιά. Μαθητές σου είναι. Κάνε ψυχρά το μάθημα και όποιος ακούσει. Καθηγήτρια είσαι, όχι ψυχολόγος. Τα παιδιά στην εποχή μας είναι διαταραγμένα, γιαυτό καλό θα ήταν να υπήρχαν ψυχολόγοι στα σχολεία.
-
-
Είναι φανερό από κάτι που είπε η διευθύντρια "έχουμε δώσει κάτι τμήματα στην καινούρια!" ότι σε εσένα ως καινούρια έδωσαν τα πιο δύσκολα τμήματα που δεν θα τα άντεχαν οι παλιότεροι. Συνήθης τακτική. Εσύ φθείρεσαι ψυχικά και αυτοί... αραχτοί! Από εκεί και πέρα, προφανώς βρίσκεσαι σε έναν τέτοιο χώρο που τα παιδιά έχουν συνηθίσει σε παρόμοιες συμπεριφορές. Φυσικά, αυτά δεν τα κάνουν σε ντόπιους καθηγητές τους οποίους οι γονείς ξέρουν καλά. Τα κάνουν σε εσένα που είσαι καινούρια στην περιοχή και μάλλον δεν θα μείνεις και για πολύ. Ένα έχω να πω: πυγμή. Ξεκαθάρισέ τους σε σοβαρό ύφος πως δεν θα δεχτείς παράβαση κανόνων. Κάπου να βρίσκονται στην τάξη αναρτημένοι οι κανονισμοί του σχολείου, τους οποίους καλό θα είναι να τους αναφέρεις στην τάξη (και αν είναι δυνατόν να τους συζητήσετε).
-
Κατ' αρχάς μη νιώθεις απελπισία γι' αυτό που σου συμβαίνει. Νομίζω πως οι περισσότεροι λίγο - πολύ έχουμε στα πρώτα χρόνια επαφής με τα παιδιά νιώσει αντίστοιχα, για τον απλό λόγο ότι αλλιώς φανταζόμαστε και περιμένουμε τα πράγματα και αλλιώς τα βρίσκουμε! Εγώ μόνο δυο πράγματα θα σου πω να σκεφτείς (τα υπόλοιπα θα τα βρεις μόνη σου με την εμπειρία). Πρώτον ότι δεν πρέπει να θεωρείς τη νιότη και την ομορφιά σου μειονεκτήματα. Ίσα ίσα να ξέρεις ότι μπορούν να σε κάνουν πιο εύκολα αποδεκτή σαν πρώτη εικόνα στα μάτια των παιδιών. Στα περισσότερα παιδιά αρέσει πολύ να βλέπουν νεανικά και γελαστά πρόσωπα, φτάνει να αντιλαμβάνονται το ρόλο του καθενός μέσα στην τάξη. Προσπάθησε, λοιπόν, να μεταμορφώσεις αυτό που θεωρείς μειονέκτημα σε πλεονέκτημα. Να θυμάσαι, όμως, ότι αυτό μόνο δεν αρκεί για να "κερδίσεις" μακροπρόθεσμα το ενδιαφέρον και την αποδοχή, αλλά βοηθάει στην πρώτη επαφή. Και εννοείται πως το ντύσιμο παίζει ένα ρόλο, για να μην αισθανθούν ανταγωνιστικά ορισμένα κορίτσια ή πονηρά ορισμένα αγόρια (δεν το κατηγορώ - απλά είναι στοιχείο της εφηβείας). Το δεύτερο που για μένα μετράει πολύ είναι να μην αιφνιδιάζεσαι. Δεν είναι πάντα εύκολο, αλλά δεν πρέπει να μπαίνουμε σε παιχνιδάκια του στυλ "τι σου είπα - τι μου είπες" με τα παιδιά ούτε να δείχνουμε πως κατόρθωσαν να σπάσουν το σχέδιο που έχουμε στο μυαλό μας μπαίνοντας στην τάξη. Αν δουν ότι είμαστε ικανοί να αντιμετωπίσουμε τα πάντα με ισορροπία και ωριμότητα, αντιλαμβάνονται άμεσα ποιος κατευθύνει το μάθημα και πόσο μπορούν να διαταράξουν αυτό το πλάνο!
-
Θα σου πω ένα παράδειγμα...την πρώτη χρονιά που δίδασκα,είχαμε μια διευθύντρια σε δημοτικό πολύ αυστηρή,που έλεγε για μια αναπληρώτρια ότι της πήραν τον αέρα τα παιδια και δεν ξέρει να επιβάλλεται κτλ.Την επόμενη χρονια την πετυχαίνω ως δασκάλα σε άλλο δημοτικό...μέσα σε λίγες μέρες αναγκάστηκε να αλλάξει σχολείο...την έκαναν να φύγει τα παιδιά και οι γονείς επειδή δεν την ήθελαν....στους περισσότερους από εμάς έχουν τύχει άχαρα περιστατικά,ειδικά στην αρχή αλλά και ακόμα...καλό είναι να είσαι αυστηρή,σιγά σιγά θα το καταφέρεις...ζήτησε βοήθεια και από κάποιους συναδέλφους,μερικοί όντως βοηθάνε....μην στεναχωριέσαι μόνο πολύ :)
-
Γεια σου συναδέλφισσα! Κι εγώ είμαι νεοδιόριστη (αν και προηγήθηκαν 2 χρόνια αναπλήρωσης) και... ομοιοπαθής! Φέτος είμαι σε ΕΠΑΛ και αντιμετώπισα σχεδόν τα ίδια κυρίως με ένα από τα τμήματα στα οποία μπαίνω. Μάλλον δεν είμαι και η πλέον κατάλληλη για να σου πω τί ακριβώς να κάνεις. Αυτό που έκανα εγώ είναι να είμαι ψυχρή και τυπική με το συγκεκριμένο τμήμα. Οι ωριαίες αποβολές είναι πλέον ρουτίνα! Τώρα πια με "φοβούνται" (δεν με σέβονται) αλλά δεν με νοιάζει και πολύ! Το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να μην επιτρέψεις σε κανέναν (μαθητή ή "συνάδερφο") να σε επηρεάζει και να σου χαλάει την ψυχολογία. Ξέρω ότι είναι δύσκολο αλλά φεύγοντας από το σχολείο πρέπει να πατάμε ένα ωραιότατο delete αν θέλουμε να επιβιώσουμε! Και κάτι ακόμα: Ακριβώς το ίδιο πρόβλημα με εμένα, στο συγκεκριμένο τμήμα είχαν και 2 ακόμη νέοι συνάδερφοι (άντρες). Άρα δεν είμαστε εμείς οι νέες καθηγήτριες ο αδύναμος κρίκος! (Όχι ότι με παρηγορεί βέβαια κάτι τέτοιο αλλά τέλος πάντων..)
Υ.Γ. Όσο μπορείς να διευθετείς τα θέματα μόνη σου και να μην τα φέρνεις στο σύλλογο,ειδικά αν είναι όπως τον περιγράφεις. Δεν θα κερδίσεις τίποτα! Αντίθετα ίσως να υπάρξουν περιπτώσεις που κάποιοι "δήθεν συνάδερφοι" θα σε σχολιάσουν αρνητικά μαζί με τα παιδιά!
-
τα παιδια ειναι πολυ πιο εξυπνα απ'οσο νομιζουμε. καταλαβαινουν και διαισθανονται τα παντα. αν λοιπον "μυριζουν" φοβο θα σου βγαλουν την ψυχη. δειξε τους οτι εσυ εχεις τον ελεγχο και δεν τα φοβασαι. ειναι προφανες οτι νομιζουν οτι μπορουν να κανουν ο,τι θελουν. αλλαξε τη σταση σου οσο αυτο κ αν σε ποναει. δινε ωριαιες αποβολες. κ μενα δε μου αρεσει καθολου να το κανω αλλα τελικα ορισμενες φορες χρειαζεται. κ μην πτοεισαι. ολοι περναμε δυσκολιες. κανεις δεν εγινε σουπερ καθηγητης με το καλημερα σας. το σημαντικο ειναι οτι ειχες διαθεση. κ οταν με το καλο στρωσουν τα πραγματα θα σου ξαναερθει. μην τα παρατας τοσο ευκολα. κ στους εξω μπορει να φαινεται οτι το επαγγελμα μας ειναι παιχνιδακι αλλα θελει γερο στομαχι. ειναι λογικο να στεναχωριεσαι κ να σε επηρεαζει στην προσωπικη σου ζωη αλλα προσπαθησε να το αποβαλεις κ να γινεις πιο σκληρη. Σε ολες τις εκφανσεις της ζωης μας αντιμετωπιζουμε δυσκολιες. πρεπει ομως να νικαμε κ να βγαινουμε μεσα απο τις καταστασεις πιο δυνατοι...
-
μακαρι να βρεις τον τροπο, αναγκαστηκα και εγω πολλες φορες να δωσω ωριαιες αποβολες στην αρχη της καριερας μου.. δεν γινεται αλλιως, μπες αυριο στην ταξη κ μπες με δυναμη κ πιστη στον εαυτο σου.. εμενα προσωπικα με βοηθησε πολυ να μπσινω στην ταξη κ για 10 λεπτα να συζηταμε ολοι μαζι κ μετα προχωρουσα στο μαθημα..
-
επειδή η περιγραφή σου μου θύμισε λίγο εμένα... και επειδή τώρα είμαι λίγο μεγαλύτερή σου, σου λέω τα εξής όσο και αν σε κάποιους ακουστούν κουφά:
να ντύνεσαι με φαρδιά ρούχα και σχετικά κλειστά έτσι ώστε να μη διαγράφονται οι καμπύλες σου και να μη φαίνονται οι γάμπες ή το στήθος σου.
να μη βάφεσαι.
να αισθάνεσαι τα παιδιά σα τα μικρά σου αδέρφια (ότι και να σου πουν να μη το πάρεις προσωπικά, αλλά να το θεωρήσεις σαν ένα απλό πείραγμα. μη δίνεις σημασία στα πειράγματα και μη τα διογκώνεις εκτός αν είναι κάτι πρόστιχο).
να είσαι αυστηρή και να έχεις πολύ αγάπη. μη παραξηγιέσαι με τίποτα.
και προσοχή!!!! μη λες τα προβλήματά σου στους συναδέρφους. να σαι σίγουρη πως πολλοί από αυτούς θα σε σχολιάζουν ακόμα και μπροστά στα παιδιά.
-
Ας συμβάλω και εγώ με ένα μικρό λιθαράκι ακόμα, αν και ουσιαστικά στην ίδια κατάσταση με σένα είμαι...
Εάν δεν βρίσκεις υποστήριξη από τον διευθυντή ή/και τον σύλλογο, φρόντισε να μάθεις καλά τα νομικά ζητήματα σχετικά με τις ποινές των μαθητών. Πχ η ωριαία αποβολή έχει μία διαδικασία για να θεωρηθεί "έγκυρη" και να μετρήσει ως τέτοια στο σύνολο των απουσιών του μαθητή. Πρέπει να σημειώνεις πάνω στο απουσιολόγιο ότι είναι αποβολή και όχι απλή απουσία, πρέπει στο τέλος του μαθήματος να συμπληρώνεις αντίστοιχη εγγραφή στο ποινολόγιο του σχολείου και πρέπει να τσεκάρεις και εσύ ότι ο υπεύθυνος του τμήματος δεν έχει δεχτεί δικαιολογητικό γονέα ή γιατρού για την απουσία αυτή. Είναι μία χρονοβόρα διαδικασία όλο αυτό, αλλά έτσι θα μπορείς να ξεκαθαρίσεις στα παιδιά ότι από τις δικές σου αποβολές δεν θα σβηστεί ούτε μία, γιατί σε κάποια σχολεία το σβήσιμο απουσιών με διάφορες προφάσεις είναι ψωμοτύρι.
Αυτό που σου είπε η bitch είναι καλό
Ακόμα καλύτερα, βάλε απουσία και κράτα τους μέσα. Απουσία και μέσα δεν είναι κάτι που τους αρέσει. Εξηγησέ τους πως αν καθήσουν ήρεμα και συμμετέχουν στην τάξη θα βάλεις προσήλθε οπότε ούτε γάτα ούτε ζημιά...πρέπει να δώσουν κάτι για να πάρουν κάτι.
λέω να το χρησιμοποιήσω και γω τις επόμενες φορές.
Αυτό που έχω καταλάβει εγώ από την σύντομη εμπειρία μου είναι ότι στην αρχή της καριέρας μας, πρέπει να αντιμετωπίζουμε τα παιδιά απόμακρα και ίσως και λίγο εχθρικά, μέχρι εμείς οι ίδιοι να μάθουμε να τα αντιμετωπίζουμε αλλιώς.
Αυτό που δεν έχω εγώ ιδέα πως να το διαχειριστώ, είναι όταν συμπαρασύρεται όλη η τάξη σε μία συμπεριφορά. Όπως πχ όταν σε εσένα φωνάζαν όλα μαζί "δεν γράφουμε, δεν γράφουμε"
-
'Ηρεμα λες:''Εχετε 5' λεπτά να αποφασίσετε ποιός θα μείνει να γράψει διαγώνισμα και ποιός θα φύγει με απουσία και θα μηδενιστεί στα γραπτά του τριμήνου. 'Οσο φωνάζεται χάνεται ο δικός σας χρόνος.'' Κάνε πως κάθεσαι και περιμένεις... 'Εστω και ένας να θελήσει να γράψει θα φαγωθούν μεταξύ τους και θα το λύσουν μόνα τους.
Κάτι που κάνω εγώ για να προλάβω ή να ελαχιστοποιήσω μεμονωμένες και ομαδικές ενοχλητικές συμπεριφορές είναι τα εξής:
- πρώτη κιόλας μέρα θέτω τους κανόνες μου. Τους ζητώ να μου πουν τί θα ήθελαν εκείνα από μένα ως 'αντάλλαγμα' (στα πλαίσια του λογικού εννοείται). Αυτό πετυχαίνει καλύτερα με μικρότερους μαθητές, όσο μεγαλώνουν δυσκολεύει. Τονίζω ότι οι κανόνες που θα διαμορφωθούν εκείνη την ημέρα είναι απαράβατοι.
- Προσπάθησε μέσω άσχετων συζητήσεων στην τάξη (για ελάχιστο χρόνο φυσικά, π.χ. Για σήμερα δεν θέλω να σας πω κάτι άλλο, έχετε να προτείνετε ένα θέμα συζήτησης;) να έρθεις πιο κοντάμε κάποιους μαθητές. Μου έχει τύχει αρκετές φορές να βάζουν οι ίδιοι οι συμμαθητές τους τους ταραξίες στη θέση τους.
- Πάντοτε φροντίζω 4-5 λεπτά στο τέλος να μιλάμε για κάτι εκτός μαθήματος: ιντερνετ, κινητά, ποδόσφαιρο, ταινίες, τα παιδιά μου, τα αδέρφια τους...
-
Αυτό που έχω καταλάβει εγώ από την σύντομη εμπειρία μου είναι ότι στην αρχή της καριέρας μας, πρέπει να αντιμετωπίζουμε τα παιδιά απόμακρα και ίσως και λίγο εχθρικά, μέχρι εμείς οι ίδιοι να μάθουμε να τα αντιμετωπίζουμε αλλιώς.
εγώ θα έλεγα στην αρχή της χρονιάς. Αρκεί ένας μήνας ( δύο αν το μάθημα είναι ολιγόωρο) για να περάσεις το μήνυμα. Δε χρειάζεται να φωνάζεις σαν υστερική - αυτό θέλουν για να σε βλέπουν και να το φχαριστιούνται. Μιλάς ήρεμα και με απόλυτο έλεγχο της φωνής και της κατάστασης. λες " ακούστε...έχετε δύο επιλογές...την α και τη β. Με την α έχετε αυτές τις συνέπειες με τη β έχετε αυτές..." Μπορεί κάποιος "έξυπνος" να πεταχτεί και να σου πει " εμείς προτιμούμε την γ λύση".... Εκεί τον κόβεις και του λες " τους κανόνες μικρέ μου τους βάζω εγώ εδώ μέσα οπότε λυπάμαι αλλά έχετε ΜΟΝΟ ΔΥΟ επιλογές. Και εφόσον δεν είστε αρκετά ώριμοι να αποφασίσετε, αποφασίζω εγώ για εσάς αυτό!' Λες την απόφαση και προχωράς παρακάτω. ΔΕΝ διαπραγματεύεσαι. ΔΕΝ κάθεσαι να ακούσεις σ΄αυτή τη φάση τι έχουν να πουν ή τι παράπονα θα κάνουν.
-
Για να είμαι ειλικρινής, διαβάζοντας το post σου, γέλασα. Όχι τόσο για την κατάσταση που επικρατεί στο μάθημα σου, όσο για τα σχόλια σχετικά με την εμφάνιση σου.
Τον έλεγχο μιας τάξης μπορεί να τον χάσει τόσο ένας 2 μετρος, εύσωμος άντρας όσο και μια κοντή κοπέλα. Δεν επιβαλλόμαστε μέσω του αναστήματος μας, ούτε μας παίρνουν τον έλεγχο επειδή τυχαίνει να είμαστε εμφανίσιμες.
Μην απελπίζεσαι, θα βρεις τον τρόπο σου.
@dessi
Δεν θέλουν να μάθουν. Έχουν υποστεί προηγουμένως βία και έχει καταγραφεί στο μυαλό τους ότι ο καθηγητής είναι ένας εχθρός που πρέπει να εξοντώσουν.
Ας μην είμαστε υπερβολικοί.
συμφωνω, γνωριζω καθηγητρια 29 χρονων 1,45 μ. που εχει απολυτο ελεγχο της ταξης σε γυμνασια και λυκεια ενιαια, τεχνικα και νυχτερινα. παιζει πολυ σημαντικο ρολο η συνθεση της ταξης. ορισμενα τμηματα τυχαινει να ειναι ζωηρα. παντως σε καμια περιπτωση τα παιδια δεν ειναι βρικολακες που μισουν τους εκπαιδευτικους. ισως πρεπει να τους πιασεις στο φιλοτιμο
-
Θα συμφωνήσω απόλυτα!
Πρέπει να προσπαθήσεις να μιλήσεις με τα παιδια και να τα κερδίσεις.
Δεν πετυχαίνει πάντα το να φωνάζεις, να απειλεις, να τιμωρεις.
Προσπάθησε να έρθεις πιο κοντα τους, να τα καταλάβεις και να σε αγαπήσουν.
Δε λέω ότι είναι εύκολο!
πάντως μην το βάζεις κάτω, κανεις δεν πρέπει να σε κρίνει.
Ίσα-ισα θα πρέπει οι μεγαλύτεροι και εμπειρότεροι να προσπαθήσουν να σε βοηθήσουν.
Ευχομαι μέσα από την καρδια μου όλα να πάνε καλά, την επόμενη φορά που θα γράψεις στο φορουμ τα πράγματα να είναι καλύτερα και φυσικά όλοι είμαστε εδώ για κάθε δυνατή βοήθεια :) :) :)
-
κατα την γνωμη μου σε μερικα πραγματα στην ζωη ισχυει το ''ΕΙΤΕ ΤΟ ΕΧΕΙΣ ΕΙΤΕ ΔΕΝ ΤΟ 'ΧΕΙΣ''....ολα τα αλλα περι τεχνικες πειθους δεν μου λενε τιποτα...
-
επειδή η περιγραφή σου μου θύμισε λίγο εμένα... και επειδή τώρα είμαι λίγο μεγαλύτερή σου, σου λέω τα εξής όσο και αν σε κάποιους ακουστούν κουφά:
να ντύνεσαι με φαρδιά ρούχα και σχετικά κλειστά έτσι ώστε να μη διαγράφονται οι καμπύλες σου και να μη φαίνονται οι γάμπες ή το στήθος σου.
να μη βάφεσαι.
να αισθάνεσαι τα παιδιά σα τα μικρά σου αδέρφια (ότι και να σου πουν να μη το πάρεις προσωπικά, αλλά να το θεωρήσεις σαν ένα απλό πείραγμα. μη δίνεις σημασία στα πειράγματα και μη τα διογκώνεις εκτός αν είναι κάτι πρόστιχο).
να είσαι αυστηρή και να έχεις πολύ αγάπη. μη παραξηγιέσαι με τίποτα.
και προσοχή!!!! μη λες τα προβλήματά σου στους συναδέρφους. να σαι σίγουρη πως πολλοί από αυτούς θα σε σχολιάζουν ακόμα και μπροστά στα παιδιά.
-
Δεν μπορώ να μπω στη λογική κάποιων συναδέλφων.
Ποτέ τα παιδιά δεν ήταν ιδιαίτερα πρόθυμα να παρακολουθήσουν ήρεμα το μάθημα, πάντα κάποια απ΄αυτά θα ενοχλούσαν την ώρα του μαθήματος. Ποτέ η πλειοψηφία των μαθητών δεν διψούσε για μάθηση. Οπότε γιατί ταράχτηκαν οι παιδαγωγικές αρχές κάποιων;
Το μόνο που είναι διαφορετικο, τωρα που είμαστε εμείς στις τάξεις, είναι ότι δεν σέβονται, σχεδόν κανέναν και τίποτα. Για να κερδίσεις τον σεβασμό τους, πρέπει να προσπαθήσεις και όχι να τρομοκρατείς τους μαθητές τους.
Ούτε καταλαβαίνω πως μπορεί κάποιος να προτείνει σε μια νεαρή κοπέλα να πηγαίνει με τσουβάλια και άβαφη στο σχολείο. Η εμφάνιση μας και το ντύσιμο μας φανερώνουν στοιχεία της προσωπικότητας μας, πως είναι δυνατόν, να πιστεύει κάποιος, πως το ουδέτερο ντύσιμο θα συμβάλει στην ομαλή διεξαγωγή του μαθήματος;
Οι μαθητές πιστεύω πως έχουν ανάγκη από καθηγητές με προσωπικότητα και πυγμή.
Τέλος οι μαθητές, δεν είναι αδελφάκια μας, όπως αναφέρθηκε. Είμαστε ενήλικες πια, όσο μικρή και να είναι η διαφορά ηλικίας που υπάρχει. Αυτά από μια επίσης νεαρή καθηγήτρια.
-
Με όλο τον σεβασμό προς τους συναδέλφους που λένε ότι πρέπει να πλησιάζουμε τα παιδιά και να τα καταλάβουμε και ότι δεν κερδίζουμε κάτι με την επιβολή φόβου, εγώ θα εξακολουθήσω να διαφωνώ. Η παραπάνω οδηγία είναι ορθότατη, αλλά δεν είναι γενική και δεν εφαρμόζεται από την αρχή μέχρι το τέλος της καριέρας ενός εκπαιδευτικού. Εγώ προσωπικά, πρώτα θα μάθω να επιβάλω τον φόβο στην τάξη (στην αρχή της καριέρας μου δηλαδή), αφενός γιατί δεν μπορώ να το χειριστώ αλλιώς σε αυτή την φάση, αφετέρου για να έχω μία καβάτζα για καμιά δύσκολη περίπτωση (μάθε τέχνη κι άστηνε) και μετά, αφού θα έχω καταφέρει να φέρω την τάξη σε μία κατάσταση που να μην θυμίζει τσίρκο, θα βρω τον τρόπο να εμπνεύσω τον σεβασμό.
Τουλάχιστον αυτό είναι το "πλάνο" μου. Η ζωή μπορεί να με διαψεύσει φυσικά :)
-
ενα εχω να πω. Ο σεβασμος προς τους συνανθρωπους μας ξεκιναει μεσα απο την οικογενεια.
Ο γονιος θα μαθει το παιδι να σεβεται. Αν ο γονιος θελει το καμαρι του αντιρρησία δε μπα να ακολουθησεις οσες παιδαγωγικες τεχνικες ξερεις...
γιαυτο και ολα τα παιδια δεν ειναι το ιδιο.
-
Δεν μπορώ να μπω στη λογική κάποιων συναδέλφων.
Ούτε καταλαβαίνω πως μπορεί κάποιος να προτείνει σε μια νεαρή κοπέλα να πηγαίνει με τσουβάλια και άβαφη στο σχολείο. Η εμφάνιση μας και το ντύσιμο μας φανερώνουν στοιχεία της προσωπικότητας μας, πως είναι δυνατόν, να πιστεύει κάποιος, πως το ουδέτερο ντύσιμο θα συμβάλει στην ομαλή διεξαγωγή του μαθήματος;
Τέλος οι μαθητές, δεν είναι αδελφάκια μας, όπως αναφέρθηκε. Είμαστε ενήλικες πια, όσο μικρή και να είναι η διαφορά ηλικίας που υπάρχει. Αυτά από μια επίσης νεαρή καθηγήτρια.
δε πρότεινα τσουβάλια... κάποιες απλές συμβουλές σε μια νέα κοπέλα που έχει ένα συγκεκριμένο πρόβλημα. Κάποιες βέβαια καθηγήτριες δεν θα είχαν ίσως αυτό το πρόβλημα ποτέ γιατί ίσως να μη τους κοίταζε ούτε ο 90χρονος μπαρμπαμήτρος... και βέβαια το ουδέτερο ντύσιμο συμβάλει... και αν μια νέα καθηγήτρια μπορεί απλά να προκαλέσει με ρούχα που προκαλούν, μια μεγαλύτερη συχνά γίνεται περίγελος... μιλάμε για εφήβους που έχουν μια συγκεκριμένη ψυχοσύνθεση και δεν αντιδρούν στις ερεθιστικές καταστάσεις όπως οι μεγαλύτεροι. εδώ στα κλαμπ σου λένε να ντύνεσαι με συγκεκριμένο τρόπο...
σχετικά με το ΄μικρά αδερφάκια΄, πάλι αναφέρομαι σε μια νέα κοπέλα. Αν μιλούσα με μια γυναίκα 40 χρονών θα τις έλεγα να βλέπει τους μαθητές σα παιδιά της, και πεις ότι ούτε αυτό σ΄αρέσει διότι είναι άκρως παιδαγωγικό και το έχω διαβάσει από καθηγητές πανεπιστημίου..
-
Σε όλους- και κυρίως στους μαθητές -αρέσει ο καθηγητής τους να είναι περιποιημένος. Συμφωνεί με την έφεση του ανθρώπου προς το ωραίο.Όχι πως πάντα πηγαίνουμε περιποιημένοι στα σχολεία ,αλλά έτσι θα έπρεπε.Η λύση φαρδιά ρούχα και όχι βάψιμο είναι εκτός πραγματικότητας ,κατά τη γνώμη μου,αν κάποιο άτομο το συνηθίζει και αρέσκεται να το κάνει στην καθημερινή του ζωή.
είπα πουθενά να πηγαίνουμε απεριποίητοι... κρίμα βρε παιδιά που είστε και καθηγητές...
σχετικά με το βάψιμο: μιλάω για μια συγκεκριμένη περίπτωση και μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή.... αλλά και πάλι βάψιμο από βάψιμο έχει διαφορά... όποια έχει΄βιώσει ανάλογες καταστάσεις θα με καταλάβει...
-
joessa εμεις οι αδιόριστοι συνάδελφοι που το Υπουργείο παιζει συνεχώς μαζί μας ειμαστε περισσότερο άξιοι για λύπηση παρά εσύ που έχεισ κατοχυρώσει μια θέση σε δημόσιο σχολείο....άλλωστε το υπουργείο σε εκρινε καταλληλη και για να μπορεισ να επιβληθείς και στα παιδιά....αυτή δεν ειναι άλλωστε η αδιαμφισβήτητη αξία του ΑΣΕΠ;
Ο καθένας και τα προβλήματά του mairyg. Δεν μπορείς να πεις ότι το ένα πρόβλημα είναι πιο σημαντικό από το άλλο, ούτε να απαξιώνεις το bulling που βιώνει καθημερινά η συνάδελφος λέγοντας απλά ότι εσύ έχεις δουλειά ενώ εγώ όχι και ότι αφού το Υπουργείο την έχει κρίνει κατάλληλη για τάξη, άρα και είναι.
joessa να ξέρεις αρχικά πως για την κατάσταση στο σχολείο σου δεν είσαι υπεύθυνη μόνο εσύ, και μάλλον δεν είσαι καθόλου υπεύθυνη αφού είσαι καινούργια εκεί. Για την κατάσταση αυτή τον πρώτο λόγο τον έχει η διεύθυντρια και έπειτα οι υπόλοιποι καθηγητές που έχουν διαμορφώσει τις συγκεκριμένες συνθήκες εργασίας στο σχολείο (παραβατικότητα, έλλειψη σεβασμού).
Αυτό που οφείλεις εσύ να κάνεις είναι να αποστασιοποιηθείς από την κατάσταση. Να προσπαθήσεις να μη σε θίγει η συμπεριφορά των παιδιών, εν ανάγκη να τους θυμίζεις πως η συμπεριφορά αξιολογείται, να απομονώσεις τους πιο παραβατικούς μαθητές και να τους μιλήσεις, έπειτα να καλέσεις τους γονείς τους να τους επαναφέρουν στην τάξη. Επίσης, να αρχίσεις πιο κοντινή συνεργασία με την διευθυντρία και να την υποχρεώνεις να μπαίνει στην τάξη όταν δεν μπορείς να ελέγξεις την κατάσταση. Είναι δουλειά της η σωστή λειτουργία του σχολείου. Επίσης μπορείς να ζητήσεις σύλλογο με θέμα την παραβατικότητα ορισμένων μαθητών. Απλά κάποιες ιδέες σου δίνω. Δε σημαίνει πως πρέπει να τα κάνεις όλα αυτά. Ξεκίνησε από αυτό που νομίζεις ότι σου ταιριάζει περισσότερο.
Επαναλαμβάνω πως δεν είσαι εσύ υπεύθυνη για την κατάσταση και πως η διευθύντρια και ο σύλλογος οφείλουν να σε βοηθήσουν. Άσε που σε ανάλογες καταστάσεις οι υπόλοιποι καθηγητές τείνουν να αποσιωπούν το πρόβλημα όσο μεγάλες και αν είναι οι δυσκολίες που βιώνουν οι ίδιοι καθημερινά στις τάξεις και ρίχνουν το πρόβλημα στο εύκολο θύμα (συνήθως το νεότερο συνάδελφο).
-
joessa εμεις οι αδιόριστοι συνάδελφοι που το Υπουργείο παιζει συνεχώς μαζί μας ειμαστε περισσότερο άξιοι για λύπηση παρά εσύ που έχεισ κατοχυρώσει μια θέση σε δημόσιο σχολείο....άλλωστε το υπουργείο σε εκρινε καταλληλη και για να μπορεισ να επιβληθείς και στα παιδιά....αυτή δεν ειναι άλλωστε η αδιαμφισβήτητη αξία του ΑΣΕΠ;
Ότι να ναι. :) :) :) :) :)
Ενώ το ραβασάκι από τον Κύριο υπουργό/βουλευτή ήταν πιο αξιόπιστο! Και τι σημαίνει "σε κρίνω κατάλληλο να επιβληθείς στα παιδιά"; O εχθρός είναι προ των πυλών;
http://www.youtube.com/watch?v=PLsu3IzOCYQ
Μήπως να κάνει και εκπαίδευση πεζοναύτη; ;)
Προτιμώ κάποιον σαν την joessa παρά κάποιον που απλά κλαίγεται στα forum.
-
Παρακαλώ να εκφράζουμε τις απόψεις μας χωρίς να προσβάλλουμε τους άλλους. Όλοι οι προβληματισμοί είναι αποδεκτοί για συζήτηση.
Ευχαριστώ πολύ
-
Σε όλους- και κυρίως στους μαθητές -αρέσει ο καθηγητής τους να είναι περιποιημένος. Συμφωνεί με την έφεση του ανθρώπου προς το ωραίο.Όχι πως πάντα πηγαίνουμε περιποιημένοι στα σχολεία ,αλλά έτσι θα έπρεπε.Η λύση φαρδιά ρούχα και όχι βάψιμο είναι εκτός πραγματικότητας ,κατά τη γνώμη μου,αν κάποιο άτομο το συνηθίζει και αρέσκεται να το κάνει στην καθημερινή του ζωή.
είπα πουθενά να πηγαίνουμε απεριποίητοι... κρίμα βρε παιδιά που είστε και καθηγητές...σχετικά με το βάψιμο: μιλάω για μια συγκεκριμένη περίπτωση και μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή.... αλλά και πάλι βάψιμο από βάψιμο έχει διαφορά... όποια έχει΄βιώσει ανάλογες καταστάσεις θα με καταλάβει...
εγώ θα έλεγα ευτυχώς που είμαστε και καθηγητές
-
Με όλο τον σεβασμό προς τους συναδέλφους που λένε ότι πρέπει να πλησιάζουμε τα παιδιά και να τα καταλάβουμε και ότι δεν κερδίζουμε κάτι με την επιβολή φόβου, εγώ θα εξακολουθήσω να διαφωνώ. Η παραπάνω οδηγία είναι ορθότατη, αλλά δεν είναι γενική και δεν εφαρμόζεται από την αρχή μέχρι το τέλος της καριέρας ενός εκπαιδευτικού. Εγώ προσωπικά, πρώτα θα μάθω να επιβάλω τον φόβο στην τάξη (στην αρχή της καριέρας μου δηλαδή), αφενός γιατί δεν μπορώ να το χειριστώ αλλιώς σε αυτή την φάση, αφετέρου για να έχω μία καβάτζα για καμιά δύσκολη περίπτωση (μάθε τέχνη κι άστηνε) και μετά, αφού θα έχω καταφέρει να φέρω την τάξη σε μία κατάσταση που να μην θυμίζει τσίρκο, θα βρω τον τρόπο να εμπνεύσω τον σεβασμό.
Τουλάχιστον αυτό είναι το "πλάνο" μου. Η ζωή μπορεί να με διαψεύσει φυσικά :)
Όταν πήγα πρώτη φορά σε σχολείο (Δημοτικό) ο διευθυντής μου είπε σαν συμβουλή "τα παιδιά δεν πρέπει να σε φοβούνται, πρέπει να σε τρέμουν". Εγώ σκέφτηκα ότι είναι υπερβολικός και ότι αυτά γινόταν το 1950. Αλλά τελικά δεν είχε και τόσο άδικο. Τουλάχιστον για πρώτη φορά δεν πρέπει να είσαι πολύ χαλαρός και να σου πάρουν τον αέρα, αλλά να δείξεις ότι υπάρχουν όρια.
-
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ όλους για το ενδιαφέρον που δείξατε και για τις συμβουλές που μου δώσατε! Καταρχάς, θα ήθελα να κάνω κάποιες διευκρινίσεις γιατί κάποιοι συνάδελφοι δείχνουν να παρεξηγούν ορισμένα πράγματα. Αναφέρθηκα στην εμφάνισή μου απλά και μόνο επειδή δεν έχετε τη δυνατότητα να με βλέπετε και για να καταλάβετε τη φύση του προβλήματός μου! Δεν ήθελα να το παίξω ωραία, δεν είχα κανένα λόγο να το κάνω αυτό άλλωστε! Η τυχερούλα 2 που φαίνεται να έχει βιώσει ανάλογες καταστάσεις μπορεί να με καταλάβει! Επίσης, όταν είπα ότι είμαι μικροκαμωμένη δεν εννοούσα κοντή αλλά λεπτεπίλεπτη!!! Και εννοείται πως παίζει ρόλο η εμφάνιση και κυρίως όταν μιλάμε για μικρά παιδιά και για το χώρο του σχολείου! Ας θυμηθούμε κι εμείς από τα παιδικά μας χρόνια: Π.χ: Mε τον ίδιο τρόπο αντιμετωπίζαμε έναν καθηγητή κάποιας ηλικίας, επιβλητικό και μία νεαρή ( όταν και εάν υπήρχε ) καθηγήτρια; Επίσης, εννοείται πως δεν αντιμετωπίζω το ίδιο πρόβλημα και με την ίδια έκταση σε όλα τα τμήματα! Απομόνωσα κάποια περιστατικά που ήταν και τα πιο τρανταχτά και τα ανέφερα! Αυτό που θέλω να επισημάνω σαν γεγονός είναι το εξής: Πώς ένας νέος άνθρωπος που ξεκινά με όνειρα και πραγματικό ενδιαφέρον για τα παιδιά, με πραγματική διάθεση να τα ακούσει και να τα νιώσει και με γνώσεις συναντά μπροστά του ένα ανυπέρβλητο τείχος: από τη μια μεριά την αρνητική έως και προκλητική πολλές φορές στάση των παιδιών και από την άλλη την έλλειψη συνεργασίας και βοήθειας από την πλευρά του συλλόγου και της διεύθυνσης! Δε φοβάμαι να εκθέσω την κατάσταση που επικρατεί μέσα στην τάξη μου και στην ουσία να εκτεθώ και εγώ η ίδια γιατί ξέρω ότι είμαι σωστή στη δουλειά μου ( για κάτι το οποίο μπορεί να με κατηγορήσει κάποιος είναι η υπερβολική αγάπη και επιείκεια που δείχνω προς τα παιδιά) και από την άλλη πιστεύω ότι πρέπει να πάψουμε να κουκουλώνουμε την κατάσταση που επικρατεί στα σχολεία και οι απέξω πάντα να αποδίδουν ευθύνες στους καθηγητές! Εγώ τόσα χρόνια ακούω για τα δικαιώματα των παιδιών που υποφέρουν μέσα στις τάξεις από την αυστηρότητα και την αδιαφορία των καθηγητών και όταν πάει ένας νέος καθηγητής να αλλάξει την κατάσταση γίνεται τελικά αυτός θύμα! Θα ήθελα να δώσω κάποιες απαντήσεις σε κάποιους συναδέλφους:
- Προς bitch: Πολύ έξυπνη η μέθοδος που μου πρότεινες για τις αποβολές, θα την εφαρμόσω!
- Προς stargate: Μου αρέσει πολύ ο τρόπος που τα λες! Αν θες μπορείς να μου στείλεις pm να τα πούμε!
- Προς desperino: Εγώ ανέφερα τα περιστατικά, μάλιστα ανέφερα κάποια ενδεικτικά, εσύ αναφέρεις αυτούς τους χαρακτηρισμούς! Επίσης για όποια άλλη απορία έχεις εγώ είμαι εδώ για να στη λύσω!
-Προς steven_seagal: Σε ποιο σχολείο διδάσκεις για να παρακολουθήσω το μάθημά σου μήπως και μάθω πώς να διδάσκω κι εγώ γιατί όπως φαίνεται δεν το " ' χω ";
-
σε καλοσωρίζω στην πραγματικότητα...
όταν ξεκίνησα πέρσι να δουλεύω ο μπαμπάς μου μου είπε"μην τα χαιδεύεις πάρα πολύ"
δεν έδωσα την προσοχή που έπρεπε σ'αυτήν τη συμβουλή του
αργότερα χτυπούσα το κεφάλι μου στον τοίχο
από την ελάχιστη εμπειρία μου συμπέρανα τα εξής
πρέπει να είσαι,αυστηρή,συνεπής,αδιάλλακτη στη αρχή τουλάχιστον,να βάλεις κανόνες στον εαυτό σου πρώτα απ'όλα,
χρειάζεται να σε φοβούνται και λίγο τα παιδιά
και μην ξεχνάς....όχι πολλές αγάπούλες..
-
πάντως καλό είναι οι πιο "παλιοί" και έμπειροι εκπ/κοί να μην ξεχνάν πως κι εκείνοι καποτε ήταν πρωτόπειροι και σίγουρα αντιμετώπισαν θέματα πειθαρχίας και διαχείρισης της τάξης. Είναι φυσικό να υπάρχουν τέτοια θέματα και μην ντρεπόμαστε να το ομολογήσουμε.
Θυμάμαι ακόμα με πικρία και απογοήτευση όταν ερχόταν αναπληρωτές και ωρομίσθιοι στο τελευταίο σχολείιο που δούλεψα και εκτός απο δύο -τρία άτομα οι υπολοιποι ούτε καν τους χαιρετούσαν. Ο νέος εκπ/κός θέλει στήριξη και υποστήριξη - δεν του κάνει καλό να τον κοιτάς με σνομπ ύφος θεωρώντας ότι εσύ είσαι και κανένας άλλος. Δεν ωφελεί την εκπ/ση γενικότερα να γελάς υποτιμητικά εις βάρος του νέου.
Και ναι, θα συμφωνήσω με steven_seagal πως " ή το χεις ή δεν το χεις"! Θα διοφοροποιηθώ μόνο ως προς το εξής: αυτό ισχύει εφόσον έχεις δοκιμαστεί, έχεις "περάσει" απο πολλές και απαιτητικές ενίοτε καταστάσεις ώστε να ξέρεις πώς να διαχειριστείς τις κρίσεις και ακόμα εφόσον έχεις υπηρετήσει με οργανική ή ων/ούσα στη διάθεση αλλά στην ίδια σχολική μονάδα για ικανό αριθμό ετών ώστε κάποιες συνιστώσες να είναι γνωστές και δεδομένες ( βλ. κουλτούρα σχολικής μονάδας, διευθυντής, γονείς, μαθητές κτλ). Αφού λοιπον κάποιος "δει" όλη αυτή την πορεία μπορεί με ασφάλεια να αποφανθεί αν πράγματι Το χει ή δεν το χει ο οποιοσδήποτε!
-
Συμφωνω απολυτα με τη bitch, ακριβως τα ιδια μου συνέβησαν κι εμενα καποτε και πίστευα οτι δεν το΄χω καθολου και τωρα μπαινω στο χειροτερο μπαχαλο και σε μια βδομαδα ειναι ακακα αρνακια και μπορει στο διαλειμμα να εχουμε οικειοτητα ,στην ταξη μεσα δεν τους αφήνω να βγαλουν κιχ (και δεν υστερω στην εμφανιση γλυκια μου ,ασε που και οι λιγοτερο ομορφες αντιμετωπιζουν προβλημα διαχειρισης της ταξης, δε νομιζω να εχει σχεση με την εμφανιση η πειθαρχια).Μη σκας καλε, θα το βρεις το κολπο και θα μπαινεις με αερα και αυτοπεποιθηση ,θα σε σεβονται και θα σε αγαπανε παραλληλα.Στα ματια σου να δουνε τον ενθουσιασμο σου για το μαθημα σου και πιασε την κιμωλια και αλλαξε της τα φωτα ,μην κρυβεσαι στην εδρα ,το μαθημα ορθια μεχρι τα 67 μας ,αντε και να μας πεις ευχαριστα
-
Τελικά όλες οι όμορφες εδώ είναι ;)
Μόνο εγώ συνάντησα άσχημες στο σχολείο και στο πανεπιστήμιο άτιμη κοινωνία ;D
-
Τελικά όλες οι όμορφες εδώ είναι ;)
Μόνο εγώ συνάντησα άσχημες στο σχολείο και στο πανεπιστήμιο άτιμη κοινωνία ;D
ΧΑΑΧΑΧΑΧΑΧ είδες γκαντεμιά;;;
-
Εγώ πάντως κάνω κάθε χρόνο που αλλάζω σχολείο το εξής με μεγάλη επιτυχία : Στην αρχή είμαι γκεσταπίτισσα, δεν τα αφήνω να πάρουν ούτε αναπνοή και φυσικά κάποια παιδιά δε με συμπαθούν γιατί είμαι πολύ αυστηρή, τα κατεβάζω στην αυλή όταν έχω εφημερία ενώ οι άλλοι συνάδελφοι το παίζουν καλοί και τα αφήνουν στις τάξεις τους. Μέχρι το Φεβρουάριο έχουν λάβει το μήνυμα ότι δε τα παίρνει να κάνουν μαγκιές γιατί τα όρια είναι ξεκάθαρα. Εκεί αρχίζω και χαλαρώνω και τους αφήνω λίγο πιο χαλαρά. Έτσι καταλαβαίνουν πιστεύω ότι κι εγώ έχω ένα ρόλο στο σχολείο και ότι αυτός ο ρόλος απαιτεί κια συγκεκριμένη συμπεριφορά. Στο τέλος της χρονιάς έχουμε φτάσει να μιλάμε πολύ φιλικά μεταξύ μας και να με ρωτάνε αν θα είμαι και του χρόνου στο σχολείο. Μερικά μάλιστα στεναχωριούνται κιόλας αν τους πω όχι. Και τότε τελειώνει η χρονιά και φτου κι απ΄την αρχή με καινούρια παιδιά και πάλι αυστηρό πρόσωπο.
Όταν πάντως είχα πάει σε ένα σχολείο όπου οι περισσότεροι συνάδελφοι ήταν της άποψης να είμαστε πολύ επιεικείς με τα παιδιά, εγώ υποστήριξα ότι δε θα είμαι καθόλου επιεικής και ότι πρέπει να υπάρχουν κανόνες. Ένας συνάδελφος με έπιασε παράμερα και μου είπε :
" ΜΟΝΟ ΕΣΥ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙΣ ΚΑΛΑ "!
-
Ακριβώς αυτό νομίζω κι εγώ είναι το μυστικό της επιτυχίας! Στην αρχή Γκεστάπο και μετά σιγά σιγά αμολάμε καλούμπα!!
-
εχω δουλεψει σε γυμνασιο λυκειο ιδιωτικο τρια χρονια και τωρα με πηραν αναπληρωτρια και με τοποθετησαν σε εσπερινο, ενδεχεται βεβαια να με αλλαξουν πολυ συντομα γιατι επεστρεψε ο συναδελφος που αναπληρωνα. ειμαι 25 περιπου, εμφανισιμη και η αληθεια ειναι οτι στην αρχη που με πηραν αναπληρωτρια φοβομουν το πρωινο λυκειο γιατι δεν ηξερα αν θα τα καταφερω, το ιδιωτικο δεν ειναι το ιδιο πραγμα... τελικα με βαλανε στο εσπερινο... επειδη ειχα κανει σε ιεκ εναμιση χρονο δε με ξενισε το εσπερινο, ηταν καλυτερα απο το ιεκ. αυτο που κανω εγω παντως καθε φορα οταν μπαινω σε μια καινουργια ταξη ειναι να ειμαι αρκετα ψυχρη στην αρχη, οπως υποστηριξαν και αλλοι συναδελφοι, και μαλιστα θυμαμαι τα παιδια στο ιεκ πριν καιρο μου ειχαν πει οτι στην αρχη ημουν πολυ ξινη κι απομακρη και δνε τους αρεσε (δεν με πειραξε καθολου, γιατι ηταν μια χαρα ησυχοι) και οτι μετα ηρεμησα και τους αρεσα καλυτερα(αλιμονο!). θα συμφωνησω με την προλαλησασα απο πανω, οτι ειναι μια καλη μεθοδος αυτη, κι εχει και σε μενα σχεδον τα ιδια αποτελεσματα, εγω βεβαια κανω αγγλικα και η θεση μου ειναι λιγο πιο δυσκολη, γιατι τα παιδια τα εχουν λιγο γραμμενα τα αγγλικα...
παντως τωρα που μπηκα στο εσπερινο, που οι περισσοτεροι στην ταξη ειναι πιο μεγαλοι απο μενα, μπηκα απομακρη αλλα προσιτη ως προς το μαθημα. ανθρωπινη γιατι καταλαβαινω οτι δουλευουν αλλα απαιτητικη στο 40 λεπτο του μαθηματος. το βασικο μου μοτο ειναι οτι αυτα που εχω αποφασισει να κανω θα τα κανω μεσα στο μαθημα (εννοειται αυτο αναφερεται στον προγραμματισμο μου, δεν εννοω οτι αν καποιος θελει να του εξηγησω κατι παραπανω δεν θα το κανω για να βγαλω αυτο που θελω εγω, το μαθημα μπορει να διαφοροποιηθει αναλογα με τις συνθηκες και τα παιδια, αυτο εννοειται, απλως δεν υποκυπτω σε πειρασμους εξωταξικους με τους οποιους τα παιδια ξερουν να παιζουν πολυ καλα...) αυτο που μου εκανε εντυπωση στο εσπερινο λοιπον ειναι οτι ενω τα παιδια στην αρχη ειχαν ενα υφος: "τι θες κι εσυ τωρα και ηρθες να μας πρηξεις με τα αγγλικα, καλα καθομασταν τοσο καιρο χωρις μαθημα...", ηδη απ το πρωτο δευτερο μαθημα αλλαξαν σταση και φτασαμε να λεμε ολοι μαζι φωναχτα τα ανωμαλα ρηματα... χαρηκα πολυ που συμμετειχαν ακομα και παιδια που δεν ειχαν καμια ορεξη...
νομιζω τελικα οτι πρεπει να προσπαθεις να πιανεις τον καθενα ξεχωριστα, ξερω οτι ειναι δυσκολο. αλλα για μενα βασικο μου μελημα σε μια καινουργια ταξη ειναι να "πιασω" τα αγορια... τα αγορια σε μια ταξη ειναι το παν για μενα, ειτε ειναι καλοι μαθητες, ειτε οχι, γιατι αν ειναι καλοι μαθητες, σου φτιαχνουν την ταξη, αν δεν ειναι, αποφευγεις τα προβληματα. τα αγορια "τα εχω", γιατι εχω χιουμορ και τους απαντω χρησιμοποιωντας το, ασχολουμαι με ποδοσφαιρο, οποτε οταν το αναφερω με νιωθουν κοντα τους και με συμπαθουν και ειμαι οσο χαριτωμενη χρειαζεται για να με προσεξουν...
τα κοριτσια ειναι για μενα δυο κατηγοριων: οι απλες περιπτωσεις που χαιρονται που εχουν νεα καθηγητρια και μαλιστα γυναικα οποτε σε συμπαθουν με τη μια, και οι αλλες που ειναι οι πιο δυσκολες περιπτωσεις... κοριτσια που ζηλευουν χωρις λογο, ειτε το οτι εισαι νεα, ειτε οτι εισαι πιο ωραια απο εκεινες, ειτε απλως περνανε την εφηβεια τους και δεν θελουν να σε δουν μπροστα τους... ολα κατανοητα, αλλα ολα τα υπερνικαμε... εγω με αυτην την δευτερη κατηγορια εχω αποφασισει οτι ενα αποφθεγμα βοηθαει: keep your friends close and your enemies closer (εννοειται με την ευρεια εννοια οι οροι εχθρος και φιλος). οποτε λιγο το χιουμορ, λιγο το πιο εντονο ενδιαφερον καποιες φορες για αυτες, τις κανει και ξεκλειδωνουν, και τσουπ... πεφτουν στην παγιδα μου!! :D :D
νομιζω πραγματικα οτι τα παιδια εχουν πολυ ενστικτο και μυριζονται τον φοβο μας και την ανασφαλεια μας, γι αυτο το κλειδι ειναι να πιστευεις στον εαυτο σου και να το βγαζεις... εκει παγωνουν και σεβονται! και φυσικα να εχεις τον δικο σου αληθινο τροπο, εγω ας πουμε ειμαι χαλι να με πατησεις αν εισαι καλος, αλλα οταν θα κανεις λαδια, το βλεμμα που θα σου ριξω σου κοβει τα ποδια... ουκ ολιγες φορες εχει συμβει, εχουν κοκκαλωσει ακομα και αυτοι που το παιζανε πολυ μαγκες... δεν χρειαζεται δηλαδη παντα η φωνη, αρκει κι ενα βλεμμα, αλλα πρεπει να το πιστευεις πρωτα εσυ οτι με αυτο το βλεμμα μου σε καρφωνω...
-
ειναι κριμα που τα παιδια δεν ξερουν πως να δεχτουν το καλο την ωραια συμπεριφορα την ευγενεια την ελευθερια..
οταν εχουν μαθει με το βουρδουλα δεν ξερουν να εκτιμησουν το φυσιολογικο......
-
Ακριβώς αυτό νομίζω κι εγώ είναι το μυστικό της επιτυχίας! Στην αρχή Γκεστάπο και μετά σιγά σιγά αμολάμε καλούμπα!!
Οχι που δε θα συμφωνούσες με τέτοιο nickname. ;D
Πάντως πέρα από τη πλάκα, είναι αλήθεια οτι πρέπει από την αρχή να "σφίξει κανείς τα λουριά" προκειμένου να μπορεί να τα χαλαρώσει μετά.
-
Ακριβώς αυτό νομίζω κι εγώ είναι το μυστικό της επιτυχίας! Στην αρχή Γκεστάπο και μετά σιγά σιγά αμολάμε καλούμπα!!
Οχι που δε θα συμφωνούσες με τέτοιο nickname. ;D
Πάντως πέρα από τη πλάκα, είναι αλήθεια οτι πρέπει από την αρχή να "σφίξει κανείς τα λουριά" προκειμένου να μπορεί να τα χαλαρώσει μετά.