Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση
Διάφορα θέματα για την εκπαίδευση => Διάφορα Εκπαιδευτικά θέματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: bitch στις Σεπτεμβρίου 14, 2011, 05:24:41 pm
-
το έλαβα με μέιλ σήμερα και είπα να το μοιραστώ μαζί σας
μπορεί να είναι μεγάλο κείμενο αλλά διαβάζεται απνευστί: ( και είναι και ωραίο θέμα για έκθεση ;) ;) ;) )
Ακούω ότι το μεγαλύτερο σήμερα πρόβλημα των νέων μας είναι η ανεργία.
> Διαφωνώ. Εδώ και τριάντα χρόνια είναι η ... εργασία. Ο νέος δε φοβάται
> την αναδουλιά, φοβάται τη δουλειά. Μια οικογενειακή αντίληψη, ότι
> δουλειά είναι ό,τι δεν λερώνει, επεκτάθηκε και στο νεοσουσουδιστικό
> σχολείο με ευθύνη των κομμάτων, που για λόγους ψηφοθηρίας απεδύθησαν
> σε μια χυδαία πολιτική παιδοκολακείας, η οποία μετά τη δικτατορία
> εξέθρεψε και διαμόρφωσε δύο γενιές «κουλοχέρηδων»...παιδιών δηλαδή που
> δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα χέρια τους -πέρα από τη μούντζα- για
> καμμιά εργασία από αυτές που ονομάζονται χειρωνακτικές, επειδή -τάχα-
> είναι ταπεινωτικές. Κι ας βρίσκεται μέσα στη λέξη «χειρώναξ», σαν
> δεύτερο συνθετικό το «άναξ» που κάνει τον δουλευτή, τον άνακτα
> χειρών, βασιλιά στο χώρο του, βασιλιά στο σπιτικό του, νοικοκύρη
> δηλαδή, λέξη άλλοτε ιερή που ποδοπατήθηκε κι αυτή μες στην ασυναρτησία
> μιας πολιτικής που έδειχνε αριστερά και πήγαινε δεξιά και τούμπαλιν.
> Γι ' αυτό τουμπάραμε...
Κάποτε, ακόμη κι από τις στήλες του περιοδικού αυτού, που δεν είναι
> πολιτικό με την ευτελισμένη έννοια του όρου, έγραφα πως η ανεργία στον
> τόπον μας είναι επιλεκτική, ότι δουλειές υπάρχουν αλλά ότι δεν
> υπάρχουν χέρια να τις δουλέψουν. Κι έπρεπε να κατακλυσθεί ο τόπος από
> 1,5 εκατομμύριο λαθρομετανάστες, για να αποδειχθεί ότι στην Ελλάδα
> υπήρχε δουλειά πολλή αλλ ' όχι διάθεση για δουλειά. Τα παιδιά -τα
> μεγάλα θύματα αυτής της ιστορίας- είχαν γαλουχηθεί με τη νοοτροπία του
> «White color workers». Έτσι σήμερα το πιο φτηνό εργατικό και
> υπαλληλικό δυναμικό είναι οι πτυχιούχοι, που ζητούν εργασία ακόμη και
> στον ΟΤΕ ως έκτακτοι τηλεφωνητές, προσκομίζοντας στα πιστοποιητικά
> προσόντων ακόμη και διδακτορικά! Γέμισε ο τόπος πανεπιστήμια, σχολές
> επί σχολών, επιστημονικούς κλάδους αόριστους, ομιχλώδεις και ασαφείς,
> απροσδιορίστου αποστολής και χρησιμότητας. Πτυχία-φτερά στον άνεμο σαν
> τις ελπίδες των γονιών, που πιστεύουν ότι τα παιδιά και μόνον με τα
> «ντοκτορά» θα βρουν δουλειά. Έτσι παράγονται επιστήμονες που είναι
> δεκαθλητές του τίποτα, ικανοί μόνον για το δημόσιο ή για υπάλληλοι
> κάποιας πολυεθνικής.
>
> Παρ ' όλο που γέμισε η χώρα μας τεχνικές σχολές (τι ΤΕΛ, τι ΤΕΙ, τι
> ΙΕΚ!) οι πιο άτεχνοι νέοι είναι οι νέοι της Ελλάδος. Παίρνουν πτυχίο
> τεχνικής σχολής και δεν έχουν πιάσει κατσαβίδι οι πιο πολλοί. Δεν
> ξέρουν να διορθώσουν μια βλάβη στο αυτοκίνητό τους, στο ραδιόφωνο ή
> στο τηλέφωνό τους. Είναι άχεροι, ουσιαστικά χωρίς χέρια. Τώρα με τα
> ηλεκτρονικά ξέχασαν να γράφουν, ξέχασαν να διαβάζουν, εκτός φυσικά από
> «μηνύματα» του αφόρητου «κινητού» τους.
Τούτη η παιδεία, που όχι μόνο παιδεία δεν είναι αλλ ' ούτε καν
> εκπαίδευση, αφού δεν καλλιεργεί καμμιά δεξιότητα, εκτός από την
> ραθυμία, την αναβλητικότητα και το φόβο της δουλειάς, όχι μόνο δεν
> καλλιεργεί τον νέο εσωτερικά αλλά τον πετρώνει δημιουργικά σαν τα
> παιδιά της Νιόβης. Τα κάνει άχρηστα τα παιδιά για παραγωγική εργασία,
> γιατί ο θεσμός της παπαγαλίας και η νοοτροπία της ήσσονος προσπάθειας,
> με το πρόσχημα να μην τα κουράσομε, τους αφαιρεί την αυτενέργεια, την
> πρωτοβουλία, τη φαντασία και την πρωτοτυπία. Το σχολείο, αντί να
> μαθαίνει τα παιδιά πως να μαθαίνουν, τα νεκρώνει πνευματικά. Δεν τα
> μαθαίνει πως να σκέπτονται αλλά με τι να σκέπτονται. Έτσι τα κάνει
> πτυχιούχους βλάκες.
-
Εγω συμφωνω απολυτα με αυτα που λεει ο κ.Καργακος αλλα ο ιδιος και οι αλλοι πνευματικοι ανθρωποι της χωρας μας συναισθανονται την ευθυνη τους σε αυτες τις δυσκολες στιγμες;Τι κανουν;Ποιος ειναι ο αγωνας τους για την κατακρεουργηση τησ δημοσιας δωρεαν παιδειας;της παιδειας του λαου;
-
νομίζω ότι δεν τους πολυ-δίνουν βήμα για να εκφραστούν για όλα αυτά....σύν του ότι η πλειοψηφία των νέων έχει μαθει να μην σκέφτεται....
-
Η κατάσταση που περιγράφει ο Καργάκος είναι η μία πλευρά του νομίσματος.
Στην άλλη πλευρά, υπάρχει η ανυπαρξία οποιασδήποτε πολιτικής θα οδηγούσε στον εκσυγχρονισμό και στην ανάπτυξη των διαφόρων τομέων της οικονομίας (γεωργία, κτηνοτροφία, αλιεία, ναυτιλία, βιοτεχνία, βιομηχανία), που θα έκανε τις μη υπαλληλικές δουλειές ελκυστικές για τους νέους.
Υπάρχει η μη επαρκής προστασία των εργασιακών δικαιωμάτων που θα έκανε τη δουλειά στον ιδιωτικό τομέα εξ ίσου αγαπητή με αυτή του δημοσίου.
Υπάρχει η ασυδοσία των εργοδοτών που παραβιάζοντας κλαδικές συμβάσεις και εργασιακές νομοθεσίες, προσλάμβαναν μετανάστες ανασφάλιστους και υποαμειβόμενους, καθώς εκείνοι δεν είχαν άλλη διέξοδο και τρόπο άμυνας.
Υπάρχει η "νέκρωση" του πνευματικού και καλλιτεχνικού κόσμου της χώρας, που σιώπησε, που συμβιβάστηκε, που εξαγοράστηκε, που δεν μπόρεσε να προτείνει κάποιο εναλλακτικό τρόπο ζωής.
Θα συμφωνήσω, βέβαια, ότι υπάρχει η νοοτροπία της ήσσονος προσπάθειας σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας.
Φοβάμαι όμως ότι καλλιεργήθηκε σταδιακά και συνειδητά μέσα στο πλαίσιο ενός ψηφοθηρικού λαϊκισμού
που ισοπέδωνε τα πάντα, που έταζε τα πάντα ανεξαρτήτως κόπου, ανεξαρτήτως προσόντων.
Πώς αλλιώς θα δεχόταν ο πολίτης την αποτυχία τόσων και τόσων κυβερνήσεων, αν δεν ένιωθε ότι κάπου είχε ευνοηθεί, ενώ δεν το άξιζε;
Οφείλω όμως και να πω ότι πέρα από τον ρόλο που έπαιξαν οι κατά καιρούς πολιτικές, τέτοιου είδους νοοτροπία δεν είναι σύμπτωμα μόνο της ελληνικής κοινωνίας. Και σε άλλες αναπτυγμένες χώρες (σε διαφορετικό ίσως βαθμό κάθε φορά) υπάρχει η νοοτροπία της ευκολίας και της ήσσονος προσπάθειας σε ποικίλους τομείς της ζωής.
Αυτό είναι χαρακτηριστικό της παρατεταμένης ευμάρειας, που κάνει τα πάντα να φαίνονται εύκολα και δεδομένα,
που βάζει στην άκρη ανθρωπιστικές αξίες, παιδεία, θρησκεία, ιδεολογία, οτιδήποτε κάνει τον άνθρωπο να αγωνίζεται για έναν κόσμο καλύτερο,
καθώς προτάσσει έναν κόσμο όπου τα πάντα πωλούνται και αγοράζονται, ενίοτε και σε ευτελή τιμή...
-
Η κατάσταση που περιγράφει ο Καργάκος είναι η μία πλευρά του νομίσματος.
Στην άλλη πλευρά, υπάρχει η ανυπαρξία οποιασδήποτε πολιτικής θα οδηγούσε στον εκσυγχρονισμό και στην ανάπτυξη των διαφόρων τομέων της οικονομίας (γεωργία, κτηνοτροφία, αλιεία, ναυτιλία, βιοτεχνία, βιομηχανία), που θα έκανε τις μη υπαλληλικές δουλειές ελκυστικές για τους νέους.
Υπάρχει η μη επαρκής προστασία των εργασιακών δικαιωμάτων που θα έκανε τη δουλειά στον ιδιωτικό τομέα εξ ίσου αγαπητή με αυτή του δημοσίου.
Υπάρχει η ασυδοσία των εργοδοτών που παραβιάζοντας κλαδικές συμβάσεις και εργασιακές νομοθεσίες, προσλάμβαναν μετανάστες ανασφάλιστους και υποαμειβόμενους, καθώς εκείνοι δεν είχαν άλλη διέξοδο και τρόπο άμυνας.
Υπάρχει η "νέκρωση" του πνευματικού και καλλιτεχνικού κόσμου της χώρας, που σιώπησε, που συμβιβάστηκε, που εξαγοράστηκε, που δεν μπόρεσε να προτείνει κάποιο εναλλακτικό τρόπο ζωής.
Θα συμφωνήσω, βέβαια, ότι υπάρχει η νοοτροπία της ήσσονος προσπάθειας σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας.
Φοβάμαι όμως ότι καλλιεργήθηκε σταδιακά και συνειδητά μέσα στο πλαίσιο ενός ψηφοθηρικού λαϊκισμού
που ισοπέδωνε τα πάντα, που έταζε τα πάντα ανεξαρτήτως κόπου, ανεξαρτήτως προσόντων.
Πώς αλλιώς θα δεχόταν ο πολίτης την αποτυχία τόσων και τόσων κυβερνήσεων, αν δεν ένιωθε ότι κάπου είχε ευνοηθεί, ενώ δεν το άξιζε;
Οφείλω όμως και να πω ότι πέρα από τον ρόλο που έπαιξαν οι κατά καιρούς πολιτικές, τέτοιου είδους νοοτροπία δεν είναι σύμπτωμα μόνο της ελληνικής κοινωνίας. Και σε άλλες αναπτυγμένες χώρες (σε διαφορετικό ίσως βαθμό κάθε φορά) υπάρχει η νοοτροπία της ευκολίας και της ήσσονος προσπάθειας σε ποικίλους τομείς της ζωής.
Αυτό είναι χαρακτηριστικό της παρατεταμένης ευμάρειας, που κάνει τα πάντα να φαίνονται εύκολα και δεδομένα,
που βάζει στην άκρη ανθρωπιστικές αξίες, παιδεία, θρησκεία, ιδεολογία, οτιδήποτε κάνει τον άνθρωπο να αγωνίζεται για έναν κόσμο καλύτερο,
καθώς προτάσσει έναν κόσμο όπου τα πάντα πωλούνται και αγοράζονται, ενίοτε και σε ευτελή τιμή...
++++++++++++++++++++++++++++++++++
Άσε που πλέον και ο ίδιος μιλάει εκ του ασφαλούς.......
-
Συμφωνώ με apri,και αναρωτιέμαι τα δικά του παιδιά τι είδους εργασία έχουν μάθει να κάνουν.Δεν νομίζω να είναι χειρωνακτική.
-
Δουλειές υπάρχουν!
Θα ηθελα να θιξω το θεμα εργασια,στην Ελλαδα... Απο 15 χρονων δουλευω με τον πατερα μου στις λαικες,απο τοτε θυμαμαι ουτε ενας φιλος...η συνομιληκος δεν δουλευε η ηθελε να δουλεψει στη λαικη,βλεπετε θελαν οι δικοι του η'να σπουδασει η'να μπει στο δημοσιο,αυτο το βλεπω ακομα 15 χρονια μετα,που πλεον εχω βγαλει αδεια και πουλαω με δικο μου παγκο στη λαικη...ΠΑΝΤΟΥ πακιστανοι.λεω σε μερικα παιδια ανεργα πλεον,παλικαρια ολοκληρα να ερθουν να δουλεψουν την λαικη,και θα τουσ δινω ενα σεβαστο,πλεον ποσο...τιποτα λενε καλυτερα να καθομαι σπιτι και να μου δινει ο πατερασ μου λευτα,παρα να σηκωνομαι απο τις 5 να ξεφορτονω και να πουλαω στη λαικη η στη ΛΑΧΑΝΑΓΟΡΑ,που και εκει επισης το βλεπω.λυπαμαι αλλα ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ να γινουμε δημοσιοι υπαλληλοι παιδια.υπαρχουν και αλλες δουλιες αρκει να θελουμε..
Αναγνώστης
http://tro-ma-ktiko.blogspot.com/2011/09/blog-post_3899.html#more
-
Θα συμφωνήσω και γω με την apri. Το σχολείο και η εκπαίδευση απλά εκφράζουν την κατάσταση που επικρατεί στην ευρύτερη ελληνική κοινωνία. Από την άλλη, ας μη ξεχνάμε πως ο Καργάκος είναι γέννημα θρέμμα ενός εκπαιδευτικού συστήματος παλαιάς κοπής. Το παλαιό όμως αυτό σύστημα δεν είναι καθόλου άμοιρο ευθυνών για "τη σημερινή θλίψη", καθώς απαιτούσε την απόλυτη παπαγαλία, ήταν άκρως ταξικό και οδηγούσε στον αποκλεισμό από τη μόρφωση και τη συμμετοχή στο πνευματικό, πολιτιστικό και πολιτικό γίγνεσθαι της χώρας ένα ακόμη μεγαλύτερο μέρος της εργατικής και αγροτικής τάξης. Σε αυτό το σύστημα, αν θέλετε, αντέδρασαν οι γονείς εργάτες και αγρότες του '80 και '90 που ήθελαν τα παιδιά τους σώνει και καλά να σπουδάσουν. Που ίσως σημαίνει, όχι μόνο να βρούνε μια εργασία με καλύτερες συνθήκες, αλλά και να γίνουν μέρος του συστήματος της κεντρικής διοίκησης με όποιες συνέπειες αυτό ενέχει.
Και όχι, δε θα συμφωνήσω πως η νέα γενιά είναι της ήσσονος προσπάθειας. Επειδή κάποιος αρνείται να ξυπνά από τις 5 τα χαράματα για να πάει να δουλέψει στη λαϊκή, αυτό δε σημαίνει πως απαραίτητα είναι τεμπέλης. Όλα αυτά είναι βέβαια σχετικά και ισχύουν κατά περίπτωση, γι' αυτό και όποιες γενικεύσεις είναι άκρως επικίνδυνες και αποπροσανατολιστικές.
-
Θα συμφωνήσω, βέβαια, ότι υπάρχει η νοοτροπία της ήσσονος προσπάθειας σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας.
Φοβάμαι όμως ότι καλλιεργήθηκε σταδιακά και συνειδητά μέσα στο πλαίσιο ενός ψηφοθηρικού λαϊκισμού
που ισοπέδωνε τα πάντα, που έταζε τα πάντα ανεξαρτήτως κόπου, ανεξαρτήτως προσόντων.
Πώς αλλιώς θα δεχόταν ο πολίτης την αποτυχία τόσων και τόσων κυβερνήσεων, αν δεν ένιωθε ότι κάπου είχε ευνοηθεί, ενώ δεν το άξιζε;
Εκεινο που "χασαμε " ειναι η ψευδαισθηση πως μπορουμε ευκολα να κανουμε τα παντα.Θεωρω πως υπαρχουν νεοι που πραγματικα προσπαθουν. Νομιζω ομως πως ξοδευουν τη προσπαθεια τους σε κατι εντελως ανουσιο και κουρασμενοι φτανουν καπου χωρις να εχουν κερδισει οχι το στοχο, αλλα ουτε καν κατι απο το "ταξιδι"...
-
Εγκύκλιος του υπουργείου διά βίου αμάθειας. Ημερομηνία έκδοσης 1.9.2011. Γιά την εύρυθμη λειτουργία των σχολείων το Υπ.ΠΔ
-
ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ Ο,ΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΕΧΩ ΔΙΑ
-
Νομίζω τε είπε όλα...
-
οι αληθειες πονανε, και λεει πολλες
-
:(
-
Ειναι απιστευτος ο κυριος Καργακος με το λογο του .Δε χορτενει κανεις να τον ακουει και να τον διαβαζει .Οσο για αληθειες πολλες , αλλα ποιος τον ακουει .......
-
Όλο το σύστημα εκπάιδευσης αποτυγχάνει επειδή σχεδόν όλοι μας θεωρούμε πως εκπαίδευση είναι ο φροντιστηριακός τρόπος διδασκαλίας. Ότι έχουμε μάθει δηλαδή. Ότι και να δοκιμάσουμε σε νέες μεθόδους που προάγουν άλλες δεξιότητες μέσω της διδασκαλίας επιστρέφουμε στα ίδια και στα ίδια κατά πλειοψηφία. Στην πεπατημένη...
Οι πανελλήνιες εξετάσεις, προάγουν την φροντιστηριακή διδασκαλία που εν' τέλει ευνουχίζει ένα μεγάλο ποσοστό μαθητών. Κάποτε πρέπει να οργανωθεί σωστά το τεχνολογικό Λύκειο για να βρίσκουν διέξοδο πολλά παιδιά που δεν βρίσκουν ενδιαφέρον στο περισσότερο θεωρητικό ενιαίο Λύκειο...
-
Το χρήμα και δη το εύκολο διαφθείρει συνειδήσεις ανεξαρτήτως ηλικίας, κοινωνικής τάξης και χώρας.
Εμείς απλώς ζήσαμε την ελληνική εκδοχή αυτού του έργου.
Από εκεί και πέρα, προσωπικά έχω βαρεθεί πλέον να διαβάζω μακροσκελείς αναλύσεις του Γιανναρά, του Καργάκου και λοιπών "πνευματικών" -υποτίθεται- ανθρώπων, που περιορίζονται μόνο στην κοινωνική κριτική.
Χρήσιμη η κριτική, ειδικά αν είναι εύστοχη, όπως η παραπάνω του -συνήθως υπερβολικού- Καργάκου.
Ωστόσο, δεν είναι αρκετή.
Όλοι αυτοί θα έπρεπε να ξέρουν ότι ένας δάσκαλος δεν αλλάζει τη συμπεριφορά ενός μαθητή, επισημαίνοντάς του μόνο τα λάθη του.
Πρέπει πρώτα και κύρια να του εμπνεύσει έναν άλλο τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς.
Και λυπάμαι που θα το πω, αλλά όλοι αυτοί που τόσο εύκολα υποδείκνυαν και συνεχίζουν να μας υποδεικνύουν τα λάθη, δεν ενέπνευσαν κάτι διαφορετικό και ούτε προσπαθούν έστω και τώρα να το κάνουν.
Λέει λ.χ ο Καργάκος πόσο εμπνεύστηκε από τον Τυρταίο στο σχολείο. Γιατί, λοιπόν, δεν επέλεξε να μας μιλήσει για τον Τυρταίο ή για οποιοδήποτε άλλο πρότυπο ζωής; Γιατί δεν επέλεξε να εμπνεύσει την ελπίδα, αλλά αντιθέτως προτίμησε την ενοχή;
Το έχω ξαναπεί, αλλά θα το πω για άλλη μια φορά. Το θλιβερό δεν είναι ότι η ελληνική κοινωνία παρήκμασε.
Το θλιβερό είναι ότι εξέλειψαν και όλοι όσοι θα μπορούσαν να προτείνουν έναν άλλο δρόμο, να εμπνεύσουν τον αγώνα για ένα καλύτερο αύριο.
Γι' αυτό και οι αυτοκτονίες πολλαπλασιάζονται. :-[ :P
-
Θα συμφωνήσω περισσότερο με την apri παρά με τον κο Καργάκο. Αξιοσέβαστος κατά τα άλλα, υπερβολικός κυρίως στη γραφή του και μπορώ να πω πως είπε αρκετές αλήθειες...
Το κείμενο του όμως περισσότερο με εξόργισε παρά με προβλημάτισε, κυρίως γιατί:
1. Δεν προτείνει λύσεις.
-
Μια παρατήρηση, το άρθρο δεν είναι πρόσφατο, είναι γραμμένο τουλάχιστον 2 χρόνια πριν και αναπαράγεται τον τελευταίο καιρό. Σκοπίμως άραγε; :-\
-
@ rozy4
αν ισχύει αυτό που λες, τόσο το χειρότερο. Διότι μέσα σε μία διετία κανένας ( από την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας μέχρι τον τελευταίο επιστάτη του πιο απομακρυσμένου σχολείου) δεν έκανε κάτι για να αλλάξει την εικόνα αυτή.
Στο "σκοπίμως" ωστόσο, θα συμφωνήσω - και ακόμα δεν έχουμε δει τίποτα!!
-
..συμφωνώ με apri ότι πραγματικά το πρόβλημα είναι ότι μας έλειψαν τα πρότυπα και δεν οδηγεί σε λυση να κρίνουμε συνεχώς και να μιλάμε για τα συμπτώματα μιας παθογένειας και πραγματικά όπως λέει και η ΠE01 με εξόργισε το αρθρο από ένα σημείο και μετά. Οι γενεικεύσεις που εισάγει είναι πολλές...Περιμένω άλλου τύπου κινήσεις από τους "πνευματικούς" του τόπου που θα μας "φωτίσουν' επιτέλους..να μας εμπνεύσουν και μας που μπαίνουμε στις τάξεις και με τη σειρά μας να κάνουμε κάτι για τις επόμενες γενιές που περνούν από τα χέρια μας..
-
Ότι έγραψε η apri και η ΠΕ01..
-
@ rozy4
αν ισχύει αυτό που λες
και μάλιστα έχει αναρτηθεί κι εδώ ;)
http://www.pde.gr/index.php?topic=24289.msg492125#msg492125
-
;D ;D ;D ;D ;D
καλό καλό!!!! Ακόμα και τώρα βρε συ , δεν το θυμαμαι!! ( αλλά ειναι σεπτ. 2011 οπότε έναν χρόνο και κάτι ) ....
respect!! ;) ;) ;)
-
;D
αν το ψάξεις στο google θα το βρεις και με ημερομηνία Οκτώβριο του 2010. Μπορεί να είναι και πιο παλιό.
-
και πως και (ξανα) προέκυψε τώρα; Δε λέω, επίκαιρο είναι και αληθεύει σ ένα μεγάλο μέρος του αλλά έκτοτε δεν έχει γραφεί κάτι καινουριο;
-
αυτή η προσέγγιση του Καργάκου είναι από αφελής μέχρι υποκριτική και κακεντρεχής όπως και ο γενικότερος "προβληματισμός" διαφόρων που ως τιμητές μαστιγώνουν ηθικά την ελληνική κοινωνία.
σε ανάλογη συζήτηση είχα υποστηρίξει τα εξής:
για ποια χώρα καταρχήν;
για ποιον ιδιωτικό τομέα;
για ποιους επιχειρηματίες μιλάμε;
για ανθρώπους που αυτοαποκαλούνταν επιχειρηματίες ενώ επρόκειτο για τυχοδιώκτες και αρπακτικά. για ανθρώπους που εκμεταλλεύτηκαν τον κόπο του υπαλλήλου, βάζοντάς τον μάλιστα και στο τρυπάκι της καριέρας, αποκρύπτοντάς του την αλήθεια ότι οι μπίζνες τους ήταν εφήμερες , ξεκρέμαστες και υπόγειες στους λαβύρινθους της παραοικονομίας.
υπάρχει σήμερα κανείς απ’ τους εκατοντάδες χιλιάδες απολυμένους να μην έχει σκυλομετανιώσει που χαραμίστηκε τόσα χρόνια σε «επιχειρηματίες» που αποδείχθηκαν ανερμάτιστοι;
είμαι σίγουρη ότι το δημόσιο είναι το τελευταίο οχυρό του πολιτισμού της εργασίας.
μπορεί να προβάλλεται αποκλειστικά και μονομερώς η ευθύνη του δημοσίου στην χρεοκοπία της χώρας αλλά δεν παύει να είναι φάρος των δικαιωμάτων των εργαζομένων και ιδιαίτερα στο σκοτάδι που επικρατεί αυτή την στιγμή στον ιδιωτικό τομέα.
η τρόικα καλά θα κάνει να δει το ζήτημα ολόπλευρα. σήμερα μπορεί να πλειοψηφούν οι δεξιές πολιτικές στην Ευρώπη αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να αποφύγουμε να δούμε την ιδιαιτερότητα του ελληνικού ιδιωτικού τομέα.
ενός ιδιωτικού τομέα άκρως διεφθαρμένου, στενόμυαλου , παρασιτικού ,ολιγοπωλιακού και φοροφυγά.
άλλωστε δεν θα ήταν σε καμιά περίπτωση το δημόσιο το καταφύγιο για τόσο κόσμο αν δεν υπήρχε η τραγική ανεπάρκεια του ελληνικού ιδιωτικού τομέα.
-γιατί το κόμμα του Τζίμερου με σκεπτικό όπως του Καργάκου δεν μπήκε καν στην βουλή;
δεν θα έπρεπε ίσως;
ή μήπως οι Έλληνες έχουν επίγνωση για την ανεπάρκεια του ιδιωτικού τομέα;
και τώρα διαβάζω την παλιότερη απάντηση της Apri
Η κατάσταση που περιγράφει ο Καργάκος είναι η μία πλευρά του νομίσματος.
Στην άλλη πλευρά, υπάρχει η ανυπαρξία οποιασδήποτε πολιτικής θα οδηγούσε στον εκσυγχρονισμό και στην ανάπτυξη των διαφόρων τομέων της οικονομίας (γεωργία, κτηνοτροφία, αλιεία, ναυτιλία, βιοτεχνία, βιομηχανία), που θα έκανε τις μη υπαλληλικές δουλειές ελκυστικές για τους νέους.
Υπάρχει η μη επαρκής προστασία των εργασιακών δικαιωμάτων που θα έκανε τη δουλειά στον ιδιωτικό τομέα εξ ίσου αγαπητή με αυτή του δημοσίου.
Υπάρχει η ασυδοσία των εργοδοτών που παραβιάζοντας κλαδικές συμβάσεις και εργασιακές νομοθεσίες, προσλάμβαναν μετανάστες ανασφάλιστους και υποαμειβόμενους, καθώς εκείνοι δεν είχαν άλλη διέξοδο και τρόπο άμυνας.
Υπάρχει η "νέκρωση" του πνευματικού και καλλιτεχνικού κόσμου της χώρας, που σιώπησε, που συμβιβάστηκε, που εξαγοράστηκε, που δεν μπόρεσε να προτείνει κάποιο εναλλακτικό τρόπο ζωής.
Θα συμφωνήσω, βέβαια, ότι υπάρχει η νοοτροπία της ήσσονος προσπάθειας σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας.
Φοβάμαι όμως ότι καλλιεργήθηκε σταδιακά και συνειδητά μέσα στο πλαίσιο ενός ψηφοθηρικού λαϊκισμού
που ισοπέδωνε τα πάντα, που έταζε τα πάντα ανεξαρτήτως κόπου, ανεξαρτήτως προσόντων.
Πώς αλλιώς θα δεχόταν ο πολίτης την αποτυχία τόσων και τόσων κυβερνήσεων, αν δεν ένιωθε ότι κάπου είχε ευνοηθεί, ενώ δεν το άξιζε;
Οφείλω όμως και να πω ότι πέρα από τον ρόλο που έπαιξαν οι κατά καιρούς πολιτικές, τέτοιου είδους νοοτροπία δεν είναι σύμπτωμα μόνο της ελληνικής κοινωνίας. Και σε άλλες αναπτυγμένες χώρες (σε διαφορετικό ίσως βαθμό κάθε φορά) υπάρχει η νοοτροπία της ευκολίας και της ήσσονος προσπάθειας σε ποικίλους τομείς της ζωής.
Αυτό είναι χαρακτηριστικό της παρατεταμένης ευμάρειας, που κάνει τα πάντα να φαίνονται εύκολα και δεδομένα,
που βάζει στην άκρη ανθρωπιστικές αξίες, παιδεία, θρησκεία, ιδεολογία, οτιδήποτε κάνει τον άνθρωπο να αγωνίζεται για έναν κόσμο καλύτερο,
καθώς προτάσσει έναν κόσμο όπου τα πάντα πωλούνται και αγοράζονται, ενίοτε και σε ευτελή τιμή...
και συμπληρώνω:
η τεχνολογική πρόοδος είναι που έχει εξαλείψει, σε μεγάλο βαθμό, τις χειρώνακτες αγγαρείες.
αν δεν ήταν ο οπισθοδρομικός ιδιωτικός τομέας με τους αναχρονισμούς του πάνω στην οργάνωση και εκτέλεση της εργασίας θα μπορούσαμε να ανατρέξουμε σε δικές μας ευθύνες και άστοχες επιλογές...
-
Συγχωνεύτηκε με παλιότερο θέμα που αφορούσε το ίδιο κείμενο.
-
Γι' αυτό και οι αυτοκτονίες πολλαπλασιάζονται. :-[ :P
μισο λεπτο βρε apri να ξεκαθαρισουμε μερικα πραγματα...για το οτι πολλαπλασιαζονται οι αυτοκτονιες φταιει ο Καργακος και ο καθε Καργακος; δηλαδη τι πρεπει να κανει ο Καργακος να πληρωσει τα 5 δανεια και τις 5 πιστωτικες που χρωσταει ο αλλος ή να του βρει δουλεια για να τον αποτρεψει απο την αυτοκτονια;
οσον αφορα τα ατομα αυτα προκειται για ψυχοπαθολογικες προσωπικοτητες που αναμειγνυουν ηττοπαθεια,δειλια και ψυχολογικη αδυναμια.αυτος που θα τους βοηθησει και θα τους στηριξει ειναι ο ψυχολογος και οχι τα προτυπα του εκαστοτε Καργακου...
-
Όλο το κείμενο είναι γενικεύσεις, με άλλα λόγια απευθύνεται σε ηλίθιους
περαστικά μας
-
Όλο το κείμενο είναι γενικεύσεις, με άλλα λόγια απευθύνεται σε ηλίθιους
περαστικά μας
Νομίζω πως δεν θα μπορούσα να συμφωνώ περισσότερο...
-
Όλο το κείμενο είναι γενικεύσεις, με άλλα λόγια απευθύνεται σε ηλίθιους
περαστικά μας
εμ γιαυτο η χωρα εφτασε εκει που εφτασε..γιατι οι "ηλιθιοι" ηταν ,ειναι και θα ειναι μειοψηφια..τις αποφασεις τις παιρνουν οι "εξυπνοι"
-
Ο φθόνος απέναντι σε όλους όσοι διαθέτουν ένα σκληρό αλλά ρηξικέλευθο και τεκμηριωμένο λόγο αποτελεί χαρακτηριστικό του λαού μας από τα αρχαία χρόνια.Από αυτή την άποψη χαίρομαι που βλέπω ακόμα συμπλεγματικές συμπεριφορές απέναντι σε πραγματικά πνευματικούς ανθρώπους.Του καημένου του Γιανναρά π.χ. έχει μαλλιάσει η γλώσσα προτείνοντας λύσεις.Αλλο θέμα είναι τώρα εάν αυτές προσκρούουν στα ιδεολογικά γυαλιά και τα μικροσυμφέροντά μας.Αντιπαρατίθεσαι με επιχειρήματα και όχι μειώνοντας το κύρος του άλλου με θεωρίες συνωμοσίας και πρόχειρους χαρακτηρισμούς.
Θέλω να παρατηρήσω και κάτι ακόμα.Η αδυναμία διατύπωσης καθολικών προτάσεων αποτελεί πρόβλημα της σύγχρονης φιλοσοφίας,το οποίο χωράει μεγάλη κουβέντα.Από αυτό το σημείο μέχρι την απαγόρευση άσκησης επαγωγικού συλλογισμού και διαμόρφωσης της διαπιστωμένης κοινής εμπειρίας σε λογικό συμπέρασμα,υπάρχει μεγάλη απόσταση.Χωρίς την κατεξοχήν μέθοδο των επιστημών θα βρισκόμασταν ακόμα στις σπηλιές.Είναι σαν να λες ότι επειδή δεν έχω γνωρίσει όλους τους ανθρώπους,δεν μπορώ να ξέρω ότι είναι θνητοί κι επομένως μπορεί ο Πλάτων να είναι εν ζωή!Η παντελής έλλειψη Αξιολογίας (συνέπεια της έλευσης του μηδενισμού και στην πατρίδα μας) έχει επιβάλει την ισοπεδωτική εξομοίωση όλων προς τα κάτω.Αρνούμενοι να αναχθούμε από το μέρος στο Ολον,από φόβο μήπως -και καλά- υποπέσουμε σε στερεότυπα,έχουμε ουσιαστικά απαγορεύσει την διαπίστωση γενικών συμπερασμάτων,την πρωτότυπη κριτική σκέψη,την αναζήτηση αιτίων και λύσεων,καθώς εν τέλει και την αναγνώριση κάθε μορφής αριστείας.Και πρώτα από όλα τα μέρη στο χώρο του σχολείου.Στερεότυπα πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν,αρκεί να διαθέτεις την ελευθερία να τα καταρρίψεις μέσα σου όταν ανατραπούν από την εμπειρία,έτσι ώστε να μην εξελιχθούν σε φανατισμό.Μπορεί οι αρχαίοι πρόγονοί μας να φθονούσαν κατά βάθος όποιον ξεχώριζε,αλλά παράλληλα διέθεταν την ελευθερία (από τον εγωισμό τους) να αναγνωρίζουν την ανωτερότητα της σκέψης του με την απόδοση τιμών.
Υ.Γ.Αν προσπαθήσουμε να εμβαθύνουμε στα αίτια αυτής της άρνησης κάθε αξιολογικής διάκρισης,θα δούμε ότι οφείλεται στην σύγχυση της πολιτιστικής ταυτότητας του νεοέλληνα.Θέλοντας δηλαδή να αντιδράσουμε (και καλώς κάνουμε) στον ατομοκεντρικό και ανταγωνιστικό χαρακτήρα της νεοφιλελεύθερης Δύσης,καταφεύγουμε στο σοσιαλεπώνυμο κρύψιμο του ατομοκεντρισμού μας μέσα στην αδιάκριτη μάζα.Οι ίδιοι που κατηγορούν τον νεοφιλελευθερισμό,οι ίδιοι επικαλούνται άκριτα τη Δύση στο καθετί σαν πίθηκοι.Αυτό γίνεται στην Αγγλία,εκείνο στην Ολλανδία κτλ.Δεν είναι τυχαίο ότι τα περισσότερα στελέχη του Μάνου συμφωνούν σε θέματα κοινωνικού ενδιαφέροντος με στελέχη της διεθνιστικής αριστεράς.Μιλούν αποκλειστικά με όρους που δηλώνουν προτεραιότητα στην κατοχύρωση των ατομικών δικαιωμάτων.Φυσικά και οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι οι δυτικοί αυτή τη στιγμή βρίσκονται σε καλύτερη κατάσταση από εμάς και γι΄αυτό έχουμε πολλά να εισπράξουμε σε ζητήματα ορθολογικής οργάνωσης του κράτους.Ωστόσο,προσωπικά δεν θα επιθυμούσα να καταντήσουμε σαν τις δυτικές κοινωνίες.Ο δήθεν πολυπολιτισμός της παγκοσμιοποίησης ουσιαστικά αποτελεί το πρόσχημα για την εξαφάνιση κάθε αληθινής πολιτισμικής ιδιαιτερότητας και την υποταγή στα δεξιόστροφα ή αριστερόστροφα πρότυπα του υλιστικού ευδαιμονισμού.Θα προτιμούσα τη διάσωση των πανάρχαιων αξιολογικών κριτηρίων του ιστορικού λαού μας.Πολλοί νεοέλληνες αρνούνται να ταυτιστούν ολοκληρωτικά με τον δυτικό τρόπο ζωής (έστω και ως εκδήλωση τύψεων για την ασυνέπεια του βίου τους),χωρίς όμως να γνωρίζουν το γιατί.Δυστυχώς δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ακόμα την πολιτιστική μας ιδιαιτερότητα και απλά αντιδρούμε σπασμωδικά ως ασυνείδητοι φορείς της.
-
"Το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν" rublev
συμπλεγματικός είμαι με όσους με θεωρούν πρόβατο του κάθε "πνευματικού" που θεωρεί ότι η γενίκευση είναι το μέσο της υποτιθέμενης αφύπνισης μου. Όταν γενικεύει ο κύριος, δηλαδή μιλάει και για εμένα, να ξέρει ότι θα του ασκηθεί κριτική.
Λυπάμαι αλλά απευθύνεται σε ημιόνους. Δεν με αγγίζει, είμαι σκέτος όνος.
Περαστικά μας άλλη μια φορά.
-
Για όλους τους παραπάνω λόγους που ανέφερα,δεν πρόκειται να απαντήσω σε οποιαδήποτε τετριμμένα συνθήματα.Αλλωστε η συμμετοχή των μελών στη συζήτηση θεμάτων γενικότερου ενδιαφέροντος έχει εμφανώς περιορισθεί (γιατί άραγε;).Θα ακολουθήσω κι εγώ το δρόμο πολλών άλλων συναδέλφων που έχουν σιωπήσει στο φόρουμ. Μπορούν ελεύθερα οι συνήθεις κατήγοροι των πάντων να εκτονώσουν τα κάθε είδους απωθημένα τους.
-
Γι' αυτό και οι αυτοκτονίες πολλαπλασιάζονται. :-[ :P
μισο λεπτο βρε apri να ξεκαθαρισουμε μερικα πραγματα...για το οτι πολλαπλασιαζονται οι αυτοκτονιες φταιει ο Καργακος και ο καθε Καργακος; δηλαδη τι πρεπει να κανει ο Καργακος να πληρωσει τα 5 δανεια και τις 5 πιστωτικες που χρωσταει ο αλλος ή να του βρει δουλεια για να τον αποτρεψει απο την αυτοκτονια;
οσον αφορα τα ατομα αυτα προκειται για ψυχοπαθολογικες προσωπικοτητες που αναμειγνυουν ηττοπαθεια,δειλια και ψυχολογικη αδυναμια.αυτος που θα τους βοηθησει και θα τους στηριξει ειναι ο ψυχολογος και οχι τα προτυπα του εκαστοτε Καργακου...
Ηθική υποχρέωση των ανθρώπων που έχουν μια παιδεία και μια κατάρτιση (καλλιτεχνών, ανθρώπων του πνεύματος, εκπαιδευτικών, ιερέων) είναι να ανοίγουν τους πνευματικούς ορίζοντες των μελών της κοινωνίας, να τους προσφέρουν πρότυπα προς μίμηση, να τους εμπνέουν μέσα από τη γνώση του παρελθόντος αγωνιστικότητα και κάποιες αξίες ζωής.
Η δράση, δηλαδή, αυτών των ανθρώπων δεν είναι απλώς να παράσχουν λίγες πληροφορίες παραπάνω ή λίγη διασκέδαση της στιγμής. Το έργο τους είναι που δίνει την ψυχική δύναμη στα μέλη μιας κοινωνίας να αντέχουν στις δυσκολίες της ζωής, είναι το ψυχικό αποκούμπι τους.
Όταν βγαίναμε από την Κατοχή και τον εμφύλιο, η Ελλάδα ήταν κατεστραμμένη και η ψυχολογία των πολιτών τραυματισμένη. Κι όμως, ο κόσμος έβρισκε το κουράγιο να προχωρήσει κι ας μην είχε επαγγελματίες ψυχολόγους για βοήθεια. Είχε τους στίχους του Σεφέρη και του Ελύτη, είχε τις μελωδίες του Θεοδωράκη, του Χατζηδάκη και του Τσιτσάνη, είχε σπουδαίους ηθοποιούς, σπουδαίους δασκάλους που έδειχναν έναν ουρανό που μπορούσε να γίνει πιο γαλανός. Και όσοι αναγκάζονταν να μεταναστεύσουν, άκουγαν τη φωνή του Καζαντζίδη, έριχναν έναν χορό και έπνιγαν τον καημό τους. Και ίσως κάπου-κάπου, έκαναν όλοι και μια προσευχή και ήλπιζαν πως τουλάχιστον ο Θεός θα τους βοηθήσει.
Δεν είναι περισσότερα τα προβλήματα που περνούν οι σημερινοί Έλληνες ούτε όσοι το βάζουν κάτω είναι ψυχοπαθολογικές καταστάσεις. Είναι απελπιστικά μόνοι. Και όχι απαραίτητα γιατί δεν έχουν γνωστούς, φίλους, συγγενείς.
Δεν έχουν ψυχολογικά ερείσματα. Είναι σαν να τους τράβηξε κάποιος το χαλί κάτω από τα πόδια τους και δεν έχουν από πού να πιαστούν. Γιατί μέχρι τώρα αυτό που τους έδινε δύναμη ήταν μόνο το χρήμα, το οποίο δυστυχώς εξέλειψε.
Ο κάθε Καργάκος φυσικά και δεν έχει την αποκλειστική ευθύνη για την κατάσταση αυτή. Έχει όμως σημαντικό μερίδιο ευθύνης, γιατί ούτε κι αυτός ήταν αντάξιος του ρόλου που έπρεπε να παίξει.
Ας μην κοιτάει, λοιπόν, τους άλλους αφ' υψηλού που πήρανε τη ζωή τους λάθος, γιατί ο ίδιος δεν συνέβαλε καθόλου στο να αλλάξουνε ζωή. ???
Γι' αυτό και το συναίσθημα που γεννά αυτή η κατάσταση δεν λέγεται φθόνος, αλλά απογοήτευση, βαθιά απογοήτευση.
-
Μια παρατήρηση, το άρθρο δεν είναι πρόσφατο, είναι γραμμένο τουλάχιστον 2 χρόνια πριν και αναπαράγεται τον τελευταίο καιρό. Σκοπίμως άραγε; :-\
και μάλιστα έχει αναρτηθεί κι εδώ ;)
http://www.pde.gr/index.php?topic=24289.msg492125#msg492125 (http://www.pde.gr/index.php?topic=24289.msg492125#msg492125)
;D
αν το ψάξεις στο google θα το βρεις και με ημερομηνία Οκτώβριο του 2010. Μπορεί να είναι και πιο παλιό.
Για πόσα χρόνια δηλαδή θα είναι το άρθρο της κάθε χρονιάς; :D
-
jak_13, η επισήμανσή μου ότι το άρθρο είναι παλιό είχε να κάνει ότι γράφτηκε κάτω από διαφορετικές συνθήκες (δεν είχαν σκάσει μνημόνια κλπ) κι είναι άκαιρος ο σχολιασμός του σαν να γράφτηκε για το σήμερα και επιπλέον (και κατά κύριο λόγο) πονηρή η αναδημοσίευσή του όταν περιμένουμε εντός των ημερών το νέο σχέδιο νόμου για το Γενικό και Επαγγελματικό Λύκειο...
-
Για την ιστορία πάντως, ανακάλυψα από το site του Καργάκου ότι το δημοσίευσε στο περιοδικό Ευθύνη
το Νοέμβριο του 2004!
-
jak_13, η επισήμανσή μου ότι το άρθρο είναι παλιό είχε να κάνει ότι γράφτηκε κάτω από διαφορετικές συνθήκες (δεν είχαν σκάσει μνημόνια κλπ) κι είναι άκαιρος ο σχολιασμός του σαν να γράφτηκε για το σήμερα και επιπλέον (και κατά κύριο λόγο) πονηρή η αναδημοσίευσή του όταν περιμένουμε εντός των ημερών το νέο σχέδιο νόμου για το Γενικό και Επαγγελματικό Λύκειο...
Αυτό ακριβώς ήθελα να επισημάνω κι εγώ rozy4, με χιουμοριστική διάθεση. Αφού υπάρχει τόσα χρόνια, όπως μας αποκαλύπτει η καλή συνάδελφος apri, τότε θα μας το λανσάρουν για 1-2 δεκαετίες ακόμα, όποτε θεωρούν ότι είναι χρήσιμο να γίνεται.
-
Μπορεί να μη συμφωνώ με το περιεχόμενο (καθόλου), αλλά η διαχρονικότητα στο λόγο ενός ανθρώπου δεν έχει να κάνει με την ημερομηνία συγγραφή του άρθρου. Το περίεργο είναι για ποιο λόγο παρουσιάζεται ως νέο...