Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση
Ανακοινώσεις και θέματα σχετικά με το PDE => Η Κοινότητα του PDE => Μήνυμα ξεκίνησε από: sirina στις Νοέμβριος 01, 2007, 01:48:24 μμ
-
Σκεφτηκα μιας και ειμαστε ολοι μορφωμενοι ανθρωποι εδω μεσα σιγουρα θα διαβαζετε και εσεις βιβλία(λογοτεχνικα) οπως εγω. Για να ακουω προτασεις για ομορφα βιβλιαρακια!
-
Marion, δεν ειχες απαντησει πριν? Που ειναι τωα το μηνυμα?
-
Sirina γειά σου,
Τι ειδικότητα έχεις; Ειλικρινά χαίρομαι πολύ που επιτέλους κάποιος μιλάει και για λογοτεχνία!
Καιρός ήταν. Ένα εξαιρετικό βιβλίο, που μάλιστα θα συζητήσουμε την επόμενη Πέμπτη, 08/11, στη λέσχη ανάγνωσης που "ιδρύσαμε" στην Κομοτηνή, είναι το "Πυθαγόρεια Εγκλήματα", του Τεύκρου Μιχαηλίδη από τις εκδόσεις Πόλις.
Προσχηματικά αστυνομικό μυθιστόρημα με έντονο άρωμα μαθηματικών εξελίσεται στο Παρίσι το 1900 και αναμυγνείει με μαγευτικό τρόπο Τέχνη Μαθηματικκά και Ιστορία.
Ήταν για πολύ καιρό στο top ten εδώ και ένα χρόνο που κυκλοφόρησε και αξίζει πραγματικά να το διαβάζει κανείς.
Εσύ τι είδους βιβλία διαβάζεις; Εγώ έχω ιδιαίτερη αδυναμία στο είδος που χαρακτηρίζεται -με επιφυλάξεις από πολλούς- μαθηματική λογοτεχνία.
-
Ειμαι ΜΝΕΣ, φιλολογια. Τα αγαπαω τα βιβλια, διαβαζω τα παντα με ιδιαιτερη αγαπη σε αυτα που εχουν φονους, μυστηρια κτλ. Βεβαια, εχω διαβασει και κλασιικη λγοτεχνια και οτι μπορεις να φανταστεις.Κριμα που δεν ειμαι Κομοτηνη, το βιβλιο το γνωριζω και θα ηθελα να ημουν μαζι σας.
-
Η τριλογία του Γιώργου Μιχαηλίδη [ Της επανάστασης, της μοναξιάς καί της λαγνείας) είναι απλά θεική :D
-
Αθηνά Κακούρη "Τα πριμαρόλια", για όποιον θέλει να πάρει μια γεύση από Πάτρα αρχές 20ου αι., σταφιδική κρίση, τοκογλυφία, υπερπόντια μετανάστευση... ιστορικό μυθιστόρημα. Και για να ταξιδέψουμε και λίγο, 'Απόδραση στις 4 ηπείρους", Σεραφείμ Φυντανίδης.
-
Υπάρχει σχετικό θέμα:
http://www.pde.gr/forum/index.php?topic=1111
Να συνεχίσουμε εκεί;
-
Νομίζω ότι η sirina αναφέρεται σε βιβλία άσχετα με την εκπαίδευση οπότε μήπως να συνεχίζαμε εδώ την κουβέντα;
Ή να αλλάξουμε τον τίτλο του άλλου τόπικ; Είναι κάπως... "περιοριστικός" εκείνος ;)
-
"Οι κόρες του νερού" της Φιλομήλα Λαπατά είναι πολύ ρομαντικό
-
Νομίζω ότι η sirina αναφέρεται σε βιβλία άσχετα με την εκπαίδευση οπότε μήπως να συνεχίζαμε εδώ την κουβέντα;
Ή να αλλάξουμε τον τίτλο του άλλου τόπικ; Είναι κάπως... "περιοριστικός" εκείνος
Συμφωνώ, και λίγη αποτοξίνωση από το εκπαιδευτιλίκι δεν κάνει κακό...
-
Νομίζω ότι η sirina αναφέρεται σε βιβλία άσχετα με την εκπαίδευση οπότε μήπως να συνεχίζαμε εδώ την κουβέντα;
Ή να αλλάξουμε τον τίτλο του άλλου τόπικ; Είναι κάπως... "περιοριστικός" εκείνος ;)
Να αλλάξουμε τότε τον τίτλο του παρόντος. ;)
-
Dr_Michael, άλλαξε τον τίτλο ή κάνε ότι θέλεις τέλος πάντων, αλλά κράτα το θέμα επειδή χρειαζόμαστε πέρα από νόμους, εγκυκλίους, μισθοδοσίες κλπ κλπ, και την πνευματική μας επικοινωνία ως εναλλακτική στην πληθώρα των προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε ως κλάδος.
Και -με την ευκαιρία- συγχαρητήρια για το site
-
Marion, δεν ειχες απαντησει πριν? Που ειναι τωα το μηνυμα?
Ναι, δεν ξέρω sirina . Έχω στείλει σχετικό μήνυμα στους συντονιστές.
Επαναλαμβάνω λοιπόν, 8 μικρά διηγήματα της Ρ. Γαλανάκη με γενικό τίτλο "ένα σχεδόν γαλάζιο χέρι".
"8 ιστορίες για να τιμηθούν τα όνειρα εκείνων που επιμένουν να ονειρεύονται".
-
Εγω αναφερομαι αποκλειστικα σε λογοτεχνικα βιβλια που ειναι το παθος μου. Αν χρειαζεται να αλλαξω κατι οκ, αλλα θα ηθελα να ακουσω μερικες καλες ιδες.
-
Καλημέρα sirina και συγχαρητήρια για την πρωτοβουλία σου, να ξεφύγουμε και λίγο από τα ΑΣΕΠικα. Εγώ έχω τελειώσει το Ιστορικό-Αρχαιολογικό της Αθήνας (κι έχω κάνει μεταπτυχιακά στο Cardiff University)κι εχω μεγάλη τρέλλα με τη λογοτεχνία. Μάλιστα, επί ένα χρόνο που διάβαζα για το διαγωνισμό, κόντεψα να πάθω σύνδρομο στέρησης (ειλικρινά)! Λοιπόν, ο αγαπημενος μου συγγραφέας είναι ο Ζιλμπέρ Σινούε (εκδ Ψυχογιός) κι έχω διαβάσει τα εξής βιβλία του, τα οποία συστήνω ανεπιφύλακτα: Η πορφύρα και η ελιά, Η Αιγυπτία, Η Κόρη του Νείλου, Αβικένας ή ο δρόμος στο Ισπαχάν, Μέρες και νύχτες της ζωής μου, ΣΤαυρωμένη βασίλισσα.
Ιστορικά μυθιστορήματα που σε βάζουν στο κλίμα της εποχής που πραγματεύονται. Επίσης, μ' αρέσει και ο Νατζίπ Μαχφούζ, ο νομπελίστας από την Αίγυπτο (τα βιβλία του επίσης κυκλοφορούν από τον Ψυχογιό).
Πέρα από ξένη λογοτεχνία, διαβάζω κι αρκετούς σύγχρονους Έλληνες πεζογράφους. Κάποιοι απ αυτούς είναι "εμπορικοί" (Δημουλίδου, Μαντά, Τραυλού, ΠΟλυράκης...κτλ) δεν στερούνται όμως ποιότητας.
Καλά να περνάς.
-
Τα 100 χρονια μοναξιας και τον Ερωτα στα χρονια της χολερας, το χει διαβασει κανεις? Τα βλεπω συνεχεια στο βιβλιοπωλειο και σκεφτομαι να τα αγορασω λιαν συντομως..
-
Τα "100 χρόνια μοναξιάς " το είχα διαβάσει πολύ παλιά και μου φάνηκε πολύ "μπερδεμένο".Θα πρότεινα "Το Μυστικό"που το πήρα πρόσφατα και μου φαίνεται ότι "απελευθερώνει εσωτερικές Δυνάμεις"
-
Τον έρωτα στα χρόνια της χολέρας διαβασέ το. προτείνεται. το 100 χρόνια μοναξιάς και εμένα μου φάνηκε μπερδεμένο (βέβαια ήμουν 17 χρονών και δεν το ξαναεπιχείρησα να το ανοίξω.
Επίσεις να θες να περάσεις ωραία την ώρα σου χωρίς προβληματισμούς και να χαμογελάσει το χειλάκη σου σου προτείνο και το "ο κύριος Διάβολος πάει ταξίδι" του Καμπουράκη (δεν περίμενα ο Καμπουράκης να έχει τόσο χιούμορ!)
-
Καλημέρα.
Προσφάτως διάβασα το μυθιστόρημα του Μάνου Ελευθερίου "Ο καιρός των χρυσανθέμων"¨από τις εκδόσεις μεταίχμιο και σας το προτείνω ανεπιφύλακτα.
-
γειά σε όλους :D!λοιπόν παιδιά!κι εγώ θα πρότεινα έναν δικό μας ,έλληνα συγγραφέα που πιστεύω είναι πολύ αξιόλογος!χωμενίδης,"υπερσυντέλικος"!ο λόγος του πολύ άμεσος και σύγχρονος!το θέμα -εμένα τουλάχιστον-με τράβηξε πολύ!μυστηριο,αγωνία για την τρόπη που θα πάρουν τα γεγόνοτα...το διάβασα σε χρόνο dt(και δεν φήμιζομαι για τη γρηγοράδα μου στην αναγνωση βίβλιων ;D.τώρα έχω ξεκινήσει το καινούργιο του "το σπιτι και το κελί"...για να δουμε..ελπίζω να είναι το ίδιο καλό!καλες αναγνώσεις σε όλουσ ;)
-
Ο Χωμενίδης δεν έχει γράψει και "Το Σοφό παιδί" ή κάνω λάθος; Πάντως ήταν ωραίο βιβλίο. Για την τρέλα ορισμένων μανάδων να είναι τα παιδιά τους υπέρ ευφυΐες.
-
Ο Χωμενίδης έγραψε το "Σοφό παιδί" το οποίο θεωρώ και το καλύτερό του. Τα επόμενα δε με ενθουσίασαν.
Αγαπημένος μου ο Καραγάτσης!
Δυο βιβλία που δεν έχω καταφέρει να διαβάσω είναι το "Εκκρεμές του Φουκό" (νομίζω του Έκο) και "ο Οδυσσέας" του Τζόυς. Κάθε φορά που τα ξεκινώ τα αφήνω μετά από λίγες σελίδες. Τα έχει διαβάσει κανείς?
-
Επίσης το βιβλιο του Στ.Χονδρογιάννη (σκηνοθέτης ) "ο ήλιος το χειμώνα εκδίδεται"
προκειται για αληθεινες ιστοριες. προσοχη ομως μη σοκαριστείται απο τη..."χυδαια" γλώσσα του.(αν και δεν υπαρχουν χυδαίες γλωσσες αλλα ανθρωποι χυδαιοι).
διαβαζεται παρα πολυ ανετα,δεν κανει μεγαλες περιγραφες και εχει γρηγορη δραση (χρησιμοποιεί παρα πολυ το διαλογο)
-
Ο Χωμενίδης έγραψε το "Σοφό παιδί" το οποίο θεωρώ και το καλύτερό του. Τα επόμενα δε με ενθουσίασαν.
Αγαπημένος μου ο Καραγάτσης!
Δυο βιβλία που δεν έχω καταφέρει να διαβάσω είναι το "Εκκρεμές του Φουκό" (νομίζω του Έκο) και "ο Οδυσσέας" του Τζόυς. Κάθε φορά που τα ξεκινώ τα αφήνω μετά από λίγες σελίδες. Τα έχει διαβάσει κανείς?
Έχω διαβάσει πριν λίγους μήνες το Εκκρεμές του Φουκώ - είναι όντως του Ουμπέρτο Έκο. Δυσνόητο, πρέπει να είσαι απόλυτα προσηλωμένος όταν το διαβάζεις. Συναντά κανείς Τεχνικούς όρους, οι οποίοι είναι πιο κοντά στις γνώσεις και στο υπόβαθρο των αποφοίτων των θετικών επιστημών. Εξαιρετικά ωστόσο ενδιαφέρον, σου κεντρίζει την προσοχή μέχρι τέλους. Ωστόσο θεωρώ ότι είναι από τα βιβλία που η μία φορά για να το διαβάσει κανείς δεν μπορεί να είναι αρκετή!
-
Το έχει η αδερφή μου όταν ανέβω Θεσσαλονίκη θα το δανειστώ και όταν το διαβάσω θα μπορώ να πω τι γνώμη μου. Νομίζω δε ότι όλα τα βιβλία πρέπει να τα διαβάζουμε πάνω από μία φορές.( Ακόμα και τον Άρχοντα των δαχτυλιδιών) Πάντα ανακαλύπτω πράγματα που δεν τα είχα παρατηρήσει την πρώτη φορά, την τρίτη πράγματα που μπορεί να μου διέφυγαν τις δύο προηγούμενες.
Έχει διαβάσει κανείς Πέρτσφιλντ; (Οι πύλες της φωτιάς)
Πολύ ωραίο είναι επίσης (για όποιον διαβάζει και λίγο φαντασίας) «Ο Κλεπτομνήμων» του Νίκου Παπανδρέου. Γενικά με αρέσει να διαβάζω βιβλία που θα με κάνουν να περάσω ωραία έστω και συγκινητικά όπως το βιβλίο της Θέα Χάλο «Ούτε το όνομά μου» (ειδικά όσοι έχουν καταγωγή από Πόντο όπως εγώ θα κλάψουν με μαύρο δάκρυ καταλαβαίνοντας τι πέρασαν οι γιαγιάδες και οι παππούδες τους και οι υπόλοιποι θα μάθουν και ίσως καταλάβουν καλύτερα κάποια πράγματα)
-
Ο Χωμενίδης έγραψε το "Σοφό παιδί" το οποίο θεωρώ και το καλύτερό του. Τα επόμενα δε με ενθουσίασαν.
Αγαπημένος μου ο Καραγάτσης!
Δυο βιβλία που δεν έχω καταφέρει να διαβάσω είναι το "Εκκρεμές του Φουκό" (νομίζω του Έκο) και "ο Οδυσσέας" του Τζόυς. Κάθε φορά που τα ξεκινώ τα αφήνω μετά από λίγες σελίδες. Τα έχει διαβάσει κανείς?
Θεωρώ ότι δεν υπάρχει αντίστοιχο βιβλίο στη λογοτεχνία όπως το "Σοφό Παιδί" του Χ.Χωμενίδη, ούτε για τον ίδιο ούτε για κανέναν άλλο. Δυστυχώς με το πρώτο του αυτό βιβλιο έβαλε τον πήχη στα ύψη και είναι εξαιρετικά δύσκολο και για τον ίδιο να τον υπερπηδήσει. Όταν πρωτοκυκλοφόρησε το βιβλίο η κριτική είχε γράψει: "τα πράγματα θα είναι τώρα πολύδύσκολα γιατον Χωμενίδη: να αποδείξει ότι είναι ένας νέος Καραγάτσης:.Πάντως πολύ ωραίο ήταν και το "σπίτι και το κελί" του ίδιου.
-
Τις Πυλες της φωτις τις εχω διαβασει. Ειναι πολυ καλο βιβλιο, καλογραμμενο, με ρυθμο, ομορφους χαρακτηρες. Σε μεταφερει ακριβως στην εποχη, μαθαινεις και διαφορα πραγματα για τις συνηθειες. Μου αρεσαν οι αναπαραστασεις των μαχων, μου αρεσαν ι ιστοριες, γενικα ενα βιβλιο που προτεινω πολυ ανετα.
Το ουτε το ονομα μου, επισης ειναι υπεροχο. Θυμαμαι οτι σε σημεια δεν μπορουσα να διαβασω απο τα δακρυα. Και δεν ειμαι καν Ποντια.
Ωραιοτατο επισης αν και ψυχοπλακωτικο ειναι τα σταφυλια της οργης.
-
Ενημερωση για τους φαν του Χαρι Ποτερ.
Ψιλομαπα το εβδομο και τελευταιο της σειρας.Σε κραταει μεχρι λιγο πριν το τελος αλλα κλεινει βεβιασμενα.Μαλλον φοβηθηκε μην την αναγκασουν να γραψει και ογδοο.
-
Όσοι έχουν διαβάσει της Πύλες της Φωτιά θα τους αρέσουν και οι " Αμαζόνες" (το έχω δανείσει στην αδερφή μου και μου διαφεύγει το όνομα του συγγραφέα) .
επίσης η Ασπίδα της Σπάρτης του valerio massimo manfredi (εκδόσεις Λιβάνη) το συνιστώ.
Και για όσους διαβάζουν ή έχουν παιδιά που διαβάζουν τύπου Χάρι Πότερ ένα πολύ ωραίο βιβλίο (είναι σειρά) του Τζοναθαν Στράουντ "Το φυλαχτό της Σαμαρκάνδης" Η τριλογία του Βαρτιμαίου (εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ).
Για όσους διαβάζουν μυθιστορήματα επιστημονικής φαντασίας (όπως εγώ) ένα πολύ ωραίο βιβλίο και μάλιστα Έλληνα συγγραφέα (συνήθως είναι ξένοι συγγραφείς και όλοι τους με αναφορά στον Αρθουρ Κλαρκ και άλλους σημαντικούς συγγραφείς της επιστημονικής φαντασίας), είναι η "Μεσσιανική Αυτοκρατορία" του Κωνσταντίνου Ρωμόσιου (εκδόσεις "Το Κλειδί" ). Είναι και μικρό (182 σελ.) φεύγει γρήγορα.
Το Σιλμαρίλιον το έχει διαβάσει κάποιος; Αν το είχα διαβάσει στο Γυμνάσιο θα μου είχε φανεί εύκολη και η Βυζαντινή Ιστορία. (από ονόματα, τοποθεσίες και χρονολογίες...) 8)
-
Το βιβλίο "οι πύλες της φωτιάς" το διάβασα πριν λίγους μήνες, στη διάρκεια των καλοκαιρινών διακοπών. Ένα ενδιαφέρον ιστορικό μυθιστόρημα, το οποίο όντως σε κάνει να αισθάνεσαι ότι είσαι παρών στα γεγονότα που διαδραματίζονται με αποκρύφωμα τη θρυλική μάχη, την οποία και διαπραγματεύεται. Επίσης, καλή συντροφιά μου κράτησε φέτος και το περιβόητο και πολυδιαφημισμένο "ΣΜΗΝΟΣ" του Σέτσινγκ, ένα οικολογικό μυθιστόρημα. Θριλεράκι χολιγουντιανό θύμιζε.
-
Προτείνω "Το γονίδιο της αμφιβολίας" και την "Αγιογραφία" του Νίκου Παναγιωτόπουλου.. Ειδικά το πρώτο πολύ πρωτότυπο..
Επίσης για όσους δεν τον ξέρουν, αξίζει να ανακαλύψουν και τον Λένο Χρηστίδη ("Χαστουκόψαρα" κ.α.).. ;)
-
Προτείνω "Το γονίδιο της αμφιβολίας" και την "Αγιογραφία" του Νίκου Παναγιωτόπουλου.. Ειδικά το πρώτο πολύ πρωτότυπο..
Επίσης για όσους δεν τον ξέρουν, αξίζει να ανακαλύψουν και τον Λένο Χρηστίδη ("Χαστουκόψαρα" κ.α.).. ;)
Kαλα για το Λενο Χρηστιδη εχω να πω τα καλυτερα. Το χιουμορ του ειναι 100 χρονια μπροστα. Τα χαστουκοψαρα τα εχω διαβασει 10 φορες και τα εχω παρει σε ολες τους φιλους μου δωρο. Ο ηρωας ειναι ενας πιτσιρικας που φαινεται να ειναι στην κοσμαρα του αλλα η αναλυσεις του ειναι καταπληκτικες. Βεβαια δεν εχει σχεση με mainstream λογοτεχνια αλλα η γραφη του ειναι απο τις πιο εξυπνες που εχω διαβασει. Επισης συνιστω απο τον ιδιο το Λοστρε και το 'Ψυχ" απο τον ιδιο. Στο ενα ειναι μια ομαδα παιδιων που εχει φτιαξει μια υποτιθεμενη τρομοκρατικη ομαδα και διαλεγει ως θυμα εναν αστυνομικο που βλεπει τα παντα συνωμοσιολογικα και πιστευει οτι οι Ελληνες ειναι ο περιουσιος λαος και ολοι συνωμοτουν εναντιον του. Το χιουμορ του ατομου ειναι το κατι αλλο. Επισης και το bororo απο τον ιδιο ειναι πολυ καλο. Και επισης κλεινω με μια αραδα του ιδιου επειδη μιλαμε για ΑΣΕΠ και για διαβασμα:"Χρειαζεται πολυ ελευθερο χρονο κανεις για να μην κανει τιποτα" Αν σας αρεσει το στυλ του θα κολλησετε. :D :D :D :D
-
Κέλλυ να ζητήσουμε κανένα φράγκο από τα δικαιώματα για τη διαφήμιση στο Χρηστίδη;;; ;D ;D ;D ;D ;D ;D
Πάντως οι 30something (και δη οι πιο περπατημένοι) θα τον απολαύσουν πραγματικά.. ;)
-
Παντως εγω ειμαι fan και στηριζω Χρηστιδη και τσαμπα ;D ;D ;D ;D ;D
Το'ξερες οτι η μανα του ειναι η Ντορα Γιαννακοπουλου (Προβα νυφικου, Μεγαλος Θυμος κ.λ.π.)? Ασχετου ε? ???
-
Όχι βέβαια, δεν το ξερα!! ::)
Εκείνο που ξέρω όμως είναι ότι είναι ωραίος τύπος..... Εκανε τον δάσκαλο καταδύσεων (μπορεί να το κάνει ακόμα) στους τουρίστες και ταϊζει μαζί τους καρχαρίες, κάπου στις Ινδίες, και φαντάζομαι ότι από κει γράφει τα τελευταία δυο - τρία χρόνια... ;) ;) Πέρυσι ή πρόπερσι είχε ανέβει ένα θεατρικό του σε θέατρο της Αθήνας και ήρθε επί τούτου για να ξαναφύγει όμως στο καπάκι στην Ασία... ;D
-
Αξιολογάτατα και τα βιβλία του ΑΛΜΠΕΡ ΚΑΜΥ.
Το αφήγημά του "η πτώση" αλλά και τα εξαίσια μυθιστορήματα "ο ξένος" & "η πανούκλα".
-
marion συμφωνώ για τον Καμύ απόλυτα και διαφωνώ με τους φίλους που βρήκαν μπερδεμένα τα "100 χρόνια μοναξιάς". Αν και το διάβασα φοιτήτρια ούσα, είκοσι χρόνια και...πριν, ακόμα έχω εικόνες στο μυαλό μου από το βιβλίο. Ο γιός μου - είναι 21- το διάβασε πρόσφατα κι ενθουσιάστηκε κι αυτός.
Πείτε μου "καλή επιτυχία"! Σήμερα αρχίζουμε τη λέσχη ανάγνωσης στην Κομοτηνή.
-
Καλη αρχη και περιμενουμε τις προστασεις σου και ον λαιν! :-*
-
Καλή αρχή και από ΄μενα NINA p3.
Ντρέπομαι αλλά δεν έχω ακόμη διαβάσει τα 100 χρόνια μοναξιάς του Μάρκες αλλά είναι στα υπ' όψιν.
-
Ninap3 καλή αρχή και από μένα. Πω πω δεν μπορούσα να μπω σήμερα όλη μέρα και έχασα πολλές συζήτησης; Πάντως όπως το βλέπω ούτε 300 ευρώ δεν μου φτάνουν για να πάρω τα βιβλία που έχετε προτείνει και που πεθαίνω να διαβάσω. Η βιβλιοθήκη μου δεν χωράει ήδη τα βιβλία μου δεν ξέρω που να τα βάλω. Και επειδή δεν δουλεύω ίσως πάω στην δημοτική βιβλιοθήκη τελικά… ;D
-
Εγώ έχω να προτείνω το "Περί θανάτου" του Ζοζέ Σαραμάγκου (εκδ Καστανιώτη),το οποίο είναι πολύ καλό!! Το διάβασα με προσοχή, αν και αυτό το είδος της λογοτεχνίας δεν είναι από τα αγαπημένα μου!
Επισης θα΄θελα να προτείνω: Γιαέλ Γκιλάντι: Τα κυπαρίσσια της Κόρντοβα, Νατζίμπ Μαχφούζ: Η δική μου Αίγυπτος Μάνος Ελευθερίου: ο καιρός των χρυσανθέμων
Καλές περιπλανήσεις στον κόσμο του βιβλίου
-
Γειά σε όλους τους φιλοαναγνώστες!
Η λέσχη μας την προηγούμενη Πέμπτη πήγε τέλεια! Ήρθαν γύρω στους πενήντα συναδέλφους και ίσα που χωρέσαμε. Αν και σε μια λέσχη ανάγνωσης καλόν είναι οι συμμετέχοντες να μην ξεπερνούν τους εικοσιπέντε για να μπορεί να γίνει συζήτηση, δεν πειράζει. Φαίνεται πως στην επαρχία που βρισκόμαστε λείπουν οι εναλλακτικές πολιτιστικές δραστηριότητες-ψυχαγωγίες. Η επόμενη συνάντηση μας είναι στις 13/12 και το βιβλίο που θα παρουσιάσουμε/συζητήσουμε είναι "η ακολουθία της Οξφόρδης" του Γκιγιέρμο Μαρτίνες από τις εκδόσεις Πατάκη. Γυρίζεται ήδη σε ταινία από τον Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο, νομίζω, και τα Χριστούγεννα θα παίζεται στους κινηματογράφους, οπότε αξίζει να το διαβάσετε πριν το δείτε στη μεγάλη οθόνη.
Όσοι διοριστήκατε πάντως σε επαρχία και έχετε χρόνο τολμήστε να οργανώσετε μια λέσχη ανάγνωσης. Είναι εξαιρερική εμπειρία και μας φέρνει πιο κοντά μέσα από μια ψυχαγωγική πνευματική κι επιμορφωτική διαδικασία
-
Παιδιά έχει διαβάσει κανένας Τσιγκιζ Αϊτματοφ; Έχει γράψει υπέροχα βιβλία όπως το "η λεύκα με το κόκκινο μαντήλι" , "το μάτι της τίγρης", "πρόσωπο με πρόσωπο" , "το χωράφι της μάνας" κ.α που εκδόθηκαν από την "Σύγχρονη εποχή". Βέβαια εγώ τα αγόρασα γύρω στο 86 (σκεφτείτε δρχ. 200) Τα της ηλικίας μου τα είχα διαβάσει νωρίτερα και προχώρησα λίγο.
Αν τα βρείτε ή γενικά αν βρείτε τον συγγραφέα αγοράστε τα. Δεν θα είναι ούτε τώρα ακριβά και είναι μικρά σε μέγεθος αλλά μεγάλα σε "ψυχή".
-
Τι έγινε ρε παιδιά μας τελειωσαν τα βιβλία;
Εγώ που διαβάζω τύπου Τόλκιν έχετε κανένα βιβλίο τέτοιου τύπου υπ' όψιν;
-
NinaP, καλά που έφερες στην επιφάνεια ξανά αυτό το νήμα!! Έχει ξεκινήσει εδώ και τόσο καιρό κι εγώ ακόμη δεν το είχα πάρει χαμπάρι.. Τελικά το PDE forum κρύβει θησαυρούς :D
Παραδέχομαι πως, πλέον, διαβάζω ελάχιστη λογοτεχνία, αλλά, μ' όλα αυτά τα βιβλία που προτείνετε, μου ξανανοίξατε την όρεξη!
Πάντως για μενα υπάρχουν βιβλία που τα έχω συνδέσει με συγκεκριμένες φάσεις της ζωής μου (το ίδιο συμβαίνει και με τα τραγούδια..).
Δε θα πω για τον Αλχημιστή που υποθέτω πως όλοι τον έχετε διαβάσει..(πριν κάποια χρόνια μου έδωσε ερείσματα για να μπορέσω και πάλι να σταθώ στα πόδια μου), ούτε για το "Γεράκι της Μάλτας"..-αστυνομικό του Ντάσιελ Χάμετ- όποιος το έχει διαβάσει δε μπορεί να μη θυμάται την ιστορία με το μαδέρι..
Βιβλία του Τομ Ρόμπινς , όπως " Ο Τρυποκάρυδος" και "Άρωμα του Ονείρου" έχει διαβάσει κάποιος? Λίγο περίεργα και εχτριμ αλλά γρατζουνίζουν την ψυχή σου..(Βιβλία φοιτητικών χρόνων είναι αυτά.. της διαδρομής Αθήνα- Γιάννενα με λεωφορείο).
Τα τελευταία χρόνια προτιμώ βιβλία με φόντο την Αρχαία Ελλάδα..Εκτός από κάποια που έχετε αναφέρει...έχουν ενδιαφέρον και τα: "Έγκλημα στην Αρχαία Αγορά" του οποίου το συγγραφέα δε θυμάμαι(και βαριέμαι να σηκωθώ να πάω στη βιβλιοθήκη μου αυτή τη στιγμή να δω :-[ ) , "Οι Ερμοκοπίδες" πολύ καλό βιβλίο του.. ενός Έλληνα πάντως..
Επίσης, για φιλολόγους αλλά και γενικότερα για όσους αρέσκονται στο αρχαιοελληνικό σκηνικό "Ο Αλκιβιάδης" της Ρομιγί. Λατρεμένο για μένα βιβλίο..Επιστημονική μελέτη είναι, όχι μυθιστόρημα αλλά η γραφή τείνει να έχει μυθιστορηματικές αποχρώσεις.
Τέλος για όσους ψάχνουν επιχειρήματα να ξανανιώσουν περήφανοι για την αξία του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού.. "Ποιός σκότωσε τον Όμηρο" . Περιέχει απαντήσεις χρήσιμες σε πολλούς από μας όταν τα παιδιά ρωτούν αγανακτισμένα .."τι τα θέλουμε τ' αρχαία ελληικά???
-
Εγώ που διαβάζω τύπου Τόλκιν έχετε κανένα βιβλίο τέτοιου τύπου υπ' όψιν;
;D Ναι, υπάρχουμε!
Nina, δυστυχώς υπάρχουν ελάχιστα βιβλία μεταφρασμένα στα ελληνικά. Θα πρότεινα Robert Jordan, από τη σειρά Ο Τροχός του Χρόνου. Έχουν μεταφραστεί τα πρώτα 4 από τα 11 συνολικά. Προσωπικά, είναι από τους αγαπημένους μου, αν και τον διάβασα στα Αγγλικά.
Επίσης, η επιστημονική φαντασία είναι από τους κοντινούς κλάδους. Εκεί τώρα, έχουμε μεγαλύτερη ποικιλία. O Κόκκινος Πλανήτης, Kim Stanley Robinson, αν και τα υπόλοιπα δύο της τριλογίας δεν έχουν μεταφραστεί ακόμα. Επίσης, Ursula LeGuin, που έχουμε αρκετα μεταφρασμενα.
Και φυσικά, Terry Pratchett, έχουν μεταφραστεί μερικά δικά του, και είναι καταπληκτικά. Κωμική φαντασία... το αγαπημένο μου είδος! ;D
Δυστυχώς, η μεταφρασμένη στα ελληνικά λογοτεχνία φαντασίας είναι ελάχιστη, είτε μεσαιωνική είτε επιστημονική. Εγώ πλέον διαβάζω κυρίως αγγλικά, πρώτον γιατί υπάρχει μεγαλύτερη ποικιλία, δεύτερον τα περισσότερα ελληνικά είναι πολύ κακά μεταφρασμένα και τρίτον, γιατί ακόμα και τα μεταφρασμένα βιβλία είναι τραγικά ακριβά σε σχέση με τα αγγλικά. Οπότε μια παραγγελία 10 βιβλίων από Ιντερνετ κοστίζει περίπου όσο 4-5 βιβλία ελληνικά. (Τα paperback είναι συνήθως στα 8-10 δολλάρια! Καμία σχέση με τα 25 euro που έχουν τα δικά μας!) Είναι ακριβό χόμπι το διάβασμα αν ζεις στην Ελλάδα! Αν θέλεις να σου προτείνω τίτλους αγγλικά, πες μου!
-
Tihea μου τον αλχημιστή τον διάβασα στο ΤΕΙ και εγώ. Έμενα στην εστία και θυμάμαι είχα βάλει στην πόρτα μου το γνωστό στους εστιακούς χαρτάκι "Μην ενοχλείτε". Ούτε τουαλέτα δεν πήγα. Το ίδιο έκανα και για τον Άρχοντα των δαχτυλιδιών (τελείωσα 3 τόμους από 350 σελ. περίπου ο καθένας) σε ένα Σαββατοκύριακο (εδώ δεν πήγαινα ούτε στο εστιατόριο για φαγητό). ;D
Και τον Τρυποκάρυδο τότε τον διάβασα.
Πολύ ωραίο βιβλίο είναι επίσης και "Το παλάτι των δακρύων" που αναφέρεται στην ιστορία της Αυτοκράτειρας Θεοδώρας, πραγματικά γεγονότα μπλεγμένα σε μυθιστόρημα. Αλλά το είχα δανείσει και δεν μου επιστράφηκε ποτέ.
Αυτό το "έγκλημα στην Αρχαία Αγορά" είναι τύπου αστυνομικό της αρχαιότητας; :o Ποιος το έγραψε; θέλω να το διαβάσω.
Θεωρώ ότι το "Να ζει, να αγαπάς, να μαθαίνεις" του Μπουσκάλια θα αρέσει σε όλους και εκείνο το "ποίημα" που έχει θα μπει στην καρδιά σας σαν μαχαιριά.
Αν μπεις στον κόπο να πάρεις βιβλία ή να δανειστής από βιβλιοθήκη πάρε αυτά που πρότεινα του Αϊτμάτοφ. Θα σε συγκινήσουν
Επίσης και η "Τιετά η γιδοβοσκός" είναι ωραίο, το θυμάμαι ακόμα αν και το διάβασα στην 3η Γυμνασίου. Μας το είχε συστήσει η φιλόλογός μας που ήταν και μικρή τότε αλλά επειδή το είχα δανειστεί δεν θυμάμαι τον συγγραφέα πάντως το όνομα του με θύμιζε Βραζιλία (και εκεί διαδραματιζόταν).
Αν σε αρέσουν τύπου Τόλκιν διάβασε και το "Σιλμαρίλιον" και της "Ατελείωτες ιστορίες". Το πρώτο πρέπει να το διαβάσεις 2,3 φορές το δεύτερο θα σου λύση και απορίες από τον Άρχοντα. Αλλά πρώτα διάβασε τον Άρχοντα. Αν έχεις παιδιά, ανίψια ο Tόλκιν έχει γράψει και παιδικά. Ο Ροβεράντομ είναι ένα από αυτά.
Ελπίζω να μην χανόμαστε γιατί πραγματικά "Ο ασεπ δεν είναι όλη μας η ζωή" :-*
-
eleana καλός μεταφραστής ειδικά στα επιστημονικής φαντασίας είναι ο Γιώργος Μπαλάνος. Έχει γράψει και ο ίδος του κάποιοα και είναι καλά. Δυστηχώς τα περισσότερα κυκλοφορούν σε βιπερ. Φοβάμαι πως αν διαβάζω στα αγγλικά θα με κουράσει (διαβάζω και γρήγορα). Αλλά ότι έχει μεταφραστεί στείλτο μου με τιτλο, συγγραφέα και εκδόσεις. Να ξέρεις αν κάνεις παραγγελεία μέσω διαδυκτίου θα σε βγούν πολύ φθηνότερα. Εχουν και κάτι ωραίες προσφορές και αν παραγγείλης πάνω από ένα ποσόν (συνήθως τα 70 ευρώ) σου τα στέλνουν δωρεάν. Πεθαίνω για τέτοιου είδους βιβλία, αρκετά προβλήματα έχω θέλω να περάσω καλά την ώρα μου. Σου προτείνω και τον Κλεπτομνήμων του Νίκου Παπανδέου (ναι, ναι ο αδερφός του Γιώργου) το "Η επερχόμενη φυλή" του Edward Bulwer-Lytton εκδόσεις ιαμβλιχος, και το "Μεσσιανική Αυτοκρατορία" Κωνσταντίνος Ρωμόσιος εκδόσεις "Το κλειδί¨. Μικρά βιβλία και φθηνά βιβλία που θα περάσεις όμως την ώρα σου θαύμα. :-*
-
Ο Terry Pratchett είναι πραγματικά όλα τα λεφτά!
Βέβαια το είδος που γράφει ή το χιούμορ του δεν έχει την ίδια απήχηση σε όλους, αλλά προσωπικά έχω φτάσει σε σημείο να δακρύζω από τα γέλια.
+1@Τομ Ρόμπινς. Ο άνθρωπος είναι παρανοϊκός, μπορεί να βαράει ενέσεις ή κάτι άλλο, πάντως τα βιβλία του είναι πρωτότυπα και εντυπωσιακά.
Προτείνω "Το άρωμα του ονείρου" και τον "Τρυποκάρυδο" ανεπιφύλακτα και άμα σας άρεσαν αυτά, τότε προχωράτε στα σκληρά : "Αγριεμένοι ανάπηροι επιστρέφουν από καυτά κλίματα" (!!), "Μισοκοιμισμένοι μες στις βατραχοπιτζάμες μας" (!!!!!)
Από επιστημονικής φαντασίας, νομίζω κάποιος πρέπει να διαβάσει πρώτα ΟΛΑ του Asimov, μετά του Κλαρκ και μετά να ασχοληθεί με άλλους συγγραφείς.
Από τους αγαπημένους μου λόγω ατμόσφαιρας είναι ο Λάβκραφτ, αλλά έγραφε κυρίως τρόμου και δεν ξέρω πόσους μπορεί να ενδιαφέρουν.
Από επικά μυθιστορήματα φαντασίας υπάρχουν άπειρα που έχουν ως γενικότερο background το επιτραπέζιο παιχνίδι Dungeons & Dragons.
Αλλά Τολκιν είναι μόνο ένας...
-
Nina, το "Έγκλημα στην αρχαία αγορά" είναι πράγματι αστυνομικό μυθιστόρημα με φόντο την αρχαία Αθήνα.Συγγραφέας του είναι ο Claude Μosse.
Συμφωνώ για τον Μπουσκάλια, νά 'σαι καλά που τον θυμήθηκες!!!! Το "Να ζεις, ν' αγαπάς και να μαθαίνεις" είναι ένα βιβλίο που πρέπει να έχουν διαβάσει όλοι οι εκπαιδευτικοί πριν αποτολμήσουν να μπουν σε αίθουσα διδασκαλίας για πρώτη φορά.
-
Περιττο να σας πω, οτι εχω σημειωσει ολα τα βιβλια που ειπατε και σιγα σιγα θα αρχισω να τα βρισκω και να τα διαβαζω. Σας ευχαριστω που ασχοληθηκατε με το τοπικ μου! :-*
-
Είμαστε διαβαστερά παιδιά, τι να κάνουμε... Αχ και να δίναμε εξετάσεις πάνω στον Τόλκιν! ;D
-
Είμαστε διαβαστερά παιδιά, τι να κάνουμε... Αχ και να δίναμε εξετάσεις πάνω στον Τόλκιν! ;D
Θα 'βρισκαν τρόπο αυτοί να μας κάνουν να τον μισήσουμε..
-
Nina_P και σε όσους αρέσει η fantasy λογοτεχνία πολύ καλός είναι ο Gay Gavriel Kay. Εκδίδεται στα ελληνικά από τις εκδόσεις Αnubis. Πολύ καλή είναι η τριλογία του "το υφαντό της Φιοναβάρ". Αυτά όμως που είναι πραγματικά καταπληκτικά είναι "Οι Λέοντες του Αλ Ρασάν" (2 βιβλία) και "Προς το Σαράντιον" (2 βιβλία). Περιέχουν και πολλά ιστορικά στοιχεία. Το 1ο για την Ισπανία την εποχή της αραβικής κατάκτησης (παρουσιάζει με ενάργεια τον πολιτισμό των αράβων, τη "βαρβαρότητα" των δυτικών και τις διώξεις των εβραίων), ενώ το 2ο αναφέρεται στο Βυζάντιο. Αυτά τα δύο τα συστήνω ανεπιφύλακτα και σ' αυτούς που δε διαβάζουν fantasy λογοτεχνία.
Προσωπικά αυτή την περίοδο διαβάζω ένα βιβλίο που μου έκαναν δώρο και είναι τελικά πολύ καλό και σας το συστήνω: Πρίμο Λέβι, Η Ανακωχή, εκδ. Μέδουσα. Είναι αυτοβιογραφικό. Ο συγγραφέας ιταλός εβραίος, κρατούμενος στο Άουσβιτς, παρουσιάζει όσα έζησε μετά την ήττα των Γερμανών, την περιπλάνησή του στην ερειπωμένη Ευρώπη μέχρι το γυρισμό του στο σπίτι του στην Ιταλία. Ένα βιβλίο βαθιά ανθρώπινο.
ΥΓ: Τα "Χαστουκόψαρα" του Χρηστίδη τι εκδόσεις είναι;
-
siobaras εννοείται πως έχω διαβάσει τους μετρ. Που να πας ξυπόλητος...Ο Λαβκραφτ είναι από τους αγαπημένους μου. Δυστυχώς τα βιβλία τα έχω στης αδερφής μου (μαζί με τα δικά της - αυτή με μύησε) λόγο χώρου, και πρέπει να πάρω μερικά τώρα τα Χριστούγεννα. Πάντως είναι φιλότιμες οι προσπάθειες που γίνονται από αυτούς που ανέφερα προηγούμενος.
-
Είμαστε διαβαστερά παιδιά, τι να κάνουμε... Αχ και να δίναμε εξετάσεις πάνω στον Τόλκιν! ;D
Θα σκίζαμε. ;D Θα έτρωγαν τη σκόνη μας ;D Και μετά ξύπνησα ???
-
Olgalia του Πρίμο Λέβι είναι και το ''αν αυτό είναι ο άνθρωπος΄'.Αναφέρεται στον εγκλεισμό του σε στρατόπεδο οργάνωσης και στο πως κατάφερε να σωθεί.Επειδή με ενδιαφέρει το θέμα σχετικά με τους Εβραίους έχω διαβάσει αρκετά σχετικά βιβλία.Από ταινίες τι θα προτείνατε?Πρόσφατα είδα τον Greco και μου άρεσε πολύ.Καμιά άλλη πρόταση?
-
Η γνώση μου στο παραπάνω θέμα τελειώνει στο ημερολόγιο της Άννα Φρανκ. αν σας ενδιαφέρουν τα ημερολόγια πολύ καλό είναι το "η Αλίκη στη χώρα του LSD" εκδόσεις δεν θυμάμαι είναι από αυτά που δάνεισα και ήταν αγύριστα. Τώρα πια έχω οργανωθεί με access, τα πέρασα όλα στον υπολογιστή και όταν δανείζω λειτουργώ σαν δανειστική βιβλιοθήκη. ;D
-
Τελειώνοντας με τα βιβλία, μου αρέσουν και κάποια μυθιστορήματα (συνήθως αστυνομικά) που έχουν γραφτεί και έχουν σχέση με το σκάκι.
Τα πιο ευρέως γνωστά είναι το "8" της Καθριν Νεβιλ και "Ο πίνακας της Φλάνδρας" του Άρθουρ Περεθ Ρεβέρτε (νομίζω ότι έτσι λέγεται).
Ένα συμπαθητικό μικρούλι είναι "Η βαριάντα του Λινεμπουργκ", το οποίο τελειώνει μάλλον πρόωρα όμως, ενώ υπάρχει και ένα άλλο του Τσβάιχ από τις εκδόσεις Άγρα που νομίζω λέγεται "Σκακιστική Νουβέλα" και ακόμα το ψάχνω!!
Από ταινίες, αν δεν το περιορίσουμε σε είδος θα γράφουμε για ώρες.
Γενικά είμαι φανατικός υπέρ των Matt Damon (The Bourne Identity-Supremacy-Ultimatum (τριλογία), Good Will Hunting,κλπ) ,
Brad Pitt (Βαβέλ, Spy Games, Ο τρομοκράτης, The Mexican, κλπ) και Edward Norton (American History X, 25th hour, Primal fear (η κάπως έτσι - με Ριτσαρντ Γκιρ),κλπ)
Αν κάποιος έχει ασχοληθεί ποτέ με πόκερ, τότε προφανώς θα ξέρει και το Rounders, που είναι από τις αγαπημένες μου, με Damon, Norton και τρομερό Τζον Μαλκοβιτς.
Τέλος προσθέτω απλά το "Μίζερι" (βιβλίο και ταινία) γραμμένο από τον Στίβεν Κίνγκ. Είναι εντυπωσιακό το πόσο στην τσίτα σε κρατάει ενώ παίζουν μόνο 2 άτομα σε όλο το έργο!
-
Από ταινίες, αν δεν το περιορίσουμε σε είδος θα γράφουμε για ώρες.
Γενικά είμαι φανατικός υπέρ των Matt Damon (The Bourne Identity-Supremacy-Ultimatum (τριλογία), Good Will Hunting,κλπ) ,
Brad Pitt (Βαβέλ, Spy Games, Ο τρομοκράτης, The Mexican, κλπ) και Edward Norton (American History X, 25th hour, Primal fear (η κάπως έτσι - με Ριτσαρντ Γκιρ),κλπ)
Aνέβηκες πολύ στην εκτίμηση μου Siobaras αφού έχεις δει το "25th Hour" του Σπαικ Λι. Μια από τις καλύτερες ταινίες που έχω δεί τα τελευταία χρόνια.
-
Εγώ θα προτείνω τρία κλασικά:
Έγκλημα και Τιμωρία (Ντοστογιέφσκι), Jude the Obscure (Thomas Hardy), η Δίκη (Κάφκα).
Και τρεις νουβέλες:
Η Φονισσα (Παπαδιαμάντης), Το Παλτό (Γκόγκολ), Μουμού (Τουργκένιεφ).
Η αξία τους είναι διαχρονική και νομίζω ότι, για να ασχοληθεί κανείς με όλους τους υπόλοιπους, πρέπει πρώτα να έχει εξαντλήσει τους κλασικούς. Δεν θέλω να υποτιμήσω κανέναν Χωμενίδη, αλλά, επειδή ο χρόνος (ακόμη και για την απόλαυση του διαβάσματος) είναι περιορισμένος, αν έχω μπροστά μου έναν Χωμενίδη κι έναν Τολστόι, θα διαβάσω τον Τολστόι.
-
Φυσικά και πρέπει να έχεις διαβάσει τους κλασικούς. Και όλοι μας έχουμε διαβάσει. Πρέπει όμως να παραδεχθείς ότι πολλές φορές θέλουμε να διασκεδάσουμε όπως όταν πάμε σινεμά ή σε μαγαζί με μουσική. Άλλοτε θέλουμε να ακούσουμε ντιριντάχτα και άλλοτε να γιάνουμε την ψυχούλα μας με κάτι άλλο (το άλλο για τον καθένα είναι διαφορετικό). Έτσι και με τα βιβλία, πολλές φορές θέλουμε να διαβάσουμε κάτι πιο ανάλαφρο, πιο διασκεδαστικό πιο...γενικά. Μην υποτιμάς την λογοτεχνία και ο χρόνος θα δείξει. Και μην ξεχνάς πως κάποιος διαβάζει γιατί του αρέσει αν του επιβάλεις κάτι είναι τιμωρία και ψυχαναγκασμός και όχι τέρψη για την ψυχή μας. ;)
-
Απλώς ήθελα να επισημάνω ότι ξεχνάμε τους κλασικούς, και νομίζω ότι αυτό οφείλεται στο ότι μαθαίνουμε (από το σχολείο κλπ) να τους προσεγγίζουμε σαν να είναι μουσειακό είδος, ενώ στην πραγματικότητα είναι πιο ζωντανοί από πολλούς σύγχρονους διάττοντες αστέρες.
-
Σε αυτό συμφωνούμε απόλυτα. Βέβαια όπως είπα πιο πάνω ο χρόνος θα δείξει. Μήπως νέοι συγγραφείς δεν ήταν και οι κλασικοί κάποτε; Έλληνες και ξένοι.
Πάντως από Παπανούτσο :-\ (τρίτη λυκείου αν θυμάμαι καλά) θα προτιμούσα λογοτεχνία. Είτε ήταν Τολστόι είτε Κάφκα, Σταϊνμπεκ, Ουγκό κλπ. Έτυχα όμως και σε 2 καθηγήτριες που ήταν αστέρια και συζητούσαμε για λογοτεχνία (εκτός ύλης). Πολλά παιδιά άρχισαν τότε να ασχολούνται. Ευτυχώς για μένα στο σπίτι είχαμε τεραστίων διαστάσεων βιβλιοθήκη. Ο πατέρας μου λάτρευε το βιβλίο και άρχισα να διαβάζω στην δευτέρα δημοτικού. Πολύ λυπάμαι που δεν διάβασα τα υπέρ και τα κατά του Αριστοτέλη γιατί είναι στην καθαρεύουσα (και όχι την δημοτικιστική ) προσπάθησα αλλά με κούραζε. Μήπως τώρα που μεγάλωσα να το επιχειρήσω ξανά; Τα έχεις διαβάσει; :-*
-
Όχι, δεν τα έχω διαβάσει, δεν ξέρω τι να πω. Γενικότερα, όμως, με αυτά που έγραψα παραπάνω δεν ήθελα να κάνω τον έξυπνο. Αυτό που ήθελα να δείξω ήταν ότι υπάρχουν κάποια έργα που αποτελούν κομμάτι της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, και ως άνθρωποι του 21ου αιώνα πρέπει να έχουμε μια επαφή με αυτά. Το ίδιο ισχύει με όλες τις τέχνες. Για παράδειγμα, βλέπεις τον κόσμο να γεμίζει τα θέατρα με παραστάσεις της μόδας, ενώ δεν έχουν δει έναν Τσέχοφ ή έναν Μπέκετ.
-
Και γιατί είναι κακό αυτό;
Ακόμη και να δεχθούμε ότι υπάρχουν αντικειμενικά κριτήρια στην τέχνη, αν ρωτήσεις 10 άτομα για αγαπημένο βιβλίο, ταινία, τραγούδι, κλπ, το πιθανότερο είναι να πάρεις 10 διαφορετικές απαντήσεις.
Γνώμη μου είναι ότι πρέπει να απολαμβάνουμε αυτά που μας ευχαριστούν περισσότερο, σε προσωπικό επίπεδο.
Και τα λέω εγώ, που, αν και Μαθηματικός, είχα φτάσει ως φοιτητής να διαβάσω μέχρι και τους Τρεις διαλόγους μεταξύ Ύλα και Φιλόνου.
-
Έχει δίκιο ο Siobaras!Καλό είναι να διαβάζει ο καθένας τα βιβλία που τον ευχαριστουν.Επειδή το τμήμα που τελείωσα είναι το ΜΝΣ αναγκάστηκα όσο ήμουν στη σχολή να διαβάσω πολλά βιβλία που δε μου άρεσαν.Τώρα λοιπόν προσπαθώ να διαβάζω μόνο ότι μου αρέσει.Το ίδιο ισχύει για όλες τις μορφές τέχνης.Όταν είδα για πρώτη φορά στο θέατρο Σαίξπηρ έκλαψα.Κάποιος άλλος μπορεί να βρήκε το έργο αδιάφορο.Φέτος που πήγα στην Μπιενάλε απογοητεύτηκα.Κάποιοι άλλοι μπορεί να ξετρελάθηκαν.Τελικά είναι πολύ υποκειμενικό το τι μας αρέσει στην τέχνη.
-
Δεν είπα ότι είναι κακό να βλέπει και να διαβάζει κανείς ό,τι του κάνει κέφι. Εννοείται ότι το γούστο είναι υποκειμενική υπόθεση. Από την άλλη, όμως, τα κριτήρια της τέχνης, από τη στιγμή που θα τα ορίσεις, χρησιμεύουν για να κάνεις κάποιες συγκρίσεις. Δηλαδή, για παράδειγμα, ανεξάρτητα από το ποιο είναι το αγαπημένο τραγούδι κάποιου, υπάρχουν και κάποια κριτήρια που βάζουν τα πράγματα σε μια άλλη προοπτική. Ας πούμε, μπορώ να πω "το αγαπημένο μου συγκρότημα είναι οι Pink Floyd', αλλά από την άλλη, με αντικειμενικά μουσικολογικά κριτήρια (και όχι με βάση το υποκειμενικό γούστο), ο Μπετόβεν είναι σημαντικότερος για την παγκόσμια μουσική (έχει πιο πλούσια αρμονική δομή κλπ). Αυτή είναι, νομίζω, η διαφορά ανάμεσα στο προσωπικό γούστο και στην αντικειμενική πραγματικότητα της τέχνης (στο βαθμό που υπάρχει).
-
Όχι, δεν τα έχω διαβάσει, δεν ξέρω τι να πω. Γενικότερα, όμως, με αυτά που έγραψα παραπάνω δεν ήθελα να κάνω τον έξυπνο. Αυτό που ήθελα να δείξω ήταν ότι υπάρχουν κάποια έργα που αποτελούν κομμάτι της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, και ως άνθρωποι του 21ου αιώνα πρέπει να έχουμε μια επαφή με αυτά. Το ίδιο ισχύει με όλες τις τέχνες. Για παράδειγμα, βλέπεις τον κόσμο να γεμίζει τα θέατρα με παραστάσεις της μόδας, ενώ δεν έχουν δει έναν Τσέχοφ ή έναν Μπέκετ.
Το κατάλαβα ότι δεν ήθελες να κάνεις την έξυπνη και γενικά το έχω πει πολλές φορές ότι μπορεί να παρεξηγηθούμε γιατί δεν μιλάμε τετ α τετ.
Μήπως και στην κλασική μουσική που ανέφερες πχ τον Μπετόβεν δεν έχουμε προτιμήσεις; Εγώ τον βρίσκω πολλή βαβούρα και προτιμώ τον Τσαϊκόφσκι. Ο Λιστ για παράδειγμα είναι ο αγαπημένος του Σγούρου ενώ εμένα δεν με κάνει αίσθηση και ο Καβάκος "ζηλεύει" (το άκουσα με τα αυτιά μου) τους βιολιτζήδες των πανηγυριών γιατί μπορούν να κάνουν ότι θέλουν (ταξίμια κλπ) ενώ αυτός και δεν μπορεί και δεν ξέρει πως να το κάνει.;)
-
Όντως, οι "ακαδημαϊκοί" καλλιτέχνες εκτιμούν τους λαϊκούς καλλιτέχνες, επειδή έχουν κάποιες ιδιαίτερες τεχνικές. Για παράδειγμα, ο Μπένι Γκούντμαν, ο μεγάλος κλαρινετίστας της τζαζ, ερχόταν στην Ήπειρο και παρακολουθούσε τους κλαριτζήδες (δεν κάνω πλάκα· μάλιστα, σε ένα κομμάτι έχει χρησιμοποιήσει παραδοσιακά μουσικά θέματα).
-
Προτεινω Βικυ Στουφη ΗΛΕΚΤΡΑ..πλοκη κ σασπενς
-
Σόρυ που μπαίνω σφήνα στην κουβεντούλα σας αλλά αν δεν κάνω λάθος δεν διαβάζουμε μόνο για τέρψη, αλλά και για την καλλιέργειά μας, την παιδεία μας. έτσι δεν είναι; Όπως και για το λόγο αυτό βλέπουμε (ή θα 'πρεπε τέλος πάντων) ταινίες , θέατρο, εκθέσεις ζωγραφικής, παραστάσεις κλπ...
Όχι μόνο για ευχαρίστηση και ξεκούραση από τα προβλήματα της καθημερινότητας και του ορθολογισμού που μας περιβάλλει (μιας και η τέχνη είναι ένα παράθυρο για να δραπετεύουμε από όλα αυτά και να καταφεύγουμε μακρυά από τον κουραστικό-αρκετές φορές- κόσμο της λογικής), αλλά και να μας γεννήσει σκέψεις, ιδέες, οράματα, να διεγείρει τις αισθήσεις και το φαντασιακό μέρος του εγκεφάλου μας, να μας ερεθίσει το δημιουργικό κομμάτι μας και γιατί όχι, και να μας προβληματίσει, να προσπαθήσουμε να πάμε λίγο ψηλότερα, να γίνουμε λίγο καλύτεροι κάθε φορά.. Αν δεν το κάνει δεν είναι τέχνη, είναι ποπ κορν και τσίχλα για να περνάει η ώρα...Κι αυτό χρειάζεται στη ζωή δε λέω, αλλά τέχνη δεν είναι... :-\
Και για να πάμε λίγο ψηλότερα πρεπει λίγο να πιέσουμε τους εαυτούς μας πρώτα εμείς οι ίδιοι, να δούμε την αναγκαιότητα να το κάνουμε, να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε, να ψάξουμε λίγο πιο βαθιά από την επιφάνεια, να μη μας τρώει η χαζοχαρουμενιά, όπως απαιτούμε και θέλουμε να κάνουν οι μαθητές μας.. ;)
Η έννοια του "με ευχαριστεί το διάβασμα" πχ για μένα είναι συνώνυμο του "με ευχαριστεί να λαμβάνω παιδεία, γνώση όσο επιπονο κι αν είναι αυτό πολλές φορές"..
Δε λέω ότι είναι ευκολο.. Ίσα ίσα... Αλλά χωρίς απαιτήσεις από τον εαυτό μας μένουμε δυστυχώς στάσιμοι και ανολοκλήρωτοι και σαν άνθρωποι και σαν εκπαιδευτικοί.. Και μην ξεχνάμε πως είμαστε και μεις παιδιά ενός συστήματος που δεν παράγει την αντίληψη της απόλαυσης της γνώσης για τη γνώση, αλλά της πληροφόρησης για τη χρήση..Μέχρι εκεί. :-[
Και για απόδειξη σκεφτείτε πόσοι από μας έχουμε μαύρα μεσάνυχτα για ολοκληρους τομείς της ανθρώπινης διανόησης όπως ποίηση, ζωγραφική, χορό, γλυπτική, θέατρο..
Ποιοί από μας έμαθαν να αντιμετωπίζουν τη ζωγραφική σαν κάτι παραπάνω από διακόσμηση του σπιτιού τους (στην καλυτερη περίπτωση που δεν τη θεωρούν άχρηστη ασχολία), ποιοι αγόρασαν μια ποιητική συλλογή για να τη μελετήσουν και να την απολαύσουν έστω και για τον ήχο και την πλοκή των λέξεων ή πήγαν σε παράσταση χορού;;
Γι' αυτό θα συμφωνήσω με τον φίλο raskolnikov για τα αντικειμενικά διαμάντια και τη διαχρονικότητα της παγκόσμιας τέχνης (μέσα σε αυτά βεβαίως είναι και η λαϊκη τέχνη, εννοειται) και για τους διαττοντες αστέρες που γεμίζουν τις προθήκες των βιβλιοπωλείων με χαριτωμενιές (στην καλύτερη περίπτωση) στο όνομα της επιτυχίας και του κέρδους...Και βέβαια για τους πολλούς από μας που αισθανόμαστε πολλές φορές ανήμποροι να "δώσουμε" χρόνο και όρεξη σε κάτι που θεωρούμε πως θα μας εξουθενώσει και κουράσει το ήδη κουρασμένο μας μυαλό..
Και για να μην παρεξηγηθώ σαν κουλτουριάρης (που δεν μπορω να πω ότι είμαι), όλα χρειάζονται στη ζωή.. Και η χαζομαρούλα και ο χαβαλές και το εύκολο ανάγνωσμα ή η ταινία που ξέρεις τι θα πας να δεις κλπ.. Αρκει να τους δίνουμε τη θέση που τους αναλογούν και να μην τα βαφτίζουμε σώνει και καλά "υψηλή τέχνη"..
Η αληθινή τέχνη είναι γροθιά στο στομάχι..
-
daniel μου χαίρομαι που σε συναντώ ξανά σε συζήτηση. Εν ολίγης έγραψες αυτά που λέω εγώ και αυτά που λέει η φίλη μας raskolnikov, αν και λίγο προσπαθείς να μου "βάλεις χέρι" που υποστηρίζω ότι η τέχνη η κάθε τέχνη πρέπει να είναι διασκεδαση. Εγώ ξέρω πως ότι γίνεται με το ζόρι είναι καταναγκασμός και αρνούμε να κάνω κάτι που μου το επιβάλουν. Και αν διάβασα και πέντε βιβλία παραπάνω είναι γιατί το ήθελα. Αν ακούω και κλασική μουσική είναι γιατί το απολαμβάνω και με ξεκουράζει. Άν βλέπω μπαλέτο είναι για τους ίδιους λόγους. Δεν καταλαβαίνω τον σύγχονο χορό και με κουράζει με στεναχωρεί. Θα πρέπει να πιέσω τον εαυτό μου; Το έκανα λοιπών και δεν κατάφερα να τον καταλάβω. Θέλω επίσεις να θυμίσω σε πολλούς πως ο Μοτσαρτ (που είναι από τους αγαπημένους μου επίσεις) λαϊκή μουσική έγραφε στον καιρό του και τον θεωρούσαν υποδεέστερο. Ζωγράφοι πέθεναν στην ψάθα. Ποιητές το ίδιο. Δεν τους αναγνώρισαν στον καιρό τους. Ας δώσουμε λίγο περιθόριο να μιλήση το αύριο για τους καλλιτέχνες. Καλά δεν μιλάω για την Λάμπρου την Μπεζαντάκου και το παράδοξο της ελληνικής μουσικής Θώδη. Όλοι καταλαβαίνουμε (όσοι είμαστε σκεπτόμενοι τουλάχιστον) και ξεχωρίζουμε ένα καλό βιβλίο και αυτό μεταφέρετε από στόμα σε στόμα.
Όλα είναι απαραίτητα. Και τα βιβλία φαντασίας, και η ποίηση και γενικά η τέχνη. Ο καθένας όμως έχει διαφορέτική κλήση και αντίληψη των πραγμάτων.
Εχω μιά ξαδέρφη που δεν ξεκίνησε με παιδικό βιβλίο και άρχησε να διαβάσει στην εφηβία της δοκίμια. Της άρεσαν. Εμένα να με μαστιγώνεις δεν θα διαβάσω δοκίμιο. Κουράζομαι ψυχικά. Γιατί να βασανίζομαι λοιπων;
Αυτά φίλε μου Daniel.
Νομίζω δεν έχω ξαναγράψει περισσότερα άλλη φορά. ;) :-*
-
Εμένα να με μαστιγώνεις δεν θα διαβάσω δοκίμιο.
Εισαι σίγουρη;; ;D ;D ;D ;D
Γεια σου Νινάκι!! ;)
Η τέχνη δεν είναι παιχνίδι ή διασκέδαση.. Ναι, είναι και αυτό.. Αλλά όχι μόνο.. Ειναι σαν να την ακρωτηριάζεις όταν κρατάς το χαρακτήρα της αυτό και πετάς το υπόλοιπο, το διερευνητικό-επιστημονικό (κατά μια έννοια), το σχολαστικό, το βάσανο.. Αν ο Τσιτσάνης δε βασανιζότανε κι "έπαιζε" μόνο θα έγραφε τα αριστουργηματα που άφησε πίσω του; Για θυμήσου ποσο τα παίδευε τα τραγουδάκια του φράση φράση και λέξη λέξη.. Ο ίδιος το'λεγε και το ξανάλεγε για τον κόπο με τον οποίο δημιουργούσε..
Εξάλλου η αρχή σε κάτι είναι δύσκολη.. Τη μια φορα δε θα καταλάβεις, τη δεύτερη πάλι θα προβληματιστείς, την τρίτη θα πάρεις λίγο μπρος και από την τέταρτη θα αρχίσεις να μπαίνεις μέσα.. Έχεις κάνει ποτέ κάτι ΙQ τεστ που κυκλοφορούσανε παλιότερα; Στην αρχή δεν τα πιάνεις πως δουλεύουν αλλά μόλις μπεις στη λογική τους αρχίζεις και τα λύνεις μια χαρά..
Ούτε χέρι ;D προσπαθώ να βάλω ούτε τίποτα.. Και δε μιλάω για καταναγκασμό.. Μιλάω για εσωτερική ανάγκη να μπει κάποιος βαθύτερα σε κάτι.. Για να τη βρει όμως θέλει καλλιέργεια του εαυτού του.. Για να ξέχωρίσεις ένα καλό βιβλίο από ένα του συρμου θέλει παιδεία και γνώση.. Η κρίση προϋποθέτει τη γνώση..
Αν υπήρχε λοιπόν γνώση και παιδεία τα βίπερ και τα ελαφρά αναγνώσματα παραλίας δε θα πουλιόντουσαν με το κιλό.. Το κακό είναι ότι τα θεωρούνε και λογοτεχνία.. (Ποια, την παραλογοτεχνία!!..)
Και δε διαφωνώ καθόλου για το αυριο κάποιων καλλιτεχνών που λες.. Και σαφώς και παράγονται και αξιόλογα πράγματα στον καιρό μας.. Αυτό που λέει ο raskolnikov όμως είναι άλλο.. Οτι δεν γίνεται να αγνοούμε θεμελιώδη και διαχρονικά δημιουργήματα της τέχνης, πράγματα που πατήσαν πάνω τους όλοι οι μεταγενέστεροι για να δημιουργήσουν με τη σειρά τους.
Θεωρείς ότι δεν αξίζει να ασχοληθείς με παλιότερες γενιές καλλιτεχνών φοβούμενη ότι δεν είναι σύγχρονοι;; Αν θεωρείς δε κάτι δύσκολο προσπάθησε να έχεις πρωτα μια ιδέα γι' αυτό, κάνε μια εισαγωγή από κάπου να σαι υποψιασμένη.. Ο περισσότερος κόσμος δεν πιάνει στα χέρια του κάτι από φόβο, όχι από βαρεμάρα..(νομίζω..) Ο φόβος εξελίσσεται σε βαρεμάρα (άσε που η τεμπέλικη φύση που κάθε άνθρωπος έχει μέσα του, δημιουργεί άλλοθι για να μην ταλαιπωριόμαστε..) ;) ;D
Υ.Γ.: Ο raskolnikov είναι άντρας.. Μην του αλλάζεις το φύλο ;D ;D ;D
-
Όχι daniel δεν μιλούσα για παραλογοτεχνία. Και αν δεις τα βιβλία που προτείνουμε όλοι θα δεις ότι δεν πρόκειται για κάτι τέτοιο. Και δεν νομίζω πως αναμεσά μας υπάρχει ούτε ένας που να μην έχει διαβάσει έστω και ένα βιβλίο παλαιώτερων γενεών. Εγώ άρχισα πχ να διαβάζω (μια Κυριακή που έβρεχε, χωρίς πλάκα, και βαριόμουν) στην β' δημοτικού. Το πρώτο μου βιβλίο ήταν η "Αλίκη στην χώρα των θαυμάτων" Το δεύτερο "Με οικογένεια" το τρίτο "Οι 3 σωματοφύλακες" και αφού μετά ανέλαβα και τον Ιούλιο Βερν δεν σταμάτισα ποτέ. Τον βερν τον λάτρεψα σαν παιδί και για αυτό και τώρα ακόμα μου αρέσουν τα βιβλία φαντασίας. Τα οποία αν τα διαβάσεις (έχει πολλή μεγάλη γκάμα) δεν θα ξεκολίσεις, Έξω δε ανγνωρίζονται πλήρως ως κλασικα κάποια από αυτά με σημαντικούς εκπρωσώπους.
Στην Ελλάδα για να είναι το κόστος μικρό τα τυπώνουν σε στυλ τσέπης τα περισσότερα αλλά αυτό δεν μιώνει την αξία τους.
Υπάρχουν πάντα ωραία βιβλία με νοήματα χωρίς να είναι βαριά. Βέβαια στην παραλία να πάρεις πχ την Μαντάμ Μποβαρύ του Φλομπέρ ή να πάρεις τους Νυχτερίτες του Σ. Κινκγ Σκέψου το. Είσαι αραχτός στην παραλία κάνεις της βουτιές σου, ξανβαίνεις ο ήλιος καίει και εσύ διαβάζεις...
Αν πχ ήσουν υποχρεωμένος να παίζεις...ή εγώ να τραγουδάω θα το κάναμε με τον ίδιο τρόπο; Δεν ανθίζει η ψυχή σου όταν παίζεις; δεν βγάζεις τους καημούς σου, τα μεράκια σου στα τέλια; το ίδιο και εγώ όταν τραγουδάω. Δεν διασκεδάζουμε; Όμως παρ' όλα αυτά δεν κανουμε τέχνη;
Να μην πω για τον Τσιτσάνη (ο οποίος ήταν σαφώς αξιολογότατος,) και την σχέση του με την Μεγάλη Ευτυχία Παπαγιανοπούλου και άλλους, Φαίνεται τι έγραψε ο ένος και τι ο άλλος. ;) :-*
-
Να ξεκαθαρίσω κάτι : Προσωπικά, μιλούσα για το μέσο άνθρωπο που ΔΕΝ αναμένεται να φτιάξει κάποια ταινία, ή να γράψει τραγούδια.
Μη συγχέουμε το δημιουργό με τον απλό δέκτη του αποτελέσματος.
Το ότι κάποια έργα "αντικειμενικά" (εξακολουθώ να διαφωνώ ότι υπάρχει αντικειμενικότητα στην τέχνη - όλα είναι θέμα γούστου και εμπειριών) θεωρούνται κορυφαία, δε σημαίνει ότι ΟΛΟΙ πρέπει να ΜΑΘΟΥΜΕ να μας αρέσουν. Αν πιεστώ, daniel, θα κάτσω να διαβάσω το εκκρεμμές του Φουκώ, ή να παρακολουθήσω τον "Έμπορο της Βενετίας". Θα είναι σίγουρα πολύ δυσάρεστες εμπειρίες και θεωρώ απίθανο να θέλω να τις επαναλάβω. Αντίθετα, κάποια ταινία του γούστου μου, όπως το "STIGMATA", (την έχω δει 10 φορές και) θα την ξανάβλεπα ευχάριστα άλλες τόσες.
Κάποιος με διαφορετικό γούστο μπορεί να έκανε τις εντελώς αντίθετες επιλογές, πράγμα σεβαστό.
Το ότι σε κάθε μορφή τέχνης εμφανίζονται και εκφραστές του απόλυτου μηδενικού (κάτι Λάμπρου στο τραγούδι, κάτι γεροντοκόρες συγγραφείς, κλπ.), δε σημαίνει ότι και για όλους τους υπολοίπους υπάρχει μια αύξουσα σειρά ποιότητας.
-
Χθες δεν είδα τη συζήτηση, και χαίρομαι που έχουμε επεκταθεί στο ζήτημα αν υπάρχει αντικειμενικότητα στην τέχνη. Κατά την άποψή μου, υπάρχει. Δεν είναι τα πάντα μια υπόθεση προσωπικού γούστου. Και θα σας εξηγήσω τι εννοώ, παίρνοντας ένα παράδειγμα: Η μουσικολογική κριτική θέτει ορισμένα κριτήρια, άλλοτε στοιχειώδη (ας πούμε, ορίζει τι σημαίνει φάλτσο, τι σημαίνει λάθος στην αρμονία, τι σημαίνει φούγκα, τι σημαίνει ενορχήστρωση) και άλλοτε υψηλότερα (τι καινούργιο φέρνει στην ιστορία της μουσικής ένα συγκεκριμένο έργο; κλπ). Με βάση αυτά τα κριτήρια, που τίθενται αντικειμενικά σαν κανόνες, μπορούμε να πούμε ότι ο Μπετόβεν είναι σημαντικότερος για την ιστορία της μουσικής (η αρμονία του είναι θεϊκή, οι φούγκες του είναι συγκλονιστικές κλπ), ενώ ο Φοίβος υστερεί λιγάκι ;D στα στοιχειώδη. Το ίδιο ισχύει και στις άλλες μορφές τέχνης: Νομίζω πως οι χαρακτήρες σ' ένα έργο του Τσέχοφ είναι πιο καλοδουλεμένοι από τους χαρακτήρες του Φώσκολου.
Με τα παραπάνω θέλω να δείξω ότι κατά την άποψή μου είναι λάθος να λέμε ότι τα πάντα είναι σχετικά στην τέχνη, γι' αυτό και χρησιμοποίησα αυτά τα χονδροειδή παραδείγματα. Υπάρχουν κάποια κριτήρια, που υπερβαίνουν το προσωπικό γούστο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι κακό να βλέπουμε ή να διαβάζουμε κάτι απλώς και μόνο για την πλάκα μας. Είναι όμως επίσης λάθος να λέμε ότι τα σοβαρά και τα σπουδαία πράγματα είναι κάτι σαν καταναγκασμός. Μάλιστα, σε πολλές περιπτώσεις, προκαλούν μεγαλύτερο κόλλημα από τα προϊόντα της μόδας. Ας πούμε, από τι στιγμή που θα δεις μια ταινία του Κουροσάβα, είναι πολύ πιθανό οι χολυγουντιανές περιπέτειες τύπου ποπ-κορν να σου φαίνονται τρομερά βαρετές.
ΥΓ: Daniel, ευχαριστώ για την επισήμανση σχετικά με το φύλο μου. Η Nina δεν το είχε προσέξει.
-
Ρε παιδάκια μη με παρεξηγείτε (Νίνα για σένα το λέω.. ;D)..Δεν είπε κανείς ότι αναφέρεστε σε παραλογοτεχνία.. Εξάλλου παραλογοτεχνία πάντα υπήρχε, δεν είναι σύγχρονη "εφεύρεση", όπως "παρατέχνη" γενικότερα..Δε λέμε πως ότι παλιό καλό κ ότι καινούριο μάπα..Αλλοίμονο..
Αυτό που λέω ο έρμος είναι εκεί (παραπάνω) κ δεν μπορώ να το πω καλυτερα..Πως μιας κι έχουμε μια ζωούλα να ζήσουμε ας τη συγκλονίσουμε λιγάκι, ας την ξεκολλήσουμε από την ευκολία που και που... Δεν υπάρχουν πράγματα που μας συνταράζουν ακόμα; Εγώ για παράδειγμα έπαθα ζημιά όταν είδα στα εικοσι μου περίπου το απαγορευμένο τότε "Κουρδιστό πορτοκάλι" του Κιούμπρικ σε βίντεο παρακαλώ.. Δεν πρόκειται να το ξεχασω ποτέ..
Ή την αίσθηση που μου είχαν δημιουργήσει "Τα πουλιά" του Χίτσκοκ ή κάποια παλιά φιλμ νουάρ.. Ή όταν στα 15 μου πρωτάκουσα πολυφωνικά ηπειρώτικα στο ραδιόφωνο.. Ανατρίχιασα ολοκληρος με το πρώτο άκουσμα.. Στα αυτιά μου ερχόταν κάτι αρχέγονο, δυνατό, τραχύ, αληθινό και ωμό θα 'λεγα χωρίς ωραιοποιήσεις, κάτι απόλυτο που διαπερνούσε ολόκληρο το κορμί μου... Ή με κάποια βιβλία του Ιουλίου Βερν που λέει κι η Νίνα ή του Μαρκ Τουαίην και του Τσαρλς Ντικενς ως παιδί, του Καζαντζάκη κλπ..
Και βέβαια δε σημαίνει ότι οτιδήποτε βαρύ είιναι σώνει και καλά τέχνη, ενώ κάτι πιο ανάλαφρο είναι χαζό.. Δεν είπα αυτό..
Όταν ήμαστε όμως παιδιά και έφηβοι δεν πιεστήκαμε να διαβάσουμε ή να μάθουμε κάτι;; Πχ γλώσσα, μουσική, χορό κλπ; Δεν ήταν προς όφελός μας αυτή η πίεση του εαυτού μας; Δε μας απέφερε τελικά στην καλλιέργειά μας παρόλο που τότε γκρινιάζαμε ενδεχομένως ή κουραζόμασταν; Και γιατί αυτή η διαδικασία του εαυτού μας θα πρέπει να κοπεί; Δε θα πρέπει να συμβαίνει που και που έτσι για να μην το τεμπελιάσουμε το έρμο το μυαλό μας και να μη χάσει την οξύτητα η κρίση και το ένστικτό μας; Όλα αυτά βελτιώνονται κάθε φορά που πιεζόμαστε λίγο..Δε λέω να το κάνουμε συνέχεια.. Το είπα και πριν.. Λέω να μην το φοβόμαστε και να μην το αποφεύγουμε όταν έρχεται η στιγμή.. :-\
siobaras δε μίλησα ποτέ για τον άνθρωπο που θα φτιάξει ταινία ή θα γράψει τραγούδι.. Για το μέσο άνθρωπο μιλάω και γω.. Η τέχνη είναι τέχνη αν εμπνέει όμως να δημιουργήσεις ή να ανακαλύψεις και άλλες δημιουργίες, να "ψωνιστείς" εν ολίγοις.. Και γι' αυτό είμαι σίγουρος.
Όπως και με τη μεχρι τώρα ενασχόληση μου με αυτήν, ότι υπάρχουν αντικειμενικά κριτήρια αξιολόγησης της .. Μίλα με Αλεχάντρο για την κουβέντα..
Α, μιας και το θυμήθηκα Π-Σ-Κ θα μαι Ρόδο και θα τα πούμε από κοντά ελπίζω.. ;)
Φιλιά..
-
Και γω που βλέπω και Κουροσάβα και Κιούμπρικ ι και ταινίες του Χόλυγουντ τι γίνετε; Μόνο τον Κισλόφκι δεν αντέχω. :o
(με την κουμπάρα μου δε όταν θέλουμε να πούμε για κάτι ακαταλαβίστικο λέμε :"πολύ Κισλόφκι" ;D Συγνώμη raskolnikov για την αλλαγή φύλου που σου επέβαλα.
Daniel εγώ προσωπικά δεν πιέστηκα ποτέ. Τα βιβλία υπήρχαν. Όλοι διάβαζαν στο σπίτι μου. Ήταν μιμητισμός. Ο πατέρας μου μας διάβαζε βιβλία από μωρά. Και τις 3 μας (οι αδερφές μου και εγώ). Το ίδιο συνέβαινε και με τις ταινίες.
Νομίζω πως είμαι ένα από τα λίγα άτομα που διάβασαν το Κατηγορώ του Ζολά και την υπόθεση Ντρέιφους στα 14, και στην ίδια ηλικία, πήρα να διαβάσω τον Πεταλούδα τον οποίο δεν τον τελείωσα, γιατί μόλις το είδε ο πατέρας μου μου είπε πως δεν είναι για την ηλικία μου και δεν με άφησε να το διαβάσω σε εκείνη την ηλικία. Τελικά το δάνεισε η αδερφή μου και χάθηκε.
Το μόνο μου πρόβλημα είναι ότι δεν μπορώ να πιέσω τον εαυτό μου να διαβάσει κάτι που δεν με ενδιαφέρει (και ήταν πρόβλημα και στο σχολείο). ;)
-
Δεν θα απαντήσω πάνω στο θέμα που ανοίξατε για τη τέχνη γιατί δυστυχώς ο χώρος στον οποίο βρίσκομαι και ο χρόνος που έχω στη διάθεσή μου, δεν μου επιτρέπουν να συμμετάσχω στην πραγματικά ενδιαφέρουσα συζήτησή σας. Θα σας προτείνω μόνο έτσι στα γρήγορα , εφόσον το θέμα είναι η λογοτεχνία, μια μικρή συλλογή διηγημάτων της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας, το '' Φιλοδοξίες κήπου'' της Ευγενίας Φακίνου,πιστεύω ότι αξίζει να το διαβάσετε. Θεωρώ ότι αυτή η συγγραφέας έχει μια ποιότητα που ξεφεύγει από τους σημερινούς εμπορικούς συγγραφείς-που θα προτιμούσα να μη κατονομάσω-όντας όμως πάντοτε διασκεδαστική και ευχάριστη στην ανάγνωση ( αν τα πιο ''εμπορικά'' βιβλία θα μπορούσαν να θεωρηθούν πιο εύπεπτα και ευχάριστα) .
-
Καλησπέρα κι από μένα. Εμένα προσωπικώς μου αρέσει η ελληνική λογοτεχνία και η ελληνική ποίηση. Από τους αγαπημένους μου συγγραφείς ξεχωρίζω τους Καζαντζάκη και Τερζάκη της "Γενιάς του '30".
-
( αν τα πιο ''εμπορικά'' βιβλία θα μπορούσαν να θεωρηθούν πιο εύπεπτα και ευχάριστα) .
Παιδιά για να μην παρεξηγούμαστε σαφώς και κάτι εξαιρετικά ποιοτικό μπορεί να είναι και εμπορικό ταυτόχρονα.. Σπάνιο σχετικά αλλά συμβαίνει.. Τρανο παράδειγμα οι διαχρονικότατοι Beatles!
Χρυσσουλακι ξέρω ότι δεν ειναι αυτό το θεμα σου απλά το λέω.. ;)
-
Τώρα να σας πω και για τα δύο πιο βαρετά βιβλία που διάβασα. 1: "Εγώ και αυτό" της Μαρί Καρντινάλ. Με το ζόρι το τελείωσα γιατί δεν αφήνω τίποτα στη μέση. 3 μήνες έκανα να τελειώσω ένα βιβλίο 350 περίπου σελίδων.
Το 2 είναι το "Ο πόλεμος της Τροίας" της Lindsay Clarke.Βαρετοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοό
Αποφύγετέ το. :o
-
Από βαρετά βιβλία-σε περίπτωση που δεν έφταιγε η κακή μετάφραση ή το γεγονός ότι τα διάβασα σε μικρή ηλικία είναι αυτά της Αγκάθα Κρίστι. Με το ζόρι τα τελείωνα! Καμία σχέση με μυθιστορήματα που εμπεριέχουν το στοιχείο του μυστηρίου όπως το '' Όνομα του ρόδου'' ή ''Το θεώρημα του παπαγάλου''- και τα δύο εκπληκτικά, όχι μόνο για την πλοκή αλλά και για τις γνώσεις που σου προσφέρουν. Αλήθεια μήπως κάποιος από εσάς έχει να μου προτείνει κάποιο καλό βιβλίο αστυνομικό/μυστηρίου ( στο Δημοτικό η αγαπημένη μου σειρά ήταν Οι μυστικοί 7 :) )? Daniel σίγουρα ότι είναι εμπορικό δεν σημαίνει ότι είναι και β ποιότητας. Συμφωνώ με το παράδειγμά σου και θα μπορούσα να εκφέρω ως παράδειγμα τον Καζαντζάκη, που ύπηρξε εμπορικότατος (όλοι έχουμε βιβλία του στις βιβλιοθήκες μας) και η αξία του πλέον θεωρείται δεδομένη, τον Ουμπερτο Έκο κτλ κτλ Από την άλλη βιβλία πχ στυλ Δημουλίδου (1 διάβασα και φρίκαρα- ίσως τα άλλα είναι πολύ καλύτερα) που τα βιβλία της φιγουράρουν πρώτη μούρη σε όλα τα βιβλιοπωλεία ή βιβλία τύπου Αλχημηστής προσωπικά δε με συγκινούν, σίγουρα όμως δεν είμαι κατα αν μπορούν να κάνουν κάποιον να περάσει ευχάριστα.
-
Βλέπετε ότι όλα είναι υποκειμενικά; Η Αγκάθα Κρίστι εμένα μου αρέσει, όπως και το όνομα του Ρόδου. Τον Αλχημιστή τον λάτρεψα, του Ξανθούλη "το πεθαμένο λικέρ" το σιχάθηκα. Όταν ήμουν μικρή που διάβασα το "Ένα παιδί μετράει τ' άστρα" μου άρεσε η ιστορία αλλά όχι ο ωμός τρόπος γραφής του Λουντέμη τότε (του τύπου "έβγαλε τη μύξα από τη μύτη του και την έφαγε" σιχαμερό). Νομίζω γι αυτό αγάπησα πολύ την ξένη λογοτεχνία.
'Ένα παράδειγμα εμπορικής συγγραφέα που είναι η Λιλί Ζωγράφου. Το "Η αγάπη άργησε μια μέρα" με άρεσε (όπως και σε πολλούς). Ότι άλλο διάβασα (βλέπε: "μου σερβίρεται ένα βασιλόπουλο παρακαλώ";) ήταν πατάτα και μάλιστα καυτή (για μένα). ;)
-
Όσους ενδιαφέρουν τα αστυνομικά, προσωπικά βρήκα καταπληκτικά τα μυθιστορήματα του Πέτρου Μάρκαρη (Άμυνα ζώνης, Ο Τσε αυτοκτόνησε, Νυχτερινό δελτίο). Άρεσαν πολύ και σε γνωστούς που τα προτεινα και δε διάβαζαν αστυνομικά. Το "Αμυνα ζώνης" παίζεται σε σήριαλ φέτος στη ΝΕΤ, πρόπερσι νομίζω παιζόταν και το Νυχτερινό δελτίο.
Το "Ενα παιδί μετράει τ' άστρα" νομίζω είναι του Λουντέμη κι όχι του Καζαντζάκη. Λουντέμη μόνο ένα έχω διαβάσει, το 'Συννεφιάζει" -νομίζω- ούτε που το θυμάμαι (αν μου είχε αρέσει θα το θυμόμουν πάντως).
Κι επειδή μου άρεσε και η ιδέα για το χειρότερο βιβλίο, για μένα το χειρότερο μακράν ήταν το "Οι μαστοί της Αφροδίτης" του Νικολαϊδη (δεν είμαι σίγουρη για το συγγραφέα). Είχα διαβάσει ένα άρθρο ενός γνωστού βιβλιοκριτικού που έλεγε τα βιβλία σύγχρονης ελλην. λογοτεχνίας που οπωσδήποτε έπρεπε να διαβάσει κάποιος και το εξυμνούσε. Αποτέλεσμα; Είναι το μοναδικό βιβλίο που διάβασα στη ζωή μου και μετά το πέταξα στα σκουπίδια με ένα χαιρέκακο χαμόγελο στα χείλη! Ο συγγραφέας ήθελε να γράψει μάλλον κάτι ανάλογο με τα "Μαύρα φεγγάρια του έρωτα" (αυτό πάλι μάλιστα, απλά καταπληκτικό). Το βιβλίο είχε πολύ σεξ και φιλοσοφία (της κακιάς ώρας και τα δύο). Η κακομοίρα η πρωταγωνίστρια και τι δεν τράβηξε. Όλοι την πηδούσαν (σόρι αλλά πώς να το πω αλλιώς). Ο μπαμπάς της, τ' αδέρφια της, τα αφεντικά της, οι γείτονες, σε μοναστήρι πήγε και κει τα ίδια. Και να πετάει ανάμεσα διάφορα φιλοσοφικά, για της συνθήκες ζωής στην Αμαζονία (γιατί εκεί διαδραματιζόταν) κ.α που όλα μαζί έδεναν σε ένα απόλυτα φαιδρό κατ' εμέ σύνολο. Α-π-ι-σ-τ-ε-υ-τ-η μ--π-ο-ύ-ρ-δ-α.
Μήπως το έχει διαβάσει κανείς άλλος;
-
Όσους ενδιαφέρουν τα αστυνομικά, προσωπικά βρήκα καταπληκτικά τα μυθιστορήματα του Πέτρου Μάρκαρη (Άμυνα ζώνης, Ο Τσε αυτοκτόνησε, Νυχτερινό δελτίο). Άρεσαν πολύ και σε γνωστούς που τα προτεινα και δε διάβαζαν αστυνομικά. Το "Αμυνα ζώνης" παίζεται σε σήριαλ φέτος στη ΝΕΤ, πρόπερσι νομίζω παιζόταν και το Νυχτερινό δελτίο.
Το "Ενα παιδί μετράει τ' άστρα" νομίζω είναι του Λουντέμη κι όχι του Καζαντζάκη. Λουντέμη μόνο ένα έχω διαβάσει, το 'Συννεφιάζει" -νομίζω- ούτε που το θυμάμαι (αν μου είχε αρέσει θα το θυμόμουν πάντως).
Κι επειδή μου άρεσε και η ιδέα για το χειρότερο βιβλίο, για μένα το χειρότερο μακράν ήταν το "Οι μαστοί της Αφροδίτης" του Νικολαϊδη (δεν είμαι σίγουρη για το συγγραφέα). Είχα διαβάσει ένα άρθρο ενός γνωστού βιβλιοκριτικού που έλεγε τα βιβλία σύγχρονης ελλην. λογοτεχνίας που οπωσδήποτε έπρεπε να διαβάσει κάποιος και το εξυμνούσε. Αποτέλεσμα; Είναι το μοναδικό βιβλίο που διάβασα στη ζωή μου και μετά το πέταξα στα σκουπίδια με ένα χαιρέκακο χαμόγελο στα χείλη! Ο συγγραφέας ήθελε να γράψει μάλλον κάτι ανάλογο με τα "Μαύρα φεγγάρια του έρωτα" (αυτό πάλι μάλιστα, απλά καταπληκτικό). Το βιβλίο είχε πολύ σεξ και φιλοσοφία (της κακιάς ώρας και τα δύο). Η κακομοίρα η πρωταγωνίστρια και τι δεν τράβηξε. Όλοι την πηδούσαν (σόρι αλλά πώς να το πω αλλιώς). Ο μπαμπάς της, τ' αδέρφια της, τα αφεντικά της, οι γείτονες, σε μοναστήρι πήγε και κει τα ίδια. Και να πετάει ανάμεσα διάφορα φιλοσοφικά, για της συνθήκες ζωής στην Αμαζονία (γιατί εκεί διαδραματιζόταν) κ.α που όλα μαζί έδεναν σε ένα απόλυτα φαιδρό κατ' εμέ σύνολο. Α-π-ι-σ-τ-ε-υ-τ-η μ--π-ο-ύ-ρ-δ-α.
Μήπως το έχει διαβάσει κανείς άλλος;
Εκ παραδρομής. Σκευτόμουν τον Καζαντζάκη και έγραψα το όνομά του. Ευχαριστώ για την διόρθωση. Το διόρθωσα.
Όσο για το άλλο το βιβλίο που λες δεν το διάβασα αλλά σε καταλαβένω απόλυτα. Έτσι έκανα και γω στο "Εγώ κι αυτο" της Καρντινάλ. Το μόνο βιβλίο που πέταξα στη ζωή μου. :-[
-
τις συνθήκες εννοείται...
ΥΓ: Της Ζωγράφου έχω διαβάσει και το "Η γυναίκα σου η αλήτισσα" που μου άρεσε πάρα πολύ τότε (στα επαναστατικά μου νιάτα). Δεν ξέρω τι εντύπωση θα μου προκαλούσε σήμερα.
-
Νίνα το "ένα παιδί μετράει τ' άστρα" εκτός από καταπληκτικό βιβλίο (το οποίο ούτε θυμάμαι πόσες φορές το έιχα διαβάσει στην εφηβεία μου..) είναι του Μενέλαου Λουντέμη.. Βέβαια η ωμοτητα (ρεαλισμό θα το 'λεγα καλύτερα) υπάρχει στη γραφή και των δύο (Λουντέμη και Καζαντζάκη αλλά και πολλών μεγάλων των ελληνικών γραμμάτων).. Αυτό όχι μόνο δε μειώνει την αξία τους αλλά ίσα ίσα εκεί οφείλεται, σ' αυτή τη δύναμη και την τραχύτητα πέρα από στρογγυλέματα και ωραιοποιήσεις, ένα μεγάλο μέρος της λογοτεχνικής τους δυναμικής και ευφυϊας..
Μην ξεχνάς τη διαφορά εποχής και συνθηκών ζωής (δικής σου και συγγραφέων) που επηρεάζουν τη γραφή τους και αναδεικνύεται έτσι μια ολόκληρη γενιά με την ηθική, τις αντιλήψεις και τον τρόπο ζωής της..
Κατά τη γνώμη μου θα πρέπει πάντα να λαμβάνουμε υπόψη πότε γράφτηκε το έργο που διαβάζουμε, συνθήκες, γενιά, κοινωνικό υπόβαθρο, γιατί με άλλα μάτια θα δούμε τότε την (όποια) πρωτοτυπία πλοκής, γραφής, στήσιμο χαρακτήρων, περιγραφής κλπ. από άλλα έργα που έπονται..
Μιας και το 'φερε η κουβέντα λοιπόν (θα το πω, δεν αντέχω.. ;D ) τι να πει ο "Αλχημιστής" του Κοέλιο, ένα συμπαθητικό εύπεπτο ανάγνωσμα με ανθρωποκεντρικά μηνύματα (που χαιδεύουν τα αυτιά -λάθος- τα μάτια του αναγνώστη και γι'αυτό τον γοητεύει) με συνταγή για εκδοτική επιτυχία (που είναι και το ζητούμενο σήμερα- παν' οι εποχές που οι συγγραφείς-και γενικότερα οι καλλιτέχνες-"καιγονταν" να εκφραστουν και μόνο..), μπροστά στο "πρωτότυπο" του, αριστουργηματικό "Σιντάρτα" του Έρμαν Έσσε ..50 χρόνια πριν;;;!!!! :-\
Και αναγνώσματα γλυκερά, που δεν αφήνουν τη φαντασία και το μυαλό του αναγνώστη ελευθερο να ψάξει, να ερμηνεύσει, να καταλάβει το νόημα των γραφόμενων παρά τα εξηγεί και τα ερμηνεύει όλα και τα δίνει τροφή μασημένη (γλιστρώντας έτσι στον διδακτισμό), τύπου "Τζόναθαν Λίβινγκστον Σίγκαλ" (Γλάρος Ιωανάθαν) του Ρ.Μπαχ;; Μπροστα στον Γίγαντα "Μικρό Πρίγκηπα" του Α. Σαιντ Εξυπερύ;;
Και που τα προτιμά σήμερα ο κόσμος, την εποχή της ευκολίας και του fast food, των γρήγορων ρυθμών και της εικόνας εις βάρος της ουσίας; Ποια η λογοτεχνική αξία του "κώδικα Da Vinci"; Πέρα από την πρωτοτυπία της ιστορίας του (που κι αυτή αμφισβητείται σοβαρά από υποψιασμενους αναγνώστες, σε πολλούς τα πράγματα που περιγράφονται στο βιβλιο ηταν ήδη γνωστά και ξαναγραμμένα πολλάκις αλλού..), με λογοτεχνικούς όρους σας άρεσε;; Περιγραφή του συρμού και χωρίς φαντασία, γραμμένη από έναν "καθ' υπόδειξη" και όχι γεννημένο συγγραφέα.. Κατα τη γνώμη μου πάντα..
Και δε νομιζω η ξένη λογοτεχνία να στερείται ρεαλισμου γραφής.. Μόνο την επιδραστικότατη και επαναστατική beat γενια (Κέρουακ, Γκίνσμπεργκ, Μπάροους, Φερλινγκέτι, κ.α.) να πιάσει κάποιος, όπου ωμοτητα και ποίηση βαδίζουν χέρι χέρι καταλαβαίνει...
Νίνα, αν υπονοείς για τον "βλαχο" ότι έκλεβε τραγουδάκια από Ευτυχία, αδελφό του και άλλους στιχουργούς και μουσικούς, θα πω ότι σίγουρα δεν ήταν και το καλύτερο παιδί σ' αυτά, αλλά αυτό δεν αμαυρώνει στο ελάχιστο το τεράστιο έργο του..Δεν το λέω εγώ αυτό, το λέει το σύνολο των μελετητών του.. Εντάξει το παιδί ήταν κομματακι φιλόδοξο παραπάνω.. ;D
Αν μη τι άλλο όμως είχε όραμα και ταλέντο και άφησε σπουδαίο έργο πίσω του, ανανεώνοντας το λαϊκό μας τραγούδι..Σκέψου ότι το 1/4 των προγραμμάτων που παίζονται σήμερα στα μαγαζιά με ελληνική μουσική, είναι δικό του.. (Από τα 70-80 τραγούδια τα 15-20 είναι δικά του.. ;) )
Αυτά τα ..λίγα!! :-[
-
daniel διόρθωσα το λάθος μου με τον Λουντέμη. Δεν θέλω να μου χαϊδέβουν τα αυτιά και είπα πως σαν ιστορία μου είχε αρέσει πολύ και το σκευτόμουν καιρό, το ανέλυα. Αλλά είμαι και σιχασιάρα. Και δεν χρειάζεται να διαβάζω για σκα..και για μύξες για να θεωρίσω κάτι λογοτεχνία. Δηλαδή ο Σέξπιρ γιατί δέν έγραφε έτσι. Προσωπικά και τον Κώδικα διάβασα και το Ιλουμινάτι. Είναι αστυνομικές ιστορίες. Πέρασα καλά. Δεν είπαμε ότι είναι και ΤΟ λογογοτεχνικό έργο. Μήπως μειώνεται το έργο της Αγκάθα Κρίστη στην αστυνομική λογοτεχνία;
Για τον βλάχο δεν είπα κάτι άλλο. Απλά ήταν κλευτράκος. Να μην ξεχνάμε την ποιήτρια της ελληνικής μουσικής Ευτυχία Παπαγιανοπούλου. ;)
-
Μ'αρέσει το επίπεδο αυτής της συζήτησης και πραγματικά υιοθετώ κάποιες από τις ιδέες που ακούστηκαν.
Π.χ. όντως δε μπορούμε ελαφρά τη καρδία να αποδίδουμε τιμές σε ένα συγγραφέα χωρίς να γνωρίζουμε αν τυχόν υπάρχει προγενέστερος που τον καθιστά όχι πρωτότυπο και όχι τόσο βαθύ.
Θα εκφράσω όμως και κάποιες αντιρήσεις (ο σπαστικός της γειτονιάς σας, ξαναχτυπά).
1) Ας πούμε ότι εγώ αντιγράφω λέξη-προς-λέξη τον Άρχοντα των Δακτυλιδιών. Αλλάζω τον τίτλο σε "Βασιλιάς των Κολιέ", τον Άραγκορν τον κάνω Άραπορδ και το Φρόντο, Φρέντο. Αυτό φυσικά δε με κάνει συγγραφέα (μάλλον κακής ποιότητας παραχαράκτη με κάνει). Το βιβλίο όμως "Βασιλιάς των Κολιέ", εκδόσεις Ριφιφί, αν εξαιρέσουμε κάποιες ατυχείς ονομασίες ηρώων, είναι κορυφαίο!
The point: Μπορεί ο "καλλιτέχνης" να είναι το μεγαλύτερο λαμόγιο του πλανήτη, αλλά το αποτέλεσμα να είναι αξιόλογο.
2) Κανένας καλλιτέχνης δεν είναι δίκαιο να κρίνεται από ένα μεμονωμένο έργο του, όσο ατυχές και αν είναι αυτό. Παράδειγμα ο Ian Gillan που μεταξύ άλλων τραγούδησε και το Child in Time (κατ'εμέ συγκλονιστικά), αργότερα έκανε video clip με το Μιχάλη Ρακιντζή (Παρεπιπτώντως : "Εγώ κι ο Πουφ"??? Μα τι σκεφτότανε;).
Κι εγώ διάβασα κάπου για τον "Κώδικα Da Vinci" του Νταν Μπράουν ότι έχει κατακλέψει κάποιο άλλο βιβλίο. Αλλά ο ίδιος συγγραφέας έχει γράψει και άλλα βιβλία με παρόμοιο στυλ γραφής, οπότε μάλλον θα πρέπει να τον αναγνωρίσουμε ως συγγραφική οντότητα (αν και συμφωνώ ότι σίγουρα σπρώχθηκε από το σύστημα).
3) Γενικά δε συμφωνώ με τη λογική "Όσο πιο βαρύ, τόσο πιο ποιοτικό". Μερικές φορές, μάλιστα, με ενοχλεί το να πρέπει να μπω στο μυαλό του καλλιτέχνη για να καταλάβω τι εννοεί. Μ'αρέσει να έχει ισχυρή άποψη ο καλλιτέχνης και να με αναγκάσει να προβληματιστώ, αλλά μου τη σπάει να καλύπτει - κωδικοποιεί αυτή την άποψη, γιατί δε θέλω να προβληματιστώ με τον ψυχισμό του ιδίου.
-
Ντανιελ οι επιλογες σου εξαιρετικες!
Μην ανοιξω το στομα μου για τον Αλχημιστη! Ευκολοχωνευτο, με διδακτισμους που βγαζουν ματι. Το διαβασα δυο χρονια μετα την επιτυχια του και πραγματκα εκνευριστηκα. Γενικα το βιβλιο ειναι καλο αλλα αυτο το πραγμα που για μηνες οποιον ρωτουσες ελεγε οτι για αγαπημενο βιβλιο εχει τον αλχημιστη με εκενυριζει και με θλιβει γιατι αποδεικνυει ποσο θυματα της μοδας ειμαστε ολοι.
Μιας και αναφεραμε το πανεμορφο Σινταρτα να ρωτησω, εχει διαβασει κανενας τον Λυκο της Στεπας του ιδιου συγγραφεα? Το βλεπω συνεχεια στο βιβλιοπωλειο και τριγυριζω να το παρω.
-
Ο Σιντάρτα εκπληκτικό. Ο Αλχημιστής είναι ακόμα από τα αγαπημένα μου. Για τον Λύκο της Στέπας έχω ακούση τα καλύτερα και ετοιμάζομαι να το πάρω δώρο στον εαυτό μου για Χριστούγεννα.
siobaras τα λες όλα. Αυτή είναι η άποψή μου και τα είπες με δυο λόγια (που λέει ο λόγος.)
-
Τώρα να σας πω και για τα δύο πιο βαρετά βιβλία που διάβασα. 1: "Εγώ και αυτό" της Μαρί Καρντινάλ. Με το ζόρι το τελείωσα γιατί δεν αφήνω τίποτα στη μέση. 3 μήνες έκανα να τελειώσω ένα βιβλίο 350 περίπου σελίδων.
Χμ...
Για μένα το βιβλίο "Εγώ και αυτό" της Μαρί Καρντινάλ είναι σημείο αναφοράς.
Ένα από τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει.
Συγκλονιστικό αν το ζήσεις, αν μπεις στο πετσί της συγγραφέας και νιώσεις όσα βιώνει στην ιστορία που περιγράφεται.
Το βιβλίο περιγράφει την ψυχαναλυτική πορεία της Κρντινάλ να νικήσει τις νευρώσεις της σε ένα κρεββάτι ενός ψυχαναλυτή.
Δύσκολο βιβλίο αφού προϋποθέτει τη συναισθηματική συμμετοχή του αναγνώστη.
Διαφορετικά αν το διαβάσει κάποιος αποστασιοποιημένα είναι πολύ πιθανόν να βαρεθεί διαβάζοντάς το.
-
Χμ...
Για μένα το βιβλίο "Εγώ και αυτό" της Μαρί Καρντινάλ είναι σημείο αναφοράς.
Ένα από τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει.
Συγκλονιστικό αν το ζήσεις, αν μπεις στο πετσί της συγγραφέας και νιώσεις όσα βιώνει στην ιστορία που περιγράφεται.
Το βιβλίο περιγράφει την ψυχαναλυτική πορεία της Κρντινάλ να νικήσει τις νευρώσεις της σε ένα κρεββάτι ενός ψυχαναλυτή.
Δύσκολο βιβλίο αφού προϋποθέτει τη συναισθηματική συμμετοχή του αναγνώστη.
Διαφορετικά αν το διαβάσει κάποιος αποστασιοποιημένα είναι πολύ πιθανόν να βαρεθεί διαβάζοντάς το.
Συμφωνώ κι επαυξάνω!!!
Ένα απο τα πιο "δυνατά" βιβλία που έχω διαβάσει και παρόλο που έχουν περάσει πάρα πολλά χρόνια από τότε (στο 1ο έτος του πανεπιστημίου), το θυμάμαι ακόμα πάρα πολύ καλά και, μπορώ να πω, με είχε επηρρεάσει (ψυχολογικά) για πολύ καιρό.
Πιστεύω πάντως πως για να σου αρέσει ή όχι ένα βιβλίο παίζει ρόλο και η χρονική περίοδος που θα το διαβάσεις ή, για να το πω πιο απλά, η "φάση" στην οποία βρίσκεσαι όταν θα το πιάσεις στα χέρια σου...Προσωπικά, εκείνη την περίοδο (που μάλλον ήταν περίοδος "εσωτερικής αναζήτησης"... ::)) την πέρασα με Καμύ, Έντε, Πόε, Λάβκραφτ...κλπ..κλπ, δηλαδή με βιβλία που απαιτούν πολύ συγκέντρωση και "δόσιμο" (νοητικά, συναισθηματικά, ψυχολογικά), ενώ τώρα, που θεωρώ ότι έχω χαλαρώσει λίγο, έχω κόλλημα με τα ιστορικά μυθιστορήματα... ;)
-
Καλημέρα σε όλους.
Δεν ξέρω αν κάποιος από εσάς έχει διαβάσει το μυθιστόρημα "Ο Κόσμος της Σοφίας" του Jostein Gaarder.
Πρόκειται για μια πολύ καλή εισαγωγή στην Ιστορία της φιλοσοφίας και είμαι σίγουρη ότι ειδικά τα παιδιά και όσοι παραμένουν παιδιά θα το λατρέψουν.
-
Όταν λέω με το ζόρι το ενοώ. Και δεν λέω ότι ήταν ακαταλαβίστικο. Και καταλάβενα τι διάβαζα, και τα ψυχαναγκαστικά που πέρασε η ηρωίδα από τη μητέρα της αρχικά (γιατί από και ξεκίνησαν όλα).
Αλλά με κουρασε. Τι να πω ίσως έφτεγε και η μετάφραση. Έπαθα το ίδιο και με τη Νανά του Ζολά το οποίο παράτησα στη μετάφραση που το είχα και το δανείστηκα από βιβλιοθήκη και δεν ειχε καμία σχέση το ένα βιβλίο με το άλλο.
Δεν είχα βαρεθεί απλά. Είχα κουραστεί. Ψυχικά, νοητικά όπως και να το πω δεν μπορώ κανέναν να βάλω στην ψυχή μου πως το τελείωσα. Ορκίστηκα πως δεν θα το ξανακάνω ποτέ αυτό. Και το είχα πάρει με τόσο ενθουσιασμο!
-
Ο κόσμος της Σοφίας είναι εξαιρετικό. Και το συστήνω ανεπιφύλακτα σε όλους. Σε όσους το έδωσα να το διαβάσουν ενθουσιάστηκαν. Από τον ανιψιό μου ετών 14 μέχρι 42 η αδερφή μου.
Συμφωνώ με σένα shophie για την φάση στην οποία ήμασταν/στε όταν διαβάζουμε ένα βιβλίο. Σκέψου όμως ότι ο Πόε είναι από τους αγαπημένους μου ξένους ποιητές, Λαβκραφτ διαβάζω από έφηβη. 18 ήμουν και γω όταν διάβασα το εγώ και αυτό, και έχω ακόμη ψυχολογικό πρόβλημα με το βιβλίο. Όπως είπα και πιο πάνω ίσως να έφταιγε και η μετάφραση δεν ξέρω. Πάντως δεν το ξαναδιαβάζω. (μόνο που το σκέπτομαι ανατριχιάζω. :-[
-
Daniel διόρθωσα το λάθος μου με τον Λουντέμη. Δεν θέλω να μου χαϊδέβουν τα αυτιά και είπα πως σαν ιστορία μου είχε αρέσει πολύ και το σκευτόμουν καιρό, το ανέλυα. Αλλά είμαι και σιχασιάρα. Και δεν χρειάζεται να διαβάζω για σκα..και για μύξες για να θεωρίσω κάτι λογοτεχνία. Δηλαδή ο Σέξπιρ γιατί δέν έγραφε έτσι. Προσωπικά και τον Κώδικα διάβασα και το Ιλουμινάτι. Είναι αστυνομικές ιστορίες. Πέρασα καλά. Δεν είπαμε ότι είναι και ΤΟ λογογοτεχνικό έργο. Μήπως μειώνεται το έργο της Αγκάθα Κρίστη στην αστυνομική λογοτεχνία;
Για τον βλάχο δεν είπα κάτι άλλο. Απλά ήταν κλευτράκος. Να μην ξεχνάμε την ποιήτρια της ελληνικής μουσικής Ευτυχία Παπαγιανοπούλου. Wink
Νίνα σορυ δεν είδα έγκαιρα ότι διορθωσες.. ;) Δεν τρεχει και τιποτα όμως .. Τετοια λάθη εκ παραδρομής γίνονται (Καζαντζάκης αντι Λουντέμη).. Απλά το ανέφερα για την ..τάξη και μόνο.. ;D ;D
Και το χάιδεμα των αυτιών (ματιών, μυαλών) δεν πάει σε σένα.. Παει σε όλους μας που το έχουμε και ανάγκη πολλές φορές και χρειάζεται.. Πως το πε ο μέγας Ματίς (μεγας καλλιτέχνης-ζωγράφος από τις μεγάλες μορφές του μοντερνισμού); "Θέλω μια τέχνη αναπαυτική σαν πολυθρόνα".. Ε, λοιπόν όλοι έχουμε ανάγκη κάτι τέτοιο από την τέχνη.. Αλλά αυτό είναι μία της διάσταση, μία λειτουργία..
Και τα ...σκατά και οι μύξες μπορούν να είναι τέχνη και μεγάλη.. Αλλιώς θα ζούσαμε στο ..ροκοκό!!
Δες -ή μαλλον άκου- την τέχνη του Θανάση του Παπακωνσταντίνου πχ.
Siobaras πέρα από το εξαιρετικό χιούμορ σου (διαπιστωμένο και από άλλες ..συμμετοχές σε forum), το θέμα δεν είναι να προβληματιστείς με τον ψυχισμό του καλλιτέχνη, αλλα με το πόνημά του.. (Αν και κάποιες φορές αξίζει κι αυτό, αν είναι "πατέρας" δυνατού έργου..)
Και κατι άλλο: Παρεξήγησες.. Ποιός είπε ότι οι καλλιτέχνες ειναι οι καλύτεροι άνθρωποι;; Σαφέστατα ένα καθήκι του κερατά μπορεί να γράψει κορυφαίο έργο (όπως έχει γίνει άλλωστε πάμπολλες φορές)..
Αλλά αν μου φέρεις αντιγραμμένο τον Άρχοντα μετα από 60 χρόνια θα σε πάρω με τις ντομάτες!! ;D ;D
Και ποιά η αξία του;; Ποια η θέση του στην ιστορία της λογοτεχνίας;; Η ιστορία δε θα γράψει Τόλκιν και όχι Φιτσουλας;;;;!!!!.. ;D ;D ;D
Και σίγουρα κανένας καλλιτέχνης δεν κρίνεται από μία στιγμή του.. Αλλά ο τύπος (Dan Brown) δεν είναι και κανένας μεγάλος συγγράφέας.. Ένας συνωμοσιολόγος με γνώσεις (και γυναίκα ιστορικό τέχνης παρακαλώ που του τα 'πε όλα..) για καλές συνταγές περιπέτειας, ρομάντζου, θεωριών, χωρίς ιδιαίτερες αρετές στη γραφή κιόλας.. Καλά βίπερ δηλαδή για να περνάει η ώρα δηλαδή, μόνο που τώρα δεν τα λέμε βίπερ αλλά "λογοτεχνία".. (Όχι τίποτ' άλλο, για να ξέρουμε τι διαβάζουμε και να μην βαυκαλιζόμαστε ότι διαβάζουμε σπουδαία κειμενα δηλαδή..)
(Gillan με Ρακιντζή!!!!......μπλιαχ! μου το θυμισες και ανατρίχιασα.. Και τον έχω δει και τρεις φορες ζωντανα.. Εννοείται ποιόν, δε θέλω δούλεμα!! ;D ;D )
Καμία δε σχέση η ποιότητα της τέχνης και το ειδικό της βάρος με το "βάρος" της..
Αλλοίμονο... Κάτι "βαρύ" μπορεί και να 'ναι καλό μόνο για ..προσάναμμα..
Αλλά διαφωνώ εντελώς στο ότι ο αναγνώστης-θεατής δεν πρέπει να καταβάλλει προσπάθεια κατανόησης και αποκρυπτογράφησης του έργου.. Αν θεωρεί ότι δεν μπορεί, ας προετοιμάσει τον εαυτό του πριν πιάσει-δει το έργο..
Μην τα θέλουμε κι όλα έτοιμα να μας τα βάλουν στο κεφάλι.. Η τέχνη είναι διαδραστική λειτουργία.. Θέλει ενεργητικούς και όχι παθητικούς αποδέκτες, θέλει συμμέτοχους! Και δε χρειάζεται να τα καταλαβαίνουμε πάντα και όλα με τη λογική μας και τη σκέψη μας που είναι πεπερασμένα άλλωστε.. Υπάρχουν και οι αισθήσεις μας, το ένστικτο, το ασυνείδητο, τα βιώματα και οι εμπειρίες μας να συμπληρώσουν όσα η λογική δεν μπορεί..
Επίσης η τέχνη πάντα χρειάζεται και το χρόνο της να λειτουργήσει εντός μας.. Ας μην προκαταλαμβανόμαστε λοιπόν από την αρχή ενός βιβλίου, ή την πρωτη εντύπωση ενός έργου τέχνης, ή την κακή μας γνώμη για τον καλλιτέχνη.. Ας το ..κουράσουμε λιγο.. ;D
Όπως έχω ξαναγράψει αλλού: " Ο καλοπροαίρετος θεατής αισθάνεται το μήνυμα του καλλιτέχνη" - E. Gobrich (..άσχετο, αλλά όποιος θέλει να κάνει μια καλή εισαγωγή στην ιστορία της τέχνης με απλά λόγια και όχι μπαρούφες δυσνόητες ας διαβάσει το καταπληκτικό έργο του "Το χρονικό της τέχνης"-εκδόσεις: Μορφωτικό Ίδρυμα της Εθνικής Τράπεζας- Το έχουν και οι σχολικές βιβλιοθήκες)
sirina συμφωνώ σε αυτά που λες για τον "Αλχημιστή" και τη μόδα... ;) Τον "λύκο της στέππας" τότε που τον χα διαβάσει (και πίστεψέ με πάνε πολλά χρόνια), τον βρήκα πολύ καλή επιλογή..
Σόρυ αν κούρασα.. :-\
-
Παιδιά, θα συμβάλω κι εγώ στη συζήτηση για το τι είναι και τι δεν είναι δυσνόητο στην τέχνη, αναφέροντας ένα παράδειγμα.
Ένας κριτικός ρώτησε τον Τολστόι τι ήθελε να πει με το έργο του "Αννα Καρένινα", και ο Τολστόι είπε: "Για να σας απαντήσω, θα έπρεπε να ξαναγράψω το βιβλίο". Τι σημαίνει αυτό; Ότι είναι λάθος το ερώτημα "τι θέλει να πει ο ποιητής", διότι ο δημιουργός λέει αυτό ακριβώς που θέλει, και αν ήθελε να πει κάτι άλλο, θα έγραφε κάτι άλλο.
Το ερώτημα "τι θέλει να πει" αφορά μόνο ένα συγκεκριμένο είδος, το συμβολισμό. Εκεί, τα σύμβολα παραπέμπουν σε κάτι άλλο. Στις υπόλοιπες περιπτώσεις, όμως, το τι καταλαβαίνει ο καθένας από ένα έργο τέχνης είναι προσωπική υπόθεση. Άλλωστε, εκεί βρίσκεται ο πλούτος της τέχνης: ο δημιουργός στέλνει ένα μήνυμα (ή ίσως δημιουργεί κάτι μόνο επειδή αισθάνεται την ανάγκη να το κάνει, δίχως να αναρωτιέται τι απήχηση θα έχει), και οι αποδέκτες το ερμηνεύουν με πάμπολλους τρόπους, που και αυτοί εμπλουτίζουν τη διαδικασία της τέχνης. Επιπλέον, σε πολλές περιπτώσεις, δεν υπάρχει τίποτα περισσότερο από την ίδια τη "φόρμα". Δηλαδή, το νόημα του έργου είναι η ίδια η μορφή του· ο δημιουργός δεν εννοεί τίποτα περισσότερο.
Τώρα, νομίζω ότι πρέπει να μείνει ανοιχτό το ζήτημα αν όλα αυτά είναι ευχάριστα ή δυσάρεστα, αν είναι μια ασχολία με την οποία αισθανόμαστε καλύτερα ή αν είναι "μια γροθιά στο στομάχι" (όπως έγραψε ο daniel, νομίζω). Αυτό είναι ένα απολύτως προσωπικό θέμα, διότι, ας πούμε, μπορεί για κάποιον ευχάριστο να είναι το να ασχολείται με "βαριά" θέματα. Οπότε, σ' αυτή την περίπτωση, το ευχάριστο και το "βαρύ" ταυτίζονται. Για παράδειγμα, το "Εγκλημα και Τιμωρία" (που είναι το αγαπημένο μου, όπως δείχνει και το nickname μου) είναι ένα έργο που δεν θα το χαρακτήριζε κανείς "ευχάριστο" (περιγράφει φρικτά πράγματα, η ατμόσφαιρα είναι εφιαλτική), αλλά η ανάγνωσή του ήταν για μένα συγκλονιστική, μια από τις μεγαλύτερες απολαύσεις της ζωής μου.
-
Δεν ξέρω αν είναι άσχετο με τη συζήτηση που έχετε ξεκινήσει, γιατί δεν την έχω παρακολουθήσει από την αρχή, αλλά μέρες που είναι θα πρότεινα να διαβάζατε (ή ξαναδιαβάζατε) Παπαδιαμάντη. Κατ' εμέ, δεν νοούνται Χριστούγεννα χωρίς το "Χριστός στο κάστρο", το οποίο θεωρώ ως το ομορφότερο χριστουγεννιάτικο διήγημα που έχει γράψει. Στα βιβλιοπωλεία κυκλοφορεί και μόνο του και ανάμεσα σε άλλα χριστουγεννιάτικα διηγήματά του.
Μέχρι να το ανακαλύψετε, σας "χαρίζω" ενόψει Χριστουγέννων "το άνθος του γιαλού", ένα λιγότερο γνωστό, μικρούλι αλλά όμορφο χριστουγεννιάτικο διήγημά του.
Θα το βρείτε:
http://el.wikisource.org/wiki/%CE%86%CE%BD%CE%B8%CE%BF%CF%82_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CF%8D.
Καλά Χριστούγεννα σε όλους.
:) :) :) :) :) :)
-
Όταν λέω ευχάριστο ενοώ να ευχαριστιέται η ψυχή μου. Δεν έχει σημασία για μένα αν είναι "βαρύ" ή όχι. Να μη με κουράζει. Και οι "Άθλιοι" του Ουγκό δεν είναι και ότι πιο χαρούμενο αλλά για μένα ήταν ευχάριστη η ανάγνωσή του. Κάποιον άλλον μπορεί να τον κούραζε.
Βλέπουμε δηλαδή ότι τελικά όλα είναι σχετικά. Πχ "Το Άρωμα" όταν το διάβασα αρκετά χρόνια πριν μου άρεσε και πέρασα αρκετό προβληματισμένη με τον ψυχισμό του ήρωα.
Κάποιον άλλον μπορεί να μην του άρεσε το βιβλίο.
Για τον Παπαδιαμάντη συμφωνώ. Το μόνο μου πρόβλημα όταν ήμουν μικρή ήταν η καθαρεύουσα που ήταν γραμμένο το βιβλίο. Δεν γνωρίζω αν τώρα είναι στη δημοτική.
-
Νομίζω ότι διηγήματα του Παπαδιαμάντη κυκλοφορούν και στη δημοτική, αν και οφείλω να πω ότι για εμένα είναι η μοναδική περίπτωση μετάφρασης που τη θεωρώ βεβήλωση, από την άποψη ότι είναι τόσο ιδιαίτερη η γλώσσα του Παπαδιαμάντη, όπως και του Καβάφη, που είναι να αδύνατον να μεταφέρεις τη μαγεία τους στη μετάφραση. Κι αν μεν ήμασταν αλλόγλωσσοι ή έστω αν έγραφε σε πολύ δυσνόητη αρχαΐζουσα, η μετάφραση θα ήταν αναγκαίο κακό. Η καθαρεύουσά του όμως είναι βατή. Μεγαλύτερο πρόβλημα αποτελούν οι λέξεις/εκφράσεις από την τοπική του διάλεκτο, αλλά πλέον τα διηγήματα κυκλοφορούν με σχετικό γλωσσάρι.
Θα σου πρότεινα, λοιπόν, nina, να κάνεις μια προσπάθεια, πριν καταλήξεις σε κάποια μετάφρασή του. Άλλωστε, δεν είσαι πια μικρή, για να παθαίνεις σοκ, ακούγοντας καθαρεύουσα. Όλο και κάτι παραπάνω θα καταλαβαίνεις τώρα...
-
Σε όσους αρέσουν τα ιστορικά μυθιστορήματα νομίζω ότι θα βρουν εξαιρετικό το μυθιστόρημα του Michael Curtis Ford "Η κάθοδος των Μυρίων" σε μετάφραση της Μ. Παππά.
-
Νομίζω ότι διηγήματα του Παπαδιαμάντη κυκλοφορούν και στη δημοτική, αν και οφείλω να πω ότι για εμένα είναι η μοναδική περίπτωση μετάφρασης που τη θεωρώ βεβήλωση, από την άποψη ότι είναι τόσο ιδιαίτερη η γλώσσα του Παπαδιαμάντη, όπως και του Καβάφη, που είναι να αδύνατον να μεταφέρεις τη μαγεία τους στη μετάφραση. Κι αν μεν ήμασταν αλλόγλωσσοι ή έστω αν έγραφε σε πολύ δυσνόητη αρχαΐζουσα, η μετάφραση θα ήταν αναγκαίο κακό. Η καθαρεύουσά του όμως είναι βατή. Μεγαλύτερο πρόβλημα αποτελούν οι λέξεις/εκφράσεις από την τοπική του διάλεκτο, αλλά πλέον τα διηγήματα κυκλοφορούν με σχετικό γλωσσάρι.
Θα σου πρότεινα, λοιπόν, nina, να κάνεις μια προσπάθεια, πριν καταλήξεις σε κάποια μετάφρασή του. Άλλωστε, δεν είσαι πια μικρή, για να παθαίνεις σοκ, ακούγοντας καθαρεύουσα. Όλο και κάτι παραπάνω θα καταλαβαίνεις τώρα...
Ενοείτε πως τα διάβασα τελικά στην καθαρεύουσα. Απλά λίγο με δυσκόλευε Εδώ διάβασα την Ελληνική Μυθολογία (ενός ξένου συγγραφέα που διαφεύγει το ονομά του αυτήν την στιγμή) στην καθαρεύουσα και μάλιστα πιο απλή απο του Παπαδιαμάντη. Δεν ήταν ότι καλύτερο όμως όταν είσαι 8-10 χρονών έστω και λίγο παραπάνω. Αλλος μπορει να το παρατούσε πχ. Και αυτό δεν είναι καλό.
-
Πάντως αν ψάχνετε γενικά για ακαταλαβίστικα αναγνώσματα, σας προτείνω οποιοδήποτε σύγχρονο βιβλίο σκακιού!
Εδώ και 10 μέρες έχω ξεκινήσει διάβασμα ενόψει του πρωταθλήματος που ξεκινάει το Μάρτη και δεν καταλαβαίνω τίποτα! ;D ;D ;D
-
siobaras καλύτερα να αυτοκτονίσω. ??? Είμαι ανθρωπος της πρακτικής, να με δείξει κάτι κάποιος να το μάθω. Απο βιβλίο δεν μπορώ και να θέλω, (ήταν το παράδοξο και στο ΤΕΙ. Εργαστήριο 9-10 θεωρία 6-7. πάει ο Μ.Ο) :-\. Σα να μαθένεις για sex από βιβλίο. :o Φρίκη :-*
Τα φετινά βιβλία Λογοτεχνίας (2007) εδώ http://www.esos.gr/-/73/vraveialogot-10-12-2007.htm
Προς όλους τους ενδιαφερόμενους :)
-
TOP 5
1) Άθλιοι του Ουγκώ...
(κατά τη γνώμη μου το καλύτερο βιβλίο όλων των εποχών,αλλά θέλει ιστορικές γνώσεις για να το καταλάβεις σε βάθος)
2) 1984 Orwell
3) Μύθος του Σίσυφου του Καμύ
4) Ψευδαισθήσεις: Oi Περιπέτειες ενός Διστακτικού Μεσσία Richard Bach
5) Catch-22 του Joseph Heller
6) και ένα επίκαιρο για άυριο : ΑΠΕΡΓΙΑ:Αυθορμητισμός των Μαζών του Φραντζ Μέριγκ και της Ρόζα Λούξεμπουργκ
ΒΟΤΤΟΜ 3
1) Ο Αλχημιστής του Coelio: Πολύ κακό για το τίποτα...διαβάστε τις Ψευδαισθήσεις του Bach και θα καταλάβετε αμέσως τί εννοώ...
2) Da Vinci Code του Dan Brown.. έλεος!!!
3) Το κλειδί της ζωής του Michael Cordy? ξανά μανά έλεος!!!!
"Η θρησκεία είναι η ανακούφιση του καταπιεσμένου πλάσματος, είναι η ψυχή ενός κόσμου χωρίς καρδιά και η ψυχή των άψυχων συνθηκών.Είναι το όπιο του λαού " Marx-Κριτική της Φιλοσοφίας του δικαίου του Hegel
-
Οι προτάσεις σας για βιβλία είναι εξαιρετικές, νομίζω πως ο καθενας μας θα βρει αυτό που του ταιριαζει. Είναι πάντως και μία πρόκληση για τον καθένα να διαβάσει κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτα που προτιμά και κυριως από τα πολυδιαφημιζόμενα βιβλία. Εγώ προτιμω τα κλασικά βιβλία και τα διαχρονικά στο πέρασμα των εποχών. Προτείνω ανεπιφύλακτα σε όποιον δεν έχει διαβασει το "πορτρέτο του Ντόριαν Γκραίη" του Όσκαρ Ουάλιντ. Το απόλυτο βιβλίο της ματαιοδοξιας του ανθρώπου και της ανικανότητάς του να αγαπήσει άλλον άνθρωπο πέρα από τον εαυτό του.
-
Kαλησπέρα κι από μένα. Συστήνω ανεπιφύλακτα τον "Φάουστ" του Γκαίτε. Ένα 2τομο έργο σε έμμετρη μορφή, που αποθεώνει το αρχαίο ελληνικό πνεύμα και που πιστεύω ότι άνετα διαβάζεται και σήμερα. Να είστε όλοι κι όλες καλά.
-
siobaras καλύτερα να αυτοκτονίσω. ??? Είμαι ανθρωπος της πρακτικής, να με δείξει κάτι κάποιος να το μάθω. Απο βιβλίο δεν μπορώ και να θέλω, (ήταν το παράδοξο και στο ΤΕΙ. Εργαστήριο 9-10 θεωρία 6-7. πάει ο Μ.Ο) :-\. Σα να μαθένεις για sex από βιβλίο. :o Φρίκη :-*
Πολλοί είναι σαν κι εσένα. Μπορεί και οι περισσότεροι να είναι έτσι. Εγώ και στο πανεπιστήμιο προτιμούσα να διαβάζω από το βιβλίο, γιατί στις ίδιες ώρες ασχολίας είχα βγάλει 10πλάσια ύλη.
Πάντως τα σκακιστικά βιβλία κατά 95% διαβάζονται δίπλα σε μια σκακιέρα ή τον υπολογιστή.
ΒΟΤΤΟΜ 3
1) Ο Αλχημιστής του Coelio: Πολύ κακό για το τίποτα...διαβάστε τις Ψευδαισθήσεις του Bach και θα καταλάβετε αμέσως τί εννοώ...
2) Da Vinci Code του Dan Brown.. έλεος!!!
3) Το κλειδί της ζωής του Michael Cordy? ξανά μανά έλεος!!!!
Το 1 και το 2 τα έχω διαβάσει. Αν και συμφωνώ ότι πολυδιαφημίστηκαν, τα ευχαριστήθηκα και τα δύο.
Οπότε μάλλον θα ψάξω να βρω και το 3...
-
To 1 και το 2 τα έχω διαβάσει φυσικά και εγώ. Συμφωνώ με siobaras. Θα ψάξω για το 3. :D
-
Το 1 και το 2 τα έχω διαβάσει. Αν και συμφωνώ ότι πολυδιαφημίστηκαν, τα ευχαριστήθηκα και τα δύο.
Οπότε μάλλον θα ψάξω να βρω και το 3...
To 1 και το 2 τα έχω διαβάσει φυσικά και εγώ. Συμφωνώ με siobaras. Θα ψάξω για το 3. Cheesy
Χαχαχαχαχαααα!!!!!! ;D ;D ;D ;D ;D.... Μπα σε καλό σας....
Λοιπόν Μηχανικέ Η/Υ γράψε πάλι μια λίστα, ολοκληρωμένη αυτή τη φορά με βιβλία που δε σου λένε και τίποτα, για να ψάξουν οι φίλοι μας Νίνα και Siobaras.. ;D ;D ;D ;D
Και όποιος άλλος θέλει ας προσθέσει τα δικά του.. ;D ;D ;D
-
Απο τα αγαπημενα μου:
Γκιμπραν: Οι ερωτικες επιστολες του Προφητη
Πατριτσια Ανθονι: Φλογες του Θεου
Καρλ Σαγκαν: Ο στοιχειωμενος κοσμος
Σαρτρ: Το ειναι και το μηδεν
Φωκνερ: Το χωριο
Σταινμπεκ: Τα σταφυλια της οργης
Του Λεο Μπουσκαλια και του Βιλχελμ Ραιχ ολα
-
Οι προτάσεις σας για βιβλία είναι εξαιρετικές, νομίζω πως ο καθενας μας θα βρει αυτό που του ταιριαζει. Είναι πάντως και μία πρόκληση για τον καθένα να διαβάσει κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτα που προτιμά και κυριως από τα πολυδιαφημιζόμενα βιβλία. Εγώ προτιμω τα κλασικά βιβλία και τα διαχρονικά στο πέρασμα των εποχών. Προτείνω ανεπιφύλακτα σε όποιον δεν έχει διαβασει το "πορτρέτο του Ντόριαν Γκραίη" του Όσκαρ Ουάλιντ. Το απόλυτο βιβλίο της ματαιοδοξιας του ανθρώπου και της ανικανότητάς του να αγαπήσει άλλον άνθρωπο πέρα από τον εαυτό του.
Συμφωνώ απολύτως με την Boemissa. Το διάβασα φέτος το καλοκαίρι και πραγματικά το βρήκα εξαίσιο. Είναι όντως ένα από τα αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας και αξίζει η ανάγνωσή του. Απ΄την άλλη σε όσους αρέσουν τα ταξίδια και οι περιπέτειες θα πρότεινα ανεπιφύλακτα τα κλασικά: " Ροβινσόνας Κρούσος" του Ντάνιελ Ντιφόου καθώς και " Τα ταξίδια του Γκιούλιβερ (Γκάλιβερ)" του Τζ. Σουϊφτ.
-
Το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέυ όταν τα διάβασα, ήμουν και έφηβη, με είχε συνταράξει. Τουλάχιστον το σκεπτόμουν για ένα χρόνο.
Τον Ροβινσόνα Κρούσο και Τα ταξίδια του Γκιούλιβερ προτείνετε τα στους μαθητές σας οπωσδήποτε. Φυσικά όσοι δεν διάβασαν παιδική ή εφηβική λογοτεχνία καλό είναι να το πράξουνε τώρα. Άλλωστε είμαστε πάντα παιδιά... Ο Βερν ήταν μπροστά από την εποχή του. Από αυτόν αγάπησα την επιστημονική φαντασία και τα βιβλία φαντασίας.
Το βιβλίο γα την Ελληνική μυθολογία που ανέφερα πιο πάνω και δεν θυμόμουν τον συγγραφέα;; Τον θυμήθηκα. Ονομάζεται Τζων Ι. Ρίσπεν. :)
-
Χαιρετώ σας. Από τα αγαπημένα μου βιβλία είναι το " Ο Χριστός ξανασταυρώνεται" του Ν. Καζαντζάκη.
Ένα βιβλίο που αποδίδει θαυμάσια την γνήσια Ορθοδοξία.
Θα συνέστηνα επίσης να βρείτε την ομώνυμη τηλεοπτική σειρά που γυρίστηκε την δεκαετία του '70 σε DVD ,το οποίο κυκλοφόρησε από το περιοδικό της Κρατικής Τηλεόρασης πριν 1 χρόνο περίπου.
Να είστε όλοι κι όλες καλά.
-
Συμφωνώ με τις επιλογές του raskolnikov και του daniel, για το "Πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέυ", τον Παπαδιαμάντη, τον Καζαντζάκη...
Τα κλασικά έργα που διάβασα κυρίως στην εφηβεία μου (Ντοστογιέφσκι, Τολστόι, Σταντάλ, Μπαλζάκ, Φλωμπέρ...) παραμένουν ό,τι καλύτερο έχω διαβάσει...
-
Τα κλασικά έργα που διάβασα κυρίως στην εφηβεία μου (Ντοστογιέφσκι, Τολστόι, Σταντάλ, Μπαλζάκ, Φλωμπέρ...) παραμένουν ό,τι καλύτερο έχω διαβάσει...
Με 2 ευρώ έκαστο, είναι διαθέσιμα προς πώληση εδώ και καιρό στα γραφεία της Ελευθεροτυπίας, για όποιον ενδιαφέρεται.
-
Οι εκδόσεις των παραπάνω κλασικών που έδινε η Κυριακάτικη ελευθεροτυπία (πέρσι νομίζω) δεν ήταν και πολύ καλές. (αν εννοείς αυτές)
-
Οι εκδόσεις των παραπάνω κλασικών που έδινε η Κυριακάτικη ελευθεροτυπία (πέρσι νομίζω) δεν ήταν και πολύ καλές. (αν εννοείς αυτές)
Αυτές εννοώ. Δεν ήταν πολύ καλές όσο αφορά στην ποιότητα του χαρτιού, ε; Προσωπικά δεν με πειράζει καθόλου. Με ελάχιστα ευρώ, παίρνεις έναν θησαυρό! Το περιτύλιγμα δεν μετράει...
-
Και εγώ "το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέυ" το έχω διαβάσει από την Ελευθεροτυπία τον καιρό που τα έδινε. Αυτό που μετράει είναι το περιεχόμενο και θα συμφωνήσω με τον Dr. Michael ότι με λιγα ευρώ μπορείς να πάρεις έναν θησαυρό.
-
Οι εκδοσεις της ελευθεροτυπιας τοτε και απο το Βημα και τον Ελευθερο Τυπο τωρα ειναι ειλικρινα σωτηριες. Π.χ εγω δεν εχω την δυνατοτητα να παρω ολα αυτα τα βιβλια αλλα με ελαχιστα χρηματα εχω κανει μια πανεμορφη συλλογη.
-
Το 1 και το 2 τα έχω διαβάσει. Αν και συμφωνώ ότι πολυδιαφημίστηκαν, τα ευχαριστήθηκα και τα δύο.
Οπότε μάλλον θα ψάξω να βρω και το 3...
φυσικά και τα ευχαριστηθήκατε ρε παιδιά...απλά είναι πολύ "εύπεπτα"...και στην τελική είναι τι ψάχνει ο καθένας και τί μυαλό έχει...το παραμύθι είμαι κουρασμένος από τη δουλειά και θέλω κάτι να χαλαρώσω δεν ισχύει...είναι άλλοθι προς τον εαυτό σας...άλλος γυρνά από τη δουλειά και βλέπει παρατράγουδα ενώ άλλος βλέπει τον Βασιλικό στην ΕΤ3, άλλος χαλαρώνει με Coelio και άλλος χαλαρώνει με Nietzsche....δεν είναι κακό αλλά μην παραμυθιάζεστε ότι είναι έτσι επειδή είστε-είμαστε κουρασμένοι...(σιγά προλετάριοι λες και δουλεύετε στη φάμπρικα..ελεος...)
Σε κάθε περίπτωση ΔΕΝ μου άρεσε η Σουπερ Κατερίνα του Οκτώβρη και το Men's Health του Ιουλίου..οπότε καλή σας ανάγνωση "κουρασμένοι προλετάριοι"...
"Η ανεπιτήδευτη αλαζονεία είναι προτιμότερη από την επιδεικτική μετριοφροσύνη" Βολταίρος
-
Φίλε μου μην ειρωνεύεσαι. Ο καθένας διαβάζει ότι τον ευχαριστεί και κανέναν δεν πειράζει. Σε πληροφορώ λοιπών ότι τα καλοκαίρια που διάβαζα τα "βαριά" ή "ελαφρά" αναγνώσματα δούλευα στα χωράφια. Όλοι δουλεύουμε. Και ο καθένας κουράζετε είτε σωματικά είτε ψυχικά είτε πνευματικά.
Και σαν Πόντια θα σου πω στην τελική "σι γούλας κε ρούξεν" για το τι διαβάζουμε (για να έχεις και το δικαίωμα να ειρωνεύεσαι.)
Εδώ κάνουμε συζητήσεις για βιβλία. Άλλοι συμφωνούν και άλλοι διαφωνούν. Σε άλλους αρέσει ένα είδος σε άλλους άλλο. Είδες κανέναν να δικάζει κανέναν για το τι διαβάζει;
Σκέψου ότι του Χατζηδάκη δεν του άρεσαν και αποκήρυξε την μουσική που έγραψε για ταινίες. Αυτό μειώνει την αξία του έργου του;
Σε άλλους αρέσει ο Χατζηδάκης και σε άλλους όχι (τους αρέσει ο Λίστ) Τι να κάνουμε δηλαδή.
Α ναι! Σουπερ κατερίνα, μανίνα και πάτυ διάβαζα στα 14-15. Δεν πας να πάρεις τον Ομπραξ, τον Μαρκ, το Αγόρι και τη Ζάκουλα;.
(Δεν είναι ωραία η ειρωνία δε σύμφωνείς;) ;)
-
Αυτές εννοώ. Δεν ήταν πολύ καλές όσο αφορά στην ποιότητα του χαρτιού, ε; Προσωπικά δεν με πειράζει καθόλου. Με ελάχιστα ευρώ, παίρνεις έναν θησαυρό! Το περιτύλιγμα δεν μετράει...
Οι εκδοσεις της ελευθεροτυπιας τοτε και απο το Βημα και τον Ελευθερο Τυπο τωρα ειναι ειλικρινα σωτηριες. Π.χ εγω δεν εχω την δυνατοτητα να παρω ολα αυτα τα βιβλια αλλα με ελαχιστα χρηματα εχω κανει μια πανεμορφη συλλογη.
Ετσι τα πήρα και εγώ. Συμφωνώ ότι το περιτύλιγμα δεν μετράει. Και γενικά όταν βγαίνει κάτι τέτοιο δεν το χάνω. Με βγήκε λίγο ποιο ακριβά η Εγκυκλοπαίδια του Ποντιακού Ελληνισμού αλλά άξιζε τον κόπο.
-
1)Η μέθοδος της Ορλεάνης-Ευγενία Φακίνου
2)Έγκλημα και τιμωρία και οι αδελφοί Καραμαζοβ -Φ.Ντοστογιέφσκι
3)Η μπόρα-Α.Παπαδάκη
4)Ασκητική-Ν.Καζαντζάκης
5)Ο λύκος της στέππας-Ε.Έσσε
6)Ο λαβύρινθος-Π.Καρνέζης
7)Πεθαμένες ψυχές-Ν.ΓΚογκόλ
8)Άμλετ-Ο.Σαίξπηρ
9)Άπαντα από Παπαδιαμάντη
10)Ο Τούρκος στον κήπο-Ν.Ξανθούλης
η σειρά είναι τυχαία και η λίστα ατελείωτη!
-
γειά σας!
δεν ξέρω αν είμαι εκτός θέματος επειδή έχω καιρό να μπω και δεν προλαβαίνω να τα διαβάσω όλα.....
"Η ακολουθία της Οξφόρδης", του Γκιγιέρμο Μαρτίνες θα είναι το θέμα μας αύριο στη λέσχη ανάγνωσης της Κομοτηνής και για μια ακόμη φορά....θα περάσουμε τέλεια!!!
-
Το 1 και το 2 τα έχω διαβάσει. Αν και συμφωνώ ότι πολυδιαφημίστηκαν, τα ευχαριστήθηκα και τα δύο.
Οπότε μάλλον θα ψάξω να βρω και το 3...
φυσικά και τα ευχαριστηθήκατε ρε παιδιά...απλά είναι πολύ "εύπεπτα"...και στην τελική είναι τι ψάχνει ο καθένας και τί μυαλό έχει...το παραμύθι είμαι κουρασμένος από τη δουλειά και θέλω κάτι να χαλαρώσω δεν ισχύει...είναι άλλοθι προς τον εαυτό σας...άλλος γυρνά από τη δουλειά και βλέπει παρατράγουδα ενώ άλλος βλέπει τον Βασιλικό στην ΕΤ3, άλλος χαλαρώνει με Coelio και άλλος χαλαρώνει με Nietzsche....δεν είναι κακό αλλά μην παραμυθιάζεστε ότι είναι έτσι επειδή είστε-είμαστε κουρασμένοι...(σιγά προλετάριοι λες και δουλεύετε στη φάμπρικα..ελεος...)
Σε κάθε περίπτωση ΔΕΝ μου άρεσε η Σουπερ Κατερίνα του Οκτώβρη και το Men's Health του Ιουλίου..οπότε καλή σας ανάγνωση "κουρασμένοι προλετάριοι"...
"Η ανεπιτήδευτη αλαζονεία είναι προτιμότερη από την επιδεικτική μετριοφροσύνη" Βολταίρος
Το συμπέρασμα από όσα λες είναι μάλλον το ακόλουθο:
Όσα και όσο καλά βιβλία και να διαβάσει ένας κακοαναθρεμμένος αγενής, είναι δύσκολο να αποκτήσει σωστούς τρόπους συμπεριφοράς.
Για μένα, δεν υπάρχεις.
-
enastron, έχεις διαβάσει μαθηματική λογοτεχνία; αν λογιαριάζεις το μηδέν σου με το άπειρο, θα ξετρελαθείς με το βιβλίο του Απόστολου Δοξιάδη "από την παράνοια στους αλγορίθμους", από τις εκδόσεις Ίκαρος. Εκεί να δεις άπειρο!!! Τι άπειρο, τι κρίση στα θεμέλια...
-
Το έχω διαβάσει κι είναι εξαίρετο!
-
καλέ, τι γίνεται πιο πάνω;;;;
μαλώνουνε!;;;
Για Λογοτεχνία είπαμε να μιλήσουμε, να ανεβάσουμε λίγο το πολιτιστικό μας επίπεδο....
-
Το έχω διαβάσει κι είναι εξαίρετο!
πολύ χαίρομαι! τι άλλο σου άρεσε από μαθηματική λογοτεχνία
-
1)Η μέθοδος της Ορλεάνης-Ευγενία Φακίνου
2)Έγκλημα και τιμωρία και οι αδελφοί Καραμαζοβ -Φ.Ντοστογιέφσκι
3)Η μπόρα-Α.Παπαδάκη
4)Ασκητική-Ν.Καζαντζάκης
5)Ο λύκος της στέππας-Ε.Έσσε
6)Ο λαβύρινθος-Π.Καρνέζης
7)Πεθαμένες ψυχές-Ν.ΓΚογκόλ
8)Άμλετ-Ο.Σαίξπηρ
9)Άπαντα από Παπαδιαμάντη
10)Ο Τούρκος στον κήπο-Ν.Ξανθούλης
η σειρά είναι τυχαία και η λίστα ατελείωτη!
Γράψε και τίποτα. Είναι αυτά που σε ξετρέλαναν, σε άρεσαν απλά, σε τι ηλικία τα διάβασες; (Ανάκριση. ;D ) Όπως βλέπεις κάνουμε συζήτηση (εκτός ολίγων εξαιρέσεων) και όλοι λίγο πολύ κάποια τα έχουμε διαβάσει.
Οι πεθαμένες ψυχές τι πραγματεύεται;
-
καλέ, τι γίνεται πιο πάνω;;;;
μαλώνουνε!;;;
Για Λογοτεχνία είπαμε να μιλήσουμε, να ανεβάσουμε λίγο το πολιτιστικό μας επίπεδο....
Δεν τα βλεπεις Νίνα τι γίνεται; Πες μου εσύ (μάλλων μη λες για να μην σε πιάσει και σένα στο qwerty του και γίνει μπάχαλο).
Κάποιοι μιλάμε για λογοτεχνία. Κάποιοι απλά εισβάλουν για να επιτεθούν.
-
Το θεώρημα του παπαγάλου του Γκετζ , ο θείος Πέτρος και η εικασία του Γκόλντμπαχ του Δοξιάδη, τα πυθαγόρεια εγκλήματα καθώς κι ένα ψιλοπερίεργο αλλά ψαγμένο΄το είναι ο Θεός γεωμέτρης? των STEWART-GOLUBITSKY. επίσης πάρα πολύ μου άρεσε η αυτοβιογραφία του φωτός του Γραμματικάκη(πάμε προς φυσική μεριά! δεν πειράζει πρώτα ξαδέρφια είμαστε!)
-
1)Η μέθοδος της Ορλεάνης-Ευγενία Φακίνου
2)Έγκλημα και τιμωρία και οι αδελφοί Καραμαζοβ -Φ.Ντοστογιέφσκι
3)Η μπόρα-Α.Παπαδάκη
4)Ασκητική-Ν.Καζαντζάκης
5)Ο λύκος της στέππας-Ε.Έσσε
6)Ο λαβύρινθος-Π.Καρνέζης
7)Πεθαμένες ψυχές-Ν.ΓΚογκόλ
8)Άμλετ-Ο.Σαίξπηρ
9)Άπαντα από Παπαδιαμάντη
10)Ο Τούρκος στον κήπο-Ν.Ξανθούλης
η σειρά είναι τυχαία και η λίστα ατελείωτη!
Γράψε και τίποτα. Είναι αυτά που σε ξετρέλαναν, σε άρεσαν απλά, σε τι ηλικία τα διάβασες; (Ανάκριση. ;D ) Όπως βλέπεις κάνουμε συζήτηση (εκτός ολίγων εξαιρέσεων) και όλοι λίγο πολύ κάποια τα έχουμε διαβάσει.
Οι πεθαμένες ψυχές τι πραγματεύεται;
Μου άρεσε το ανακριτικό!λοιπόν δεν έχω να διαλέξω κάποιο διότι όλα τα θεωρώ σπουδαία πάντα σύμφωνα με την ταπεινή προσωπική μου άποψη. Όσο για το πότε τα διάβασα δε θα βοηθήσει γιατί είχα αδερφή φιλόλογο και διάβασα την ασκητική στα έντεκα(καθότι προσπαθούσα να διαβάζω ότι κι η μεγάλη αδερφή!) οι πεθαμένες ψυχές αναφέρονται στη Ρωσία του περασμένου αιώνα, όπου ψυχές λέγονταν οι άντρες είλωτες για τους οποίους ο ιδιοκτήτης τους πλήρωνε κατά κεφαλή φόρο.το βιβλίο διαπραγμαγματεύεται αυτό το θέμα και μια μεγάλη απάτη...
-
"Δεν μου άρεσε η Σούπερ Κατερίνα" Mixanikos HY
Δηλαδή, θέλεις να μας δείξεις ότι δεν σου αρέσουν τα ευτελή αναγνώσματα. Το πιάσαμε το υπονοούμενο. Και με τι πνεύμα, με τι χιούμορ, με τι διακριτικότητα το έθεσες.
Λοιπόν, ας σοβαρευτούμε. Υποψιάζομαι ότι ο σκοπός αυτής της συζήτησης είναι να ανταλλάξουμε απόψεις, και όχι να κάνουμε ο ένας τον έξυπνο στον άλλο. Συγνώμη που το λέω, αλλά ο τρόπος με τον οποίο εκφράστηκες δεν δείχνει ότι έχεις διαβάσει και πολλά σοβαρά αναγνώσματα. Γιατί το πρώτο πράγμα που μαθαίνει κανείς διαβάζοντας είναι να διαπιστώνει ποια είναι τα όριά του. Αν είχες διαβάσει έστω και μία αράδα του Γκόγκολ, θα έβλεπες με πόση λεπτότητα και διεισδυτικότητα εκφράζει την ειρωνεία του. Και, φυσικά, γι' αυτό το λόγο είναι και πολύ πιο επιτυχημένη, και δεν συγκρίνεται με κάθε λογής εξυπνάδες.
Βασικός κανόνας της συζήτησης είναι να σέβεσαι τους συνομιλητές σου. Αν θεωρείς ότι όλοι οι άλλοι διαβάζουν Σούπερ Κατερίνα, ενώ εσύ είδες "το φως το αληθινό" και είσαι πιο υποψιασμένος από τους άλλους, τότε δεν ξέρω τι να πω.
-
Το καλύτερο βιβλίο που έχω διαβάσει ως τώρα στη ζωή μου ήταν "Ο Θεός των Μικρών Πραγμάτων" της Αρουντάτι Ρόι (βραβείο Booker).
-
enastron και γω βλέποντας τους γονείς μου (που δεν είναι φιλολογοι αλλά διαβάζουν πολύ) και την μεγάλη μου αδερφή, μια χειμωνιάτικη Κυριακή στα 8 μου χρόνια, έπιασα στα χέρια ένα βιβλίο (την αλίκη στην χώρα των θαυμάτων) και ξετρελάθηκα με τα βιβλία.
Στείλε μου σε παρακαλώ τις εκδόσεις του βιβλίου για να το ψάξω.
Αν δεν έχεις διαβάσει Αϊτμάτοφ σου προτείνω να το κάνεις. Εχω αναφέρει βιβλία του παραπάνω στις πρώτες σελίδες. Εχει όμως και άλλα. (Εχει και βραβείο Λένιν!) :D
-
Το θεώρημα του παπαγάλου του Γκετζ , ο θείος Πέτρος και η εικασία του Γκόλντμπαχ του Δοξιάδη, τα πυθαγόρεια εγκλήματα καθώς κι ένα ψιλοπερίεργο αλλά ψαγμένο΄το είναι ο Θεός γεωμέτρης? των STEWART-GOLUBITSKY. επίσης πάρα πολύ μου άρεσε η αυτοβιογραφία του φωτός του Γραμματικάκη(πάμε προς φυσική μεριά! δεν πειράζει πρώτα ξαδέρφια είμαστε!)
Η ΠΟΙΣΗ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣΣ του R. OSSERMAN είναι καταπληκτικό βιβλίο! Αλλά αφού έχεις διαβάσει όλα αυτά τα βιβλία κι άρα σου αρέσει η μαθηματιτκή λογοτεχνία, "δοκίμασε'" και του Κάρλο Φραμπέτι: "Το βιβλίο κόλαση", όλα τα παράδοξα του απείρου σε Δαντική έκφανση! Του ίδιου είναι και "ο αλγόριθμος της μελαγχολίας"
-
καλέ, τι γίνεται πιο πάνω;;;;
μαλώνουνε!;;;
Για Λογοτεχνία είπαμε να μιλήσουμε, να ανεβάσουμε λίγο το πολιτιστικό μας επίπεδο....
Δεν τα βλεπεις Νίνα τι γίνεται; Πες μου εσύ (μάλλων μη λες για να μην σε πιάσει και σένα στο qwerty του και γίνει μπάχαλο).
Κάποιοι μιλάμε για λογοτεχνία. Κάποιοι απλά εισβάλουν για να επιτεθούν.
Καλημέρα NINA! Δε ξέχασα να ψάξω για το βιβλίο που σου είχα πει, απλά δεν το βρήκα στον Βιβλιορυθμό και στον Ανικούλα έχω να πάω πολύ καιρό! Το έχω πάντος στο μυαλό μου...
-
enastron και γω βλέποντας τους γονείς μου (που δεν είναι φιλολογοι αλλά διαβάζουν πολύ) και την μεγάλη μου αδερφή, μια χειμωνιάτικη Κυριακή στα 8 μου χρόνια, έπιασα στα χέρια ένα βιβλίο (την αλίκη στην χώρα των θαυμάτων) και ξετρελάθηκα με τα βιβλία.
Στείλε μου σε παρακαλώ τις εκδόσεις του βιβλίου για να το ψάξω.
Αν δεν έχεις διαβάσει Αϊτμάτοφ σου προτείνω να το κάνεις. Εχω αναφέρει βιβλία του παραπάνω στις πρώτες σελίδες. Εχει όμως και άλλα. (Εχει και βραβείο Λένιν!) :D
Αν εννοείς τις πεθαμένες ψυχές εγώ το έχω από τις εκδόσεις γράμματα.Όσο για του Αιτμάτοφ έχει χρόνια που τα διάβασα από έναν ξάδερφο και μου είχαν αρέσει, με είχαν συγκινήσει.
-
Το θεώρημα του παπαγάλου του Γκετζ , ο θείος Πέτρος και η εικασία του Γκόλντμπαχ του Δοξιάδη, τα πυθαγόρεια εγκλήματα καθώς κι ένα ψιλοπερίεργο αλλά ψαγμένο΄το είναι ο Θεός γεωμέτρης? των STEWART-GOLUBITSKY. επίσης πάρα πολύ μου άρεσε η αυτοβιογραφία του φωτός του Γραμματικάκη(πάμε προς φυσική μεριά! δεν πειράζει πρώτα ξαδέρφια είμαστε!)
Η ΠΟΙΣΗ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣΣ του R. OSSERMAN είναι καταπληκτικό βιβλίο! Αλλά αφού έχεις διαβάσει όλα αυτά τα βιβλία κι άρα σου αρέσει η μαθηματιτκή λογοτεχνία, "δοκίμασε'" και του Κάρλο Φραμπέτι: "Το βιβλίο κόλαση", όλα τα παράδοξα του απείρου σε Δαντική έκφανση! Του ίδιου είναι και "ο αλγόριθμος της μελαγχολίας"
Την ποίηση του σύμπαντος την έχω διαβάσει.Απλά εξαιρετικό!πάσχω από μαθηματικοαστρονομανία και κάτι τέτοια είναι ισχυρά αντίδοτα!Του Φραμπέτι θα τα ψάξω.Τhanks!
-
Δεν μου άρεσε η Σούπερ Κατερίνα" Mixanikos HY
Δηλαδή, θέλεις να μας δείξεις ότι δεν σου αρέσουν τα ευτελή αναγνώσματα. Το πιάσαμε το υπονοούμενο. Και με τι πνεύμα, με τι χιούμορ, με τι διακριτικότητα το έθεσες.
Φιλαράκι το έθεσα με τη διακριτικότητα που θεώρησα ότι του άξιζε...εγώ υπεράνω και "χριστόφιλος" όπως ο συγγραφέας του πρωταγωνιστή του "Εγκλήμα και Τιμωρία" του οποίου έχεις nickname δεν είμαι...όπως και δεν είμαι θιασώτης της αμίμητης βλακείας την οποία φαντάζομαι ότι ξέρεις ότι εκστόμισε το 1850 σύμφωνα με την οποία
"Αν κάποιος μου έδινε την απόδειξη πως ο Χριστός είναι έξω από την αλήθεια και πράγματι ήταν γεγονός ότι η αλήθεια είναι εκτός Χριστού, εγώ θα έμενα με τον Χριστό και όχι με την αλήθεια" Ντοστογιέφσκι
Αν εσύ (και κάποιοι άλλοι) θεωρείς ότι ο Αλχημιστής του Coelio είναι βιβλίο που έχει να σου δώσει κάτι προφανώς και έτσι είναι...αλλά δε θα μου απαγορεύσεις να θεωρώ ότι το συγκεκριμένο βιβλίο κατά τη γνώμη μου είναι χαμηλής αναγνωστικής αξίας...και σε ό,τι αφορά τη Σ.Κατερίνα..δυστυχώς δεν κατάλαβες το πνεύμα με το οποίο το είπα...Δεν υποβιβάζω τη Σ.ΚΑτερίνα...απλά κάποια αναγνώσματα απευθύνονται σε συγκεκριμένες ηλικιακές ομάδες...ξέρεις καμιά 50αρα να διαβάζει Σ.Κατερίνα? Υπό αυτό το πρίσμα θεωρώ ότι κάποια αναγνώσματα απευθύνονται σε ανθρώπους με διαφορετικό διανοητικό-ψυχο-πνευματικό-κοινωνικό υπόβαθρο...Στην 1η γυμνασίου μπορεί και σε μένα να μου άρεσε ο Αλχημιστής αλλά τώρα που τον διάβασα δεν μου είπε κάτι...απλά κάποιοι έχουν μείνει στα 30 τους στο διανοητικό-ψυχο-πνευματικό-κοινωνικό υπόβαθρο της ηλικίας της Σ.ΚΑτερίνας...δεν είναι κακό...καλά κάνουν...απλά μην μυγιάζονται...αυτά...και όποιος έχει πρόβλημα με αυτά που λέω ας έλθει στο προσωπικό για να μη ζαλίζουμε και το φόρουμ με τα φληναφήματά μας...
-
Το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέυ όταν τα διάβασα, ήμουν και έφηβη, με είχε συνταράξει. Τουλάχιστον το σκεπτόμουν για ένα χρόνο.
Τον Ροβινσόνα Κρούσο και Τα ταξίδια του Γκιούλιβερ προτείνετε τα στους μαθητές σας οπωσδήποτε. Φυσικά όσοι δεν διάβασαν παιδική ή εφηβική λογοτεχνία καλό είναι να το πράξουνε τώρα. Άλλωστε είμαστε πάντα παιδιά... Ο Βερν ήταν μπροστά από την εποχή του. Από αυτόν αγάπησα την επιστημονική φαντασία και τα βιβλία φαντασίας.
Το βιβλίο γα την Ελληνική μυθολογία που ανέφερα πιο πάνω και δεν θυμόμουν τον συγγραφέα;; Τον θυμήθηκα. Ονομάζεται Τζων Ι. Ρίσπεν. :)
Nina P συμφωνώ απολύτως μαζί σου. Και ΄μενα το διάβασμα των μυθιστορημάτων του Βερν με εισήγαγε στο πεδίο των βιβλίων φαντασίας. Αγάπησα τόσο πολύ αυτόν το συγγραφεά που πες το παλιμπεδισμό, ακόμη μου αρέσει να διαβάζω και να ξαναδιαβάζω έργα του!!!!!
-
Mixanikos H/Y συμφωνώ για την ηλικία που διαβάζουμε κάποια βιβλία. Αλλά που ξέρεις τι ηλικία έχουμε; ή σε τι ηλικία ήμασταν όταν διαβάσαμε ένα βιβλίο. Η ανάμνηση του βιβλίου πχ μπορεί να είναι δυνατή.
Δεν βαυκαλίζεται κανένας μας να λέει ότι και καλά διαβάζει την υπέρτατη λογοτεχνία ούτε είπε κανείς για το τι είδους λογοτεχνικό ανάγνωσμα είναι ο αλχημιστής. Δεν πέρασες ωραία όταν το διάβασες; Δηλαδή θεωρείς ότι ήταν χαμένος χρόνος η ανάγνωσή του; Αν είναι έτσι πάω πάσο. Αλλά ο καθένας έχει το δικαίωμα να αισθάνεται διαφορετικά με ένα βιβλίο από τον άλλον. Μπορεί να σου αρέσει να διαβάζεις πιο "βαριά" βιβλία. Δεν σε έθιξε όμως κανένας.
Ο καθένας έχει δίκιο από την πλευρά του. Μηδέν άγαν λοιπών και μέτρoν άριστον στις συζήτησης μας. ;)
-
Σχετικά με τον Αλχημιστή και τον Κοέλο, να πω κι εγώ την άποψή μου. Αναμφισβήτητα είναι ένα "καλό" βιβλίο όσον αφορά την αισιοδοξία που καταφέρνει να περάσει προς τα έξω. Είναι "εύπεπτο" αλλά αυτό δεν το καθιστά κατ' ανάγκη κατώτερης ποίοτητας. Κι εγώ όταν το διάβασα στο Λύκειο εντυπωσιάστηκα. Αργότερα, όταν την έψαξα λίγο με Κοέλο διαπίστωσα πως ο τύπος είναι χαρισματικός ως προς αυτό: ότι καταφέρνει να κάνει σφυγμομετρήσεις του αναγνωστικού κοινού και να του δίνει κάθε φορά αυτό που έχει ανάγκη να διαβάσει. Κατά συνέπεια θα τον έλεγα λίγο -και επιτρέψτε μου τον χαρακτηρισμό- "υποκριτή". Δεν είναι original, ρε παιδί μου, νιώθω ότι κουρδίζεται, ας πούμε, για να βγάλει κάτι εμπορικό. Βέβαια, αρέσουν τα βιβλία του, κι εγώ ακόμη αν αφαιρέσω κάθε ίχνος κριτικής θα μπορούσα να πω ότι και το "Στις Όχθες του Ποταμού Πιέδρα..." είναι "καλό" βιβλίο.
Καταλήγω με την καρυωτακική άποψη ότι ο χρόνος και οι αναγνώστες είναι που θα κρίνουν έναν συγγραφέα (ή μήπως και τα συμφέροντα των εκδοτικών οίκων; ;))
-
Ρε παιδιά, εμένα τον αναγνώστη, ΤΙ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ αν ο άλλος "σπρώχνεται" από του εκδοτικούς οίκους, είναι καλός στο να "μυρίζεται" το τί θα μου αρέσει, κλπ.;
ΜΑΚΑΡΙ όλοι οι συγγραφείς να γνώριζαν εκ των προτέρων πώς θα ήθελα να είναι γραμμένο ένα βιβλίο και να το έγραφαν ΑΚΡΙΒΩΣ έτσι.
Μέχρι στιγμής, μόνο ένας το έχει πετύχει ΑΠΟΛΥΤΑ, ο Ασίμωφ στο "Εγώ, το ρομπότ".
Επίσης, γιατί το ότι κάποιο βιβλίο αρέσει σε πολύ κόσμο (ή και όλον τον κόσμο) αποτελεί ΛΟΓΟ για να είναι πατάτα ή "ρηχό";
Μήπως επειδή θεωρούμε τους εαυτούς μας "ανώτερους" από το μέσο όρο;
Ξαναλέω τη γνώμη μου ότι αντικειμενικό κριτήριο στην τέχνη δεν υπάρχει. Αλλά ακόμα και αν υπάρχει, είναι αδιάφορο για το μέσο αναγνώστη.
Ο καθένας, ανάλογα με τις εμπειρίες του, τον τρόπο σκέψης του και τα ενδιαφέροντά του, μπορεί να χαρακτηρίσει το ίδιο βιβλίο ενδιαφέρον, εξαιρετικό, διασκεδαστικό, βαρετό, ρηχό, κλπ.
Π.χ. το βιβλίο "Σκάκι και κουλτούρα" του Χρήστου Κεφάλη, το βρήκα καταπληκτικό και πολύ ευχάριστο.
Κάποιος χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το σκάκι και τις θετικές επιστήμες, μπορεί να το διαβάσει και να το καταλάβει, αλλά κάθε 10 σελίδες θα χρειάζεται 1-2 panadol και σίγουρα δε θα το βρει ευχάριστο.
Τι μας ενδιαφέρει και μένα και τον άλλον ποιά είναι η αντικειμενική αξία του βιβλίου;
Η χρησιμότητα του συγκεκριμένου θέματος είναι να ακουστούν οι προτάσεις και οι ιδέες όλων, ώστε, πιθανώς, κάποιος να βρει κάτι που τον ενδιαφέρει και δεν το γνώριζε.
ΔΕΝ είναι σκοπός του θέματος να καταλήξουμε σε κάποια ιεραρχία από το καλύτερο προς το χειρότερο βιβλίο, στην οποία να συμφωνήσουμε όλοι.
-
Το εγώ το ρομπότ είναι το ίδιο που έγινε ταινία; Η ταινία με άρεσε.
Για μια ακόμα φορά συμφωνώ μαζί σου siobaras.
Με ενδιαφέρει να περνώ καλά όταν διαβάζω. Είτε είναι Σέξπιρ είτε είναι Τόλκιν, είτε είναι ένα βιβλίο του Δήμου για το υδραγωγείο της πόλης που ζω από το παρελθόν μέχρι σήμερα . Αν εγώ ενδιαφέρομαι για αυτά και μου αρέσουν κάτι μου προσφέρουν στην τελική.
Όποιος έχει παιδάκια ή είναι σε δημοτικό δάσκαλος : Ροβεράντομ του Τόλκιν. Πολύ ωραίο παραμύθι. Το σκέφτηκε όταν ο γιός του ο μικρός έχασε ένα παιχνίδι του ( σκυλάκι) σε παραλία της Αγγλίας και δεν μπορούσε να το βρει γιατί έμοιαζε με τα βότσαλα (ασπρόμαυρο) και ήταν απαρηγόρητο. Ο Τόλκιν για να το παρηγορήσει σκαρφίστηκε αυτήν την ιστορία και σιγά σιγά έγινε ολόκληρο μυθιστόρημα. Κατόπιν μετά από χρόνια εκδόθηκε σε βιβλίο.
-
Το εγώ το ρομπότ είναι το ίδιο που έγινε ταινία; Η ταινία με άρεσε.
Η ταινία εμπνεύστηκε από το βιβλίο, πήρε τη βασική ιδέα (αρχές λειτουργίας των ρομπότ και δυσλειτουργία), αλλά μέχρι εκεί.
Βέβαια είναι μάλλον δύσκολο να γίνει ταινία ακριβώς όπως το βιβλίο, γιατί (στην ουσία) είναι αρκετές μικρές ιστορίες, σχεδόν ασυσχέτιστες.
-
Για όσους είναι fun του ιστορικου μυθιστορήματος θα ήθελα να προτείνω το βιβλίο της Philippa Gregory The other Boleyn girl
έχει να κάνει με τους Τυδώρ στην Αγγλία. Το μόνο "μειονέκτημα" είναι ότι δεν εχει μεταφραστεί ακόμα στα ελληνικά. Η ταινία που βασίζεται στο βιβλιο αυτό θα κάνει παγκοσμια πρεμιέρα στις 29 Φλεβάρη 2008 και πρωταγωνιστούν οι Σκάρλετ Γιόχανσον, Νάταλι Πόρτμαν και Έρικ Μπάνα.
-
Το εγώ το ρομπότ είναι το ίδιο που έγινε ταινία; Η ταινία με άρεσε.
Η ταινία εμπνεύστηκε από το βιβλίο, πήρε τη βασική ιδέα (αρχές λειτουργίας των ρομπότ και δυσλειτουργία), αλλά μέχρι εκεί.
Βέβαια είναι μάλλον δύσκολο να γίνει ταινία ακριβώς όπως το βιβλίο, γιατί (στην ουσία) είναι αρκετές μικρές ιστορίες, σχεδόν ασυσχέτιστες.
Τότε να ψάξω για το βιβλίο. ;)
-
Οι εκδόσεις των παραπάνω κλασικών που έδινε η Κυριακάτικη ελευθεροτυπία (πέρσι νομίζω) δεν ήταν και πολύ καλές. (αν εννοείς αυτές)
Αυτές εννοώ. Δεν ήταν πολύ καλές όσο αφορά στην ποιότητα του χαρτιού, ε; Προσωπικά δεν με πειράζει καθόλου. Με ελάχιστα ευρώ, παίρνεις έναν θησαυρό! Το περιτύλιγμα δεν μετράει...
Συμφωνώ, για αυτό και τα πήρα όλα.
Βασικά αναφερόμουν στο μέγεθος της γραμματοσειράς που χρησιμοποιήθηκε. Τα μικρά γράμματα με κούρασαν. Κατά τα άλλα συμφωνώ ότι επρόκειτο για αριστουργήματα σε τιμή ευκαιρίας.
-
Οι εκδόσεις των παραπάνω κλασικών που έδινε η Κυριακάτικη ελευθεροτυπία (πέρσι νομίζω) δεν ήταν και πολύ καλές. (αν εννοείς αυτές)
Αυτές εννοώ. Δεν ήταν πολύ καλές όσο αφορά στην ποιότητα του χαρτιού, ε; Προσωπικά δεν με πειράζει καθόλου. Με ελάχιστα ευρώ, παίρνεις έναν θησαυρό! Το περιτύλιγμα δεν μετράει...
Συμφωνώ, για αυτό και τα πήρα όλα.
Βασικά αναφερόμουν στο μέγεθος της γραμματοσειράς που χρησιμοποιήθηκε. Τα μικρά γράμματα με κούρασαν. Κατά τα άλλα συμφωνώ ότι επρόκειτο για αριστουργήματα σε τιμή ευκαιρίας.
Ενδιαφέρον έχω βρει και το μυθιστόρημα "Μικρά Αγγλία" της Ι. Καρυστιάνη από τις εκδόσεις Καστανιώτη. Για όσους αρέσουν ιδιαιτέρως τα ταξίδια και οι ναυτικές ιστορίες.
-
Δεν ξέρω αν έχει ήδη αναφερθεί, αλλά από τα βιβλία που μου έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση ήταν "το εκκρεμές του φουκω" του Ουμππέρτο Έκο. . Το θεωρώ πολύ καλύτερο από το "όνομα του ρόδου", που γυρίστηκε σε ταινία με τον Κόνερυ. Και το εκκρεμές έχει γυριστεί, αλλά πολύ παλιά και μέχρι τώρα δεν το έχω βρει σε dvd. Όπως και να χει το θεωρώ πολύ ευφυές σαν υπόθεση και σαν πλοκή.
-
Διάβασα το Σέργιος και Βάκχος του Καραγάτση.
Διάβασα έναν Καραγάτση που δεν ήξερα...
Και το Μια σταγόνα ιστορίας του Καμπουράκη και το 1 και το 2. Είναι απίστευτος...
-
Πρόσφατα κυκλοφόρησε το βιβλίο "τα πρώτα δώδεκα βήματα" απ΄τις εκδόσεις ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΔΑΚΗ, το οποίο περιλαμβάνει τα διηγήματα των δώδεκα νικητών του πανελλήνιου διαγωνισμού διηγήματος που οργανώθηκε το φθινόπωρο που μας πέρασε από την ιστοσελίδα www.diavasame.gr Πρόκειται για μια απ' τις πιο αξιόλογες δουλειές που έχω διαβάσει και το συστήνω ανεπιφύλακτα σε όλη την κοινότητα του pde!!
-
Το τελευταίο "εξωσχολικό" που διάβασα εγώ ήταν το "Το όνομα του ρόδου" πριν από 2.5 χρόνια.............
Ακόμα κουρασμένη νιώθω..............
Μα ένα κεφάλαιο για την περιγραφή μιας κολώνας του μοναστηριού????????????????????????????????????
Βέβαια το αγαπημένο μου είναι το "Big Bang,η πιο σημαντική επιστημονική ανακάλυψη όλων των εποχών", του Simon Siingh.
-
Έπεσε πρόσφατα στα χέρια μου "Ο κύριος Επισκοπάκης" του Ανδρέα Μήτσου (βραβείο αναγνωστών 2007)! Μϊα λέξη:Φ-Ο-Β-Ε-Ρ-Ο
-
Πριν από λίγες ημέρες τελείωσα το μ.Χ. του Αλεξάκη.
Αρκετά καλό!
-
Συμφωνώ. Επίσης το atonement (εξιλέωση) είναι πολύ καλό
-
Καλησπέρα σε όλους! Να προτείνω κι εγω ενα βιβλιο που μου ειχε αρέσει πολύ απ'οτι θυμαμαι! Το "Ο ¨ανθρωπος που διάβαζε τη σκέψη" του Γκουντερ Γκρας. Εαν το εχει διαβασει καποιος ας μας πει τη γνωμη του, γιατι το ειχα διαβασει στο λυκειο και τωρα ετοιμαζομαι για μια δευτερη αναγνωση
-
Προτείνω τα βιβλία: "Το παιδί της αγάπης" (Μαρία Τζιρίτα), "Φτερά από μετάξι" (Πασχαλία Τραυλού) και "Ο Χορός των μυστικών"(Ελένη Τσαμαδού)
-
καλό μήνα σε όλους!
Θα ήθελα να σας ενημερώσω όλους εσάς που αγαπάτε τα Μαθηματικά και τη Λογοτεχνία ή ένα τουλάχιστον από τα δύο πως γίνεται μια προσπάθεια δημιουργίας ηλεκτρονικής λέσχης ανάγνωσης μαθηματικής - κι όχι μόνο - λογοτεχνίας.
Αν σας ενδιαφέρει το θέμα μπορείτε να μας επισκεφθείτε στη διεύθυνση: http://flatland.team-talk.net/index.htm
είστε όλοι ευπρόσδεκτοι. :)
-
διαβάζω το "κοκκινο και το μαυρο" του Σταντάλ
πως μου ειχε ξεφύγει τοσα χρόνια;
το συστηνω σε κάποιους που έχουν υποβαθρο στη κλασσική λογοτεχνια
-
Τώρα που το σχολείο πλησιάζει στο τέλος του σκέφτομαι να κάνω δώρο για το καλοκαίρι σε μια μαθήτριά μου ένα βιβλίο (ως κλασική φιλόλογος), που να είναι κάτι διαφορετικό από το Harry Potter που διαβάζει συνήθως. Μου έρχονται όμως πολλές ιδέες και δεν ξέρω τι να αποφασίσω γι' αυτό και ζητώ τη βοηθειά σας. Η μαθήτρια αυτή είναι:
1. Κούκλα!....(άσχετο....... αλλά ήθελα να το γράψω γιατί είναι και δευτεροανιψιά μου)!
2. Φέτος τελειώνει τη Γ' Γυμνασίου
3. Πολύ καλή μαθήτρια
4. Πανέξυπνη με χιούμορ
5. Ζωηρή και διαβολάκι που της αρέσει να σοκάρει καμιά φορά τους γύρω της και
6. Κλασικά, της αρέσει να είναι "διαφορετική"
Σκεφτόμουν να της χαρίσω το "Μικρό Πρίγκηπα", αλλά θα της αρέσει στην ηλικία που βρίσκεται;
Θα ήθελα ένα βιβλίο που να είναι κάτι παραπάνω από ένα απλό ευχάριστο ανάγνωσμα. (για να είμαι ειλικρινής στην ηλικία της εγώ διάβαζα -αν θυμάμαι καλά και δεν τα έχω μπερδέψει μετά από τόοοοσα χρόνια- Ιούλιο Βέρν).
Εσείς έχετε καμία καλή ιδέα ή είναι ΟΚ ο "Μικρός Πρίγκηπας"; (Σκέφτηκα και το γλάρο Ιωνάθαν -τον είχα διαβάσει και μ' άρεσε όταν ήμουν β' γυμνασίου, αλλά δεν είναι πολύ "διδακτικό");
-
Ένα πολύ αξιόλογο βιβλίο είναι το "να ζείς ν'αγαπάς και να μαθαίνεις" του Μπουσκάλια,το οποίο πέρα από διδακτικό είναι γραμμένο σε προσωπικό τόνο, αφού εκθέτει προσωπικές εμπειρίες και προκαλεί ιδιαίτερη οικειότητα ανάμεσα στον αναγνώστη και το συγγραφέα.
-
Λουντεμη " Ενα παιδι μετράει τα αστρα", "Ανθισμένες Κερασιες" " Το καπλάνι της βιτρινας"
Μικρες Κυριες, και από καινουργια ολα της Μερίκα
-
Εγώ σε εκείνη την ηλικία,είχα διαβάσει τα άπαντα της Ζωρζ Σαρρή.
Ο Μπουσκάλια δε μου άρεσε καθόλου..............πολύ μεγάλη αυτή η εισσαγωγή του...............
Το κοριτσάκι,υδροχόος είναι...............σαν πολύ να μοιάζουμε.............!!!!!!!!!!!! ;D ;D ;D ;D ;D ;D
-
Ένα πολυ ωραιο βιβλιο ειναι "η αστραδενη" της Φακινου..θυμαμαι το ειχα διαβασει στο γυμνασιο...
-
Αυτή τη φορά θα σας πω για ένα βιβλίο που πρέπει να αποφύγετε. "Εγώ και Αυτό" της Μαρί Καρντινάλ. Φρίκη...
Τώρα αν έπαιξε τόσο ρόλο η μετάφραση δεν γνωρίζω, αλλά με το ζόρι διάβασα ένα βιβλίο 300 σελίδων περίπου σε 2 μήνες, (δεν παρατάω τίποτα για αυτό και το διάβασα μέχρι τέλους).
-
Παιδιά ευχαριστώ για τις προτάσεις. Η Αστραδενή πολύ ωραίο βιβλίο, δεν το σκέφτηκα καθόλου... Το ¨ανθισμένες κερασιές" δεν το ξέρω, τίνος είναι;
Αγάπη δεν είναι υδροχόος, είναι σκορπιός (μάλλον έτσι εξηγούνται οι συχνές απορίες που έχει γύρω από το σεξ). Υδροχόος πάντως είναι η καλύτερή μου φίλη, πολύ τρελή, πανέξυπνη, αλλά και λίγο τραλαλά ως χαρακτήρας.
-
Αυτές τις μέρες ξαναδιαβάζω "Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέι" - Όσκαρ Ουάιλντ. Τι γράψιμο, τι ευφυία, τι λαμπερό πνεύμα!! Μετά μου ήρθε να πετάξω τη μισή (που λέει ο λόγος) βιβλιοθήκη μου...
"Ένα μονάχα είναι χειρότερο από να μιλούν για σένα. Το να μη μιλούν για σένα"
"Μ' ένα βραδινό κουστούμι και μία άσπρη γραβάτα, ο καθένας μπορεί να κερδίσει τη φήμη του πολιτισμένου, έστω κι αν είανι χρηματιστής"
"Το γέλιο δεν είναι καθόλου κακή αρχή για μια φιλία και είναι ό,τι καλύτερο για το τέλος της"
"Μονάχα οι διανοητικά εκμηδενισμένοι πασχίζουν να πείσουν τους άλλους"
"Είναι θλιβερό να το σκέφτεσαι, μα δεν υπάρχει αμφιβολία πώς η Μεγαλοφυία διαρκεί περισσότερο από την Ομορφιά"
"Η Ομορφιά είναι ανώτερη από τη Μεγαλοφυία γιατί δε χρειάζεται εξήγηση"
"Τα παιδιά αρχίζουν αγαπώντας τους γονείς τους. Όταν μεγαλώσουν, τους κρίνουν. Καμιά φορά τυχαίνει να τους συγχωρούν"
Και πόσα άλλα ακόμη..... Τέλος δεν έχουν.... Ιδιοφυής συγγραφέας, καταπληκτική πένα και καταπληκτικό μυαλό...
-
Olgalia..............είμαι υδροχόος με ωροσκόπο σκορπιό.............. ;) ;)
Λες να είμαι η κολλητή σου και να μην το πήραμε πρέφα? ;D ;D ;D ;D ;D
-
Χαλέντ Χοσεϊνι: Χαρταετοί πάνω απ' την πόλη...πολύ ωραίο βιβλίο! Αν μάλιστα ξέρει κάποιος πολύ καλά αγγλικά, καλό θα ήταν να το διαβάσει απ' το πρωτότυπο (the kite-runner).
-
Αυτή τη φορά θα σας πω για ένα βιβλίο που πρέπει να αποφύγετε. "Εγώ και Αυτό" της Μαρί Καρντινάλ. Φρίκη...
Τώρα αν έπαιξε τόσο ρόλο η μετάφραση δεν γνωρίζω, αλλά με το ζόρι διάβασα ένα βιβλίο 300 σελίδων περίπου σε 2 μήνες, (δεν παρατάω τίποτα για αυτό και το διάβασα μέχρι τέλους).
Τι σου είναι τα γούστα όμως...Το είχα διαβάσει στα φοιτητικά μου χρόνια και μου άρεσε αφάνταστα!!!! ;D
-
Τι να πω ρε Σόφη. Μπορεί να έφταιγε και η μετάφραση. Αλλά μιλάμε τα είδα όλα. Με κούρασε αφάνταστα.
-
Παιδιά ευχαριστώ για τις προτάσεις. Η Αστραδενή πολύ ωραίο βιβλίο, δεν το σκέφτηκα καθόλου... Το ¨ανθισμένες κερασιές" δεν το ξέρω, τίνος είναι;
Αγάπη δεν είναι υδροχόος, είναι σκορπιός (μάλλον έτσι εξηγούνται οι συχνές απορίες που έχει γύρω από το σεξ). Υδροχόος πάντως είναι η καλύτερή μου φίλη, πολύ τρελή, πανέξυπνη, αλλά και λίγο τραλαλά ως χαρακτήρας.
:) οι κερασιες θα ανθισουν και φέτος -Λουντέμης
-
Φερνάρντο Πεσσόα
"Το βιβλίο της ανησυχίας"
Εγγυημένο για όλα τα ανήσυχα πνεύματα!!
-
Ανησυχίες χρυσό μου,έχω και από μόνη μου. ::)
Ησυχίες που θα βρω δε ξέρω. ::)
-
Τι τις θες τις ησυχιες? ::)
Καποια στιγμη θα ησυχασουμε ετσι και αλλιως :-\
Γι'αυτο εξαγριώσου τώρα που μπορείς ;D ;D
-
Θα μου φέρνεις τσιγάρα στο Δαφνί?
Γιατί αν συνεχίσω έτσι,εκεί θα καταλήξω...............
-
ΤΑ ΕΚΑΤΟ ΧΡΟΝΙΑ ΜΟΝΑΞΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ!ΤΟ ΡΟΥΦΗΞΑ ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ!ΔΕ ΝΟΜΙΖΩ ΠΩΣ ΘΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΑΛΛΟ ΒΙΒΛΙΟ ΠΟΥ ΘΑ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ!ΤΟ ΣΥΣΤΗΝΩ ΑΝΕΠΙΦΥΛΑΚΤΑ!!!!
-
ο γλαρος του τσεχωφ ή διηγηματα του! αστειρευτο χιουμορ και ανατροπη!
επισης ιονεσκο,"η φαλακρη τραγουδιστρια",
ή πιραντελο "6 προσωπα ζητουν συγγραφεα".
-
ΕΝΑ ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΡΩΜΑ ΤΟΥ ΖΙΣΚΙΝΤ.ΔΕ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΠΑΡΑΤΗΣΕΙΣ.ΦΟΒΕΡΟ!
-
ΕΓΩ ΠΑΝΤΩΣ ΕΔΩΣΑ 4 ΦΟΡΕΣ.ΤΙΣ 2 ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΗΜΟΥΝ ΚΑΙ ΕΠΙΤΥΧΟΥΣΑ!
-
Διάβασα τώρα τελευταία του Αλμπερ Καμύ, ο Ξένος. Αρκετά σκοτεινό, η φιλοσοφία του παραλόγου, όπως λέει και ο νομπελίστας συγγραφέας, σε μυθιστόρημα. Με έκανε να το προβληματιστώ για αρκετές μέρες μετά.
-
ΕΝΑ ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΡΩΜΑ ΤΟΥ ΖΙΣΚΙΝΤ.ΔΕ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΠΑΡΑΤΗΣΕΙΣ.ΦΟΒΕΡΟ!
Σε κάνει να σκέφτεσαι το πόσο αγαπητός θέλεις να γίνεις ε; ;) Εκτός των άλλων...
-
Εγώ πάλι το "Άρωμα" το βρήκα λίγο ανατριχιαστικό, αν και η ιστορία είναι πρωτότυπη. Φανταζόμουν τον πρωταγωνιστή λίγο σαν το Γκόλουμ (από τον Άρχοντα των δαχτυλιδιών) που μόλις μύριζε κάτι που του άρεσε θα έλεγε με βαθιά, αποκρουστική φωνή "My little precious".......
-
Το καλύτερο από τα βιβλία που έχω διαβάσει λέγεται "τα παιδια της Χιροσιμα"....Το συγκλονιστικό είναι ότι αποτελείται από εκθέσεις μαθητών που διηγούνται τις εμπειρίες τους και τις αλλαγές στη ζωή τους μετά τη βόμβα στο Ναγκασάκι..
-
Τα βιβλία που συστήνω για αυτό το καλοκαίρι είναι τα βιβλία των παιδαγωγικών που κάνατε στις σχολές σας...........
-
Χα χα Αγάπη έχεις απολυτο δίκιο...
Ασε που όσοι δεν διδάσκουν ή δινουν για πρωτη φορά πρεπει να τα διαβάσουν όοοοολα...
Καλό ΄καλοκαίρι....
-
Δεν έχει σημασία αν διδάσκεις ή όχι στα παιδαγωγικά...........αλλά αν μπορείς να τα μάθεις απ'έξω.................
-
Λοιπόν τα βιβλία που θα διαβάσω για το καλοκαιρι ειναι : Στοιχεια τουριστικής οικονομίας και αρχές οργάνωσης και διοικησης επιχειρήσεων. ;D
Καποιο του παιδαγωγικού μήπως έχετε να με προτείνετε;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; ;)
-
Αν και δεν είμαι φαν της συγκεκριμένης χθες τη νύχτα διαβασα απνευστί ως τα ξημερώματα το βιβλίο "Η μπόρα" της Αλκυόνης Παπαδάκη
-
Ένα από τα κακά του να έχεις ασθενή μνήμη, είναι ότι δε μπορείς να διαβάσεις παιδαγωγικά και να σου μείνουν.
Ένα από τα καλά, όμως, είναι ότι μπορείς να χαρείς το ίδιο βιβλίο αρκετές φορές.
Πραγματικά, διαβάζω τώρα (για 3η ή 4η φορά) τον Τιτανικό του Άρθουρ Κλάρκ και δεν έχω ιδέα του τι θα γίνει παρακάτω!
Μέχρι στιγμής είναι απίστευτο (αυτό είναι το μόνο που θυμόμουνα), όπως και τα περισσότερα του Κλαρκ που έχω διαβάσει.
-
Siobaras μάλλων εχω πολλά βιβλία στη βιβλιοθήκη μου που θα σε αρέσουν... :-*
-
Εμ, ναι, πολύ πιθανό.
Βέβαια έχω σε ηλεκτρονική μορφή ΟΛΑ τα βιβλία επιστημονικής φαντασίας και ΟΛΟΥΣ τους συγγραφείς...
Είναι στα Αγγλικά βέβαια, αλλά αν κάποιος θέλει κάτι... εδώ είμαστε!
-
Μπορείς να διαβάζεις βιβλίο από τον υπολογιστή σου; εμένα με κουράζει αλλά και προτιμώ τον παλιό τρόπο, να κρατάς στα χέρια το βιβλίο, να το μυρίζεις....χαρτί...να το αγαπάς.
Όσο για τα Αγγλικά...είπαμε καλές είμαστε αλλά μην το παρακάνουμε κι όλας :-[ ;D
-
Κι εγώ στην αρχή σκεφτόμουν να τυπώσω όσα με ενδιαφέρουν πιο πολύ, αλλά μετά ανακάλυψα ότι μπορείς να το βάλεις να σκρολλάρει προς τα κατω με το ρυθμό που διαβάζεις. Δεν είναι τόσο χάλια...
-
Ναι αλλά μπορείς να την αράξεις στον καναπέ;;;;;;;; ;D
-
Ούτε στον καναπέ αράζεις............
Ούτε στην παραλία..........εκτός και αν πάρεις το λαπτοπ αγκαλιά και το γεμίσεις αντηλιακα............. ;D ;D ;D ;D ;D
-
Πολλά βιβλία έχω αγαπήσει αλλά μάλλον ένα είναι αυτό που έρχεται στο μυαλό μου αλλά και σε συζητήσεις , και το θεωρώ διαχρονικοτατο.
Doctor Frankenstein της Mary Shelley.
Δεν υπάρχει τέρας που να έχω αγαπήσει και λυπηθεί περισσότερο.
Τα μηνύματα που στέλνει είναι απίστευτα. Πάντα με κάνει να σκέπτομαι ότι ό,τι δημιουργούμε ,είτε αυτό είναι η τεχνολογία είτε ένα παιδί , δεν πρέπει να το αφήνουμε ανεξέλεγκτο και κυρίως πρέπει να το αγαπάμε γιατί αλλιώς δημιουργούμε ένα τέρας που στο τέλος στρέφεται εναντίον μας.
Το συνιστώ σε όσους δεν το έχουν διαβάσει.
Και επίσης τον αξεπέραστο και ασύγκριτο Moby Dick toy HERMAN MELVILLE (πολύ μακρινού παππόύ του επίσης αγαπημένου μου Μοby ).
Ευκαιρία λοιπόν για διάλειμμα ενδιάμεσα του διαβάσματος για τον ΑΣΕΠ. Καλή σας επιτυχία μέσα από την καρδιά μου!
-
μια και αναφέρθηκες στο Moby Dick δεν μπορώ να μην πω για το "Μόμπιους Ντικ", του Άντριου Κρούμεϊ,σε μετάφραση Τεύκρου Μιχαηλίδη, καμία σχέση με Χέρμαν Μέλβιλ, αλλά ένα καταπληκτικό βιβλίο που αξίζει να το διαβάσει όποιος αγαπάει τις θετικές επιστήμες, τη λογοτεχνία, την επιστημονική φαντασία, τον Μπόρχες, τον Κάφκα, την αρχή της απροσδιοριστίας...κι αν μπλέξεις με Άντριου Κρούμεϊ μετά διαβάζεις απνευστί όλα του τα βιβλία κι έχουν μεταφραστεί πολλά στα ελληνικά, όπως "η αρχή του Ντ' Αλαμπέρ", "ο κύριος Μι" κλπκλπ
-
Καλημερα κι απο μενα.Ενα βιβλιο που μου αρεσε πολυ απο τα φοιτητικα μου,ειναι του Βιλχελμ Ραιχ το''Ακου Ανθρωπακο"θα το συνιστουσα σε ολους οσους προβληματιστηκαν εστω και μια φορα βλεποντας τον ανθρωπακο μεσα τους απο τις εκδ.Ιαμβλιχος :) :-X
-
Παιδια μου θελω να ρωτησω για την ενα υπεροχη προσφορα του Βημα- Βιβλιοθηκη. Διαλεξα καμια δεκαρια που θελω να παρω αλλα τα υπολοιπα δεν τα γνωριζω. Να βαλω τον καταλογο να μου πειτε γνωμες?
-
Το παρόν θέμα κλειδώθηκε, σβήστηκαν όσα μηνύματα δεν είχαν σχέση με την ουσία του θέματος και ξεκλειδώθηκε.
Παρακαλώ η συζήτηση να παραμείνει επί της ουσίας.
Ευχαριστώ
-
Πηρα πριν κατι μερες 3 βιβλια σε μια εκθεση :
1.Ντεμιαν του Εσσε , αν και αργα το διαβαζω .
2.Ολα τα ονοματα , Σαραμανγκου.
3. Ερωτικα ποιηματα και τραγουδια του Μπρεχτ .
-
Με έχει εντυπωσιάσει η γραφή του Αλέξη Σταμάτη:Μητέρα Στάχτη και το τελευταίο του Βίλα Κομπρέ
-
πολυ καλο βιβλιο ειναι το τσαι με τον Καβάφη της Καριζώνη
-
Πρόσφατα έπεσε στα χέρια μου το πρώτο βιβλίο της Πόλυς Χατζημανωλάκη "Οι μέλισσες του Κάλβου τριγυρίζουν ελεύθερα στο Λίνκολνσαιρ" (εκδ.Ταξιδευτής).
Οφείλω να πω ότι αρχικά το αντιμετώπισα διστακτικά, πρώτον γιατί τον τελευταίο καιρό δυσκολεύομαι να βρω βιβλίο που να μην ακολουθεί κάποιο πατρόν και συνήθως μετά τις δυο-τρεις πρώτες σελίδες το παρατάω και δεύτερον, γιατί η ποίηση του Κάλβου ποτέ δεν ήταν του γούστου μου. Μου κίνησε όμως την περιέργεια, γιατί ακριβώς λόγω του θέματος ξέφευγε από την πεπατημένη. Λοιπόν όχι μόνο έμαθα πολλά άγνωστα στοιχεία για τη ζωή του μυστηριώδους αυτού ποιητή, αλλά έφτασα μέχρι το τέλος του βιβλίου καταγοητευμένη.
Σας το συστήνω ανεπιφύλακτα.
Εδώ κάποια λόγια για το βιβλίο που έχει γράψει στο blog της η ίδια η συγγραφέας
http://waxtablets.blogspot.com/2008/07/blog-post_15.html
-
"Από δρυ παλιά και από πέτρα", "Ο χορός των μυστικών", "Σαν ταξιδιάρικα πουλιά", "τα βιολιά της χαράδρας"...βιβλία που μου άγγιξαν τα σώψυχα και τα συστήνω ανεπιφύλακτα.
-
Τελευταία διάβασα το "Όλα σου τα 'μαθα μα ξέχασα μια λέξη" του Δημήτρη Μπουραντά από τις εκδόσεις Πατάκη. Εξαιρετικό μυθιστόρημα.
-
Επίσης και του ισίδωρου ζούργου "η αηδονόπιτα" είναι αρκετά καλό...
-
Πριν δυο μερες τελειωσα το Νταμιεν του Ερμαν Εσσε το οποιο διαβασα μονουρουφι. Απο σημερα το πρωι διαβαζω το Να ζεις να αγαπας να μαθαινεις του Λεο Μπουσκαλια και εχω να πω οτι ειμαι κατενθουσιασμενη. Ειναι ενα βιβλιο που πρεπει να διαβασουν ολοι οι ανθρωποι αλλα πρωτοι πρωτοι εμεις οι εκπαιδευτικοι. Υπεροχο, απλα υπεροχο!
Υ.Γ μεσα στο λεωφορειο τα διαβαζω, που χρονος για καφεδακι- βιβλιαρακι στο μπαλκονι. :(
-
καλησπέρα!
Επίσης πολυ καλό είναι το:Ο ΔΡΟΜΟΣ Ο ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΤΑΞΙΔΕΜΕΝΟΣ, ΣΚΟΤ ΠΕΚ σε τρεις τόμους.Πολυ καλύτερο από το Μπουσκάλια
-
Για τους οπαδους της μαθηματικης λογοτεχνειας, ενα πολυ ευχαριστο βιβλιο ειναι : ''O Θειος Πετρος και η εικασια του Goldbach'', του Απόστολου Δοξιάδη. Εγω δεν ειμαι τοσο fun του ειδους, αλλα αυτο το ευχαρστηθηκα.
Επισης, ενα υπεροχο βιβλιο ειναι το ''Blankets'', του Craig Thompson. Προκειται για εικονογραφημενο μυθιστορημα το οποιο διαβασα σε μια μερα, δε μπορουσα να το αφησω! ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ! Εγω το διαβασα στα αγγλικα, αλλα κυκλοφορει και μεταφρασμενο. Το συνιστω ανεπιφυλακτα!
-
"Το σπίτι των πνευμάτων" της Ιζαμπέλ Αλιέντε. Κλασικό και υπέροχο! Σε 2 μέρες!!
-
Μικρά Αγγλια, Ιωάννα Καρυστιανή
Μοναδικό
-
Το τελευταιο βιβλιο που διαβασα και μου αρεσε υπερβολικα ηταν το "περι τυφλοτητας" του Ζοζε Σαραμαγκου.
Η υποθεση μου κινησε εξαρχης την περιεργεια: Εμφανιζεται ξαφνικα και αρχιζει να μεταδιδεται μια αγνωστη ασθενεια που τυφλώνει. Το Κρατος απομονωνει τα πρωτα κρουσματα σε ενα παλιο ψυχιατρειο και χωρις καμια επικοινωνια με τον εξω κοσμο, εκτος απο λιγο φαγητο που τους αφηναν στην εισοδο. Η εξοδος τιμωρειται με θανατο.
Παρα πολυ ωραιο βιβλιο, το συστηνω ανεπιφυλακτα σε οσους δεν το εχουν διαβασει.
-
Irwyn Yallom 'Η θεραπεία του Σοπενάουερ'
πολύ εύστοχο.
Ασχολείται με σκέψεις που κανείς μας δεν μοιράζεται εύκολα...
-
Προτείνω ανεπιφύλαχτα " Το νησί" - Βικτόρια Χίσλοπ(Victoria Hislop)
Αυτό που μου προξένησε εντύπωση είναι ότι μια Αγγλίδα χωρίς να έχει ελληνικές ρίζες, πραγματεύθηκε τόσο ωραία ένα θέμα που σχετίζεται με τη ζωή των κατοίκων της Σπιναλόγκας. Μυστήριο και πλούσια συναισθήματα γεμίζουν τις σελίδες του βιβλίου.
-
Αν και με την λογοτεχνία δεν τα πήγαινα ποτέ καλά ... ας γράψω κι εγώ κάτι.
Πρόσφατα μου έκαναν δώρο (για τις ήσυχες μέρες και νύχτες του νησιού ;)) το λεγόμενο και ως "οικολογικό θρίλερ" ΤΟ ΣΜΗΝΟΣ
Περισσότερα εδώ : http://www.enet.gr/online/online_text/c=113,id=34744168
Όταν το τελειώσω (είναι και 1000 σελίδες το άτιμο) θα σας πω την γνώμη μου (αναλόγως πόσο ήσυχες θα είναι οι μέρες και οι νύχτες στο νησί ... ;))
-
Τέλειο "το νησί", με συγκίνησε πάρα πολύ.
Και το σμήνος μου άρεσε. Ένιωθα σαν να έβλεπα ταινία δράσης.
Τελευταία διάβασα τον "Τρυποκάρυδο" του Ρόμπινς. Για τα κρυφά μηνύματα της ζωής που ίσως να υπάρχουν, ίσως η ανάγκη μας να τα φτιάχνει.
-
Συνάδελφοι-σσες, η ποιητική συλλογή του Τάσου Λειβαδίτη που διάβασα πρόσφατα είναι ένα ταξίδι σε μια μια ποίηση που εκφράζει εκείνους τους ανθρώπους που δεν εγκαταλείπουν τα όνειρά τους όποιο κι αν είναι το τίμημα που παραμένουν αγωνιστές ως το τέλος για τα δίκια τους και γι αυτά που αξίζουν...τίτλος της συλλογής : ''Μικρό βιβλίο για μεγάλα όνειρα'' παλιά ποιητική συλλογή, η οποία όμως τώρα έπεσε στα χέρια μου.
-
''Μικρό βιβλίο για μεγάλα όνειρα'' παλιά ποιητική συλλογή, η οποία όμως τώρα έπεσε στα χέρια μου.
Η πρώτη μου (προ αμνημονεύτων ετών...) "επαφή" με το Λειβαδίτη που έμελλε να γίνει έρωτας κεραυνοβόλος!!!!! 8)
Τέλειο "το νησί", με συγκίνησε πάρα πολύ.
Φετινό μου -καλοκαιρινό- απόκτημα που το διάβασα "μονορούφι! Καταπληκτικό!
-
Κική Δημουλά
Το λίγο του κόσμου
Για ιδιαίτερους αναγνώστες....
-
ωραια τα λογοτεχνικα αλλα αληθεια συναδελφοι που βρισκετε χρονο????εγω με τον ασεπ δεν προλαβαινω ουτε στον περιπτερα της γειτονιας μου να παω... :'(
-
Στο λεωφορείο, στο κρεβάτι μας πριν τον ύπνο, κλείνωντας την τηλεόραση για ένα απολαυστικό τρίωρο. Και ο ΑΣΕΠ θέλει και το διάλειμμα του
-
βεβαια ειναι και το τι αρεσει και στον καθενα...εγω θα προτειμουσα αυτην την λιγη ωρα την κενη να παω μια βολτα με τον φιλο μου ή την παρεα μου ή την ιοκογενεια μου... αλλα γενικα η προσωπικη μου αποψη ειναι οτι για να διαβασει κανεις λογοτεχνια πρεπει να ειναι ηρεμος για να την απολαυσει..εγω δεν θα μπορουσα να απολαυσω ενα βιβλιο διαβαζοντας το στο ποδι στο λεωφορειο...
-
στάση ζωής και αντίληψης είναι..εγώ δεν μπορώ να διαβάζω μόνο για τον ασεπ, θέλω παράλληλα να διαβάζω κάτι και για μένα που να με γεμίζει..και παρεπιμπτόντως από τις αγαπημένες μου ποιητικές συλλογές "στο βάθος του χρώματος" του Θ.Κωσταβάρα..
-
Πού πια καιρός... Ισμήνη Καπάνταη
-
Μαρέσει αυτο το τόπικ. Έχετε να μου προτίνετε κάποιο βιβλίο συναισθηματικό?
-
Άρλεκιν
-
Ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία είναι της Donna Tartt, "Η μυστική ιστορία". Το συστήνω ανεπιφύλακτα και ελπίζω όποιος το διαβάσει να το λατρέψει όσο εγώ!!