Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση
Μετά τον διορισμό / την πρόσληψη => Σχολική ζώνη => Μήνυμα ξεκίνησε από: Anast77 στις Μάρτιος 15, 2008, 08:29:22 μμ
-
Σε πολλά σχολεία αυτές τις μέρες δίνονται βαθμοί.
Πώς αντιμετωπίζετε το όλο θέμα; Είστε γενικά ελαστικοί ή αυστηροί με τους βαθμούς; Πώς χειρίζεστε έναν γονιό που έρχεται φουριόζος να παραπονεθεί για χαμηλούς βαθμούς στο παιδί του;
Τι περιστατικά σας έχουν τύχει και πώς τα αντιμετωπίσατε;
Προσωπικά το θέμα με προβληματίζει πολύ - αν και βλέπω πολλούς συναδέλφους που αρνούνται να ρισκάρουν κόντρες με γονείς και μαθητές και κυριολεκτικά χαρίζουν άριστα αδιακρίτως...
Έχω μπει κάποιες φορές στη λογική τους, αλλά γενικά πιστεύω ότι επειδή ο βαθμός μπορεί να έχει ισχυρό αντίκτυπο στο μαθητή, είτε θετικά είτε αρνητικά, δεν είναι σωστό ούτε να "χαριζεται" ούτε να χρησιμοποιείται ως μέσο εκδίκησης (το έχω ακουσει κι αυτο..), ούτε να μπαίνει επιπόλαια.
Στο σχολείο που είμαι φέτος τοποθετήθηκα στις αρχές του β' τριμήνου. Μόλις πριν λίγες μέρες πηρα λοιπόν στα χέρια μου τη βαθμολογία της συναδέλφου που είχε τα τμήματα μου στο α'τρίμηνο και ... έπεσα από τα σύννεφα! Υπήρχαν τμήματα που ΟΛΟΙ είχαν 10! Αναμεσά τους και μαθητές που στα τεστ μου έγραψαν 7, ακόμα και λευκή κόλλα! :o
Δεν ξέρω με ποιο σκεπτικό η συγκεκριμένη συνάδελφος έδωσε άριστα σχεδόν σε όλους, το θέμα είναι ότι βρέθηκα σε δίλημμα και τελικώς αποφάσισα να βαθμολογήσω όπως πίστευα εγώ σωστό, συχνά χαμηλώνοντας 1-2 μονάδες τους βαθμούς.
Δε σας κρύβω ότι έχω αγχος για τη στιγμή που θα έρθουν κάποιοι γονείς λέγοντας "Γιατί η κυρία ταδε τους είχε άριστα κι εσεις 8;;", αλλά επειδή πιστεύω ότι έπραξα όπως έπρεπε, θα τους αντιμετωπίσω ψύχραιμα... Ελπίζω δηλαδή... :-\
-
Ολοι 10 , ε?
Γιαυτό έρχονται μετά στο γυμνάσιο και μεχρι να προσαρμοστούν περνάει στην καλύτερη περίπτωση το Α τρίμηνο .
Προτείνω να προετοιμαστείς και να τους αντιμετωπίσεις υπερασπίζοντας αυτό που κάνεις .
Στους γονείς που θα διαμαρτυρηθούν , τόνισε τους οτι αυτό που θα έπρεπε να τους ενδιαφέρει κυρίως είναι οι δεξιότητες και η μάθηση που το παιδί απέκτησε αυτή τη χρονιά και να εστιασουν στο να αποκτήσει το παιδί αγάπη για τη γνώση και να προσαρμοστεί σιγά-σιγά στις σχολικές απαιτήσεις .
Να υποδείξεις σε κάθε γονιό τα σημεία που το παιδι του χρειάζεται να δουλεψει περισσότερο και τα σημεία που το παιδί του έχει κλίση , ωστε να συμβάλλουν και η ίδιοι στην προσαρμογή του παιδιού στο σχολείο , που είναι και το ζητούμενο .
Τι τάξη είναι τα παιδιά ? Αν είναι Α ή Β δημοτικού , πιστευω οτι η κλίμακα 9 - 10 είναι υπεραρκετή . Σε μεγάλες τάξεις , μπορείς να είσαι πιο αυστηρή , κατα τη γνώμη μου . ( είμαι στη ΔΕ , οπότε δεν το έχω δουλεψει πολύ στο μυαλό μου ........)
-
Γιατί στο γυμνάσιο κάνουμε κάτι διαφορετικό;;;
Η λογική είναι να πάρει το απολυτήριο να τελειώνει με την υποχρεωτική (που το είπανε και στα ΠΕΚ πέρυσι). Και βέβαια η τάση να περνάνε όλοι συμπαρασύρει και τους υπολοιπους βαθμούς.
Οπότε το 15-16 γίνεται 17-18 και μετά στο λύκειο 14...
-
πριν λίγες μέρες μια φίλη μου δασκάλα μου είπε ότι θα έβαζε κι αυτή 10άρια γιατί είχε ακούσει ότι οι γονείς διαμαρτύρονται. συνήθως όταν έχουν τα παιδιά καλούς βαθμούς στα βασικά, δεν δεχονται να δουν 7 ή 8 αλλού. έτσι προκειμένου να έχει φασαρίες θα ακολουθούσε το δρόμο των άλλων. και εγώ σαν "ασχετη" με το δημοτικό ρωτω... πρέπει το παιδί να έχει γονιό με μεγάλη γλώσσα για να πάρει βαθμό; το άλλο το καημένο που ο γονιός του δεν πατάει στο σχολείο θα είναι κ σ αυτό αδικημένο; ή θα μπούν παντού 10αρια για να υπάρχει ισότητα;;
-
Εγώ πάντως στο Λύκειο που στο Α'τετράμηνο βαθμολόγησα με σκανδαλώδη επικείκεια, παρασυρμένος από τις βλακείες που ακούσαμε στα ΠΕΚ αλλά και τη λογική των άλλων, "παλιών" συναδέλφων τύπου: "τα καημένα τα παιδιά /να τα βοηθήσουμε /ποιος ακούει τους γονείς /μην πάθουν ψυχολογικό τραύμα / μην αφήσουν το σχολείο κλπ" το μετάνιωσα όσο λίγα πράγματα στη ζωή μου. Οι μόνοι μαθητές που άλλαξαν στάση και διάβασαν περισσότερο ήταν αυτοί οι 1-2 στους οποίους έβαλα τελικά 09 (γιατί ήταν τόσο μα τόσο αδιάφοροι που δεν μου πήγαινε με τίποτα να τους περάσω). Είναι και οι μόνοι που κάνουν κάτι τέλος πάντων. Οι υπόλοιποι, σίγουροι ότι δεν κινδυνεύουν πια ("σιγά μην μας κόψετε στο Β τετράμηνο"!) έχουν γαϊδουρέψει εντελώς!!!
Έχω καταλήξει ότι οι βαθμοί πρέπει να έχουν μια λογική διαβάθμιση μέσα στο κάθε τμήμα, ώστε να μην αδικείται κανείς, και να στέλνουν ένα ΠΟΛΥ σαφές και ξεκάθαρο μήνυμα: "πας καλά, συνέχισε έτσι" ή "πάρτο αλλιώς, δεν θα σε βγάλει πουθενά αυτή η πορεία", "προσπάθησε λίγο ακόμη"κλπ -καταλαβαίνετε νομίζω τι εννοώ. Φυσικά δεν χρειάζεται η υπερβολική αυστηρότητα, άλλο τόσο όμως δεν χρειάζεται τελικά και το χάιδεμα, που μπορεί μάλιστα να είναι και καταστροφικότερο από την αυστηρότητα τελικά! Ειδικά στο Λύκειο, τα παιδιά είναι στην πολύ κρίσιμη ηλικία που πρέπει ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ να μάθουν να αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους και να έρχονται αντιμέτωπα με τις συνέπειες των όποιων επιλογών τους, ώστε να τις κάνουν και συνειδητά -ειδικά αν κάτι τέτοιο δεν έχει γίνει στο Γυμνάσιο!
Συγνώμη για το μήνυμα-σεντόνι, αλλά το θέμα με έχει απασχολήσει πολύ και τελευταία έχω αγανακτήσει κιόλας! >:( >:(
-
Τα παιδιά στα οποία αναφέρθηκα στο πρωτο μου ποστ ήταν Ε' και Στ' δημοτικού, μια ανάσα δηλαδή από το γυμνάσιο... Συμφωνώ απόλυτα kk ότι έχοντας στο τσεπακι τόσα δεκάρια αυτά τα παιδιά έρχονται μετά σε σας με παράλογες προσδοκίες.
Εκεί είναι η μεγαλύτερη ενστασή μου όταν συζητώ με συναδέλφους που "χαρίζουν" βαθμούς.
Επίσης συμφωνώ με την Kathyk ότι οι γονείς δεν μπορούν να συμβιβαστούν με την ιδέα ότι το παιδί τους μπορεί να έχει άριστα στα βασικά μαθήματα, ενώ στα δευτερεύοντα (π.χ. ξενη γλώσσα που είναι το δικό μου) να έχει χαμηλότερο του 10...
Ναι, όμως αυτό το μεταδιδουν και στο παιδί το οποίο έρχεται τελικά στο "δευτερεύον" μάθημα απροετοίμαστο και εντελώς αδιάφορο... >:(
Νομιζω ότι στο θέμα των βαθμών πρέπει να αλλάξει άρδην η δική μας τακτική κι έπειτα αυτή των γονιών. Από εμάς ξεκινά μεγάλο μέρος του προβλήματος κι ας μη θέλουμε να το παραδεχτούμε...
-
ΣΕ ΛΥΚΕΙΟ
Συνάδελφοι , θα σας ξαναπώ την άποψή μου :
Μετά από πολλά χρόνια και πολλά πειράματα στον εαυτό μου , φέτος έβαλα και 08.Σε ένα τμήμα της Β , 10 στους 29 έχουν κάτω από τη βάση. Όλοι αυτοί πέρυση είχαν -από μένα πάλι - 12 έως 15. Που τους οδήγησα ; Στην αδιαφορία.Τους έβλαψα , τους το εξήγησα με απλά λόγια στην τάξη , τους ζήτησα συγνώμη που πέρισυ τους είχα μεγάλο βαθμό - τους θύμισα τι έγραψαν - και τέλειωσε.Και μη νομίζετε ότι μου κρατάνε μούτρα! Ούτε οι γονείς παραπονέθηκαν , μια και τους μίλησα απλά. Και στο γιο μας συναδέλφου έβαλα 9.Να μη γίνονται διακρίσεις!
Τώρα προσπαθούν όλοι αυτοί οι μαθητές και μου ζητάνε από την πόρτα ακόμα να τους σηκώσω για μάθημα στον πίνακα.Και όλο μου λένε: κύριε είχατε δίκαιο.Τα είχαμε παρατήσει στο α΄τετράμηνο!.Σχίζονται σας λέω.Ούτε εγώ περίμενα ότι θα άλλαζαν τόσο.
Συνάδελφοι , θα μου πείτε και σεις την άποψή σας σε αυτό: καταλήγω στο συμπέρασμα ότι η καλή διδασκαλία πρέπει να συνοδεύεται από εξίσου καλή αξιολόγηση του μαθητή κάθε μέρα και συγκρατημένη δίκαιη βαθμολογία στα τερτάμηνα.Είναι βάβαια κοπιαστική δουλειά να παίρνεις τετράδια , να εξετάζεις κάθε μέρα , να κρατάς σημειώσεις στο γραφείο , να διορθώνεις δεκάλεπτα τεστ κλπ , αλλά δοκιμάστε το μια δυο φορές.Θα δείτε ότι όλοι , καλοί και αδιάφοροι , θα διαβάζουν. Να βάζετε όμως και ένα πολύ εύκολο ερώτημα για να πιάνουν και οι αδύνατοι το 10.
Τελικά ο μαθητής και ...ο άνθρωπος γενικότερα, δεν αποδίδει , αν δεν απαιτήσεις μα απλο και συγκεκριμένο τρόπο. Βάλτε και κανα τεστάκι στο μάθημα που παραδώσατε (από την αρχή της χρονιάς) για να σας παρακολουθούν πιο προσεκτικά!
Διδάσκω σημαίνει επινοώ ! Και στην αξιολόγηση πρέπει να επιστρατεύουμε όλες τις μεθόδους. Πάντα βέβαια σε πλαίσια παιδαγωγικά , χωρίς υπερβολές και ακρότητες.
Μπάμπης
-
καταλήγω στο συμπέρασμα ότι η καλή διδασκαλία πρέπει να συνοδεύεται από εξίσου καλή αξιολόγηση του μαθητή κάθε μέρα και συγκρατημένη δίκαιη βαθμολογία στα τερτάμηνα.
ΠΟΛΥ ΣΩΣΤΑ!! ;)
Νομίζω ότι αυτά που έγραψε ο MATH ισχύουν για όλες τις βαθμίδες.
Και σε μας στο δημοτικό το βλέπω, αν σε ένα παιδί δωσεις όλο άριστα χωρίς να το αξίζει πραγματικά, αυτό επαναπαύεται, χαλαρώνει και σταματά την προσπάθεια. Πέρα του ότι συχνά αποθρασύνεται και μέσα στην τάξη...
Βάλε του 1-2 μονάδες πιο κάτω και πιθανότατα το ίδιο παιδί να γίνει πιο συνεπές και πιο μελετηρό στο επόμενο τρίμηνο. ;)
-
και εγω λυπαμαι για καποιους καλους βαθμους που εβαλα..δυστυχως διαπιστωσα οτι οδηγησα καποια παιδια στην αδιαφορια με αυτο το τροπο!ενω καποια παιδια στα οποια οι βαθμοι μου ηταν πιο συγρατημενοι, βελτιωνονται μερα με την ημερα!
-
Σήμερα στα ΠΕΚ παρακολούθησα ένα μάθημα σε κάποιο Γυμνάσιο της πόλης της Ρόδου.
Συνειδητοποίησα πόσο έχω ρίξει τον πήχη στο σχολείο που δουλεύω και παρόλ'αυτά ένα σωρό παιδιά κινδυνεύουν να μείνουν.
Η καλύτερη μαθήτρια στο Γυμνάσιο που δουλεύω, θα ήταν μια χρυσή μετριότητα στο τμήμα που μπήκα σήμερα...
Η δικαιολογία της πριμοδότησης λόγω 9ετούς υποχρεωτικής παιδείας εμένα δε με πείθει για τίποτα.
Αν το κράτος ήθελε όλοι να τελειώνουν το Γυμνάσιο χωρίς να μένουν, θα είχε βάλει κλίμακα από 10 εώς 20.
Στο πρώτο τρίμηνο ξεκίνησα από 08, στο 2ο από 09 (όλα αυτά για τους εντελώς αδιάφορους, που παρουσιάζουν και προβλήματα συμπεριφοράς).
Νομίζω ότι γενικά ήμουν επιεικής.
Κάποιος μαθητής/τρια μάλλον θεώρησε ότι τον αδίκησα και μου έσκασε το λάστιχο (δίνω ένα 5% οι 2 τρυπίτσες να έγιναν από...πευκοβελόνα).
Το γεγονός με προβλημάτισε, δεδομένου ότι δεν έχω κόντρα με κάποιον μαθητή (ίσα-ίσα, έχω πολύ καλές σχέσεις με όλους), ούτε δέχθηκα παράπονα από κάποιον γονιό. Σε σημείο που να αρχίσω να αναρωτιέμαι αν όντως κάποιον τον έκρινα πολύ αυστηρά.
Η σημερινή εμπειρία των ΠΕΚ με επανέφερε στην πραγματικότητα, που επί 2 τρίμηνα προσπαθώ να παραβλέψω και να βρω θετικά εκεί που δεν υπάρχουν.
Δεν είμαι εκδικητικός.
Θεωρώ όμως σημαντικό να γνωρίζει ο κάθε μαθητής την αλήθεια για την επίδοσή του.
Γιατί, κάποιος που χτίζει από τα 12 του (ή και από νωρίτερα) πάνω στα ψέματα, είναι δύσκολο να βρει δυνάμεις να ξαναρχίσει το χτίσιμο από την αρχή όταν φτάσει στα 15-16-17.
-
Είναι σωστό να δοθούν οι βαθμοί την Πέμπτη όπως αρχικά είχε προγραμματιστή? Την Πέμπτη είναι μέρα απεργίας. Μήπως θα πρέπει να δοθεί σε άλλη ημερομηνία?
Θέλω τις γνώμες σας.
-
Συμφωνώ με όλους τους προλαλήσαντες. Τ α παιδιά πρέπει να παίρνουν αυτό που τους αξίζει. Μικρούς βαθμούς να δεν προσπαθούν αλλά να επιβραβεύονται και αρκετά όταν προσπαθούν και ας παίρνουν και βαθμό που δεν αξίζουν όταν βάλουν τα δυνατά τους.
Είχα πετσοκόψει την πέμπτη στο προηγούμενο τρίμηνο. Τους πείραξε πάρα πολύ αλλά έχω σύστημα να τους ανακοινώνω τους βαθμούς και την αιτιολογία πριν τους πάρουν και πιστέψτε με τους αρέσει πάρα πολύ αυτή η τακτική.
Δεν ξ'ερω. Το να κάνω τα παράπονά μου στους γονείς και όχι στον άμεσα ενδιαφερόμενο ανεξαρτήτου ηλικίας μου κάνει κάτι από χαφιέ. Είμαι λίγο υπερβολική ίσως !!!
Μαθητής μου μου είπε: Κυρία , η μάνα μου τα παίρνει που μου βάζετε χαμηλό βαθμό στα αγγλικά αλλά εμένα μ'αρέσει που μας ξεχωρίζετε. Είναι πιο σωστό.
Το συγκεκριμένο τμήμα προσπ'αθησε πάρα πολύ στο 2ο τρίμηνο. Εξαφανίστηκαν τα περίφημα φυσοκάλαμα και έδειξαν προθυμία ακόμα και οι πιο τεμπέληδες, και βέβαια ανταμείφθηκαν δεόντως. Ανέβασα ως και δύο βαθμούς όλους. Συγκινήθηκα πολύ πουβ τα είδα να χοροπηδάνε από την χαρά τους και να μου λένε ευχαριστώ παρόλο που τα διαβεβαίωσα ότι δεν χρειαζόταν να με ευχαριστούν για κάτι που άξιζαν.
όσο λοιπόν και εάν συνάδελφοι επιμένουν ότι δεν βοηθάει ο βαθμός εγώ διαφωνώ γιατί το έχω δει στην πρ'άξη
-
Μαθητής μου μου είπε: Κυρία , η μάνα μου τα παίρνει που μου βάζετε χαμηλό βαθμό στα αγγλικά αλλά εμένα μ'αρέσει που μας ξεχωρίζετε. Είναι πιο σωστό.
Την "έδωσε" κανονικά τη μάνα του ο πιτσιρικάς ;)...
"από μικρό κι από τρελλό μαθαίνεις την αλήθεια ;)
-
Προσωπικά, συνάδελφοι, αποφασίζω την αρχή και το τέλος της κλίμακας σε σχέση με το σχολείο και το κάθε τμήμα ξεχωριστά. Υπάρχουν τμήματα όπου ξεκινώ από το 10 και τμήματα που ξεκινώ από το 8. Ένα δεν έχω κάνει ως τώρα: να αφήσω παιδί Γ' Γυμνασίου για Σεπτέμβριο (όσο κι αν κάποιοι το αξίζουν!).
Αυτό που προσέχω (μέχρι εξαντλήσεως) είναι να μην εξισώσω μεταξύ τους άτομα που δεν αξίζουν ή δεν προσπαθούν εξίσου. Να υπάρχει δηλ. μια κατάταξη των μαθητών που να είναι αποδεκτή και από τα ίδια τα παιδιά (όλα ξέρουν μέσα τους επακριβώς πόσο αξίζουν- λίγα όμως το ανακοινώνουν!). Όταν είσαι δίκαιος, σε παίρνει να είσαι όσο αυστηρός θες. Αυτό που προσέχουν τα παιδιά είναι η απόσταση από αυτόν που θεωρούν λίγο καλύτερο ή λίγο χειρότερο απ' αυτά. (Το ξέρω και από τα δικά μου!).
Ωστόσο και η αδικία (που είναι αναμενόμενη και ανθρώπινη) δίνει κάποτε ώθηση! Αρκεί να ομολογείται και να επανορθώνεται από τον καθηγητή στο επόμενο τρίμηνο.
-
Τα πράγματα έχουν όπως τα λέτε... Διδάσκω πρώτη φορά ωρομίσθια σε λύκειο και βλέπω τη ζημιά που έχουν κάνει οι "εικονικοί" βάθμοι στα παιδιά ως τώρα. Η κατάσταση αυτή πρέπει ν' αλλάξει για ν' αφυπνίζονται τα παιδιά όσο γίνεται νωρίτερα.
Δε θα πάω μακριά.. Ο γιός μου είναι στη Β' γυμνασίου. Στο πρώτο τρίμηνο πήρε σχετικά αξιοπρεπείς βαθμούς χωρίς καθόλου προσπάθεια. Με τ'αυτιά μου τον άκουσα να λέει στον κολλητό του " εγώ ρε φίλε έβγαλα 17,5 χωρίς ν' ανοίγω βιβλίο" . Τώρα τον έχω πάρει μαζί μου εδώ που προσλήφθηκα ωρομίσθια και συνεχίζει το ίδιο βιολί.Το "διάβασμά" του όλο κι όλο είναι ένα άνοιγμα των βιβλίων στο πόδι και δεν ξεπερνάει σε διάρκεια τα 15'. Ζήτησα ως χάρη από τους συναδέλφους που τον έχουν να του κατεβάσουν τους βαθμούς 1-2 μονάδες τουλάχιστον. Όσο νωρίτερα συνειδητοποιήσει ότι χρειάζεται κόπος για ν' αμειφθεί τόσο καλύτερο για τον ίδιο.
-
Ελπίζω να μην μπαίνει στο forum ο γιος σου γιατί την έβαψες!Πολλά φιλιά!
-
;D ;D ;D ;D
-
Ελπίζω να μην μπαίνει στο forum ο γιος σου γιατί την έβαψες!Πολλά φιλιά!
Πέρασε κι εμένα από το μυαλό μου αυτό.. Αν τυχόν και το υποπτευθεί αλίμονο μου ;D ;D
-
Τα πράγματα έχουν όπως τα λέτε... Διδάσκω πρώτη φορά ωρομίσθια σε λύκειο και βλέπω τη ζημιά που έχουν κάνει οι "εικονικοί" βάθμοι στα παιδιά ως τώρα. Η κατάσταση αυτή πρέπει ν' αλλάξει για ν' αφυπνίζονται τα παιδιά όσο γίνεται νωρίτερα.
Δε θα πάω μακριά.. Ο γιός μου είναι στη Β' γυμνασίου. Στο πρώτο τρίμηνο πήρε σχετικά αξιοπρεπείς βαθμούς χωρίς καθόλου προσπάθεια. Με τ'αυτιά μου τον άκουσα να λέει στον κολλητό του " εγώ ρε φίλε έβγαλα 17,5 χωρίς ν' ανοίγω βιβλίο" . Τώρα τον έχω πάρει μαζί μου εδώ που προσλήφθηκα ωρομίσθια και συνεχίζει το ίδιο βιολί.Το "διάβασμά" του όλο κι όλο είναι ένα άνοιγμα των βιβλίων στο πόδι και δεν ξεπερνάει σε διάρκεια τα 15'. Ζήτησα ως χάρη από τους συναδέλφους που τον έχουν να του κατεβάσουν τους βαθμούς 1-2 μονάδες τουλάχιστον. Όσο νωρίτερα συνειδητοποιήσει ότι χρειάζεται κόπος για ν' αμειφθεί τόσο καλύτερο για τον ίδιο.
Πολύ χαιρομαι που υπάρχουν ακόμα γονείς που σκέφτονται με αυτόν τον τρόπο! :)
Το διαπίστωσα με τα ίδια μου τα μάτια σήμερα που διναμε βαθμούς.
Συνεβη και αυτο. Γονιός (αληθινά) άριστου παιδιού ήρθε και έκανε παράπονα ότι θεωρεί υπερβολικό το παιδί να έχει σε όλα 10! :o
Δεν πίστευα στα αυτιά μου όταν η δασκάλα της τάξης του έλεγε να μην υποτιμά το παιδί του κι οτι το κάθε 10 της καρτέλας το αξίζει 100%.
Έχοντας βάλει αρκετούς χαμηλούς βαθμούς, σήμερα για να πω την αλήθεια ήμουν προετοιμασμένη για κόντρες με γονείς και μαθητές. Προς μεγάλη μου έκπληξη, οι περισσότεροι που ήρθαν να με βρουν ήταν γονείς πολύ καλών μαθητών, στους οποίους τι να έλεγα που δεν ξερουν..
Μου έκανε εντύπωση που δεν φάνηκε κανένας από τους γονείς παιδιών τα οποία βαθμολόγησα με 6,7,8!
Δεν μπόρεσα να το εξηγήσω.
Όπως και να έχει, είμαι αποφασισμένη να συνεχίσω την ίδια τακτική και στο επόμενο εξάμηνο. ;)