Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση
Διάφορα θέματα για την εκπαίδευση => Διάφορα Εκπαιδευτικά θέματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: irene.a στις Νοεμβρίου 07, 2008, 07:59:47 am
-
Μετά από συζήτηση με φίλη μου συνάδελφο, έχουμε την απορία τι είναι τελικά καλύτερο και γιατί. Αν και ξεκίνησε το θέμα από Αγγλικά μόνο, ισχύει για όλα τα μαθήματα. Θα θέλαμε επίσης να μας πείτε και το λόγο.
-
Οι παιδοψυχολογοι υποστηρίζουν ότι δεν βοηθά τη σχέση γονιού- παιδιού, το να κάνει μαθήματα με τους γονείς του, γιατί μπερδεύονται οι ρόλοι ( άλλος ο ρόλος του γονιού, αλλος του δασκάλου) , γιατί δημιουργούνται συγκρούσεις κ διαταράσσεται η ισορροπία της σχέσης..επίσης στη διδασκαλία στα παιδιά μας έχει αποδειχθεί πως δεν έχουμε την ίδια υπομονή κ ευγένεια που έχουμε προς τα ξένα παιδιά, λόγω οικειοτητας..που τελικά μπορεί να αποβεί εις βάρος του παιδιού..
ενδιαφέρον θα ήταν γονείς που εχουν κάνει μαθημα στα παιδιά τους να καταθέσουν θετικά κ αρνητικά της εμπειρίας τους...
-
Οι παιδοψυχολογοι υποστηρίζουν ότι δεν βοηθά τη σχέση γονιού- παιδιού, το να κάνει μαθήματα με τους γονείς του, γιατί μπερδεύονται οι ρόλοι ( άλλος ο ρόλος του γονιού, αλλος του δασκάλου) , γιατί δημιουργούνται συγκρούσεις κ διαταράσσεται η ισορροπία της σχέσης..επίσης στη διδασκαλία στα παιδιά μας έχει αποδειχθεί πως δεν έχουμε την ίδια υπομονή κ ευγένεια που έχουμε προς τα ξένα παιδιά, λόγω οικειοτητας..που τελικά μπορεί να αποβεί εις βάρος του παιδιού..
ενδιαφέρον θα ήταν γονείς που εχουν κάνει μαθημα στα παιδιά τους να καταθέσουν θετικά κ αρνητικά της εμπειρίας τους...
συμφωνω. εκτος πια αν μπορει πραγματικα ο γονιος να κρατησει αλλο ρολο την ωρα του μαθηματος,αν και ειναι δυσκολο..
-
και στο πανεπιστήμιο μας το λέγαν αυτό. δλδ. να μην κάνεις μάθημα σε αδέλφια κ σε παιδιά σου γιατί όντως μπερδεύονται οι ρόλοι. κ το παιδί δεν βλέπει μπροστα του τον δάσκαλο του αλλά την αδελφή ή μητέρα του.
-
Πράγματι. Εγώ έκανα ιδιαίτερο στην ανιψιά μου και υπήρχαν μικροπροβληματάκια πχ δεν έκανε πάντα τις ασκήσεις επειδή μου είχε θάρρος και ενώ τη μάλωνα αυτή χαμογελώντας έλεγε "έλα, δεν πειράζει θα τα κάνω την άλλη φορά " κλπ
-
Εγώ δεν έχω παιδιά, αλλά φαντάζομαι ότι θα μου είναι πολύ δύσκολο να'μαι εγώ υπεύθυνη για τα μαθήματά τους..Με το παιδί σου, είναι άλλη η σχέση, παραπάνω προσδοκίες, λιγότερη υπομονή κ.τ.λ.
-
Εγώ πάντως..ένα ξέρω...τον αδελφό μου που είναι έντεκα χρονια μικρότερος δεν μπόρεσα ποτέ να τον καθίσω...να τον διαβάσω...ούτε κάποτε μα ούτε και τώρα...Γι΄αυτόν πάντα θα είμαι η αδελφή του που σπούδασε δασκάλα και τίποτα παραπάνω...Έτσι κάπως πάει το πράγμα και για τα παιδιά φαντάζομαι. Το διαπιστώνω και στο σχολείο από συναδέλφους...
-
Πάρα πολύ ενδιαφέρον θέμα! Η κατάσταση και για μένα είναι όπως ακριβώς παρουσιάζεται πιο πάνω. Η δική μου εμπειρία ως μάνα είναι η εξής:
Ο γιός μου, όταν πήγαινε ακόμη στο δημοτικό ζητούσε κάποιες φορές μόνος του τη βοήθειά μου. Συνήθως όμως δεν προλάβαινα να του αφιερώσω αρκετό χρόνο. Του έδειχνα πάντα κάποια πράγματα βιαστικά. Έκανα τότε φροντιστήρια και τα απογεύματά μου ήταν πάντα πολύ φορτωμένα και είχα πάντα τύψεις που άφηνα το γιό μου στη μοίρα του. Από την περσινή χρονιά που σταμάτησα να εμπλέκομαι στα φροντιστήρια και υπάρχει ο χρόνος, τον παρακαλάω να τον βοηθήσω και αρνείται πεισματικά. Φέτος είναι γ' γυμνασίου, εγώ διδάσκω σε άλλο γυμνάσιο, μου απαγορεύει ακόμη και να δω τα τετράδιά του. Σπάνια, όταν τρώμε ή το πρωί πριν φύγουμε για το σχολείο με ρωτάει στα πεταχτά κάποια πολύ συγκεκριμένα πράγματα και πρέπει να του απαντήσω συνοπτικά. Αν πάρει σε μάκρος η απάντηση με σταματάει και δε δέχεται κουβέντα.
Κάποια βασικά στοιχεία τα κατέχει από σπόντα επειδή έτυχε να τα πάρει το αυτί του από ιδιαίτερα σε άλλους που έκανα όλα αυτά τα χρόνια στο σπίτι. Δε θα ξεχάσω πέρυσι ένα γραπτό του που μου έδειξε η συνάδελφος που τον είχε στη νεοελληνική γλώσσα. Είχε γράψει μια περίληψη επιπέδου λυκείου, με χρήση διαρθρωτικών φράσεων κλπ. Σε επόμενη άσκηση που ζητούσε να εντοπίσουν τις διαρθρωτικές λέξεις σε κείμενο, δεν ήξερε να τις βρει. Το μηχανισμό για τη διαμόρφωση περίληψης τον είχε ακούσε δεκάδες φορές μέσα στο σπίτι, από το βιβλίο του όμως δεν είχε κάνει τον κόπο να διαβάσει το παραμικρό, δεν ήξερε καν ποιες ονομάζουμε διαρθρωτικές λέξεις.
Να σημειώσω, τέλος, πως δε δέχεται να πάει φροντιστήριο αλλού..Πίκρα... Είναι αλήθεια πως δεν ξέρω πως να χειριστώ το όλο πρόβλημα.
-
εγω παντως δεν εχω αποφασισει τι θα κανω ... η κορη μου ειναι πρωτη δημοτικου ως τωρα λεμε λεξουλες αγγλικες την ωρα που παιζουμε αλλα του χρονου σκεφτομαι να δοκιμασω να την αρχισω πιο συστηματικα με μια συμμαθητρια της και αν τραβαει με μενα θα συνεχισουμε, αλλιως ...
-
Αν και για μενα ειναι ακομα πολυ μακρινο το θεμα, κανω τις εξης σκεψεις.
Ισως ειναι καλυτερα να μην περιμενουμε το παιδι να φτασει στην ηλικια που κανονικα ξεκινανε Αγγλικα, αλλα απο μικρο να εχει μια καποια επαφη, ακομα και τραγουδακια η ιστοριουλες στα Αγγλικα, κατα καποιο τροπο οπως μαθαινει τα Ελληνικα του. Γιατι ετσι θα τα αγαπησει, ελπιζω, και δε θα το βλεπει σαν ενα ακομα μαθημα που πρεπει να διαβαζει
catwoman2 μια χαρα ακουγεται αυτο που κανεις, και μαλιστα σκεφτομουν οτι στο μελλον, οταν το παιδι θα πρεπει να μαθει πια καποια πραγματα πιο συγκεκριμενα, να του κανω πχ με τον καλυτερο του φιλο η ενα συμμαθητη.
Ισως επειδη στ'αληθεια μ'αρεσουν και τ'αγαπαω τα Αγγλικα, και δε διδασκω γιατι απλα ετσι ετυχε, φιλοδοξω και τα παιδια μου να νιωθουν το ιδιο, γιατι η αληθεια ειναι πως απογοητευομαι οταν ακουω τα παιδια να μου λενε οτι Αγγλικα μαθαινουν αναγκαστικα και δεν τους αρεσουν καθολου, αλλα πρεπει!!
-
Εγώ, πάντως που έκανα στο Λύκειο ιδιαίτερο με τον μπαμπά μου στα αρχαία και την έκθεση δεν είχα κανένα πρόβλημα. Ίσα ίσα που θεωρώ ευλογία να έχεις γονιό καθηγητή, γιατί οποιαδήποτε απορία σου μπορεί να λυθεί πάραυτα.
-
Προσωπικά δεν θα είχα κανένα πρόβλημα να κάνω φυσική στο παιδί μου (όταν και αν αποκτήσω). Και όχι μόνο αυτό.. ΔΕΝ θα εμπιστευόμουν τη διδασκαλία φυσικής στο παιδί μου σε ΚΑΝΕΝΑΝ εκτός από εμένα (μιας και οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοί μου, που εκτιμώ, θα είναι τότε αρκετά γερασμένοι..). Έχω ένα θέμα με το αντικείμενό μου :)
-
Να προσθέσω ότι έχει να κάνει και με το χαρακτήρα τόσο του γονιού όσο και του παιδιού. Δηλαδή, παρατηρείται το φαινόμενο να μπορεί κανείς να κάνει μάθημα στο ένα παιδί και όχι στο άλλο. Ή το ανάποδο, αν είναι και οι 2 γονείς καθηγητές, να μπορεί να του κάνει ο ένας γονιός και όχι ο άλλος.
-
Επειδη δουλευω σε φροντιστηριο καθημερινα μονο ελεγχο μπορω να κανω. Το σαββατοκυριακο ομως εχουμε προγραμμα και κανουμε γραμματικη. γλωσσικες ασκησεις και εκθεση. Ευτυχως ειναι στο δημοτικο ακομη και δεν εχουμε εντονες αντιδρασεις. Τα μαθηματικα καθημερινα με τον πατερα, διορισμενος γαρ.
-
Ο γονιός είναι ο πρώτος δάσκαλος κάθε παιδιού και γνωρίζει το παιδί του καλύτερα από οποιονδήποτε δάσκαλο. Χωρίς να έχω προσωπική εμπειρία (δεν έχω δικό μου παιδί) μου φαίνεται περίεργο να μην μπορείς να κάνεις σωστά μάθημα στο παιδί σου...Με μια επιφύλαξη βέβαια αλλά έτσι νιώθω...Νομίζω ότι εσύ καθορίζεις τη σχέση που θα δημιουργηθεί και είναι στο χέρι σου να είσαι αποτελεσματικός. Αν δεν μπορείς τότε είναι καλύτερα να αναλάβει κάποιος άλλος.
-
εγω παλι πιστευω οτι δεν θα πρεπει να υπαρχει προβλημα μεγαλο ,εφοσον θα το διαβαζουμε απο τα πρωτα του βηματα...αρα οσο θα μεγαλωνει θα το θεωρει απολυτως φυσιολογικο να κανει μαθημα μαζι μας....δλδ οι αλλοι γονεις που δεν ειναι καθηγητες πως τα διαβαζουν τα παιδια τους ,οσο ειναι μικρα τουλαχιστον...
αν βεβαια δω οτι ο μικρος μου δεν καθεται θα τον στειλω στη φιλη μου και θα της πω πιεζε τον οσο μπορεις...;D ;D
-
Προσωπικά δεν θα είχα κανένα πρόβλημα να κάνω φυσική στο παιδί μου (όταν και αν αποκτήσω). Και όχι μόνο αυτό.. ΔΕΝ θα εμπιστευόμουν τη διδασκαλία φυσικής στο παιδί μου σε ΚΑΝΕΝΑΝ εκτός από εμένα (μιας και οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοί μου, που εκτιμώ, θα είναι τότε αρκετά γερασμένοι..). Έχω ένα θέμα με το αντικείμενό μου :)
Συμφωνώ απόλυτα σε αυτό που λες.Κι εγώ προτιμώ να μάθει η κόρη μου από εμένα φυσική παρά από κάθε άλλον.Είχα συνάδελφο φυσικό ο οποίος διάβασε ο ίδιος μαθηματικά σε επίπεδο τρίτης λυκείου και δίδαξε τους δύο γιούς του όταν έδιναν πανελλήνιες,και μαθηματικά και φυσική.Το αποτέλεσμα; είναι και οι δύο τώρα στο πολυτεχνείο.
-
εγω παλι πιστευω οτι δεν θα πρεπει να υπαρχει προβλημα μεγαλο ,εφοσον θα το διαβαζουμε απο τα πρωτα του βηματα...αρα οσο θα μεγαλωνει θα το θεωρει απολυτως φυσιολογικο να κανει μαθημα μαζι μας....δλδ οι αλλοι γονεις που δεν ειναι καθηγητες πως τα διαβαζουν τα παιδια τους ,οσο ειναι μικρα τουλαχιστον...
αν βεβαια δω οτι ο μικρος μου δεν καθεται θα τον στειλω στη φιλη μου και θα της πω πιεζε τον οσο μπορεις...;D ;D
Αυτό που με προβληματίζει λιγάκι, είναι ότι άλλο το να κάνουμε μαζί τα μαθήματα του σχολείου, κι άλλο να βάζουμε στο παιδί έξτρα μάθημα, όταν πρόκειται για Αγγλικά, για παράδειγμα. Θέλω να πω, άλλο να τα βοηθάμε με τα διαβάσματα κι άλλο να τους βάζουμε επιπλεόν διαβάσματα. Δε θα αντιδράσουν;;
-
εγω παλι πιστευω οτι δεν θα πρεπει να υπαρχει προβλημα μεγαλο ,εφοσον θα το διαβαζουμε απο τα πρωτα του βηματα...αρα οσο θα μεγαλωνει θα το θεωρει απολυτως φυσιολογικο να κανει μαθημα μαζι μας....δλδ οι αλλοι γονεις που δεν ειναι καθηγητες πως τα διαβαζουν τα παιδια τους ,οσο ειναι μικρα τουλαχιστον...
αν βεβαια δω οτι ο μικρος μου δεν καθεται θα τον στειλω στη φιλη μου και θα της πω πιεζε τον οσο μπορεις...;D ;D
Αυτό που με προβληματίζει λιγάκι, είναι ότι άλλο το να κάνουμε μαζί τα μαθήματα του σχολείου, κι άλλο να βάζουμε στο παιδί έξτρα μάθημα, όταν πρόκειται για Αγγλικά, για παράδειγμα. Θέλω να πω, άλλο να τα βοηθάμε με τα διαβάσματα κι άλλο να τους βάζουμε επιπλεόν διαβάσματα. Δε θα αντιδράσουν;;
δεν θα αντιδρασουν αν δεν το καταλαβουν... ;) ;D ;D ;D απλα θα τραβαμε περισσοτερο το μαθημα με ασκησεις εμπεδωσης κλπ...αλλωστε μη ξεχναμε οτι το παιδι μεγαλωνει στο ιδιο σπιτι με μας ,μας βλεπει να κανουμε ιδιαιτερα σε αλλα παιδια δεν νομιζω λοιπον να ειναι αρνητικο οταν θα ερθει η δικη του σειρα...ξαναλεω ο δικος μου ειναι ακομα μικρος μολις 2 1/2 ελπιζω και ευχομαι να ειναι συνεργασιμος αλλιως ειπα θα τον στειλω στη φιλη μου που την ξερω ,και εμπιστευομαι την ικανοτητα της...
ο θεος βοηθος λοιπον...
οταν λες επιπλεον διαβασμα δεν νομιζω να εννοεις να καλυψεις τον ελευθερο χρονο του ;;;γιατι τοτε σιγουρα θα αντιδρασει... μια ωριτσα παραπανω παντως δεν νομιζω να του φανει πολυ ...(καθε μερα για να συνηθιζει... ;D)
-
εγω παλι πιστευω οτι δεν θα πρεπει να υπαρχει προβλημα μεγαλο ,εφοσον θα το διαβαζουμε απο τα πρωτα του βηματα...αρα οσο θα μεγαλωνει θα το θεωρει απολυτως φυσιολογικο να κανει μαθημα μαζι μας....δλδ οι αλλοι γονεις που δεν ειναι καθηγητες πως τα διαβαζουν τα παιδια τους ,οσο ειναι μικρα τουλαχιστον...
αν βεβαια δω οτι ο μικρος μου δεν καθεται θα τον στειλω στη φιλη μου και θα της πω πιεζε τον οσο μπορεις...;D ;D
Αυτό που με προβληματίζει λιγάκι, είναι ότι άλλο το να κάνουμε μαζί τα μαθήματα του σχολείου, κι άλλο να βάζουμε στο παιδί έξτρα μάθημα, όταν πρόκειται για Αγγλικά, για παράδειγμα. Θέλω να πω, άλλο να τα βοηθάμε με τα διαβάσματα κι άλλο να τους βάζουμε επιπλεόν διαβάσματα. Δε θα αντιδράσουν;;
Δεν θα αντιδράσουν γιατί ξέρουν πως κάνουν το μάθημα που θα έκαναν με κάποιον άλλο δάσκαλο και πως για να προχωρήσουν θα πρέπει να κάνουν τις ασκήσεις τους. Αλλά και αν ακόμα αντιδράσουν (ξέρω περίπτωση παιδιού που αντιδρούσε με την κανονική του δασκάλα) παίζει ρόλο ο χειρισμός του γονιού για το πώς θα εξελιχθεί το θέμα.
Τα παιδιά από πολύ μικρά αντιδρούν σε πάρα πολλά δοκιμάζοντας και ψάχνοντας μέχρι που μπορούν να φτάσουν. Πώς τα αντιμετωπίζουμε τότε; Το ίδιο θα κάνεις και σε αυτή την περίπτωση. ;)
-
Irene, μπράβο για το θέμα. Τελικά, όλους μας απασχολεί, καθώς φαίνεται. Εμένα ο μεγάλος πάει νήπια. Πέρσυ στον παιδικό έκαναν κάτι Αγγλικά (λεξούλες, τραγουδάκια κλπ). Φέτος, τους κάνω εγώ (έχω και τον μικρό βλέπεις από δίπλα) αλλά όχι συχνά γιατί θέλουνε όλη την ώρα να παίζουνε και δεν θέλω να τα πιέσω και να τα πάρουνε στραβά. Του χρόνου λέω να τον πάω στο φροντιστήριο μιας φίλης μου γιατί τα πρώτα χρόνια είναι πιο διασκεδαστικά να κάνεις μάθημα με άλλα παιδιά. Για μετά είχα αποφασίσει να μην τα κάνω εγώ μάθημα (για τους λόγους που αναφέρατε πολλοί) αλλά έλα που κι εγώ σαν τον Landau δεν δέχομαι να μάθουν αγγλικά από κανέναν άλλον παρά μόνον από μένα! :-\ Μια φίλη μου πρότεινε να τα κάνω γκρουπάκι όταν πάνε Γ Δημοτικού. Νομίζω ότι αυτή είναι η καλύτερη λύση: θα είμαι καθηγήτρια κι όχι μαμά παρουσία άλλων παιδιών, θα υπάρχει συναγωνισμός, δε θα ακυρώνονται μαθήματα. Ελπίζω να τα καταφέρω. :P (Πάντως, τον άντρα μου που -τάχα- τον προετοίμασα για Proficiency, έρμη προετοιμασία κάναμε! Όλο ακύρωνε μαθήματα, δεν διάβαζε κλπ κλπ.)
-
Irene, μπράβο για το θέμα. Τελικά, όλους μας απασχολεί, καθώς φαίνεται. Εμένα ο μεγάλος πάει νήπια. Πέρσυ στον παιδικό έκαναν κάτι Αγγλικά (λεξούλες, τραγουδάκια κλπ). Φέτος, τους κάνω εγώ (έχω και τον μικρό βλέπεις από δίπλα) αλλά όχι συχνά γιατί θέλουνε όλη την ώρα να παίζουνε και δεν θέλω να τα πιέσω και να τα πάρουνε στραβά. Του χρόνου λέω να τον πάω στο φροντιστήριο μιας φίλης μου γιατί τα πρώτα χρόνια είναι πιο διασκεδαστικά να κάνεις μάθημα με άλλα παιδιά. Για μετά είχα αποφασίσει να μην τα κάνω εγώ μάθημα (για τους λόγους που αναφέρατε πολλοί) αλλά έλα που κι εγώ σαν τον Landau δεν δέχομαι να μάθουν αγγλικά από κανέναν άλλον παρά μόνον από μένα! :-\ Μια φίλη μου πρότεινε να τα κάνω γκρουπάκι όταν πάνε Γ Δημοτικού. Νομίζω ότι αυτή είναι η καλύτερη λύση: θα είμαι καθηγήτρια κι όχι μαμά παρουσία άλλων παιδιών, θα υπάρχει συναγωνισμός, δε θα ακυρώνονται μαθήματα. Ελπίζω να τα καταφέρω. :P (Πάντως, τον άντρα μου που -τάχα- τον προετοίμασα για Proficiency, έρμη προετοιμασία κάναμε! Όλο ακύρωνε μαθήματα, δεν διάβαζε κλπ κλπ.)
και εγω εκει πιστευω οτι ισως να υπαρξει προβλημα ....αν μας λεει ασε ρε μανα τωρα ,να τα κανουμε αυριο....εκει δεν μπορουμε να αντιδρασουμε σαν καθηγητες αλλα σαν γονεις...
με το γκρουπακι ομως μηπως ελλοχευει ο κινδυνος να διασπαστει η προσοχη και των αλλων παιδιων;;
-
Η άποψή μου για το θέμα βασίζεται στην προσωπική μου εμπειρία όταν πήγαινα νηπιαγωγείο. Η μητέρα μου είναι νηπιαγωγός και με είχε στην τάξη της (το νηπιαγωγείο ήταν μονοθέσιο και συστεγαζόταν με το δημοτικό, όπου έκανα α' και β' δημοτικού μετά το νηπιαγωγείο).
Θα σας φανεί παράξενο, θυμάμαι όμως ότι ποτέ δεν έβλεπα τη μητέρα μου σαν κυρία. Μπορεί να την έλεγα κυρία (αν και καμιά φορά μου ξέφευγε το μαμά) αλλά δε μπορούσα να τη δω σαν κυρία, ήξερα πως ό,τι και να γίνει εν ώρα σχολείου εγώ είχα τη μητέρα μου δίπλα μου, ενώ τα υπόλοιπα παιδιά δεν την είχαν. Μπορεί να μου άρεσε σαν πιτσιρίκι να έχω τη μαμά μου μαζί στο σχολείο αλλά δεν είχα μάθει να την αποχωρίζομαι για να πάω σχολείο όπως τα άλλα παιδιά. Τα νήπια αλλά και τα παιδιά του δημοτικού μου συμπεριφέρονταν άψογα, με έβλεπαν σαν κόρη της νηπιαγωγού και όχι σαν συμμαθήτριά τους, ένιωθα ότι με θεωρούσαν ευνοημένη.
Τώρα, μπορώ να πω ότι, όταν και αν θα κάνω παιδιά, θα επιδιώξω να μην είμαι εγώ η κυρία τους στο νηπιαγωγείο. Ακόμη και σε άλλη βαθμίδα της εκπαίδευσης να ήμουν δε θα μου άρεσε. Είναι διαφορετικό να κάνεις μάθημα στο παιδί σου στο σχολείο και διαφορετικό να το διαβάζεις και να το βοηθάς με τα μαθήματά του στο σπίτι. Αυτή είναι η δική μου γνώμη για το θέμα...
-
Προσωπικά, συμφωνώ με όσους είπαν ότι θέλουν οι ίδιοι να διδάξουν το μάθημα της ειδικότητάς τους στα παιδιά τους. Θα ήθελα κι εγώ τα παιδιά μου να μάθουν από μένα Αγγλικά, κάτι που θα ξεκινήσει από όσο πιο νωρίς γίνεται, να μιλάνε τα Αγγλικά όπως και τη μητρική τους (αν μπορεί να γίνει, δεν έχω εντρυφήσει στο θέμα).Παρόλα αυτά, αν προκύψουν προβλήματα, σαφώς και θα τα στείλω σε φίλη συνάδελφο ή αν δε γίνεται σε κάποιον άλλο συνάδελφο. Αυτό όμως που θά κάνω είναι να μην παρεμβαίνω στη δουλειά του. Ναι, θα βοηθάω αν χρειάζεται ή θα κάνουμε επιπλέον δραστηριότητες αν το θέλουν αλλά δε θα ακυρώνω τη δουλειά του δασκάλου του.
-
Προσωπικά, συμφωνώ με όσους είπαν ότι θέλουν οι ίδιοι να διδάξουν το μάθημα της ειδικότητάς τους στα παιδιά τους. Θα ήθελα κι εγώ τα παιδιά μου να μάθουν από μένα Αγγλικά, κάτι που θα ξεκινήσει από όσο πιο νωρίς γίνεται, να μιλάνε τα Αγγλικά όπως και τη μητρική τους (αν μπορεί να γίνει, δεν έχω εντρυφήσει στο θέμα).Παρόλα αυτά, αν προκύψουν προβλήματα, σαφώς και θα τα στείλω σε φίλη συνάδελφο ή αν δε γίνεται σε κάποιον άλλο συνάδελφο. Αυτό όμως που θά κάνω είναι να μην παρεμβαίνω στη δουλειά του. Ναι, θα βοηθάω αν χρειάζεται ή θα κάνουμε επιπλέον δραστηριότητες αν το θέλουν αλλά δε θα ακυρώνω τη δουλειά του δασκάλου του.
Συγνώμη, παιδιά, κατά λάθος πάτησα αποστολή :-[
Αυτή είναι μια πολύ σωστή παράμετρος που πρέπει να λάβουμε υπόψη. Δηλαδή, αν αποφασίσουμε να κάνει κάποιος άλλος μάθημα στα παιδιά μας, πρέπει να μην εμπλεκόμαστε στα πόδια του... ή τουλάχιστον να το προσπαθούμε! ;)
-
Η άποψή μου για το θέμα βασίζεται στην προσωπική μου εμπειρία όταν πήγαινα νηπιαγωγείο. Η μητέρα μου είναι νηπιαγωγός και με είχε στην τάξη της (το νηπιαγωγείο ήταν μονοθέσιο και συστεγαζόταν με το δημοτικό, όπου έκανα α' και β' δημοτικού μετά το νηπιαγωγείο).
Θα σας φανεί παράξενο, θυμάμαι όμως ότι ποτέ δεν έβλεπα τη μητέρα μου σαν κυρία. Μπορεί να την έλεγα κυρία (αν και καμιά φορά μου ξέφευγε το μαμά) αλλά δε μπορούσα να τη δω σαν κυρία, ήξερα πως ό,τι και να γίνει εν ώρα σχολείου εγώ είχα τη μητέρα μου δίπλα μου, ενώ τα υπόλοιπα παιδιά δεν την είχαν. Μπορεί να μου άρεσε σαν πιτσιρίκι να έχω τη μαμά μου μαζί στο σχολείο αλλά δεν είχα μάθει να την αποχωρίζομαι για να πάω σχολείο όπως τα άλλα παιδιά. Τα νήπια αλλά και τα παιδιά του δημοτικού μου συμπεριφέρονταν άψογα, με έβλεπαν σαν κόρη της νηπιαγωγού και όχι σαν συμμαθήτριά τους, ένιωθα ότι με θεωρούσαν ευνοημένη.
Τώρα, μπορώ να πω ότι, όταν και αν θα κάνω παιδιά, θα επιδιώξω να μην είμαι εγώ η κυρία τους στο νηπιαγωγείο. Ακόμη και σε άλλη βαθμίδα της εκπαίδευσης να ήμουν δε θα μου άρεσε. Είναι διαφορετικό να κάνεις μάθημα στο παιδί σου στο σχολείο και διαφορετικό να το διαβάζεις και να το βοηθάς με τα μαθήματά του στο σπίτι. Αυτή είναι η δική μου γνώμη για το θέμα...
Έχεις δίκιο. Γιατί στη δική σου περίπτωση δεν ένιωσες ότι πατάς μόνη σου στα πόδια σου, έχασες δηλαδή ένα απ' τα οφέλη της μετάβασης απ'την οικογένεια στο σχολείο...
-
με το γκρουπακι ομως μηπως ελλοχευει ο κινδυνος να διασπαστει η προσοχη και των αλλων παιδιων;;
Κοίτα, αν δω ότι είναι εις βάρος των άλλων παιδιών, ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ θα σταματήσω. Οψόμεθα... :-\
Θα ήθελα κι εγώ τα παιδιά μου να μάθουν από μένα Αγγλικά, κάτι που θα ξεκινήσει από όσο πιο νωρίς γίνεται, να μιλάνε τα Αγγλικά όπως και τη μητρική τους (αν μπορεί να γίνει, δεν έχω εντρυφήσει στο θέμα).
Επειδή κι εγώ, Μαρία, είχα τα ίδια μεγαλεπίβολα σχέδια, δυστυχώς τα εγκατέλειψα όταν συνειδητοποίησα ότι στην πράξη ήταν ανέφικτα ή τουλάχιστον εξαιρετικά δύσκολα στην εφαρμογή τους. :P Είχα σκοπό τα παιδιά να τα κάνω bilingual αλλά αυτό σημαίνει ότι πρέπει ο ένας γονιός να τα μιλάει ελληνικά και ο άλλος (δηλαδή εγώ) ΜΟΝΙΜΩΣ αγγλικά! ::) Κι όταν λέμε μονίμως, εννοούμε και μπροστά σε άλλους, ακόμα και οι κατσάδες να είναι στα αγγλικά και τα πάντα! Είναι λίγο ζόρι. Έχουμε φίλους που το κάνουν και φαίνεται κάπως. :-X Εγώ το βλέπω σαν μεγάλη καταπίεση (για μένα) να είμαι υποχρεωμένη να μιλάω αγγλικά συνέχεια. Anyway, κατέληξα να μάθουν καλά ελληνικά (που όταν ακούω το πώς χειρίζονται την ελληνική ή βλέπω τα ορθογραφικά που κάνουν τρελαίνομαι) και ας μάθουν αγγλικά όπως όλα τα άλλα παιδιά.
-
Η άποψή μου για το θέμα βασίζεται στην προσωπική μου εμπειρία όταν πήγαινα νηπιαγωγείο. Η μητέρα μου είναι νηπιαγωγός και με είχε στην τάξη της (το νηπιαγωγείο ήταν μονοθέσιο και συστεγαζόταν με το δημοτικό, όπου έκανα α' και β' δημοτικού μετά το νηπιαγωγείο).
Θα σας φανεί παράξενο, θυμάμαι όμως ότι ποτέ δεν έβλεπα τη μητέρα μου σαν κυρία. Μπορεί να την έλεγα κυρία (αν και καμιά φορά μου ξέφευγε το μαμά) αλλά δε μπορούσα να τη δω σαν κυρία, ήξερα πως ό,τι και να γίνει εν ώρα σχολείου εγώ είχα τη μητέρα μου δίπλα μου, ενώ τα υπόλοιπα παιδιά δεν την είχαν. Μπορεί να μου άρεσε σαν πιτσιρίκι να έχω τη μαμά μου μαζί στο σχολείο αλλά δεν είχα μάθει να την αποχωρίζομαι για να πάω σχολείο όπως τα άλλα παιδιά. Τα νήπια αλλά και τα παιδιά του δημοτικού μου συμπεριφέρονταν άψογα, με έβλεπαν σαν κόρη της νηπιαγωγού και όχι σαν συμμαθήτριά τους, ένιωθα ότι με θεωρούσαν ευνοημένη.
Τώρα, μπορώ να πω ότι, όταν και αν θα κάνω παιδιά, θα επιδιώξω να μην είμαι εγώ η κυρία τους στο νηπιαγωγείο. Ακόμη και σε άλλη βαθμίδα της εκπαίδευσης να ήμουν δε θα μου άρεσε. Είναι διαφορετικό να κάνεις μάθημα στο παιδί σου στο σχολείο και διαφορετικό να το διαβάζεις και να το βοηθάς με τα μαθήματά του στο σπίτι. Αυτή είναι η δική μου γνώμη για το θέμα...
Έχεις δίκιο. Γιατί στη δική σου περίπτωση δεν ένιωσες ότι πατάς μόνη σου στα πόδια σου, έχασες δηλαδή ένα απ' τα οφέλη της μετάβασης απ'την οικογένεια στο σχολείο...
Ακριβώς. Αλλά ακόμη και σε άλλες βαθμίδες της εκπαίδευσης που δεν τίθεται το θέμα της μετάβασης, έχω συζητήσει με φοιτητές φυσικής και δε θα ήθελαν να κάνουν μάθημα στα παιδιά τους στο σχολείο, χωρίς ωστόσο να σημαίνει ότι δε θα ασχολούνται καθόλου στο σπίτι μαζί τους
-
Πολύ ενδιαφέροντα όσα γράφετε, αλλά θα ήθελα να επεκτείνω λίγο το θέμα. Τι θα'πρεπε να κάνουμε σε περίπτωση που καλούμαστε να κάνουμε μάθημα όχι μόνο στα παιδιά μας (όσοι έχουν) αλλά κ σε συγγενείς γενικότερα κ ακόμα περισσότερο σε φίλους; Από τη μια είναι τιμητικό για μας το γεγονός ότι δηλώνουν την προτίμησή τους κυρίως λόγο της προσωπικής μας σχέσης μαζί τους, αλλά μήπως υπάρχει ο κίνδυνος να μπερδευτούν οι ρόλοι ή ακόμα κ να χαλάσει η σχέση κ να αποκλίνουμε από το στόχο;
-
Πολύ ενδιαφέροντα όσα γράφετε, αλλά θα ήθελα να επεκτείνω λίγο το θέμα. Τι θα'πρεπε να κάνουμε σε περίπτωση που καλούμαστε να κάνουμε μάθημα όχι μόνο στα παιδιά μας (όσοι έχουν) αλλά κ σε συγγενείς γενικότερα κ ακόμα περισσότερο σε φίλους; Από τη μια είναι τιμητικό για μας το γεγονός ότι δηλώνουν την προτίμησή τους κυρίως λόγο της προσωπικής μας σχέσης μαζί τους, αλλά μήπως υπάρχει ο κίνδυνος να μπερδευτούν οι ρόλοι ή ακόμα κ να χαλάσει η σχέση κ να αποκλίνουμε από το στόχο;
σε μακρινους συγγενεις εκανα μαθημα. με καποιους δεν ειχα κανενα θεμα με καποιους αλους προεκυψαν διαφορα θεματα που αν μου ηταν εντελως αγνωστοι θα λυνοντουσαν πιο ευκολα :-\ σε στενους συγγενεις κ φιλους δεν θελω να κανω μαθημα.το εχω ως αρχη. ακομα κ φιλοι μου που εχουν φροντιστηριο δεν θελω να δουλεψω σε αυτους . για αυτον ακριβως το λογο που λες δεν θελω να χαλασω τις σχεσεις μου εξαιτιας της δουλειας. γιατι αλλο φιλος, αλλο επαγγελματιας, αλλο αφεντικο.
-
καλησπέρα σε όλους!
Αν και ακόμα τα παιδιά μου είναι πολύ μικρά, μόλις 21 και 7 μηνών, έχω σκοπό να τους βοηθάω όχι μόνο στα μαθήματα του σχολείου σαν δασκάλα που είμαι, αλλά να τους μάθω και γερμανικά, μιας που έχω τελειώσει και γερμανική φιλολογία.Αφού μπορώ, γιατί να μην το κάνω;;;Απλά θα πρέπει να τους μάθω ότι τότε θα πρέπει να συγκεντρώνονται και όχι να παιδιαρίζουν.Ξέρω ότι θα είναι δύσκολο, αλλά δεν είναι ακατόρθωτο.Άλλωστε έχω δει πολλούς καθηγητές να βοηθούν τα παιδιά τους και δεν υπήρχαν ιδιαίτερα προβλήματα.
Όσον αφορά για μαθήματα σε συγγενείς, από εμπειρία και που είχα, θα βρω την επόμενη φορά δικαιολογία για να μην το κάνω. Με τα ξαδερφάκια μου δεν είχα κανένα πρόβλημα, αντιθέτως άκουγαν και ήταν φοβεροί μαθητές!Ό,τι ζητούσα το διάβαζαν και σπάνια ήταν κάπως αδιάβαστοι,αλλά είχαν σοβαρό λόγο.Με τους θείους μου πάλι δεν είχα πρόβλημα, αντιθέτως έβλεπαν ότι έκανα καλή δουλειά και φάνηκε εξάλλου όταν τα παιδιά πήραν και τα πτυχία τους. Το θέμα ήταν το οικονομικό!Ενώ είχαμε συμφωνήσει και μάλιστα εκείνοι έλεγαν συνέχεια, άλλο η συγγένεια άλλο η δουλειά, όταν ερχόταν η πληρωμή όλο κάτι συνέβαινε και ξεχνούσαν ή μου δίναν ένα μικρό ποσό ανά δυο μήνες.Τους το έφερνα από εδώ, το έφερνα από εκεί, ο ένας έλεγε για τον άλλο άκρη δεν έβγαζα!Συνέχισα μόνο για τα ξαδέρφια μου που δεν έφταιγαν σε τίποτα. Πάντως συγγενείς δεν ξανααναλαμβάνω, το έχω αποφασίσει!!!
-
Θα ήθελα να ρωτήσω το εξής:στο δημόσιο σχολείο είναι απαγορευτικό να διδάσκεις στο παιδί σου ή, απλώς, είναι μια σύσταση που είναι προαιρετική η εφαρμογή της; Μήπως εξαρτάται από την ΕΛΜΕ;
-
Πολύ ωραίο θεμα πραγματι. Λοιπον και τις αδερφες μου διαβαζα (ολα τα μαθηματα )και οι γιοι μου δεν τη γλιτωσαν (στο δημοτικο συνεχεια στο κεφαλι τους ,στο γυμνασιο που ο ρολος μας ειναι συντονιστικος- αφου τους εχουμε μαθει τεχνικες της μεταγνωσης-παρεξηγιουνται που τους αφηνεις να κολυμπησουν μονοι τους )και ο μεγαλος μου ανιψιος που με περιμενε πώς και πώς να παω τον Ιουλιο -Αυγουστο στην πολη μου ,εκανε καθε μερα 1 ωρα καλοκαιριατικα μαθημα μαζι μου. Έχουμε κριση ,ο καθενας μας θα βοηθαει τα δικα του ατομα και οι πολυτελειες "αν δεν καθεται με μενα θα παει σε συναδελφο"ειναι ουτοπικες.Επισης θα συμφωνησω οτι καμμια δε θα διδαξει το αντικειμενο μου στο παιδι μου καλυτερα (τι καθηγητες ειμαστε αν δεν ειμαστε ψωνια ).
Προς LK. Ήρθε χαρτι που οριζει να μη γινεται αυτο ,εκτος απο τις περιπτωσεις που δε γινεται ν'αποφευχθει.Στην περιπτωση μου ας πουμε μια γαλλικου υπαρχει στο νησι,οποτε εχω το γιο μου μαθητη στο γυμνασιο. Η φιλολογος του λυκειου που ειναι η κορη της γ' λυκειου ,δεν πηρε ουτε μια ωρα στο τμημα αυτο εφοσον υπαρχει κι αλλος φιλολογος
-
Αν υπάρχουν μαμάδες-καθηγήτριες που έκαναν τις τάξεις Ajunior και Bjunior στα παιδιά τους οι ίδιες, ας μου στείλουν πμ για ανταλλαγή απόψεων κι εμπειριών, γιατί έχω βρεθεί, μάλλον, σε τέλμα. :-\ Thanks
-
Εγώ έκανα μάθημα στον αδερφό μου προ 2ετίας και τώρα κάνω στην κόρη μου. Εκεί είχα ένα θεματάκι. Ξεκινήσαμε πρώτη φορά στο νηπιαγωγείο, δεν ευοδώθηκε η προσπάθεια και τα παρατήσαμε. Ξαναδοκίμασα στην α' δημοτικού κοντά στα Χριστούγεννα και πάλι Μάρτιο. Με τα πολλά και χωρίς να θέλω να την πιέσω κάνουμε κανονικά από το καλοκαίρι και μετά με 2 φορές την εβδομάδα χωρίς αυστηρό πρόγραμμα. Το προτιμά εκείνη έτσι. Τα αγγλικά τις αρέσουν πάρα πολύ και εξοικειώνεται σιγά σιγά χωρίς βιασύνη. Επιμένω πολύ στη σωστή εκφορά των λέξεων και γράφουμε κανονικά αντιγραφή και ορθογραφία. Με αυτοκόλλητα, καρτούλες επιβράβευσης κλπ. Ξεκίνησα με τα Jolly Phonics από τα ELC και συνεχίζω με Fairyland από Express Publishing. 'Εχουμε ένα θέμα με τις νεράιδες.... ;D ;D ;D ;D ;D Προσπαθώ να είμαι ευέλικτη για να μη μισήσει το παιδί μου τα αγγλικά. Πλάκα έχουν τα άλλα 2 μικρότερα παιδιά μου που όταν μας ακούνε πετάγονται και επαναλαμβάνουν όπως όπως ;D ;D ;D ;D ;D ;D
Πάντως εύκολο δεν είναι και μπορεί να μην αντέξουμε ως το τέλος. Θα δούμε όπως έρθουν τα πράγματα.
-
Εγώ έκανα μάθημα στον αδερφό μου προ 2ετίας και τώρα κάνω στην κόρη μου. Εκεί είχα ένα θεματάκι. Ξεκινήσαμε πρώτη φορά στο νηπιαγωγείο, δεν ευοδώθηκε η προσπάθεια και τα παρατήσαμε. Ξαναδοκίμασα στην α' δημοτικού κοντά στα Χριστούγεννα και πάλι Μάρτιο. Με τα πολλά και χωρίς να θέλω να την πιέσω κάνουμε κανονικά από το καλοκαίρι και μετά με 2 φορές την εβδομάδα χωρίς αυστηρό πρόγραμμα. Το προτιμά εκείνη έτσι. Τα αγγλικά τις αρέσουν πάρα πολύ και εξοικειώνεται σιγά σιγά χωρίς βιασύνη. Επιμένω πολύ στη σωστή εκφορά των λέξεων και γράφουμε κανονικά αντιγραφή και ορθογραφία. Με αυτοκόλλητα, καρτούλες επιβράβευσης κλπ. Ξεκίνησα με τα Jolly Phonics από τα ELC και συνεχίζω με Fairyland από Express Publishing. 'Εχουμε ένα θέμα με τις νεράιδες.... ;D ;D ;D ;D ;D Προσπαθώ να είμαι ευέλικτη για να μη μισήσει το παιδί μου τα αγγλικά. Πλάκα έχουν τα άλλα 2 μικρότερα παιδιά μου που όταν μας ακούνε πετάγονται και επαναλαμβάνουν όπως όπως ;D ;D ;D ;D ;D ;D
Πάντως εύκολο δεν είναι και μπορεί να μην αντέξουμε ως το τέλος. Θα δούμε όπως έρθουν τα πράγματα.
Τι σύμπτωση! Κι εγώ τώρα θα κάνω στον αδερφό μου και ήδη ξεκίνησα τον γιο μου. Κλωτσούσε στην αρχή και από 2 φορές/βδομάδα το μειώσαμε στη 1. Απλά είναι παιδί που δε θέλει καθόλου το διάβασμα. Δηλαδή αντιγραφή και ορθογραφία είναι ο εφιάλτης του! Γίνεται, όμως, χωρίς αυτά; Σκέφτηκα να μην κάνουμε καθόλου ορθογραφία - μόνο προφορικά να μαθαίνει τις λέξεις, πράγμα που του αρέσει. Γίνεται, όμως;
-
αρχισα την μεγαλη μου κορη αγγλικα με το παιδι μιας φιλης μου. Τα πηγαινουμε πολυ καλα ! Το μυστικο θεωρω οτι ειναι στο να γινεται το μαθημα οπως ακριβως θα γινονταν και με οποιοδηποτε αλλο παιδι! Δεν χαριζομαι στο homework, της κανω παρατηρηση αν δεν εχει διαβασει - σπανια ευτυχως- και στο μαθημα μου απευθυνεται ως "Κυρια" και οχι μαμα! Μπορει να ακουγεται αστειο αλλα λειτουργει.
Με την μικρη κορη -
-
Εγώ έκανα μάθημα στον αδερφό μου προ 2ετίας και τώρα κάνω στην κόρη μου. Εκεί είχα ένα θεματάκι. Ξεκινήσαμε πρώτη φορά στο νηπιαγωγείο, δεν ευοδώθηκε η προσπάθεια και τα παρατήσαμε. Ξαναδοκίμασα στην α' δημοτικού κοντά στα Χριστούγεννα και πάλι Μάρτιο. Με τα πολλά και χωρίς να θέλω να την πιέσω κάνουμε κανονικά από το καλοκαίρι και μετά με 2 φορές την εβδομάδα χωρίς αυστηρό πρόγραμμα. Το προτιμά εκείνη έτσι. Τα αγγλικά τις αρέσουν πάρα πολύ και εξοικειώνεται σιγά σιγά χωρίς βιασύνη. Επιμένω πολύ στη σωστή εκφορά των λέξεων και γράφουμε κανονικά αντιγραφή και ορθογραφία. Με αυτοκόλλητα, καρτούλες επιβράβευσης κλπ. Ξεκίνησα με τα Jolly Phonics από τα ELC και συνεχίζω με Fairyland από Express Publishing. 'Εχουμε ένα θέμα με τις νεράιδες.... ;D ;D ;D ;D ;D Προσπαθώ να είμαι ευέλικτη για να μη μισήσει το παιδί μου τα αγγλικά. Πλάκα έχουν τα άλλα 2 μικρότερα παιδιά μου που όταν μας ακούνε πετάγονται και επαναλαμβάνουν όπως όπως ;D ;D ;D ;D ;D ;D
Πάντως εύκολο δεν είναι και μπορεί να μην αντέξουμε ως το τέλος. Θα δούμε όπως έρθουν τα πράγματα.
Τι σύμπτωση! Κι εγώ τώρα θα κάνω στον αδερφό μου και ήδη ξεκίνησα τον γιο μου. Κλωτσούσε στην αρχή και από 2 φορές/βδομάδα το μειώσαμε στη 1. Απλά είναι παιδί που δε θέλει καθόλου το διάβασμα. Δηλαδή αντιγραφή και ορθογραφία είναι ο εφιάλτης του! Γίνεται, όμως, χωρίς αυτά; Σκέφτηκα να μην κάνουμε καθόλου ορθογραφία - μόνο προφορικά να μαθαίνει τις λέξεις, πράγμα που του αρέσει. Γίνεται, όμως;
Μπορείς να του ζητάς να συλλαβίζει σε ανύποπτες στιγμές, όπως όταν μαγειρεύεις ή όταν ζωγραφίζει ή παίζει.
Συμφωνώ με catwoman ότι καλοί γονείς δεν είναι απαραίτητα και καλοί δάσκαλοι, αλλά επίσης διαπίστωσα ότι κάθε παιδί έχει το δικό του ρυθμό. Μετά από 4 ανεπιτυχείς προσπάθειες εμείς ξεκινήσαμε πριν τη β' δημοτικού. Νομίζω όμως ότι τα μικρότερά μου θα ξεκινήσουν νωρίτερα, η περιέργειά τους για αυτό που κάνουμε δεν περιγράφετε.
Επίσης μια συμβουλή για απρόθυμα παιδάκια που πιάνει σε μένα: Μπαίνουμε σε site με παιδικές δραστηριότητες που είναι στα αγγλικά και τις λέω ότι αν ήξερε να διαβάζει και να καταλαβαίνει δε θα με χρειαζόταν!!! Και είναι κι αυτό ένα κίνητρο.
-
Ο γιος μου πάει Ε΄και η κόρη μου Γ΄Δημοτικού. Άρχισα και με τους δύο γερμανικά (είμαι ΠΕ07) όταν ήταν στην Α΄δημοτικού κατά το Φεβρουάριο, αφού ολοκλήρωσαν το ελληνικό αλφάβητο. Προχωράμε αργά χωρίς πίεση, 'ολες οι ασκήσεις γίνονται μέσα στο μάθημα δηλ. δεν έχουν homework. Το μάθημα δε γίνεται συγκεκριμένες ώρες, μπορεί να είναι και για 10΄, όσο να μάθει το παιδί π.χ. 10 λέξεις. Ο γιος μου είναι τώρα σε επίπεδο Α2, δε βιάζομαι για πτυχία και εξετάσεις, διαπιστώνω ότι αφομοιώνει τη γλώσσα πολύ καλύτερα με αυτούς τους ρυθμούς.
Του έκανα και αγγλικά το καλοκαίρι πριν πάει στη Γ΄τάξη και τον βοηθούσα στο σχολείο. Φροντιστήριο αγγλικών τον πρωτοέστειλα στη Δ΄τάξη και τώρα δεν ασχολούμαι.
Ο ίδιος δηλώνει ότι προτιμάει το μάθημα μαζί μου και χαίρεται όποτε του λέω να κάνουμε γερμανικά.
Με την κόρη μου διαφέρει το πράγμα, δεν προχωράει τόσο σταθερά όσο ο γιος μου, πάντως μου λέει ότι το μάθημα μαζί μου είναι το αγαπημένο της και συχνά μου ζητάι να κάνουμε και περισσότερη ώρα.
Υποθέτω ότι εξαρτάται τόσο από το γονιό όσο και (κυρίως) από το παιδί.
Δεν ξέρω βέβαια μεγαλώνοντας αν θα μου προκαλέσουν προβλήματα και δε θα θέλουν να κάνουν με μένα γερμανικά, αλλά "βλέποντας και κάνοντας".
Προς το παρόν τα πάμε πολύ καλά.
Ένα καλοκαίρι έκανα μάθημα για λίγες μέρες και μια 1η ξαδέρφη μου (ήταν φοιτήτρια και είχε γερμανικά στη σχολή της). Δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα, την ώρα του μαθήματος λειτουργούσαμε ως καθηγήτρια και μαθήτρια αντίστοιχα.
-
Σας ευχαριστώ πολύ όλες!!! Εκεί που καταλήγω είναι ότι εξαρτάται από το παιδί και τον ρυθμό του. Να κάνω πίσω, δεν υπάρχει περίπτωση. Άρα σιγά-σιγά με υπομονή και επιμονή (και έξυπνα κίνητρα, Effie ;)), όλα θα πάνε καλά!
Να ρωτήσω κάτι άλλο: όλες τις ασκήσεις τις κάνουμε μέσα στο μάθημα (ακόμα και την αντιγραφή). Αλλά τις λέξεις πρέπει να τις μαθαίνει άλλη ώρα, έτσι; Και τότε αλλάζουμε τον ρόλο, από δασκάλα το γυρνάμε σε μαμά που βοηθάει στα μαθήματα; ??? Ή να βάλω και τον μπαμπά στο παιχνίδι και να μαθαίνουν μαζί τις λέξεις έτσι ώστε στα αγγλικά ο δικός μου ρόλος να είναι μόνο της δασκάλας;
Catwoman, τον έβαλα πέρσυ μαζί με ένα άλλο παιδί αλλά το άλλο παιδί ήταν αργό, με έντονη απόσπαση προσοχής, κοίταζε συνέχεια τα παιχνίδια του γιου μου και με την πρώτη ευκαιρία ήθελε να παίξει κλπ. Ίσως, να έπεσα στην περίπτωση, αλλά έβλεπα ότι δεν του έκανε καλό. Μη μιλήσουμε για τις ακυρώσεις!!!
Vpdt, κάτι αντίστοιχο λέω να κάνω κι εγώ με τα γερμανικά (όταν με το καλό αρχίσουν στο σχολείο). Μέχρι το Γυμνάσιο λέω να τους βοηθάω εγώ. Δε νομίζω να είναι ανέφικτο.
-
Να ρωτήσω κάτι άλλο: όλες τις ασκήσεις τις κάνουμε μέσα στο μάθημα (ακόμα και την αντιγραφή). Αλλά τις λέξεις πρέπει να τις μαθαίνει άλλη ώρα, έτσι; Και τότε αλλάζουμε τον ρόλο, από δασκάλα το γυρνάμε σε μαμά που βοηθάει στα μαθήματα; ??? Ή να βάλω και τον μπαμπά στο παιχνίδι και να μαθαίνουν μαζί τις λέξεις έτσι ώστε στα αγγλικά ο δικός μου ρόλος να είναι μόνο της δασκάλας;
Στην αρχή το δοκίμασα κι εγώ επειδή την μπέρδευε το πότε και πώς θα κάνει τα μαθήματα για το σπίτι. 'Αρχισε όμως παρατηρήσεις του στυλ: 'Δε μου τα λες καλά, με μπερδεύεις, η μαμά δεν το θέλει έτσι... ' ;D ;D ;D ;D ;D και για να σταματήσουν οι εχθροπραξίες το ανέλαβα εξ' ολοκλήρου. 8)
-
ε, δε θα παει και ολη η οικογένεια για Lower ! ;D
Το ζήτημα εδω ειναι να μαθει για ποιο σκοπο κανει το μαθημα η μαμούλα και πως τιποτα παραπανω δεν θα κανει με οποιονδήποτε αλλον. Επισης να του τονισεις ιδιαιτερα το στόχο που πρεπει να εχει.