Μαθημα στα παιδια μας!

[Melina04]

    
    Ο γονιός είναι ο πρώτος δάσκαλος κάθε παιδιού και γνωρίζει το παιδί του καλύτερα από οποιονδήποτε δάσκαλο. Χωρίς να έχω προσωπική εμπειρία (δεν έχω δικό μου παιδί) μου φαίνεται περίεργο να μην μπορείς να κάνεις σωστά μάθημα στο παιδί σου...Με μια επιφύλαξη βέβαια αλλά έτσι νιώθω...Νομίζω ότι εσύ καθορίζεις τη σχέση που θα δημιουργηθεί και είναι στο χέρι σου να είσαι αποτελεσματικός. Αν δεν μπορείς τότε είναι καλύτερα να αναλάβει κάποιος άλλος.

[PDE ads]

[Αναστασια 76]

εγω παλι πιστευω οτι δεν θα πρεπει να υπαρχει προβλημα μεγαλο ,εφοσον θα το διαβαζουμε απο τα πρωτα του βηματα...αρα οσο θα μεγαλωνει θα το θεωρει απολυτως φυσιολογικο να κανει μαθημα μαζι μας....δλδ οι αλλοι γονεις που δεν ειναι καθηγητες πως τα διαβαζουν τα παιδια τους ,οσο ειναι μικρα τουλαχιστον...

αν βεβαια δω οτι ο μικρος μου δεν καθεται θα τον στειλω στη φιλη μου και θα της πω πιεζε τον οσο μπορεις...

[constans]

Προσωπικά δεν θα είχα κανένα πρόβλημα να κάνω φυσική στο παιδί μου (όταν και αν αποκτήσω). Και όχι μόνο αυτό.. ΔΕΝ θα εμπιστευόμουν τη διδασκαλία φυσικής στο παιδί μου σε ΚΑΝΕΝΑΝ εκτός από εμένα (μιας και οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοί μου, που εκτιμώ, θα είναι τότε αρκετά γερασμένοι..). Έχω ένα θέμα με το αντικείμενό μου

Συμφωνώ απόλυτα σε αυτό που λες.Κι εγώ προτιμώ να μάθει η κόρη μου από εμένα φυσική παρά από κάθε άλλον.Είχα συνάδελφο φυσικό ο οποίος διάβασε ο ίδιος μαθηματικά σε επίπεδο τρίτης λυκείου και δίδαξε τους δύο γιούς του όταν έδιναν πανελλήνιες,και μαθηματικά και φυσική.Το αποτέλεσμα; είναι και οι δύο τώρα στο πολυτεχνείο.

[irene.a]

εγω παλι πιστευω οτι δεν θα πρεπει να υπαρχει προβλημα μεγαλο ,εφοσον θα το διαβαζουμε απο τα πρωτα του βηματα...αρα οσο θα μεγαλωνει θα το θεωρει απολυτως φυσιολογικο να κανει μαθημα μαζι μας....δλδ οι αλλοι γονεις που δεν ειναι καθηγητες πως τα διαβαζουν τα παιδια τους ,οσο ειναι μικρα τουλαχιστον...

αν βεβαια δω οτι ο μικρος μου δεν καθεται θα τον στειλω στη φιλη μου και θα της πω πιεζε τον οσο μπορεις...

Αυτό που με προβληματίζει λιγάκι, είναι ότι άλλο το να κάνουμε μαζί τα μαθήματα του σχολείου, κι άλλο να βάζουμε στο παιδί έξτρα μάθημα, όταν πρόκειται για Αγγλικά, για παράδειγμα. Θέλω να πω, άλλο να τα βοηθάμε με τα διαβάσματα κι άλλο να τους βάζουμε επιπλεόν διαβάσματα. Δε θα αντιδράσουν;;

[PDE ads]

[Αναστασια 76]

εγω παλι πιστευω οτι δεν θα πρεπει να υπαρχει προβλημα μεγαλο ,εφοσον θα το διαβαζουμε απο τα πρωτα του βηματα...αρα οσο θα μεγαλωνει θα το θεωρει απολυτως φυσιολογικο να κανει μαθημα μαζι μας....δλδ οι αλλοι γονεις που δεν ειναι καθηγητες πως τα διαβαζουν τα παιδια τους ,οσο ειναι μικρα τουλαχιστον...

αν βεβαια δω οτι ο μικρος μου δεν καθεται θα τον στειλω στη φιλη μου και θα της πω πιεζε τον οσο μπορεις...

Αυτό που με προβληματίζει λιγάκι, είναι ότι άλλο το να κάνουμε μαζί τα μαθήματα του σχολείου, κι άλλο να βάζουμε στο παιδί έξτρα μάθημα, όταν πρόκειται για Αγγλικά, για παράδειγμα. Θέλω να πω, άλλο να τα βοηθάμε με τα διαβάσματα κι άλλο να τους βάζουμε επιπλεόν διαβάσματα. Δε θα αντιδράσουν;;

δεν θα αντιδρασουν αν δεν το καταλαβουν... απλα θα τραβαμε περισσοτερο το μαθημα με ασκησεις εμπεδωσης κλπ...αλλωστε μη ξεχναμε οτι το παιδι μεγαλωνει στο ιδιο σπιτι με μας ,μας βλεπει να κανουμε ιδιαιτερα σε αλλα παιδια δεν νομιζω λοιπον να ειναι αρνητικο οταν θα ερθει η δικη του σειρα...ξαναλεω ο δικος μου ειναι ακομα μικρος  μολις 2 ^1/2 ελπιζω και ευχομαι να ειναι συνεργασιμος αλλιως ειπα θα τον στειλω στη φιλη μου που την ξερω ,και εμπιστευομαι την ικανοτητα της...
ο θεος βοηθος λοιπον...

οταν λες επιπλεον διαβασμα δεν νομιζω να εννοεις να καλυψεις τον ελευθερο χρονο του ;;;γιατι τοτε σιγουρα θα αντιδρασει... μια ωριτσα παραπανω παντως δεν νομιζω να του φανει πολυ ...(καθε μερα για να συνηθιζει... )

[Melina04]

εγω παλι πιστευω οτι δεν θα πρεπει να υπαρχει προβλημα μεγαλο ,εφοσον θα το διαβαζουμε απο τα πρωτα του βηματα...αρα οσο θα μεγαλωνει θα το θεωρει απολυτως φυσιολογικο να κανει μαθημα μαζι μας....δλδ οι αλλοι γονεις που δεν ειναι καθηγητες πως τα διαβαζουν τα παιδια τους ,οσο ειναι μικρα τουλαχιστον...

αν βεβαια δω οτι ο μικρος μου δεν καθεται θα τον στειλω στη φιλη μου και θα της πω πιεζε τον οσο μπορεις...

Αυτό που με προβληματίζει λιγάκι, είναι ότι άλλο το να κάνουμε μαζί τα μαθήματα του σχολείου, κι άλλο να βάζουμε στο παιδί έξτρα μάθημα, όταν πρόκειται για Αγγλικά, για παράδειγμα. Θέλω να πω, άλλο να τα βοηθάμε με τα διαβάσματα κι άλλο να τους βάζουμε επιπλεόν διαβάσματα. Δε θα αντιδράσουν;;

  Δεν θα αντιδράσουν γιατί ξέρουν πως κάνουν το μάθημα που θα έκαναν με κάποιον άλλο δάσκαλο και πως για να προχωρήσουν θα πρέπει να κάνουν τις ασκήσεις τους. Αλλά και αν ακόμα αντιδράσουν (ξέρω περίπτωση παιδιού που  αντιδρούσε με την κανονική του δασκάλα) παίζει ρόλο ο χειρισμός του γονιού για το πώς θα εξελιχθεί το θέμα.
Τα παιδιά από πολύ μικρά αντιδρούν σε πάρα πολλά δοκιμάζοντας και ψάχνοντας μέχρι που μπορούν να φτάσουν. Πώς τα αντιμετωπίζουμε τότε; Το ίδιο θα κάνεις και σε αυτή την περίπτωση.

[Ms Daisy]

Irene, μπράβο για το θέμα. Τελικά, όλους μας απασχολεί, καθώς φαίνεται. Εμένα ο μεγάλος πάει νήπια. Πέρσυ στον παιδικό έκαναν κάτι Αγγλικά (λεξούλες, τραγουδάκια κλπ). Φέτος, τους κάνω εγώ (έχω και τον μικρό βλέπεις από δίπλα) αλλά όχι συχνά γιατί θέλουνε όλη την ώρα να παίζουνε και δεν θέλω να τα πιέσω και να τα πάρουνε στραβά. Του χρόνου λέω να τον πάω στο φροντιστήριο μιας φίλης μου γιατί τα πρώτα χρόνια είναι πιο διασκεδαστικά να κάνεις μάθημα με άλλα παιδιά. Για μετά είχα αποφασίσει να μην τα κάνω εγώ μάθημα (για τους λόγους που αναφέρατε πολλοί) αλλά έλα που κι εγώ σαν τον Landau δεν δέχομαι να μάθουν αγγλικά από κανέναν άλλον παρά μόνον από μένα!  Μια φίλη μου πρότεινε να τα κάνω γκρουπάκι όταν πάνε Γ Δημοτικού. Νομίζω ότι αυτή είναι η καλύτερη λύση: θα είμαι καθηγήτρια κι όχι μαμά παρουσία άλλων παιδιών, θα υπάρχει συναγωνισμός, δε θα ακυρώνονται μαθήματα. Ελπίζω να τα καταφέρω. (Πάντως, τον άντρα μου που -τάχα- τον προετοίμασα για Proficiency, έρμη προετοιμασία κάναμε! Όλο ακύρωνε μαθήματα, δεν διάβαζε κλπ κλπ.)

[Αναστασια 76]

Irene, μπράβο για το θέμα. Τελικά, όλους μας απασχολεί, καθώς φαίνεται. Εμένα ο μεγάλος πάει νήπια. Πέρσυ στον παιδικό έκαναν κάτι Αγγλικά (λεξούλες, τραγουδάκια κλπ). Φέτος, τους κάνω εγώ (έχω και τον μικρό βλέπεις από δίπλα) αλλά όχι συχνά γιατί θέλουνε όλη την ώρα να παίζουνε και δεν θέλω να τα πιέσω και να τα πάρουνε στραβά. Του χρόνου λέω να τον πάω στο φροντιστήριο μιας φίλης μου γιατί τα πρώτα χρόνια είναι πιο διασκεδαστικά να κάνεις μάθημα με άλλα παιδιά. Για μετά είχα αποφασίσει να μην τα κάνω εγώ μάθημα (για τους λόγους που αναφέρατε πολλοί) αλλά έλα που κι εγώ σαν τον Landau δεν δέχομαι να μάθουν αγγλικά από κανέναν άλλον παρά μόνον από μένα!  Μια φίλη μου πρότεινε να τα κάνω γκρουπάκι όταν πάνε Γ Δημοτικού. Νομίζω ότι αυτή είναι η καλύτερη λύση: θα είμαι καθηγήτρια κι όχι μαμά παρουσία άλλων παιδιών, θα υπάρχει συναγωνισμός, δε θα ακυρώνονται μαθήματα. Ελπίζω να τα καταφέρω. (Πάντως, τον άντρα μου που -τάχα- τον προετοίμασα για Proficiency, έρμη προετοιμασία κάναμε! Όλο ακύρωνε μαθήματα, δεν διάβαζε κλπ κλπ.)

και εγω εκει πιστευω οτι ισως να υπαρξει προβλημα ....αν μας λεει ασε ρε μανα τωρα ,να τα κανουμε αυριο....εκει δεν μπορουμε να αντιδρασουμε σαν καθηγητες αλλα σαν γονεις...
με το γκρουπακι ομως μηπως ελλοχευει ο κινδυνος να διασπαστει η προσοχη και των αλλων παιδιων;;

[maklin]

Η άποψή μου για το θέμα βασίζεται στην προσωπική μου εμπειρία όταν πήγαινα νηπιαγωγείο. Η μητέρα μου είναι νηπιαγωγός και με είχε στην τάξη της (το νηπιαγωγείο ήταν μονοθέσιο και συστεγαζόταν με το δημοτικό, όπου έκανα α' και β' δημοτικού μετά το νηπιαγωγείο).
Θα σας φανεί παράξενο, θυμάμαι όμως ότι ποτέ δεν έβλεπα τη μητέρα μου σαν κυρία. Μπορεί να την έλεγα κυρία (αν και καμιά φορά μου ξέφευγε το μαμά) αλλά δε μπορούσα να τη δω σαν κυρία, ήξερα πως ό,τι και να γίνει εν ώρα σχολείου εγώ είχα τη μητέρα μου δίπλα μου, ενώ τα υπόλοιπα παιδιά δεν την είχαν. Μπορεί να μου άρεσε σαν πιτσιρίκι να έχω τη μαμά μου μαζί στο σχολείο αλλά δεν είχα μάθει να την αποχωρίζομαι για να πάω σχολείο όπως τα άλλα παιδιά. Τα νήπια αλλά και τα παιδιά του δημοτικού μου συμπεριφέρονταν άψογα, με έβλεπαν σαν κόρη της νηπιαγωγού και όχι σαν συμμαθήτριά τους, ένιωθα ότι με θεωρούσαν ευνοημένη.
Τώρα, μπορώ να πω ότι, όταν και αν θα κάνω παιδιά, θα επιδιώξω να μην είμαι εγώ η κυρία τους στο νηπιαγωγείο. Ακόμη και σε άλλη βαθμίδα της εκπαίδευσης να ήμουν δε θα μου άρεσε. Είναι διαφορετικό να κάνεις μάθημα στο παιδί σου στο σχολείο και διαφορετικό να το διαβάζεις και να το βοηθάς με τα μαθήματά του στο σπίτι. Αυτή είναι η δική μου γνώμη για το θέμα...

[maria_pol]

Προσωπικά, συμφωνώ με όσους είπαν ότι θέλουν οι ίδιοι να διδάξουν το μάθημα της ειδικότητάς τους στα παιδιά τους. Θα ήθελα κι εγώ τα παιδιά μου να μάθουν από μένα Αγγλικά, κάτι που θα ξεκινήσει από όσο πιο νωρίς γίνεται, να μιλάνε τα Αγγλικά όπως και τη μητρική τους (αν μπορεί να γίνει, δεν έχω εντρυφήσει στο θέμα).Παρόλα αυτά, αν προκύψουν προβλήματα, σαφώς και θα τα στείλω σε φίλη συνάδελφο ή αν δε γίνεται σε κάποιον άλλο συνάδελφο. Αυτό όμως που θά κάνω είναι να μην παρεμβαίνω στη δουλειά του. Ναι, θα βοηθάω αν χρειάζεται ή θα κάνουμε επιπλέον δραστηριότητες αν το θέλουν αλλά δε θα ακυρώνω τη δουλειά του δασκάλου του.

[karxarias29]

Προσωπικά, συμφωνώ με όσους είπαν ότι θέλουν οι ίδιοι να διδάξουν το μάθημα της ειδικότητάς τους στα παιδιά τους. Θα ήθελα κι εγώ τα παιδιά μου να μάθουν από μένα Αγγλικά, κάτι που θα ξεκινήσει από όσο πιο νωρίς γίνεται, να μιλάνε τα Αγγλικά όπως και τη μητρική τους (αν μπορεί να γίνει, δεν έχω εντρυφήσει στο θέμα).Παρόλα αυτά, αν προκύψουν προβλήματα, σαφώς και θα τα στείλω σε φίλη συνάδελφο ή αν δε γίνεται σε κάποιον άλλο συνάδελφο. Αυτό όμως που θά κάνω είναι να μην παρεμβαίνω στη δουλειά του. Ναι, θα βοηθάω αν χρειάζεται ή θα κάνουμε επιπλέον δραστηριότητες αν το θέλουν αλλά δε θα ακυρώνω τη δουλειά του δασκάλου του.

Συγνώμη, παιδιά, κατά λάθος πάτησα αποστολή 
Αυτή είναι μια πολύ σωστή παράμετρος που πρέπει να λάβουμε υπόψη. Δηλαδή, αν αποφασίσουμε να κάνει κάποιος άλλος μάθημα στα παιδιά μας, πρέπει να μην εμπλεκόμαστε στα πόδια του... ή τουλάχιστον να το προσπαθούμε!

[Melina04]

Η άποψή μου για το θέμα βασίζεται στην προσωπική μου εμπειρία όταν πήγαινα νηπιαγωγείο. Η μητέρα μου είναι νηπιαγωγός και με είχε στην τάξη της (το νηπιαγωγείο ήταν μονοθέσιο και συστεγαζόταν με το δημοτικό, όπου έκανα α' και β' δημοτικού μετά το νηπιαγωγείο).
Θα σας φανεί παράξενο, θυμάμαι όμως ότι ποτέ δεν έβλεπα τη μητέρα μου σαν κυρία. Μπορεί να την έλεγα κυρία (αν και καμιά φορά μου ξέφευγε το μαμά) αλλά δε μπορούσα να τη δω σαν κυρία, ήξερα πως ό,τι και να γίνει εν ώρα σχολείου εγώ είχα τη μητέρα μου δίπλα μου, ενώ τα υπόλοιπα παιδιά δεν την είχαν. Μπορεί να μου άρεσε σαν πιτσιρίκι να έχω τη μαμά μου μαζί στο σχολείο αλλά δεν είχα μάθει να την αποχωρίζομαι για να πάω σχολείο όπως τα άλλα παιδιά. Τα νήπια αλλά και τα παιδιά του δημοτικού μου συμπεριφέρονταν άψογα, με έβλεπαν σαν κόρη της νηπιαγωγού και όχι σαν συμμαθήτριά τους, ένιωθα ότι με θεωρούσαν ευνοημένη.
Τώρα, μπορώ να πω ότι, όταν και αν θα κάνω παιδιά, θα επιδιώξω να μην είμαι εγώ η κυρία τους στο νηπιαγωγείο. Ακόμη και σε άλλη βαθμίδα της εκπαίδευσης να ήμουν δε θα μου άρεσε. Είναι διαφορετικό να κάνεις μάθημα στο παιδί σου στο σχολείο και διαφορετικό να το διαβάζεις και να το βοηθάς με τα μαθήματά του στο σπίτι. Αυτή είναι η δική μου γνώμη για το θέμα...

Έχεις δίκιο. Γιατί στη δική σου περίπτωση  δεν ένιωσες  ότι πατάς μόνη σου στα πόδια σου, έχασες δηλαδή ένα απ' τα οφέλη της μετάβασης απ'την οικογένεια στο σχολείο...

[Ms Daisy]

με το γκρουπακι ομως μηπως ελλοχευει ο κινδυνος να διασπαστει η προσοχη και των αλλων παιδιων;;

Κοίτα, αν δω ότι είναι εις βάρος των άλλων παιδιών, ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ θα σταματήσω. Οψόμεθα...

Θα ήθελα κι εγώ τα παιδιά μου να μάθουν από μένα Αγγλικά, κάτι που θα ξεκινήσει από όσο πιο νωρίς γίνεται, να μιλάνε τα Αγγλικά όπως και τη μητρική τους (αν μπορεί να γίνει, δεν έχω εντρυφήσει στο θέμα).

Επειδή κι εγώ, Μαρία, είχα τα ίδια μεγαλεπίβολα σχέδια, δυστυχώς τα εγκατέλειψα όταν συνειδητοποίησα ότι στην πράξη ήταν ανέφικτα ή τουλάχιστον εξαιρετικά δύσκολα στην εφαρμογή τους.  Είχα σκοπό τα παιδιά να τα κάνω bilingual αλλά αυτό σημαίνει ότι πρέπει ο ένας γονιός να τα μιλάει ελληνικά και ο άλλος (δηλαδή εγώ) ΜΟΝΙΜΩΣ αγγλικά!  Κι όταν λέμε μονίμως, εννοούμε και μπροστά σε άλλους, ακόμα και οι κατσάδες να είναι στα αγγλικά και τα πάντα! Είναι λίγο ζόρι. Έχουμε φίλους που το κάνουν και φαίνεται κάπως.  Εγώ το βλέπω σαν μεγάλη καταπίεση (για μένα) να είμαι υποχρεωμένη να μιλάω αγγλικά συνέχεια. Anyway, κατέληξα να μάθουν καλά ελληνικά (που όταν ακούω το πώς χειρίζονται την ελληνική ή βλέπω τα ορθογραφικά που κάνουν τρελαίνομαι) και ας μάθουν αγγλικά όπως όλα τα άλλα παιδιά.

[maklin]

Η άποψή μου για το θέμα βασίζεται στην προσωπική μου εμπειρία όταν πήγαινα νηπιαγωγείο. Η μητέρα μου είναι νηπιαγωγός και με είχε στην τάξη της (το νηπιαγωγείο ήταν μονοθέσιο και συστεγαζόταν με το δημοτικό, όπου έκανα α' και β' δημοτικού μετά το νηπιαγωγείο).
Θα σας φανεί παράξενο, θυμάμαι όμως ότι ποτέ δεν έβλεπα τη μητέρα μου σαν κυρία. Μπορεί να την έλεγα κυρία (αν και καμιά φορά μου ξέφευγε το μαμά) αλλά δε μπορούσα να τη δω σαν κυρία, ήξερα πως ό,τι και να γίνει εν ώρα σχολείου εγώ είχα τη μητέρα μου δίπλα μου, ενώ τα υπόλοιπα παιδιά δεν την είχαν. Μπορεί να μου άρεσε σαν πιτσιρίκι να έχω τη μαμά μου μαζί στο σχολείο αλλά δεν είχα μάθει να την αποχωρίζομαι για να πάω σχολείο όπως τα άλλα παιδιά. Τα νήπια αλλά και τα παιδιά του δημοτικού μου συμπεριφέρονταν άψογα, με έβλεπαν σαν κόρη της νηπιαγωγού και όχι σαν συμμαθήτριά τους, ένιωθα ότι με θεωρούσαν ευνοημένη.
Τώρα, μπορώ να πω ότι, όταν και αν θα κάνω παιδιά, θα επιδιώξω να μην είμαι εγώ η κυρία τους στο νηπιαγωγείο. Ακόμη και σε άλλη βαθμίδα της εκπαίδευσης να ήμουν δε θα μου άρεσε. Είναι διαφορετικό να κάνεις μάθημα στο παιδί σου στο σχολείο και διαφορετικό να το διαβάζεις και να το βοηθάς με τα μαθήματά του στο σπίτι. Αυτή είναι η δική μου γνώμη για το θέμα...

Έχεις δίκιο. Γιατί στη δική σου περίπτωση  δεν ένιωσες  ότι πατάς μόνη σου στα πόδια σου, έχασες δηλαδή ένα απ' τα οφέλη της μετάβασης απ'την οικογένεια στο σχολείο...

Ακριβώς. Αλλά ακόμη και σε άλλες βαθμίδες της εκπαίδευσης που δεν τίθεται το θέμα της μετάβασης, έχω συζητήσει με φοιτητές φυσικής και δε θα ήθελαν να κάνουν μάθημα στα παιδιά τους στο σχολείο, χωρίς ωστόσο να σημαίνει ότι δε θα ασχολούνται καθόλου στο σπίτι μαζί τους