PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

Προφανώς ναι, γιατί η ευκτική δεν μπορεί αλλιώς να εξηγηθεί· πρόκειται δηλαδή για ευκτική του πλάγιου λόγου στη θέση της υποτακτικής + ἂν (αοριστολογικό). Ο πλάγιος λόγος είναι υπονοούμενος, δηλαδή ισχύει χωρίς να υπάρχει φανερό ρήμα εξάρτησης. Στον ευθύ λόγο η χρονικοϋποθετική πρόταση γίνεται: πρὶν ἂν κύριοι γενώμεθα τῶν σωμάτων, ενώ η κύρια πρόταση θα μπορούσε να είναι κάπως έτσι: οὐ διαλλαττόμεθα τοῖς ἀποστᾶσιν.

ευχαριστώ Sali!

Πού στηρίζεις την γνώμη σου ενώ η πρόταση εξαρτάται από ρήμα ψυχικού πάθους (που μας παραπέμπει σε αιτιολογικές προτάσεις υποθετικής αιτιολογίας);

ευχαριστώ για την απάντηση.

Στηρίζω την άποψή μου στο νόημα. Γνωρίζω βέβαια ότι οι προτάσεις με εἰ μετά από ρ. ψυχ. πάθους χαρακτηρίζονται αιτιολογικές υποθετικής αιτιολογίας, αλλά δε με ικανοποιεί νοηματικά στις συγκεκριμένες περιπτώσεις που αναφέρω παραπάνω και σε άλλες παρόμοιες που δηλώνουν την απλή σκέψη κυρίως. Εδώ συγκεκριμένα βλέπω υποθετικό λόγο της απλής σκέψης. Μα και η μετάφραση που υπάρχει στην Πύλη (και των δύο μεταφραστών): "θα ντρεπόμουν βέβαια, αν φαινόμουν πως..." πιο πολύ σε υποθετικό λόγο παραπέμπει μάλλον παρά σε αιτιολογική πρόταση. Δεν πρόκειται για κάτι που συνέβη και βρίσκεται σε σχέση αιτίου αποτελέσματος με αυτό που λέει η κύρια πρόταση.
Νομίζω ότι οι προτάσεις αυτές δεν πρέπει να χαρακτηρίζονται πάντοτε ως αιτιολογικές. Θα ήθελα την άποψή σας πάνω σε αυτό.





 
 

Ευχαριστώ για την απάντηση Sali.

Αυτό που με προβληματίζει είναι ότι τέτοιες υποθετικές προτάσεις χαρακτηρίζονται ως ελλειπτικοί υποθετικοί λόγοι. Στο παραπάνω παράδειγμα όμως έχει υπόθεση (τυγχάνει) και απόδοση (οἷον ...). Γιατί να είναι ελλειπτικός;
Δηλαδή διάφορες υποθετικές εκφράσεις έχουν μεν στερεότυπη σημασία, αλλά δεν είναι κατ' ανάγκη ελλειπτικοί υποθετικοί λόγοι;

όντως είναι "ἅ δάκρυα". Από κεκτημένη ταχύτητα έγραψα αυτό που σκεφτόμουν και όχι αυτό που έβλεπα, επηρεασμένος από το σχόλιο του Κ. Δ. Γεωργούλη: "το ὅς με κτητική σημασία απαντά στην τραγωδία και σ'αυτήν όχι συχνά. Ο Πλάτων το χρησιμοποιεί εδώ επειδή θέλει να δώσει αρχαϊκό χρωματισμό στον λόγο"!

και πλάγια μπορεί να θεωρηθεί, αν εξαρτάται από το ὑπομιμνῃσκων.
και αιτιολογική υποθ. αιτιολογίας με το νόημα: "ζητούσε ανταπόδοση, για..."
και υποθετική: νομίζω ότι σε αυτήν την περίπτωση πρέπει να θεωρήσουμε απόδοση τη μετοχή ἀπαιτῶν. γίνεται αυτό;

συνάδελφοι πώς θα χαρακτηρίζατε την πρόταση που εισάγεται με το εἰ;

Ὁ δὲ πρεσβύτης ἀκούσας ἔδεισέν τε καὶ ἀπῄει σιγῇ, ἀποχωρήσας δὲ ἐκ τοῦ στρατοπέδου πολλὰ τῷ Ἀπόλλωνι ηὔχετο, τάς τε ἐπωνυμίας τοῦ θεοῦ ἀνακαλῶν καὶ ὑπομιμνῄσκων καὶ ἀπαιτῶν, εἴ τι πώποτε ἢ ἐν ναῶν οἰκοδομήσεσιν ἢ ἐν ἱερῶν θυσίαις κεχαρισμένον δωρήσαιτο. (Πλ. Πολιτεία 394)

καλημέρα συνάδελφοι!
η επιθετική μετοχή όταν λειτουργεί ως κατηγορηματικός προσδιορισμός δεν αναλύεται σε δευτερεύουσα αναφορική πρόταση, έτσι;