PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

τελικα ποιο ειναι το συστατικο εκεινο που απο απλος επιστημονας γινεσαι εκπαιδευτικος ;;

Το ...μέσον!

Νομίζω το θέμα με τις τιμές που είναι διατεθειμένος να πληρώσει κάποιος για ιδιαίτερο είναι πολύ σύνθετο και ειδικά τώρα στην εποχή της οικονομικής κρίσης γίνεται ακόμα πιο σύνθετο.

Σχετικά με τη σύγκριση με άλλες υπηρεσίες, όπως καθάρισμα σπιτιού, προσωπικός καλλωπισμός (λέμε τώρα...) έχω να παρατηρήσω ότι:

Η αξία της γνώσης που προσφέρει το ιδιαίτερο δεν είναι ιδιαίτερα αναγνωρίσιμη ως πρακτική αξία στη στρατηγική επιβίωσης σε μια εποχή μεγάλων οικονομικών δυσχερειών όπου το βάρος μετακινείται προς την κατεύθυνση της άμεσα εξασφαλίσιμης ελάχιστης επιβίωσης, άρα μια επένδυση σε μέσον (π.χ.)  είναι πολύ καλύτερη και εξασφαλίζει περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας στο ζητούμενο της εποχής (την ελάχιστη επιβίωση), άρα έμμεσα το ιδιαίτερο ειδικότερα και η γνώση γενικότερα απαξιώνεται περαιτέρω.

Η παροχή γνώσης αντίθετα από τις άλλες συγκρίσιμες υπηρεσίες (καθαρισμός σπιτιού, προσωπικός καλλωπισμός) ανήκει στις δωρεάν παρεχόμενες από το κράτος υπηρεσίες (έστω στην κατά παρωδία μορφή τους) οπότε το αποτέλεσμα είναι να θεωρεί ο καταναλωτής ότι ίσως κακώς πληρώνει όσο και αν πληρώνει, αντίθετα με τις συγκρίσιμες υπηρεσίες, οι οποίες επιπροσθέτως συμβάλλουν (άμεσα και έμμεσα) στην σχετική άνοδο της προσωπικής αξίας του καταναλωτή στο εφήμερο χρηματιστήριο της ματαιοδοξίας, άρα πιο εύκολα θα πληρώσει για αυτές.

Επίσης ο καταναλωτής ανοίγοντας μια εφημερίδα αγγελιών θα διαπιστώσει ότι υπάρχουν χιλιάδες αγγελίες για παροχή ιδιαίτερων μαθημάτων, αντίθετα υπάρχουν αναλογικά ελάχιστες αγγελίες για τις άλλες συγκρίσιμες υπηρεσίες, επομένως ο καταναλωτής διαπιστώνει την τάση της αγοράς και προσαρμόζει ανάλογα την δική του στάση στη διαπραγμάτευση για την παροχή της κάθε υπηρεσίας.

Να εξηγηθώ ότι αφενός δεν λέω ότι σε κάθε περίπτωση ισχύουν τα παραπάνω, όμως ακόμα και αν μια συγκεκριμένη οικογένεια δεν εμπίπτει στα παραπάνω μοντέλα, έμμεσα επηρεάζεται από τη γενικότερη τάση, αφετέρου δεν υποστηρίζω ότι η κατάσταση θα έπρεπε να είναι έτσι, όμως η κατάσταση νομίζω ότι είναι κάπως έτσι.

Μια και θίχτηκε το αν ένας αδίστακτος βυσματούχος θα γίνει καλός παιδαγωγός,θα ήθελα να θέσω το εξής ερώτημα.
Καλός παιδαγωγός είναι αυτός που λέει στο παιδί πως θα είναι σωστός άνθρωπος,ή αυτός που λέει στο παιδί πως θα επιβιώσει?

Αυτό είναι πολύ καλό ερώτημα.

Στην κοινωνία της παρακμής που ζούμε, τι χρησιμότητα έχει ένας ηθικός πολίτης που δεν θα μπορεί να επιβιώσει; Θα έπρεπε να υπάρχει ειδικό μάθημα για κομπίνες και λαμογιές στο σχολείο ώστε να εξασφαλίζονται ίσες ευκαιρίες; Όμως θέλει η κοινωνία μας να εξασφαλίζει ίσες ευκαιρίες στην τεχνογνωσία της λαμογιάς, ή πρέπει να επικρατήσει το κληρονομικό δίκαιο όπου τα κόλπα μεταβιβάζονται με φροντίδα της στενής οικογένειας στην επόμενη γενιά μιας και αποτελούν ισχυρό παράγοντα επικράτησης και στρατηγικής επιβίωσης επί των υπολοίπων (σε μια κοινωνία που δεν παράγει τίποτε και άρα ο καθένας προσπαθεί να ζήσει παρασιτικά σε βάρος των υπολοίπων) και άρα διαφυλάσονται ανάλογα και δεν μπορούν να γίνουν κοινό αγαθό;

Και μέσα σε όλα αυτά, τι χρησιμότητα έχει ένας ηθικός πολίτης που δεν μπορεί να επιβιώσει μέσα στην τόσο καλά οργανωμένη κοινωνία που παράγει παρακμή και τίποτε άλλο;

Επισήμανση: Τα παραπάνω μην τα παίρνετε πολύ στα σοβαρά, όπως δεν τα παίρνω κι εγώ, αφού έχει ζεστάνει ο καιρός και δεν είμαστε για τέτοια πράγματα, τουλάχιστον όχι εγώ, στην ηλικία μου...

(μην ξεχνατε τις αντιδρασεις που ενεκυψαν κατα τις μεταθεσεις οταν ο κλαδος αντιμετωπιστηκε ως διασπασμενος. νομιζω οτι αυτη ηταν η "πληρωμενη" απαντηση του υπεπθ).

Τι ακριβώς έχει γίνει με τις μεταθέσεις; Μπορεί να ενημερώσει κάποιος που γνωρίζει το θέμα;