PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

Ερμηνεύουμε λοιπόν διαφορετικά το νόμο. Θεμιτό, αλλιώς δε θα χρειάζονταν ούτε δικηγόροι, ούτε δικαστήρια. Για την ερμηνεία του νόμου, υπάρχουν τέσσερεις μέθοδοι που χρησιμοποιούνται συμπληρωματικά η μία προς την άλλη: η γραμματική, η ιστορική, η τελολογική και η συστηματική. Πρόθεσή μου είναι να δείξω ότι η ερμηνεία μου υπερέχει σε τρεις τουλάχιστον από αυτές τις διαστάσεις, ενώ η δική σας στηρίζεται σε μια λογική ακροβασία:

Γραμματικά: Όταν στα Ελληνικά λέμε π.χ. "Έχω καφέδες και πορτοκαλάδες. Οι μεγάλοι παίρνουν τον καφέ", η συνηθέστερη ερμηνεία είναι πως τα παιδιά  θα πάρουν πορτοκαλάδα, όχι ότι αυτά έχουν επιλογή μεταξύ καφέ και πορτοκαλάδας. Αντίστοιχα όταν λέμε ότι "ο εκπαιδευτικός μπορεί να βαθμολογήσει με Άριστα, Πολύ Καλά, Καλά, και Σχεδόν Καλά. Σχεδόν καλά παίρνουν οι μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες", η συνηθέστερη ερμηνεία είναι πως όσοι δεν έχουν μαθησιακές δυσκολίες κατανέμονται στο υπόλοιπο βαθμολογικό φάσμα.

Επειτα, αν ο νομοθέτης ήθελε να δηλώσει αυτό που λέτε, ότι δηλαδή όλοι οι μαθητές μπορούν να πάρουν Σχεδόν Καλώς, και οι έχοντες σοβαρές δυσκολίες μόνο αυτό τον βαθμό, θα μπορούσε να το δηλώσει σαφέστερα, π.χ. "Με Σχεδόν Καλώς βαθμολογούνται ιδίως οι μαθητές με σοβαρές μαθησιακές δυσκολίες". Δεν το έκανε, και αυτό έχει κάποια σημασία. Αυτά ως προς τη γραμματική ερμηνεία του νόμου.

Τελολογικά: Σκοπός του νομοθέτη είναι να βοηθήσει όλους ανεξαιρέτως τους μαθητές που για τον έναν ή τον άλλο λόγο έχουν απόδοση χαμηλότερη από τις δυνατότητές τους. Δεν είναι να φιλτράρει το μαθητικό δυναμικό, πράγμα που μας το λέει ξεκάθαρα εξάλλου στην παρ. 3, αρ. 1 του ΠΔ 8/95, όπου αποκηρύσσεται η επιλεκτική διάσταση της αξιολόγησης. Η ερμηνεία μου, λοιπόν, είνα΄ι κοντά στο πνεύμα του νόμου, ενώ η δική σας αντιτίθεται σε αυτό κάθετα.

Συστηματικά: Γνωρίζουμε και οι δύο ότι το υπουργείο στέλνει λεπτομερείς οδηγίες για την ερμηνεία των νόμων. Για παράδειγμα, στην περίπτωση των μαθητών με μαθησιακές δυσκολίες, έστειλε την ερμηνευτική εγκύκλιο. Αν υπάρχουν κι άλλες περιπτώσεις (π.χ. αλλοδαποί μαθητές), θα ήταν αναμενόμενο να υπάρχουν ερμηνευτικές εγκύκλιοι και για τις περιπτώσεις αυτές. Δε μπορέσαμε όμως να τις βρούμε, και από αυτό εικάζουμε ότι η προϊστάμενη αρχή τις αγνοεί: είτε είναι λοιπόν ασυνήθιστα αμελής η προϊστάμενη αρχή, είτε συντάσσεται με τη δική μου ερμηνεία του ΠΔ.

Ξέρουμε επίσης ότι ο νομοθέτης δίνει προεξάρχουσα σημασία στη συνεργασία όλων των εμπλεκομένων ("Είναι αυτονόητο ότι το θέμα της επανάληψης της τάξης δεν αφορά μόνο το δάσκαλο του συγκεκριμένου μαθητή, αλλά ολόκληρη τη σχολική μονάδα."), και ότι σε ορισμένες τουλάχιστον περιπτώσεις προστατεύει τον εκπαιδευτικό από την ευθύνη σημαντικών αποφάσεων καθιστώντας συμμετοχους γονείς και σύμβουλο.  Ο ισχυρισμός λοιπόν ότι υπάρχου κι άλλες περιπτώσεις που δε ρυθμίζονται ρητά και συνεπάγονται συνοπτικές διαδικασίες για τις οποίες είναι υπεύθυνος αποκλειστικά ο εκπαιδευτικός, έρχεται σε αντίθεση με αυτή την πρακτική.

Περνώντας στη δική σας επιχειρηματολογία, προσπερνώ ως εκτός θέματος τις αναφορές σε δευτεροβάθμια, τριτοβάθμια και το ΔΟΑΤΑΠ (!). Προσπερνώ ακόμη και την επίκληση σε ειδικές διατάξεις που κατισχύουν των γενικών, επειδή δεν έχετε καταθέσει εισέτι κάποια ειδική διάταξη που να έχει εφαρμογή στη συζήτηση. Και καταλήγω στο μόνο σας ουσιαστικό έρεισμα, μια λογική ακροβασία σχετικά με το το αρ. 1. παρ. 3 του ΠΔ 121/95: λέτε (περίπου) πως ο νομοθέτης μας λέει να κόβουμε μαθητές. Η εγκύκλιος δε μας αφήνει να κόψουμε εύκολα αυτούς με μαθησιακές δυσκολίες, άρα ο νομοθέτης εννοεί να κόβουμε ομογενείς και ξένους. Την ηθική διάσταση της ερμηνείας την αφήνω ασχολίαστη, και επισημαίνω το αρ. 1. παρ. 3 του ΠΔ 121/95 μπορεί καλλιστα να αναφέρεται αποκλειστικά στους έχοντες μαθησιακές δυσκολίες όπως και η εγκύκλιος. Ίσα-ίσα, αυτό θα ήταν το πιο φυσικό, μιας και η εγκύκλιος ερμηνεύει το ΠΔ. Έτσι απλά.

Όπως και να το δείτε, η ερμηνεία που δίνω εγώ στο νόμο είναι πιο κοντά στα κοινώς νοούμενα, στους σκοπούς της παιδείας, στο νομικό πλαίσιο θεωρούμενο ως ολότητα. Η ερμηνεία που δίνετε εσείς, προϋποθέτει κενά νόμου, αγνοεί την ιστορική πρακτική, εδράζεται σε συλλογισμούς τουλάχιστον σχοινοτενείς, και καταλήγει σε πρακτικές ρατσιστικές. Ποια από τις δύο είναι η ορθότερη, το εναποθέτω στην κρίση του αναγνώστη

Υ.Γ. Με αρκετή καθυστέρηση, εύχομαι και σε σας καλή διασκέδαση. Αν έχετε κάτι να προσθέσετε αύριο, θερμή παράκληση μην το κάνετε πάλι σε ώρα υπηρεσίας.

Καταλαβαίνετε, ελπίζω, ότι το βάρος απόδειξης βαρύνει αυτόν που κάνει έναν ισχυρισμό, εσάς δηλαδή και όχι εμένα. Δε θα αναζητήσω εγώ νόμους, διατάγματα ή αποφάσεις που εσείς φαντάζεστε ότι υπάρχουν.

Να δούμε τουλάχιστον αυτά που ξέρουμε: Να το ΠΔ 8/95 (http://4grpe-a.thess.sch.gr/nomothesia/PD_8-95.htm), να και το 121/95 (http://4grpe-a.thess.sch.gr/nomothesia/PD_121-95.htm). Διαβάζουμε: "Με "Σχεδόν Καλά" βαθμολογούνται όσοι εμφανίζουν σοβαρές μαθησιακές δυσκολίες". Αυτοί οι μαθητές επαναλαμβάνουν τάξεις, και μάλιστα υπό τις συμπληρωματικές προϋποθέσεις που ορίζει η εγκύκλιος (ενημέρωση συμβούλου, συναίνεση γονέα). Μαθητές που φοιτούν κανονικά και δεν αντιμετωπίζουν μαθησιακές δυσκολίες, δεν επαναλαμβάνουν τάξεις, γιατί βαθμολογούνται με Α έως Γ, ή με βαθμούς μεγαλύτερους ή ίσους του 5. Αυτό δε λέει το ΠΔ; Τι διαφορετικό καταλαβαίνετε εσείς;

Και επιτέλους, δε σας καταλαβαίνω: ισχυριστήκατε ότι η μαθήτρια έπρεπε να επαναλάβει τάξη στο δημοτικό. Τώρα με εγκαλείτε γιατί "δεν μπορ[ώ] να βρ[ω] τι προβλέπεται και τι ισχύει για την εξέταση αλλοδαπών μαιθητών στη Δευτεροβάθμια" (προσετέθη έμφαση), ενώ προς επίρρωση του ισχυρισμού σας, παραθέτετε διατάξεις που αφορούν το Πανεπιστήμιο. Δυσκολεύεστε να μείνετε εντός θέματος;

Υ.Γ. Φυσικά και τα ΠΔ υπερτερούν των εγκυκλίων όταν αυτά έρχονται σε αντίθεση. Εν προκειμένω, η εγκύκλιος ερμηνεύει και συμπληρώνει το ΠΔ. Σε κάθε περίπτωση, δεν είναι στη διακριτική ευχέρεια του υφισταμένου να μην εφαρμόσει μια εγκύκλιο της προϊστάμενης αρχής, εκτός αν αυτή είναι πρόδηλα παράνομη, που δεν ισχύει εδώ. Οπότε, άστοχη η παρατήρηση σας.

Η δομή των θεμάτων είναι αδιάφορη. Απλά, επειδή η καταγγελία με την αρχική της μορφή δεν έστεκε, γίνεται προσπάθεια να στοιχειοθετηθεί κατηγορία με το σκεπτικό πως ο καθηγητής ίσως δεν έβαλε σωστά θέματα. Κουτοπονηριές, το έγραψα και παραπάνω.

Κατά τη γνώμη μου, δεν μας ενδιαφέρει καν αν η μαθήτρια έπρεπε να είναι στην Α' Γυμνασίου ή όχι. Αυτό που ενδιαφέρει είναι ότι σε ένα σχολείο υπάρχει πρόβλημα διοίκησης, και η υπηρεσία αντί να παρέμβει καθοδηγητικά ώστε να βοηθήσει την διευθύντρια να ασκεί πιο αποτελεσματικά τα καθήκοντά της, έχει αμολήσει παπαγαλάκια να διαδίδουν πως η ίδια είναι προσοντούχα ("γιατρός" [!]) και οι εκπαιδευτικοί ανεύθυνοι έως προδότες.

@ bitch

1. Είναι τουλάχιστον προκλητικός ο τρόπος που αφ'ενός διαρρέετε πληροφορίες σχετικά με τα πραγματικά περιστατικά της υπόθεσης, που αποτελούν ακόμη αντικείμενο προς διερεύνηση ("του ετέθη το ερώτημα απο την Μαθήτρια [γιατί κεφαλαίο;]", "ο καθηγητής δέχτηκε να απαντησει η μαθήτρια στα Πολωνικά", "το διαγώνισμα αυτό ... απαιτουσε πλήρη ανάπτυξη...") και αφ'ετέρου επικαλείστε την πειθαρχική διαδικασία για να αποφύγετε να απαντήσετε σε όσα σας ρωτάνε.

2. Πάμε τώρα να εξηγήσουμε τα αυτονόητα: Για να μείνει κάποιος σε μια τάξη πρέπει να έχει βαθμούς κάτω του 4,5 αν είναι στις μεγάλες τάξεις, και πολλά "Δ" αν είναι στις μεσαίες. Με τους βαθμούς αυτούς, μας λέει το αρ. 4 του Π.Δ. 8/95, χαρακτηρίζονται αποκλειστικά "όσοι εμφανίζουν σοβαρές μαθησιακές δυσκολίες".  Η υπουργική απόφαση Φ.7/15/Γ1/89/25-01-1996/ΥΠΕΠΘ, λέει ότι οι μαθητές όταν οι μαθητές αντιμετωπίζουν μαθησιακές δυσκολίες, ενημερώνεται έγκαιρα ο σύμβουλος. Λέει επίσης ότι για να επαναλάβει ο μαθητής την τάξη είναι απαραίτητη η συγκατάθεση του γονέα. 

Εσείς με τη σειρά σας ισχυρίζεστε ότι υπάρχει εξαιρετική διαδικασία για να επαναλαμβάνουν τάξη οι αλλοδαποί μαθητές ("Το ρυθμιστικό πλαίσιο για την επανάληψη φοίτησης αλλοδαπών μαθητών είναι πολύ διαφορετικό"). Δηλαδή ότι, ενώ οι Έλληνες παίρνουν βαθμό κάτω από τη βάση μόνο όταν αντιμετωπίζουν σοβαρές μαθησιακές δυσκολίες, για τους αλλοδαπούς δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Επίσης ότι, ενώ για να μείνει ένας Έλληνας πρέπει να υπάρχει σύμφωνη γνώμη συμβούλου, δασκάλου και γονέα, αλλά για τους αλλοδαπούς αρκεί η απόφαση του δασκάλου. Επειδή όλα αυτά μου φαίνονται τουλάχιστον περίεργα, μπορείτε να μου πείτε που τα διαβάσατε;

Απλά πράγματα είναι: κανείς δε επαναλαμβάνει τάξη στο δημοτικό, αν δεν αντιμετωπίζει σημαντικές μαθησιακές δυσκολίες (ανεξαρτήτως αιτιολογίας). Οι υπόλοιποι προάγονται. Άρα η μαθήτρια θα ήταν πολύ δύσκολο να επαναλάβει, και ενδεχομένως δε θα έπρεπε κιόλας, αν το σχολείο δε μπορούσε να της εξασφαλίσει ότι με τον τρόπο αυτό θα ωφελούνταν συνολικά. Αυτό όμως ελάχιστη σχέση έχει με τα καραγκιοζιλίκια της εν λόγω διευθύντριας, και δεν καταλαβαίνω σε τι ωφελεί που το εγείρατε. Ή μάλλον, καταλαβαίνουμε όλοι.

3. Η προσπάθειά σας να μετατοπίσετε το θέμα στη μορφή των θεμάτων είναι κι αυτή, νομίζω, εκ του πονηρού, και οπωσδήποτε καταρρίπτεται εύκολα. Στο μέτρο που μπορούμε να εικάσουμε από το αρχικό δημοσίευμα και το ενδιαφέρον των βουλευτών της Χ.Α., ο καθηγητής κληθηκε σε απολογία -αυθαίρετα- γιατί δέχθηκε γραπτό στα Πολωνικά και όχι για κανέναν άλλο λόγο. Θυμίζω επίσης ότι η διευθύντρια έλαβε (ή έστω όφειλε να λάβει) γνώση των θεμάτων πρίν εξετασθεί η αλλοδαπή μαθήτρια, οπότε η εκ των υστέρων προσπάθεια να αναζητήσει εκεί ερείσματα για τις προσωπικές κόντρες και μικροπολιτικές βλέψεις είναι αβάσιμη.

Παράθεση από: surviving innovation στις Μαρτίου 03, 2013, 12:55:57 pm

Παράθεση από: typos72 στις Μαρτίου 02, 2013, 01:18:39 pm

Dura lex,sed lex!!!

Εξήγηστε μου, αν έχετε την καλοσύνη, ποιος ακριβώς είναι ο νόμος που δίνει στον εκπαιδευτικό τη δυνατότητα να μην παραλάβει γραπτό μαθητή, είτε αυτό έχει κείμενο στα Πολώνικά, είτε έχει ζωγραφιές, είτε έχει στίχους του Χατζηγιάννη;

Δεν μου κάνει έκπληξη που ο κάθε εκπαιδευτικός παριστάνει τον νομικό.Το πρόβλημα είναι πως με το νέο πειθαρχικό δίκαιο θα υπάρξουν προβλήματα,γιατι οι συνάδελφοι πραγματικά δεν έχουν ούτε τις στοιχειώδεις γνώσεις μαθητή Λυκείου.Δυστυχώς, πολλοί συνάδελφοι έχουν γίνει επικίνδυνοι για τους εαυτούς τους.Το θεωρώ απαράδεκτο απο έλληνα πολίτη με υγιή πνευματική κατάσταση να ρωτάει για το ποιός νόμος προβλέπει την γλώσσα που διδάσκεται στα ελλήνικά σχολεία:ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΚΑΘΟΡΙΖΕΙ ΩΣ ΕΠΙΣΗΜΗ ΓΛΩΣΣΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ!Με την αναθεώρηση μάλιστα τα ελληνικά είναι υποχρεωτικά και στα σχολεία της ομογένειας.ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΝΑ ΜΗΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ!!!!!!!!!!!!!

Μολονότι δε συνηθίζω να απαντώ σε όσους γράφουν με κεφαλαιογράμματη γραφή (αλήθεια, κραυγάζετε κιόλας δακτυλογραφώντας;), θα ήθελα να σχολιάσω τα εξής:

Ως προοιμιακή παρατήρηση, όταν θέτω ένα ερώτημα, και αντί απάντησης εισπράττω κραυγές και απειλές, μπορώ να εικάσω είναι ότι ο αντεπιστέλλων είτε κατάλαβε πως στριμώχτηκε, είτε δεν έχει μάθει να συνδιαλέγεται, χωρίς να αποκλείεται να συναληθεύουν τα παραπάνω.

Επί της ουσίας, κανείς δεν αμφισβήτησε σε ποια γλώσσα πρέπει να διδάσκεται το μάθημα, όπως ψευδώς ισχυρίζεστε. Το ερώτημα που έθεσα, και θα θέτω ξανά μέχρι να λάβω απάντηση, είναι: νομιμοποιείται ο εκπαιδευτικός να αρνηθεί να παραλάβει γραπτό που του παραδόθηκε κατα τη διάρκεια εξέτασης (ανεξαρτήτως περιεχομένου), και αν ναι, από που προκύπτει το δικαίωμα αυτό;

Επί προσωπικού, θεωρώ απαράδεκτο να αμφισβητείται η γνώση μου του Συντάγματος και της κείμενης νομοθεσίας. Θεωρώ επίσης απαράδεκτο να κατηγορούμαι πως δεν έχω "ούτε τις στοιχειώδεις γνώσεις μαθητή Λυκείου", από άτομο που δε φαίνεται να γνωρίζει ούτε κανόνες στίξης. Δεδομένου του πατριωτισμού που σας εμφέρει, της ασύναρτητης σκέψης σας και των περίεργων ορθογραφικών κανόνων που ακολουθείτε, μου επιτρέπετε να ρωτήσω: μήπως ψηφίσατε Χρυσή Αυγή;

Ψάχνοντας, μαθαίνει κανείς ότι η συγκεκριμένη διευθύντρια είναι συγγραφέας της διατριβής με τίτλο "Απόψεις και αντιδράσεις των εκπαιδευτικών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης σε σχέση με τη σεξουαλική αγωγή των μαθητών". Στην καλή συνάδελφο που έσπευσε να υπερασπιστεί την επιστημονική της κατάρτιση (λες κι αυτό ήταν το ζητούμενο), θέτω το ερώτημα: συνταγογραφεί η "γιατρός";

Παράθεση από: surviving innovation στις Μαρτίου 03, 2013, 12:08:42 pm

Υπάρχει, σε κάποιους χώρους η νοοτροπία του "δώστο μωρέ το διδακτορικό, τι το παιδεύεις το κορίτσι; έτσι κι αλλιώς, δασκάλα θα γίνει...". Και κάπως έτσι στελεχώνεται η εκπαίδευση με ανεπαρκείς και κομπλεξικούς.

Δεν πάει έτσι. Υπάρχει νομοθεσία που καθορίζει τον τρόπο απόκτησης ενός διδακτορικού. Π.χ. στον τελευταίο νόμο έχει καθοριστεί ότι πρέπει να προηγηθεί μεταπτυχιακός τίτλος σπουδών στην αντίστοιχη ειδικότητα (με ορισμένες εξαιρέσεις νομίζω). Κανονικά θα έπρεπε να υπάρχει συνάφεια με τον προπτυχιακό τίτλο.

Τις αποφάσεις όμως δεν τις λαμβάνει ο νομοθέτης, τις λαμβάνει η εκάστοτε επιτροπή. Αν για παράδειγμα ένα τμήμα Νηπιαγωγών κρίνει ότι οι σπουδές π.χ. στην Αγγλική Γλώσσα και Λογοτεχνία είναι συναφείς με την ιστορική έρευνα, βγαίνουν κάτι τέτοια διαμάντια: http://phdtheses.ekt.gr/eadd/handle/10442/20741.