PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

Τελικά καταλήξαμε να συζητάμε πώς γίνεται να μην πέσει... αγία ράβδος!... Το θέμα είναι ότι όσο θεωρούμε τη σφαλιάρα ή την όποια μορφή σωματικής βίας επιλογή, αυτομάτως κλείνουν τα μάτια μας απέναντι σε όλες τις άλλες επιλογές που έχουμε.

Ένας εκπαιδευτικός που δεν τη θεωρεί επιλογή, μπορεί να σκαρφιστεί χίλιες δυο εναλλακτικές, ανάλογα με την περίσταση. Ένας εκπαιδευτικός που τη θεωρεί ανεκτή επιλογή, έστω και υπό προϋποθέσεις, καταλήγει να εστιάζει την προσοχή του σ' αυτή την επιλογή και να αγνοεί όλες τις υπόλοιπες.

Εγώ έχει τύχει να αντιμετωπίσω "άγρια" συμπεριφορά μέσα στην τάξη απλά ακουμπώντας το κεφαλάκι του παιδιού κάτω από το πηγουνάκι, όπως κάνουμε όταν θέλουμε να μας κοιτάξουν όντας κοντύτερα από μας.

Έχει τύχει να βάλω τέλος σε επιθετική συμπεριφορά παιδιού με το να καθίσω απλά δίπλα του την ώρα του μαθήματος και να το κρατάω "αγκαλίτσα" από τους ώμους.

Έχει τύχει να ηρεμήσω παιδί σε εκνευρισμό απλώς παίρνοντάς το αγκαλιά.

Έχω διορθώσει απείθαρχες συμπεριφορές στερώντας το παιχνίδι του διαλείμματος και κρατώντας το εκάστοτε παιδάκι "παρέα μου".

Σπανίως καταφεύγω στη "διάλεξη", γιατί θεωρώ ότι από μόνο του ένα λογικό επιχείρημα που επαναλαμβάνεται μόνο κουραστικό μπορεί να γίνει. Πολύ απλά δεν έχει νόημα αν δε συνοδευτεί με παραδείγματα προς μίμηση και κίνητρα. Το αντίστροφο όμως έχω δει ότι ισχύει, στα μικρότερα παιδιά τουλάχιστον.

Φροντίζω να εξηγώ ευθέως και αμέσως στα παιδιά πώς αισθάνομαι για τη συμπεριφορά τους. Αντί να προκαλέσω δηλαδή την ντροπή ή την ταπείνωσή τους μαλώνοντάς τα, τους εξηγώ πόσο άσχημα αισθάνομαι εγώ και γιατί. Η ταπείνωση, η ντροπή, ο θυμός απλά ρίχνουν λάδι στη φωτιά...

Δεν μπορείς να "νικήσεις" τον εκνευρισμό με περισσότερο εκνευρισμό. Το τελευταίο πράγμα που πρέπει να χρησιμοποιήσεις για να ηρεμήσεις τα πνεύματα είναι βία. Δυστυχώς πολλοί αισθάνονται ότι το ζητούμενο είναι να ελέγξεις τη συμπεριφορά και να επιβληθείς. Έτσι όμως μετατρέπεις την τάξη σε "πεδίο μάχης" στο οποίο πρέπει πάση θυσία να επικρατήσεις.
 
Ενώ το μόνο που χρειάζεται να κάνεις είναι να ηρεμήσεις τα πνεύματα ηρεμώντας πρώτα και κύρια εσύ...

Σήμερα παραλίγο να ξαναγίνει το κακό με άλλο παιδάκι... Τέλος πάντων, επειδή με βλέπω πολύ σύντομα μπλεγμένη ως "θεατή", σε πρώτη φάση θα ενημερώσω τη μητέρα του πρώτου παιδιού ότι το παιδάκι της δεν τα παραλέει... Από κει και πέρα και χωρίς τη δική μου συνενοχή, εκείνη ας πράξει όπως κρίνει. (Αν ξαναγίνει το κακό κι εγώ δεν κάνω τίποτα, θα είναι σα να καλύπτω τη διευθύντριά μου...) Με τη δεύτερη σφαλιάρα θα απευθυνθώ πλέον στη σχολική σύμβουλο. Ας ελπίσουμε όμως να μη χρειαστεί! Λίγες μέρες μείναν μέχρι τις γιορτές, αν φύγουν ήρεμα, τότε με τη νέα χρονιά ίσως να είμαστε καλύτερα!...

Αφαίρεση προνομίων; Καναδυό τέτοιες περιπτώσεις που μου έχουν τύχει μέσα στην τάξη τις αντιμετώπισα με το να πάρω το παιδί μαζί μου στο διάλειμμα και να μην το αφήσω να παίξει έτσι με τα άλλα παιδιά. Είχε αποτέλεσμα; Ναι! Γιατί αφενός με το να κρατάω "παρέα μου" στο διάλειμμα του έδειξα ότι δε σταμάτησα να το αγαπώ παρά τη συμπεριφορά του και δεν το απέρριψα, απ' την άλλη όμως το βοήθησα να αντιμετωπίσει την "ποινή" του με τρόπο που ναι μεν τσούζει αλλά δεν πληγώνει.

Ειδικά στην προσχολική αγωγή τέτοιες περιπτώσεις είναι περιπτώσεις παιδιών με μεγάλη ανασφάλεια. Ένα παιδάκι που νιώθει ότι το απορρίπτουν (στο σπίτι συνήθως) με οποιονδήποτε τρόπο, μπορεί να αντιδράσει πολύ άσχημα. Το ζητούμενο είναι στο σχολείο να μην επαναλαμβάνεται αυτό που το πληγώνει αλλού.

Θέλει καθημερινή και συνεχή προσπάθεια και άπειρα αποθέματα αντοχής.

Σφαλιάρες πάλι όχι...

Στο σχολείο όπου εργάζομαι ως αναπληρώτρια συν-διδάσκω με τη διευθύντρια. Πρόκειται για γυναίκα μεγάλης προϋπηρεσίας και δυστυχώς ανάλογης διδακτικής ανεπάρκειας. Σήμερα μπροστά μου λοιπόν χειροδίκησε εναντίον ενός προνηπίου. Το παιδί εννοείται έβαλε τα κλάματα, και όταν ήρθε η μητέρα του για να το πάρει στο σχόλασμα, εκείνο της είπε με τη μία τι είχε συμβεί. Η διευθύντριά μου προσπάθησε να τα μπαλώσει λέγοντας ότι το παιδί τα παραλέει κι ότι είναι μυγιάγγιχτο. Εγώ κράτησα απόσταση απ' τη συζήτηση. Η μητέρα φάνηκε να δέχεται την εξήγηση της διευθύντριας, αλλά ποτέ δεν ξέρεις...

Το ερώτημά μου είναι το εξής: Εγώ ως αυτόπτης μάρτυρας του περιστατικού τι πρέπει να κάνω; Οι γονείς του παιδιού δεν πρέπει να γνωρίζουν τι πραγματικά έγινε; Δεν οφείλω να τους ενημερώσω αντί ν' αφήσω το παιδί να βγαίνει φαντασιόπληκτο και "μυγιάγγιχτο"; Αν οι ίδιοι οι γονείς παρά το ότι η μητέρα έδειξε να δέχεται τα λεγόμενα της διευθύντριας τελικά κινηθεί εναντίον της με κάποιο τρόπο, εγώ ως αυτόπτης μάρτυρας που δεν παρενέβη με κάποιο τρόπο δεν μπορώ να βρω τον μπελά μου; Τι πρέπει να κάνω; Αν πάλι δε μιλήσω και δεν κινηθούν κι οι γονείς και το περιστατικό κάποια στιγμή επαναληφθεί;

Οποιαδήποτε συμβουλή και πληροφορία μπορείτε να μου δώσετε επί του θέματος θα μου είναι πολύτιμη!

evdokia,
Πτώχευση της Ελλάδας; Μα οι Έλληνες έχουν ήδη πτωχεύσει εδώ και 2 χρόνια τουλάχιστον, γιατί η "Ελλάδα" δεν τους πληρώνει (= τους πληρώνει ελάχιστα και μετά τους τα παίρνει πίσω). Υποτίθεται ότι οι της α' φάσης θα πληρωθούμε από βδομάδα. Εγώ δεν έχω τέτοιες προσδοκίες. Υπήρχαν συνάδελφοι αναπληρωτές πέρυσι από α' φάση που πρώτη φορά πληρώθηκαν Νοέμβρη. Αυτή τη στιγμή οι μετακινήσεις των μαθητών αποτελούν αντικείμενο φιλανθρωπίας και όχι πληρωμένη υπηρεσία.

Ακούμε "πτώχευση" και φοβόμαστε. Εμείς έχουμε πτωχεύσει εδώ και χρόνια. Η "Ελλάδα" που δεν έχει πτωχεύσει ακόμα, επειδή προφανώς ουδεμία σχέση τη συνδέει μ' εμάς τους πολίτες, ας πάει να κάνει να μην πω τι...

Ωραίο κεραμίδι βραδιάτικα! Εγώ με θέση κοντά στο 1900 περίμενα κατά Γενάρη και αν, σήμερα με την ησυχία μου έκανα τις δουλείτσες μου όλη μέρα, και τώρα συνειδητοποιώ ότι με κάλεσαν Α' Σάμου!!!

Απ' τη μια θέλω να κλάψω από χαρά, γιατί ήθελα πώς και πώς να μπω επιτέλους σε τάξη, αλλά κι απ' την άλλη μου ήρθε τόσο ξαφνικό που μου 'ρχεται να χτυπάω το κεφάλι μου στον τοίχο!... Ούτε εξετάσεις έκανα ακόμα ούτε τίποτα!!

Για πείτε, έχει καμιά από σας εμπειρία από Σάμο; Λογικά θα είναι ακριβή η ζωή εκεί, θα τα βγάζω πέρα; Έχει υπηρετήσει καμιά εκεί να μου πει εντυπώσεις;

Παράθεση από: AnnaB στις Αύγουστος 13, 2012, 10:18:51 μμ

Και να θυμήσουμε ότι τις 2 προηγούμενες χρονιές (2010-2011 και 2011-2012) η β' φάση ήταν μόνο Ανατολική Αττική, με μικρό αριθμό και τις δύο χρονιές...

Ναι, αλλά φέτος δεν θα υπάρχει Εύη Χριστοφιλοπούλου να κάνει παιχνίδι στην Ανατολική Αττική...

Δε λέτε πάλι καλά που τα επιτελεία στελεχώνονται από στεριανούς;! Για φανταστείτε τι θα γινόταν αν η Χριστοφιλοπούλου (ή ο Αρβανιτόπουλος πχ) εκλεγόταν Δωδεκάνησα και καταγόταν από καμιά Κάρπαθο... Στις 2000 θα έφτανε το σύστημα σε κάθε Β' φάση για να καλυφθούν οι ανάγκες των ψηφοφόρων τους!