PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

Αγαπητοί Γονείς και Κηδεμόνες Την Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου οι μαθητές και οι μαθήτριες θα έρθουν στο σχολείο στις 09:00 χωρίς τσάντες. Θα παρακολουθήσουν εκδήλωση στο αμφιθέατρο του σχολείου και μετά θα αποχωρήσουν από το σχολείο.

Έτσι γίνεται...

Ό,τι κάνεις μέχρι τώρα είναι σωστά. Να μείνεις σε μια μέθοδο και να δώσεις πολύ χρόνο μέχρι να αποδώσει καρπούς. Μέχρι τα Χριστούγεννα είναι σαν νηπιαγωγείο ακόμη η συμπεριφορά τους, ιδιαίτερα όταν έχεις τόσες πολλές περιπτώσεις μέσα σε ένα τμήμα.
Χρησιμοποίησε ρουτίνες και εικόνες για όλα, πως να μπαίνουν σε σειρά, πως να περπατάνε, πως να βγαίνουν διάλειμμα, πως να μαζεύουν τη τσάντα. Όλα αυτά θέλουν χρόνο, προσωπικά Σεπτέμβρη και Οκτώβρη μια διδακτική ώρα κάθε μέρα μαζεύαμε την τσάντα και κάναμε "πρόβα" αποχώρησης. Τώρα μας παίρνει 20 λεπτά και έχουμε χρόνο να βελτιωθούμε κι άλλο.

Μαθησιακά είναι δύσκολο το τμήμα σου. Πρώτη, εγώ θα σου πω ότι δεν τα θεωρώ αλλοδαπά τα παιδάκια που έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα και δεν τα ξεχωρίζω. Αλλά οι γονείς τους είναι αλλοδαποί και δεν μπορούν να τα βοηθήσουν στο διάβασμα και αν στο σπίτι δεν μιλούν τα ελληνικά αυτά τα παιδάκια μειονεκτούν και δεν θα έπρεπε να είναι όλα μαζί στο ίδιο τμήμα. Τώρα αλλαγές δεν γίνονται. Εγώ θα έμενα στους βασικούς στόχους (αναγνωση αντιγραφή) και θα έδινα διαφοροποιημένες ασκήσεις ή και καθόλου φωτοτυπίες. Θα ταίριαζα στο θρανίο ένα καλό μαθητή με ένα πιο αδύναμο για να τον βοηθά.
Επίσης ένα οπτικό βοήθημα που μου είχε δείξει μια πιο παλιά δασκάλα από τα προηγούμενα βιβλία θα ήταν πολύ χρήσιμο. Σε σημείο που θα φαίνεται σε όλα τα παιδιά να κολλήσεις τα φωνήεντα ( α, ο, ι, ε) από δίπλα τις συλλαβές (τα, το, τι, τε), (πα, πο, πι,πε) (σα, σο, σι, σε) όπως τις συναντάς σε κάθε μάθημα. Κάθε μέρα θα διαβάζετε όλοι μαζί και οριζόντια και κάθετα τις "παρεούλες". Καθώς θα περνά ο καιρός, ακόμα και αυτά που μπερδεύονται, τα μαθαίνουν.

Υγ1: Μην στεναχωριέσαι για τις φωνές, 9 χρόνια πρώτη-δευτέρα, τις μόνες μέρες που δεν έχω φωνάξει, είναι όταν έχω πονόλαιμο. Κι όμως κανένα παιδάκι μου δεν θυμάται τις φωνές. Το ίδιο θα ισχύει και για σένα, φτάνει να μην είσαι άδικη.
Υγ2: Μην το παίρνεις προσωπικά, που παραπονιούνται όλοι που δεν μπορούν να κάνουν μάθημα στο τμήμα. Ο δάσκαλος της τάξης δεν έχει το μαγικό ραβδί που τα αλλάζει όλα μονομιάς.

Καταλαβαίνω ότι μιλάμε για δευτεροβάθμια, μήπως εννοεί τη συζήτηση/υποστήριξη από τον συμβουλο σχολικής ζωής και τι έπραξε αυτός πχ επίσκεψη στην τάξη, παρατήρηση στα διαλείμματα, ενισχυμένη εποπτεία, διαμεσολάβηση συμμαθητών, κάποιο πρόγραμμα στο πλαίσιο των εργαστηρίων δεξιοτήτων.

Έχετε (διαχρονικά, όπως έχω παρατηρήσει) ένα «κάτι» με αυτή την εγκληματική οργάνωση, και τη μνημονεύετε με κάθε ευκαιρία ως αρχή και ρίζα κάθε κακού στα σχολεία; Θα μου επιτρέψετε πάντως να μη συμμερίζομαι αυτή σας την επισήμανση (ή ανησυχία, πείτε το όπως θέλετε), γιατί αν τη συμμεριστούμε όλοι, τότε μάλλον δίνουμε αξία σε μια ήδη απαξιωμένη, στη συνείδηση της νεολαίας, γκρούπας μαχαιροβγαλτών και λοιπών παραβατών του κοινού ποινικού δικαίου. Επίσης, δεν ξέρω σε ποιο σχολείο ή περιοχή αναφέρεστε, αλλά στη δεκαετία του ‘90 η εν λόγω οργάνωση ήταν γνωστή μόνο στους ρέκτες ή σε ελάχιστους πολύ παρατηρητικούς που πρόσεχαν κάποια σποραδικά συνθήματα σε τοίχους. Ο μέσος πολίτης αγνοούσε παντελώς την ύπαρξή της, η οποία άλλωστε περιοριζόταν σε ποσοστά… δεκάκις χιλιοστών τότε.

Επιβεβαιώνω το συνάδελφο που το έγραψε. Και στο σχολείο μου (Αμπελοgarden/ Αμπελοcity και σας..... - όποιος κατάλαβε, κατάλαβε) είχαμε πολλούς τη δεκαετία του 90 αλλά ήταν πλήρως ταυτισμένοι με τους νεοναζιστές, ξυρισμένα κεφάλια, σβάστικες και έξω οι "ξένοι". Δεν τους πλησιάζαμε καν. Πώς κατάφεραν και το "γύρισαν" να εμφανίζονται ως κόμμα και μάλιστα πατριωτικό, ούτε  ο Γκεμπελς δεν θα το είχε πετύχει. Να τους ψηφίζει κόσμος, που είχαν θύματα στην οικογένειά τους από τις ναζιστικές θηριωδίες.

Σήμερα μετά από τη δίκη και το πραγματικό πρόσωπο της Χ.Α. θέλω να πιστεύω ότι έχουν απαξιωθεί από τη νεολαία.
Η "αισθητική" στα ρούχα και τα μαλλιά που περιγράφεις, Έσπερε, νομίζω ότι έχει να κάνει και με την trap μουσική.

Δεν είμαι σίγουρη.
Την περσινή σχολική χρονιά ήταν σε ισχύ σίγουρα διότι κάθε φορά που υπήρχε πίεση για κάποια διαδικασία (π.χ προγραμματισμός συναντήσεων με συναδέλφους, υποδειγματικές διδασκαλίες, συντονισμός της ύλης, απολογιστική έκθεση κ.α.) επικαλούμασταν την απεργία-αποχή και μας άφηνε ήσυχες. Ευτυχώς με την άλλη συνονίστρια και την μέντορα είμασταν μαζί σε όλα και δεν μπόρεσε η διεύθυνση του σχολείου να μας διασπάσει.
Φέτος δεν είχαμε καμία όχληση οπότε δεν χρειάστηκε να το ψάξω αν είναι ακόμα σε ισχύ.

Την Τρίτη που είχα στο πρόγραμμα ολοήμερο μέχρι τις 15:00 έφυγα με ήπια συμπτώματα θερμοπληξίας, που είμαι ενήλικη, που έπινα νερό, που δεν βγήκαμε σε κανένα διάλειμμα έξω, που εργάζομαι σε σχολείο με θερμομόνωση και ήμουν και σε μια από τις δροσερές τάξεις. Στις πιο ζεστές αίθουσες φεύγαν παιδιά από τις 11-12 το πρωί με πονοκέφαλο, ζαλάδα, άνοιγε η μύτη τους από τη ζέστη.
Ευτυχώς δεν μίλησαν για webex γιατί θα ήταν κοροϊδία. Η διεύθυνση του σχολείου δεν απαίτησε από κανέναν μας να έρθει, γνωρίζαμε όμως ότι το σχολείο θα ήταν ανοικτό για όποιον ήθελε.
Προσωπικά είχα πολλές υποχρεώσεις να ολοκληρώσω πριν την Παρασκευή και να μαζέψω την τάξη και το υλικό των παιδιών, έτσι πήγα και τις δύο μέρες. Εχθές μέχρι και τις 11:30  άντεχες στην τάξη. Σήμερα με το ζόρι μέχρι τις 10 το πρωί.

Ακριβώς.