Εμφάνιση μηνυμάτων
1
Διάφορα Εκπαιδευτικά θέματα / Άποψη για τα συγκλονιστικά γεγονότα της επικαιρότητας από 1 νέο
« στις: Δεκεμβρίου 13, 2008, 03:58:42 pm »
Θέλω να ξεκαθαρίσω αρχικά πως είμαι αποστασιοποιημένος από οποιαδήποτε κομματική παράταξη και δεν είναι σκοπός μου να μιλήσω κομματικά. Οι λόγοι που με οδήγησαν στο να γράψω αυτή την επιστολή είναι ποικίλοι: Δεν μπορούσα να ανεχθώ την παραπληροφόρηση που δεχόμαστε από τα ΜΜΕ συνεχώς και τον εξοργιστικό λαϊκισμό και ανευθυνότητα του συνόλου των πολιτικών της χώρας. Δεν μπορούσα να ανεχθώ τη στενομυαλιά μεγάλης μερίδας ανθρώπων που παραμένουν στην επιδερμίδα του ζητήματος και δεν αναζητούν βαθύτερες αιτίες. Δεν μπορούσα να ανεχθώ άκριτους αφορισμούς του τύπου: τα «κωλόπαιδα» πάλι καίνε και καταστρέφουν αντί να παρακολουθούν τα μαθήματα τους. Δεν μπορούσα να ανεχθώ την αίσθηση που προσπαθούν να περάσουν κάποιοι πως η νέα γενιά δεν σκέφτεται ή είναι ανεύθυνη ή παρασύρεται και ετεροκατευθύνεται και, κυρίως, δεν μπορούσα να ανεχθώ και να κατανοήσω την προκλητική ανευθυνότητα της κοινωνίας και την έλλειψη αυτοκριτικής της.
Αρχικά θα ήθελα να αναφερθώ σε μία θεμελιώδη παρανόηση που πιστεύω πως υπάρχει σε σχέση με τις διαδηλώσεις που συμβαίνουν αυτές τις μέρες και τα επεισόδια που προκαλούνται.
Με αφορμή τη στυγερή δολοφονία του 15χρονου Αλέξη από ειδικό φρουρό ο οποίος «εν ψυχρώ» τον πυροβόλησε το βράδυ του περασμένου Σαββάτου, χιλιάδες μαθητές σε πάρα πολλές πόλεις της Ελλάδας όλων των ηλικιών που απέχουν απ τα μαθήματά τους, κατεβαίνουν στους δρόμους. Νιώθουν πλημμυρισμένοι από οργή για τον άδικο χαμό του ομήλικου τους, διαδηλώνουν, φωνάζουν συνθήματα κατά της αστυνομίας, και σε κάποιες περιπτώσεις εμπλέκονται και σε αψιμαχίες με αστυνομικούς, πράγμα που είναι λογικό αν μπούμε στη θέση τους και προσπαθήσουμε να νιώσουμε την οργή και την αγανάκτηση που αισθάνονται. Μίλησα προηγουμένως για αφορμή, επειδή το γεγονός αυτό αποτέλεσε την αφορμή για το ξέσπασμα μιας καταπιεσμένης κοινωνίας.
Όλα τα τελευταία χρόνια η πολιτική ζωή της χώρας κλονίζεται συθέμελα από σκάνδαλα και η υποκρισία των πολιτικών είναι απροκάλυπτη , η οικονομική κρίση έχει ήδη προξενήσει την απόλυση πολλών εργαζομένων, η ακρίβεια καλπάζει και η φτώχεια αρχίζει να γίνεται αισθητή. Το φάσμα της ανεργίας επικρέμαται πάνω από τους νέους ανθρώπους και τα όνειρά τους συντρίβονται αφού προοιωνίζονται ως η γενιά των 700 Ε, η πρώτη γενιά ,μετά από πολλά χρόνια, που κινδυνεύει να ζήσει σε χειρότερες συνθήκες από τη προηγούμενη. Όλοι αυτοί οι λόγοι έφεραν στο πλάι των παιδιών φοιτητές και εργαζόμενους οι οποίοι άρχισαν να συμμετέχουν σε πορείες και να υποστηρίζουν αυτή τη κίνηση όπως μπορούσαν, χαρακτηριστική είναι η εικόνα διαδήλωσης στο κέντρο της Αθήνας όπου ήταν μαζική η συμμετοχή μαθητών που βγήκαν να διαδηλώσουν μαζί με τους γονείς τους. Παράλληλα με αυτές τις κινητοποιήσεις, οι οποίες ήταν ειρηνικές, αφού οι μαθητές δεν έχουν κανένα λόγο να σπάσουν το αυτοκίνητο ή το μαγαζί κανενός, εμφανίσθηκαν φαινόμενα βίαιης έκφρασης, βανδαλισμού, τρομοκρατίας, λαφυραγωγίας και καταστροφών.
Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε κατ αρχήν ποιοι είναι οι υπαίτιοι των παραπάνω φαινομένων, τι κίνητρα είχαν, και τι μερίδιο ευθύνης φέρουμε εμείς ως κοινωνία έναντι των γεγονότων αυτών. Οι αιτίες των γεγονότων αυτών είναι ετερόκλητες. Αρχικά, αυτές τις μέρες βρήκαν αφορμή ακραίες οργανώσεις να ξεσπάσουν με βιαιότητα την οργή τους απέναντι στη κοινωνία και το κράτος, όπως και να διαπληκτιστούν αναμεταξύ τους χρησιμοποιώντας ως πεδίο μάχης τα κέντρα πολλών πόλεων. Επίσης είναι ανάγκη να προβληματιστούμε με την ανυπαρξία αστυνόμευσης και την έλλειψη προστασίας των καταστηματαρχών που σε ορισμένες περιπτώσεις κατέφυγαν σε αυτοδικία. Αν το γεγονός αυτό συνδυασθεί με περιπτώσεις όπου αστυνομικοί προκάλεσαν φθορές σε περιουσίες πολιτών όπως μαρτυρούν τηλεοπτικά videos και μαρτυρίες καταστηματαρχών, εύλογα διακρίνουμε πολιτικές σκοπιμότητες στο όλο θέμα του «μουδιάσματος» της αστυνομίας. Επιπρόσθετα δεν αποκλείεται να προκλήθηκαν επεισόδια από θερμοκέφαλους και ανεγκέφαλους «χούλιγκανς» που βρήκαν επίσης ευκαιρία να εκτονώσουν τη βιαιότητά τους. Τέλος, στην πλειοψηφία των περιπτώσεων αφορμή για πλιάτσικο βρήκαν αλλοδαποί που ζουν στη χώρα μας υπό άθλιες συνθήκες ή περιθωριακά στοιχεία.
Γίνεται λοιπόν κατανοητό πως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά, πως δεν είναι τα «παλιόπαιδα» που κάνουν τις καταστροφές, και πως διανύουμε μια βαθιά πολιτισμική κρίση, πολιτισμική με τη έννοια ότι αφορά όλες τις συνιστώσες του πολιτισμού.
Πριν κλείσω θα ήθελα να επισημάνω πως και σε αυτά, τα σαφέστατα κατακριτέα και καταδικαστέα επεισόδια βίας και καταστροφών μερίδιο ευθύνης έχουμε όλοι εμείς, σαν κοινωνία. Θα πρέπει να αναλογισθούμε τι κάναμε στραβά ώστε να εμποτίσουμε με τόσο μίσος και οργή κάποια μέλη της κοινωνίας και τα αποβάλαμε στο περιθώριο (και εννοώ τις ακραίες ομάδες). Θα πρέπει να αναλογισθούμε πως κάποια στιγμή όλη αυτή η βία που προβάλουμε καθημερινά στις εκφράσεις της ζωής μας, είτε αυτή προέρχεται από ακραίες λογομαχίες σε «παράθυρα» των ειδήσεων, είτε από καταπίεση και έλλειψη αλληλοσεβασμού μέσα στην οικογένεια, είτε από το χώρο του σχολείου, είτε από τις νόθες μορφές ψυχαγωγίας, όλη αυτή η βία με την οποία δηλητηριάζονται μέλη της κοινωνίας, κάποια στιγμή θα γύριζε στα «μούτρα» μας.
Επιλογικά ξανατονίζω πως δεν δικαιολογώ κανένα απ’ αυτά τα επεισόδια και δεν υποστηρίζω καμία μορφή βίας σαν μορφή γόνιμης αντίδρασης, όμως, βεβαίως δεν μπορώ να δεχθώ την αποποίηση των ευθυνών της κοινωνίας για τη γέννησή και εκδήλωσή τους. Ας προσπαθήσουμε λοιπόν όλοι να αποβάλουμε τα στερεότυπα μας όσο γίνεται και με κριτική προσέγγιση στα γεγονότα και διάθεση για βελτίωση να αναλάβουμε τις ευθύνες μας και να γυρίσουμε σελίδα.
Τάσος Παναγόπουλος, μαθητής ΄Γ Λυκείου
Οποιαδήποτε κριτική, προβληματισμός, σκέψη, δεκτή. Γι αυτό το δημοσίευσα άλλωστε
Αρχικά θα ήθελα να αναφερθώ σε μία θεμελιώδη παρανόηση που πιστεύω πως υπάρχει σε σχέση με τις διαδηλώσεις που συμβαίνουν αυτές τις μέρες και τα επεισόδια που προκαλούνται.
Με αφορμή τη στυγερή δολοφονία του 15χρονου Αλέξη από ειδικό φρουρό ο οποίος «εν ψυχρώ» τον πυροβόλησε το βράδυ του περασμένου Σαββάτου, χιλιάδες μαθητές σε πάρα πολλές πόλεις της Ελλάδας όλων των ηλικιών που απέχουν απ τα μαθήματά τους, κατεβαίνουν στους δρόμους. Νιώθουν πλημμυρισμένοι από οργή για τον άδικο χαμό του ομήλικου τους, διαδηλώνουν, φωνάζουν συνθήματα κατά της αστυνομίας, και σε κάποιες περιπτώσεις εμπλέκονται και σε αψιμαχίες με αστυνομικούς, πράγμα που είναι λογικό αν μπούμε στη θέση τους και προσπαθήσουμε να νιώσουμε την οργή και την αγανάκτηση που αισθάνονται. Μίλησα προηγουμένως για αφορμή, επειδή το γεγονός αυτό αποτέλεσε την αφορμή για το ξέσπασμα μιας καταπιεσμένης κοινωνίας.
Όλα τα τελευταία χρόνια η πολιτική ζωή της χώρας κλονίζεται συθέμελα από σκάνδαλα και η υποκρισία των πολιτικών είναι απροκάλυπτη , η οικονομική κρίση έχει ήδη προξενήσει την απόλυση πολλών εργαζομένων, η ακρίβεια καλπάζει και η φτώχεια αρχίζει να γίνεται αισθητή. Το φάσμα της ανεργίας επικρέμαται πάνω από τους νέους ανθρώπους και τα όνειρά τους συντρίβονται αφού προοιωνίζονται ως η γενιά των 700 Ε, η πρώτη γενιά ,μετά από πολλά χρόνια, που κινδυνεύει να ζήσει σε χειρότερες συνθήκες από τη προηγούμενη. Όλοι αυτοί οι λόγοι έφεραν στο πλάι των παιδιών φοιτητές και εργαζόμενους οι οποίοι άρχισαν να συμμετέχουν σε πορείες και να υποστηρίζουν αυτή τη κίνηση όπως μπορούσαν, χαρακτηριστική είναι η εικόνα διαδήλωσης στο κέντρο της Αθήνας όπου ήταν μαζική η συμμετοχή μαθητών που βγήκαν να διαδηλώσουν μαζί με τους γονείς τους. Παράλληλα με αυτές τις κινητοποιήσεις, οι οποίες ήταν ειρηνικές, αφού οι μαθητές δεν έχουν κανένα λόγο να σπάσουν το αυτοκίνητο ή το μαγαζί κανενός, εμφανίσθηκαν φαινόμενα βίαιης έκφρασης, βανδαλισμού, τρομοκρατίας, λαφυραγωγίας και καταστροφών.
Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε κατ αρχήν ποιοι είναι οι υπαίτιοι των παραπάνω φαινομένων, τι κίνητρα είχαν, και τι μερίδιο ευθύνης φέρουμε εμείς ως κοινωνία έναντι των γεγονότων αυτών. Οι αιτίες των γεγονότων αυτών είναι ετερόκλητες. Αρχικά, αυτές τις μέρες βρήκαν αφορμή ακραίες οργανώσεις να ξεσπάσουν με βιαιότητα την οργή τους απέναντι στη κοινωνία και το κράτος, όπως και να διαπληκτιστούν αναμεταξύ τους χρησιμοποιώντας ως πεδίο μάχης τα κέντρα πολλών πόλεων. Επίσης είναι ανάγκη να προβληματιστούμε με την ανυπαρξία αστυνόμευσης και την έλλειψη προστασίας των καταστηματαρχών που σε ορισμένες περιπτώσεις κατέφυγαν σε αυτοδικία. Αν το γεγονός αυτό συνδυασθεί με περιπτώσεις όπου αστυνομικοί προκάλεσαν φθορές σε περιουσίες πολιτών όπως μαρτυρούν τηλεοπτικά videos και μαρτυρίες καταστηματαρχών, εύλογα διακρίνουμε πολιτικές σκοπιμότητες στο όλο θέμα του «μουδιάσματος» της αστυνομίας. Επιπρόσθετα δεν αποκλείεται να προκλήθηκαν επεισόδια από θερμοκέφαλους και ανεγκέφαλους «χούλιγκανς» που βρήκαν επίσης ευκαιρία να εκτονώσουν τη βιαιότητά τους. Τέλος, στην πλειοψηφία των περιπτώσεων αφορμή για πλιάτσικο βρήκαν αλλοδαποί που ζουν στη χώρα μας υπό άθλιες συνθήκες ή περιθωριακά στοιχεία.
Γίνεται λοιπόν κατανοητό πως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά, πως δεν είναι τα «παλιόπαιδα» που κάνουν τις καταστροφές, και πως διανύουμε μια βαθιά πολιτισμική κρίση, πολιτισμική με τη έννοια ότι αφορά όλες τις συνιστώσες του πολιτισμού.
Πριν κλείσω θα ήθελα να επισημάνω πως και σε αυτά, τα σαφέστατα κατακριτέα και καταδικαστέα επεισόδια βίας και καταστροφών μερίδιο ευθύνης έχουμε όλοι εμείς, σαν κοινωνία. Θα πρέπει να αναλογισθούμε τι κάναμε στραβά ώστε να εμποτίσουμε με τόσο μίσος και οργή κάποια μέλη της κοινωνίας και τα αποβάλαμε στο περιθώριο (και εννοώ τις ακραίες ομάδες). Θα πρέπει να αναλογισθούμε πως κάποια στιγμή όλη αυτή η βία που προβάλουμε καθημερινά στις εκφράσεις της ζωής μας, είτε αυτή προέρχεται από ακραίες λογομαχίες σε «παράθυρα» των ειδήσεων, είτε από καταπίεση και έλλειψη αλληλοσεβασμού μέσα στην οικογένεια, είτε από το χώρο του σχολείου, είτε από τις νόθες μορφές ψυχαγωγίας, όλη αυτή η βία με την οποία δηλητηριάζονται μέλη της κοινωνίας, κάποια στιγμή θα γύριζε στα «μούτρα» μας.
Επιλογικά ξανατονίζω πως δεν δικαιολογώ κανένα απ’ αυτά τα επεισόδια και δεν υποστηρίζω καμία μορφή βίας σαν μορφή γόνιμης αντίδρασης, όμως, βεβαίως δεν μπορώ να δεχθώ την αποποίηση των ευθυνών της κοινωνίας για τη γέννησή και εκδήλωσή τους. Ας προσπαθήσουμε λοιπόν όλοι να αποβάλουμε τα στερεότυπα μας όσο γίνεται και με κριτική προσέγγιση στα γεγονότα και διάθεση για βελτίωση να αναλάβουμε τις ευθύνες μας και να γυρίσουμε σελίδα.
Τάσος Παναγόπουλος, μαθητής ΄Γ Λυκείου
Οποιαδήποτε κριτική, προβληματισμός, σκέψη, δεκτή. Γι αυτό το δημοσίευσα άλλωστε
Σύνολο μελών: 32871