Ιανουαρίου 17, 2013, 08:40:00 am
ΔΟΕ: Εισήγηση - Πρόταση προς τους εκπαιδευτικούς της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης
Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι,
Η Ελλάδα διανύει ήδη τον πέμπτο χρόνο ύφεσης! Μιας ύφεσης που διαρκώς βαθαίνει, κυρίως εξαιτίας της πολιτικής που εφαρμόζεται από το 2010, με πρόσχημα τη σωτηρία της χώρας από τον κίνδυνο του τεράστιου δημοσίου χρέους της και της επαπειλούμενης χρεοκοπίας και περιλαμβάνει ιδιαίτερα σκληρά και επώδυνα μέτρα εις βάρος της ελληνικής Κοινωνίας. Οι αντοχές των εργαζομένων αλλά και συνολικά της χειμαζόμενης ελληνικής κοινωνίας, από την οικονομική κρίση και τις ασκούμενες πολιτικές, δοκιμάζονται ξανά μπροστά στην αναλγησία όλων εκείνων που εξακολουθούν να αναπαράγουν την ίδια αδιέξοδη και αντικοινωνική μνημονική πολιτική.
Αυτή η κοινωνικά άδικη πολιτική, που εκφράζεται κυρίως μέσα από τις διαρκείς μειώσεις μισθών και συντάξεων, τις συνεχείς επιθέσεις στα εργασιακά, ασφαλιστικά και κοινωνικά δικαιώματα, τη φορολογική αφαίμαξη των εισοδημάτων και τη συρρίκνωση των Δημοσίων Υπηρεσιών και του κοινωνικού κράτους, είναι αδιέξοδη και αναποτελεσματική, καθώς αντί να οδηγεί στη δημιουργία συνθηκών ανάπτυξης κι έτσι να δημιουργεί την ελπίδα για έξοδο από την κρίση, βυθίζει τη χώρα σε όλο και μεγαλύτερη ύφεση.
Παρά το γεγονός, ότι η αναποτελεσματικότητα αυτής της πολιτικής διαφαινόταν ήδη από το 2010, οι ελληνικές κυβερνήσεις και η Τρόικα επέμειναν στην εφαρμογή της, με αποτέλεσμα να λάβουν αλλεπάλληλα μέτρα, ιδιαίτερα σκληρά, για τους εργαζόμενους τόσο στο Δημόσιο (δραματικές μειώσεις εισοδημάτων μέσα από το Ενιαίο Μισθολόγιο, κατάργηση 13ου και 14ου μισθού, μειώσεις σε κύριες, επικουρικές συντάξεις και τα εφάπαξ βοηθήματα, ανατροπή ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων, μεθόδευση και πραγματοποίηση με κάθε τρόπο των απολύσεων ακόμα και μονίμων δημοσίων υπαλλήλων) όσο και στον Ιδιωτικό Τομέα (μείωση του κατώτατου μισθού, κατάργηση κλαδικών συμβάσεων με συνέπεια την περαιτέρω μείωση των αποδοχών, κατάργηση εργασιακών δικαιωμάτων, μείωση των αποζημιώσεων και του απαιτούμενου χρόνου προειδοποίησης σε περίπτωση απόλυσης και περαιτέρω ελαστικοποίηση εργασιακών σχέσεων). Οι μειώσεις που έχουν υποστεί τα εισοδήματά μας ξεπερνούν το 40%.
Στο πλαίσιο αυτής της πολιτικής, η Εκπαίδευση, η Υγεία και συνολικά οι Δημόσιες Υπηρεσίες και τα Δημόσια και Κοινωνικά Αγαθά καθώς και οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο και Ιδιωτικό τομέα αλλά και οι συνταξιούχοι, βρεθήκαμε για άλλη μια φορά στο στόχαστρο των κυβερνητικών επιθέσεων. Οι πολιτικές που ακολουθούνται τρία χρόνια τώρα, εφαρμόζονται με αποκλειστικό στόχο την υλοποίηση των μνημονιακών δεσμεύσεων για δραστικό περιορισμό των δημοσίων δαπανών. Έτσι, οι πόροι για τη λειτουργία του Δημοσίου έχουν σήμερα συμπιεστεί σε τέτοιο βαθμό, που είναι σχεδόν αδύνατον οι Δημόσιες Υπηρεσίες να λειτουργήσουν αποτελεσματικά και να καλύψουν τις ανάγκες των πολιτών.
Οι πολιτικές λιτότητας οξύνουν την κατάσταση! Χιλιάδες νέοι αναγκάζονται ή να εργάζονται υπό το καθεστώς ελαστικών, επισφαλών και μη αξιοπρεπών συνθηκών εργασίας ή να αποξενώνονται από την εργασία, ακριβώς εξαιτίας των ακολουθούμενων πολιτικών λιτότητας και εξαθλίωσης που εφαρμόζονται σε ολόκληρη την Ευρώπη και κυρίως στον Ευρωπαϊκό Νότο. Το οικονομικό αλλά και το κοινωνικό κόστος, από τον αποκλεισμό μιας ολόκληρης γενιάς από την οικονομική ζωή της χώρας είναι τεράστιο, με ορατό τον κίνδυνο η σημερινή γενιά νέων να καταστεί μία «χαμένη γενιά».
Το 3ο Μνημόνιο, που πρόσφατα ψηφίστηκε στη
Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι,
Η Ελλάδα διανύει ήδη τον πέμπτο χρόνο ύφεσης! Μιας ύφεσης που διαρκώς βαθαίνει, κυρίως εξαιτίας της πολιτικής που εφαρμόζεται από το 2010, με πρόσχημα τη σωτηρία της χώρας από τον κίνδυνο του τεράστιου δημοσίου χρέους της και της επαπειλούμενης χρεοκοπίας και περιλαμβάνει ιδιαίτερα σκληρά και επώδυνα μέτρα εις βάρος της ελληνικής Κοινωνίας. Οι αντοχές των εργαζομένων αλλά και συνολικά της χειμαζόμενης ελληνικής κοινωνίας, από την οικονομική κρίση και τις ασκούμενες πολιτικές, δοκιμάζονται ξανά μπροστά στην αναλγησία όλων εκείνων που εξακολουθούν να αναπαράγουν την ίδια αδιέξοδη και αντικοινωνική μνημονική πολιτική.
Αυτή η κοινωνικά άδικη πολιτική, που εκφράζεται κυρίως μέσα από τις διαρκείς μειώσεις μισθών και συντάξεων, τις συνεχείς επιθέσεις στα εργασιακά, ασφαλιστικά και κοινωνικά δικαιώματα, τη φορολογική αφαίμαξη των εισοδημάτων και τη συρρίκνωση των Δημοσίων Υπηρεσιών και του κοινωνικού κράτους, είναι αδιέξοδη και αναποτελεσματική, καθώς αντί να οδηγεί στη δημιουργία συνθηκών ανάπτυξης κι έτσι να δημιουργεί την ελπίδα για έξοδο από την κρίση, βυθίζει τη χώρα σε όλο και μεγαλύτερη ύφεση.
Παρά το γεγονός, ότι η αναποτελεσματικότητα αυτής της πολιτικής διαφαινόταν ήδη από το 2010, οι ελληνικές κυβερνήσεις και η Τρόικα επέμειναν στην εφαρμογή της, με αποτέλεσμα να λάβουν αλλεπάλληλα μέτρα, ιδιαίτερα σκληρά, για τους εργαζόμενους τόσο στο Δημόσιο (δραματικές μειώσεις εισοδημάτων μέσα από το Ενιαίο Μισθολόγιο, κατάργηση 13ου και 14ου μισθού, μειώσεις σε κύριες, επικουρικές συντάξεις και τα εφάπαξ βοηθήματα, ανατροπή ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων, μεθόδευση και πραγματοποίηση με κάθε τρόπο των απολύσεων ακόμα και μονίμων δημοσίων υπαλλήλων) όσο και στον Ιδιωτικό Τομέα (μείωση του κατώτατου μισθού, κατάργηση κλαδικών συμβάσεων με συνέπεια την περαιτέρω μείωση των αποδοχών, κατάργηση εργασιακών δικαιωμάτων, μείωση των αποζημιώσεων και του απαιτούμενου χρόνου προειδοποίησης σε περίπτωση απόλυσης και περαιτέρω ελαστικοποίηση εργασιακών σχέσεων). Οι μειώσεις που έχουν υποστεί τα εισοδήματά μας ξεπερνούν το 40%.
Στο πλαίσιο αυτής της πολιτικής, η Εκπαίδευση, η Υγεία και συνολικά οι Δημόσιες Υπηρεσίες και τα Δημόσια και Κοινωνικά Αγαθά καθώς και οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο και Ιδιωτικό τομέα αλλά και οι συνταξιούχοι, βρεθήκαμε για άλλη μια φορά στο στόχαστρο των κυβερνητικών επιθέσεων. Οι πολιτικές που ακολουθούνται τρία χρόνια τώρα, εφαρμόζονται με αποκλειστικό στόχο την υλοποίηση των μνημονιακών δεσμεύσεων για δραστικό περιορισμό των δημοσίων δαπανών. Έτσι, οι πόροι για τη λειτουργία του Δημοσίου έχουν σήμερα συμπιεστεί σε τέτοιο βαθμό, που είναι σχεδόν αδύνατον οι Δημόσιες Υπηρεσίες να λειτουργήσουν αποτελεσματικά και να καλύψουν τις ανάγκες των πολιτών.
Οι πολιτικές λιτότητας οξύνουν την κατάσταση! Χιλιάδες νέοι αναγκάζονται ή να εργάζονται υπό το καθεστώς ελαστικών, επισφαλών και μη αξιοπρεπών συνθηκών εργασίας ή να αποξενώνονται από την εργασία, ακριβώς εξαιτίας των ακολουθούμενων πολιτικών λιτότητας και εξαθλίωσης που εφαρμόζονται σε ολόκληρη την Ευρώπη και κυρίως στον Ευρωπαϊκό Νότο. Το οικονομικό αλλά και το κοινωνικό κόστος, από τον αποκλεισμό μιας ολόκληρης γενιάς από την οικονομική ζωή της χώρας είναι τεράστιο, με ορατό τον κίνδυνο η σημερινή γενιά νέων να καταστεί μία «χαμένη γενιά».
Το 3ο Μνημόνιο, που πρόσφατα ψηφίστηκε στη
Σύνολο μελών: 32873