PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

pdf αρχείο: Ενημερωτικό για τα προβλήματα στην εκπαίδευση και τις τελευταίες εξελίξεις 

ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙ∆ΕΥΣΗ
ΚΑΙ ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ


Εισαγωγή
Η περίοδος που διανύουµε είναι ιδιαίτερα κρίσιµη για όλους τους εργαζόµενους. Η
κυβέρνηση, εντείνοντας τη γνωστή αντιλαϊκή πολιτική της, συνεχίζει την αφαίµαξη του
λαϊκού εισοδήµατος σχεδιάζοντας «διορθωτικές» κινήσεις για τη δήθεν θετική
αντιµετώπιση της οικονοµικής κρίσης στο πλαίσιο των κατευθύνσεων των Βρυξελλών και
των οδηγιών του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας. Το «σχέδιο» αυτό της κυβέρνησης
«για την έξοδο από την κρίση» δεν έχει καµία σχέση µε το δικό µας όραµα και τη δική µας
διεκδίκηση. Εµείς, ενάντια στα κυβερνητικά µέτρα για τη συνέχιση της διαχείρισης της
παρούσας καπιταλιστικής κρίσης, απαιτούµε, εδώ και τώρα, την ανατροπή αυτών των
πολιτικών. Για να υπάρξει προοπτική λύσεων στα προβλήµατα των εργαζόµενων και των
λαϊκών στρωµάτων!
Ειδικότερα µάλιστα στην παρούσα συγκυρία, η κυβέρνηση κραδαίνοντας ως
δαµόκλειο σπάθη το Πρόγραµµα Σταθερότητας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την απειλή της
επιτήρησης και την επελαύνουσα κρίση, αναθεωρεί τον ταξικό προϋπολογισµό της που
πρόσφατα ψήφισε, επιβάλλοντας νέα σκληρότερη µονόπλευρη λιτότητα, ολοκληρώνει την
εκποίηση του δηµόσιου πλούτου, προωθεί νέες ιδιωτικοποιήσεις αντί πινακίου φακής, το
ξεκλήρισµα των αγροτικών στρωµάτων, την ευελιξία στις εργασιακές σχέσεις, τις
απολύσεις, την ανεργία. Έτσι συστηµατικά ολοκληρώνεται ένας εργασιακός Μεσαίωνας και
ο εντεινόµενος αυταρχισµός σ’ όλο το φάσµα της πολιτικής και κοινωνικής ζωής είναι
απαιτούµενο συµπλήρωµα.
Γι΄αυτό και η νεανική έκρηξη του ∆εκέµβρη αντιµετωπίστηκε µε αυταρχισµό και
κύµατα καταστολής καθώς και αθρόες προσαγωγές µαθητών στον εισαγγελέα, η
Κωνσταντίνα Κούνεβα βρέθηκε στο στόχαστρο της εργοδοτικής αυθαιρεσίας και των
παρακρατικών, ενώ όποιοι πολίτες διαδηλώνουν αντιµετωπίζονται µε «πυγµή και χηµικά»,
γεγονός που είδαµε και στις τελευταίες αγροτικές κινητοποιήσεις.
Ωστόσο, µπροστά στον κίνδυνο ολοκληρωτικής κατάρρευσής της, η κυβέρνηση
προσφεύγει και στο «διάλογο», επιδιώκοντας να κερδίσει πολιτικό χρόνο και να επιτύχει
κοινωνικές συµµαχίες.
ΓΙΑΤΙ ΛΕΜΕ ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΠΡΟΣΧΗΜΑΤΙΚΟ ∆ΙΑΛΟΓΟ ΤΟΥ ΥΠΕΠΘ
Το ∆.Σ. της ΟΛΜΕ εκτιµά ότι µε το διάλογο που προωθεί η κυβέρνηση επιχειρεί να
συγκαλύψει τα πραγµατικά προβλήµατα της εκπαίδευσης προσπαθώντας να πείσει µαθητές
και γονείς, την κοινωνία όλη, ότι η αλλαγή του τρόπου πρόσβασης στα Πανεπιστήµια και τα
ΤΕΙ µπορεί να αλλάξει ή έστω να θίξει τον ταξικό – κατανεµητικό ρόλο του σχολείου και
την αναπαραγωγή των κοινωνικών ανισοτήτων. ∆εν είναι τυχαία η επιλογή του χρόνου
(οικονοµική κρίση και µέτρα στήριξης του κεφαλαίου µε τη διάθεση 28 δισ. στις τράπεζες,
αλλά και µετά την πρόσφατη έκρηξη της νεολαίας µε αφορµή τη δολοφονία του µαθητή
Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου το ∆εκέµβρη), ούτε µη αναµενόµενη η επιδίωξη της
κυβέρνησης να αντιστρέψει και µε αυτό τον τρόπο το κλίµα δυσαρέσκειας και
απονοµιµοποίησης της πολιτικής της, ιδιαίτερα στη νεολαία.
Ο διάλογος δεν ξεκινά από µηδενική βάση, «tabula rasa», όπως ισχυρίζεται ο
υπουργός. Η βάση του «διαλόγου» είναι η ήδη υποβαθµισµένη, απαξιωµένη δηµόσια
εκπαίδευση, για την οποία ο κρατικός προϋπολογισµός προβλέπει ακόµη πιο µειωµένα
κονδύλια για φέτος. Βάση του είναι οι αντιδραστικές µεταρρυθµίσεις στην Ανώτατη
Εκπαίδευση, η αναγνώριση των ποικιλώνυµων ΚΕΣ και Κολεγίων, η βάση του 10, τα νέα-
παλιά Αναλυτικά Προγράµµατα και βιβλία, ο εξεταστικός Μινώταυρος για τους µαθητές
και η αξιολόγηση-χειραγώγηση για τους εκπαιδευτικούς, η λιτότητα για τους εργαζόµενους
και η ενίσχυση της ελαστικής εργασίας.
Η κυβέρνηση µιλώντας για µηδενική βάση, σε ένα τέτοιο πλαίσιο, ξεκαθαρίζει την
πρόθεσή της να µην κάνει πίσω σε τίποτε από την αντιλαϊκή, αντιεκπαιδευτική πολιτική της.
Ίσα-ίσα προϊδεάζει για το είδος των προτάσεών της η επιλογή της την ίδια στιγµή να
προωθεί την κατάργηση του ασύλου, να «χτυπά» µαζικά συλλαλητήρια (όπως αυτό της 9ης
Γενάρη για τον Νίκο Τεµπονέρα), να µην αντιδρά στις παραποµπές µε τον «τροµονόµο»
των συλληφθέντων µαθητών κ.λπ. Ήδη ο ίδιος ο Υπουργός Παιδείας µε δηλώσεις του
ξεκαθάρισε πως η «tabula rasa δεν αφορά τους ήδη ψηφισµένους νόµους της κυβέρνησης».
Η επικέντρωση του διαλόγου σε κάποια συγκεκριµένα, παρεπόµενα όµως, ζητήµατα
(π.χ. σύστηµα πρόσβασης στην τριτοβάθµια εκπαίδευση και πανεπιστηµιακό άσυλο)
φαίνεται ότι αποτελεί συστηµατική πρακτική όλων των κυβερνήσεων. Εκτιµούµε ότι η
εστίαση σε ζητήµατα όπως τα παραπάνω, µε παράκαµψη των µεγάλων προβληµάτων που
ταλανίζουν την εκπαίδευση και τους εκπαιδευτικούς, αποδεικνύεται, εκ των πραγµάτων ότι
είναι πολιτική επιλογή που στόχο έχει τον αποπροσανατολισµό της κοινωνίας. Γι’ αυτό και
λειτουργεί περισσότερο σε επικοινωνιακό επίπεδο παρά σε επίπεδο ουσίας, την οποία
συνειδητά προσπερνά. Γιατί δεν υπάρχει κυβερνητική ευαισθησία, πρόταση και βούληση
για λύσεις.
Καµιά από τις «επίσηµες» προτάσεις των «προκεχωρηµένων φυλάκων» του
ΥΠΕΠΘ, όσα περιτυλίγµατα κι αν χρησιµοποιούν, δεν έρχεται να αλλάξει «επί τα βελτίω»
το επίπεδο του σχολείου, το επίπεδο των πανεπιστηµιακών σπουδών, το σύστηµα
πρόσβασης στην τριτοβάθµια εκπαίδευση και να διασφαλίσει την επαγγελµατική
αποκατάσταση των αποφοίτων. Αντίθετα, επιδιώκουν µε την αντιλαϊκή συνταγή των
επιλογών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στο πλαίσιο της στρατηγικής της Λισαβόνας και της
Μπολόνια, να επανοικοδοµήσουν µια εκπαίδευση που έχει βασικό προσανατολισµό της την
ανταγωνιστικότητα, την ευελιξία, την ιδιωτικοποίηση, την εµπορευµατοποίηση, και
αναπόφευκτη συνέπεια το παραπέρα βάθεµα των ταξικών φραγµών. Οι προτάσεις αυτές
αποτελούν συνέχεια των αντιδραστικών µεταρρυθµίσεων στην τριτοβάθµια εκπαίδευση (µε
το νόµο-πλαίσιο, τους κύκλους σπουδών, τον κοινό ευρωπαϊκό χώρο κ.λπ.) και την τεχνική
εκπαίδευση (ΕΠΑΛ, ΕΠΑΣ), µε την προσπάθεια αναγνώρισης των ΚΕΣ και κατάργησης
του άρθρου 16, µε τη λογική που διέπει τα Αναλυτικά Προγράµµατα και τα νέα βιβλία, µε
την αξιολόγηση - χειραγώγηση. Πηγάζουν από τη βαθύτερη επιδίωξη των δυνάµεων της
αγοράς και του κεφαλαίου για τη διαµόρφωση του νέου εργασιακού µοντέλου που απαιτεί η
αύξηση της κερδοφορίας του. ∆ηλαδή, ενός εργατικού δυναµικού ευέλικτου,
προσαρµόσιµου στις ραγδαία µεταβαλλόµενες ανάγκες της καπιταλιστικής παραγωγής, από
την άποψη των γνώσεων και των δεξιοτήτων του.
Η εµπειρία µας οδηγός δράσης
Η εµπειρία µας για το πώς η κυβέρνηση εννοεί το διάλογο είναι «τραυµατική» και
επηρεάζει αυτονόητα τη σηµερινή στάση µας. Όλα τα νοµοσχέδια όχι µόνο κατατέθηκαν
στη Βουλή από το ΥΠΕΠΘ και ψηφίστηκαν χωρίς ουσιαστικό διάλογο και διαπραγµάτευση
µε τις οµοσπονδίες των εκπαιδευτικών, αλλά προωθήθηκαν µε αυτά πολιτικές που ήταν σε
πλήρη αντίθεση µε τα κύρια αιτήµατα και τους στόχους του εκπαιδευτικού κινήµατος,
έπληξαν το δηµόσιο σχολείο και πανεπιστήµιο, χειροτέρεψαν την εργασιακή και
επιστηµονική θέση των εκπαιδευτικών. Το ίδιο αρνητική είναι και η εµπειρία από τη
συµµετοχή εκπροσώπων µας σε διάφορα όργανα υποτιθέµενου κοινωνικού διαλόγου, όπως
η Επιτροπή Παρακολούθησης του ΕΠΕΑΕΚ, το ∆Σ του Οργανισµού Επιµόρφωσης
(ΟΕΠΕΚ) αλλά και άλλες θεσµικές επιτροπές.
Τα τελευταία χρόνια, µε αφετηρία τον κοινωνικό διάλογο του Γ. Αρσένη, που
χρησιµοποιήθηκε ως φύλλο συκής για να περάσουν οι νόµοι 2525/97 και 2640/98,
ενδιάµεσο στάδιο το διάλογο της Μ. Γιαννάκου, προκειµένου να περάσει τις αντιδραστικές
αλλαγές την τριτοβάθµια εκπαίδευση και κατάληξη την τρίτη θεατρική πράξη του Α.
Σπηλιωτόπουλου, οι κυβερνήσεις προσπάθησαν να αξιοποιήσουν µια τυπική µορφή
«κοινωνικής συναίνεσης», για να διασκεδάσουν τις αρνητικές εντυπώσεις της
αντιεκπαιδευτικής και αντιλαϊκής πολιτικής τους και να επιβάλουν περαιτέρω µέτρα προς
την ίδια κατεύθυνση.
Εν τω µεταξύ, ο Υπουργός Παιδείας αρνείται να καταθέσει έστω και τους άξονες
των θέσεων του Υπουργείου Παιδείας, επιδιώκοντας να εµπλέξει την εκπαιδευτική
κοινότητα και τους κοινωνικούς φορείς σε µια αποπροσανατολιστική διαδικασία, η οποία εξ
αντικειµένου δεν µπορεί να οδηγήσει πουθενά, µε στόχο να κερδίσει πολιτικό χρόνο και να
δηµιουργήσει σε µαθητές και γονείς προσδοκίες για ένα δήθεν δικαιότερο σύστηµα
πρόσβασης, που θα τους απαλλάξει από ένα εξοντωτικό, ψυχοφθόρο και οικονοµικό φορτίο.
Και αυτό όταν η ίδια η κυβέρνηση µείωσε τον αριθµό των εισαγοµένων από 85.000 σε
68.000 και µε τη θεσµοθέτηση του ταξικού και αντιεκπαιδευτικού µέτρου της «βάσης του
10».
∆εν είχαµε ούτε έχουµε αυταπάτες. Ο κυβερνητικός ανασχηµατισµός δεν σηµαίνει
νέα κυβέρνηση ούτε, βεβαίως, δηλώθηκε από τον πρωθυπουργό και τον νέο υπουργό
παιδείας η βούληση για αλλαγή των βασικών κατευθύνσεων της κυβερνητικής πολιτικής,
που υπηρετούν µε επιµονή και συνέπεια την εµπορευµατοποίηση και την ιδιωτικοποίηση
της παιδείας.
Κατά συνέπεια, παραµένει αναπάντητο το δικαίωµα της νέας γενιάς στη µόρφωση,
στην πραγµατικά δωρεάν δηµόσια εκπαίδευση, αλλά και οι πραγµατικές ανάγκες της
κοινωνίας, που επιβάλλουν αλλαγή της εκπαιδευτικής πολιτικής, στην κατεύθυνση της
στήριξης και ενίσχυσης της δηµόσιας εκπαίδευσης, της αναβάθµισης τον περιεχοµένου των
σπουδών, της γενναίας χρηµατοδότησης, της ολόπλευρης στήριξης τον εκπαιδευτικού και
της αντιµετώπισης της µαθητικής διαρροής.
Το σύστηµα πρόσβασης στην τριτοβάθµια εκπαίδευση, παρότι είναι ένα
σηµαντικό ζήτηµα που απασχολεί µαθητές και γονείς, δεν παύει να είναι ένα
παρεπόµενο και επιµέρους ζήτηµα του εκπαιδευτικού συστήµατος. Άρα οι όποιες
αλλαγές µόνο στο εξεταστικό δεν µπορούν από µόνες τους να συµβάλουν στη βελτίωση
της ποιότητας της παρεχόµενης εκπαίδευσης. Απαιτούνται ριζικές αλλαγές σε όλες τις
βαθµίδες της εκπαίδευσης.
Τα συνδικάτα οφείλουν να έχουν κινηµατική «κουλτούρα» διαπραγµατεύσεων.
Mορφή της σωµατειακής διαπραγµάτευσης είναι η συλλογική σύµβαση. H διαπραγµάτευση
των συνδικάτων µε την ιδιωτική ή κρατική εργοδοσία θα πρέπει να ενώνει τα µέλη του
σωµατείου, να έχει αιτήµατα αιχµής, να συσπειρώνει και να κάνει πιο µαχητικούς τους
εργαζόµενους.
∆εν θα συµµετάσχουµε, λοιπόν, στο «διάλογο» µέσω του Συµβουλίου
Πρωτοβάθµιας και ∆ευτεροβάθµιας Εκπαίδευσης του ΕΣΥΠ, γιατί:
- Η κυβέρνηση αποφάσισε µονοµερώς τους όρους, τις συνθήκες και το επίπεδο της
διαπραγµάτευσης, και όρισε ότι η συζήτηση για το Λύκειο και το σύστηµα πρόσβασης
στην τριτοβάθµια εκπαίδευση θα πραγµατοποιηθεί στο Συµβούλιο Πρωτοβάθµιας και
∆ευτεροβάθµιας εκπαίδευσης του ΕΣΥΠ. Κατά τη γνώµη µας, το ΕΣΥΠ εξ αντικειµένου
αδυνατεί να εκφράσει τη συνισταµένη της κοινωνικής ευαισθησίας και βούλησης, ενώ
επανειληµµένα χρησιµοποιήθηκε από τις κυβερνήσεις για την επικύρωση προειληµµένων
αποφάσεών τους, καθώς έχουν τη δυνατότητα να ελέγχουν τα όργανα αυτά (Π.∆. 127/03,
άρθρ. 7, παρ. 4).
- Είναι προσχηµατικός! Από τη µια, «κουβέντα» να γίνεται και το ΥΠΕΠΘ να νοµοθετεί,
όπως π.χ. µε τον πολύ πρόσφατο νόµο για τα ΕΠΑΛ, όπου υπήρξε, για µια ακόµη φορά,
πλήρης αγνόηση των σχετικών προτάσεων της ΟΛΜΕ. Και από την άλλη, τα προβλήµατα
της δηµόσιας εκπαίδευσης και των εκπαιδευτικών να χρονίζουν και να επιδεινώνονται, και
από την ασκούµενη κυβερνητική πολιτική τα τελευταία χρόνια, χωρίς η επίλυσή τους να
περιλαµβάνεται στην ατζέντα.
- Επιπλέον, δεν υπάρχει ούτε και η παραµικρή δέσµευση για αντιµετώπιση µείζονος
σηµασίας ζητηµάτων-προβληµάτων, την επίλυση των οποίων η ΟΛΜΕ θεωρεί εκ των
ων ουκ άνευ συνθήκη για µια ουσιαστική διαδικασία διαπραγµάτευσης.
Σηµειώνουµε, για άλλη µια φορά, ότι η ΟΛΜΕ έχει καταθέσει την εκπαιδευτική της
πρόταση, για το περιεχόµενο του δηµόσιου σχολείου που επιδιώκουµε και αγωνιζόµαστε.
Οι επεξεργασµένες προτάσεις του κλάδου µας για τη βελτίωση της δηµόσιας εκπαίδευσης
και την αναβάθµιση του εκπαιδευτικού έχουν περάσει χρόνια τώρα τη δοκιµασία της
συλλογικής µας σκέψης και εµπειρίας, είναι αποτέλεσµα των πολύχρονων αγώνων µας αλλά
και της αγωνίας µας για το δηµόσιο σχολείο και η κυβέρνηση δεν έχει το πολιτικό και
ηθικό δικαίωµα να τις αγνοεί!
Απαιτούµε, κατά συνέπεια, ουσιαστική διµερή διαπραγµάτευση µε το ΥΠΕΠΘ.
Για την ΟΛΜΕ οδηγός της διαπραγµάτευσης είναι τα αιτήµατα που έχουν τεθεί
από τη ΓΣ των προέδρων των ΕΛΜΕ στις 25.10.08 και έχουν κατατεθεί και στο νέο
Υπουργό Παιδείας.
Απαιτούµε ως ελάχιστη ένδειξη καλής θέλησης:
• ∆έσµευση της κυβέρνησης για αύξηση των δαπανών για την παιδεία, γιατί
χωρίς αυτή καµία ουσιαστική βελτίωση δεν πρόκειται να προχωρήσει. Απαιτούµε,
ειδικότερα, την άµεση αύξηση των δαπανών στο 5% του ΑΕΠ, που ήταν και δέσµευση της
σηµερινής κυβέρνησης προεκλογικά (τόσο το 2004, όσο και το 2007). Να γίνει, δηλαδή,
άµεσα τροποποίηση του προϋπολογισµού, µε γενναία αύξηση των δαπανών για την
παιδεία, ως τη στοιχειώδη έµπρακτη απόδειξη από την κυβέρνηση της βούλησής της να
εργαστεί επιτέλους για τη βελτίωση της δηµόσιας εκπαίδευσης.
• Υπογραφή Συλλογικής Σύµβασης Εργασίας εφ’ όλης της ύλης.
• Ο νέος νόµος για την αναγνώριση των ΚΕΣ τορπιλίζει το δηµόσιο πανεπιστήµιο
αλλά και ολόκληρο το δηµόσιο εκπαιδευτικό σύστηµα, και θα πρέπει να ανασταλεί,
τουλάχιστον τώρα, η εφαρµογή του.
Η συνάντηση µε τον Υφυπουργό Παιδείας
Πραγµατοποιήθηκε στις 26/2/09 στο Υπουργείο Παιδείας συνάντηση
αντιπροσωπείας του ∆Σ της ΟΛΜΕ µε τον Υφυπουργό Παιδείας κ. Α. Λυκουρέντζο, στο
πλαίσιο του αιτήµατός µας για άµεση έναρξη της διαπραγµάτευσης που αφορά στην
προώθηση θετικών απαντήσεων στις διεκδικήσεις µας.
Στη συνάντηση από την πλευρά της οµοσπονδίας τέθηκαν όλα τα προβλήµατα της
εκπαίδευσης και των εκπαιδευτικών όπως αυτά έχουν διατυπωθεί από τις αποφάσεις του
κλάδου µας και περιέχονται και το παρόν κείµενο, ως αιτήµατα αιχµής. Παρουσιάστηκε η
πρόταση της ΟΛΜΕ για τη δευτεροβάθµια εκπαίδευση και το σύστηµα πρόσβασης στην
τριτοβάθµια.
Στη συνάντηση, και στο πλαίσιο των επικοινωνιακού χαρακτήρα κινήσεών του,
παραβρέθηκε για µικρό διάστηµα και ο Υπουργός Παιδείας κ. Α. Σπηλιωτόπουλος
προκειµένου να ζητήσει ξανά από την ΟΛΜΕ τη συµµετοχή της στο ΕΣΥΠ. Εξηγήσαµε
στον κ. Υπουργό τους λόγους για τους οποίους αποφασίσαµε να µην συµµετέχουµε στο
Συµβούλιο Πρωτοβάθµιας και ∆ευτεροβάθµιας Εκπαίδευσης, όπως αυτοί αναφέρονται
αναλυτικά παραπάνω.
Στη συνάντηση αυτή η πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΠΘ απέκλεισε κάθε συζήτηση
για την αύξηση της χρηµατοδότησης, αλλά και για την ικανοποίηση κάθε οικονοµικού
αιτήµατος των εκπαιδευτικών για αυτή την περίοδο, λόγω της οικονοµικής κρίσης,
όπως είπαν τόσο ο Υπουργός όσο και ο Υφυπουργός Παιδείας. Στο ερώτηµα όµως γιατί
το προηγούµενο διάστηµα, που δεν υπήρχε η κρίση, δεν αυξήθηκαν οι δαπάνες για την
εκπαίδευση, όπως είχε δεσµευτεί η κυβέρνηση, δεν δόθηκε πειστική απάντηση.
Σε άλλα ζητήµατα που τέθηκαν, όπως επιµόρφωση εκπαιδευτικών, εργασιακά και
υπηρεσιακές µεταβολές, Π∆Σ και ενισχυτική διδασκαλία, µείωση αριθµού µαθητών ανά
τµήµα, η τεχνική - επαγγελµατική εκπαίδευση κ.λπ., ο κ. Υφυπουργός δεσµεύτηκε ότι θα
δοθούν κάποιες απαντήσεις στην επόµενη συνάντηση στα µέσα του Μάρτη.
Συµπερασµατικά, είναι γεγονός πως η κυβέρνηση, έχοντας δεδοµένη την
οικονοµική και εκπαιδευτική της πολιτική, την οποία και δεν προτίθεται να αλλάξει
παρά τις εκκλήσεις της για «διάλογο», ουσιαστικά αρνείται την επίλυση των βασικών
και χρόνιων προβληµάτων που αντιµετωπίζει η εκπαίδευση και ο εκπαιδευτικός. Παρ’
όλα αυτά, το ∆Σ της ΟΛΜΕ και ενόψει της επόµενης συνάντησης µε την πολιτική
ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας απαιτεί να δοθούν λύσεις. ∆εν υπάρχει περιθώριο για
παραποµπή των ώριµων αιτηµάτων µας σε αόριστες υποσχέσεις στο µέλλον.
ΚΡΑΤΙΚΗ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΜΑΣ ΤΑΜΕΙΩΝ ΤΩΡΑ!
Το τελευταίο διάστηµα γινόµαστε µάρτυρες µιας ακόµα µεγαλύτερης επιδείνωσης
της θέσης των εκπαιδευτικών αλλά και όλων των εργαζόµενων, ιδιαίτερα όσον αφορά την
οικονοµική µας κατάσταση, µε την εντεινόµενη ακρίβεια, καθώς και την οριακή πλέον
κατάσταση των ασφαλιστικών µας ταµείων και την υπονόµευση ακόµα και της
στοιχειώδους υγειονοµικής µας περίθαλψης.
Τα ασφαλιστικά µας ταµεία βρίσκονται στα όρια της κατάρρευσης. Οι νέοι
συνταξιούχοι περιµένουν για µήνες, ακόµη και χρόνια, την έκδοση έστω και αυτής της
ισχνής σύνταξης (κύριας και επικουρικής).
Η κατάσταση στο Ταµείο Πρόνοιας και τον ΟΠΑ∆ είναι, πλέον, όχι µόνο
απαράδεκτη αλλά και επικίνδυνη για δεκάδες χιλιάδες εργαζόµενους και
συνταξιούχους του ∆ηµοσίου.
Συγκεκριµένα, το Ταµείο Πρόνοιας ∆ηµόσιων Υπαλλήλων, που χορηγεί το
«εφάπαξ», αδυνατεί να ανταποκριθεί στις σηµερινές υποχρεώσεις του και ο ΟΠΑ∆
(Οργανισµός Περίθαλψης Ασφαλισµένων ∆ηµοσίου) βουλιάζει στα χρέη του.
Οι µισθωτοί και οι συνταξιούχοι του ∆ηµοσίου παραµένουµε ουσιαστικά χωρίς
ιατροφαρµακευτική περίθαλψη, αφού κάθε τόσο δεν µας χορηγούνται ούτε οι βασικές
παροχές εξαιτίας της καταγγελίας των συµβάσεων είτε από τους φαρµακοποιούς είτε από
τους γιατρούς.
Εµείς όµως πληρώνουµε κανονικά τις εισφορές και τη συµµετοχή µας, και δεν
αποδεχόµαστε πλέον οι εισφορές µας να γίνονται βορά στην αντιλαϊκή πολιτική των
κυβερνήσεων. Θέλουµε να παίρνουµε µισθό και σύνταξη που θα καλύπτουν τις ανάγκες
µας και θα µας επιτρέπουν να ζούµε µε αξιοπρέπεια.
Η ευθύνη βρίσκεται σ’ αυτούς που µε την πολιτική τους έχουν οδηγήσει τα Ταµεία
µας στη σηµερινή αδιέξοδη κατάσταση.
Το ∆Σ της ΟΛΜΕ στην προσπάθειά του να αναδείξει τα ζητήµατα αυτά σας έχει
ενηµερώσει ήδη για την δεινή οικονοµική κατάστασης των ταµείων µας, µέσα από τις
απαντήσεις των διοικήσεών τους που απαιτήσαµε και λάβαµε.
ΤΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΑΙΧΜΗΣ ΤΟΥ ΚΛΑ∆ΟΥ
Στη διµερή διαπραγµάτευση, η ΟΛΜΕ απαιτεί την άµεση υλοποίηση των παρακάτω
αιτηµάτων, όπως αυτά καθορίστηκαν µε την απόφαση της ΓΣ των προέδρων των ΕΛΜΕ
στις 25.10.08 :
1. Άµεση αύξηση των δαπανών για την παιδεία στο 5% τουλάχιστον του ΑΕΠ ή το
15% του Κρατικού Προϋπολογισµού.
2. Ουσιαστικές αυξήσεις στους µισθούς µας: 1.400 € καθαρά στον νεοδιόριστο και
αναλογικές αυξήσεις στα υπόλοιπα µισθολογικά κλιµάκια. Άµεση καταβολή του
επιδόµατος των 176 € και του συνόλου των αναδροµικών
3. Πλήρης σύνταξη µε 30 χρόνια εργασίας. Κατάργηση του ισχύοντος
αντιασφαλιστικού – αντισυνταξιοδοτικού πλαισίου (νόµοι «Σιούφα», «Ρέππα»,
«Πετραλιά») και επιστροφή όλων των οφειλόµενων στα ασφαλιστικά ταµεία.
Άµεση και ουσιαστική κρατική επιχορήγηση του ΟΠΑ∆ και των ασφαλιστικών
ταµείων και ιδιαίτερα του ΤΠ∆Υ, προκειµένου να ανταποκριθούν στις
υποχρεώσεις τους.
4. Σταθερή και µόνιµη εργασία στην εκπαίδευση – Κατάργηση του θεσµού του
ωροµισθίου - 12µηνη σύµβαση για τους αναπληρωτές - Κλαδική Συλλογική
Σύµβαση Εργασίας (για όλα τα εργασιακά ζητήµατα και τις υπηρεσιακές
µεταβολές).
5. ∆ηµόσια, 12χρονη υποχρεωτική και πραγµατικά δωρεάν Εκπαίδευση, µε
προοπτική το ενιαίο 12χρονο σχολείο. Υλοποίηση της πρότασης της ΟΛΜΕ για τη
δευτεροβάθµια εκπαίδευση. Καµία επιβάρυνση στον οικογενειακό προϋπολογισµό
για µόρφωση και εκπαίδευση των µαθητών /-τριών. 25 µαθητές στο τµήµα, 20
στις κατευθύνσεις και στην ΤΕΕ, 10 µαθητές ανά καθηγητή στα εργαστήρια.
6. Ουσιαστική στήριξη της Τεχνικής Επαγγελµατικής Εκπαίδευσης (ΤΕΕ).
Υλοποίηση άµεσων µέτρων (διευρυµένο ποσοστό εισαγωγής αποφοίτων ΕΠΑ.Λ. στην
τριτοβάθµια εκπαίδευση και σε περισσότερα επιστηµονικά πεδία, δηµιουργία
Μεταλυκειακού Έτους Ειδίκευσης, κατάργηση ΕΠΑΣ, να υπαχθούν στο ΥΠΕΠΘ
οι σχολικές µονάδες άλλων υπουργείων κ.ά.).
7. Να καταργηθούν ο κλειστός αριθµός εισακτέων για την πρόσβαση στην
τριτοβάθµια Εκπαίδευση και η βάση του «10». - Να ανοίξουν τα Πανεπιστήµια σε
όλα τα παιδιά.
8. Καθιέρωση ετήσιας επιµόρφωσης των εκπαιδευτικών µε απαλλαγή από τα
διδακτικά καθήκοντα.
Η συλλογικότητα
Σε πείσµα των καιρών, όπου προκρίνεται η ιδιώτευση και η αποστράτευση, το
συνδικαλιστικό κίνηµα είναι εδώ. Το οργανωµένο εκπαιδευτικό – συνδικαλιστικό κίνηµα
συνεχίζει να διεκδικεί.
Όλες οι κατακτήσεις µας (αµετάθετο, οργανικότητα, ακώλυτη µισθολογική-
βαθµολογική εξέλιξη, ανθρώπινο ωράριο, διευθυντής µε θητεία, κατάργηση του
επιθεωρητισµού, παιδαγωγική ελευθερία, δηµοκρατία στους χώρους δουλειάς,
µοριοδότηση) είναι αποτέλεσµα της συλλογικής µας δράσης. Τίποτα δεν χαρίστηκε! Ο
κόσµος της εκπαίδευσης οφείλει µε σθένος, εργατικότητα και παιδαγωγική ευθύνη να
απαντήσει σ’ όλες τις σύγχρονες προκλήσεις.
Έχουµε επίγνωση των δυσκολιών και οφείλουµε να ασκούµε το όπλο της
αυτοκριτικής. Το συνδικαλιστικό κίνηµα δεν πρέπει να ετεροκαθορίζεται από τις εναλλαγές
των κυβερνήσεων, αλλά να «ασκεί πολιτική», να διατυπώνει προτάσεις και θέσεις µε
γνώµονα τις ανάγκες των µαθητών, των εκπαιδευτικών και των εργαζόµενων.
Στη διάρκεια της διαπραγµάτευσής µας µε το ΥΠΕΠΘ:
• Συζητάµε µε την εκπαιδευτική κοινότητα, τους µαθητές, τους γονείς, τους
εργαζόµενους, µε ολόκληρη την ελληνική κοινωνία.
• Ανοίγουµε το φάκελο «Παιδεία» στο σύνολό της και όχι για το εξεταστικό φίλτρο
µόνο. Μιλάµε δηλαδή για όλες τις παραµέτρους της εκπαίδευσης (χρηµατοδότηση,
αναλυτικά προγράµµατα, αντισταθµιστική διδασκαλία) και όχι για τις φαεινές ιδέες των
εκσυγχρονιστών-νεοφιλελεύθερων
• Αναφερόµαστε στο σύνολο των παιδιών (και σε όσα είναι έξω από το σχολείο, σε
όσα φοιτούν σε ΤΕΕ, σε ειδικά σχολεία, στους αλλοδαπούς κ.λπ.) και όχι µόνο σε όσα
φτάνουν στην Γ΄ τάξη του Γενικού Λυκείου.
• Προσεγγίζουµε το εκπαιδευτικό σύστηµα στο σύνολό του.
• .Συνδέουµε την Εκπαίδευση µε την Εργασία και τα πτυχία µε το επάγγελµα.
Μιλάµε για κατοχύρωση επαγγελµατικών δικαιωµάτων, για σταθερή και µόνιµη
εργασία µε αξιοπρεπή µισθό. Αρνούµαστε τις νεοφιλελεύθερες ιδεολογικές εµµονές,
όπου η αγορά κανοναρχεί και η εκπαίδευση υποτάσσεται.
• Προβάλλουµε τη δική µας διαφορετική εκπαιδευτική πρόταση
H πρότασή της ΟΛΜΕ είναι άρρηκτα συνδεδεµένη µε τη γενναία χρηµατοδότηση της
εκπαίδευσης, την καθιέρωση της δωδεκάχρονης υποχρεωτικής εκπαίδευσης, την
ελαχιστοποίηση των ταξικών φραγµών, τη βελτίωση του περιεχοµένου σπουδών στην
πρωτοβάθµια και στη δευτεροβάθµια εκπαίδευση, την εφαρµογή αντισταθµιστικών
εκπαιδευτικών προγραµµάτων για τα παιδιά των αδύναµων κοινωνικών οµάδων, τη
λειτουργία ενός αξιόπιστου συστήµατος τεχνικής επαγγελµατικής εκπαίδευσης
καθώς και ενός δηµόσιου µεταλυκειακού συστήµατος επαγγελµατικής κατάρτισης, την
κατάργηση τον ταξικού µέτρου της βάσης του «10», την πολύπλευρη στήριξη
των δηµόσιων Πανεπιστηµίων.
Η ∆ΡΑΣΗ ΤΗΣ ΟΛΜΕ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ∆ΙΑΣΤΗΜΑ
1. Συµµετέχουµε στην απεργία της Α∆Ε∆Υ, στις 2 Απρίλη 2009, για την ανάδειξη και
διεκδίκηση των αιτηµάτων µας που αφορούν στα ασφαλιστικά µας ταµεία, στην
ιατροφαρµακευτική περίθαλψη, στα εκπαιδευτικά και στα κλαδικά αιτήµατά µας, µε το πλαίσιο
αιτηµάτων που έχουµε αποφασίσει..
2. Το ∆Σ της ΟΛΜΕ θα καταθέσει το επόµενο διάστηµα και στον αναγκαίο χρόνο το
εξώδικο για την κατάρτιση Συλλογικής Σύµβασης στο πλαίσιο της κλαδικής
διαπραγµάτευσης.
3. Οργανώνουµε συλλαλητήριο κατά τις ηµέρες της διαπραγµάτευσης µε το ΥΠΕΠΘ.
4. Κλιµάκωση των κινητοποιήσεων του κλάδου µέχρι τη λήξη της τρέχουσας σχολικής
χρονιάς, αν η κυβέρνηση αρνηθεί να δώσει θετικές απαντήσεις στα αιτήµατά µας.
5. Έκδοση ενηµερωτικού φυλλάδιου για τους εκπαιδευτικούς
6. Η ΟΛΜΕ ξεκινά το δικό της, ανοικτό, δηµοκρατικό και κοινωνικό διάλογο
οργανώνοντας εκδηλώσεις – συζητήσεις στην περιφέρεια, που πραγµατοποιούνται
παράλληλα µε τις αναγκαίες αγωνιστικές κινητοποιήσεις µας, µε συνδιοργανωτές
ΟΛΜΕ και ΕΛΜΕ, στις παρακάτω πόλεις: Ορεστιάδα, Θεσσαλονίκη, Κοζάνη,
Γιάννινα, Κέρκυρα, Βόλο, Πάτρα, Ηράκλειο. Σε αυτές καλούνται να συµµετάσχουν
∆ΟΕ, ΠΟΣ∆ΕΠ, φοιτητικοί σύλλογοι, γονείς, µαθητές, συνδικάτα και άλλοι
κοινωνικοί φορείς. Στις παραπάνω εκδηλώσεις µας, που είναι υποστηρικτικές των
παρεµβάσεών µας αυτής της περιόδου, αξιοποιούµε τις αποφάσεις του 13ου τακτικού
συνεδρίου µας και προβάλλουµε, µε βάση αυτές, τις θέσεις και διεκδικήσεις µας.
Στοχεύουµε παράλληλα στην αγωνιστική εγρήγορση του κλάδου µας.
7. Ενηµερωτικές περιοδείες στα σχολεία από κλιµάκια των ΕΛΜΕ και της ΟΛΜΕ.
8. Αποτελεσµατικά και πρόσφορα µέσα και µέτρα προβολής των θέσεών µας (φυλλάδια,
ένθετα σε εφηµερίδες, ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά σποτ, συνεντεύξεις τύπου κ.λπ.)
9. Συναντήσεις µε πολιτικά κόµµατα, κοινωνικούς και εκπαιδευτικούς φορείς.
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,
Είναι ώρα µεγάλης ευθύνης για όλο τον κλάδο. Η επιλογή µας είναι µία: να
υπερασπιστούµε µαζικά, δυναµικά και αποφασιστικά, το δηµόσιο σχολείο, τα
δικαιώµατα και την αξιοπρέπειά µας ως εκπαιδευτικών και εργαζόµενων. Η ενότητα και
η αγωνιστικότητα του κλάδου µας θα µας εξασφαλίσει τη δυνατότητα να
διαπραγµατευτούµε µε την κυβέρνηση αποτελεσµατικά τα δίκαια αιτήµατα και τις
διεκδικήσεις µας. Γι αυτό το λόγο σάς καλούµε να στηρίξετε την οµοσπονδία µας
σε αυτές τις πρωτοβουλίες που θα αναπτύξει, συµβάλλοντας σε τοπικό επίπεδο
στην οργάνωση και στην επιτυχία τους.